Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ: ΑΙΜΑ, ΤΙΜΗ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ...τυρί, ρύζι, καφέ, γάλα ...Καμπά

Το κόλπο της Χρυσής Αυγής... και η σύνταξη του αρχηγού.Ποιοι κρύβονται πίσω από την αυτοαποκαλούμενη "ναζιστική" οργάνωση; Τι ακριβώς είναι το Colpus Bisti;



"Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί" ...και ειδικά ο δήμιος. Τι γίνεται όμως όταν το "σκοινί" είναι το απαραίτητο και το μόνο μέσο για να διαφύγει ο δήμιος από τον τόπο του εγκλήματος; Το να ακούει για παράδειγμα κάποιος τον Πάγκαλο να μιλάει για φασίστες και SS, είναι το λιγότερο παράξενο. Γιατί; Γιατί ο Πάγκαλος είναι ο τελευταίος που θα έπρεπε να μας θυμίζει τα περί SS. Είναι εγγονός δωσίλογου, ο οποίος επί κατοχής πληρωνόταν και προστατευόταν από τα αυθεντικά SS. Ο ίδιος ο Πάγκαλος, ως παιδί, τον καιρό της πείνας απόλαυσε την ασφάλεια και βέβαια τα γάλατα και τις σοκολάτες που παρείχαν στην οικογένειά του τα SS.
Όλα αυτά όμως φυσιολογικά θα έπρεπε να τον κάνουν να αποφεύγει ν' αναφέρεται σε θέματα SS ...Στην κυριολεξία να τα αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι. Το ίδιο παράξενο είναι να ακούγεται και ο Ψυχάρης να μιλάει για ναζιστικές οργανώσεις, που απειλούν τη δημοκρατία. Ξεχνάει το "ομορφόπαιδο" της Μιχαλακοπούλου ότι είναι ιδιοκτήτης και εκδότης του Βήματος και των Νέων, τα οποία κάποτε ανήκαν από κοινού στον δωσίλογο Λαμπράκη και τους Ναζί; Ξεχνάει ότι ο ιδρυτής του ΔΟΛιου συγκροτήματος, του οποίου οι ίδιος φέρεται ως ιδιοκτήτης, είχε συλληφθεί από τους Βρετανούς για συνεργασία με τους Ναζί;
Σε μια εποχή, λοιπόν, που ο φασισμός επανεμφανίζεται ως απειλή για τη Δημοκρατία —αλλά και για την ίδια τη χώρα—, είναι περίεργο που "σταυροφορία" κατά του ναζισμού αναλαμβάνουν όχι εκείνοι οι οποίοι αποδεδειγμένα αγωνίστηκαν κάποτε εναντίον του, αλλά εκείνοι οι οποίοι έγιναν πλούσιοι εξαιτίας των ΝΑΖΙ ...Τον ναζισμό των αυθεντικών ΝΑΖΙ και όχι τον "γιαλαντζί" ναζισμό των κασιδιάρηδων ...Εκείνων με τις κατάμαυρες στολές, που κατέκτησαν με τα όπλα την πατρίδα μας και εκτελούσαν τους Έλληνες σαν ζώα. Εκείνοι οι δολοφονικοί ΝΑΖΙ στην κατακτημένη Ελλάδα συνεργάστηκαν μόνον με τους βενιζελικούς. Ο εθνικοσοσιαλισμός των ΝΑΖΙ συνδέεται μόνον με τους πολύ "δημοκράτες" της πατρίδας μας ..."Δημοκράτες", όπως ο Λαμπράκης ή όπως είναι ο "σοσιαλιστής" Πάγκαλος και τα "συντρόφια" του.
Αυτό δεν το λέμε εμείς. Κατά πρώτον το λέει η ίδια η λέξη για το πού πρέπει να ψάξουμε. ΝΑΖΙ σημαίνει Nationalsozialismus και αυτό από μόνο του "σκιαγραφεί" μια κατάσταση — αν πραγματικά θέλουμε να καταλάβουμε την ουσία των πραγμάτων και βεβαίως να βρούμε την προέλευση των σημερινών "σοσιαληστών". Κατά δεύτερον το λέει η ελληνική ιστορία. Αυτοί, οι οποίοι οργανωμένα ως κόμμα συνεργάστηκαν με τους Ναζί στην Κατοχή, ήταν οι βενιζελικοί. Η ηγεσία της Δεξιάς μάς είχε αφήσει για τον Νείλο και ο λαός είχε πάρει τα "βουνά". Απόγονοι εκείνων των κραυγαλέα δωσίλογων, που δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, είναι όλο το enfant gâtè της Μεταπολίτευσης ...η crème de la crème της "δημοκρατίας", των κοινωνικών αγώνων αλλά και της μοντέρνας επιχειρηματικότητας ...Οι "ήρωες" και οι "δημοκράτες" ...Ο Λαμπράκης, ο Πάγκαλος, ο Παπανδρέου, η Μερκούρη, ο Παπακωνσταντίνου, ο Χριστοφοράκος, ο Λάτσης, ο Πικραμένος κλπ..
Σε μια Ελλάδα, που "κρεμάστηκε" από όλους αυτούς, θα περίμενε κάποιος να είναι οι τελευταίοι που θα μιλήσουν για το ναζιστικό "σκοινί". Αυτοί, οι οποίοι κάποτε κρύβονταν στα λαγούμια, για να μην τους "δείξουν" οι πολίτες ως συνεργάτες των Ναζί, είναι παράξενο που βγαίνουν σήμερα στις πλατείες και "δείχνουν" οι ίδιοι τούς σημερινούς Νεοναζιστές. Γιατί όμως "ρισκάρουν" να τους θυμηθούν τα θύματά τους; ...Γιατί οι ανάγκες τους είναι μεγάλες και οι καιροί δύσκολοι.
Οι φασίστες, οι οποίοι πρόδωσαν και λεηλάτησαν τη χώρα κατ’ επανάληψη, θέλουν να διαφύγουν και αυτό δεν τους επιτρέπει πολλούς ελιγμούς. Οι φασίστες, οι οποίοι μας λεηλάτησαν, θα έπρεπε να βρουν "θύματα", για να τους φορτώσουν τον φασισμό. Οι κρυφοί συνεργάτες της Μέρκελ και των δανειστών θα έπρεπε να βρουν κάποιους πιο φανερούς "συνεργάτες" των Γερμανών. Οι ομοϊδεάτες του Χριστοφοράκου θα έπρεπε να βρουν φανατικούς θαυμαστές του Χίτλερ. Έπρεπε όλοι αυτοί, οι οποίοι έζησαν πλούσια ως "δημοκράτες", να βρουν κάποιους "φασίστες" και να μας τους "υποδείξουν", ώστε να μπορέσουν να διαφύγουν της προσοχής μας. Έπρεπε αυτοί, οι οποίοι πλούτισαν ως προδότες, να μας δείξουν μια "έκφραση" τού πατριωτισμού πολύ επικίνδυνη.

Οι φασίστες —με λίγα λόγια—, για ν' αποφύγουν τη μήνη του λαού, θα έπρεπε να βρουν ή —στην ανάγκη— να "κατασκευάσουν" κάποιους, οι οποίοι να φαίνονται πιο φασίστες από τους ίδιους. Αυτοί, οι οποίοι τα "πήραν" από την Siemens, θα έπρεπε να εμφανίσουν μπροστά μας θαυμαστές των ιδρυτών της ναζιστικής αυτής φίρμας. Οι συνεργάτες της κάθε Μέρκελ θα έπρεπε να εμφανίσουν κάποιους πολύ πιο "φιλογερμανούς" από τους ίδιους. Έπρεπε επειγόντως να "κατασκευάσουν" φασίστες, έστω κι αν αυτές οι "κατασκευές" είναι καρτούν του φασισμού. Τέτοιο "καρτούν" είναι η Χρυσή Αυγή ..."Μαϊμού" φασιστική οργάνωση σε σχέση με την αυθεντικότητα ενός Πάγκαλου. Αν δηλαδή οι φασίστες κρίνονταν με κριτήρια αγοράς, ο Πάγκαλος θα πουλιόταν στον Καίσαρη ή τον Βιλδιρίδη και η Χρυσή Αυγή στα απλωμένα κιλίμια των λαθρομεταναστών ...Στα "κινέζικα" του φασισμού ψάχνουμε τη Χρυσή Αυγή.
Για να καταλάβει κάποιος την πραγματική κατάσταση, θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πέρασαν πολλά χρόνια προπαγάνδας και ψέματος μέχρι να φτάσουμε σε σημείο τέτοιο, που να διαβάζουμε την ιστορία μας και να μην καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε. Από την εποχή που κάποιοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι οι δωσίλογοι —οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους Ναζί— δεν ήταν προδότες, που μας πρόδωσαν για να γίνουν πλούσιοι, αλλά "δημοκράτες", που συνεργάστηκαν μ' αυτούς για να μην "πέσει" η χώρα στα χέρια των κομμουνιστών, έχει κυλήσει πολύ "νερό" στο "αυλάκι" της προπαγάνδας. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, οι οποίοι κάποτε συνεργάστηκαν με τους Ναζί για το "καλό" μας, είναι οι ίδιοι που σήμερα συνεργάζονται με το ΔΝΤ ...και πάλι για το δικό μας "καλό".
Αυτοί είναι που μας κάνουν "πλύση" εγκεφάλου μέχρι να πιστέψουμε ότι το ΔΝΤ θα μας "σώσει" και ότι οι ψευδοπατριώτες θα μας "καταστρέψουν" ...Οι όποιοι ψευδοπατριώτες κατά καιρούς εμφανίζονται ...Είτε αυτοί ανήκουν στη "συμμορία" της δραχμής είτε είναι "ακραίοι" φασίστες. Για να μας πείσουν λοιπόν ότι αυτοί είναι οι απολύτως "χρήσιμοι" και όλοι οι υπόλοιποι "επικίνδυνοι", αναλαμβάνουν οι ίδιοι να εμφανίσουν τους "πατριώτες" του δικού τους "γούστου" ...Τους νευρικούς "πατριώτες" της Χρυσής Αυγής ...Τους "πατριώτες" εκείνους, οι οποίοι με την αγραμματοσιά και την ασχετοσύνη τους μετατρέπουν το σύνολο του πατριωτικού χώρου σε έναν χώρο γραφικό.
Αυτός είναι ο στόχος τους. Γιατί; Γιατί ό,τι δεν θέλουν ή τους ενοχλεί να ακούγεται, βάζουν τους αυτοπαρουσιαζόμενους σαν ναζιστές να το "πουν". Όταν η ναζιστική Χρυσή Αυγή "απαιτεί" τον λογιστικό έλεγχο του κράτους ή την απαίτηση των γερμανικών δανείων, ευνόητα είναι μερικά πράγματα ...Η γραφικότητά της μεταφέρεται στο "αίτημα" και το υποβαθμίζει. Γι' αυτόν τον λόγο προβάλουν τη Χρυσή Αυγή και τα "αιτήματά" της μέσα από όλα τα μέσα. Όταν ο Κασιδιάρης καταγγέλλει τον Βενιζέλο, ο χοντρός έχει σχεδόν εξασφαλίσει την "ασυλία".
Αυτός είναι ο ρόλος της Χρυσής Αυγής και γι' αυτό την προβάλουν τον τελευταίο καιρό. Την βάζουν μπροστά, για να "καίει" ό,τι είναι δυνατόν να τους απειλήσει αν εκφραστεί από σοβαρούς ανθρώπους. Ό,τι λέει ο Κασιδιάρης και η παρέα του απλά "καίγεται". "Καίγεται" στην κυριολεξία το οποιοδήποτε λογικό επιχείρημα ή λαϊκό αίτημα μόλις το εκφράσει η Χρυσή Αυγή. Μπαίνει κι αυτό στις "γραφικότητες". Το πιο σοβαρό πράγμα να εκφράσει η Χρυσή Αυγή ...και το "έκαψε". Πρόταση για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την "είσοδό" μας στο ΔΝΤ έκανε και όλοι άρχισαν να το ξανασκέφτονται μόνο και μόνο επειδή το είπε η Χρυσή Αυγή.
Όλα αυτά είναι μεθοδεύσεις των βενιζελικών, οι οποίοι μας κυβερνούν και μας κατακλέβουν τα τελευταία πενήντα χρόνια. Όλα αυτά τα επιτυγχάνουν εις βάρος του ελληνικού λαού, γιατί ελέγχουν όλα τα ΜΜΕ. Ελέγχουν όλους τους μηχανισμούς ενημέρωσης του λαού. Τα επιχειρούν άφοβα, γιατί απλούστατα δεν υπολογίζουν την αντίδραση του ελληνικού λαού. Τα επιχειρούν χωρίς δεύτερη σκέψη, γιατί απλούστατα δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για τα εγκλήματά τους στην Κατοχή και όχι μόνον δεν συμμορφώθηκαν, αλλά τα επανέλαβαν και μετά την απελευθέρωση.
Οι σημερινοί "προοδευτικοί" κάποτε γλίτωσαν τις κρεμάλες, γιατί —όπως φαίνεται— ξέρουν να διαλέγουν αφεντικά. Από τους Γερμανούς, που τους έκαναν πλούσιους, κατέληξαν στους Αμερικανούς, που τους έσωσαν ...μαζί με τα πλούτη τους. Ξεκίνησαν την προδοτική τους πορεία με τους Ναζί και στη συνέχεια επέλεξαν να υπηρετήσουν τους Αμερικανούς. Αυτοί, οι οποίοι ξεκίνησαν με το "οι Γερμανοί είναι φίλοι μας", κατέληξαν στο "ευχαριστούμε τους Αμερικανούς". Με αυτών τις "πλάτες" κάνουν τα ανοσιουργήματα που σήμερα μας οδηγούν στην καταστροφή.
Για να το καταφέρουν όμως αυτό, θα έπρεπε να εξουδετερώσουν όλες τις πιθανές "αντιστάσεις" ...Θα έπρεπε κατά κύριο λόγο να νικήσουν το αντίπαλο δέος στην πολιτική σκηνή και αυτό ήταν η Δεξιά. Αυτό και έκαναν ...Την "πάτησαν" στην κυριολεξία τη Δεξιά. Με τις "πλάτες" των Αμερικανών διέλυσαν στην κυριολεξία την αγγλόφιλη Δεξιά ...Τη Δεξιά, στην οποία για πάνω από έναν αιώνα "φορτώνουν" όλα τα εγκλήματά τους ...Τη Δεξιά, που της φόρτωσαν τον "Εμφύλιο", ενώ αυτός ήταν χρήσιμος μόνον για τους ίδιους ...Τη Δεξιά, που της "φόρτωσαν" τη Χούντα, ενώ αυτή ήταν χρήσιμη μόνον για τους Αμερικανούς — και άρα για τους ίδιους ...Τη Δεξιά, που της "φορτώνουν" τώρα το ΔΝΤ, ενώ αυτό "πληρώνει" μόνον τους ίδιους. Γιατί μόνον τους ίδιους;
Ας ψάξει κάποιος να δει την ορθότητα των ισχυρισμών μας, αναζητώντας την ταυτότητα όλων αυτών, οι οποίοι ευνοούνται από τη σημερινή εθνική καταστροφή. Οι τραπεζίτες μας —θα έλεγε κάποιος— είναι οι απόλυτα ευνοημένοι της σημερινής κατάστασης ...Ναι, αλλά ποιοι είναι οι τραπεζίτες μας; — θα συμπληρώσουμε εμείς— ...Αυτοί, που ως δωσίλογοι έγιναν πλούσιοι στην Κατοχή και εξαιτίας της ηλιθιότητας της Δεξιάς τη γλίτωσαν ...Αυτοί, οι οποίοι ως "κρυπτοχουντικοί" έγιναν μεγιστάνες στην επταετία και εξαιτίας της ηλιθιότητας της Δεξιάς μάς εμφανίστηκαν σαν "αντιστασιακοί" "δημοκράτες" ...Αυτοί, οι οποίοι σαν φανατικοί "σοσιαλιστές" έγιναν "διαπλεκόμενοι" επιχειρηματίες στη Μεταπολίτευση και μας λεηλάτησαν ...Αυτοί, οι οποίοι σαν "νοικοκύρηδες" μας έβαλαν στο ΔΝΤ, για να μας "γλιτώσουν" από τη "συμμορία" της δραχμής ...Οι βενιζελικοί, που, εξαιτίας της "Δεξιάς" των βενιζελικών Μητσοτάκηδων και Σαμαράδων, φιλοδοξούν και σήμερα να "γλιτώσουν" — όπως τις προηγούμενες φορές.
Ας ψάξει να δει κάποιος ποιοι είναι οι αξιότιμοι τραπεζίτες μας ...Αυτοί, οι οποίοι ήδη έχουν "φάει" πάνω από 200 δις ευρώ ...Αυτοί, που, για να σωθούν, κατέστρεψαν τα ασφαλιστικά μας ταμεία ...Αυτοί, που, για να σωθούν, υπέσκαψαν την εθνική μας άμυνα. Σε ποιους ανήκουν οι Τράπεζες Πειραιώς, ΑΤΕ, Eurobank, Alpha, Γενική, Εθνική κλπ.; Υπάρχει κάποιος από τους εθνικούς μας τραπεζίτες, που να μην είναι βενιζελικός; Τι είναι άραγε ο Βαρδινογιάννης, ο Σάλλας, ο Κωστόπουλος ή ο Λάτσης; Υπάρχει κάποιος, που να μην ανήκει στην "παρέα" του Λαμπράκη, του Πάγκαλου ή του Παπανδρέου, οι οποίοι κάποτε συνεργάστηκαν οργανωμένα με τους ΝΑΖΙ; Αυτοί είναι που υποθηκεύουν σήμερα την εθνική μας "ύπαρξη", προκειμένου να συνεχίσουν να είναι πλούσιοι. Αυτοί είναι που παραχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα, προκειμένου να πάρουν οι τράπεζές τους τις "δόσεις" τους.
Δεν χρειάζεται κάποιος να τελειώσει το Χάρβαρντ ούτε να γνωρίζει ανώτερα μαθηματικά, για να μπορέσει να καταλάβει πώς φτάσαμε στο σημείο αυτό. Η απλή αριθμητική αρκεί. Ας προσθέσει τις περιουσίες των δέκα πιο επιφανών οικογενειών του βενιζελισμού και των συνεργατών τους και θα του λυθούν αυτόματα όλες οι απορίες ...Να προσθέσει τις περιουσίες ανθρώπων, οι οποίοι δεν ήταν ούτε Βαρβάκηδες ούτε Ανάργυροι ούτε Ζάππες ούτε Ωνάσηδες, που "όργωσαν" τον κόσμο, για ν' αποκτήσουν τις περιουσίες τους. Οι σημερινοί Έλληνες ψευδομεγιστάνες δεν έχουν φτάσει ούτε μέχρι το Λιανοκλάδι. Στο σύνολό τους είναι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έφυγαν ποτέ από τη μικρή Ελλάδα και έγιναν πλούσιοι εξαιτίας του ελληνικού κράτους ...Άνθρωποι, που οι μόνες διαδρομές που "όργωσαν" ήταν μεταξύ των γραφείων τους και των υπουργείων. Με χρήματα των Ελλήνων έφτιαξαν τις επιχειρήσεις τους και με τις επιχειρήσεις τους κερδοσκόπησαν εις βάρος των Ελλήνων.
...Ψευδοεπιχειρηματίες, που, μέσω της εξουσίας —η οποία δόθηκε στους "συνοδοιπόρους" τους— πήραν δωρεάν τις κρατικές τράπεζες και ρήμαξαν τις αποταμιεύσεις ενός ολόκληρου λαού. Πήραν τα χρήματα του λαού και προκάλεσαν την "έκρηξη" του χρηματιστηρίου, που "ανατίναξε" τον ελληνικό λαό. Πήραν τις τράπεζες και έδιναν ανεξέλεγκτα "θαλασσοδάνεια" στους εαυτούς τους. Αυτά τα "θαλασσοδάνεια" των βενιζελικών είναι εκείνα που δημιούργησαν τις τραπεζικές "τρύπες", τις οποίες τώρα πληρώνει ο λαός με την περιουσία του, για να σώσει τις τράπεζες. Αυτά τα "θαλασσοδάνεια" βάζουν το κράτος να καλύψει, υποθηκεύοντας τη δημόσια περιουσία. Για τα "θαλασσοδάνεια" των βενιζελικών ξεπουλιούνται σήμερα δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, νερά και ρεύματα.
Ας προσθέσει κάποιος τις περιουσίες που έγιναν στη Μεταπολίτευση και θα "δει" τα αίτια του κακού. Πόσα δισεκατομμύρια περιουσία έχει ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης, ο Κωστόπουλος, ο Αγγελόπουλος, ο Κανελόπουλος, ο Λαμπράκης, ο Μητσοτάκης, ο Σάλλας, ο Μπόμπολας, ο Κόκκαλης, ο Μαρινάκης κλπ.; ...Όλοι οι μεγιστάνες της εθνικής μας "γούρνας". Οι μόνιμοι καλεσμένοι της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ είναι βενιζελικοί, που έγιναν μεγιστάνες εντός των εθνικών ορίων και υπό την αιγίδα του κράτους ...Του υποτίθεται φτωχού ελληνικού κράτους. Αν σε αυτά τα "ιδιωτικοποιημένα" κρατικά δισεκατομμύρια προσθέσει κάποιος και τις περιουσίες των "σοσιαληστών" που τους διευκόλυναν —τύπου Τσοχατζόπουλου, Σημίτη, Σκαρπέλη κλπ.—, θα καταλάβει πώς φτάσαμε στο σημερινό σημείο.
Όταν σε μια μικρή χώρα έχεις τουλάχιστον δέκα πολυδισεκατομμυριούχους των δημοσίων έργων, των αποκλειστικών αδειών και των προμηθειών, δεν χρειάζεται να ψάχνεις περισσότερο, για να βρεις τα αίτια του χρέους της. Έχεις τον "λύκο" μπροστά σου και δεν έχεις λόγο να ψάχνεις τον "ντορό". Όλοι αυτοί πριν τη "δεξιά" Χούντα ήταν "Κατίνα ...σαλαμάκι" και στη Μεταπολίτευση έγιναν "Kathryn ...caviar". Ψωραλέοι "δημοκράτες", που όχι μόνον επανέφεραν τη "δημοκρατία", αλλά έγιναν και μεγιστάνες. Ο ένας ήταν κατασκευαστής βόθρων, ο άλλος ανεπάγγελτος σώγαμπρος, που παρίστανε τον εξόριστο στο Παρίσι, ο άλλος αξιωματικός του ναυτικού, ο άλλος χαφιές της Στάζι ...Μιλάμε για τον "αφρό" της κοινωνίας. Αυτών τις περιουσίες να "μετρήσει" κάποιος, θα καταλάβει πώς δημιουργήθηκε το εξωτερικό μας χρέος. Θα καταλάβει ποιος έβαζε το κράτος να κάνει "σουάπς", για να δανείζεται πέρα από τις δυνάμεις του, προκειμένου να δίνει "χρυσάφι" στους φίλους του.
Η παραδίπλα εικόνα είναι η πιο "εύστοχη" της εποχής του ΔΝΤ. Αν θέλουμε να απαλλαγούμε από το χρέος μας, πρέπει πράγματι να προχωρήσουμε σε μέτρα αναδιάρθρωσης. Να πουλήσουμε τις εταιρείες που δημιουργήθηκαν από το χρέος αυτό. Να πουλήσουμε τις εταιρείες της κρατικοδίαιτης βενιζελικής συμμορίας και των σταλινικών παραφυάδων της. Αυτές να πουλήσουμε και όχι τις στρατηγικής σημασίας ΔΕΚΟ, τις οποίες έχει ανάγκη ο λαός για να επιβιώσει. Ας υπολογίσει κάποιος τις αξίες των εταιρειών αυτών και των περιουσιών που έχουν οι ιδιοκτήτες τους και θα βρει πάνω-κάτω το εθνικό μας χρέος ...Το χρέος εκείνο, που δημιούργησαν οι ίδιοι, προκειμένου να πλουτίσουν εις βάρος μας.
Αυτοί είναι οι ψευδομεγιστάνες των δημοσίων ταμείων, οι οποίοι μας έβαλαν στο ΔΝΤ και μας ανάγκασαν να υποστούμε περιορισμό των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και βέβαια την παγκόσμια απαξίωση. Μια φήμη, την οποία οι Έλληνες "έχτιζαν" επί αιώνες, ήρθαν κάποιοι βενιζελικοί πολιτικοί, εκδότες και τραπεζίτες και προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι, την κατέστρεψαν. Προκειμένου να "ξεφορτωθούν" την ευθύνη και να την "φορτώσουν" στον λαό, διέσυραν τον ελληνισμό παγκοσμίως. Ακόμα και το "μαζί τα φάγαμε" του Πάγκαλου ήταν ευνοϊκή μεταχείριση ..."Μόνοι μας τα φάγαμε" σε ένα βενιζελικό κράτος "υπεύθυνων" εξουσιαστών. Ο βενιζελικός Γιωργάκης ήταν αυτός, ο οποίος "ντρεπόταν" για τον λαό που κυβερνούσε και από εκεί ξεκίνησε ένας τεράστιος "χορός" δυσφήμισης. Τον συμπλήρωσε ο επίσης βενιζελικός και επίσης γόνος δωσίλογων Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έβλεπε "οράματα" με "Τιτανικούς".
Με βάση τα όσα είπαμε σε αυτό το κείμενο, το βενιζελικό μονοπώλιο της εξουσίας είναι απόλυτο. Στην κυριολεξία δεν υπάρχει ανεξάρτητη Δεξιά και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν ηγέτες της, που να μην ελέγχονται από τους βενιζελικούς. Μιλάμε για τραγελαφικά πράγματα. Οι βενιζελικοί μεγιστάνες ήταν οι μόνιμοι συνδαιτυμόνες των χουντικών και οι ίδιοι είναι αυτοί που αυτοανακηρύχτηκαν "αντιστασιακοί". Ας ψάξει κάποιος να βρει τι έκαναν επί Χούντας οι Λάτσηδες, οι Λαμπράκηδες, οι Βαρδινογιάννηδες, οι Αγγελόπουλοι κλπ.. ...Να ψάξει όχι στα κρυφά και στα μυστήρια ...Να ψάξει στα φανερά και στα δημόσια ...Να ψάξει στα κοινωνικά δρώμενα ...Στους γάμους και στις βαπτίσεις ...Εκεί όπου πρέπει τον άλλο να τον συμπαθείς, ώστε να συμμετάσχεις στη "χαρά" του ή τη "λύπη" του.
Τότε δυστυχώς δεν υπήρχαν κάμερες και life style εκπομπές, για να δουν όλοι το ποιος έκανε τι. Τότε έπρεπε να είσαι "μέσα" στα πράγματα, για να γνωρίζεις τι συμβαίνει. Γι' αυτό χρειάζεται μια μικρή έρευνα, για να καταλάβει κάποιος τι συνέβαινε. Δυστυχώς ο πολύς κόσμος δεν έμαθε τι συνέβαινε τότε και γι' αυτό έπεσε θύμα της προπαγάνδας των "Θα" των ψευτών. Αυτός είναι κι ο λόγος που τελικά κατάφεραν οι βενιζελικοί και "χρέωσαν" τη δική τους Χούντα στη Δεξιά. Την "φόρτωσαν" στη Δεξιά, γιατί δεν υπήρχε κανένας να τους αντισταθεί. Είχαν τα πιο ισχυρά αφεντικά του κόσμου και ο κόσμος ήταν όχι απλά απληροφόρητος, αλλά και τρομοκρατημένος. Δεν κατάλαβε ποτέ τι έγινε με τη Χούντα.
Βέβαια ήταν εύκολο να καταλάβει τι είχε συμβεί, εάν είχε το "καθαρό" μυαλό να κάνει τις απαιτούμενες συνεπαγωγές. Τι μας λέει η λογική; Η Χούντα "ανήκε" σ' εκείνους, οι οποίοι επωφελήθηκαν από αυτήν. Δεν μπορεί τη Χούντα να την "έστησαν" εκείνοι οι οποίοι καταστράφηκαν από αυτήν ή εκείνοι οι οποίοι δεν επωφελήθηκαν — εν αντιθέση προς τους ανταγωνιστές τους. Η Χούντα κατέστρεψε τον σκληρό πυρήνα της Δεξιάς —που ήταν το Παλάτι— και άρα έφερε σε μειονεκτική θέση όλους τους δεξιούς επιχειρηματίες, οι οποίοι επωφελούνταν από αυτό. Επί Χούντας όμως όλοι οι ανταγωνιστές τους ισχυροποιήθηκαν. Όλοι οι βενιζελικοί φτωχοπρόδρομοι έγιναν μεγιστάνες. Επί Χούντας πήραν αποκλειστικές άδειες και δημόσιες εκτάσεις για διυλιστήρια και βιομηχανίες και λίγα χρόνια μετά οι ίδιοι άνθρωποι έβγαιναν στα μπαλκόνια και φώναζαν ..."ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά". Με τις πλάτες της αμερικανικής πρεσβείας όλα μπορούσαν να τα "βαπτίσουν" όπως τους βόλευαν ...Πετάει ο γάιδαρος; Βεβαίως, αν είναι "δημοκρατικός" και "προοδευτικός".
Από τη στιγμή που οι βενιζελικοί κατάφεραν και "γκρέμισαν" το Παλάτι, τίποτε δεν μπορούσε να τους σταματήσει. Μόνον το Παλάτι τρόμαζε τους βενιζελικούς και αυτό το εξουδετέρωσαν με τη βοήθεια της αμερικανικής πρεσβείας και βέβαια των αμερικανικών δολαρίων. Μόνον το Παλάτι τούς εμπόδιζε να στήσουν το μονοπώλιο της εξουσίας, το οποίο θα τους έδινε τον έλεγχο ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Γιατί τους τρόμαζε το Παλάτι; Γιατί το αγγλόφιλο Παλάτι μπορούσε να τους χορεύει στο "ταψί". Το Παλάτι της Δεξιάς είχε τους φακέλους των δωσίλογων και οι πιο ισχυροί βενιζελικοί είχαν κάτι προσωπικούς φακέλους πιο χοντρούς και από εγκυκλοπαίδειες. Με το "κόλπο" της αποστασίας "έφαγαν" το Παλάτι και γλίτωσαν από τον εκβιασμό ...Από εκεί και πέρα την τσάκισαν τη Δεξιά.
Όσο κι αν ψάξουμε ανάμεσα στους γνωστούς πολιτικούς όρους, είτε τους ελληνικούς είτε τους ξένους, κανένας δεν μπορεί να περιγράψει την καθολική υπεροχή των βενιζελικών πάνω στους πάλαι ποτέ αντιπάλους και ανταγωνιστές τους. Η μόνη έκφραση, που μας έρχεται στο μυαλό, είναι μια έκφραση του πεζοδρομίου ...Οι βενιζελικοί στην κυριολεξία έκαναν τη Δεξιά το "πουτανάκι" τους ...Την έβγαζαν στο "κλαρί", για να τους αποφέρει κέρδη ...Την έβαζαν να κάνει τα πιο απίθανα πράγματα, προκειμένου να τους εξυπηρετήσει ...Την οδήγησαν πολλές φορές στην αυτοκαταστροφή, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.
Τέτοια φαινόμενα είναι άπειρα. Έβαλαν τον Καραμανλή να κάψει τους φακέλους των δωσίλογων, τη στιγμή που εκείνοι οι φάκελοι ήταν το πιο δυνατό "όπλο" της Δεξιάς απέναντι στους αντιπάλους της. Της επέβαλαν τους δικούς τους ηγέτες, οι οποίοι της προκαλούσαν μονίμως ζημιά, ενισχύοντας τους "απέναντι". Της επέβαλαν ηγέτες, οι οποίοι την "φόρτωναν" με όλες εκείνες τις "αμαρτίες", που "φόρτωναν" τους βενιζελικούς με πλούτο. Οι βενιζελικοί γνωρίζουν απόλυτα τον χώρο της Δεξιάς και τον ελέγχουν απόλυτα. Θα ήταν αδύνατον να μην συμβαίνει αυτό. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι στην περίοδο της πασοκοβενιζελικής Μεταπολίτευσης η Δεξιά ανέδειξε ως Πρωθυπουργούς μόνον τους προδότες της και κορυφαίους βενιζελικούς ...Τους Καραμανλήδες, οι οποίοι έκαψαν τους φακέλους των βενιζελικών δωσίλογων και τον Μητσοτάκη με τον Σαμαρά ...Τον ανιψιό του Βενιζέλου και τον εγγονό του Μπενάκη ...Τόσο καλά.
Εφόσον αυτή η Δεξιά είναι το μόνιμο μέσον "διαφυγής" τους, ευνόητο είναι πως οτιδήποτε αφορά τη Δεξιά δεν είναι άσχετο με τον δικό τους σχεδιασμό. Άρα; Άρα η σημερινή δουλειά της "δεξιάς" κυβέρνησης-Σαμαρά είναι να διευκολύνει τους βενιζελικούς να διαφύγουν. Ο εγγονός του Μπενάκη διευκολύνει τους προδότες να την "κοπανήσουν" ...και για να μην ξεχνιόμαστε τούς δίνει κι ό,τι προλαβαίνει. Με αποφάσεις "εξπρές" έδωσε την ΑΤΕ στον Βαρδινογιάννη. Έδωσε το τεράστιο ακίνητο της Κηφισίας στον Λάτση. Μεθοδεύει το "δωράκι" του ΟΠΑΠ στον Κόκκαλη. Σώζει τον Κωστόπουλο. Εκκενώνει τη Χαλκιδική, για να "χρυσώσει" τον Μπόμπολα ...Ό,τι θέλει η βενιζελική "συμμορία", το παρέχει η Δεξιά. Άλλωστε το είπε και ο αρχηγός της ...Δεν θα γίνει "συνένοχη" η ΝΔ με το εγκληματικό ΠΑΣΟΚ ...Θα γίνει "ένοχη", για να απαλλάξει το ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει να ξεκαρδιζόταν στα γέλια η βενιζελική "Διαπλοκή", όταν ο Αντωνάκης απειλούσε με "καταστροφή" το ΠΑΣΟΚ και "εξεταστικές" για το ΔΝΤ. Λογικό είναι. Συμμορία είναι όλοι αυτοί. Τώρα, που πρόδωσαν τον λαό, θα "φορτώσουν" και πάλι στη Δεξιά την ευθύνη, προκειμένου ν' απομακρυνθούν από το πεδίο ορατότητας των θυμάτων τους. Αυτό έκαναν πάντα και αυτό θα προσπαθήσουν να κάνουν και τώρα. Στην ηλιθιότητα της Δεξιάς επένδυσαν κάποτε και αφού της "φόρτωσαν" τον Εμφύλιο, σώθηκαν μετά την προδοσία τους στους ΝΑΖΙ. Στην ίδια ηλιθιότητα επένδυσαν και μετά από μερικές δεκαετίες και αφού της "φόρτωσαν" τη δική τους Χούντα, σώθηκαν και πάλι. Στην ίδια ηλιθιότητα επενδύουν και σήμερα και προσπαθούν να της "φορτώσουν" τη λεηλασία της δικής τους Μεταπολίτευσης.
Εφόσον δεν υπάρχει κανένας να τους σταματήσει, θα το κάνουν. Τι τους νοιάζει αν ο Αντωνάκης είναι μισητός στον κόσμο της Δεξιάς; ...Η δουλειά να γίνεται. Τι τους νοιάζει αν ο Αντωνάκης κυβερνά με το 18% του 60% του λαού; ...Η θέση του Πρωθυπουργού να μην χάνεται για τη συμμορία ...Η εξουσία να μην χαθεί. Όλα τα άλλα είναι εύκολα. Με τη δύναμη που διαθέτουν σήμερα, δεν θα άφηναν μια ανταγωνιστική Δεξιά ανεξέλεγκτη να εκμεταλλευτεί τα εγκλήματά τους και να τους φέρει "απέναντι" στον λαό.
Μπορεί αυτοί να έκλεψαν, αλλά από τώρα σχεδιάζουν με ποιον τρόπο θα "φορτώσουν" τις ευθύνες της καταστροφής στη Δεξιά. Εύκολο είναι αυτό. Όταν ελέγχουν τα ΜΜΕ και τις τράπεζες εμφανίζουν όποια "Δεξιά" θέλουν και όχι ό,τι υπάρχει ως Δεξιά. Σε αυτήν τη Δεξιά θα επιχειρήσουν σήμερα να φορτώσουν και το "ξεχασμένο" πλέον φορτίο, το οποίο είναι η ναζιστική επιλογή ...Το αποκλειστικά δικό τους "φορτίο". Θα δώσουν στη Δεξιά την "αρρώστιά" τους ...στη μη αποδοτική όμως μορφή ..Στην μορφή που δεν δίνει πλούτο. Οι βενιζελικοί από τον ναζισμό έγιναν πλούσιοι, ενώ οι δεξιοί από τον ναζισμό θα γίνονταν μόνον βλάκες.

...Και εγένετω Χρυσή Αυγή. Οι φασίστες θα "κατασκεύαζαν" τους φασίστες της Νέας Εποχής, ώστε να φύγουν οι ίδιοι από το "κάδρο" των εχθρών του λαού. Οι πολιτικά "βρόμικοι" θα επέλεγαν τους πολιτικά "λεπρούς", για ν' αποφύγουν τη δική τους κρίση. Πολιτικά "λεπροί" είναι οι ναζιστές και επισκιάζουν ακόμα και τους δολοφόνους, όταν κινούνται στο ίδιο πλαίσιο. Αυτό το γνώριζαν οι βενιζελικοί και γι' αυτό "επένδυσαν" στον ναζισμό για την ύστατη ώρα. Θα εμφάνιζαν τους "λεπρούς", για να γλιτώσουν οι ίδιοι.
Απλά έπρεπε αυτοί οι "λεπροί" να ανήκουν στον πολιτικό χώρο των αντιπάλων τους και όχι τον δικό τους. Από τον χώρο αυτόν επέλεξαν εκείνους, που με τα χαρακτηριστικά τους εξυπηρετούσαν τον σχεδιασμό τους. Οι ανάγκες τους ήταν απλές. Ήθελαν κάποιους "κραυγαλέα" φασίστες και εμφανώς "δεξιούς". Συγκεκριμένα ήθελαν "καρτούν" του φασισμού. Άτομα, τα οποία να έχουν επάνω τους "αποτυπωμένα" όλα τα στερεότυπα που χαρακτηρίζουν τους φασίστες, ώστε να είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι και από τους ανίδεους. Να μην μπερδεύονται οι ανίδεοι και δεν πιάνουν το "υπονοούμενο" ...Κούρεμα, χρώματα ρούχων, σωματότυπος, όλα εξ’ αρχής επιλεγμένα να "θυμίζουν" ναζιστικό καραγκιοζιλίκι.


Η εικόνα δηλαδή των στελεχών της Χρυσής Αυγής είναι εξ’ αρχής "στημένη". Ακόμα και τα εύκολα αναγνωρίσιμα μαύρα "μπλουζάκια" τους είναι επιλογές "άνωθεν", για να τους αναγνωρίζουν ως φασίστες ακόμα και οι αδαείς. Ακόμα και οι γραμματοσειρές των συνθημάτων τους είναι επιλεγμένες έτσι, ώστε να ευτελίζουν οτιδήποτε ελληνικό και βέβαια πατριωτικό. Όταν αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονται από τα ΜΜΕ ως οι πλέον βλάκες της κοινωνίας, ταυτίζονται με το αρχαίο ελληνικό μεγαλείο, προβλέψιμα είναι τα αποτελέσματα. Δεν "ανεβαίνουν" αυτοί εξαιτίας των αρχαίων Ελλήνων, αλλά "κατεβαίνουν" οι αρχαίοι εξαιτίας τους.
Οι βενιζελικοί αυτούς επέλεξαν και "διαφήμισαν" με τα δικά τους μέσα. Στην κυριολεξία "κατασκεύασαν" όλους "μύθους" γύρω από αυτήν την αστεία οργάνωση. Τι εννοούμε μ' αυτό; Το '99 —και άρα επί "βαθέως" βενιζελικού ΠΑΣΟΚ— έγινε μια δήθεν έρευνα και βρήκαν ότι οι Χρυσαυγίτες συνδέονται με τους άνδρες της αστυνομίας. Γιατί λέμε "δήθεν"; Γιατί μας δουλεύουν "κανονικά" αυτοί, οι οποίοι εδώ και πενήντα χρόνια τρώνε "ψωμί" "αντιστασιακό".
Το βενιζελικό κατεστημένο μονοπωλεί την εξουσία και μέσα από τις κρατικές θέσεις φτιάχνει τον "στρατό" των επαγγελματιών ψηφοφόρων του. Όπως βλέπουμε τώρα στην υπόθεση του "δημοκράτη" Τσοχατζόπουλου, μέχρι και εισιτήρια του ΠΑΟΚ αγόραζαν, για να εξασφαλίσουν ψήφους. Θα άφηναν αυτά τα λαμόγια θέσεις αστυνομικών να περάσουν σε "δεξιούς" και δη ακροδεξιούς;
..."Να απολυθούν οι αστυνομικοί, οι οποίοι έχουν σχέση με τη φασιστική ΔΕΞΙΑ" λέει ο "δημοκράτης" Πάγκαλος. Πόσο πρέπει να υποτιμάει τον κόσμο ένας άνθρωπος σαν τον Πάγκαλο, ο οποίος εξακολουθεί να πουλάει "αντίσταση" στο "σύστημα" τη στιγμή που ο ίδιος βρίσκεται σε "κυβερνητική" καριέρα εδώ και τριάντα χρόνια; Ακόμα κι αν υπήρχαν κάποτε δεξιοί στην αστυνομία, πέθαναν ή είναι παλιοί συνταξιούχοι, αν σκεφτεί κάποιος ότι οι "δημοκρατικοί" —σαν τον Πάγκαλο και τον Τσοχατζόπουλο— ελέγχουν τα πάντα από το 1981. Αυτό είναι "δούλεμα" ...Τρομερό "δούλεμα", αν σκεφτεί κάποιος ότι ακόμα και τα μερίδια της "Δεξιάς" στη μοιρασιά των διορισμών στο δημόσιο και άρα και στην αστυνομία τα παίρνουν οι βενιζελικοί τού Μητσοτάκη και του Σαμαρά.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Με τις πλάτες των Αμερικανών μονοπωλούν την εξουσία και εδώ και δεκαετίες μάς δουλεύουν "ψιλό-γαζί". Αυτοί, οι οποίοι αποδεδειγμένα συνεργάστηκαν με τους Ναζί και τη Χούντα, ακόμα "πουλάνε" δημοκρατικότητα και κοινωνική "αντίσταση". Αυτοί, οι οποίοι μονοπωλούν τον έλεγχο του κράτους και στελεχώνουν με "κολλητούς" τους το παρακράτος, εξακολουθούν να "πουλάνε" στον λαό "ηρωική" αντίσταση απέναντι στις δήθεν "μυστηριώδεις" κρατικές δυνάμεις καταστολής.
Αυτήν την "αξιόπιστη" έρευνα εντός της αστυνομίας, την οποία διεξήγαγε το "αξιόπιστο" βενιζελικό παρακράτος, ποιος τη δημοσίευσε; ...Η μεγάλη "μηχανή" της "δημοκρατίας" ..."Τα Νέα" του ΔΟΛιου συγκροτήματος ...Η παλιά ιδιοκτησία των Ναζί στην Ελλάδα. Αυτή η "αξιόπιστη" φυλλάδα της "δημοκρατίας της Βαϊμάρης" μάς αποκάλυψε ότι υπάρχουν σχέσεις μεταξύ της Αστυνομίας και της Χρυσής Αυγής.
Υπάρχει δηλαδή προεργασία πριν εμφανίσουν τη Χρυσή Αυγή σαν "απειλή" για τη δημοκρατία. Επέλεξαν τους αγράμματους, τους ανεύθυνους και τους φανατισμένους, για να κρατήσουν για τους εαυτούς τους τα "αντίθετα". Επέλεξαν εκείνους, οι οποίοι νομίζουν ότι με μπουνιές και με κλωτσιές λύνονται προβλήματα κι αποκαθίστανται εθνικές υπολήψεις, για να κρατήσουν για τους εαυτούς τους τα "ευφυή" επιχειρήματα ...Με μερικά τηλεοπτικά χαστούκια ή με μερικούς τηλεοπτικούς κανιβαλισμούς σε πάγκους μικροπωλητών θα τους εμφάνιζαν ως τους φασίστες που θα απειλούσαν τη δημοκρατία και άρα θα έδιναν στους "σοβαρούς" το αντίστοιχο μεροκάματο.
Αυτοί οι αστοιχείωτοι θα προσπαθούσαν αυθαίρετα να μπουν "μπροστά" και να ηγηθούν ενός λαού, ο οποίος ήταν εκνευρισμένος, θυμωμένος και βέβαια φοβισμένος ...Οι ανύπαρκτοι, οι οποίοι με μερικές αναφορές στα κεντρικά δελτία ειδήσεων θα γίνονταν "φίρμες". Αντιλαμβανόμαστε πως τίποτε απ' όσα βλέπουμε δεν είναι τυχαίο. Οι βενιζελικοί φασίστες, που σήμερα λεηλατούν τη χώρα και την παρέδωσαν στο ΔΝΤ, είναι οι μεγάλοι "ευεργέτες" της Χρυσής Αυγής. Τα ΔΟΛια "αφεντικά" του ΚΚΕ είναι οι μεγάλοι "χορηγοί" και της Χρυσής Αυγής ...Κοινά αφεντικά έχουν η Κανέλη και ο Κασιδιάρης.
Αυτοί επέλεξαν να εμφανίσουν τη δεδομένη στιγμή τη Χρυσή Αυγή. Να εμφανίσουν το "απόλυτο τίποτε" σαν "ανερχόμενη" "πολιτική δύναμη" ...Το κόμμα, το οποίος αδυνατούσε να βρει υποψήφιους με στοιχειώδη γνώση γραφής και ανάγνωσης ...Το κόμμα, το οποίο ελλείψει υποψηφίων, ανάγκασε τον Μεγάλο Αρχηγό να βάλει βουλευτή τη γυναίκα του ...Μιλάμε για το απόλυτο "κενό" ...Μιλάμε για μια κομματική "δομή" ανύπαρκτη. Από τους καταστροφείς των πάγκων μέχρι την πολιτική "ηγεσία" η "απόσταση" είναι μια "πόρτα" ...κι αυτήν ανοικτή. Εκτός από τον Μεγάλο Αρχηγό όλοι οι άλλοι είναι "εγέρθητι ρε ...να ούμε".


Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ (Οι ηθικοί αυτουργοί ενός εθνικού εγκλήματος.)



Στα 1831 ο πληθυσμός της Πρωτεύουσας, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του εντός των συνόρων Ελληνισμού βρίσκεται στο πλευρό του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Οι αντικυβερνητικοί δεν λείπουν αλλά αποτελούν μια ελάχιστη μειοψηφία χωρίς αυτό να τους καθιστά λιγότερο επικίνδυνους. Τα άτομα αυτά που διατηρούν στενότατες διασυνδέσεις με την επαναστατική επιτροπή της Ύδρας έχουν σαν βασική αποστολή να παρακολουθούν στενά τη Κυβέρνηση και να υπονομεύουν το έργο της με μεθοδολογία πεμπτοφαλαγγίτη .Κινούμενοι περισσότερο από καιροσκοπισμό παρά από ιδεολογικά ελατήρια , ελπίζοντας περισσότερα οφέλη από την καινούργια εποχή που πρόκειται να έλθει, αγωνίζονται να κερδίσουν εύσημα επιχειρούν με κάθε τρόπο να ουδετεροποιήσουν από τα «μέσα» την ήδη βραχυκυκλωμένη κρατική μηχανή. Κατασκοπεύουν τις ενέργειες των κυβερνητικών λειτουργών , ρίχνουν γέφυρες συνδιαλλαγής σκορπίζοντας υποσχέσεις σ’ αυτούς που αρχίζουν να ταλαντεύονται ,μεταφέρουν χρήσιμες και ευαίσθητες πληροφορίες στους ομοϊδεάτες τους στην Ύδρα. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο διαβρωμένο από την ηττοπάθεια και το καιροσκοπισμό ο προβληματισμός είναι έντονος. Άνθρωποι που λόγω ιδιότητας είτε είναι υπουργοί , είτε είναι Γερουσιαστές διαβάζουν σωστά τα σημεία των καιρών αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα –και όχι μόνο από την στάση των αντιπρέσβεων- ότι το καράβι της νομιμότητας καταποντίζεται. Σαν τα ποντίκια όλοι αυτοί που θεωρητικά στηρίζουν την κυβέρνηση από σημαντικότατες θέσεις προσπαθούν κρατώντας διακριτικά στην αρχή αποστάσεις από τον Κυβερνήτη να περάσουν ανώδυνα από την άλλη πλευρά. Επειδή το βασικό τους μέλημα είναι να διασφαλίσουν το πολιτικό τους μέλλον δείχνουν πρόθυμοι να συζητήσουν «πολιτικά» κάθε είδους παραχώρηση ιδιαίτερα τώρα, που λόγω Εθνικής συνέλευσης πρέπει να μαζέψουν και ψήφους. Οι ελπίδες ότι μέσα από την Εθνοσυνέλευση , μέσα από τη καινούρια κολυμπήθρα του Σιλωάμ ,κάθε σακάτης θα βρει την υγεία του και κάθε άξιο τέκνο της πατρίδας μια ευκαιρία να τη σώσει, δίνει το πατριωτικό επικάλυμμα αυτής της αισχρής συναλλαγής.
Οι περισσότεροι από τους αντικυβερνητικούς της πρώτης γραμμής με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν εγκαταλείψει την πόλη αλλά αυτοί οι ελάχιστοι που έχουν απομείνει συνεχίζουν με περισσότερη σύνεση την διαβρωτική τους προσπάθεια εναντίον στον Κυβερνήτη και του έργου του. Ανάμεσά τους ο Κωστάκης Καρατζάς, ο Παπαλεξόπουλος και γυναίκα του ο Κανέλλος Δελληγιάννης, ο Λόντος και ο γέρο Καλαμογδάρτης.
Από τους επιφανείς αυτούς αντικυβερνητικούς τρεις τουλάχιστον δεν μένουν στο Ναύπλιο με τη θέλησή τους.
Πρόκειται για τον Γερουσιαστή Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη ήδη υπόδικο, κατηγορούμενο για υποκίνηση στάσης , για τον αδελφό του Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη πρωτεργάτη των τελευταίων ταραχών στην Μάνη και για τον γιο του πρώτου Γεώργιο.
Και ενώ ο Πετρόμπεης βρίσκεται υπό αυστηρό περιορισμό στην Ακροναυπλία και οι 6 φύλακες που τον επιτηρούν έχουν εντολή να μην βλέπει κανέναν οι δύο άλλοι, αν και τελούν υπό περιορισμό, κυκλοφορούν εντελώς ελεύθεροι μέσα στη πόλη . Όπως διαβεβαιώνει ο Κασομούλης περνούσαν τον χρόνο τους «χαιράμενοι όλην την ελευθερίαν εντός της πολιτείας , έχαιρον και τας συναναστροφάς όλων εν γένει των επισήμων ανδρών των έσω και έξω (της διοικήσεως του κράτους).[1]
Από όλους εκείνους που έδειχναν τη συμπάθειά τους στους Μαυρομιχαλέους ξεχώριζαν οι Καλαμογδάρτες , οι Παπαλεξόπουλοι και οι Λονταίοι. Η οικογένεια μάλιστα του Καλαμογδάρτη φαίνεται να διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στα γεγονότα που πρόκειται να ακολουθήσουν [2] .
Ο γέρο Καλαμογδάρτης Προεστός των Πατρών διατηρεί τον τίτλο του Γερουσιαστή. Σε κάθε ευκαιρία ορκίζεται πίστη στον Καποδίστρια με την ίδια ευκολία που ορκίζεται πίστη και στους Κουντουριώτες. Πρόκειται για ένα φαυλόβιο πολιτικάντη, του χειρίστου είδους όπου στα χέρια του οι άνθρωποι οι ιδέες , και τα οράματα μετουσιώνονται σε προσωπικό όφελος μεταφραζόμενο σε χρήμα.[3] Δεν πίστεψε ποτέ στην ανάγκη μιας επανάστασης ενάντια στο τουρκικό ζυγό και για το λόγο αυτό κανένας δεν μπήκε ποτέ στο κόπο, να τον μυήσει στα σχέδια της Φιλικής Εταιρίας. Ήταν από τους προκρίτους εκείνους που για να δείξουν την αφοσίωσή τους στη θέληση και την επιθυμία έσπευσαν να ανταποκριθούν αμέσως στην πρόσκληση του τοποτηρητή του Χουρσήτ –πασά και βρέθηκαν στην Τρίπολη, λίγο πριν από το ξέσπασμα της επανάστασης.
Σε αντίθεση με τους άλλους ομήρους προεστούς και ιερωμένους δεν γνώρισε τα μπουντρούμια της Τριπολιτσάς [4] ,έτυχε προστασίας και φροντίδας Τούρκου αξιωματούχου όλο το διάστημα, που έμεινε στη πόλη και μετά την απελευθέρωσή του το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να εξασφαλίσει την οικογένειά του στέλνοντάς την στην Αγκώνα της Ιταλίας ύστερα από σχετική άδεια.[5].
Αυτό το υπερβολικά επικίνδυνο πολιτικά άτομο δίχως ηθικές αναστολές κατάφερε να επιβιώσει άριστα κατά την διάρκεια των εμφυλίων προσηλωμένο σταθερά στις ηθικές αξίες της παρατάξεως εκείνης, που διαχειριζόταν το χρήμα των λεγόμενων εθνικών δανείων. Με τον ερχομό του Κυβερνήτη και για όσο καιρό εκείνος έδειχνε πανίσχυρος έμεινε στο πλευρό του . Όταν τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν και αφού είχε κερδίσει όσα μπορούσε να κερδίσει από την Κυβέρνηση του Καποδίστρια στρέφεται ξανά προς τους Κουντουριώτες. Άριστος διαχειριστής τη ματαιοδοξία και της βλακείας των ανθρώπων κόλακας καταπληκτικός λέει απλά αυτά που οι άλλοι θέλουν να ακούσουν. Θλίβεται η ψυχή του όταν βλέπει έναν τέως Πρόεδρο της Κυβέρνησης, που άλλοτε, για χάρη της Πατρίδας είχε αυτοανακηρυχθεί ακόμη και Στρατάρχης να βρίσκεται τώρα στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων. Τρομάζει στη σκέψη ότι όσο ο Κυβερνήτης Καποδίστριας παραμένει στην εξουσία όλοι αυτοί οι ..άξιοι άνδρες θα είναι καταδικασμένοι στην αφάνεια και τη λήθη. Ένα λογικό συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα. Ο Καποδίστριας αποτελεί πλέον θανάσιμο κίνδυνο και πρέπει να πέσει. Είτε από την οργή του λαού είτε από τη βία των όπλων. Η δεύτερη υπόθεση φαίνεται ευκολότερη από τη πρώτη. Άνθρωπος πρακτικός κοστολογεί τη ζωή του Κυβερνήτη για να παζαρέψει το τίμημα με τους δολοφόνους του «τυράννου»[6] όταν βρεθούν τα λεφτά.
Η ιδέα της δολοφονίας του Κυβερνήτη δεν ήταν καινούργια. Την είχε εκφράσει για πρώτη φορά ο Ζωγράφος στο αυτί του Λόντου εγκαταλείποντας το Ναύπλιο.
-Ένα πιστόλι θα μας γλυτώσει από τον Τύραννο …………..
Ο πολιτικάντης μιλώντας με την γλώσσα του έμπορα πείθει δίχως δυσκολία τον κατά τα άλλα πανούργο Λάζαρο . 1ΟΟΟ βενέτικα –η αμοιβή του δολοφόνου ταξιδεύουν από την Ύδρα στο Ναύπλιο με τη φροντίδα του Ζωγράφου και προστίθενται προσωρινά στο Κομπόδεμα του Καλαμογδάρτη. Βάζοντας στη ζυγαριά από την μια τα 1000 βενέτικα και από την άλλη την ζωή του Κυβερνήτη το βάρος γέρνει στα λεφτά. Για τον Καλαμογδάρτη τα 1000 βενετικα φλουριά είναι πάρα πολλά ακόμη και γι αυτόν που θα σκοτώσει έναν άνθρωπο σαν τον Καποδίστρια. Ένα βασανιστικό ερώτημα γεννιέται. .Υπάρχει τρόπος να στοιχίσει περισσότερο οικονομικά το σχεδιαζόμενο εγχείρημα; Στο κάτω-κάτω οι δολοφονίες δεν έχουν όλες οικονομικά κίνητρα. .Η ιστορία είναι γεμάτη με εγκλήματα πάθους, εγκλήματα τιμής , εγκλήματα εκδίκησης.
Εγκλήματα τιμής. εγκλήματα εκδίκησης .Μάλιστα. Πληγωμένο φιλότιμο, μανιάτικη λεβεντιά, άγραφοι νόμοι , Μαυρομιχαλαίοι.
Ο Καλαμογδάτης γνωρίζει τους Μαυρομιχαλαίους . Γνωρίζει τα προβλήματα που έχουν με το Κυβερνήτη , συμπάσχει με τη κατάντια τους ,τους ¨"γλυκαίνει" με "δανικά που ξέρει ότι δεν πρόκειται να ξαναπάρει πίσω , τους βάζει στο σπίτι του.
Με δόλωμα τον πρώην συνάδελφό του και τώρα υπόδικο στο Ιτς Καλέ βιάζεται να ολοκληρώσει το έργο του.
Τα πολλαπλά οφέλη που θα προκύψουν αν το σχέδιο πετύχει, είναι απολύτως θεατά.
Πρώτο και καλύτερο θα αποδείξει για μια ακόμη φορά την αφοσίωσή του στους Κουντουριώτες προσφέροντας μάλιστα διπλή εκδούλευση. Η δολοφονία του Καποδίστρια όχι μόνο θα τους ανοίξει και πάλι τον δρόμο για την εξουσία αλλά θα ξεφορτωθούν παράλληλα και την οικογένεια των Μαυρομιχαλέων , για την οποία έτρεφαν αισθήματα αποστροφής και εχθρότητας. Μ΄ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια λέει ο λαός. Χωρίς να υπολογιστούν και τα 1000 βενέτικα που θα έμεναν στα αζήτητα.
Σαν θεωρία παρόμοιο σχέδιο μοιάζει σατανικό . Στη πράξη διέπεται από ψυχρή λογική.
Με τον Καποδίστρια στην εξουσία δεν υπάρχει πολιτικό μέλλον όχι μόνο για την Οικογένεια του «αιωνίου απαιτητή» αλλά και για πολλές άλλες το ίδιο ένδοξες.Οι Μαυρομιχαλέοι ζούσαν κάποτε σα βασιλιάδες με πλούτη και δόξα. Τώρα τα έχουν χάσει και τα δύο. Με το Πατριάρχη της οικογένειας στη φυλακή θείος και ανηψιός είναι υποχρεωμένοι, καταδικασμένοι καλύτερα να ζουν μια μίζερη ζωή , να συντηρούνται με δανεικά ,να περιφέρουν τον κοινωνικό τους ξεπεσμό στους δρόμους του Ναυπλίου.[7] Ο Γεώργιος επί πλέον έχει υποχρεώσεις. Παντρεμένος με την αδελφή του Ιωάννη Νοταρά , έγκυο στο δεύτερο παιδί, ζει ζωή στερημένη μια που τα έσοδά του προέρχονται μόνο από τα δανεικά. Σίγουρα η Αρχοντοπούλα ονειρευόταν τελείως διαφορετική ζωή όταν τον διάλεγε για σύζυγο και πιθανότατα όλη αυτή η μιζέρια να είχε επηρεάσει και την ίδια τη ζωή του ζευγαριού.
Η ανάγκη να ξανακερδηθεί το χαμένο έδαφος είναι επιτακτική Τα πράγματα μπορεί να ξαναφτιάξουν και να επιστρέψουν οι καλές ωραίες εποχές. Αρκεί να βγει από τη μέση, η πηγή του κακού.

Κάπου εκεί ¨κολάει" και το ιστορικό χρέος. Οι περισσότεροι Μαυρομιχαλαίοι βρίσκονται επί ποδός πολέμου, 3000 ντουφέκια έχουν μαζευτεί στο Σταυροπήγι. Όταν τόσος κόσμος αγωνίζεται να απαλλαγή από τον Τύραννο, τον Ρώσο ανθύπατο αυτοί ειδικά που έχουν χίλιους καλούς λόγους με το μέρος τους δεν πρέπει να μένουν με τα χέρια σταυρωμένα.
Ηθελημένα ή αθέλητα η κόρη του Καλαμογδάρτη Καλλιόπη συμπληρώνει την δουλειά του παμπόνηρου γέρου
Στα εικοσιδύο της χρόνια είναι μια πολύ όμορφη και καλλιεργημένη κυρία. Όσοι την γνώρισαν μαρτυρούν ότι ήταν «υψηλή, ραδινή με την γνησίαν ελληνικήν κατατομήν της , ομιλούσα την γαλλικήν ως μαρκησία του ΙΗ’ αιώνος, την δε ιταλικήν ως Ρωμαία δέσποινα, και πάσιν οικοδέσποινα τελεία, ιππεύτρια έξοχος, χορεύτρια κομψοτάτη, κατέθελγε τους πάντας». Παντρεμένη σε νεαρότατη ηλικία με έναν ευπατρίδη ήταν μια από τις σημαίνουσες μορφές που είχε αναδείξει πρώιμα η κοινωνία του Ναυπλίου. Στο αρχοντικό της οι κοινωνικές εκδηλώσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και η πλειοψηφία των προσκεκλημένων δίνουν σ΄αυτές χαρακτήρα αντικαποδιστριακό,Από τους Αντιπρέσβεις των Μεγάλων δυνάμεων στην Δούκισσα της Πλακεντίας, από τον θεωρητικό της δολοφονίας του Κυβερνήτη Ζωγράφο μέχρι τους Ναυάρχους και τους διάφορους αξιωματούχους Έλληνες και μη, κόσμος πάει και έρχεται . Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι στο σπίτι της και όχι στο παλάτι παίρνονται αποφάσεις σοβαρότατες για τις τύχες της μικρής αυτής χώρας, που βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στο μονοπάτι ενός ακόμη εμφυλίου.
H Παπαλεξοπούλου δεν κρύβει το θαυμασμό και την εκτίμηση για τους δύο Μαυρομιχαλέους. Μοιράζεται μαζί τους τους φόβους και τις ανησυχίες για το αδιέξοδο που έχει οδηγήσει τη χώρα η πολιτική του "τυράννου". Επιμένει στην ανάγκη να βρεθεί επιτέλους ένα χέρι για να τον βγάλει από τη μέση για να μπορέσει η Πατρίδα να ξαναβρεί το δρόμο της. Οι καιροί έχουν πλέον ωριμάσει. Οι ισχυροί της Ευρώπης που έχουν καταλάβει τους πραγματικούς σκοπούς τον έχουν εγκαταλείψει πρώτοι.Οι Έλληνες πίστευαν ότι ο Καποδίστριας θα κατάφερνε την εθνική συμφιλίωση. Αντί γι αυτό οι πιο άξιοι των Ελλήνων ταπεινωμένοι βρέθηκαν είτε στην φυλακή είτε στην εξορία. Η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα ενός ακόμα εμφυλίου. Ακόμη και οι μέχρι χθες δικοί του άνθρωποι τον έχουν εγκαταλείψει. Δεν λείπουν από την Παπαλεξοπούλου τα στοιχεία . Η περίπτωση του Κοντόσταυλου δεν είναι ούτε η μοναδική ούτε η πλέον αντιπροσωπευτική. Συμπέρασμα :Η δολοφονία του Κυβερνήτη είναι αναγκαία όσο ποτέ γιατί θα γλυτώσει την χώρα από πολύ αίμα. Στα μάτια του κόσμου οι δράστες θα αναγορευθούν σωτήρες και λυτρωτές. Η παρομοίωση του Καποδίστρια με τον Ίππαρχο αναπόφευκτη. Παραλληλίζει τους καιρούς . Πλέκει το εγκώμιο των εκτελεστών του θυμίζοντας ότι πέρασαν στην Ιστορία σαν τυραννοκτόνοι. Και οι συνέπειες από μια παρόμοια πράξη; Διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν συνέπειες από μια τέτοια πράξη. Οι Γάλλοι που είναι ενήμεροι διαβεβαιώνουν ότι κανείς δεν θα τολμήσει να αγγίξει ούτε μια τρίχα από το κεφάλι τους. Και αν δεν έχουν εμπιστοσύνη στους Γάλλους αυτή μπορεί να έχει έτοιμο πλοίο στο λιμάνι για να τους πάει όπου επιθυμούν.
Δεν στάθηκε ιδιαίτερα δύσκολο για την Καλλιόπη να καλλιεργήσει "ποιοτικά" και να στρέψει στο «σωστό» δρόμο τον θυμό των δύο Μαυρομιχαλαίων , να πείσει θείο και ανιψιό για το «ιστορικό τους χρέος» που το πεπρωμένο τους είχε αναθέσει. Δεν έχουμε κάποια ικανά στοιχεία για να αξιοποιήσουμε τη μεθοδολογία που ακολούθησε η νεαρή Καλλιόπη προς τη κατεύθυνση αυτή . Η εμμονή της όμως να αποκαλεί τους δύο Μαυρομιχαλαίους με τα ονόματα των γνωστών «τυραννοκτόνων» Αρμοδίου και Αριστογείτονος δείχνει ένα μέρος τουλάχιστον της ψυχολογικής πίεσης που άσκησε πάνω σ΄ αυτούς τους δύο άνδρες ,μια πίεση που απ ότι έδειξαν τελικά τα πράγματα , οδήγησε τη μανιάτικη λεβεντιά σε μονοπάτια σκοτεινά και άκρως επικίνδυνα.............
Όλο αυτό το διάστημα ο σύζυγός της Σπυρ. Παπαλεξόπουλος φαίνεται να κρατά μια διακριτική απόσταση από όλες αυτές τις συζητήσεις για τις οποίες δίχως αμφιβολία είναι ενήμερος και φυσικά εγκρίνει. Το ίδιο αποστασιοποιημένος είναι και ο αδελφός της Αντώνιος Καλαμογδάρτης «εύμορφος και καλοκαμωμένος»[8] που σαν υπασπιστής του στρατηγού Ζεράρδ έχει ένα παραπάνω λόγο να είναι πολύ προσεκτικός .
Από ένα σημείο και μετά οι Μαυρομιχαλαίοι δείχνουν τόσο σίγουροι για τους εαυτούς τους που αρχίζουν να μιλούν ανοιχτά για θέματα επικίνδυνα. Τα θέματα αυτά έχουν να κάνουν με το Καποδίστρια, με τη καταστροφική πολιτική του, με τις αδικίες που έχει διαπράξει στην οικογένεια τους και μάλιστα ο Γεώργιος εκτοξεύουν δημόσια ακόμα και απειλές εναντίον της ζωής του. Στη μικρή πολιτεία του Ναυπλίου τίποτα δεν μένει κρυφό .. Αλλά στο αστυνομικοκρατούμενο Ναύπλιο, πράγμα περίεργο, κανείς δεν δίνει την παραμικρή προσοχή στις απειλές που εκτοξεύονται εναντίον του Κυβερνήτη της Ελλάδας. . Είναι αλήθεια ότι μετά από την αποπομπή του Γενατά τα πράγματα έχουν χαλαρώσει απότομα. Οι περισσότεροι έχουν προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της καινούριας εποχής. Πιθανότατα να μη παίρνουν σοβαρά το Γεώργιο Μαυρομιχάλη με τον ευερέθιστο και παρορμητικό χαρακτήρα τον οποίο θεωρούν (και είναι) άνθρωπος των λόγων περισσότερο παρά των πράξεων. Η βία σαν μέθοδος πολιτικής λύσης δεν είναι κάτι καινούργιο για έναν άνδρα που σχεδίασε με ένα τρόπο παιδικό την δολοφονία του Δράμαλη και παρά το γεγονός ότι όταν βρισκόταν πολιορκημένος στο Νεόκαστρο δελέαζε με χρήματα τους στρατιώτες να εγκαταλείψουν το κάστρο στην τύχη του και να πάνε όλοι μαζί να εξοντώσουν το Κουντουριώτη. [9]
Από όσα υποστηρίζει η Παπαλεξοπούλου σε δύο βασικά θέματα έχει απόλυτο δίκαιο. Πρώτο ότι οι μεγάλες δυνάμεις δεν επιθυμούν πλέον τη παραμονή του Καποδίστρια στην εξουσία. Δεύτερο ότι το τελευταίο προπύργιο της Καποδιστριακής πολιτείας, η επιβολή του νόμου, καταρρέει.
Την ώρα που οι έκτακτοι επίτροποι εξαφανίζονται ο ένας πίσω από τον άλλο [10] αφήνοντας τις επαρχίες τους στο έλεος των αντιπολιτευομένων μέσα στο ίδιο το Ναύπλιο ένα αίσθημα εντόνου ανασφαλείας διακατέχει όσους είχαν συνδέσει φανερά τις τύχες τους με τις τύχες της Κυβερνήσεως .
Η Κυβέρνηση σε ακήρυχτο πόλεμο με όλους αυτούς που την αμφισβητούν έχει οδηγηθεί πλέον σε στρατιωτικό και πολιτικό αδιεξοδο, Αδύναμη να υπερασπισθεί και να διασφαλίσει την νομιμότητα παρασύρεται από τα γεγονότα που αναπαραγουν εκφυλλιστικά φαινόμενα. Οι ειδήσεις που φτάνουν από κάθε σημείο της χώρας επιβεβαιώνουν ότι ο χρόνος λειτουργεί πλέον προς όφελος των επαναστατών . Η προπαγάνδα τους σκληρή και ευέλικτη ταυτόχρονα , οι δίχως οικονομία υποσχέσεις τους για καλύτερες ημέρες κυριαρχεί απόλυτα στο πολιτικό παιχνίδι. Ο λαός εισπράττει την εντύπωση ότι η Κυβέρνηση δεν θέλει ή χειρότερα ακόμη δεν μπορεί να δώσει ένα τέλος σε μια έκρυθμη κατάσταση που χρονίζει.Σε επίπεδο κυβερνήσεως και θεσμοθετημένων οργάνων η αίσθηση του πολιτικού αδιεξόδου είναι διάχυτη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Είναι πια κοινό μυστικό ότι οι μεγάλες δυνάμεις έχουν αποσύρει την στήριξη της τους από την νόμιμη Κυβέρνηση η οποία παρ΄όλα αυτά εξακολουθεί να ελέγχει έστω και χαλαρά την πολιτική και στρατιωτική κατάσταση [11] στο σύνολο σχεδόν της ηπειρωτικής χώρας.
Το δε ηθικόν των εις το Ναύπλιον και το Άργος κυβερνητικών όχι μόνον δεν ήτο επιθετικόν, αλλά τουναντίον είχε πέσει εκ της ευνοίας που επεδείκνυαν οι Άγγλοι και οι Γάλλοι προς τους ανατροπείς της Ύδρας και η δραστηριότης της αστυνομίας είχε χαλαρωθη. Αι φήμαι περί της δυσχερούς θέσεως του Καποδίστρια, αι έχουσαι τον πυρήνα των εις τα γραφόμενα υπό του Απόλλωνος και εις τα διασπειρόμενα από τους φθάνοντας μέχρι του Άργους συνταγματικούς είχαν ενταθή και παρεσύροντο και συνετάσσοντο με τους αντιπολιτευομένους ακόμη και δημόσιοι υπάλληλοι , θεωρούμενοι κατά τεκμήριον κυβερνητικοί, και προσωπικοί φίλοι του Καποδίστρια, ανώτατοι λειτουργοί έως τότε του κράτους, όπως ο Ιακωβάκης Ρίζος Νερουλός.[12]
Ο Ιακωβάκης Ρίζος Νερουλός δεν είναι ο φυσικά ο μοναδικός που προετοιμάζεται κατάλληλα έστω και κάπως καθυστερημένα για την μετακαποδιστριακή εποχή που έρχεται. Με αφορμή τα ναυτιλιακά έγγραφα που ήθελε να δώσει στους πλοιοκτήτες των επαναστατημένων νησιών παρά την αντίθετη γνώμη του Κυβερνήτη έχει παραιτηθεί από την θέση του Υπουργού των Εξωτερικών και ιδιωτεύει στην Αίγινα περιμένοντας τις εξελίξεις. Ο Γερουσιαστής Κωλέττης [13] που έχει το χάρισμα να διαβάζει σωστά τα σημεία των καιρών , κάνει τους δικούς του πολύ πιο σύνθετους πολιτικούς υπολογισμούς και προετοιμάζεται με την σειρά του. Απόλυτα προσηλωμένος στον στόχο του που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση της εξουσίας ,τυπικό δείγμα μιάς νοοτροπίας που εξέθρεψε η αυλή του Αλή πασά, κλασσικό διαλυτικό στοιχείο, μαιτρ στις μηχανορραφίες και αδίστακτος εξολοθρευτής των πολιτικών του αντιπάλων του κινείται μεθοδικά. Αφού πριόνισε όσο γινόταν την καρέκλα του Καποδίστρια κρατώντας παράλληλα τυπικές αποστάσεις από τους δεδηλωμένους εχθρούς του στην Ύδρα και στην Μάνη τώρα ανακηρύσσοντας τον εαυτό του εκφραστή της τρίτης λύσεως διαβλέπει σε ένα κεντρώου τύπου πολιτικό σχηματισμό όπου θεωρητικά υπονομεύει ανεπανόρθωτα τις ακραίες τάσεις, βάζοντας στο περιθώριο πρώτα απ’ όλους τον Μαυροκορδάτο και ότι αυτός αντιπροσωπεύει. Πονηρός και φιλόδοξος οσμίζεται την επερχόμενη μεταβολή και από ένα σημείο και μετά δεν κρατά ούτε τα προσχήματα.Δεν κρατά τα προσχήματα ακόμη και όταν καλείται από τον ίδιο τον Καποδίστρια να δώσει εξηγήσεις για το περιεχόμενο κάποιων εκ των γραμμάτων του που η λογοκρισία της αστυνομίας εντόπισε και φρόντισε να μεταφέρει πάνω στο προεδρικό γραφείο.…
Ο Κυβερνήτης τον καλεί και του λέγει:
-Λάβε και ανέγνωσέ τα, με σκοπόν να τον δείξη ότι παρέβη τα καθήκοντά του και την (προς αυτόν) εμπιστοσύνην (ως Γερουσιαστής) δια τα οποία ο Κωλέττης αποκρίθη.
-Αφού είναι εις την τράπεζάν σου , ανέγνωσέ τα (συ), διότι εγώ τα έγραψα και γνωρίζω τι εμπεριέχουν….Και τα άφησεν (χωρίς να τα παραλάβη) [14]
Όσοι επιχειρούν να ερμηνεύσουν τα σημεία των καιρών, αρχή κάνοντας από τους μόλις 30.000 φοίνικες που έχουν απομείνει στο Δημόσιο Ταμείο δεν συμμερίζονται σε καμια περίπτωση τους λεονταρισμούς του υπουργού των Στρατιωτικών Ροδίου [15] που ονειρεύεται τραγικά καθυστερημένα μια ένοπλη καθυπόταξη της Ύδρας ούτε του Γραμματέα της Δικαιοσύνης που εξακολουθεί να επιμένει στην ανάγκη της εφαρμογής των από 13 Αυγούστου προτάσεων του για παραπομπή σε δίκη των Α. Μαυροκορδάτου θ. Φαρμακίδη , Αναστ. Πολυζωίδη και 11 επιφανών Υδραίων για εγκλήματα εσχάτης προδοσίας.
Ο παραλογισμός σ’ όλο του το μεγαλείο.
Πολιτάρχης [16] του Ναυπλίου είναι ο Παναγιώτης Χρισανθακόπουλος που από τα νιάτα του κουβαλάει το παρατσούκλι «κακλαμάνος» λόγω της Ασιατικής ενδυματολογικής του εμφανίσεως.. Καταγόμενος από την Βυτίνα στα χρόνια πριν από την επανάσταση ασχολήθηκε με το εμπόριο , και κάποιο καιρό που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά κέρδιζε το ψωμί του σαν υπηρέτης του Γεωργίου Μαυρομιχάλη όταν αυτός ήταν όμηρος των Τούρκων στην Κωνσταντινούπολη. Στη συνέχεια με το ξέσπασμα της επανάστασης τον συναντούμε στην Πελοπόννησο στο ασκέρι του Κολοκοτρώνη. Οι δεσμοί του με τον Γιωργάκη Μαυρομιχάλη το παλιό του αφεντικό, εξακολουθούν να είναι πολύ στενοί, Ο Μαυρομιχάλης έχει μια τέτοια εμπιστοσύνη στον Κακλαμάνο που μαζί του σχεδιάζει ούτε λίγο ούτε πολύ την δολοφονία του Δράμαλη [17] . Ο τρόπος ηρωικός, ο σχεδιασμός παιδικός, το αποτέλεσμα φιάσκο. Ανάπηρος πολέμου ύστερα από την εκστρατεία του Καραϊσκάκη στην Αττική ο Κακλαμάνος απέκτησε αυτοδίκαια τιμή και κοινωνική διάκριση.[18]
Ο Κακλαμάνος και σαν Πολιτάρχης του Ναυπλίου ποτέ δεν έκρυψε την ευγνωμοσύνη για τον ευεργέτη του . Και όταν ο Γ. Μαυρομιχάλης απευθυνόμενος στον φίλο και έμπιστό του που τώρα κατέχει και σημαντική θέση, του ζητά σαν χάρη να μην αλλάξει άλλη φορά τους στρατιώτες που φρουρούσαν αυτόν και το θείο του το έκανε δίχως κανένα δισταγμό[19].- Αυτή η προσήλωση του Κακλαμάνου στους Μαυρομιχαλαίους, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ο Γραμματέας των Στρατιωτικών Ρόδιος συγγενής εξ αγχιστείας με τον Κακλαμάνο προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει και καθησυχάζει την συνείδησή του με ανούσια συναισθηματικά επιχειρήματα.Την ίδια ώρα μέσα στο Ναύπλιο η Πέμπτη φάλαγγα συνεχίζει απροσχημάτιστα πλέον το έργο της νεκρώνοντας και τα τελευταία γρανάζια του κρατικού μηχανισμού .[20]


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[  1] Κασομούλης Ν σελ 419-20
[ 2] Πέρα από το Γερουσιαστή , ρόλο σημαντικό στην ιστορία αυτή φαίνεται να διαδραματίζουν τα δύο παιδιά του. Πρόκειται για τη Καλλιόπη σύζυγο του Σπύρου Παπαλεξόπουλου και τον Αντώνιο ο οποίος υπηρετεί σαν υπασπιστής του στρατηγού Ζεράρδ.
[  3] «..ο Α. Καλαμογδάρτης είχε πολλήν επιτηδιότητα εις το εξαπατάν τους άλλους, και δεν είχεν ουδέν ιερόν και δίκαιον. (Φωτάκος Α 517)
[  4] Διαφοροποιημένη η θέση του Φωτάκου στο θέμα αυτό . Μάλιστα δε ο Ανδρέας και εφυλακίσθη εις Τριπολιτσάν ως και οι λοιποί πρόκριτοι της Πελοποννήσου. Οι δε Τούρκοι έστειλαν αυτόν να βεβαιώση τους προύχοντας των Καλαβρύτων και Βοστίτση (Φωτάκος: Βίοι Πελοποννησίων ανδρών σελ 7)
[  5] Αριθ 1323
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ
Προς τον Μινίστρον των Εσωτερικών .
Επιτρέπεται τη οικογενεία του κυρίου Ανδρέα Καλαμογδάρτη, συγκειμένη από εννέα ψυχάς, να εξέλθη των ορίων της ελληνικής επικρατείας.
Ο Μινίστρος των Εσωτερικών να ενεργήση την παρούσαν διαταγήν.
Εν Κορίνθω τη η΄ Μαίου ,αωκβ΄
Α. Μαυροκορδάτος
Αθανάσιος Κανακάρης
Αναγνώστης Παππά Γιαννόπουλος.
[  6] Τον κατηγόρησαν ως διαχειριζόμενον αυταρχικώς την εξουσίαν.Αλλ΄ ο άλλος τρόπος Διοικήσεως του επαναστατικού κόσμου ήτο η υπό μορφήν συνταγματικήν ολιγαρχία ανδρών απαρασκεύων διά μίαν κυβέρνησιν. Η εναντίον του μομφή ήτο ότι ενδιεφέρετο δια τους χωρικούς, δηλαδή τους αγρότας τους στερουμένους ολίγης γης προς καλλιέργειαν, διότι όλη η γη ήτο κατανεμημένη εις πελώρια κτήματα γαιοκτημόνων, οι οποίοι επολιτεύοντο. Αλλ’ ο κυβερνήτης δεν ήθελε καλύτερον εύσημον.. Με τους τρόπους που μετεχειρήσθη, με τα μειονεκτήματα των εκ της δουλείας έξεων, με την έλλειψιν οικονομικών μέσων κατόρθωνε να γίνη ο θεμελιωτής, ο οργανωτής του ελληνικού κράτους. Εδημιούργησεν υπηρεσίας με επιτελείον από ανθρώπους που δεν ήσαν τυχαίοι. Τον Ανδρ. Μουστοξύδην, τον Σταμ. Βούλγαρην, τον Αντ.Τσούνην, τον αδίκως κατασυκοφαντημένον Γεννατάν. Από την καποδιστριακή περίοδον υπάρχει το πρώτον σχήμα του ελληνικού κράτους. (Δ. Κόκκινος Τ. 12 σελ 546)
[ 7] Από τη φυλακή έβγαλε ο Κυβερνήτης μόνον τον αδελφόν του Πετρόμπεγη τον Κωνσταντήμπεγη και τον Γιωργάκη Μπεζαντέ, το παιδί του. Βγαίνοντας από τη φυλακή, δεν τους έλεγε να πάνε όθεν αλλού ήθελε ο Κυβερνήτης, να μην είναι μέσα εις τα΄Ανάπλι ' τους άφησε εκεί. Τους πλάκωσαν οι δανειστές τους, τους γύρευαν το δικόν τους. Δεν είχαν ούτε ψωμί να φάνε. Εγώ είχα δανείση τριακόσια γρόσια τον Γιωργάκη Μπεζαντέ μέσα εις την χάψη να φάνε ψωμί, Τότε αυτούς τους καταφρόνεψε πολύ ο Κυβερνήτης και τ’ αδέλφια του, ανθρώπους με μεγάλους αγώνες και θυσίες ‘στην πατρίδα Αποφάσισαν να σκοτώσουνε τον Κυβερνήτη και να πεθάνουν . Και αυτό το έλεγαν πολλών οπού θα το κάνουν' το είπαν του Κυβερνήτη κι’ αδελφών του και υπουργού Ρόδιου. Αυτείνοι αμελούσαν από μωραμάρα θεοτική. ( Μακρυγιάννης Απομνημονεύματα σελ 210)
[  8] Φωτάκος σελ 12
[  9] Μακρυγιάννης σελ 128
[10] Στα μέσα Ιουνίου 1831 ο διοικητής Ύδρας Μαυρομμάτης φοβούμενος για την προσωπική του ασφάλεια είχε εγκαταλείψει την Ύδρα και είχε καταφύγει σττις Σπέτσες.
[11] Ο Σπ. Μαρκεζίνης παρουσιάζει μια διαφορετική απόψη για την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα προφανώς για να στηρίξει το έγκλημα της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 στα «προσωπικά ελατήρια των Μαυρομιχαλαίων.» Η κατάστασις διεμορφούτο τοιουτοτρόπως ολίγον προ της δολοφονίας, ώστε ήρχισε να δημιουργείται η εντύπωσις ότι ο Κυβερνήτης είχε παρακάμψει τας εσωτερικάς εκ της αντιπολιτεύσεως δυσχερείας και εγίνετο βαθμηδόν κύριος της καταστάσεως . Αυτή η ψυχολογία ωδήγησεν εις αραίωσιν των τάξεων των αντιπολιτευομένων, οι οποίοι απελπιζόμενοι εις την ανατροπήν έτειναν εις την αναζήτησιν τρόπου προσαρμογής και συμφιλιώσεως με την εξουσίαν. Ανάλογος κατάστασις διεμορφούτο και εις το εξωτερικόν . Μετά την βιαίαν αντίδρασιν και την απαγόρευσιν εκ της παραιτήσεως του Λεοπόλδου, και αφού παρήλθον αι πρώται εντυπώσεις, ήρχιζε να κερδίζη έδαφος και μεταξύ των κύκλων των εχθρικών προς τον Καποδίστριαν Δυνάμεων η άποψις, ότι ο Καποδίστριας ήτο ίσως δι αυτούς κακόν, αλλά πάντως αναγκαίον. Δι΄όλους αυτούς τους λόγους είναι πιθανόν ότι, αν δεν έσπευδαν τότε οι δολοφόνοι, άλλη κατάστασις θα διεμορφούτο. (Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος Τόμος Α σελ 82)
[12] Δ. Κόκκινος Η Ελληνική Επανάστασις Τόμος 12 σελ 518-9 Μέλισσα 1960
[13] Μια δεύτερη ανάγνωση των μελανωτέρων σελίδων της Ιστορίας μας θα καταδείξει τον καταλυτικό ρόλο που διαδραμάτισε ο Κωλέτης μαζί με το «αντίπαλο δέος του» τον Μαυροκορδάτο όσο καιρό ανεμίχθησαν άμεσα ή έμεσα με τα πολιτικά πράγματα της χώρας. [14] Κασομούλης Ν Τόμος Γ. σελ 420
[15] Παναγιώτης Ρόδιος (1789-1851)
[16] Επί Καποδιστρίου ο τίτλος του Πολιτάρχη αντιστοιχούσε με εκείνο του Διευθυντή της Αστυνομίας . Κάθε μεγάλη πόλη είχε το δικό της Πολιτάρχη.
[17] Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η μελέτη της ψύχωσης που προκάλεσε στους Έλληνες ο τουρκόφωνος στρατηγός του Σουλτάνου. Η εξολόθρευσή του με κάθε τρόπο αποτελούσε τη μέγιστη παλληκαριά και έβγαλε από την αφάνεια αρκετούς αφελείς που ξώδευαν τον χρόνο τους καταστρώνοντας σχέδια εξόντωσής του.
[18] Από την επιτροπή εκδουλεύσεως κατετάγη στους αξιωματικούς Ε Τάξεως.
[19] Μετά την άφιξη του Ρίκορδ στο Ναύπλιο οι φύλακες περιορίστηκαν σε δύο.
[20] Στις 31 Αυγούστου ο Καποδίστριας γράφει στον Σούτσο:…Όλοι μου οι αγώνες περιορίζονται σήμερον εις το να φυλάξω τα πράγματα, όπως έχουν, τουλάχιστον έως ότου φθάσουν αι αναμενόμεναι απαντήσεις εκ της Γαλλίας και της Αγγλίας , τας οποίας η φατρία ελπίζει συμφόρους εις πλήρωσιν των επιθυμιών της. Αλλ’ η τοιαύτη κατάστασις πολύ απέχει από το να είναι αζήμιος εις το έθνος. Διότι τα υδραιικά πλοία καταδυναστεύουν και εκπορθούν το Αιγαίον, ανακαίουν δε τον εμφύλιον πόλεμον εις την Μάνην και αποκόπτουν τέλος όσον ημπορούν τας θαλασσίας επικοινωνίας της κυβερνήσεως με τα διάφορα της επικρατείας μέρη.

ΤΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΟΥ




Αντηχεί ο Γράμμος τα τραγούδια.
Ξημερώνει η Λευτεριά.
Ξανανθίζουν πάλι τα λουλούδια

και φυτρώνουν δάφνινα κλαδιά.


Της Πατρίδος το σεμνό κεφάλι
Δάφνης στέφανο φορεί.

Και στης μάχης την ανεμοζάλη
ο Στρατός μας πάντα προχωρεί.




Ορμήστε Γραμμομάχοι, ορθώστε το κορμί.
Η Δόξα παραστέκει στη Θεία σας ορμή.
Του Γράμμου το τραγούδι ας γίνει Προσευχή,
βαθειά για ν ακουστεί σε κάθε ελεύθερη ψυχή.



Προχωρείτε, προχωρείτε
κι' ένας Νους Φωτεινός κυβερνά,
για άλλους Γράμμους εμπρός χυθείτε.
Να ο Στρατός μας με δόξα περνά.




Τα κανόνια δεν σας σκιάζουν
τα μπαζούκας κι ας βροντούν.
Οι 300 του Λεωνίδα σας θωρούν
κι όλοι σας χειροκροτούν.


Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

ΦΑΙΔΩΝ ΖΑΜΠΟΓΛΟΥ: Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ - Ανταρτικό και αντιανταρτικό (τα αποσπάσματα)IIΙ

(Προηγούμενο)
Αντάρτης παραδίδεται στις δυνάμεις
του τακτικού στρατού


 Περάσαμε κι άλλες περιπέτειες, δώσαμε μάχες και είχαμε νεκρούς συντρόφους και τραυματίες. Ο ξάδερφος της γυναίκας του Γιάννη, σκοτώθηκε αργότερα σε μάχη με αντάρτες. Διαρκούσε  ακόμη ο συμμοριτοπόλεμος όταν σε μια μάχη βοηθούσαμε ένα άλλο απόσπασμα στο οποίο καπετάνιος ήταν αυτός που έγινε αργότερα αστυνόμος διοικητής αυτού του τμήματος. Θα καταλάβεις πως έχω τόσο θάρρος μ' αυτόν. Πήραμε εντολή να βοηθήσουμε το απόσπασμα του, που έδινε μάχη με αντάρτες. Το απόσπασμα ήταν σε κρίσιμη κατάσταση. Ήταν κυκλωμένο από μεγάλη δύναμη ανταρτών. Φθάσαμε την τελευταία στιγμή πριν τελειώσουν τα πυρομαχικά τους. Διασπάσαμε τον κλοιό και πήγαμε κοντά στους περικυκλωμένους. Ήταν μερικοί νεκροί. Έπρεπε να φύγουμε προτού ανασυνταχθούν σι αντάρτες κι επιτεθούν ξανά. Όσοι από το άλλο απόσπασμα ήταν γεροί, πήραν τους τραυματίες για να τους μεταφέρουν, ανάμεσα στους τραυματίες ήταν και ο καπετάνιος τους, τραυματισμένος στον μηρό.


Αφού έφυγαν οι άλλοι, ο καπετάνιος, ο δικός μας, μας έδωσε τη  διαταγή να φύγουμε κι εμείς. Με όρισε μαζί με έναν ακόμη, οπισθοφυλακή. Πήρα την μπρέντα και αρκετές σφαίρες κι έριχνα στα τυφλά καθώς έφευγα. Οι άλλοι προχωρούσαν γρήγορα, αποκοπήκαμε. Κάποιος ακροβολιστής αντάρτης πέτυχε και σκότωσε τov σύντροφο μου. Έμεινα μόνος. Καθώς υποχωρούσα βρήκα πεθαμένο τον καπετάνιο του άλλου αποσπάσματος, και δίπλα του, αυτόν που τον βοηθούσε, νεκρό. Τον βρήκε σφαίρα από αυτές που  ριχναν εναντίον μας οι αντάρτες που μας ακολουθούσαν. Σήκωσα τον τραυματία. Πέρασε το μπράτσο του στον λαιμό μου. Είχα και το βάρος της μπρέντας, προχωρούσαμε πολύ αργά. Ο καπετάνιος το κατάλαβε και με παρότρυνε να τον εγκαταλείψω, «Άφησε εμένα και τρέξε να σωθείς. Είμαστε χαμένοι όπως πάμε  αργά Δώσε σε  μένα την μπρέντα και την χειροβομβίδα και φύγε. Φύγε! Φύγε ! Φύγε! ΄Εκανα πως δεν τον άκουσα. Οι δικοί μας  δεν ακούγονταν . Είχαν  προχωρήσει πολύ . Είμαστε αποκομμένοι και  προχωρούσαμε σιγά-σιγά, ενώ οι αντάρτες προχωρούσαν και πυροβολούσαν από πίσω μας. Έριχνα με την μπρέντα πότε πότε, λίγες σφαίρες ώσπου τελείωσαν. Πέταξα την άχρηστη και βαριά μπρέντα, όμως και πάλι με το βάρος του τραυματία δεν ήταν δυνατόν να τρέξω. Αν οι αντάρτες καταλάβαιναν ότι δεν είχαμε πυρομαχικά θα μας έπιαναν ζωντανούς και ξέραμε τι μας περιμένει. Για την περίπτωση αυτή είχαμε κρατήσει μια χειροβομβίδα μιλς.
Προχωρώντας συναντήσαμε ένα βαθύ χαντάκι. Ήταν ως δυο μέτρα βαθύ και είχε πολλά βάτα. Κατεβήκαμε και κρυφθήκαμε κάτω από βάτα που δεν μας έκρυβαν όμως εντελώς. Ο τραυματίας αιμορραγούσε. Έσκισα το πουκάμισο μου κι έδεσα σφιχτά τον μηρο του. Τότε πρόσεξα ότι είχα κι εγώ τραυματισθεί στο στήθος, ευτυχώς ελαφρά. Ακούστηκαν βήματα. Έφθασαν οι αντάρτες. Ένας αντάρτης στάθηκε ακριβώς από πάνω μας. Ήταν ένα ωραίο μεγαλόσωμο παλικάρι με τσαπράζια κι ασύρματο στην πλάτη. Μας είδε. «Άντε τι περιμένεις; Τελείωσε», μου είπε ο τραυματίας. Ήθελε να αφήσω την περόνη της χειροβομβίδας. Περιμένω να έρθουν κοντά μας οι αντάρτες για να πάρουμε μερικούς απ' αυτούς μαζί μας στην κόλαση. Ο αντάρτης όμως προσποιήθηκε στους άλλους που τον ακολουθούσαν ότι δεν μας είδε. Έδειχνε με το χέρι του αλλού μακριά. «Μας ξέφυγαν τα παλιοτόμαρα, τους είδα εκεί κάτω». Ίσως πράγματι να έβλεπαν τους δικούς μας μακριά, εκεί που έδειχνε. Ακούστηκαν βήματα που απομακρύνθηκαν. Ο αντάρτης με τον ασύρματο έμεινε.
Τα αθώα θύματα της
μεγάλης σφαγής
«Θα μείνω και θα έρθω μαζί σας. Με πήραν με την βία από την Καρδίτσα». Ακούστηκε μια φωνή από μακριά: «Άντε Λεωνίδα, έλα πριν ξημερώσει καλά και μας εντοπίσει κανένα αεροπλάνο». «Να κάνω το νερό μου κι έρχομαι, προχωράτε εσείς, θα σας φτάσω». Επέμενε  ο άλλος αντάρτης. «Έλα γρήγορα σε περιμένω». Έφυγε ο αντάρτη με τον ασύρματο, αναγκαστικά από φόβο μήπως προκαλέσει υπσψίες κι επιστρέψει ο άλλος.
Περιμέναμε να ξημερώσει καλά και ακολουθώντας το ρέμα προς τα κάτω φθάσαμε στον δημόσιο δρόμο. Μας βρήκαν οι στρατιώτες ναρκοσυλλέκτες που έψαχναν για  νάρκες Μας πήγαν στην  Αλεξανδρούπολη.Ο καπετάνιος  νοσηλεύθηκε τρεις μήνες. Είχε κάταγμα και του έμεινε ελάττωμα, γι΄ αυτό κουτσαίνει. Περιποιήθηκαν και το δικό μου τραύμα και πήγα στο απόσπασμα μετά από μια εβδομάδα. Έμαθα ότι «πιάσανε αιχμάλωτο» το Λεωνίδα, τον αντάρτη με τον ασύρματο που ήθελε να έρθει μαζί μας, όταν μας είδε κρυμμένους στα βάτα. Τον παρέλαβε ο Γιάννης με τον ξάδερφo της γυναίκας του, και τον παρέδωσαν στον ταγματάρχη «Άγιο Πέτρο» όπως το έλεγαν κοροϊδευτικά. Ποια μάνα έκλαψε για κείνο το ωραίο παλικάρι; Έκλαψα κι εγώ για το άτυχο και αδικοχαμένο Ελληνόπουλο.
Πως είναι δυνατόν να ξεχασθούν αυτά τα εφιαλτικά γεγονότα; Όλη μέρα τα σκέφτομαι και στον ύπνο μου βλέπω εφιάλτες. Ο ξάδερφός  της γυναίκας του Γιάννη, σκοτώθηκε. Πέρασαν τρία χρόνια από τότε. Ο συμμοριτοπόλεμος τελείωσε. Τα αποσπάσματα διαλύθηκαν. Κατατάχθηκα στην χωροφυλακή. Μια μέρα σκαλίζοντας τα χαρτιά μου βρήκα την φωτογραφία του δάσκαλου από την Καρδίτσα, που τον άφησα ελεύθερο ενώ με διέταξε ο καπετάνιος να τον εκτελέσω. Ήταν μαζί ο σταυρός και η βέρα που την είχα βγάλει από τo χέρι του πριν του λύσω τα χέρια, όταν περίμενε να τον εκτελέσω. Πήρα τρεις μέρες άδεια και πήγα στην Καρδίτσα.
Έδειξα σε διαβάτες την φωτογραφία και μου είπαν πού περίπου ήταν το σπίτι του. Εκεί κοντά μια κυρία, που σκούπιζε τα σκαλοπάτια του σπιτιού της, μου έδειξε το σπίτι. «Αυτό με τον κήπο είναι το σπίτι του. Ο ίδιος υπηρετεί στο στρατό, θα βρήτε την γυναίκα του». Ήταν μια μονοκατοικία με αυλόκηπο που είχε ζαρζαβατικά και λουλούδια.
Το σκυλί που καθόταν στο χαλάκι του κεφαλόσκαλου αντί να με γαυγίοει μου κούνησε φιλικά την ουρά. Μου φάνηκε παράξενο , τι είδους φύλακας ήταν;
Χτύπησα την πόρτα. Ένα κοριτσάκι ως τεσσάρων χρόνων

μου άνοιξε.
«Είναι μέσα ο πατέρας σου κοριτσάκι μου;», ρώτησα υποθέτοντας ότι ήταν το κορίτσι της φωτογραφίας.
«Μάλιστα , σήμερα ήρθε.Μαμά, ένας χωροφύλακας θέλει το μπαμπά».
Η κοπέλα της φωτογραφίας ήρθε στην πόρτα σκουπίζοντας τα χέρια της με μια πετσέτα.
«Μόλις ήρθε. Κάνει μάθημα στα ανηψάκια του. Αν είναι ανάγκη να τον φωνάξω».
«Παρακαλώ αφήστε να τελειώσει το μάθημα, δεν είναι επείγον και δεν βιάζομαι».
«Να σας φέρω ένα γλυκό ή μια λεμονάδα;».
«Όχι ευχαριστώ, ένα ποτήρι νερό θα το έπινα ευχαρίστως».
Ήπια το νερό γιατί είχε ξεραθεί  το στόμα μου από την αγωνία.Σε λίγο βγήκαν δύο παιδιά με τα βιβλία και τα τετράδιά τους .Μετά βγήκε  από το ίδιο μέρος ένας λεβέντης αξιωματικός του Ελληνικού στρατού , ένας ανθυπολοχαγός. Δεν τον αναγνώρισα.Είχα  την εικόνα του όπως ήταν  τότε που θα τον εκτελούσα. Ένα ανθρωπάκι  σκυφτό ταλαίπωρο με πρόσωπο  αξύριστο αποσκελετωμένο, και βλέμμα γεμάτο απόγνωση κι απελπισία. Τώρα έβλεπα  ένα παλικάρι με περήφανη   στητή κορμοστασιά κι αστραφτερό  βλέμμα. Εκείνος  όμως με γνώρισε .Σήκωσε τα χέρια ψηλά και είπε: «Δόξα τω Θεώ! Ήρθες επιτέλους Μιχάλη. Είσαι γερός. Σε περιμέναμε κι ανησυχήσαμε μήπως σκοτώθηκες. Μήπως σε τιμώρησαν που δεν υπάκουσες  την διαταγή του καπετάνιου. Το ανακάλυψαν ότι με άφησες ελεύθερο;».
«Το ομολόγησα ο ίδιος δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ο καπετάνιος δεν με τιμώρησε. Το απόσπασμα είχε και τα καλά του» Φώναξε την γυναίκα του. «Έλα, χρυσή μου. Είναι ο Μιχάλης. Οι προσευχές μας εισακούσθηκαν».
 Ήρθε η κοπέλα και θέλησε να πάρει το χέρι μου για να το φιλήσει. Τραβήχτηκα. Φώναξε πάλι αυτο «Μιχαλάκη... έλα χρυσό μου να δεις τον καλό θείο Μιχάλη. Αυτος είναι ο θείος Μιχάλης». Ένα νήπιο ήρθε και με κοίταζε διστακτικά. Γονάτισα, του χαμογέλασα και άνοιξα τα χέρια μου. Ρίχτηκε στην αγκαλιά μου κι αγκάλιασε τον λαιμό μου.
Τί ευφροσύνη αισθάνθηκα, Θεέ μου, απ αυτό το αγκάλιασμα! «Του μιλούσαμε για σένα, Μιχάλη, και σε περίμενε όπως κι εμείς, Οταν γύρισα από το  βουνό τo βρήκα μωρό Μόλις είχε γεννηθεΙ Χάρις στην ανθρωπιά σου  δεν γεννήθηκε ορφανό Του δώσαμε τ' όνομά σου ».Το κοριτσάκι ήρθε και αυτό κοντά μου . Πήρα και τα δύο νήπια στην αγκαλιά μου. Από την συγκίνηση έτρεχαν  δάκρυα από τα μάτια μου.
Γύρισα και περιεργάστηκα την στολή του. «Πολέμησα στον συμμοριτοπόλεμο, στο Γράμμο και πήρα παράσημο. Πήρα τώρα το αστέρι του ανθυπολοχαγού και απολύομαι, έχω κάνει τα χαρτιά μου για να διοριστώ μόνιμος δάσκαλος».
«Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί το σκυλί σας δεν με γαύγισε σαν ξένο, μου κούνησε μάλιστα φιλικά την ουρά;»
«Επειδή φοράς στολή. Έχει μάθει να εμπιστεύεται όσους φορούν στολή».
«Σας έφερα την φωτογραφία, την βέρα και τον σταυρό. Τα φύλαγα κι αναρωτιόμουν αν ήταν αλήθεια όσα μου είπες τότε. Αυτό που αντικρίζω τώρα δεν μπορούσα να το φανταστώ. Ευχαριστώ τον Θεό για την φώτιση που μου έδωσε τότε».
Με προσκαλούσαν να μείνω λίγες μέρες αλλά δεν ήταν δυνατόν, η άδεια μου ήταν σύντομη. Γύρισα στην υπηρεσία. Θέλησα να μάθω τι απέγινε ο σύντροφος στο απόσπασμα, ο Γιάννης αυτός που βασάνιζε και ξεκοίλιαζε τους αιχμαλώτους. Το χωριό του λέγεται Συκίδια. Βρίσκεται στο βουνό πάνω από το Παρανέστι. Πήρα πάλι τρεις μέρες άδεια και πήγα στο Παρανέστι. Εκεί πήρα οδηγίες πώς να πάω στα Συκίδια. Μου είπαν όμως ότι είναι τελείως καταστραμμένο. Το κατέστρεψαν οι Βούλγαροι. Πέρασα πρώτα από το Μελισσοχώρι. Ήταν κι αυτό τελείως καταστραμμένο από τους Βουλγάρους. Ήταν κάποτε μεγάλο χωριό, το κατοικούσαν πρόσφυγες από την Καππαδοκία. Στο Μελισσοχώρι την 20η Σεπτεμβρίου 1944 υπόγραψε το ΚΚΕ σύμφωνο με τους Βουλγάρους. Εκ μέρους του ΚΚΕ, ο Αυγερινός και ο Στασινόπουλος, και των Βουλγάρων ο Γιούνωφ και ο Φιλίπποβιτς.
Πήγα στα Συκίδια. Ήταν κι αυτά τελείως κατεστραμμένα. Μόνο μισογκρεμισμένα και καμένα ντουβάρια υπήρχαν. Καθώς περιφερόμουν ανάμεσα στα  χαλάσματα άκουσα ομιλίες.Πλησίασα το μισογκρεμισμένο σπίτι απ' όπου ακουγόταν η φωνή. Ένας ρακένδυτος άνθρωπος χειρονομούσε και μιλούσε μοναχός του.
Όταν με  αντιλήφθηκε στράφηκε προς το μέρος μου αγριεμένος.
 «Ποιος είσαι συ;». Τα μάτια αυτού του ανθρώπου ήταν το μόνο που θύμιζε τον Γιάννη.
«Είμαι ο Μιχάλης που ήμασταν μαζί στο απόσπασμα». Τα βλέμμα του ήταν απλανές και απόκοσμο. Δεν έδειξε να κατάλαβε ποιος είμαι. Του μίλησα πάλι και προσπάθησα να τον αποσπάσω από τον κόσμο του. Στάθηκε αδύνατο να συζητήσω με τον Γιάννη. Είχε  χάσει τα λογικά του, ήταν τρελός. Στο Παρανέστι με πληροφόρησαν ότι κατά την κατοχή ο Γιάννης ήταν αντάρτης στο σώμα του Αντών Τσαούς. Όταν καταστράφηκαν τα Συκίδια βρήκε την γυναίκα τον που ήταν έξι μηνών έγκυος, σφαγμένη με την κοιλιά ανοιγμένη καΐ το έμβρυο πεσμένο στο πάτωμα νεκρό. Βρήκε και το κοριτσάκι του που ήταν τεσσάρων χρονών, πλακωμένο στην αυλή με πέτρες μισοπεθαμένο. Πέθανε στα χέρια του. Ο Γιάννης ήταν ήσυχος οικογενειάρχης δουλευταράς, μου είπαν, δεν πείραξε ποτέ κανέναν. Μετά από αυτό το γεγονός άλλαξε. Κατά τον συμμοριτοπόλεμο κατατάχθηκε σε απόσπασμα. Αυτό το ήξερα. Τώρα είναι τρελός. Δεν μπορεί να εργασθεί συντηρείται από την ζητιανιά».

Για να συμπληρώσω και να επιβεβαιώσω ο ίδιος την ιστορία του φίλου μου Μιχάλη σχετικά με τον Γιάννη αποφάσισα να επισκεφθώ ο ίδιος τα Συκίδια. Σεπτέμβριος 2005: υπάρχει ορεινή δρόμος τώρα αλλά διαπίστωσα ότι το αυτοκινητάκι μου είναι ακατάλληλο γι' αυτόν τον ορεινό δρόμο. Παρακάλεσα τον φίλο μου Γιώργο να με πάει με το τζιπ του.

Κάναμε στάση στο Μελισσοχώρι. Ήταν κάποτε μεγάλο χωριό. Τώρα είναι τελείως καταστραμμένο. Μοναδικοί κάτοικοι είναι τα δυο αδέρφια Καρόπουλοι κτηνοτρόφοι. Ο ένας λέγεται Λάζαρος . Ζει μαζί με την γυναίκα του. Είναι πρόσφυγες από την Καππαδοκία όπως ήταν και οι περισσότεροι κάτοικοι των γύρω  χωριών. Τους αποκαλούσαν Καραμανλήδες. Οι πρόσφυγες ξεριζωμένοι από την πατρίδα τους τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Α νατολική Θράκη και από τov βορά από όπου προσφύγεψαν πολλοί Σαρακατσαναίοι Θρακιώτες της  Ρωμυλίας.  Αγαπούν παθιασμένα τη νέα τους πατρίδα. Ο  καημός κι ο πόνος του ξεριζωμού κληρονομείται στις επόμενες  γεννιές και διατηρείται στη μνήμη με τις παραδόσεις και την ιστορία. Οι πρόσφυγες, την αγάπη για την χαμένη πατρίδα τους,την αποθέτουν στη νέα πατρίδα και την αγαπούν διπλά. Πονούν για  ό,τι κακό της συμβαίνει. Ο ξεριζωμός και η προσφυγιά υπήρξε  μεγάλη συμφορά. Το να ζεις όμως στην πατρίδα σου, που την σκλάβωσαν και την ορίζουν οι ξένοι κατακτητές, είναι ακόμη μεγαλύτερη συμφορά. Είναι δυνατόν να κλονίσει το λογικό και του πλέον συνετού πολίτη και να τον οδηγήσει σε βίαιες πράξεις.
 Ο Λάζαρος μου συνέστησε να μην πάω στα Συκίδια. Δεν θα βρεις τίποτα εκεί, είναι τελείως κατεστραμμένο το χωριό. Το κατέστρεψαν οι Βούλγαροι. Με την συζήτηση μου έδωσε πληροφορίες.
«Κατά την κατοχή οργανώθηκε από τον Αντών Τσαούς ανταρτικό σώμα. Τον ακολούθησαν πολλοί κάτοικοι των χωριών αυτών που ήταν Καππαδόκες, όπως ήταν και ο ίδιος ο Αντών Τσαούς. Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ επειδή δεν βρήκε ανταπόκριση από τους Καππαδόκες έφερε δυνάμεις από άλλες περιοχές. Τρομοκρατούσαν τον  κόσμο για να τον αποθαρρύνουν από το να ακολουθήσουν τov Αντών Τσαούς και προσπαθούσαν να αποκτήσουν οπαδούς.

Τα ίδια  έκαναν και οι άνδρες του Αντών Τσαούς όπου υποπτεύονταν ότι ορισμένοι προσχώρησαν στο ΕΑΜ. Το κακό τρίτωσε όταν έκαναν την εμφάνιση τους αντάρτες, Βούλγαροι κομμουνιστές. Αυτοί, ως Κομμουνιστές, έκαναν κάποια συμφωνία με τους ομοϊδεάτες τους. Προσποιούνταν ότι ήταν φιλικοί με τους Εαμίτες. Όταν  όμως πήγαιναν σε Ελληνικό χωριό κατέστρεφαν όλους, αριστερούς  και δεξιούς αρκεί που ήταν Έλληνες. Δεν γνώριζε πλέον  κανείς από ποιον κινδυνεύει για να φυλαχθεί. Ποιος ήταν φίλος και ποιος εχθρός. Την καταστροφή αποτελείωσε ο Βουλγαρικός στρατός . Έφερε  δεκαέξι χιλιάδες Βουλγάρους στρατιώτες με πυροβολικό κοι κατέστρεψαν  ότι είχε  απομείνει όρθιο. Έκαναν σφαγές του Ελληνικού πληθυσμού όπως έκαναν στην Δράμα και στο Δοξάτο Διώχτηχαν ειδικώς οι Καππαδόκες (Καραμανλήδες) 
  διότι κανένας απ' αυτούς δεν δέχθηκε να πολιτογραφηθεί Βούλγαρος, έστω και προσποιούμενος, όπως έκαναν ορισμένοι άλλοι για να σώσουν την ζωή τους και την περιουσία τους. Τα σπίτια κάηκαν, τα χωριά ερήμωσαν και από τότε δεν κατοικήθηκαν ποτέ. Τις μεγαλύτερες καταστροφές έπαθαν τα χωριά Σικίδια, Τσιχωτά, Καστανιές, Πολύκηπο, Μελισσοχώρι.
Ο Γιάννης που ήταν αντάρτης του Αντών Τσαούς όταν έμαθε ότι καταστράφηκαν τα Συκίδια πήγαν με τον ξάδερφο της γυναίκα του στο χωριό. Βρήκαν το σπίτι καμένο και γκρεμισμένο. Βρήκαν την γυναίκα του που ήταν έξι μηνών έγκυος σφαγμένη, με την κοιλιά ανοιγμένη και το έμβρυο πεσμένο στο πάτωμα νεκρό. Το κοριτσάκι του τεσσάρων χρονών το βρήκαν από το αδύνατο κλάμα του που ακουγόταν στην αυλή. Ήταν ζωντανό πλακωμένο σ' ένα λάκκο με μεγάλες πέτρες. Σήκωσαν τις πέτρες και το πήρε ο Γιάννης στην αγκαλιά του. Από το στόμα του έβγαζε ματωμένο αφρό. Πέθανε στα χέρια του. Ο Γιάννης που γνωρίζαμε ήταν φιλήσυχος εργατικός, νοικοκύρης. Αγαπούσε πολύ την οικογένεια του. Τον εκτιμούσαν όλοι Δεν μάλωσε ποτέ με κανένα. Είχε μόνο φίλους. Μετά από την μέρα εκείνη μεταμορφώθηκε σε θηρίο. Δεν μιλιόταν. Ήθελε εκδικηση. Δεν ήξερε ποιον να εκδικηθεί. Επειδή ανήκε στην παράταξη των εθνικοφρόνων θεώρησε φυσικό να αποδώσει αυτήν την βαρβαρότητα  στην αντίθετη παράταξη, στους κομμουνιστές. Αυτόπτες μάρτυρες δεν υπήρξαν. Όσοι ήταν εκεί και δεν πρόφθασαν να φύγουν σκοτώθηκαν. Η γνώμη του Λάζαρου είναι ότι την βάρβαρη αυτή πράξη δεν την έκαναν Έλληνες. Την έκαναν οι Βούλγαροι, Το σχέδιό τους ήταν να τρομοκρατήσουν όσους δεν μπόρεσαν να σκοτώσουν, για να φύγουν, και να αδειάσει η Θράκη και η Μακεδονία από  τους Έλληνες και να φέρουν Βούλγαρους να κατοικήσουν, Το θολωμένο μυαλό του Γιάννη δεν ήταν δυνατόν να σκεφθεί λογικά . Όταν κατατάχθηκε  σε απόσπασμα ο σκοπός του  ήταν η εκδίκηση .Το σφάξιμο και τo ξεκοίλιασμα τωv αιχμαλώτων ήταν εκδήλωση της παραφροσύνης  του. Ο ξάδερφος της γυναίκας του σκοτώθηκε σε μάχη με αντάρτες.
Ο Γιάννης από τα Σικίδια είχε το ίδιο τέλος με αυτούς που τους  βασάνιζε και τους σκότωνε αφήνοντας τους άταφους στα βουνά.
Ο Μιχάλης σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα εκτελώντας το καθήκον του στη θηροφυλακή.
Την άλλη μέρα που θα γινόταν η κηδεία σταμάτησε κοντά στο σπίτι ένα αυτοκίνητο και κατέβηκαν απ' αυτό ένας κύριος με την γυναίκα του. Ο γιος του Μιχάλη νόμισε ότι ήρθαν για να παραστούν στην κηδεία.
Ο κύριος αυτός όμως δεν γνώριζε ότι σκοτώθηκε ο Μιχάλης. Ήρθε να τον δει.
- Έρχομαι από την Θεσσαλονίκη για να συναντήσω τον Μιχάλη. Τη νύχτα τον έβλεπα στον ύπνο μου. Μας συνδέει βαθειά φιλία από τα παλιά φοβερά χρόνια.
-Δυστυχώς κύριε ο πατέρας μου είναι νεκρός. Είναι μέσα στο δωμάτιο στο φέρετρο. Έμεινε αποσβολωμένος. Γονάτισε δίπλα στο φέρετρο και προσευχήθηκε. Όταν σηκώθηκε σκούπιζε τα δάκρυα του.
Δεν ήταν η ώρα κατάλληλη για εξηγήσεις .Ο γιός του Μιχάλη έχει την εντύπωση ότι αυτός ήταν ο δάσκαλος από την Καρδίτσα.

Τα αποσπάσματα διαλύθηκαν. Το κράτος φρόντισε να βρει δουλειά στους άνδρες τους. Ορισμένοι κατατάχθηκαν στην χωροφυλακή. Ο Γιάννης, έρημος και μόνος χτυπημένος από την συμφορά, πήγε στα Συκίδια. Έμεινε μέσα στα ερείπια του σπιτιού του μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς φαί και νερό και πιθανώς χωρίς ύπνο. Έζησε ξανά την ίδια φρίκη. Το μυαλό του σάλεψε για τα καλά, αποτρελάθηκε. Δεν ήταν δυνατόν να τον πάρουν στην χωροφυλακή ούτε μπορούσε να κάνει καμιά δουλειά. Νοσηλεύθηκε για λίγο στο ψυχιατρείο Καβάλας. Τρελοκομείο, το είπε ο Λάζαρος. Μετά την θεραπεία έπεσε σε βαριά μελαγχολία. Πήρε για λίγο διάστημα, ένα μικρό επίδομα ως αντιστασιακός. Διέκοψαν να του το δίνουν, ενώ το παίρνουν τώρα οι ελασίτες, ως αντιστασιακοί. Ο Γιάννης πήγαινε στην Δράμα και στο Παρανέστι και ζητούσε ελεημοσύνη. Οι παλιοί που γνώριζαν το δράμα της ζωής του, του έδιναν ελεημοσύνη κι ένα πιάτο φαγητό. Έχει χρόνια να φανεί. Δεν είvαι γνωστό πότε και πού πέθανε και πού τον κήδεψαν. Είναι πιθανό να έμεινε το πτώμα του άταφο στο βουνό όταν πέθανε έρημος και μόνος, και να τον έφαγαν οι λύκοι.