BRUNO SPAMPANATO: Ένας Φασίστας της αριστεράς II

Επιστροφή
Στα 1941 τρίτο έτος του πολέμου ο Bruno Spampanatoανέλαβε καθήκοντα Εθνικού Γραμματέα της συνομοσπονδίας των εργαζομένων στο Εμπόριο.[1] Παράλληλα εξακολουθούσε να γράφει ασταμάτητα δημοσιεύοντας τα βιβλία Dentro la Storia[2], Luce ad occidente [3], Perché questa guerra [4].
Μετά τη συνθηκολόγηση της 8 Σεπτεμβρίου 1943 [13] την ώρα που οι δήθεν επαναστάτες δυσκίνητοι από τις τόσες τιμητικές διακρίσεις και τα παράσημα στο στήθος τιμής ένεκεν για τη προσφορά τους(!) στη διάρκεια της εικοσαετίας κρύφτηκαν στα μοναστήρια, εμφανίστηκαν και πάλι στο προσκήνιο οι παλιοί αγωνιστές, οι φασίστες της δεκαετίας του 20 με πρωτοπόρους τους εκφραστές της φασιστικής αριστεράς [5]. Όλοι αυτοί όχι απλά προσχώρησαν στη Repubblica Sociale Italiana [6] αλλά επωμίστηκαν αδιαμαρτύρητα ευθύνες και παραλείψεις των απόντων μεγαλόσχημων.[7] 
Η Repubblica Sociale Italiana ή αλλιώς Δημοκρατία του Σαλό [8] γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1943 [9] Μια από τις πρώτες βασικές επιδιώξεις του Ντούτσε ήταν η ταχύτερη δυνατόν νομιμοποίηση του καινούριου καθεστώτος απέναντι σε φίλους και εχθρούς, κάτι που όφειλε να γίνει μέσα από τις αποφάσεις μιας Συνταγματικής Συνέλευσης και πάνω από όλα, μέσα από τη ψήφιση ενός καινούριου Συντάγματος. Για το σκοπό αυτό ,από τον Οκτώβριο και μετά ο Ντούτσε πραγματοποίησε πολλές επαφές με διανοούμενους ανάμεσα στους οποίους και ο Spampanato ο οποίος εκείνη την εποχή διεύθυνε από τη Ρώμη την εφημερίδα Il Messaggero [10] και παράλληλα είχε την ευθύνη του Radio Fante ενός ραδιοφωνικού σταθμού που απευθυνόταν στους Ιταλούς στρατιώτες, που πολεμούσαν στο πλευρό των Γερμανών συμμάχων.  Η βασική ιδέα του Bruno Spampanato ήταν να αναζητήσει μια σειρά καινούριων αξιών που θα προσδιόριζαν τη σχέση του λαού με τη νεογέννητη Δημοκρατία, όπου κόμματα μη φασιστικά θα ήσαν ευπρόσδεκτα στη κοινή προσπάθεια και όπου ένας προηγούμενος αμαρτωλός αντιφασισμός δεν θα στεκόταν πλέον πλέον εμπόδιο για την όποια πολιτική ανέλιξη.[11] 
Ο Spampanato δεν παραγνώριζε τις αντιστάσεις που θα συναντούσε από το ίδιο το φασιστικό κόμμα το οποίο σε κάθε ευκαιρία διεκδικούσε ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, τον ηγετικό ρόλο του καθοδηγητή και του οδηγού. Στις 28 Οκτωβρίου το σχέδιο που είχε να κάνει με την οργάνωση της Συνταγματικής Συνέλευσης είχε ολοκληρωθεί και βρισκόταν πάνω στο γραφείο του Buffarini Guidi [12]. Τελικά οι απόψεις των σκληροπυρηνικών , αυτών που υπερασπίζονταν τυφλά τα προνόμια και δικαιώματα τους το σχέδιο δεν εγκρίθηκε ιδιαίτερα μετά τις αντιρρήσεις του Alessandro Pavolini που υποστήριζε φανερά τη θέση, ότι κανείς δεν μπορούσε να αφαιρέσει από το φασιστικό κόμμα το καθοδηγητικό του ρόλο.[13] 
Στο Συνέδριο που έλαβε χώρα στη Βερόνα παρουσιάστηκαν με τη μορφή μανιφέστου (manifesto di Verona ή carta di Verona) τα 18 προγραμματικά σημεία του Partito Fascista Repubblicano, που είχε ξεπηδήσει σαν το φοίνικα από τις στάχτες του Partito Nazionale Fascista. Η συνέλευση των φασιστών αντιπροσώπων τα ενέκρινε στις 14 Νοεμβρίου 1943 και επικυρώθηκε με τον τρόπο αυτό η ιδρυτική πράξη της Repubblica Sociale Italiana.[14] 
Παρ΄όλα αυτά ,πολλοί και διάφοροι λόγοι δεν επέτρεψαν το μετασχηματισμό των προγραμματικών αυτών σημείων σε νόμους του κράτους και με ελάχιστες εξαιρέσεις ποτέ δεν εφαρμόστηκαν.[15] 
Λίγο μετά την έκδοση του τελευταίου του βιβλίου από τις εκδόσεις Mondadori και με τίτλο A Roma si vive così , ο Spampanato εγκατέλειψε με τους τελευταίους φασίστες τη Ρώμη λίγο πριν την είσοδο των συμμαχικών στρατευμάτων στις 4 Ιουνίου 1944. Κάτω από αντίξοες πραγματικά συνθήκες κατάφερε να σύρει στην υποχώρηση τα πολύτιμα μηχανήματα του ραδιοσταθμού του . Στο Μιλάνο τοποθετήθηκε στις διοικήσεις της Xª Flottiglia MAS[15] όπου από την άνοιξη του 1945 ανέλαβε τη διεύθυνση του εβδομαδιαίου προπαγανδιστικού εντύπου της Δεκάτης L'Orizzonte [16]και στη συνέχεια μετατέθηκε στην Ανώτατη Διοίκηση..... 
Στο 4ο τόμο του ‘Contromemoriale’ ο Spampanato πέρα από μια σαφή εικόνα ενός αναπόφευκτου τέλους μας άφησε μια δραματική περιγραφή της τελευταίας συνομιλίας που είχε ο ίδιος με το Duce στις 24 Απριλίου 1945.[20] 

Στις 25 Απριλίου 1945, την ώρα που η κατάρρευση της Κοινωνικής Δημοκρατίας ήταν ζήτημα ημερών αν όχι ωρών ο Spampanato με 20 άνδρες της 10ης MAS, επέστρεψαν στα γραφεία του ραδιοσταθμού Radio Fante στη οδό Rovani για να μεταδώσουν ένα τελευταίο μήνυμα . Ο εκφωνητής έκανε έκκληση στους στρατιώτες να μη διαλυθούν, αλλά να περιμένουν τον εχθρό με τα όπλα στα χέρια, και τότε μόνο να τα παραδώσουν στα χέρια των αξιωματικών τους , σώζοντας τη στρατιωτική τους τιμή [21]. Επικηρυγμένος από το Ράδιο Μπάρι, ο Spampanato κατάφερε κάτω από περιπετειώδεις συνθήκες να γλυτώσει από τους διώκτες του στο Βορρά . Διέσχισε με χίλιους κινδύνους το ιταλικό στιβάλι, από πάνω μέχρι κάτω και τελικά αναγνωρίστηκε και συνελήφθη νότια της Νάπολης. Φυλακίστηκε αρχικά στο Poggioreale και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στις φυλακές της Regina Coeli στη Ρώμη. Στη διάρκεια της δίκης του Αν και αντέκρουσε με επιχειρήματα ένα προς ένα τα βασικά σημεία του κατηγορητηρίου τελικά κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 χρόνων και δύο μηνών. 
Απελευθερώθηκε στις 21 Μαΐου 1947 στα πλαίσια της λεγόμενης αμνηστίας Togliatti [23], και ένα έντυπο της εποχής με εμφανή σκωπτική διάθεση του αφιέρωσε τους στίχους : 
“Torna bruno Spampanato - 
come nel passato - 

ancora non s’e’ firmato – 

ma un giorno o l’altro – 

prima o poi si firmera’….[24]

Σχεδόν αμέσως μετά την αποφυλάκισή του προσχώρησε στο νεοσύστατο Movimento Sociale Italiano.[25] Ανάμεσα στα 1949 και στα 1951 ασχολήθηκε με τη συγγραφή του Contromemoriale [26], ένα είδος αντιαπομνημονευμάτων που πρωτοδημοσιεύτηκαν σε συνέχειες στο L'Illustrato. Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν  με τη μορφή βιβλίου με τον ίδιο πάντα τίτλο. 

Τον Μάιο του 1952 αποδέχθηκε τη πρόταση του Franz Turchi,[28] να αναλάβει τη διεύθυνση μιας καινούριας ανεξάρτητης εφημερίδας με δεξιό προσανατολισμό που θα είχε το τίτλο Il Secolo . Το πρώτο φύλο εκδόθηκε στη Ρώμη στις 16 Μαΐου και σε διάστημα μικρότερο του μηνός οι αναγνώστες της εφημερίδας είδαν τον τίτλο να διευρύνεται σε Secolo d'Italia. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα παραιτήθηκε από τη διεύθυνση της εφημερίδας [30] που εξελισσόταν σε επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του ΜSI και περιορίστηκε δημοσιογραφικά πάντα στις εκδόσεις των περιοδικών Sud illustrato [31], Noi[32] και La Voce [33]. 

Στις πολιτικές εκλογές του 1953 το M.S.I κέρδισε το 5,85%, των ψήφων και εξασφάλισε 29 βουλευτικές έδρες , Σε αυτές τις εκλογές ο Spampanato υποψήφιος του M.S.I στη περιφέρεια της Campania εκλέχτηκε για πρώτη φορά Βουλευτής. Στη διάρκεια του IV Εθνικού συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του επόμενου χρόνου στο Viareggio επικράτησαν οι μετριοπαθείς και εξελέγη Γενικός Γραμματέας ο Arturo Michelini [34] . Ο Spampanato πιστός στις αξίες της "φασιστικής αριστεράς", ή για να το πούμε καλύτερα στην ομάδα όσων είχαν πολεμήσει κάτω από τη σημαία της RSI και εμπνέονταν από τις αξίες της, διαχώρισε ξεκάθαρα τη θέση του. Σε αντίθεση με τους συντηρητικούς που από τη μια επιχειρούσαν να διατηρήσουν κάποιες μνήμες από την "κολασμένη" εικοσαετία και παράλληλα ήσαν πρόθυμοι να εκπαιδευτούν στις μεθοδεύσεις και τους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού , ο ίδιος , παρέμεινε υπέρμαχος της σοσιαλίζουσας - εθνικής γραμμής, εμφανώς εξτρεμιστής, τόσο στο τρόπο. όσο και στη μεθόδευση του πολιτικού αγώνα, αντιαστός και αντιαμερικάνος.[36] . Παραμένει στο κοινοβούλιο μέχρι το 1958, Την ίδια χρονιά εκδόθηκε ένα ακόμη έργο του L'Italia "Liberata" Ediz. di Illustrato .Πέθανε στη Ρώμη από αιφνίδιο θάνατο, στις 4 Φεβρουαρίου 1960.Το Ιταλικό κοινοβούλιο τίμησε τον πολιτικό άνδρα σε ειδική συνεδρίαση στις 9 Φεβρουαρίου 1960.

   Υποσημειώσεις:    
10 Αγγελιοφόρος
20 BRUNO SPAMPANATO: CONTROMEMORIALE
25 Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα

34 Να σημειώσουμε για την ιστορία ότι η πολιτική Μιchelini είχε σαν συνέπεια την δημιουργία εντός του MSI της Ομάδας του Ordine Nuovo με τους Pino Rauti, Clemente Grazizni,Sergio Baldassini.

Έργα του ίδιου

• Divenire fascista
• Le origini e lo sviluppo del Fascismo
• 1929 Un bilancio di partito Εditrice Tirenna
• Discorsi al popolo
• La politica finanziaria della Destra storica
• Luci ed ombre del secolo
• Trent'anni
• Popolo e regime, Bologna, Cappelli, 1932.
• Idee e baionette
• Democrazia fascista
• L'Italia di noi
• Uomini nel tempo
• Dentro la Storia
• Luce ad occidente
• Perché questa guerra
• 1944 A Roma si vive così, Milano-Verona, Mondadori, .
• 1945 Vita intima dei partiti nell'Italia occupata, Milano-Verona, Mondadori, .
• 1952 L'Italia liberata, Di illustrato
• Contromemoriale

  Βιβλιογραφία

• Baldoni Adalberto , La Destra in Italia, Pantheon, Roma, 1999
• Ganapini Luigi, La repubblica delle camicie nere, Garzanti, Milano, 2010
• Parlato Giuseppe , La sinistra fascista, Il Mulino, Bologna, 2000
• Rimbotti Luca Leonello, Il fascismo di sinistra, Edizioni settimo sigillo, Roma, 1989
• Spampanato Bruno, Contromemoriale 4° volume, Centro Editoriale Nazionale, Roma, 1974