Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

CORNELIU ZELEA CODREANU: ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΤΟΥ 1922

Το καλοκαίρι της χρονιάς του 1922 δεν κύλισε ήσυχα. Στις σκηνές των Ρουμανικών Εθνικών ή Δημοτικών Θεάτρων των πόλεων της Μολδαβίας άρχισαν δίνονται παραστάσεις εβραϊκών έργων σε διάλεκτο yddisch  από το θίασο Kanapof. 
Η νεολαία μας (Tineretul nostru) το εξέλαβε σαν απειλή γιατί έβλεπε στη μεθόδευση αυτή  την προσπάθεια της αποξένωσης μας από ένα θεσμό  , που είχε σαν αποστολή να διαμορφώνει την εθνική και ηθική διαπαιδαγώγηση του Ρουμανικού λαού. 
Έχοντας απαλλοτριώσει  το εμπόριο, έχοντας απαλλοτριώσει τη βιομηχανία ,έχοντας απαλλοτριώσει τα πλούτη της Ρουμανικής γης και του υπεδάφους της, έχοντας απαλλοτριώσει το Τύπο , θα ερχόταν σύντομα  η μέρα που θα απαλλοτρίωναν και τις σκηνές των Εθνικών θεάτρων.
Το θέατρο μαζί με το σχολείο και την εκκλησία , μπορεί να εξυψώσουν ένα Έθνος σε παρακμή, κάνοντάς το να συνειδητοποιήσει και πάλι τα δικαιώματά του και την ιστορική του αποστολή. Μπορεί να το προετοιμάσει και να το οδηγήσει προς τη νίκη. Όμως από εδώ και πέρα, και αυτό το οχυρό (redută) έπεφτε στα χέρια τους . Τα θέατρά μας που δημιουργήθηκαν με το μόχθο και τα χρήματα του Ρουμάνου καλούνται να υπηρετήσουν τους Εβραίους να προετοιμάσουν και να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους στον αγώνα εναντίον μας. Και, από την άλλη πλευρά, αυτές τις ρουμανικές σκηνές, να τις χρησιμοποιούν σαν πνευματική τροφή με αποδέκτες τους Ρουμάνους για να μεθοδεύσουν την ηττοπάθεια ,την εθνική και ηθική μας αποσύνθεση και καταστροφή. Ήταν χρέος άλλων, της Κυβέρνησης , της οποιασδήποτε εξουσίας , των καθηγητών, να πάρουν θέση σ΄αυτή τη καινούρια αντιρουμανική επίθεση.
Παντελής απουσία! Μόνο η νεολαία , διακινδυνεύοντας διώξεις , καλυπτόμενη από αναρίθμητες βρισιές , δίχως συμπαράσταση από πουθενά, αντιδρούσε όπως μπορούσε.
Ο αγώνας απλώθηκε σε όλες τις πόλεις. : στο Huşi, Vaslui, Bârlad, Botoşani, Paşcani κλπ., (πήρε μέρος) η ομάδα των φοιτητών του Ιασίου με τη σταθερή συμπαράσταση των μαθητών του Λυκείου (grupul studenţilor ieşeni ajutaţi pretutindeni de elevii de liceu) . Διείσδυαν σε χώρους γεμάτους εβραίους , εκτόξευαν πάνω στους καλλιτέχνες του Σατανά ότι βρισκόταν στα χέρια τους υποχρεώνοντάς τους με το τρόπο αυτό να εγκαταλείψουν τις σκηνές των ρουμανικών θεάτρων.

Απολίτιστες ενέργειες θα πουν ίσως κάποιοι . Ίσως , λέω και εγώ. Αλλά πόσο μπορεί να θεωρηθεί  πολιτισμένο ένα ξένο Έθνος που με απογυμνώνει σιγά σιγά από όλα τα αγαθά της γη μου;

Πόσο μπορεί να θεωρηθούν  πολιτισμένα  τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν από τους Εβραίους στη Ρωσία; Πόσο πολιτισμένο είναι να εξολοθρεύεις εκατομμύρια ανθρώπων δίχως δίκη; Πόσο πολιτισμένο είναι να πυρπολούνται οι εκκλησίες και να διαμορφώνονται σε καμπαρέ;
Εγώ μέσα στη φτώχεια μου και στα όρια των περιορισμένων μου δυνάμεων αντιστέκομαι στην επίθεση, όπως μπορώ. Με το Τύπο όταν μπορώ. Με την εξουσία όταν διαθέτει ακόμα  κάτι από Ρουμανικότητα. Με το λόγο, αν με ακούει κανείς. Με τη βία αν δεν έχω τίποτα άλλο στη διάθεσή μου και αν οι άλλοι σιωπούν Είναι δειλός και ανάξιος εκείνος που από προδοσία ή δειλία δεν υπερασπίζεται τη χώρα του και δεν αντιδρά με οποιονδήποτε τρόπο. 
Όπως και να έχει το θέμα εκείνος ο αγώνας ήταν μια διαμαρτυρία, ήταν η μοναδική διαμαρτυρία μέσα σε μια σιωπή από ηττοπάθεια και φόβο.
Την επομένη οι σύντροφοι επέστρεφαν γεμάτοι με μώλωπες και πληγές γιατί δεν ήταν λίγο πράγμα για μια ομάδα 15 ατόμων , να μπει σε ένα θέατρο με 300-400 Εβραίους . Και ειδικά, όταν επέστρεφαν ταπεινωμένοι από τη  κακία και τα ειρωνικά σχόλια κάποιων  Ρουμάνων  μας.

Για περισσότερες από μία φορά αναρωτήθηκα , τι μας είχε δώσει δύναμη , μια ομάδα τόσο μικρή, αντιμέτωπη με τόσα χτυπήματα και τόσες ύβρεις πάνω μας από κάθε σημείο; Δεν βρήκαμε υποστήριξη από πουθενά : σ' αυτόν τον αγώνα ενάντια σ' ολόκληρο  το κόσμο  το  μοναδικό στήριγμα το βρήκαμε μέσα μας. Είχαμε τη πεποίθηση ότι βαδίζαμε  στη μεγάλη λεωφόρο της εθνικής μας ιστορίας, στο πλευρό όλων εκείνων που χάθηκαν , που υπέφεραν και πέθαναν σα μάρτυρες   για τη γη και το Έθνος  μας ( pentru pământul şi neamul nostru).

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

CORNELIU ZELEA CODREANU: Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΣΥΛΛΗΨΗ



Στην  αστυνομία  μου είπαν:
-Κύριε Κοντρεάνου είναι ανάγκη να οδηγηθείτε  στο δικαστήριο, με τη συνοδεία  αστυνομικού.
-Γιατί με συνοδεία αστυνομικού; -απάντησα -Πηγαίνω και μόνος.
Ήταν η πρώτη φορά που αμφισβητούσαν το λόγο μου. Ένοιωθα προσβεβλημένος..
-Όχι, εγώ με συνοδεία αστυνομικού δεν πηγαίνω . Αν θέλει , ας με ακολουθεί σε απόσταση 20 μέτρων.
Πηγαίνω μόνος΄ ο λόγος μου αξίζει περισσότερο από 20 αστυνομικούς.
Πήγα με τον αστυνομικό πίσω μου στα είκοσι βήματα. Έφτασα στο Δικαστήριο. Μπήκαμε μέσα και ο αστυνομικός με οδήγησε μπροστά στο κύριο ανακριτή (judecător de instrucţie) Caţichi.
Ο ανακριτής μου είπε τα παρακάτω:
-Συλλαμβάνεσαι   και πρέπει να σε κλείσω στη φυλακή.
Με το άκουσμα των λέξεων αυτών, ένοιωσα τα πάντα να σκοτεινιάζουν γύρω μου . Εκείνους τους καιρούς "η φυλάκιση κάποιου" αντιμετωπιζόταν  σαν κάτι το τελείως δυσφημιστικό. Ποτέ κανένας κάτοικος του Ιασίου δεν είχε φυλακισθεί ούτε είχε  οδηγηθεί πότε στη φυλακή εθνικιστής φοιτητής . Και αύτό έπρεπε  να συμβεί ειδικά σε μένα με ένα τόσο μαχητικό (υπέρ του γένους)  παρελθόν;
Πλησίασα στο γραφείο του ανακριτή και του είπα:
Κύριε ανακριτά , δεν ανέχομαι να συλληφθώ. και κανείς δεν θα με κουνήσει από εδώ για να με οδηγήσει  στις φυλακές.
Ο άμοιρος για να μη προκαλέσει άλλες συζητήσεις έδωσε εντολή στον αστυνομικό να με οδηγήσει  στη φυλακή και εμένα με συμβούλευσε να μη προβάλλω αντίσταση , ΄Επειτα έφυγε.  Ο αστυνομικός προσπάθησε να με τραβήξει  έξω. Του είπα:
-Τράβα σπίτι σου καλέ μου άνθρωπε , και άσε με με το Θεό , μια που δεν θα πρόκειται να με βγάλεις από εδώ.
Ήρθαν και άλλοι. Παρέμεινα εκεί από τις 11 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ. Όλες οι προσπάθειες να με μετακινήσουν από εκεί στάθηκαν  μάταιες.
Αναρωτιόμουν: Δεν έχω φταίξει σε τίποτα .Έκανα το χρέος μου στο γένος. Αν υπάρχει κάποιος ένοχος που πρέπει να συλληφθεί, είναι εκείνοι που έχουν βλάψει το γένος: το κοινοβούλιο που παραχώρησε πολιτικά δικαιώματα στους Εβραίους.
Στο τέλος έφυγαν όλοι οι υπάλληλοι του Δικαστηρίου ακόμα και οι φύλακες. Εγώ παρέμενα μέσα με τους αστυνομικούς δίπλα μου Στις 8 έφτασαν 3 αξιωματικοί
-Κύριε Κοντρεάνου έχουμε διαταγή να κλειδώσουμε το Δικαστήριο.
-Ωραία κύριοι  αξιωματικοί, θα περάσω έξω.
Κατέβηκα τις σκάλες και βγήκα . Με έκπληξη είδα μια διμοιρία από στρατοχωροφύλακες σε ημικύκλιο  εισαγγελείς δικαστές και αστυνομία.Συνέχισα να κινούμαι προς το μέρος τους και κάθισα στο έδαφος στη μέση της αυλής. Ήρθαν οι αρχές και μου είπαν:
-Πρέπει να πάτε στη φυλακή.
-Δεν πηγαίνω,
Με σήκωσαν στον αέρα, με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο και με μετέφεραν στις φυλακές με τη συνοδεία της αστυνομίας, Μπροστά από τη πύλη της φυλακής τα παιδιά προσπάθησαν να με απελευθερώσουν αλλά τα πιστόλια των αστυνομικών τους σταμάτησαν.'Ηταν ενάντια στο νόμο η διαμαρτυρία;  Όχι ήταν παράνομος ο ζυγός της δικαιοσύνης.
Αυτή η άρνησή μου να υποστώ τη σύλληψη έμοιαζε σαν προάγγελος των αναρίθμητων ταλαιπωριών  που θα έπρεπε να υποστώ ακόμα, συνεχίζοντας τον αγώνα , ανάμεσα στους κρύους τοίχους της φυλακής.
Έμεινα εκεί μια εβδομάδα μέχρι τις παραμονές του Πάσχα.  Τις πρώτες ημέρες της φυλάκισης μου από  μια συναισθηματική άποψη τις αντιμετώπισα με δύσκολία γιατί δεν μπορούσα να κατανοήσω, πως μπορεί κάποιος, όταν δίνει αγώνα για το γένος του  να συλλαμβάνεται επειδή έτσι αποφάσισαν αυτοί, που  αντίθετα αγωνίζονται ενάντια στο γένος.
Όταν βγήκα από τη φυλακή επέστρεψα στο σπίτι .Πολλοί Ρουμάνοι ήλθαν να με συναντήσουν στο σταθμό, με εκδηλώσεις συμπάθειας, ενθαρρύνοντας με να συνεχίσω τον αγώνα ακόμα πιο δυνατά , γιατί ο αγώνας γινόταν για το γένος και τελικά το γένος θα νικούσε.


 ***
Ολόκληρο το γένος, στα καλύτερα συστατικά του , από τον αγρότη μέχρι το διανοούμενο δέχθηκε με ανείπωτο πόνο τη θλιβερή είδηση της αλλαγής του άρθρου 7 του Συντάγματος , αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γιατί είχε πουληθεί και προδοθεί από του ηγέτες του . Ποια κατάρα έπεσε πάνω στο κεφάλι μας και ποια λάθη κατάφεραν να καταδικάσουν εμάς τους Ρουμάνους να έχουμε παρόμοιους αλήτες για αρχηγούς;
***
Να λοιπόν αντιμέτωπες δύο ιστορικές στιγμές σε δύο διαφορετικές Ρουμανίες, με δύο γενιές ανθρώπων απέναντι στο ίδιο πρόβλημα. Η συντακτική συνέλευση του 1879 της μικρής ή ορθότερα της μικρότατης  Ρουμανίας , που είχε τη δύναμη να υπομείνει της πιέσεις της Ευρώπης και η συντακτική συνέλευση του 1923 της Μεγάλης Ρουμανίας που δημιουργήθηκε με τη θυσία του αίματος μας -που από μια επί πληρωμή δουλοπρέπεια , κάτω από τις πιέσεις της ίδιας Ευρώπης δεν δίσταζε να ταπεινώσει και να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή ενός ολόκληρου Έθνους.


Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΚΙΠΗΣ: ΕΘΝΙΚΟΣ ΘΡΗΝΟΣ

Ένας αιώνας θυσιών, ηρωισμών, τροπαίων
ξανά εσωριάστη κάτου
κι' οι ξένοι απ' ό,τι Ελληνικό, ό,τι υψηλό κι' ωραίον
γελοκοπούν, σαρκάζοντας μες' στα χαλάσματά του.

Γιατί σ' αυτόν τον άτυχο τον τόπο πάντα ζούνε
πλευρό-πλευρό με τους Γ ρ α ι κ ο ύ ς οι απάτριδες Γραικύλοι
κι' ό,τι να υψώσουν οι Γ ρ α ι κ ο ί για χρόνια προσπαθούνε,
σε μια στιγμή συντρίμματα το ρίχνουν οι Γραικύλοι.

Και τώρα πούνε η πίστη μας; Ποιά ελπίδα πια μας μένει ;
Φριχτοί σαβανωτήδες
το σάβανό σου υφαίνουνε, Ελλάδα μου καημένη,
οι λαοπλάνοι οι σκοτεινοί κι' οι ανήθικοι κιοτήδες.

Κι' αντί αναστάσιμους σκοπούς κι άσματα περηφάνειας,
τα πολυπικραμένα μας να τραγουδήσουν χείλη,
προφέρουν γόους καταστροφής και μοιρολόγια ορφάνιας,
γιατί έτσι οι χιλιοντρόπιαστοι, το θέλησαν ,Γραικύλοι.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018

Δ.Π ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΧΙ

Στην μαύρη, την ολοσκότεινη τραγωδία του Μικρασιατικού Ολέθρου , ένα αστεράκι ηρωισμού ρίχνει το μελιχρό του φως. Να το . 
"... Ο επίλαρχος Χ ανταμώθηκε με ίλαρχον Καραπατά[1] στη χαράδρα, στο χούνι [2] ενός βουνού.

Οι δυο τους , με τους δύο ιπποκόμους τους. 
Ο πανικός τους είχε χωρίσει από τους άνδρες τους. Η ίλη τους είχε διαλυθή. Οι ορδές του Κεμάλ , ζαλισμένες από την εύκολη , την ανέλπιστη αυτή επιτυχία τους , κυνηγούσαν καταπόδι τους ήρωες, τους νικητάς δεκαετών αγώνων , που έφευγαν πανικόβλητοι , χωρίς να πολεμήσουν, χωρίς να ξεύρουν κι αυτοί γιατί φεύγουν .
Η μοίρα δυνατώτερη από τον εχθρό . τους έσπρωχνε στη φυγή.
Και ανταμώθηκαν οι δύο Έλληνες Αξιωματικοί αξιωματικοί , που είχαν χάσει την ίλη τους, στο χούνι ενός βουνού , κατάκοποι με την ψυχή τσακισμένη.
Σε λίγο ασκέρι Τούρκικο τους ζώνει. Εκατό, διακόσοι στρατιώτες του Κεμάλ.
-Τί θα κάνουμε; ερωτά ο 'ιλαρχος.

-Τι θα κάνουμε! απαντά ο επίλαρχος. Είμαστε δυο με τους δυο ιπποκόμους μας και είναι τόσοι... δε βλέπεις; Εκείνο πούχουμε να κάνουμε είναι δυστυχώς να παραδοθούμε!...

-Ντουρ, Τεσλίμ!Παραδοθήτε τους φωνάζουν την ίδια στιγμή οι Τούρκοι. 
Ο ίλαρχος επροχώρησε με σταθερό βήμα, με το κεφάλι υψωμένο , περήφανα, προς αυτούς.
-Οχι! εβρονττοφώναξε.

Κ' έβγαλε από τις τσέπες του δυο πιστόλια-γιατί στο δρόμο με πιστόλια και σφαίρες γέμιζε τις τσέπες του - και τα διηύθυνε κατ΄επάνω τους κ' επυροβόλησε.
Στο πυροβολισμό του απαντήσανε Τούρκικα τουφέκια κι ο ανδρείος Καραπατάς σωριάστηκε καταγίς, κατατρυπημένος από σφαίρες. Τούρκικες."
Αυτήν την εποποιία αφηγείται ένας από τους αυτόπτας.
Και θυμόμαστε συνεχώς ένα κεφάλαιο ολόκληρο κι από τα δυνατώτερά του, το υποβλητικώτερο, το καταπλημμυρισμένο από λυρισμό- ένα κεφάλαιο ολόκληρο του μνημειώδους έργου του αφιερώνει ο Βίκτωρ Ουγκώ στον θρυλικό Καμπρών.
Και μια λέξη βρώμικη, που την ξεστόμισε ο ατρόμητος αξιωματικός του Βοναπάρτη την ιστάτη του στιγμή , που την έφτυσε κατά πρόσωπο του νικητή εχθρού , που τη βρήκε ως την καταλληλότερη απάντηση στο :"Παραδοθήτε , ανδρείοι Γάλλοι " που - μια τέτοια λέξη βρώμικη , του δρόμου , της πλέμπας , την πήρε ο μέγας Ποιητής και την ερράντισε με τακριβώτερα αρώματα του λόγου του ποιητικού, και την εξευγένισε και την έκαμε σύμβολο ηρωισμού, αξιοπρεπείας , αυτοθυσίας πατριωτισμού.
Τέτοια λέξη βρώμικη δεν εξεστόμισε ο Έλληνας αξιωματικός, μ' ένα όχι ! ξερό απάντησε στο Ντουρ, Τεσλίμ των Τούρκων, μα το Όχι του αξίζει να γραφή με χρυσά γράμματα, ανεξίτηλα, στην Ελληνική Ιστορία και να μπη πλάι στο "Μολών λαβέ" του Λεωνίδα.
Δεν ενίκησε ο Βέλλιγκτων στο Βατερλώ, λέει ο Ουγκώ, δεν ενίκησε ο Βλύχερ, Ενίκησε ο Καμπρών.
Και στη Μικρασία ενίκησε ο ίλαρχος Καραπατάς. Και η νίκη του είναι πιο μεγάλη από τη νίκη του Καμπρών , γιατί εκείνος ενίκησε το θάνατο σε μια μάχη πολύνεκρη, που το χώμα είχε βαφή από αίμα Γαλλικό - ενώ ο δικός μας Καμπρών ενίκησε σε μια φυγή επονείδιστη που την είχαν παρασκευάσει εκείνοι που καταπροδώσανε τον αήττητο Ελληνικό Στρατό.

Υποσημειώσεις:
[1] Πρόκειται για τον ίλαρχο Καραπατά Γεώργιο του Πέτρου που γεννήθηκε στη Κυπαρισσία στα 1890.[Θ.Μ]
[2]χούνι=φαράγγι 
(Εφημερίδα Έθνος  15 Απριλίου 1923)

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

CORNELIU ZELEA CODREANU: Η ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 7 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

MΑΡΤΙΟΣ 1923 

ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ 
Από πολύ καιρό ψιθυριζόταν ότι η Φιλελεύθερη βουλή[1] πού λειτουργούσε σαν Συντακτική -με αρμοδιότητα να αναθεωρήσει το Σύνταγμα -είχε πρόθεση να μεταβάλλει το άρθρο 7 του Συντάγματος [2] για να είναι δυνατή ή παραχώρηση της υπηκοότητας και των πολιτικών δικαιωμάτων στους ‘ Εβραίους, που διέμεναν στη Ρουμανία[3]. Αυτό το άρθρο του παλαιού Συντάγματος[4] είχε εμποδίσει μέχρι τότε την παραχώρηση της υπηκοότητας στους αλλοδαπούς, και αποτελούσε έτσι μια πραγματική ασπίδα για την άμυνα της χώρας μπροστά στην εισβολή και την ανάμειξη των Εβραίων στη κατεύθυνση των Ρουμανικών μας πεπρωμένων (noastre destine româneşti) .
Η παραχώρηση του δικαιώματος παρέμβασης στις δημόσιες υποθέσεις της Ρουμανίας σε 2.000.000 Εβραίους [4], η παραχώρησης ενός δικαιώματος ισότητας ανάμεσα στον Εβραίο πού ήλθε τυχαία πριν από λίγα χρόνια και στο Ρουμάνο, ριζωμένο σ’ αυτή την γη από χιλιετίες ήταν μια αδικία πού φώναζε εκδίκηση αλλά ταυτόχρονα και ένας μεγάλος εθνικός κίνδυνος πού δεν μπορούσε να μην ανησυχήσει και να μη ταράξει κάθε Ρουμάνο πού αγαπούσε τη χώρα του [5]. 
Ο καθηγητής Κούζα, μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση έγραψε μια σειρά από αθάνατα άρθρα επισημαίνοντας τον κίνδυνο πού απειλούσε το μέλλον του Έθνους και ο Σύνδεσμος ( „Liga”) «σκόρπισε» σ’ ολόκληρο το Έθνος αιτήσεις πού έπρεπε να υπογράψουν όλοι οι Ρουμάνοι , απαιτώντας τη διατήρηση του άρθρου 7 του Συντάγματος. Οι αιτήσεις υπεγράφησαν κατά εκατοντάδες χιλιάδας από τους Ρουμάνους και προωθήθηκαν στη Συντακτική Συνέλευση. 
Πήρα την απόφαση ότι εμείς οι φοιτητές στη διάρκεια της συζήτησης αυτής της σοβαρότατης υπόθεσης, θα ξεκινούσαμε από κάθε σημείο της χώρας, για το Βουκουρέστι και εκεί μαζί με τους φοιτητές της πόλης και τον πληθυσμό, θα οργανώναμε μια διαδήλωση με σκοπό να εμποδίσουμε την εφαρμογή της πράξης που θα σκλάβωνε το μέλλον μας. Ξεκίνησα για Cernăuţi, Cluj και Bucureşti. 
Οι φοιτητές δέχθηκαν τη πρόταση και ξεκίνησε η οργάνωση της αναχώρησής μας. Για το προσδιορισμό της έπρεπε να στείλω ένα συμβατικό τηλεγράφημα . Το σχέδιο όμως απέτυχε. Υπολογίζαμε πως οι συζητήσεις για το θέμα θα κρατούσαν τουλάχιστον ένα τριήμερο, διάστημα ικανό για να προλάβουμε να μετακινηθούμε στο Βουκουρέστι. 
Όμως, στις 26 Μαρτίου σι συζητήσεις δεν κράτησαν ούτε μισή ώρα: Η φιλελεύθερη κυβέρνηση και η συνέλευσις-σαν να είχαν συνείδηση της αισχρότατης πράξης τους-προσπαθούσαν να τη κρύψουν να τη περάσουν όσο γινόταν περισσότερο απαρατήρητη.Την επομένη της γιγαντιαίας ‘Εθνικής προδοσίας ο αυτοαποκαλούμενος Ρουμανικός τύπος μαζί με τον ‘ Εβραϊκό έκρυψαν την ντροπή μέσα στην σιωπή. 
Οι εφημερίδες „Dimineaţa”[6], „Lupta” [7], και "Adevărul” [8], που δημοσίευαν καθημερινά ολόκληρες σελίδες με μεγάλα γράμματα σχετικά με τις διενέξεις ιδιοκτητών και ενοικιαστών στο Βουκουρέστι τώρα μόνο με μερικές λέξεις σε μια γωνία, ενημέρωναν απλά και ύπουλα: 
"Το άρθρο 7 του παλαιού Συντάγματος αντικαταστάθηκε από το άρθρο 133 [9]" 
Το Φιλελεύθερο Κόμμα και η χυδαία Συνέλευση του 1923 έθεταν και σφράγιζαν την ταφόπετρα πάνω στο μέλλον αυτού του λαού. 
Καμία κατάρα των παιδιών , των μανάδων, των γέρων και όλων των Ρουμάνων που υποφέρουν πάνω αυτή τη γη τώρα και στους αιώνες των αιώνων δεν θα είναι αρκετή για να τιμωρήσει αυτούς τους προδότες του γένους. 
Έτσι μέσα στη σιωπή και σε μια ατμόσφαιρα γενικής ηττοπάθειας , ολοκληρωνόταν αυτή η πράξη της εσχάτης εθνικής προδοσίας. Ακουγόταν μονάχα η φωνή του καθηγητή Κούζα , η προσωπικότητα που ανυψωνόταν πάνω από το ρουμανικό Έθνος. 
"Ρουμάνοι .Το σύνταγμα της 28 Μαρτίου 1923 οφείλει να καταργηθεί άμεσα . Διαμαρτυρηθείτε ενάντια στη ψήφισή του. Ζητείστε ελεύθερες εκλογές. Οργανωθείτε για να διασφαλίσετε τη νίκη .Ένα νέο Σύνταγμα οφείλει να εγγυηθεί τα δικαιώματα του Ρουμανικού γένους σαν κυρίαρχο γένος του Κράτους." 
Όταν στο Ιάσιο έμαθα αυτά που διαδραματίστηκαν έβαλα τα κλάματα και μονολόγησα, 
-Δεν είναι δυνατόν' πρέπει τουλάχιστον να μαθευτεί, ότι διαμαρτυρηθήκατε γιατί σε ένα γένος που του επιβάλλουν παρόμοιο ζυγό , και δεν μπαίνει στο κόπο να διαμαρτυρηθεί είναι ένα γένος ηλιθίων.- 
Ετοίμασα τότε μια προκήρυξη που απευθυνόταν στους κατοίκους του Ιασίου καλώντας όλους τους Ρουμάνους σε εκδήλωση διαμαρτυρίας στο χώρο του Πανεπιστημίου . Η είδηση της παραχώρησης των δικαιωμάτων στους Εβραίους διαδόθηκε σαν αστραπή σε κάθε σπίτι . Η πόλη έβραζε.
Οι αρχές, με διαταγή της κυβέρνησης κινητοποίησαν το στρατό, τη στρατοχωροφυλακή την αστυνομία : ξεκίνησαν οι προκλήσεις και η απαγόρευση της κυκλοφορίας. Τότε το σχέδιο τροποποιήθηκε . Η εκδήλωση δεν πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο αλλά σε 14 διαφορετικά σημεία της πόλης. Εδώ ξεκίνησαν διαδηλώσεις και συγκρούσεις που κράτησαν ολόκληρη τη νύχτα. 
Οι αρχές , ο στρατός και οι δυνάμεις της αστυνομίας είχαν αποπροσανατολιστεί εντελώς από την απότομη μεταβολή της μορφής του αγώνα και του χώρου της διαδήλωσης, γιατί υποχρεώνονταν να μετακινούνται συνεχώς από τη μια περιοχή της πόλης στην άλλη, καθώς οι διαδηλωτές κάθε μισάωρο εμφανίζονταν σε αντίθετα σημεία. 
Η ομάδα που βρισκόταν κάτω από τις διαταγές μου συγκεντρώθηκε στο δυσκολότερο σημείο το Podul Rosu (Socola) και το Τigrul Cucului εκεί που η εβραϊκή αλαζονεία υποστήριζε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να μπει κανείς αντισημίτης διαδηλωτής δίχως να τιμωρηθεί με τη ποινή του θανάτου. 
Εκεί δεν κατοικούσε κανένας Ρουμάνος . Χιλιάδες Ιουδαίοι είχαν ξυπνήσει και στριφογύριζαν σαν σκουλήκια στη φωλιά τους (şi forfoteau ca un cuib de viermi). 'Οπου γίναμε δεκτοί με πυροβολισμούς απαντήσαμε και εμείς με πυροβολισμούς. Πράξαμε το καθήκον μας , ανατρέποντας κάθε τι που εμπόδιζε τη πορεία μας αποδεικνύοντας στο εβραϊκό στοιχείο ότι το Ιάσιο , η αρχαιότατη πρωτεύουσα της Μολδαβίας , ήταν ακόμη ρουμανική και ότι εκείνη μας έδινε τη δύναμη για να αγωνιζόμαστε , να ανεχόμαστε ή όχι , να αποφασίζουμε για ειρήνη ή για πόλεμο για τιμωρία ή για συγχώρεση. 
Την επόμενη ημέρα έφθασαν στο Ιάσιο , για να βοηθήσουν τα δύο συντάγματα ,την αστυνομία , τη στρατοχωροφυλακή και τους Εβραίους ,το ιππικό του Birlad και οι εφημερίδες της πρωτεύουσας κυκλοφόρησαν σε ειδική έκδοση: "Το Ιάσιο έζησε μια νύχτα και μία ημέρα επανάστασης." 
Αυτά καταφέραμε να κάνουμε εμείς οι νέοι ΄αυτές ήταν οι αντοχές μας τη στιγμή που ο ζυγός βάραινε πάνω στους ώμους. Δεν τα αποδεχτήκαμε όμως με ταπεινότητα , με τη μοιρολατρία των σκλάβων , με δειλία. Και αυτό έχει την αξία όρκου ιερού για μια ολόκληρη ζωή: να απαλλαγούμε από αυτό το ζυγό , όσοι αγώνες και όσες θυσίες κι αν χρειαστεί να υπομείνουμε. 
Την επόμενη ημέρα πήγα στην αστυνομική διεύθυνση (la Prefectura de Poliţie) , φέρνοντας φαγητό στους συλληφθέντες. Εκεί ανακρινόταν ο συλληφθείς Julian Sirbu, με τη κατηγορία ότι ήταν ο συντάκτης του Μανιφέστου. 
Βλέποντας αυτό, παρουσιάστηκα στον ανακριτή και του είπα: 
-Δεν είναι ο Sirbu ο συντάκτης του Μανιφέστου. Είμαι εγώ.


Υποσημειώσεις:
[1] Στις πολιτικές εκλογές του Μαρτίου (1922) το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα (PNL) σημείωσε μια καταπληκτική νίκη κερδίζοντας 222 από τις 372 έδρες της Βουλής . Αντίθετα το μέχρι τότε πανίσχυρο Λαικό κόμμα  κατρακύλισε στη 5η θέση της γενικής κατάστασης χάνοντας 193 έδρες.
Το φιλελεύθερης έμπνευσης σύνταγμα ψηφίστηκε στη Βουλή με ευρύτατη πλειοψηφία στις 26 Μαρτίου 1923 (247 υπέρ, 8 κατά και 2 αποχές) . Την επόμενη ημέρα  η ψηφοφορία επαναλήφθηκε στη Γερουσία με ανάλογο αποτέλεσμα (137 υπέρ , 2 κατά και 2 αποχές. Το σύνταγμα δημοσιεύτηκε στη Monitorul Oficial και ενεργοποιήθηκε στις 29 Μαρτίου. Διαρθρωνόταν σε 8 κεφάλαια με 138 άρθρα , απο τα οποία τα  76 είχαν μεταφερθεί αυτούσια από το προηγούμενο σύνταγμα.
[2]  Στο πρώτο ρουμανικό σύνταγμα του 1866 ( Constituţia din 1866) το άρθρο 7 πρόβλεπε:
" Însuşirea de Român se dobândeşte, se conservă şi se pierde potrivit regulilor statornicite prin legile civile. Numai străinii de rituri creştine pot dobândi împământenirea."
[3]
[4]
[5]
[6]
[7] "Αγώνας"
[8] " Αλήθεια"
[9] Άρθρο 133. - Se ratifica decretele-legi: No. 3.902 din 29 Decemvrie 1918, publicat in Monitorul Oficial No. 223 din 30 Decemvrie 1918, privitor la acordarea drepturilor cetatenesti; No. 2.085 din 22 Mai 1919, publicat in Monitorul Oficial No. 33 din 28 Mai 1919, si No. 3.464 din 12 August 1919, publicat in Monitorul Oficial No. 93 din 13 August 1919, privitoare la incetatenirea evreilor cari locuiau in vechiul Regat.
Deasemenea se ratifica si toate decretele-legi de incetatenire individuala, cari s'au facut inaintea decretelor specificate mai sus.
Evreii, locuitori din vechiul Regat, cari nu'si vor fi regulat incetatenirea in termenul prevazut de decretul-lege No. 3.464 din 12 August 1919, vor putea face declaratiunile de incetatenire conform decretului-lege No. 2.085 din 22 Mai 1919, in termen de trei luni dela promulgarea acestei Constitutiuni. 

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018

CORNELIU ZELEA CODREANU: Ο ΓΑΜΟΣ

Στις 13 Ιουνίου αναχώρησα για τη Focşani , με τη μητέρα , τον πατέρα, του; αδελφούς , τις αδελφές , τη νύφη και τα πεθερικά .Εκεί μας φιλοξένησε ο στρατηγός Μακριδέσκου.
Το βράδυ ήρθε η οργανωτική επιτροπή του γάμου και μας ενημέρωσε, ότι όλα ήσαν έτοιμα  και ότι από τις άλλες πόλεις είχαν ήδη φτάσει 30.000 άτομα τα οποία είχαν ήδη τακτοποιηθεί σε καταλύματα' ότι στη διάρκεια της νύχτας  θα έφταναν και άλλοι  και ότι οι κάτοικοι της Φωξάνης δέχονταν με χαρά  να προσφέρουν στέγη στους καλεσμένους.
Το πρωινό της επόμενης ημέρας[1]  σύμφωνα με το πρόγραμμα που είχε καθοριστεί , μου έφεραν  ένα άλογο , και αφού πέρασα έφιππος  από το σπίτι της νύφης  κατευθύνθηκα  επικεφαλής μιας φάλαγγας  έξω από τη πόλη  προς  το Crâng. 
Και στις δύο πλευρές του δρόμου ,υπήρχε κόσμος, παιδιά ήσαν σκαρφαλωμ΄να πάνω στα δένδρα, πίσω μου ακολουθούσαν οι κουμπάροι , σε στολισμένες άμαξες , με επικεφαλείς  το καθηγητή  Cuza, το Στρατηγό  Macridescu, το Hristache Solomon, το Συνταγματάρχη Blezu, το Συνταγματάρχη Cambureanu, το Tudoroncescu, το Georgică Niculescu, το Maior Băgulesscu και άλλους.
Ακολουθούσε στη συνέχεια  η άμαξα της νύφης ,που την έσερναν 6 βόδια ,στολισμένη με λουλούδια  και πίσω της οι άμαξες των προσκεκλημένων . Συνολικά υπήρχαν 2.300 άμαξες , καρότσες, αυτοκίνητα στολισμένα με λουλούδια και ο κόσμος ήταν ντυμένος με την εθνική φορεσιά  'Οταν έφτασα στο Crâng 7 χιλιόμετρα μακρυά  , η ουρά δεν είχε βγει ακόμα από τη Focşani. Στο Crâng η τελετή του γάμου πραγματοποιήθηκε πάνω σε μία εξέδρα που είχε στηθεί ειδικά για τη περίσταση αυτή, μπροστά σε ένα πλήθος 80.000-100.000 ανθρώπων 'ύστερα από το μυστήριο άρχισαν οι "hora"[2] οι χοροί και οι διασκεδάσεις ' έπειτα κάθισαν πάνω στο γρασίδι καθένας είχε  το δικό του φαγητό, αλλά εκείνοι της Φωξάνης είχαν προνοήσει να έχουν αποθέματα ακόμα και για τους ξενομερίτες.
'Ολο αυτό το πλήθος με τις εθνικές φορεσιές , με τις ρουμανικές άμαξες όλο ζωντάνια και ενθουσιασμό κινηματογραφήθηκε , και μερικές εβδομάδες αργότερα προβλήθηκε στο Βουκουρέστι- αλλά γίνανε μόνο  δύο προβολές γιατί ο Υπουργός των Εσωτερικών [3]  κατάσχεσε τη ταινία μαζί με το πρωτότυπο, και τις έκαψε. Προς το βράδυ η γαμήλια γιορτή έκλεισαν σε μια ατμόσφαιρα συντροφικότητας και γενικής ευεξίας. Εγώ την ίδια νύκτα αναχώρησα με τη γυναίκα μου και με κάποιους συντρόφους για το  Băile Herculane όπου μείναμε δύο εβδομάδες σε μια οικογένεια γνωστών τους St. Martalog .  Ο Μότσα πήγε στο Ιάσιο όπου άρχισε τις εργασίες θεμελίωσης του Χριστιανοπολιτιστικού Σπιτιού  στο οικόπεδο που είχε δωρίσει  ο μηχανικός Grigore Bejan. 

Υποσημειώσεις:
[1] 14 Ιουνίου 1925 
[2] hora: Λαικός ρουμανικός χορός .Οι χορευτές πιασμένοι από το χέρι σχηματίζουν κύκλο και κινούνται πότε προς τα δεξιά, πότε προς τα αριστερά, πότε μπρός και πότε πίσω.
[3] Το Υπουργείο των Εσωτρικών  διηύθυνε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Ion  I. C. Brătianu

                                                                                                                                             Επιστροφή

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018

Ο ΧΙΤΛΕΡ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΤΩΝ ΑΠΟΜΑΧΩΝ

HITLER AUX INVALIDES
Devant le grand tombeau, Hitler était muet ;
Sur ses traits fatigués, on voyait le reflet
Des mille sentiments qui se pressaient en lui ;
S'il avait été seul il se serait enfui.
Car la peur dominait, et la timidité
Pour celui qui dormait dans l'immortalité.

.................................................................
.................................................................
Jean AUSSEDAT

Στις 28 Ιουνίου 1940 ο Αδόλφος Χίτλερ  σε μια σύντομη περιήγησή του στα αξιοθέατα της γαλλικής πρωτεύουσας επισκέφτηκε και το μέγαρο των Απομάχων όπου αναπαυόταν εδώ και 100 χρόνια ο Αυτοκράτορας Ναπολέων Ι.  Για την επίσκεψη αυτή κατά τρόπο παράδοξο δεν δόθηκε ιδιαίτερη έκταση και δημοσιογραφικά πέρασε στα "ψιλά" των εφημερίδων και μάλιστα αρκετές ημέρες μετά.  Ο Albert Speer  που ήταν μαζί του στη διάρκεια της επίσκεψης αυτής, χρόνια μετά περιγράφει μέσα από τα απομνημονεύματά του αυτή τη σπουδαία ιστορική στιγμή με μόλις 17 λέξεις."... 
we drove to the Invalides,where Hitler  stood for a long time at the tomb of  Napoleon [1].

Περισσότερο φειδωλός από το Σπέερ ο  Colin Cross στην ιταλική μετάφραση της βιογραφίας του για το Χίτλερ  για τη τη περιγραφή του ίδιου γεγονότος  χρησιμοποιεί μόλις 13 λέξεις 
"...  si fermo  anche in silenzio per qualche minuto davanti alla  tomba  di Napoleone [2]. 


Ακόμα πιο φειδωλός από τους δύο προηγούμενους είναι ένας ακόμη διάσημος βιογράφος του Χίτλερ ο Joachim Fest. Στο κλασσικό έργο του που απλώνεται σε 800 περίπου σελίδες το ίδιο γεγονός περιγράφεται με μόλις 10 λέξεις.

"......lingered for a long time at the tomb of Napoleon [3]
Τέλος ο William Shirer[4] όπως και πολλοί άλλοι συγγραφείς προτιμούν να αποσιωπήσουν ένα γεγονός που κατά την άποψή τους δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον.
Ένας άλλος ιστορικός ,  ο John Toland στο έργο του  ΑDOLF HITLER (κάπου 1.000 σελίδες) που αφιερώνει στο συγκεκριμένο θέμα μια ολόκληρη παράγραφό πεντέμισι σειρών προσθέτει μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια που ίσως βοηθά στην ερμηνεία, αυτής της προσπάθειας υποβάθμισης και αποσιώπησης, μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς. 
 After a stop at the Eiffel Tower they visited Napoleon's tomb. Here Hitler placed cap over heart, bowed and gazed for some time down into the deep round crypt. He was very moved. Finally he turned to Giesler and said quietly, "You will build my tomb."*  He lapsed into pensive si­lence, then instructed Bormann to transfer the bones of young Napoleon from Vienna to his father's side[5]
Η τελευταία φράση δεν δένει με το παραπάνω κείμενο και ο συγγραφέας δεν επιχειρεί ούτε μια απόπειρα ερμηνείας των λόγων που υπαγορεύουν στο Χίτλερ να δώσει παρόμοια διαταγή................
Ο Χίτλερ γνωρίζει την Ιστορία . Γνωρίζει ότι ο νεαρός Ναπολέων ΙΙ o γιος που ο Αυτοκράτορας είχε αποκτήσει με τη  Μαρία Λουίζα της Αυστρίας, νόμιμος διάδοχος του θρόνου, βασιλιάς της Ιταλίας από τη πρώτη ημέρα της γέννησής του, είχε πεθάνει εξόριστος σε νεαρότατη μάλιστα ηλικία και είχε θαφτεί  στη Βιέννη στη Κρύπτη των Καπουτσίνων εκεί όπου βρίσκονταν θαμμένοι οι Αρχιδούκες της Αυστρίας. Ο Φύρερ της Γερμανίας απλά αποφασίζει να επανορθώσει μια αδικία. Κρίνει ότι η εξορία ενός Γάλλου αυτοκράτορα πρέπει πλέον να τερματιστεί Η θέση του  Ναπολέοντα ΙΙ δεν είναι στη Βιέννη αλλά στο Παρίσι και πιο συγκεκριμένα  μέσα στο Μέγαρο των Απομάχων δίπλα στο μεγάλο πατέρα του. Πολιτικός καιροσκοπισμός, μια χειρονομία καλής θέλησης απέναντι στη Γαλλία, μια συναισθηματική παρόρμηση, η ανάγκη αποκατάστασης μιας αδικίας;................
Η επιθυμία του Χίτλερ γίνεται πραγματικότητα σχεδόν 6 μήνες μετά. Η 15η Δεκεμβρίου 1940 είναι μια ημερομηνία που ξυπνά μνήμες ξεχασμένες. Ακριβώς 100 χρόνια πίσω περνούσε τη πύλη του Μεγάρου των Απομάχων  το φέρετρο του Μεγάλου Ναπολέοντα .Τώρα ένα δεύτερο φέρετρο, εκείνο του παιδιού του ακολουθεί την ίδια διαδρομή. Ένα τιμητικό απόσπασμα από άνδρες των SS  το συνοδεύουν. Το φέρετρο τοποθετείται σε μια κρύπτη πολύ κοντά σε εκείνη του Αυτοκράτορα . Πάνω στη πλάκα είναι χαραγμένη   η επιγραφή Napoléon II Roi de Rome (Ναπολέων II Βασιλιάς της Ρώμης) και παρακάτω οι  ημερομηνίες γέννησης και θανάτου  1811-1832......
Αν σταθούμε σε όσα έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής, η όλη τελετή δεν είχε τη λαμπρότητα που απαιτούσαν οι περιστάσεις ,Επικρατούσε στη Γαλλική πρωτεύουσα ένα  βαρύ πολιτικό κλίμα    λόγω της αποπομπής του Πιέρ Λαβάλ από τη κυβέρνηση.......

Υποσημειώσεις:
[1] Albert Speer: Inside the III Reich σελ. 236, AVON BOOKS 1971
[2] Colin Cross: Adolf Hitler σελ.295, MURSIA 1973
[3] Joachim Fest : Hitler σελ.636, HARVEST BOOK 1974
[4]
[5]John Toland: Adolf Hitler σελ 617 ANCHOR BOOKS 1976

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018

CORNELIU ZELEA CODREANU: ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΑΧΗ

Πρώτο τεύχος του Pământul Strămosesc
Δεκσπεμθήμερο περιοδικό
Ετήσια συνδρομή 140 lei
Με το πρώτο τεύχος της 1ης Δεκεμβρίου 1927[1] , ξεκινήσαμε ένα καινούριο αγώνα  για να αποκτήσουμε ένα φορτηγάκι, με το οποίο θα μπορούσαμε να μετακινηθούμε από τη μια περιοχή στην άλλη. Εφάρμοσα το ίδιο σύστημα της συλλογικής προσπάθειας. Οι Λεγεωνάριοι άρχισαν να συμμετέχουν σε γιορταστικές εκδηλώσεις [2], να οργανώνουν διαλέξεις, χριστουγεννιάτικες χορωδίες και να συνεισφέρουν οικονομικά από αυτά  τα λίγα που διέθεταν.
 Ξεχώρισε η „Frăţia de Cruce Vrancea [3]”της Φωξάνης που συγκέντρωσε, στα πλαίσια μιας εκδήλωσης υπό την αιγίδα του Στρατηγού Macridescu, το ποσό των 50.000 lei. Αυτό στάθηκε αφορμή να της αλλάξω το όνομα από „Vrancea”[4] σε „Victoria”[5], το οποίο και διατηρεί μέχρι σήμερα. Στις 19 Φεβρουαρίου 1928, ύστερα από μόλις δυόμιση μήνες , η μάχη είχε κερδηθεί. Αγοράσαμε στο Βουκουρέστι ένα καινούριο φορτηγάκι στη τιμή των 240.000 lei, δίνοντας προκαταβολή 100.000 lei, και αναλαμβάνοντας την υποχρέωση αποπληρωμής  του υπόλοιπου ποσού ,(140.000 lei)  σε 12 μηνιαίες δόσεις.
Πάνω στην   „Căprioara”[6], όπως τα παιδιά τη βάπτισαν αναχώρησα από το Bucureşti για το Ιάσιο συντροφιά με τους Ştefan Nicolau, που εκτελούσε χρέη οδηγού,  Banea, Bordeianu και Mironovici. Στο Iaşi επικρατούσε πραγματικός ενθουσιασμός. Οι Λεγεωνάριοι  και οι άλλοι φίλοι  μας περίμεναν στην είσοδο  της πόλης.
Για τη πληρωμή των δόσεων δημιούργησα μια επιτροπή  των 100  ατόμων , τα μέλη της οποίας  όφειλαν να συνεισφέρουν  100 lei το μήνα, και για ένα χρόνο. Μέσα σε δύο μήνες  η επιτροπή αυτή έφτασε να έχει 50 φερέγγυα μέλη, στη πλειοψηφία τους άτομα φτωχά ,όπως κατώτεροι υπάλληλοι , εργάτες ή αγρότες  οι οποίοι βγάζοντας από το πορτοφόλι τους 100 lei   υπόμεναν μια πραγματική θυσία.
Οι Fetele din Cetăţuia [7] του Ιασίου και ιδιαίτερα του „ Cetăţuia Iulia Hajdeu” [8] του  Γαλατσίου άρχισαν να ασχολούνται με  εργόχειρα τα οποία πουλούσαν για να μαζέψουν χρήματα.

Υποσημειώσεις:
[1]Pământul Strămosesc (Γη των προγόνων)
[2]
[3]
[4] Vrancea σημαίνει Βλαχία. Περιοχή  που εκτείνεται  ανάμεσα στις Τρανσιλβανικές Άλπεις το Δούναβη και το ποταμό  Milcov
[6] Ελαφίνα
[7]Τα κορίτσια του "οχυρού".
[8] Το οχυρό του Γαλατσίου έφερε το όνομα της πολυτάλαντης  Iulia Hasdeu ή Iulia Hașdeu,γνωστή και με το ψευδώνυμο  Camille Armand (14 Νοεμβρίου 1869 Βουκουρέστι 29 Σεπτεμβρίου 1888 Βουκυρέστι. )  Ασχολήθηκε με τη συγγραφή, τη ποίηση τη ζωγραφική και τη μουσική. Είχε ιδιαίτερη έφεση στη σπουδή των λένων γλωσσών και ενδιαφερόταν για θέματα φιλοσοφίας . Πέθανε από φυματίωση στα 19 της χρόνια..



CORNELIU ZELEA CODREANU: ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Κάθε φορά που γίνεται λόγος για ένα εθνικό κίνημα , συστηματικά καταγγέλλεται η προδιάθεσή του να εξελιχθεί σε ένα δικτατορικό καθεστώς. Δεν επιθυμώ να ασκήσω, στο κεφάλαιο αυτό κριτική στη δικτατορία, αντίθετα επιθυμώ να αποδείξω ότι τα ευρωπαϊκά κινήματα -"Φασισμός", "Εθνικοσοσιαλισμός". "Λεγεωναριακό Κίνημα" κλπ- δεν είναι δικτατορίες, και βέβαια ούτε δημοκρατίες.

Εκείνοι που μας πολεμούν κραυγάζοντας : Κάτω η φασιστική δικτατορία" "Πολεμήσατε ενάντια στις δικτατορίες !", "Προσοχή στη δικτατορία" στη πραγματικότητα δεν χτυπούν εμάς ' σημαδεύουν στα τυφλά διατρέχοντας μάλιστα το κίνδυνο να πετύχουν ακόμη και τη περίφημη "δικτατορία του προλεταριάτου".
Η δικτατορία προϋποθέτει τη θέληση ενός και μόνο ατόμου που επιβάλλεται με τη βία στους άλλους ανθρώπους ενός Κράτους . Δυο θελήσεις συνεπώς : από τη μία πλευρά εκείνη του δικτάτορα ή μιας ομάδας , και από την άλλη, εκείνη του λαού.
Όταν αυτή η θέληση επιβάλλεται με τη βία και τη αγριότητα (prin silnicie şi cruzime) , τότε η δικτατορία γίνεται τυραννία . Όταν όμως ένα Έθνος των 60 ή των 40 εκατομμυρίων ψυχών με απερίγραπτο ενθουσιασμό και με μια πλειοψηφία του 98% επιδοκιμάζει και παραληρώντας χειροκροτεί με ενθουσιασμό τα μέτρα του αρχηγού, σημαίνει ότι ανάμεσα στη θέληση του αρχηγού και τη θέληση του λαού υπάρχει απόλυτη συμφωνία. Επιπλέον , αυτές οι δύο θελήσεις συγχωνεύονται με τέτοια τελειότητα που παύουν να είναι δύο: γίνονται μία και μόνο θέληση, εκείνη του Έθνους, η οποία εκφράζεται από τον αρχηγό.
Ανάμεσα στη θέληση του Έθνους και τη θέληση του Αρχηγού υπάρχει μια και μόνο σχέση: η σχέση της έκφρασης (raport de exprimare). 
Το να υποστηρίξει κανείς, ότι η ομοφωνία που επιτυγχάνεται κάτω από τα καθεστώτα των εθνικών κινημάτων οφείλεται στο "τρόμο" στα "ιεροεξεταστικά" συστήματα, ξεφεύγει κάθε σοβαρότητας γιατί οι λαοί, ανάμεσα στους οποίους ξεπήδησαν παρόμοια κινήματα, είναι κοινωνικά συνειδητοποιημένοι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πολέμησαν, έχυσαν το αίμα τους , θυσίασαν χιλιάδες νεκρούς στον αγώνα για την ελευθερία. Ποτέ όμως οι λαοί αυτοί δεν λύγισαν: ούτε μπροστά στον εξωτερικό εχθρό ούτε μπροστά στον εσωτερικό τύραννο. Γιατί λοιπόν να μην αγωνιστούν και να μη χύσουν το αίμα τους και σήμερα μπροστά στη σύγχρονη τρομοκρατία ; Και έπειτα με τη δύναμη , με τη βία με τη τρομοκρατία , μπορεί κανείς να αποκτήσει ψήφους ακόμα και πλειοψηφίες' να προκαλέσει κλάματα, να προκαλέσει αναστεναγμούς , αλλά ποτέ , σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να προκαλέσει ενθουσιώδεις λαϊκές συσπειρώσεις . Ακόμα και στο πιο ανόητο Έθνος του κόσμου (Nici la naţia cea mai imbecilă din lume). 
Από τη στιγμή λοιπόν που το το εθνικό κίνημα δεν έχει το χαρακτήρα των δικτατορικών κινημάτων αναρωτιόμαστε: Τι είναι λοιπόν;
Είναι δημοκρατία ; Δεν είναι ούτε δημοκρατία γιατί ο αρχηγός δεν εκλέγεται από το πλήθος ' η δημοκρατία έχει σαν βάση το εκλογικό σύστημα . Εδώ κανείς αρχηγός δεν εκλέγεται με τη διαδικασία της ψηφοφορίας , ο αρχηγός επιλέγεται.
Αν δεν είναι λοιπόν ούτε δικτατορία ούτε δημοκρατία τι είναι;
Είναι ένα καινούριο σχήμα πολιτικής διακυβέρνησης , που δεν είχε εμφανισθεί ποτέ μέχρι τώρα. Δεν γνωρίζω ποιο όνομα θα πάρει , αλλά πρόκειται για ένα καινούριο σχήμα (Nu ştiu ce denumire va căpăta, dar este o formă nouă) . 
Πιστεύω ότι αυτό το σχήμα θεμελιώνεται πάνω σε μια πνευματική κατάσταση, μια κατάσταση ευαισθητοποιημένης εθνικής συνείδησης, που αργά ή γρήγορα διαχέεται μέχρι τη περιφέρεια του εθνικού οργανισμού. 
Πρόκειται για μια κατάσταση εσωτερικής αφύπνισης εκείνη ακριβώς που πριν, κατασκήνωνε στις ψυχές, σαν ένστικτο του γένους και τώρα, αυτές τις στιγμές γαλβανίζει τις συνειδήσεις , δημιουργώντας μια κατάσταση συλλογικής εγρήγορσης , σαν αυτή που συναντά κανείς μόνο στις μεγάλες θρησκευτικές εμπειρίες. Παρόμοια κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σωστότατα: καθεστώς εθνικής οικουμενικότητας. 
Ένας λαός στο σύνολό του, αποκτά συνείδηση της ύπαρξης του κατανοεί τις δυνατότητές του και το πεπρωμένο του στο κόσμο. Στην διαδρομή της ιστορίας μέχρι σήμερα, οι λαοί δεν είχαν να επιδείξουν τίποτα περισσότερο από κάποιες προσωρινές αναλαμπές : από την άποψη αυτή , τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε φαινόμενα παρατεταμένης εθνικής έξαρσης. 
Στη περίπτωση αυτή ο αρχηγός δεν είναι πλέον ένας αφέντης " που κάνει ότι θέλει , που κυβερνά σύμφωνα με με τις διαθέσεις του : είναι ο εκφραστής αυτής της αθέατης πνευματικής κατάστασης, το σύμβολο αυτής της αυτογνωσίας. 
Δεν κάνει ότι θέλει , κάνει ότι πρέπει. Και δεν καθοδηγείται από από τα ατομικά συμφέροντα ούτε από τα συλλογικά , αλλά από συμφέροντα του αιώνιου Έθνους που οι λαοί έχουν πια συνειδητοποιήσει.. Στο πλαίσιο αυτών των συμφερόντων , και μόνο σ΄αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο επιτυγχάνουν τον υπέρτατο βαθμό φυσικής ολοκλήρωσης τόσο τα ατομικά συμφέροντα όσο και εκείνα τα συλλογικά. (În cadrul acestor interese şi numai în cadrul lor îşi află maximum de satisfacţie normală şi interesele personale şi cele colective.)













.



Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

CORNELIU ZELEA CODREANU: ΑΤΟΜΟ, ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΘΝΟΣ

"Tα δικαιώματα του ανθρώπου„ (Drepturile omului) δεν περιορίζονται μόνο από τα δικαιώματα ενός άλλου ανθρώπου αλλά και από άλλα δικαιώματα επίσης: γιατί υπάρχουν τρεις ξεχωριστές οντότητες.

1.Το άτομο ( Individul).
2.Η παρούσα εθνική συλλογικότητα (Colectivitatea naţională actuală), δηλαδή το σύνολο των ανθρώπων του ιδίου Έθνους, που ζουν μέσα σε ένα Κράτος, σε μια δοθείσα ιστορική στιγμή. 
3.Το Έθνος (Naţiunea), εκείνη η ιστορική οντότητα που ταξιδεύει στους αιώνες , με τις ρίζες βαθιά χωμένες στη νύχτα των χρόνων και με ένα μέλλον δίχως τέλος μπροστά του. 
Ένα καινούριο μεγάλο λάθος της δημοκρατίας που βασίζεται στα "δικαιώματα του ανθρώπου„ (drepturile omului) είναι ότι αναγνωρίζει και ενδιαφέρεται μόνο για μία από τρεις οντότητες: το άτομο (individul). Τη δεύτερη την αγνοεί ή τη γελοιοποιεί και το τρίτο το αρνείται.
Και οι τρεις έχουν παρόλα αυτά τα δικαιώματά τους και τις υποχρεώσεις τους: το δικαίωμα στη ζωή και την υποχρέωση να μη θέτουν σε κίνδυνο το δικαίωμα στη ζωή των άλλων δύο.
Η Δημοκρατία νοιάζεται αποκλειστικά να διασφαλίσει το δικαίωμα του ατόμου . Γι αυτό στη Δημοκρατία γινόμαστε μάρτυρες μιας ακραίας ανατροπής (răsturnare formidabilă). Το άτομο πιστεύει ότι μπορεί να επιβληθεί (împieteze) με τα απεριόριστα δικαιώματά του, στα δικαιώματα ολόκληρης της συλλογικότητας , την οποία μπορεί επίσης να ποδοπατήσει και να λεηλατήσει. Γινόμαστε λοιπόν μάρτυρες μιας θλιβερής εικόνας αναρχίας στην οποία το άτομο δεν μπορεί να αναγνωρίσει τίποτα υπεράνω του προσωπικού του συμφέροντος. Με τη σειρά της η Εθνική συλλογικότητα (colectivitatea naţională) έχει μια μόνιμη τάση να θυσιάζει το μέλλον της - τα δικαιώματα του Έθνους( drepturile naţiunii) – για χάρη των εφήμερων συμφερόντων της. 
Γι αυτό παρακολουθούμε την ανελέητη εκμετάλλευση , ή ακόμη και τη παραχώρηση στο ξένο , των δασών των ορυχείων και του πετρελαίου , ξεχνώντας ότι μετά από μας θα έρθουν εκατοντάδες γενεές Ρουμάνων και τα παιδιά των παιδιών μας, που περιμένουν να ζήσουν και αυτοί επιμηκύνοντας τη ζωή του Έθνους (ducând mai departe viaţa neamului).
Αυτή η ανατροπή , αυτή η διάρρηξη των σχέσεων που πηγάζει από τη Δημοκρατία , συνιστά μια πραγματική αναρχία μια διαταραχή της φυσικής τάξης και είναι μία από τις πρωταρχικές αιτίες του καθεστώτος ανισορροπίας της σημερινής κοινωνίας.
Η αρμονία δεν μπορεί να αποκατασταθεί παρά μόνο με την αποκατάσταση της φυσικής τάξης. Το άτομο οφείλει να υποτάσσεται σε μια ανώτερη οντότητα , την εθνική συλλογικότητα (colectivitatea naţională), η οποία με τη σειρά της οφείλει να υποτάσσεται στο Έθνος. Τα δικαιώματα του ανθρώπου (Drepturile omului) δεν είναι πλέον απεριόριστα , περιορίζονται από τα δικαιώματα της εθνικής συλλογικότητας, και τα δικαιώματα αυτής περιορίζονται από τα δικαιώματα του Έθνους. 

*** 
Τέλος, αυτονόητο να υποθέσουμε , ότι στη δημοκρατία το άτομο μια που απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα , όφειλε να ζει με τρόπο θαυμαστό. Στη πραγματικότητα όμως, και εδώ κατασκηνώνει η οριστική τραγωδία της δημοκρατίας, το άτομο δεν έχει κανένα δικαίωμα, σε βαθμό που υποχρεωνόμαστε να αναρωτηθούμε: που είναι η ελευθερία των συναθροίσεων ,που η ελευθερία του τύπου, και της συνείδησης; Το άτομο ζει μέσα σε καθεστώς τρόμου, κατάστασης πολιορκίας, λογοκρισίας χιλιάδες άτομα συλλαμβάνονται και θανατώνονται για τη πίστη τους , όπως τις εποχές των πολέμαρχων που στρέφονταν με βια εναντίον του λαού . 
Που είναι "το δικαίωμα του κυρίαρχου πλήθους" να αποφασίζει για τη τύχη του, όταν οι συγκεντρώσεις είναι απαγορευμένες και για χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπων απαγορεύεται το δικαίωμα της ψήφου , ή όταν γίνονται αντικείμενο κακομεταχείρισης , απειλούνται με θάνατο, δολοφονούνται;
Θα πείτε :Ναι αλλά αυτοί θέλουν να αλλάξουν το σύνταγμα να περιορίσουν τι ελευθερίες , να εγκαταστήσουν έναν άλλο τύπο κυβέρνησης.
Ρωτώ: Πως μπορεί μια δημοκρατία να ισχυρισθεί πως ένας λαός δεν είναι ελεύθερος να αποφασίσει από μόνος , για τη τύχη του, να αλλάξει το σύνταγμα του και το σχήμα της κυβέρνησης κατά βούληση, να ζει με τις ελευθερίες, μικρές και μεγάλες, που επιθυμεί; 
Εδώ εστιάζεται η τελική πράξη της τραγωδίας. Στη πραγματικότητα, σε καθεστώς δημοκρατίας ο άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα. Τα δικαιώματά αυτά δεν τα έχει χάσει ούτε για χάρη της εθνικής συλλογικότητας (colectivităţii naţionale), ούτε για χάρη του Έθνους , αλλά για χάρη μιας πολιτικο-οικονομικής κλίκας τραπεζιτών και πολιτικών. 
Τέλος , σαν ύστατο ευεργέτημα για το άτομο , η μασονική δημοκρατία , με μια ασυναγώνιστη υποκρισία , μεταμορφώνεται σε απόστολο της ειρήνης πάνω στη γη' αλλά ταυτόχρονα κυρώσει τον πόλεμο των ανθρώπων εναντίον του Θεού. Είρήνη μεταξύ των ανθρώπων και πόλεμο ενάντια στο Θεό.
Η υποκρισία κατασκηνώνει στο γεγονός ότι (η δημοκρατία) χρησιμοποιεί τα λόγια του Σωτήρα : „Pace între oameni” (ειρήνη υμίν) , μεταμφιεζόμενη σε απόστολο της ειρήνης (în apostol al „păcii”) , την ώρα που αυτή η ίδια Τον καταδικάζει και Τον κατηγορεί σαν εχθρό της ανθρωπότητας καθώς επίσης και από το γεγονός, ότι προσποιούμενη ότι θέλει να υπερασπιστεί τη ζωή των ανθρώπων στη πραγματικότητα τους οδηγεί στο θάνατο. Προσποιούμενη ότι θέλει να τους σώσει από το θάνατο στο πεδίο της μάχης δεν κάνει άλλο παρά να επιχειρεί με τρόπο διαβολικό να τους καταδικάσει σε θάνατο αιώνιο.



Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

CORNELIU ZELEA CODREANU: Η ΦΡΟΥΡΑ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ

Μάρτιος1932
Ύστερα από τα χτυπήματα των χωροφυλάκων , και ενώ βρισκόμασταν  στο επίκεντρο της επίθεσης του εβραϊκού τύπου, προέκυψε και  η διαταγή  διάλυσης της Φρουράς αποτέλεσμα  μιας απλής κυβερνητικής απόφασης.
Παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν στα πλαίσια της πιο αυστηρής  νομιμότητας , η κυβέρνηση Iorga-Argetoianu, παρακάμπτοντας το Σύνταγμα και τους νόμους τη διέλυσε αυθαίρετα, Τα γραφεία καταλήφθηκαν για μια φορά ακόμα και σφραγίστηκαν ' το τυπογραφείο του Ιασίου έκλεισε.
Κάτω από τις επιθέσεις του τύπου βρεθήκαμε σε αδυναμία να υπερασπίσουμε τους εαυτούς μας , μια που είχαν σταματήσει οι εκδόσεις των εντύπων μας.  Προσπάθησα να μιλήσω στο κοινοβούλιο, αλλά εμποδίστηκα από τις κραυγές της πλειοψηφίας , που δεν μου επέτρεψε να αναπτύξω το έργο μας. Παρόλα αυτά δεν κατάφεραν να εμποδίσουν τις υποψηφιότητές μας. Η ομάδα του Βουκουρεστίου αποχώρησε , και η μία μετά την άλλη , ακολούθησαν και οι υπόλοιπες, Η ομάδα εκείνων του Ιασίου , που την αποτελούσαν 30 λεγεωνάριοι υπό την ηγεσία του Totu , ενώ μεταφερόταν  στο σταθμό  φρουρούμενη  , έσπασε το κλοιό και κατέλαβε την αίθουσα αναμονής όπου οχυρώθηκε και αντιστάθηκε. για 24 ώρες , μέχρι τη στιγμή που δέχτηκε επίθεση με καπνογόνα (până când este atacată cu gaze). Στο τέλος παρόλα αυτά οι Λεγεωνάριοι κατάφεραν  να επιβιβασθούν  στο τραίνο. Στη πόλη δεν απέμεναν παρά ο Ibrăileanu, ο Nuţu, και ο πατέρας μου που συνελήφθηκε. Άρχισαν τότε  οι διώξεις στη χώρα  : αγρότες , δάσκαλοι και κληρικοί συνελήφθησαν και κακοποιήθηκαν , τα σπίτια τους λεηλατήθηκαν Οι εκλογές πήγαν ένα μήνα πίσω , στις 17 Απριλίου. Ο πατέρας μου αποφυλακίστηκε . Πήραν μέρος στον αγώνα , εμφανιζόνενοι στη πόλη οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Λεγεωνάριοι , υπό την ηγεσία των  Hristache Solomon, Συνταγματάρχη Cambureanu, Ventonic, Ifrim, εφημέριου Isihie, Peceli, Potolea κλπ. και μοιράστηκαν σε διάφορους τομείς , φτάνοντας .υπό τη κάλυψη της νύχτας , ο καθένας στη θέση του. Οι ομάδες από τις γειτονικές περιοχές  επέστρεψαν στη Tutova από διάφορα σημεία. Η ομάδα του Gh. Costea πέρασε το ποταμό Bârlad με το νερό να φτάνει μέχρι το λαιμό των ανδρών  ,(η ομώνυμη πόλη βορειανατολικά της Tutova υπήρξε η γενέτειρα του Κυβερνήτη Domnitor και διπλωμάτη Alexandru Ioan Cuza.Θ.Μ)   καθώς  όλοι οι δρόμοι προσέγγισης ήσαν φρουρούμενες. το αποτέλεσμα ήταν οι άνδρες να παρουσιαστούν   στις κάλπες βρεγμένοι "μέχρι το κόκκαλο". Το πρωί της 17 Απριλίου άρχισε η ψηφοφορία και συνεχίστηκε ημέρα και νύχτα (ziua şi noaptea). Στις 18 Απριλίου στις 5 το πρωί , αναγγέλθηκε η λεγεωναριακή νίκη. (Φιλελεύθεροι 5.200 αγρότες 4.000 ,οι άλλες μικρότερες ομάδες  2.000, οι Κουζιστές 500 ψήφοι. Αυτή η δεύτερη Λεγεωναριακή νίκη ενάντια στο συνασπισμό όλων των Ρουμάνων πολιτικάντηδων, επιτεύχθηκε με την επίμονη και την αταλάντευτη  και σιδερένια θέληση των λεγεωναρίων που με τον ηρωισμό και το αίμα τους είχαν αντιμετωπίσει εμπόδια , βρισιές, χτυπήματα  και διώξεις , και προκάλεσε  ένα ενθουσιασμό απερίγραπτο σε ολόκληρη τη χώρα.