Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

ΦΩΤΟΣ ΓΙΟΦΥΛΛΗΣ: Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ 2

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ 
Επειδή είμαι τόσο πατριδολάτρης, -συνεχίζει ο κ.Παλαμάς, όλες οι κρίσιμες στιγμές του Έθνους μας έχουν αποτυπωθή στους στίχους μου. Από τα ευχάριστα γεγονότα της βασιλείας του Γεωργίου Α', από τις συγκινήσεις που γεννούσαν ακόμα και τα ταξίδια του όταν επήγαινε ζητιανεύοντας στην Ευρώπη για την τότε ταπεινήν Ελλάδα, από κείνα τα γεγονότα ακόμα αρχίζει να παίρνη κάτι ο στίχος μου . Έπειτα το 1888(;) με τη συγκίνησή του , με τους ενθουσιασμούς της επιστράτευσης...Μα το σημείο το πιο ξεχωριστό είνε "Στη χώρα που αρματώθηκε" (που εδημοσιεύθηκε στην "Πολιτεία και Μοναξιά"). Τα ποιήματα αυτά γραμμένα από σφιχτοδεμένες τερτσίνες , δείχνουν καθαρά τα αισθήματα που εκινούσαν το Έθνος τη στιγμή που άρχιζεν ο πόλεμος του 1912 -1913 .Σ' αυτά φαίνεται μια Πίστη, με την οποία ακλόνητα αντίκρυζε το Έθνος τότε τον πόλεμο. Επίστευε σε μια επιτυχία που ερχόταν....
Μέσα στο έργο μου φαίνεται και η ιδέα της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, που θα ήταν ευεργετική και για το Έθνος μας. Από τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντος του Καποδίστρια αρχίζω ν' αγγίζω τα πολιτικά θέματα και πρόσωπα. Ο Καποδίστριας , ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος: οι τρεις Έλληνες πολιτικοί , που φάνηκαν σε τρεις εντελώς διάφορες εθνικές στιγμές, περνούν στην ποίησή μου. Κι αληθινά μια προσωπολατρεία υπάρχει άφθονη στο στίχο μου..."

ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ 
Η προσωπολατρεία που περνά μέσα στην ποίησή σας , κύριε Παλαμά, δεν είναι σημείο ιδιαίτερα Ελληνικό; 
-Μπορεί να το πη κανείς αυτό, γιατί βέβαια είναι ο Πίνδαρος. Κάτι τι Πινδαρικό , τηρουμένων των αναλογιών.Μα και ο Όμηρος έχει το προσωπολατρικό. Ωστόσο ο άνθρωπος που ζη σήμερα, στο νεώτερο κόσμο των ιδεών , μόνον αφιλοσόφητα θάλεγε πως εμείς είμαστε σαν τους αρχαίους, πως μοιάζουμε σ΄αυτούς αποκλειστικά , ή πως πρέπει να μοιάζουμε μόνον σ΄αυτούς. Εμείς οι νεώτεροι είμαστε πιο πολυποίκιλοι. Ακολουθούμε όχι μόνο την αρχαία , μα και την νέα παράδοση. Όχι μόνον στη Δραματική υπάρχουν μεγάλα υποδείγματα και μετά το Σοφοκλή, μα και στη γλυπτική και σε κάθε τέχνην. Αυτό είναι το βέβαιο. Εδιάβαζα τελευταία , νομίζω στο "Νουμά" , κάποιο άρθρο για την τέχνην κ' είδα εκεί να αναφέρεται ότι ο Ερμής του Πραξιτέλους είνε καλλίτερος από τα έργα του Ροντέν . Όχι δεν είναι αυτό. Τί θα πη καλύτερο; Άλλο είναι το ένα , άλλο είναι το άλλο, Έχουμε τρεις σταθμούς στη γλυπτική:Πραξιτέλης-Μιχαήλ Άγγελος-Ροντέν. Όλοι μεγάλοι. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.Έτσι και οι νεώτεροι έχουν κάτι που δεν το έχουν οι αρχαίοι. Αυτό το λέει και ο Ρενάν στην "Προσευχή του επάνω στην Ακρόπολη", όπου έχει τη φράση: Υπάρχουν ομορφιές που δεν τις ονειρεύτηκες ω Θεά".


ΠΩΣ ΘΑ ΠΛΟΥΤΙΣΘΗ Η ΤΕΧΝΗ ΜΑΣ

ΠΩΣ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΧΟΥ

-Την σημερινή θέση της τέχνης του λόγου στην Ελλάδα πώς το βλέπετε , κύριε Παλαμά;
-Ο στίχος γενικά έχει κάμη προόδους. Λυρικός ή επικός στίχος αδιάφορο. Δεν ξεχωρίζω είδη. Μα γενικά βλέπω πως ο στίχος έχει καλλιεργηθή. Έχουμε τεχνίτες διαλεκτικούς. Και η κίνηση των νεωτέρων με ελκύει. Δεν έχω καιρό πάντα να την παρακολουθώ. Μα όταν μου δίνεται ευκαιρία , την βλέπω με πολύ ενδιαφέρον .Μόνον στην κριτική έχω μερικές άσχημες εντυπώσεις. Δυστυχώς βλέπει κανείς να καταγίνουνται στην κριτική εδώ νέοι πολλές φορές αμελέτητοι και απληροφόρητοι για πολλά πράγματα.

Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΣΤΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ 

Ιδιαίτερα στη διηγηματογραφία τελευταία παρατηρώ μια νέα ζωή και πρόοδο , μας ετόνισεν ο κ.Παλαμάς. Και στον πεζό λόγο η γλώσσα πια παίρνει το δρόμο της Ποίησης. Εμείς στον καιρό μας ευρισκόμαστε αλλού. Τότε γύρω μας η δημοτική εθεωρείτο "ανεκτή" στην ποίηση, όχι όμως και στον πεζό λόγο.Τώρα όμως στα έργα της δημιουργικής φαντασίας , ποίηση και διήγημα και θέατρο , τείνει γενικά να χρησιμοποιήται η δημοτική. Ακόμη και συγγραφείς παλιοί και συντηρητικοί , όπως ο Δροσίνης και ο Λυκούδης, γράφουν τώρα δημοτική.Βέβαια έχει και η καθαρεύουσα τους δικούς της.Έχει ακόμη υπερασπιστάς και λάτρας. Το γλωσσικό ζήτημα είναι ζήτημα υπομονής και λογοτεχνικής δουλιάς. Έγινεν αρκετή ζύμωση και πολλοί αγώνες. Και η δημοτική επικρατεί τώρα στη λογοτεχνική παραγωγή . Αν παράλληλα στη δημιουργική λογοτεχνική παραγωγή γίνη και μία φιλολογία άλλη , επιστημονική και φιλοσοφική , τότε βέβαια η δημοτική θα επικρατήση γενικά και η καθαρεύουσα θα πεθάνη από φθίση!

Το ίδιο έγινε και στην Ιταλικήν αναγέννηση με τον Ντάντε και στη Γαλλία με τον Ρονσάρ. Κ' οι δυό τους έγραφαν στην αρχή Λατινικά, μα έπειτα , επέβαλαν τιις εθνικές γλώσσες τους.Κατίσχυσαν οι γλώσσες του Λαού και η Λατινική , η νεκρά γλώσσα , έσβυσε....

ΕΟΡΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ 300 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΡΟΝΣΑΡ

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Και τέλος ο κ. Κ.Παλαμάς έφθασε στο συμπέρασμα για το γλωσσικό μας ζήτημα:
-Και σ΄ εμάς τάχα έτσι θα τραβήξουν τα πράγματα; Εκεί και η απόσταση των εθνικών γλωσσών , Γαλλικής και Ιταλικής, από τη Λατινική ήταν μεγάλη. Σ' εμάς η καθαρεύουσα εγεφύρωσε την απόσταση κ' εδυσκόλεψε το έργο της δημοτικής.Το αχαρακτήριστο ανακάτωμα της γλώσσας, η καθαρεύουσα , μας έφερε δυσκολίες και δισταγμούς. Αλλά από την άλλη μεριά το μεγάλο γεγονός ότι ο Ποιητής πάει προς τη Δημοτική , δείχνει ότι η καθαρεύουσα είναι κάτι τι καλό , ότι πρέπει κάτι τι ν' αλλάξη. Ο Σολωμός , μεγάλο ποιητικό δημιουργικό πνεύμα, γιατί να στραφή στη Δημοτική;Τάχα δεν μπορούμε σε λίγο χρονικό διάστημα να μάθη την καθαρεύουσα ; H κλίση λοιπόν της καλλιέργειας της Δημοτικής από ένα ποιητή , τόσο αληθινό και ισχυρό σαν τον Σολωμό , είναι ένα σημείο πολύ σημαντικό για να μας δείξη το σωστό δρόμο.

Κ' επεσφράγισε τα λόγια του ο κ.Παλαμάς με θερμότατες λέξεις ενθουσιασμού για την ολοένα προοδευτική ανάπτυξη της δημοτικής μας και μαζί της καλλιτεχνικής Ελληνικής δημιουργικής εργασίας.


Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2018

ΦΩΤΟΣ ΓΙΟΦΥΛΛΗΣ: Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ

Η ΣΙΛΟΥΕΤΤΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ

... Κ' ένα βράδυ βρεθήκαμε στο ήσυχο γραφείο του. Κελί και ναός μαζί . Μοναχικό ήρεμο ...Θα πίστευε κανείς πως από κάθε γωνιά του , χίλια στόματα μιλούν μέσα στη σιωπή και τραγουδάνε κάτι το ωραίο. Και αληθινά! ... Βιβλία, βιβλία όπου κι αν γυρίση κανείς. Τα αγαπημένα βιβλία του πλημμυρίζουν το γραφείο. Οι βαθυστόχαστοι και λατρεμένοι φίλοι του ποιητή ειν΄έτοιμοι να μιλήσουν...Τέσσαρες μεγάλες βιβλιοθήκες ,γεμάτες βιβλία , κι ακόμα τέσσαρες εταζέρες γεμάτες, μα βιβλία και κάτω στο πάτωμα σε σωρούς , βιβλία και απάνω στη σόμπα. Το απλό γραφείο στη μέση . Απλά και ταπεινά όλα τα έπιπλα .Κάποια παληά ευγενικότητα σκορπίζουν , καθώς φωτίζονται από την λάμπα του πετρελαίου με το φτωχό ήσυχο φως. Εικόνες με γνώριμες μορφές ξεπροβάλλουν στους τοίχους: O Oυγκώ, ο Σέλλεϋ , o Νίτσε, η Μπράουνιγκ, μια φωτογραφία της Κοντές ντε Νοάϊγ με ιδιόχειρη αφιέρωσή της στον ποιητή, και εικόνες του ιδίου του Παλαμά, των παιδιών του.... Μορφές ιδανικές κι αγαπημένες.... 

Roilos-georgios-poets-parnassos-literary-club.jpg

Εκεί κι' ο ποιητής. Πάντα γεμάτος σκέψη, μα και συχνά πλημμυρισμένος από ενθουσιασμό. Το βάθος και το λαμπερό φως σφιχτοδεμένα.... Κάποτε,καθώς μιλεί, τα δασά μεγάλα μαύρα φρύδια του κρύβουν τα μάτια του και λες πως ολόκληρος κατεβαίνει στα βάθεια μιας σκέψης που τρέχει να τη συλλάβη...Και κάποτε πάλι τα μαύρα μάτια του πετούν φωτιές και τα βάθεια της σκέψης του ξεπετούνται καταπάνω μας με τη φλόγα ενός ενθουσιασμού! 

Στην κουβέντα του συχνά μας θυμίζει πψς είναι "γέρος πια". Μα δεν μπορούμε να τον ιδούμε παρά σαν ένα νέον πάντα , πάντα ανανεωμένον.... Ο Παλαμάς είναι ο πιο ώριμος μα και ο πιο νέος απ ' όλους μας. 
Αρχίζει με μερικά φιλοφρονητικά λόγια. Ξέραμε πως αληθινά ευχαριστειται από κάθε εκδήλωση φιλολογική των νεωτέρων.Και αφίνουμε να μας πη πολλά καλά λόγια, περισσότερα από όσα αξίζει ίσως το έργο μας....Κ' εξ αφορμής μιας νουβέλλας μου αρχίζει να μιλή για την καλλιέργεια του πεζού λόγου , που αρχίζει τώρα τελευταία να παίρνη ένα καλό δρόμο στην Ελλάδα.. Παρατηρεί μάλιστα πως οι ποιητάί που κατόπιν γράφουν πεζογραφήματα μπορούν να παρουσιάζουν πιο επιμελημένο το ύφος του πεζού γραψίματος .Και προχωρεί και συγκρίνει την πρώτη εποχή της λογοτεχνικής ζωής , που ο ποιητικός λόγος είχε στοιχεία που κατόπι τα έδωξε και τα πήρε ο πεζός λόγος και παρατηρεί ακόμα πως και κατόπιν πάλιν η ποίηση επήρε από το πεζό τα στοιχεία και τ' αφομοίωσε .... 
Και προχωρεί την εξέταση του ζητήματος πως η δύναμη κάθε ποιητή όχι οι καθιερωμένες μορφές και συνήθειες δίνουν την αξία στο έργο. 

Και καθώς μας μιλεί , πότε μας κάνει να τον ακολουθήσουμε στα βάθεια της σκέψης του, πότε να ξανασυνταχτούμε μαζί του στους ενθουσιασμούς!.... 

ΟΙ ΔΥΟ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥ
Αλλά καιρός είναι να μπούμε στο θέμα μας.Του διατυπώνουμε με πολλά λόγια τα ερωτήματά μας, που μπορούν να συνοψισθούν έτσι: 

-Ποιές είνε και ποιες πρέπει νάναι οι φιλολογικές και καλλιτεχνικές τάσεις μας και κατευθύνσεις ανάμεσα στα γύρω γεγονότα; 

Και ο Κωστής Παλαμάς μας απαντά:
-Ο διανοητικός άνθρωπος , και μάλιστα ο ποιητής εξαιρετικά, δύο πράγματα έχει να κάνη μέσα στην εποχή που περνούμε. Οι σημερινοί καιροί είναι επικοί. Πιστεύει κανείς πως κάπου θα καταλήξη η κίνηση των γεγονότων , πως πάει προς κάπου κι' όμως η πάλη ξαναρχίζει! Μας ήρθαν τα γεγονότα με το σορό... Μας ανεστάτωσαν.Μας έκαμαν να βλέπωμε γύρω μας κάτι σαν εκείνο που λέει ο γνωστός στίχος του Βυζυηνού:"Mετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου!" Kαι στο διανοητικό κόσμο λοιπόν μας έδωσαν μεταβολές ο πόλεμος και η μεταπολεμική εποχή .Και μέσα σ' αυτή την πάλη ο διανοητικός άνθρωπος αισθάνεται πως έχει την υποχρέωση δυο πράγματα να κάνη: Από το ένα μέρος αισθάνεται την επιθυμία και την ανάγκη να παρακολουθήση τις Ιδέες που γεννιούνται και κινούνται γύρω του. Και από το άλλο μέρος όμως αισθάνεται την ανάγκη να σταθή με ένα είδος παθητικής αντιδράσεως και να τελειώση το έργο του. Είνε χρέος του και αυτό.
Για μένα, εξακολούθησεν ο κ. Παλαμάς , το νεώτερο στοιχείο στο έργο μου δεν είνε τόσο κοντά. Σαν να μην έχω τίποτε γύρω μου. Δε θέλω να λέω μεγάλες λέξεις , μα ένας άνθρωπος που γέρασε στην ποίηση, δεν μπορεί ν' αφήση αυτό το Πάθος και γυρεύει να σταθή μέσα στο έργο του , ζητώντας να το συμπληρώση, να το τελειώση...Κι\ έτσι εγώ το συνεχίζω ακόμη.....

ΤΙ ΕΡΓΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ; 
-Και τώρα τι ετοιμάζετε; Σε τι καταγίνεσθε; Πως προχωρείτε στο έργο σας; 
-Έχω το έργο μου το ανέκδοτο ακόμα. Να: οι "Βωμοί" μου έπρεπε νάναι δύο τόμοι. Ο ένας ετυπώθηκε: ο "Α τόμος". Μα ο δεύτερος έγινε αυτοτελής με νέο τίτλο και αποτελεί το νέο ανέκδοτο έργο μου: "Πρόσωπα και κείμενα ". Αυτά όλα που λένε υποκειμενικά και αντικειμενικά τα πιστεύω για διακοσμητικούς, μάταιους προσδιορισμούς .Δεν μπορώ να τα καταλάβω σαν κάτι τι ωρισμένο. Έτσι και στο έργο μου αυτό παρουσιάζονται , όπως γράφονται ή εκδηλώνονται , άμεσα τα αισθήματα ή έμμεσα ,παρουσιαζόμενα με τα γνωστά πρόσωπα της Ιστορίας .'Οπως και στα "Μεγάλα Οράματα", μα όπως και σ' άλλα έργα μου με τραβούν κάποια πρόσωπα , κάποια χαρακτηριστικά πρόσωπα της διανοήσεως μέσα στους αιώνες....
Έπειτα ετοιμάζω το "Τραγούδι του Καραϊσκάκη". Αυτόν τον ήρωα τον θεωρώ προσωπικότητα ισχυρή και περίπλοκη , γεμάτη από αντιθέσεις .Δεν ξέρω αν απάνω στο θέμα αυτό θα πω τον τελευταίο λόγο εγώ. Αλλά απάνω στο πρόσωπο του Καραΐσκάκη συγκεντρώνω τα όνειρα της Φυλής μου.Μάλιστα πριν τον παρουσιάσω στο έργο μου αυτό ολόκληρον, σαν προανάκρουσμα και σαν προαναγγελία, έχω δώση στα "Δεκατετράστιχα" δύο σονέτα, όπου παρουσιάζω την επική μορφή του Καραϊσκάκη. 
Έχω ακόμη για να παρουσιάσω την "Ποιητική μου". Ένα μέρος της μικρό έχει δημοσιευθή σαν πρόλογος στην δεύτερη έκδοση της "Ασάλευτης Ζωής". Μα πιστεύω πως πρέπει να βγη ολόκληρη η "Ποιητική μου " σε βιβλίο. Δεν το κατώρθωσα ακόμη να το δώσω ...Μα θέλω να φανή γρήγορα. Είνε ένα βιβλίο που θα καθοδηγή την κριτική εργασία απάνω στο έργο μου .Με όλους τους επαίνους που μου έκαμαν την τιμή να μου γράψουν και με όλες τις κατηγορίες που παρουσίασαν για το έργο μου, πιστεύω πως εγώ ο ίδιος έπρεπε ν α δείξω μερικά σημεία του έργου μου. 
ΜΙλώντας όμως στην "Ποιητική" μου για το έργο μου , θίγω και αναλύω και γενικά όλα τα ζητήματα που ενδιαφέρουν την ποίηση .Και το βιβλίο μου αυτό , μαζί με τα ποιήματά μου , συνεχίζει την ποιητική μου εργασία , την ανακεφαλαιώνει , τη συμπληρώνει. Είναι και το έργο μου αυτό ποιητική εργασία. Μάλιστα γι' αυτό δεν έπρεπε να φανεί παράξενο το μότο που έβαλα σ' ένα Τόμο των "Γραμμάτων" μου, "Ετοιμάζουμε τα άρθρα μας ,-έγραφα,- όπως γράφουμε και τα ποιήματά μας".
"Έχω κ' ένα δράμα , -εξακολούθησεν ο κ.Παλαμάς.- Μάλιστα στους "Βωμούς" παρουσιάζεται κάτι σαν εισαγωγή του. Είναι ο "Καλλίμαχος". 
Ακόμα ετοιμάζω "Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου".Εκεί περνάει η εποχή της νεότητός μου. Άλλη εποχή , άλλα πρόσωπα, άλλες φροντίδες και ιδέες την κινούν... 
Μα και τα κριτικά μου άρθρα , άλλα δημοσιευμένα εδώ κ' εκεί , άλλα αδημοσίευτα ακόμα, θέλω να φανούν σ' ένα τόμο όλα μαζί. Ο τίτλος τους είναι "Πεζοί δρόμοι ". Η σημασία τους θα φανή πιο καλά στη συγκέντρωσή τους.Μα το ίδιο και τα σκόρπια σε περιοδικά "Σημειώματα στο περιθώριο" θάπρεπε να βγουν συγκεντρωμένα. 

Αυτά είναι. Τώρα, με αυτά θα τελειώση το έργο μου; Θ' αρχίσω και άλλα θα προχωρήσω; O τεχνίτης πάντα ξετυλίγεται , αγωνίζεται, προχωρεί..."
Η ΠΑΤΡΙΔΟΛΑΤΡΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Σ' ερώτησή μας ποιά θεωρεί την κύρια ιδεολογία του έργου του, ο κ. Παλαμάς μας είπε:
-Ναι . Σας είπα πριν για το "Τραγούδι του Καραϊσκάκη". Λοιπόν ο Καραϊσκάκης. Η Πατρίδα. Η Φυλή .Και προ και μετά τον πόλεμον πολλές νέες ιδέες εφάνηκαν και εκινήθηκαν. Ανάμεσα σ΄αυτές και η Σοσιαλιστική. Όχι πια η ιδέα της Πατρίδας , μα η ιδέα μιας ευτυχισμένης Ανθρωπότητας. Στη Ρωσσία η ιδέα επροχώρησε πιο πολύ. Ο κομμουνισμός . Μα και εδώ η ιδέα αυτή είχε την επίδραση της .Και βέβαια κ' εδώ αν βγη ποίηση από την ιδέα αυτή "καλώς να βγη". Μα η αντίληψη των καινούριων ιδεών ίσως δεν είνε τόσο κοντά σ΄εμέ. Σ' εμέ το μεγάλο Ιδανικό είναι άλλο. Είναι η "Μεγάλη Ιδέα"
-Δηλαδή η πατριωτική ιδέα;
-Ναι .Καθαυτό η Μεγάλη Ιδέα. Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς .Εκπληρώνει ίσως τον προορισμό της η πατριδολατρεία στην Ποίηση και πλατύτερα. Υπάρχουν , καθώς ξέρετε, στην ποίηση οι "μεγάλοι κοινοί τόποι "που απάνω σ΄ αυτούς δημιουργεί η Ποιήση ; η Ζωή, ο Έρωτας , ο Θάνατος...Έτσι και η Πατρίδα.
Δεν αφίνωμε την ιδέα της Πατρίδας. Και όμως και η ιδέα αυτή μπορεί να αδελφωθή με άλλες, Η συνδιαλλαγή των ιδεών της Πατρίδας με την ιδέα της όλης Ανθρωπότητας σε πολλά σημεία του έργου μου παρουσιάζεται . Μα και γενικά θάχετε παρατηρήση στο έργο μου συνδιαλλαγές και αγκαλιάσματα ιδεών διαφορετικών.
Ναι η Πατρίδα μ' εμπνέει εξαιρετικά -ετόνισεν ο ποιητής.
-Μα γιατί κάθε τι το Πατριδολατρικό εκατάντησε να εμφανίζεται σαν κάτι το κακό και άσχημό;
-Aπό την κακή εμφάνισή του Γιατί το έπιασαν στα χέρια τους μέτριοι τεχνίτες.... 

Κάθε τι πατριδολατρικό παίρνει μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία στο στίχο μου.




(Το αφιέρωμα στον Εθνικό μας ποιητή, με τη γραφίδα του λογοτέχνη  Φώτου Γιοφύλλη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος λόγος της 26 Ιουνίου 1923)

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018

CORNELIU ZELEA CODREANU:ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ!

'Ενας καινούριος σταθμός στην εξέλιξη του λεγεωναρικού κινήματος χαρακτηρίζεται από την οργάνωση. Κάθε κίνημα, που δεν θέλουμε να παραμείνει σε μια χαοτική κατάσταση οφείλει να προσαρμόζεται στα οργανωτικά σχήματα. Όλο το σύστημα της λεγεωναριακής  οργάνωσης βασίζεται  στην ιδέα της «φωλιάς»  , δηλαδή σε ομάδα από  3 μέχρι 13 άτομα, υπό την ηγεσία ενός αρχηγού. Σε μας ,δεν υπάρχουν «μέλη» υπό την έννοια των μεμονωμένων ατόμων παρά μόνο η «φωλιά». Το άτομο εντάσσεται  στη «φωλιά». Η λεγεωναριακή οργάνωση  δεν σχηματίζεται από ένα αριθμό μελών  αλλά από ένα αριθμό «cuiburi»[1]  Αυτό το σύστημα, από την αρχή μέχρι και σήμερα δεν έχει υποστεί ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις στη μορφή του, αλλά αναγκαστικά συμπληρώθηκε, γιατί μια οργάνωση οφείλει να παρακολουθεί τη πραγματικότητα. Μοιάζει σαν  το παιδί που συνεχώς αναπτύσσεται και μοιραία  τα ρούχα πρέπει να προσαρμόζονται ακολουθώντας  την ανάπτυξή του.
Διαπράττουν μέγιστο λάθος  όλοι εκείνοι που ήδη φαντάζονται το σχήμα που πρόκειται να λάβει η οργάνωση στη τελευταία φάση της ανάπτυξής της , προβλέποντας  μια συγκεκριμένη φορεσιά  που πιθανόν να της ταίριαζε σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή  της εξέλιξής  της. Και δεν κάνουν μικρότερο λάθος εκείνοι  που στην αρχή κατασκευάζουν μια μικροκαμωμένη φορεσιά  και στη συνέχεια συνειδητοποιώντας την ανάπτυξη του κινήματος , θέλουν να τη προσαρμόσουν σε σχήματα με τα οποία δεν υπάρχει αντιστοίχηση.
Δεν θα επιμείνω  πολύ εδώ σχετικά με τη «φωλιά» γιατί την έχω αναλύσει επί μακρόν  στο «Εγχειρίδιο του Αρχηγού Φωλιάς»[2]. 
Ωστόσο, τι ήταν αυτό που με έκανε να διαλέξω  το συγκεκριμένο σύστημα; 
Πρώτα απ' όλα, η αναγκαιότητα 
Υπάρχει μεγάλη διαφορά του συστήματος που  εισήγαγα τη στιγμή του σχηματισμού της Ένωσης ,και εκείνου που υιοθέτησα όταν ιδρύθηκε η Λεγεώνα. Τη στιγμή του σχηματισμού της Ένωσης  δεν υπήρχε κανένα  λαϊκό   ρεύμα συμπαράστασης υπήρχαν μόνο άτομα διασκορπισμένα , απομονωμένα , σε πόλεις και χωριά.  Δεν μπορούσα να ξεκινήσω  ιδρύοντας περιφερειακές επιτροπές, επειδή δεν είχα ούτε μπορούσα να επιλέξω ένα άτομο και να το χρίσω αρχηγό ' κάποιος που μπορούσε  να είναι αρχηγός σε ένα χωριουδάκι θα ήταν ανίκανος να οργανώσει μια περιφέρεια.
Ο αρχηγός ενός κινήματος οφείλει να σταθμίζει αντικειμενικά τη πραγματικότητα. Τότε , η μια μοναδική μου πραγματικότητα ήταν  «το μεμονωμένο άτομο"  · ένας δυστυχισμένος φτωχός  αγρότης που έκλαιγε σε κάποιο χωριό , ένας  δύσμοιρος άρρωστος εργάτης, ένας «δίχως ρίζες » διανοούμενος.
Και τώρα σε κάθε έναν από αυτούς έδωσα την ευκαιρία να σχηματίσει γύρω του , καθένας σύμφωνα με τις δυνατότητές του, μία ομάδα, και να γίνει ο αρχηγός της: μια φωλιά με τον αρχηγό της.  
 Δεν ήμουν εγώ που θα τον αναδείκνυα  αρχηγό της φωλιάς: ήσαν  οι ικανότητές του  που θα τον αναδείκνυαν , που θα τον ανύψωναν' δεν γινόταν αρχηγός  επειδή  το  «ήθελα» εγώ αλλά γιατί θα κατάφερνε να συγκεντρώσει να πείσει και να καθοδηγήσει μια ομάδα.
Με το πέρασμα του χρόνου και σε αντίθεση με τις άλλες οργανώσεις (όπου συχνά οι ηγέτες δημιουργούνται  με βάση τα συμφέροντα), εγώ κατάφερα να αποκτήσω  μια σειρά μικρών  ηγετών μη  διορισμένων  αλλά γεννημένων (γι΄αυτό) , που διέθεταν μέσα τους τα χαρίσματα του ηγέτη. Γι' αυτό ένας ηγέτης της Λεγεωνάριας φωλιάς είναι μια πραγματικότητα στην οποία  μπορεί κανείς να στηρίζεται.  Το δίκτυο  αυτών   των   ηγετών των φωλιών   σχηματίζει   το υπόβαθρο  ολόκληρου  του λεγεωναριακού κινήματος . Ο στυλοβάτης της Λεγεωναριακής οργάνωσης είναι ο αρχηγός της φωλιάς. Καθώς οι φωλιές αυτές πολλαπλασιάζονται , ομαδοποιούνται σε επίπεδο κοινοτήτων,plăşi [3], κομητειών και  επαρχιών (pe comune, plăşi, judeţe, provincii).
Πως απέκτησα τους άλλους αρχηγούς;
Δεν διόρισα ούτε τον αρχηγό του χωριού , της κοινότητας ή της κομητείας.
Τους είπα: «Κατακτήστε, οργανώστε. Όσο περισσότερο οργανώνετε, τόσο περισσότερο θα διευρύνεται η άσκηση της διοίκησής σας..» Εγώ τους νομιμοποιούσα στο βαθμό που εντατικοποιούσαν τις τις δυνάμεις τους και αναδείκνυαν τις αρετές και τις ικανότητές τους.
Ξεκινώντας από τον αρχηγό της φωλιάς έφτασα σιγά σιγά στον αρχηγό του χωριού , της περιοχής, της πόλης , της επαρχίας και μόνο στα 1934, επτά χρόνια αργότερα, στον αρχηγό επαρχίας.
Το σύστημα των φωλιών παρουσιάζει επιπλέον τα εξής πλεονεκτήματα:
α)Ενεργοποιεί και θέτει σε λειτουργία ολόκληρο τον οργανισμό του κινήματος . Σε άλλες οργανώσεις, όπου υπάρχουν επιτροπές και μέλη σε επίπεδο δήμων και επαρχιών, μόνο μερικά μέλη της επιτροπής εργάζονται -οι υπόλοιποι 1.000, 2.000, 10.000 άτομα παραμένουν ανενεργά.
Στο δικό σύστημα, των φωλιών ,αντίθετα με δεδομένη τη μεγάλη ελευθερία πρωτοβουλιών που αφήνεται στον αρχηγό, στο πλαίσιο των καθορισμένων κανόνων , προκύπτει η υποχρέωση για κάθε φωλιά να γράψει τη πιο ένδοξη σελίδα της ιστορίας της ,επειδή δεν υπάρχουν μέλη εκτός φωλιάς , και όλοι δίχως διάκριση εργάζονται.
β)Λύνει όλα τα προβλήματα. Υπάρχει μια σειρά από ατελείωτα πράγματα που πρέπει να γίνουν και ενώ ένα άτομο από μόνο του, κρίνεται ανεπαρκές μια ολόκληρη οργάνωση είναι υπερβολικά μεγάλη για να επιτύχει κάποιο αποτέλεσμα .Σαν παράδειγμα: Αν πρέπει να κατασκευαστεί μια δημόσια βρύση σε κάποιο χωριό , να επισκευαστεί μια μικρή γέφυρα, κτλ.ένας άνθρωπος από μόνος του δεν είναι αρκετός ούτε μια οργάνωση μπορεί να ασχοληθεί' η φωλιά αντίθετα , αποτελούμενη από 6, 8, ή 10 άτομα είναι η πιο κατάλληλη μονάδα για να εκτελέσει παρόμοιες εργασίες.
γ)Είναι ευέλικτη. Από αγωνιστική ομάδα, σε ομάδα εργασίας και αντίστροφα.
δ) δημιουργεί ένα μεγάλο αριθμό σχηματισμών , Άνδρες ειδικευμένους στη τέχνη της διοίκησης.
ε)Καταφέρνει να περιορίζει το αποτέλεσμα μιας λιποταξίας ή μιας προδοσίας.
στ) Τέλος είναι ο καλύτερος τόπος για να λάβει χώρα η εκπαίδευση. Κι αυτό γιατί μέσα στη φωλιά υπάρχουν άνθρωποι της ίδιας ηλικίας,του ιδίου φύλου , της ίδιας διανοητικής αντίληψης , της ίδιας εσωτερικής διάπλασης . Εδώ είναι όλοι φίλοι. Ο άνδρα που δεν θα μπορούσε να αποκαλύψει ότι τον βασανίζει , να αποκαλύψει τη ψυχή του μπροστά σε ένα παιδί (είτε από την αδυναμία του να γίνει κατανοητός , είτε επειδή δεν θέλει να το καταστήσει συμμέτοχο από τόσο νωρίς στις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής ) - εδώ στην φωλιά , ανάμεσα σε φίλους, μπορεί να το κάνει, όπως μπορεί να δεχθεί μια επίπληξη ή μια τιμωρία.

Η  "φωλιά"  είναι μια μικρή Λεγεωναριακή οικογένεια που βασίζεται στην αγάπη. 
Στο «Εγχειρίδιο του Αρχηγού της Φωλιάς» (σελ 4. σημείο 3) προσδιόρισα γι αυτή την οικογένεια 6 νόμους , με βάση τους οποίους πρέπει να συμπεριφέρεται.( Αυτή η οικογένεια δεν πρέπει να διευθύνεται  ανάλογα με τη θέληση ή τα  κέφια του αρχηγού-κάτι που θα ήταν δικτατορία - αλλά σύμφωνα με συγκεκριμένους κανόνες). 
1) Ο νόμος της πειθαρχίας: Nα είσαι πειθαρχημένος λεγεωνάριος, γιατί μόνο με το τρόπο αυτό θα νικήσεις.  Ακολούθησε τον αρχηγό στα καλά και στα δύσκολα.
2) Ο νόμος της εργατικότητας : Δούλεψε, Δούλεψε , καθημερινά.Δούλεψε με κέφι . Ανταμοιβή της εργασίας σου να μην είναι το κέρδος , αλλά η χαρά  ότι έβαλες   ένα ακόμη λιθαράκι στην ανύψωση της Λεγεώνας και στην αναγέννηση της Ρουμανίας. 
3) Ο νόμος της σιωπής: Μίλα λίγο. Μίλα όταν χρειάζεται . Η  ρητορική σου να είναι  ρητορική της δράσης . Εσύ να ενεργείς και άφησε τους άλλους  να μιλούν 
4) Ο νόμος της εκπαίδευσης : πρέπει να γίνεις κάποιος άλλος ,ένας ήρωας. Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή σου μέσα στη φωλιά . Γνώρισε καλά την Λεγεώνα.
5) Ο Νόμος της αμοιβαίας βοήθειας: βοήθησε τον αδελφό σου στη κακοτυχία του. Μην τον εγκαταλείπεις.      
6) Ο Νόμος της τιμής :Βάδιζε πάντα πάνω στους δρόμους  που επιβάλλει η τιμή. Να αγωνίζεσαι και να μη δειλιάζεις ποτέ. Άσε στους άλλους τους δρόμους της ντροπής' είναι προτιμότερο  να πέσεις πολεμώντας στον δρόμο της τιμής.
***
Για μια ακόμη φορά, οφείλω να επισημάνω αγαπητοί Λεγεωνάριοι , και να σας επιστήσω τη προσοχή σας στο εξής: η συγκέντρωση στη Φωλιά δεν θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα από τη στιγμή που θα πραγματοποιείται σε ένα ψυχρό περιβάλλον.

"Τι ακριβώς υλοποιήσατε;"

"Ti οφείλουμε να κάνουμε ακόμα;"

"Στη συνέχεια ας κάνουμε αυτό ή το άλλο."
"Στο επανειδείν"
Αφήστε τη ψυχή σας ελεύθερη, αφήστε γι αυτή ελεύθερο χώρο την ώρα της συγκέντρωσης. .Συνεχίστε με ζεστασιά , δώσετε τις δυνατότητες στο καθένα να εκτονώσει το βάρος της ψυχής του να εκδηλώσει όποιες δυσκολίες , όποιες αντιξοότητες και στενοχώριες συναντά στη ζωή . Ας γίνουν κοινό κτήμα οι χαρές: ας γίνει η δική σας φωλιά ένας τόπος ανακούφισης , συμμετοχής, χαράς. Μια συγκέντρωση είναι αποτελεσματική αν νοιώθουμε στο τέλος της, τους εαυτούς μας με ενισχυμένο  το ηθικό, γεμάτους πίστη για το γένος μας. Αν στο Εγχειρίδιο του αρχηγού της φωλιάς δεν επεσήμανα ικανοποιητικά τη προσοχή πάνω σ' αυτό, το κάνω τώρα.
Πάντα σε σχέση με τη σχηματική δράση στο πλαίσιο της φωλιάς αντιγράφω από το Εγχειρίδιο του Αρχηγού της φωλιάς το σημείο 53[4]. Η προσευχή σαν στοιχείο αποφασιστικό της νίκης , Επίκληση στους προγόνους.
Ο λεγεωνάριος πιστεύει στον θεό και προσεύχεται για την νίκη της Λεγεώνας.
Ας μη ξεχνάμε ότι εμείς , ο ρουμανικός λαός, βρισκόμαστε εδώ πάνω σ΄αυτή τη γη με το θέλημα του θεού και την ευλογία της Χριστιανικής εκκλησίας. Γύρω από το θυσιαστήριο των εκκλησιών συγκεντρώθηκε χιλιάδες φορές , σε καιρούς θλίψης κι δυσκολιών ολόκληρος ο πληθυσμός αυτής της γης γυναίκες παιδιά και γέροι , με πλήρη συναίσθηση ότι εκείνο ήταν το τελευταίο δυνατό καταφύγιο. Και σήμερα εμείς -ο ρουμανικός λαός- είμαστε έτοιμοι να να συγκεντρωθούμε γύρω από τους βωμούς , όπως τους καιρούς των μεγάλων κινδύνων για να λάβουμε γονατιστοί , την ευλογία του Θεού.Τους πολέμους κερδίζουν εκείνοι που έμαθαν να προσελκύουν από τους ουρανούς τις μυστηριώδεις δυνάμεις του αθέατου κόσμου εξασφαλίζοντας τη βοήθειά τους. .Αυτές οι μυστηριώδεις δυνάμεις δεν είναι άλλες από τα πνεύματα των νεκρών , πνεύματα των προγόνων μας , οι οποίοι ήσαν κάποτε και αυτοί δεμένοι με τη γη μας , με τις αυλακιές των χωραφιών της δικής μας γης, που πέθαναν υπερασπιζόμενοι αυτή τη γη , που εξακολουθούν να παραμένουν ακόμα και σήμερα ενωμένοι με αυτή από την ανάμνηση της ζωής τους εδώ κάτω και μέσα από εμάς , τα παιδιά τους τα εγγόνια και τα δισέγγονα. . Αλλά πιο ψηλά από τα πνεύματα αυτά κατασκηνώνει ο Θεός. Αυτές οι δυνάμεις ,από τη στιγμή που θα σταθούν στο πλευρό σου γέρνουν τη ζυγαριά προς το μέρος σου , σε υπερασπίζουν , σου εμπνέουν θάρρος , θέληση και όλα τα αναγκαία στοιχεία για τη νίκη και μας κάνουν νικητές. Σκορπίζουν το πανικό και το τρόμο στους εχθρούς , παραλύουν τις δράσεις τους. Σε τελευταία ανάλυση οι νίκες δεν εξαρτώνται από τις υλικές προετοιμασίες , τις υλικές δυνάμεις των εμπολέμων αλλά από τη δύναμή τους τη να προκαλέσουν τη συμμετοχή των πνευματικών δυνάμεων . Μ' αυτό το τρόπο εξηγούνται, στην ιστορία μας , οι θαυματουργές νίκες κάποιων απόλυτα, από άποψη υλιστική, ασθενέστερων δυνάμεων.
Πως επιτυγχάνεται η συμμετοχή των δυνάμεων αυτών; 
1) Με τη δικαιοσύνη και την ηθική των ενεργειών σου.
2) Με τη διάπυρη επίμονη έκκληση σε αυτές.
Κάλεσε τες , προσέλκυσέ τες με τη δύναμη του πνεύματός σου και αυτές θα έλθουν. Η δύναμη της προσέλκυσης είναι τόσο εντονότερη , όσο περισσότεροι είναι εκείνοι που τις επικαλούνται , από κοινού -μέσα από την ομαδική προσευχή. 
Γι αυτό στις συγκεντρώσεις μας στις φωλιές , που πραγματοποιούνται σε ολόκληρη τη χώρα τα Σαββατόβραδα ψέλνονται προσευχές και παρακινούνται όλοι οι λεγεωνάριοι να πάνε στην εκκλησία την επόμενη ημέρα. δηλαδή τη Κυριακή.Ο προστάτης μας είναι ο Άγιος Αρχάγγελος Μιχαήλ. Οφείλουμε να έχουμε την εικόνα του στα σπίτια μας και τους δύσκολους καιρούς οφείλουμε να ζητήσουμε βοήθεια από αυτόν και αυτός δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψει ποτέ.
Στη συνέχεια οι φωλιές ομαδοποιούνται σε μονάδες  σύμφωνα με το κριτήριο της ηλικίας, του φύλου *αδελφοί του Σταυρού) νέοι έως 19 χρόνων και μικροί αδελφοί του σταυρού μέχρι 14 χρόνων, κοπέλες και κυρίες , δόκιμοι λεγεωνάριοι , Λεγεωνάριοι ) όσο και με κριτήριο  διοικητικό. χωριό, πόλη ,επαρχία με αντίστοιχους αρχηγούς , που διευθύνουν τη δράση τους , διασφαλίζοντας την ενότητα. Όλα αυτά διαπραγματεύονται  στο Εγχειρίδιο του αρχηγού της φωλιάς.
***
Αυτό τι σύστημα της φωλιάς  μπορεί να έχει μια αδυναμία , μπορεί να δείχνει ότι διασπά , καταστρέφει την ενότητα. Κάτι τέτοιο όμως αποφεύγεται  με την αγάπη  και το μεγάλο αίσθημα της πειθαρχίας  που αποτελεί μέρος  της λεγεωναριακής εκπαίδευσης.

Υποσημειώσεις: 

[1] cuiburi: Πληθυντικός αριθμός του cuib (φωλιά)
[2] Το Εγχειρίδιο του Αρχηγού Φωλιάς κυκλοφόρησε στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Νέα Γενεά.
[3] Plasă (πληθυντικός αριθμός plăși ) γεωγραφική διαίρεση περιοχής μεγαλύτερη του δήμου και μικρότερη της κομητείας(județ).

[4]Στη πραγματικότητα πρόκειται για το Σημείο 54

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018

NICOLA BOMBACCI: O JACQUES DORIOT KAI TO KINHMA TOY

(Συνομιλία με ένα "Ντοριοτιστή").

Αυτές τις τελευταίες ημέρες είχα τη χαρά να συναντηθώ με ένα Γάλλο φίλο , ένθερμο υποστηρικτή του Jacques Doriot. Ο άνθρωπος αυτός που σ΄ολόκληρη τη ζωή  είχε αποφύγει να ενταχθεί  σε κάποιο πολιτικό κόμμα - τώρα νοιώθει υπερήφανος που είναι    από τα πρώτα  μέλη του Γαλλικού Λαϊκού Κόμματος (P.P.F), του κόμματος που ίδρυσε ο Doriot — παλιός ηγέτης των κομμουνιστών στη Γαλλία , την επομένη ακριβώς των εκλογών που έφεραν στη Γαλλία, το "Λαϊκό μέτωπο" στην εξουσία. 
Οι γαλλικές εφημερίδες, τα ίδια τα άρθρα  που εμφανίστηκαν στον Ιταλικό τύπο έχουν ήδη καταδείξει  τη σπουδαιότητα και το ενδιαφέρον αυτού του "Ντοριοτιστικού" κόμματος. Οι προσωπικές μου αναμνήσεις από το Doriot- μ' έβαλαν σε πειρασμό  να ζητήσω από το φίλο κάποιες διευκρινήσεις σχετικά με το κίνημα και με τον αρχηγό του. 
Είμαι βέβαιος πως οι αναγνώστες μας θα ήθελαν  να πληροφορηθούν το περιεχόμενο της συνομιλίας με αυτόν το «ντοριοτιστή» .
— Τί έχει να προτείνει λοιπόν ο Doriot με το  P. P. F. ;
—Πριν απ΄οτιδήποτε άλλο , τη συντριβή   του Κομμουνισμού του οποίου ο Jacques Doriot είναι ο πλέον  μανιώδης πολέμιος  στη χώρα μας , εκεί όπου οι « moscoutaires" μετρούν πέρα από αυτόν και πολλούς άλλους ακόμα αποφασισμένους αντιπάλους .
—Πώς όμως εξηγείτε αυτή τη μεταστροφή του  Doriot, τον οποίο έτυχε να γνωρίσω στη Μόσχα  σαν ένα από τους πλέον δραστήριους  αρχηγούς, από τους πιο ενθουσιώδες υποστηρικτές  του κομμουνισμού στη Γαλλία;
—Θα μπορούσα να σας απαντήσω απλά : γιατί ο Jacques Doriot  « ξανάγινε » Γάλλος, όπως και εσείς ο ίδιος ξαναγίνατε Ιταλός. Η μεταστροφή  του  Doriot — η μάλλον για να χρησιμοποιήσω ένα καταλληλότερο όρο  —- ο καινούριος πολιτικός προσανατολισμός του, βρίσκει την εξήγησή του  σε δύο λέξεις : ευθύτητα και ευθυκρισία. (rettitudine e buon senso). Ευθύτητα, γιατί,  από τη στιγμή που αναγνώρισε το λάθος του , δεν επιχείρησε να συμβιβαστεί με τη συνείδησή του . Ευθυκρισία, λαϊκή και Γαλλική , που αναγεννιέται διαρκώς, μέσα από  τα  ιδανικά που οι κυνικές ψευτιές ψευτοπροφητών, ισοπέδωσαν.
Ο Jacques Doriot, ήταν πραγματικός κομμουνιστής  με όλη την ειλικρίνεια και τη ορμή της νεότητάς του στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης  και  της ανθρώπινης αδελφότητας. Σήμερα είναι αντικομουνιστής με την αδιαλλαξία του ιδεαλιστή , του οποίου η καλή πίστη εξαπατήθηκε με τρόπο ανέντιμο  , και ο οποίος δεν θέλει  να βλέπει κανένα να παγιδεύεται με τρόπο τόσο μισητό στο όνομα δήθεν της κοινωνικής προόδου και της ευημερίας της χώρας΄ αντικομμουνιστής είναι  με όλη τη δύναμη της  τραχείας ευθυκρισίας ενός ανθρώπου του λαού , μιας ευθυκρισίας που ωρίμασε  μέσα από τη μελέτη και την εμπειρία , κάνοντας χρήση (τώρα που άνοιξαν τα μάτια του) μιας διεισδυτικής θεώρησης   των γεγονότων και των πραγμάτων . Τα γεγονότα τώρα δεν μπορούν να διαψευστούν, αυτή την ώρα  στην ΕΣΣΔ κάτω από τη σημαία του Μαρξισμού  και της ίδιας της δύναμης των πραγμάτων, αναπτύχθηκε αυτός ο υπερκαπιταλισμός του Κράτους που ο Duce σας έχει καταγγείλει σε μια πρόσφατη ομιλία του.
Το Κράτος αφέντης  ενάντια στο οποίο δεν μπορεί να αντισταθεί  καμία σοβαρή προσφυγή σε μια ανώτερη  εξουσία , υλοποιεί τη πλέον τρομακτική  απόπειρα να καθυποτάξει ένα λαό, κάτι που ποτέ κανένας  ασιάτης  δυνάστης δε τόλμησε  να ονειρευτεί.
Και κάτω από το πρόσχημα της ΙΙΙ Διεθνούς  ξεκινούσε  η ανοικοδόμηση ενός ισχυρού στρατιωτικού και ιμπεριαλιστικού Κράτους περισσότερο άπληστου και ανήσυχου  που δεν είχε υπάρξει ποτέ  στην Αγία Ρωσία των Τσάρων . Δίχως αμφιβολία αυτή η διπλή διαπίστωση πρέπει να στάθηκε   — για το  Jacues Doriot μια πικρή απογοήτευση ' όμως αυτός δεν είναι άνθρωπος που συγκαλύπτει  τη πανουργία  με τη χρήση βολικών επιχειρημάτων. Δεν μπορούσε συνειδητά , να γίνει ζηλωτής ενός βάρβαρου ιμπεριαλισμού , του οποίου αυτός ο ίδιος είχε αφαιρέσει το προσωπείο.
Δεν μπορούσε πάνω από όλα να αναγνωρίσει πλέον στους Μαρξιστές  της Μόσχας την ικανότητα να διευθύνουν  το παγκόσμιο κοινωνικό κίνημα' ύστερα από μια εικοσάχρονη εμπειρία στη διάρκεια της οποίας οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες του ρωσικού προλεταριάτου παρέμεναν απείρως κατώτερες εκείνων του γαλλικού, το οποίο στο μεταξύ επιχειρεί με τρόπο νόμιμο μια παραπέρα ηθική και υλική καλυτέρευσή του.
Είναι λοιπόν παράλογο να θέλει κανείς να μετατρέψει  σε συγκοινωνούντα δοχεία τη Γαλλία με την ΕΣΣΔ.Το δικό μας προλεταριάτο και η Εθνική μας οικονομία θα είχαν μόνο να χάσουν χωρίς να κερδίσουν το παραμικρό. 

Σε διεθνές επίπεδο, θα ήταν μια εξίσωση προς τα κάτω. Από αυτήν ακριβώς τη πεποίθηση γεννιέται μία από τις βασικές αρχές του P.P.F: " Αν θέλετε να υπερασπιστείτε τους εαυτούς σας σαν εργάτες, σαν αγρότες υπερασπιστείτε τους πρώτα σα Γάλλους." 

-Τίποτα πιο λογικό. Κατά τα άλλα πρόκειται για μια αρχή που ο Μουσολίνι έχει εφαρμόσει και σε μας , στα πλαίσια της ιταλικής προοπτικής. Μια χώρα δεν είναι πραγματικά ισχυρή,  εάν όλοι οι πολίτες, πέρα από κάθε κοινωνική τάξη, δεν συνειδητοποιούν πως οφείλουν να υπερασπισθούν κάτι συγκεκριμένο . 

— Πολύ σωστά. Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος σκέψης μας στο P. P. F. 

—Με λίγα λόγια , η προοπτική υπεράσπισης των κατακτήσεων του γαλλικού προλεταριάτου και η παραπέρα βελτίωσή τους είναι σύμφωνα με σας , ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες της εξελικτικής πορείας του Jacques Doriot ; 
—Αναμφισβήτητα ναι.Παλαίμαχος της εργασίας παρέμεινε πιστός στις προσδοκίες του περιβάλλοντος του. Ζωντανό παράδειγμα - και το ίδιο ισχύει για πολλούς από τους συναδέλφους του, παλαίμαχοι της εργασίας όπως αυτός- της ικανότητας των ανθρώπων της τάξης του να ανυψωθούν μέσα από τη μελέτη και τη δύναμη της θέληση στις ανώτατες πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις και να προσφέρουν εκείνο το καθοριστικό στοιχείο που δεν είναι άλλο από τη λαϊκή ευθυκρισία ουσιαστικά η δράση του Jacques Doriot καθοδηγείται από τη σταθερή απόφαση να ενισχύσει το ένα υπέρ του άλλου, το εθνικό αίσθημα και τη κοινωνική πρόοδο.
— Μου λέγατε πριν ότι το γαλλικό προλεταριάτο φιλοδοξεί να διασφαλίσει με τρόπο νόμιμο την υλική και ηθική βελτίωση της κατάστασής του : αυτό το «νόμιμο» με κάνει να πιστεύω ότι, πέρα από το να δοθούν ελπίδες και για άλλες βελτιώσεις υπέρ της εργατικής τάξης, το PPF δεν θα πρέπει να νοιώσει καθόλου άνετα συγκρουόμενο με το Λαϊκό Μέτωπο της κυβέρνησης σε ότι αφορά το κοινωνικό τομέα, από τη στιγμή που έχουν ήδη εξαγγελθεί πολλές παροχές υπέρ του γαλλικού προλεταριάτου. 

— Είναι αναμφισβήτητο ότι, αρχικά, η πολιτική του Blum υπέρ του γαλλικού προλεταριάτου, κατάφερε να κερδίσει μεγάλες συμπάθειες των εργατών στην κυβέρνησή του. Αυτό είναι ανθρώπινο, και ήταν αναπόφευκτο. Αλλά δεν έχει ακόμα λεχθεί η τελευταία λέξη . Η αύξηση του κόστους ζωής που ήδη προκαλείται από τις απλουστευτικές μεταρρυθμίσεις, που δεν εντάσσονται στο πλαίσιο της γενικής οικονομίας, αρχίζει να καθιστά αυτά τα πλεονεκτήματα αυταπάτες,. Επιπλέον, αναμένεται ότι ορισμένες βιομηχανίες, δίνοντας δείγματα της μέγιστης ευθυκρισίας , δεν θα είναι σε θέση να απορροφήσουν στα γενικά τους έξοδα , την οικονομική επιβάρυνση που προκύπτει από την εφαρμογή των συμφωνιών του Ξενοδοχείου Matignon.
— Δίχως αμφιβολία, οι βιομηχανίες μας όλες δεν εντάσσονται σε αυτήν την περίπτωση, όμως, δυστυχώς, εξακολουθούν να είναι πολυάριθμες, αυτές που, λόγω των δυσκολιών στις οποίες θα βρεθούν, θα προκαλέσουν καταστροφικές συνέπειες στο τομέα της ανεργίας και της κατεστραμμένης εθνικής οικονομίας. 
Φυσικά, η Γαλλία εξακολουθεί να πατά αρκετά καλά τα πόδια της στη γη για να μπορεί να αντέξει τις συνέπειες της αποκαλούμενης «εμπειρίας Blum», αλλά σίγουρα θα ήταν προτιμότερο να είχε αντιμετωπίσει παρόμοια εμπειρία κάτω από άλλες συνθήκες.
— Αν έχω καταλάβει καλά , στο τομέα των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων το PPF ασκεί  , στη Κυβέρνηση του Λαϊκού κόμματος,  
μια opposizione di principio ;
—  Μπορώ να σας πω, χωρίς δημαγωγική διάθεση ότι το PPF έχει ως στόχο να προχωρήσει πολύ περισσότερο, στο δρόμο των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων , από ό, τι ο κ Blum, και ακόμη παραπέρα από ό, τι ο ίδιος ο Μπλουμ θα μπορούσε να προχωρήσει , χωρίς να βάζει τη Γαλλία σε σοβαρούς κινδύνους.
Αυτό που αντιπαραθέτει το P. P. F. στη σημερινή κυβέρνηση είναι πάνω από όλα ένα ζήτημα μεθόδου. Το ελάττωμα της κυβερνητικής μεθόδου είναι - πρέπει να ειπωθεί - ένα συνταγματικό ελάττωμα' ο Jacques Doriot και όλο το P.P.F μαζί του, πιστεύει ότι μόνο μια Εθνική κυβέρνηση που συνειδητοποιεί αυτές τις δύο ουσιαστικές συνθήκες που είναι λειτουργικές η μία για την άλλη: η εξουσία και η σταθερότητα, μπορούν να προωθήσουν έναν τολμηρό δρόμο στην πορεία των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. 

Μια όμως από τις πλέον επώδυνες συνέπειες του Συντάγματός μας είναι αναμφίβολα η μεγίστη συχνότητα με την οποία οι κυβερνήσεις αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη στην εξουσία. Κάτω από παρόμοιες συνθήκες αποσταθεροποίησης της εξουσίας η ομαλή διευθέτηση των κρατικών υποθέσεων καθίσταται ένα δίχως λύση πρόβλημα. Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος καταντά ματαιοπονία  'οι πολιτικές "πελατείες" πολλαπλασιάζονται σε απίθανο βαθμό ' η εξουσία εξανεμίζεται και ότι απομένει ,όλο κι λιγότερο κάθε φορά , μεταφράζεται σε μια αποστειρωμένη ασθενή θέληση ή μια σοβαρά περιορισμένη σε μέγεθος θέληση μοιραία συνέπεια  του κομματικού παιχνιδιού.
Με το τρόπο αυτό, η Γαλλία κατέληξε σήμερα να έχει μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να είναι ούτε ολοκληρωτικά Εθνική, ούτε ολοκληρωτικά κοινωνική , γιατί η τύχη της εξαρτάται από την υποστήριξη ενός δημαγωγικού κόμματος που λαμβάνει διαταγές από τη Μόσχα , του κομμουνιστικού κόμματος  και από τη συνδρομή ενός άλλου κόμματος που δεν είναι -για να είμαστε ακριβείς- παρά η αριστερή πλευρά ενός εγωιστικού όσο και ξεπερασμένου" συντηρητισμού" .Του Ριζοσπαστικού κόμματος.
Αυτή η κυβέρνηση είναι η μοιραία λογική συνέπεια ενός καθεστώτος το οποίο η Γαλλία δεν ένοιωσε την ανάγκη να αναχαιτίσει μέχρι σήμερα με τις ισχυρές εφεδρείες της και στις υγιείς παραδόσεις του κρατικού μηχανισμού. Τώρα  μόνο μια αλλαγή διεύθυνσης μπορεί να αποτρέψει την εκτός  ελέγχου  πορεία του προς το γκρεμό.
-Και αυτή την αλλαγή της διεύθυνσης πιστεύετε πως μπορεί να την επιτύχει ο Doriot;
— Και εσείς στα αλήθεια πιστεύετε πως αν διατηρούσα αμφιβολίες γι αυτό, θα τον ακολουθούσα;
-Πείτε μου λοιπόν προς πια κατεύθυνση θα γίνει αυτή η αλλαγή.
— Στην αναγκαία κατεύθυνση ώστε να διασφαλιστεί η σταθερότητα της εξουσίας " να εγκαθιδρυθεί η ιεραρχία , να βοηθήσουμε  ώστε η εθνική συμπαράσταση να μπορεί να επιβιώσει έξω από τις αφηρημένες ιδέες....
Αλλά όλα αυτά μόνο με μια λέξη μπορούν να χαρακτηριστούν : Φασισμός μήπως; 
Όμως ο δικός σας Ντούτσε δεν ήταν αυτός που είπε ότι ο Φασισμός δεν είναι είδος για εξαγωγή; Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει ορθολογικό πνεύμα που να μη συγκλίνει στην ανάγκη ανανέωσης των παλαιών πολιτικών σχημάτων για να προσαρμοστούν στις παρούσες συνθήκες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής μια αναπόφευκτη   προσπάθεια ανανέωσης που δίνει απάντηση στις κοινές ανάγκες όλων των χωρών προηγμένου πολιτισμού, καθώς επίσης και στις διάφορες "σχολές" που συγκλίνουν για να συναντηθούν σε αρκετά σημεία.
Αλλά είναι επίσης βέβαιο, ότι πέρα από τη γενική κατεύθυνση , οι εθνικές αναγκαιότητες παρουσιάζουν , από χώρα σε χώρα , αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις οι οποίες απαιτούν ειδικές λύσεις .'Όσες οι χώρες,τόσες και οι σχολές , στη πολιτική όπως και στη τέχνη , όπως στην Ιατρική και τη ,,,,χειρουργική. 
—Η εμπιστοσύνη σας στο Doriot και στην αποτελεσματικότητα του οργανισμού που έχει δημιουργήσει στη Γαλλία , επαληθεύεται κατά κάποιο τρόπο από τα γεγονότα, από τη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων ; Ο Doriot έχει αξιόλογους συνεργάτες  στη χώρα;
Σ' αυτό θα σας απαντήσω αντιπαραθέτοντας αριθμούς. Το μήνα του Ιουνίου , τη στιγμή της ανόδου του Blum στην εξουσία , το Σοσιαλιστικό κόμμα διέθετε στη Γαλλία 130.000 εγγεγραμμένους, από τον Ιούνιο μέχρι το τα τέλη Σεπτεμβρίου δηλαδή στο κολοφώνα του θριάμβου του Leon Blum, το σοσιαλιστικό κόμμα αυξήθηκε κατά 40.000 μέλη. Την ίδια περίοδο ο Jacques Doriot δεχόταν στο P. P. F. που είχε σχηματιστεί πρόσφατα , περισσότερους από 100.000 ενεργούς οπαδούς, και από αυτούς τα 4/5 είναι μισθωτοί. εργάτες και υπάλληλοι , και οι υπόλοιποι μικροεπιχειρηματίες ή άτομα που ασκούσαν αστικά επαγγέλματα. Σήμερα οι εγγεγραμμένοι έχουν ξεπεράσει τις 150 .000.
 Είναι προφανώς σημαντικό, δεδομένου ότι η δύναμη ενός κόμματος δεν εκφράζεται  μόνο με το πλήθος  των στελεχών του , αλλά κυρίως με τη δράση του και τις συμπάθειες που αποκτά  στη χώρα .
Πολύ σωστά.
Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτή η δράση του είναι έντονη. Όσο για τις επιπτώσεις της στις μάζες, αυτές είναι βαθιές και εκτεταμένες. Αυτό δεν σας το λέω σαν συνειδητός "ντοριοτιστής" αλλά ως αντικειμενικός παρατηρητής' τι χρειάζονται οι ψευδαισθήσεις  στην πολιτική; Περισσότεροι από 15.000 στελέχη μαχητές, αλλά και ένας ανυπολόγιστος αριθμός συμπαθούντων σε όλα τα σημεία, θα έλεγα σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς, ότι αν, για διάφορους λόγους - συναισθηματικούς λόγους κυρίως - πολλοί Γάλλοι παραμένουν κολλημένοι στους φιλελεύθερους πολιτικούς σχηματισμούς και τους ηγέτες τους, συμφωνούν, ωστόσο, ότι Doriot είναι ο ηγέτης εκείνος  , τον οποίο πρέπει τελικά να ακολουθήσουν την αποφασιστική στιγμή , αν θέλουν να ξεμπερδεύουν με το Κομμουνισμό.  Κι μια που αναφέρθηκα στο κομμουνισμό, θα σας πω ότι ο μεγαλύτερος αριθμός "ντοριοτιστών" βρίσκεται ακριβώς στις τάξεις των  κομμουνιστών.
- Πως αυτό το παράδοξο; 
-Υπάρχουν αρκετοί  "Ντοριοτιστές" που αγνοούν αυτό που είναι στη πραγματικότητα, επειδή αγνοούν την πραγματικότητα του κομμουνισμού. Είχα την ευκαιρία πριν από λίγες εβδομάδες να τεκμηριώσω όσα σας λέγω. Μίλησα με νέους, εργάτες και υπάλληλους οι οποίοι στις τελευταίες εκλογές "ψήφισαν ΄το κομμουνιστικό ψηφοδέλτιο " και που πίστευαν ότι ήταν καλής πίστης. Χρειάστηκε μόνο μισή ώρα φιλικής συνομιλίας γιατί μου πουν τελικά. "Αλλά τότε ... δεν είμαι κομμουνιστής! ». Όχι , δεν είναι κομμουνιστές όπως δεν ήσαν  και οι 22.000 πρώην κομμουνιστές που συσπειρώθηκαν κάτω από τις φτερούγες του P.P.F. Και υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς στη Γαλλία. Η Ηγεσία  του P.P.F. το γνωρίζει πολύ καλά, και εξηγεί και προσαρμόζει  την καλύτερη της δράση  στη γενική προπαγάνδα και, πάνω απ 'όλα, φροντίζει για την συνδικαλιστική  οργάνωση των μαχητών της : στους ελεγχόμενους από τους κομμουνιστές χώρους ορθώνονται σιγά σιγά  από παντού, οι "τομείς διαχείρισης" του PPF που αποτελούν, όπως μπορούμε να πούμε, την πανοπλία και τα σχήματα της δεύτερης Γαλλικής Επανάστασης.
— Μιλάτε για Επανάσταση;
—Και βέβαια ! Το "ντοριοτιστικό" κίνημα είναι ένα λαϊκό επαναστατικό κίνημα' αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα να έρθει στην εξουσία με τη βία ή το αιματοκύλισμα. Η βία ως μέθοδο πάλης δεν εντάσσεται στο πρόγραμμα του, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι πάντα έτοιμο να αντιταχθεί σθεναρά και αποφασιστικά στη βία των εχθρών του, και πιστέψτε με καλά ,ότι τη ημέρα που η βία θα κριθεί αναπόφευκτη, το P.P.F. δεν θα είναι μόνο του. 
Όταν ο Jacques Doriot δήλωσε ότι ήταν πρόθυμος να συμπαραταχθεί - στο βαθμό που θα ήταν δυνατό - με όλα τα αντικομμουνιστικά κόμματα , η δήλωση αυτή προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον και σε άλλες πολιτικές οργανώσεις εθνικών αντικομμουνιστικών τάσεων. Αλλά έχουμε κάθε λόγο να ελπίζουμε ότι με παρούσα την αποφασιστική στάση των εθνικών κομμάτων, οι Γάλλοι κομμουνιστές - που, θεωρητικά πρεσβεύουν το δόγμα της καθολικής αδελφοσύνης, και στην πράξη σπέρνουν το μίσος μεταξύ των ανθρώπων της ίδιας χώρας, και τώρα ξαφνικά , κατόπιν εντολής του Στάλιν έγιναν βασιλικοί ακόλουθοι ενός φιλοπόλεμου όσο και ύποπτου κόμματος - θα σκεφτούν δύο φορές πριν δοκιμάσουν ένα πραξικόπημα που θα μπορούσε να είναι απλώς μια απεγνωσμένη προσπάθεια.
— Το κόμμα σας όμως, με ποιο τρόπο υπολογίζετε να φτάσει στην εξουσία; 
— Όσο αυτό είναι δυνατό, μέσα από το νόμιμο δρόμο. Με τι μέσα, με ποιο τρόπο , δεν είμαι σε θέση να σας πω, έχουμε όμως πλήρη εμπιστοσύνη στον αρχηγό μας και στους άμεσους συνεργάτες του που θα προσαρμόσουν τα αναγκαία από τις περιστάσεις μέτρα δράσης τα οποία και θα αναπτύξουν στη συνέχεια.
Ο χρόνος είναι με το μέρος μας. Κάθε ημέρα η αναίσχυντη διπλοπροσωπία των καθοδηγητών του αφαιρεί από το κομμουνιστικό κόμμα κάποια από τις αρχές του και απομακρύνει από αυτό, όσους αφέθηκαν να παρασυρθούν από τους υποκρινόμενους τους αποστόλους, πράκτορες του Στάλν. 
Κάθε θέση που χάνεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα στη Γαλλία είναι μια θέση που κερδίζει το P.P.F. το οποίο , από την άλλη πλευρά, χτυπά, με την ίδια θέρμη, τον «στενό» συντηρητισμό στον οποίο έχουν προσκολληθεί με απόγνωση μεγάλοι νεόπλουτοι καπιταλιστές . Αλλά αυτοί πολύ σύντομα οφείλουν να αντιμετωπίσουν  τη λογική και να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει επίσης να υπερασπιστούν τον εαυτό τους πρώτα ως Γάλλοι΄' δηλαδή με ένα πιο συγκεκριμένο αίσθημα εθνικής αλληλεγγύης. Και όταν λέμε, εμείς στο P.P.F., ότι θα πρέπει να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας πρώτα σαν Γάλλοι , δεν περιοριζόμαστε μόνο στην υποχρέωση να υπερασπίσουμε  τη γη και την εργασία των συμπατριωτών μας ενάντια σε κάθε επίθεση που ενδεχόμενα επιχειρείται , άμεσα ή έμμεσα, από οποιοδήποτε ξένο. 
Υπερασπιζόμενοι πρώτα σαν Γάλλοι σημαίνει ότι υπερασπίζουμε τη πνευματική κληρονομιά της Γαλλίας από τη διείσδυση ενός νοσηρού εξωτισμού και ενός ατίθασου «metéquisme »' και ακόμη μαχόμαστε για την αποκατάσταση των ηθικών αξιών που δημιούργησαν τη δύναμη και το μεγαλείο της χώρας μας, και που με βάση τις οικογενειακές αρετές, αποκορυφώνουν το εθνικό συναίσθημα. 
Σημαίνει την αντίδραση ενάντια στο «laisser-aller», η το «laisser-faire» στα οποία, δυστυχώς, πολύ έχουμε εθιστεί σε αυτό το τελευταίο μισό αιώνα, στη Γαλλία, αντίδραση στην καταστροφή των καλύτερων προγονικών μας αρετών' αντίδραση ενάντια στην αλλοίωση αυτών των ιδιοτήτων από τη στιγμή που οι ξένοι δεν έχουν αφομοιωθεί η δεν μπορούν να αφομοιωθούν , στους οποίους η χώρα μας προσφέρει μια πολύ γενναιόδωρη φιλοξενία, και από την οποία σαν αντάλλαγμα δεν κερδίζει το παραμικρό'   είναι ακόμα η αντίδραση κυρίως κατά του υλισμού των κομμουνιστών, ιδίως ενάντια στο κυνισμό των ψευτοσυντηρητικών , του υλισμού και του κυνισμού σε  αγαστή συνεργασία,  για να καταστρέφουν , κάθε υψηλό ιδανικό  χωρίς το οποίο ένα έθνος χάνει όλη την ορμή του, όλο του το μεγαλείο. 
Όπως βλέπετε, το P.P.F. στο πρόγραμμα της εθνικής ανανέωσης δεν ξεχνά διανοούμενους και τους παιδαγωγούς , αλλά τους θέλει να είναι διανοούμενοι και παιδαγωγοί της καθαρής γαλλικής παράδοσης. 
Αποχαιρετώντας το φίλο , του ζητήσαμε να μας επιτρέψει τη δημοσίευση αυτής της συνομιλίας μας σαν μια πρόγευση , μια που έχουμε ήδη ζητήσει από το Jacques Doriot διευκρινήσεις περισσότερο αναλυτικές και υπεύθυνες σχετικά με κίνημά του , που κατά τη κρίση μας , εντάσσεται , τόσο στο πνεύμα όσο και στη πρακτική, στη καινούρια τάξη που δημιούργησε ο Μουσολίνι.










Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2018

O ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ-Ο ΟΘΩΝ- Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ- Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Κύριο άρθρο της κυριακάτικης εφημερίδας των Πατρών ΚΡΑΥΓΗ (του εκπνέοντος ελληνισμού) που δημοσιεύτηκε στις 12 Φερβουαρίου 1912.
Υπάρχουν δύο νόμοι εν τη ιστορία. Ο νόμος της ρήξεως και ο νόμος της συνεχείας. Δια της ρήξεως το παρόν  κόπτει πάντα δεσμόν  μετά του παρελθόντος, εισάγει  νέον πνεύμα και θέτει  την πολιτικήν  και την οδόν της προόδου.
Δια της συνεχείας κρατεί  το πνεύμα ενός λαού  εντός των παραδόσεών του , εις τρόπον ώστε  και την πρόοδον να υποβοηθήση και το παρελθόν  να μη εκμηδενίση.
Αν επί τη βάσει των δύο τούτων  νόμων της ιστορίας , επί των οποίων ρέουν τα ανθρώπινα πράγματα  εξετάση τις την πολιτικήν του κ. Βενιζέλου, εις ποίον  συμπέρασμα θα καταλήξη;
Ότι ο κ. Βενιζέλος εξεμηδένισε  το παρόν, κατέστησε το μέλλον αργόν  και επανήλθεν εις το πνεύμα  του παρελθόντος , το οποίον κατεδικάσθη ως αντικείμενον  εις τας απαιτήεις του μέλλοντος.
Τεκμήριον  δε.
Ο Καποδίστριας  είχε ενώπιόν του δύο ήρωας μεγάλους, τυχηρούς. Τους γίγαντας της επαναστάσεως  του 21 , τας μεγάλας προσωπικότητας, τον Κανάρην ,τον Μιαούλην τον Μαυρομιχάλην , τον Γρίβαν , τους τοπάρχας  εν γένει.
Είχε και τον μεγαλείτερον ήρωα, τον Ελληνικόν Λαόν.
Εσκέφθη.
Ποίον να προτιμήση εκ των δύο;
Και ο Καποδίστριας είπεν. Αι μεγάλαι προσωπικότητες , οι στρατάρχαι , ας λάβουν βαθμιαίας συντάξεις. Και ο Ελληνικός Λαός , η μεγαλειτέρα προσωπικότης  ας λάβη την ελευθερίαν του , τον προϋπολογισμόν, οδούς, σχολεία , πρόοδον.
Αι μεγάλαι προσωπικότητες  εξηγέρθησαν  ζητούσαι την κατάπνιξιν του λαϊκού  πνεύματος του δευτέρου  παράγοντος του Κράτους. Και ο Καποδίστριας έπεσε θύμα της πολιτικής του μεθόδου.
Αι προσωπικότητες εθριάμβευσαν και ο Ελληνικός λαός ηττήθη.
Ο Όθων δια να αποφύγη  την αποκλειστικότητα της μεθόδου  του Καποδιστρίου και τας συνεπείας της εχάραξε μέσην οδόν.
Είπεν. Αι προσωπικότητες  εθριάμβευσαν  και ο Ελληνικός λαός ήττήθη.

Ο Όθων δια να αποφύγη την αποκλειστικότητα της μεθόδου  του Καποδιστρίου  και τας συνεπείας της εχάραξε  μέσην οδόν. 

Είπεν. Αι προσωπικότητες ,ας λάβουν όχι μόνον βαθμιαίως συντάξεις , αλλά και τα πολιτικά αξιώματα , Υπουργεία, βουλευτείας, Νομαρχίας και είτι άλλο.
Αλλ' ο Λαός , ας λάβη την διοίκησιν, την δικαιοσύνην, την ισονομίαν.
Ο Κοτσαμπασισμός ας πέση.Ας βασιλεύση η ατομικότης.Δια να επιτύχη τούτο επενόησε και εφήρμοσε την εξής μέθοδον. Ο Ελληνικός λαός ελάτρευσε την στρατιωτικήν και πολιτικήν του αριστοκρατίαν, τους ήρωάς του. Μετ' αυτής συνέζησε, συνηγωνίσθη, εθριάμβευσεν, έστησε τρόπαια.
Αλλά μετά την αποκατάστασιν των πραγμάτων , μετά την σύστασιν του Βασιλείου , η αριστοκρατία δεν ηδύνατο να συνυπάρξη με τας παλαιάς συνθήκας. Ή η αριστοκρατεία θα ήτο εν δυνάμει και ο λαός σκλάβος, ή η αριστοκρατία ηθικώς μόνον τυχηρά και ο Λαός εν ισοπολιτεία. Δια να επιτύχει τούτο ο Όθων παραλλήλως των μεγάλων προσωπικοτήτων ανεδείκνυε και τας δευτερευούσας μορφάς , δια να μειώση την πολιτικήν δύναμιν των πρώτων .Εις τα Ψαρρά ο Κανάρης ήτο ημίθεός. Ως αντιστάθμισμα της υπεροχής ταύτης ανέδειξε τον Νικόδημον, πρόσωπον δευτερεύον ,ναλυαρχον , ισότιμον του Κανάρη. Εν Ακαρνανία αντιμέτωπον του Γρίβα, αντέτασσε τον Μοναστηριώτην. Εν Αχαϊα απέναντι του Ρούφου υπεστήριξε τον Τσαλαμηδά.Εν Μάνη απέναντι του Μαυρομιχάλη ύψου τον Κορφιωτάκην. Εις όλας τας επαρχίας εις κάθε προσωπικήν φιλοδοξίαν εύρισκεν ένα αντίρροπον δια να φέρη την εξίσωσιν.
Επί του συστήματος τούτου εξελίσσετο η πολιτική του Όθωνος. 
Ο Γεώργιος έταμεν άλλην οδόν. Εστήριξε την πολιτικήν του υπεροχήν επί της αδυναμίας και του λαού και των προσωπικοτήτων. Οι πολιτικοί άνδρες ελεύθεροι να πολιτευονται κατ' αρεσκείαν , Ο Λαός εν ακολασία. Επολλαπλασίαζε τους πολιτικούς αρχηγούς και διήρει τα κόματα. Μία ελευθερία ψεύτρα εσκίαζε πραγματικήν δουλείαν .Το Σύνταγμα διεφθείρετο και μετά του Συντάγματος η ελευθερία , η χριστότης και το ηθικόν συμφέρον. Οι πολιτικοί άνδρες είχαν μίαν παντοδυναμίαν φαινομενικήν, ενώ κατ΄ουσίαν ήσαν δούλοι της Αυλής. Με ένα μόνον νεύμα η Αυλή τους κατέρριπτεν , όπως με ένα μόνον νεύμα τους ανεδείκνυεν ανικήτους. Δια του συστήματος τούτου ο Ελληνικός Λαός κατέστη παράλυτος και οι πολιτικοί άνδρες θύματα αφ΄ενός και όργανα ασυνείδητα αφ' ετέρου.
Η 15η Αυγούστου ενέσπειρε τον τρόμον πανταχού. Το Στέμμα περίφοβον. Οι πολιτικοί άνδρες δειμαλέοι.Ο Λαός άνευ πυξίδος. Ο Βενιζέλος ήρπασε τα ηνία.  Εις τον Θρόνον υπεσχέθη την ασφάλειαν. Εις τον Λαόν , λαγούς και πετραχείλια. Δια να είναι κύριος των περιστάσεων , επανήλθεν εις το σύστημα του Καποδιστρίου χωρίς να ασπασθή τας αρετάς του .Εξεμηδένισε πρώτον τας ηθικάς επιρροάς. Ο Τσουκαλάς, ο υποστράτηγος Κωνσταντινίδης , ο Σμολένσκης, ο Κουμουνδούρος, ο Λαπαθιώτης έπεσαν ο ένας μετά τον άλλον. Τώρα έρχεται η σειρά των επαρχιακών επιρροών. Εκλέγει αυτός  τους υποψηφίου και τους επιβάλλει εις την θέλησιν του Λαού . Ο Λαός αντιπαθών κατά των κομμάτων  υπακούει  τυφλώς  χωρίς να εννοή , που τον ωθεί  τοιούτον πολιτικόν σύστημα.  Χαίρει πλήττων  τας επιρροάς   και εκλέγει ενθουσιωδώς  άνδρας οι οποίοι  εις την πρώτην τρικυμίαν θα εξαφανισθούν. Αι επιρροαί αφ' ετέρου υποκύπτουν ευχαρίστως, και δέχονται συντρόφους , εκείνους που υποδεικνύει  ο Βενιζέλος. Διότι νομίζουν, ότι πάντοτε αυτοί θα είναι μέσα. Δεν εννοούν , ότι  ένα πολιτκόν σύστημα  δέχεται τα πρόσωπα , όπως παρίστανται σήμερον , δια να τα δεχθή αύριον , ως τα παρουσιάζει  η αύριον. Αν ευρεθούν μηδέν , θα τεθούν εις την στήλην  των μηδενικών , και αν ευρεθούν μονάδες, θα τεθούν  εις την στήλην των μονάδων.
Πού να εννοήσουν την υψηλοτέραν αλήθειαν, ότι η πολιτική μέθοδος του κ.Βενιζέλου κρινομένη επί τη βάσει της κατά τους κανόνας των πολιτικών συστημάτων  είναι η τετάρτη μορφή από του Καποδιστρίου και Όθωνος  και η δευτέρα από του Βασιλέως Γεωργίου. Και ο μεν Καποδίστριας έπεσεν , αλλ' ο Ελληνικός λαός έστη ηθικώς, εθνικώς'
Ο Όθων έπεσεν , αλλά το Έθνος έστη με την ανδρικότητα  της εθνικής του συνειδήσεως.
Αλλ η μέθοδος του κ.Βενιζέλου  θα πέση, δενείναι δυνατόν να μην πέση, αλλά πως θα ευρεθή ο Ελληνικός Λαός;
Η Ιστορία δεν ψεύδεται.Και όσοι την μελετούν  ευκόλως μαντεύουν , που θα ευρεθή ο Ελληνικός Λαός. Λαός που αφίνει την κρισάραν του εις τας χείρας άλλου πολύ ταχέως θα εύρη εμπρός του σκύβαλα αντί αλεύρου.