Ο Bruno Spampanato γεννήθηκε στο Salerno της Καμπανίας μια πόλη χτισμένη στον ομώνυμο κόλπο με θέα τη Τυρρηνική θάλασσα. Ο πατέρας του Vincenzo, καθηγητής Λυκείου υπήρξε ένθερμος εθνικιστής. Τόσο από τη πλευρά της μητέρας ,όσο και του πατέρα τα παραδείγματα φιλοπατρίας και αυτοθυσίας των προγόνων του στην υπηρεσία της εθνικής ολοκλήρωσης, ήσαν πολλά και ονομαστά..... Στα 1919 ο δεκαεπτάχρονος Bruno όπως και πολλές χιλιάδες συμπατριωτών του είδαν στο νεοσύστατο Partito Nazionale Fascista[3] τη μοναδική λύση για την έξοδο της χώρας από τη κρίση και εντάχθηκε με ενθουσιασμό στις γραμμές του. Πνεύμα ανήσυχο ,με κατασταλαγμένες απόψεις σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, για τα μεγάλα προβλήματα του καιρού του, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει από τα μέσα, τη δυναμική μετεξέλιξη του πρωτόγνωρου αυτού πολιτικού φαινομένου αντλώντας έμπνευση για τη σύνταξη των πρώτων του πολιτικών κειμένων. Στα 18 του , φοιτητής της Νομικής και πολλά υποσχόμενος δημοσιογράφος, συνεργάσθηκε αρχικά με την L'Idea Nazionale [4] και λίγο αργότερα με το Il Mattino [5] και το Il Popolo d'Italia [6] . Την ίδια εποχή πρωτοεμφανίστηκαν άρθρα του και σε ξένα περιοδικά. .... Στα 1922 έδωσε δυναμικό παρόν στο Συνέδριο του Partito Nazionale Fascista στη Νάπολι [8] και λίγο αργότερα ,στις 28 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς, πήρε μέρος στη Marcia su Roma [9]. Στα 1923, αρκετά σίγουρος για τον εαυτό του απάντησε θετικά στην ελκυστική πρόταση να αναλάβει την ευθύνη της διεύθυνσης του Gente Nostra [10] ενός δεκαπενθήμερου περιοδικού με σαφείς εθνικούς προσανατολισμούς. Από τα 1924 πτυχιούχος ήδη της Νομικής επιχείρησε να μοιράσει για ένα διάστημα το δημιουργικό του χρόνο ανάμεσα στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις, στη δημοσιογραφία και στη συγγραφή μελετών ιστορικού και κοινωνικού περιεχομένου . Πολύ σύντομα ανακάλυψε ότι κάτι τέτοιο ξεπερνούσε κατά πολύ τις δυνάμεις του και ότι όφειλε να κάνει τις επιλογές του. Στη διετία 1924-1926 είδαν το φως της δημοσιότητας τα έργα του : Divenire fascista[11], Le origini e lo sviluppo del Fascismo [12] και το Un bilancio di partito[13] Τρία έργα ιδεολογικού ενδιαφέροντος όπου οι θέσεις και οι προβληματισμοί του συγγραφέα άρχισαν να παρουσιάζουν τις πρώτες δημιουργικές αμφισβητήσεις σχετικά με τη φύση και τη πορεία του κινήματος. 
Στα 1926 ο Spampanato πήρε τη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψει τη δικηγορία και να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη δημοσιογραφία. Στην απόφασή του αυτή σημαντικό ρόλο φαίνεται να έπαιξε η πρόταση να αναλάβει τη διεύθυνση της μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα της Νάπολης Lo Stato[14] Την ίδια περίοδο έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη μελέτη και την ανάπτυξη θεμάτων που αφορούσαν τη συνδικαλιστική δράση. Στα 1930, οι εμπειρίες του αυτές τον οδήγησαν στη θέση του διευθυντή της Unione dei Lavoratori dell'Agricoltura[15] του Avellino. Πολύ σύντομα η εξέλιξη των πολιτικών του ιδεών τον κατέταξαν στους πρωτοπόρους εκφραστές του λεγόμενου φασισμού της αριστεράς[16] .Όλα ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 1930 με ένα αμφιλεγόμενο άρθρο του στο περιοδικό Critica fascista. Το συγκεκριμένο άρθρο με τον τίτλο "Equazioni rivoluzionarie: dal bolscevismo al fascismo"[17] θα σταθεί αρχή μιας δυναμικής αντιπαράθεσης με τις πιο συντηρητικές δυνάμεις μέσα στο κόμμα, μια αντιπαράθεση που θα διαρκέσει για τουλάχιστον ένα χρόνο δίχως οικονομία στις εκατέρωθεν βολές. .Ο νεαρός διανοούμενος εξέφραζε ανοικτά την άποψη ότι και αυτός ακόμη ο μπολσεβικισμός κατευθυνόταν νομοτελειακά προς τη κατεύθυνση ενός είδους φασισμού ανατολικού τύπου [18]. Οι ειδικές ιδιαιτερότητες του ρωσικού λαού, είχαν οδηγήσει , μετά την Οκτωβριανή επανάσταση στη γέννηση ενός μεταβατικού καθεστώτος που στην ωριμότερη φάση του θα εξελισσόταν αναπόφευκτα σε αυτού του είδους το φασισμό.[19]. Τα δύο καθεστώτα , ρωσικό και ιταλικό μπορεί να είχαν ξεπηδήσει από μια επαναστατική διαδικασία αλλά σε αντίθεση με τα όσα συνέβησαν στη Ρωσία η φασιστική επανάσταση βαθιά ριζωμένη στο Risorgimento κατάφερε να πετύχει την ολοκλήρωσή της κερδίζοντας παράλληλα μια ευρύτατη λαϊκή υποστήριξη κάνοντας χρήση μιας συνθηματολογίας , της ίδιας συνθηματολογίας που στο παρελθόν χαρακτηρίστηκε ανίκανη να διεγείρει και να κατευθύνει τις μάζες. Για ένα χρόνο περίπου, πάνω σ' αυτές τις θέσεις του Spampanato συγκρούονται από τη μια, η "φασιστική αριστερά" με πρωτοπόρο το Sergio Panunzio [20] ο οποίος, προεκτείνοντας τη συλλογιστική Spampanato έφτασε στο σημείο να εντοπίσει στις δύο επαναστάσεις ,τη ρωσική και τη φασιστική επανάσταση, "la diagonale del contatto storico delle due grandi rivoluzioni moderne"[21] και από την άλλη , τους διανοούμενους "Μποταϊκούς " περισσότερο συντηρητικούς, ευαίσθητους πάντα, σε ακραίες προερχόμενες από την αριστερά θέσεις, απόψεις και ερμηνείες[22].
Ιδιαίτερα το βιβλίο Φασιστική Δημοκρατία στον απόηχο μάλιστα των εορτασμών για τη συμπλήρωση των δέκα χρόνων φασιστικής διακυβέρνησης, προκάλεσε έκπληξη και προβληματισμό, Ο Bruno Spampanato υποστήριξε με μια σειρά επιχειρημάτων την θέση, ότι ένα πραγματικό δημοκρατικό σχήμα δεν μπορούσε να δημιουργηθεί πουθενά αλλού παρά μόνο μέσα σε ένα φασιστικό περιβάλλον γιατί ακριβώς ο Φασισμός είναι έκφραση και αποτέλεσμα μιας λαϊκής επανάστασης σε συνεχή κίνηση.
Τί ακριβώς αντιπροσώπευε για το Spampanato, η φασιστική ιδέα; Όπως για πολλούς Ιταλούς Εθνικιστές ήταν μια ιδέα που γεννήθηκε μέσα στη φρίκη και το αίμα των χαρακωμάτων του μεγάλου πολέμου , όπου φαινομενικά "λαοί χωριστοί" που όμως ήσαν παιδιά της ίδιας Ιταλίας , απέκτησαν συνείδηση και συνυπευθυνότητα μιας ιερής ¨κοινής καταγωγής ώστε να αναπτύξουν στη συνέχεια , τις αρχές μιας νέας δημοκρατίας [30].
Το νόημα αυτό της πραγματικής, της γνήσιας δημοκρατίας απόλυτα νέο , υπήρξε κατά τρόπο παράδοξο έκφραση ενός συντεχνιακού και ολοκληρωτικού κράτους που είχε από τη φύση του τη καταπληκτική δυνατότητα να προβλέψει και να διασφαλίσει όλες σχεδόν τις ανάγκες του λαού μια που στη πραγματικότητα, στην ουσία και όχι στο τύπο, ο φασισμός ήταν ένα "κράτος του λαού" .
Για το Spampanato, αυτό το είδος δημοκρατίας που είχε τις αντοχές και τη δυνατότητα να αναπτυχθεί και να διαμορφωθεί μέσα στα σπλάχνα ενός αυταρχικού καθεστώτος , του φασιστικού, εκφράζει το μοναδικό αληθινό σχήμα δημοκρατίας , όπου ο λαός αναδεικνύεται σαν δημιουργός και αναμορφωτής. Κάτω ακριβώς από τη προστασία μιας αυταρχικής "εξουσίας" σε ρόλο όχι καθοδηγητικό αλλά άγρυπνης "επιτήρησης" και "προστασίας" από τη μια έμπαινε τέλος στα καθεστώτα αυθαιρεσίας και αναρχίας και από την άλλη, διασφαλιζόταν χάρις στο συντεχνιακό σύστημα, η ορθή χρήση και δίκαια κοινωνική κατανομή όλων των πόρων που ήταν σε θέση να παράξει το Έθνος.
Στον αντίποδα της Φασιστικής Δημοκρατίας υπάρχουν φυσικά οι πλουτοκρατικές δημοκρατίες της Ευρώπης και της Αμερικής. Αυτές είναι δημοκρατίες μόνο κατ' όνομα μια που βρίσκονται σε πλήρη εξάρτηση των απαιτήσεων του Κεφαλαίου , μιας οικονομίας στο έλεος των συμφερόντων των πλούσιων lobbies ύπατων ρυθμιστών και αυτών των συνταγματικών πλαισίων της πολιτικής ζωής των λαών.
Για το Σπαμπανατο είναι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι οι συγκεκριμένες "πλουτοκρατίες" επιβάλλοντας , με τη χρήση του ψήφου , ένα είδος ψεύτικης και απατηλής δημοκρατίας αποσκοπούσαν αποκλειστικά στη δημιουργία μιας "βαλβίδας εκτόνωσης , για την εξαέρωση του επαναστατικού πάθους του λαού για τη ποδηγέτηση και πρόληψη των ενστίκτων εξέγερσης των δίχως μέλλον ταπεινότερων τάξεων
Δηλώνει υπέρμαχος του φασιστικού κορπορατισμού, προάγγελο του οποίου θεωρεί το Ντανουντσιανό Σύνταγμα του Καρνάρο (Carta del Carnaro)
Στο διάστημα 1935 -1942 δημοσίευσε αρκετά βιβλία ανάμεσα στα οποία L'Italia di noi και Uomini nel tempo.
Με την έκρηξη του πολέμου κατετάγη εθελοντής .
Υποσημειώσεις
1
2
3
1
2
3
4..Εθνική ιδέα. Εκδόθηκε την 1 Μαρτίου 1911 με τη μορφή εβδομαδιαίας εφημερίδας.Υπεστήριξε την ιταλική επέμβαση στη Λιβύη και στα τουρκοκρατούμενα νησιά του Αιγαίου. Τάχθηκε υπέρ της εισόδου της χώρας στο μεγάλο πόλεμο και με την οικονομική ενίσχυση εθνικιστικής προέλευσης κύκλων μετετράπη στις 2 Οκτωβρίου 1914 σε ημερησία. ............ Στις 28 Δεκεμβρίου 1925 η εφημερίδα απορροφήθηκε από μια άλλη τη Tribuna αλλά διευθυντής παρέμεινε ο Roberto Forges Davanzati,
5.Πρωία.Η ναπολιτάνικη εφημερίδα Il Mattino στα 1922 μετρούσε 30 χρόνια ζωής και ήταν η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της νότιας Ιταλίας. 6 Ο Λαός της Ιταλίας
7
8
9.Η πορεία προς τη Ρώμη ξεκαθάρισε το τοπίο. Ο Βασιλιάς ανέθεσε στο Μουσολίνι εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Πρόκειται για μια κυβέρνηση συνασπισμού όπου οι Φασίστες αποτελούσαν μειοψηφία και στην οποία η Βουλή έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης με μεγάλη μάλιστα πλειοψηφία.
10.Δικός μας κόσμος
11
12
13.Ένα κομματικό ισοζύγιο. Nel suo libro ‘Un bilancio di partito’ egli parla di rivoluzione fascista considerando appunto gli avvenimenti che hanno portato quest’ultimo al potere, come ‘rivoluzionari’: una rivoluzione pragmatica e basata – secondo Spampanato – su poche, chiare, ma fondamentali idee e progetti sociopolitici, economici e culturali. Un programma, quello fascista, in netta antitesi alla vecchia politica europea. Spampanato sostiene che la rivoluzione non è solo uno “scannatoio” o una semplice sostituzione di uomini e di metodi di governo, bensì un atto di fede di un popolo che si solleva e cerca di ritrovarsi. “L’azione stessa è il bisogno insopprimibile di estrinsecazione della dinamica della rivoluzione; è la molla e la propulsione del momento in cui entra il popolo”. Soltanto con l’avvento del fascismo la situazione politica italiana, fino a quel tempo (primi anni Venti), l’Italia ebbe modo di ritrovare una ragione di lotta e, soprattutto, la giustificazione sacrale e sostanziale di un’unità nazionale ben lungi dall’essere stata completata.(Giuseppe Carlino LA ‘DEMOCRAZIA FASCISTA’ DI BRUNO SPAMPANATO)
14
15
16.
17.Επαναστατικές εξισώσεις από το Μπολσεβικισμό στο Φασισμό.Riportatonell'antologia curatada F.Malgeri e G. de Rosa, Critica Fascista ,S.Giovanni Valdarno, Landi,1980, pp 589-593.Βλέπε και Luca Leonelo Rimbotti Il fascismo di sinistra pp 120-121
18
19
20.
21.Η διαγώνιος της ιστορικής επαφής των δύο μεγάλων σύγχρονων επαναστάσεων.
22
23
24
25 Λαός και καθεστώς(1932)
26 Φασιστική Δημοκρατία. Edizioni di «Politica nuova», Roma 1933
27
28 Η οικονομική πολιτική της Ιστορικής Δεξιάς.
29 Ιδέες και ξιφολόγχες
30http://www.storiaverita.org/?p=1189
31
8
9.Η πορεία προς τη Ρώμη ξεκαθάρισε το τοπίο. Ο Βασιλιάς ανέθεσε στο Μουσολίνι εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Πρόκειται για μια κυβέρνηση συνασπισμού όπου οι Φασίστες αποτελούσαν μειοψηφία και στην οποία η Βουλή έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης με μεγάλη μάλιστα πλειοψηφία.
10.Δικός μας κόσμος
11
12
13.Ένα κομματικό ισοζύγιο. Nel suo libro ‘Un bilancio di partito’ egli parla di rivoluzione fascista considerando appunto gli avvenimenti che hanno portato quest’ultimo al potere, come ‘rivoluzionari’: una rivoluzione pragmatica e basata – secondo Spampanato – su poche, chiare, ma fondamentali idee e progetti sociopolitici, economici e culturali. Un programma, quello fascista, in netta antitesi alla vecchia politica europea. Spampanato sostiene che la rivoluzione non è solo uno “scannatoio” o una semplice sostituzione di uomini e di metodi di governo, bensì un atto di fede di un popolo che si solleva e cerca di ritrovarsi. “L’azione stessa è il bisogno insopprimibile di estrinsecazione della dinamica della rivoluzione; è la molla e la propulsione del momento in cui entra il popolo”. Soltanto con l’avvento del fascismo la situazione politica italiana, fino a quel tempo (primi anni Venti), l’Italia ebbe modo di ritrovare una ragione di lotta e, soprattutto, la giustificazione sacrale e sostanziale di un’unità nazionale ben lungi dall’essere stata completata.(Giuseppe Carlino LA ‘DEMOCRAZIA FASCISTA’ DI BRUNO SPAMPANATO)
14
15
16.
17.Επαναστατικές εξισώσεις από το Μπολσεβικισμό στο Φασισμό.Riportatonell'antologia curatada F.Malgeri e G. de Rosa, Critica Fascista ,S.Giovanni Valdarno, Landi,1980, pp 589-593.Βλέπε και Luca Leonelo Rimbotti Il fascismo di sinistra pp 120-121
18
19
20.
21.Η διαγώνιος της ιστορικής επαφής των δύο μεγάλων σύγχρονων επαναστάσεων.
22
23
24
25 Λαός και καθεστώς(1932)
26 Φασιστική Δημοκρατία. Edizioni di «Politica nuova», Roma 1933
27
28 Η οικονομική πολιτική της Ιστορικής Δεξιάς.
29 Ιδέες και ξιφολόγχες
30http://www.storiaverita.org/?p=1189
31
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου