Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1935,(12)


12. Τελικά  "πολύ κακό για το τίποτα".
Ο τραυματισμός του Παναγιωτάκου σε συνδυασμό με τη 15νθήμερη αναρρωτική άδεια που του χορηγείται , είναι μια βολική δικαιολογία  για την άμεση  αντικατάστασή του,  όπως απαιτεί με επιμονή  ο Κονδύλης. Διάδοχός του , στη Διοίκηση του Α Σώματος Στρατού   διορίζεται  όπως είδαμε ,ο   Αλέξανδρος Παπάγος μέχρι τότε  Διοικητής του Γ  Σώματος Στρατού. Τη κενή θέση που αφήνει πίσω του, καταλαμβάνει ο  υποστράτηγος Ζέππος.
Ο Παπάγος γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει και πως θα το επιτύχει. Οι πρώτες διαταγές του που εκδίδονται τις πρώτες ώρες της 10ης Σεπτεμβρίου , αυστηρές και κατηγορηματικές , γίνονται δεκτές μάλλον με ανακούφιση  από τους υφισταμένους του. Μία- μία οι μονάδες, που είχαν πάρει τους δρόμους, υπακούοντας στις διαταγές του Παναγιωτάκου, τώρα, υπακούοντας το ίδιο πιστά στις  διαταγές Παπάγου,  παίρνουν συντεταγμένα το δρόμο της επιστροφής. Η ηρεμία και η τάξη επιστρέφουν και πάλι στους δρόμους της πολύπαθης πρωτεύουσας.
 Με δεδομένη την απόφαση του Τσαλδάρη να ταχθεί υπέρ της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας,  τα πολιτικά πράγματα μπαίνουν στη τελική ευθεία, ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν. Την επόμενη, ημέρα Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου,  ο Πρωθυπουργός, παρά το φορτωμένο του πρόγραμμα,  βρίσκει το χρόνο να επισκεφτεί πρώτα το πολιτικό Παναγιωτάκο, στον Ευαγγελισμό και στη συνέχεια τον στρατιωτικό αδελφό του, στο σπίτι του ,στο Παλαιό Φάληρο. Εκεί αντιλαμβάνεται ότι ο στρατηγός , ενημερωμένος  απόλυτα για τις τελευταίες εξελίξεις, δεν δείχνει τη παραμικρή  διάθεση "συνεργασίας", επιπλέον  απορρίπτει κατηγορηματικά  κάθε ιδέα να απομακρυνθεί από  τη διοίκηση του Α Σώματος Στρατού. Τα τραύματά του είναι ελαφρά, δεν μπορούν να  σταθούν εμπόδιο στην άσκηση των υπηρεσιακών του καθηκόντων   και η δεκαπενθήμερη άδεια που βιάστηκαν να του δώσουν κρίνεται μάλλον υπερβολική.   Δέχεται με επιφυλάξεις  την αντικατάστασή του από το Παπάγο, μια λύση την οποία κρίνει   λύση  με ολότελα προσωρινό χαρακτήρα και δηλώνει κατηγορηματικά ότι αμέσως  μετά τη λήξη της αναρρωτικής του άδειας ,  θα επιστρέψει  στη θέση του  ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή όχι, ο Κονδύλης .
Ο Τσαλδάρης από τη πλευρά του δεν θέλει να αφήσει το στρατηγό να ζει με τις ψευδαισθήσεις του και επιχειρεί με τρόπο κομψό, να τον προϊδεάσει για τα όσα πρόκειται ν' ακολουθήσουν . Μια υπόθεση εργασίας παίρνει σχήμα και μορφή.  Από τη στιγμή που η Κυβέρνηση θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να οδηγηθεί σε άλλου είδους αποφάσεις ο στρατηγός θα δεχόταν να τη διευκολύνει; Τι σημαίνει πρακτικά;  : " Θα δεχόταν ο στρατηγός να ανταλλάξει τη διοίκηση του Α Σώματος Στρατού με μια άλλη σημαντική θέση όπως είναι σαν παράδειγμα, η   Γενική Επιθεώρηση  της Α Στρατιωτικής Περιφέρειας ; Ο Παναγιωτάκος απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε σκέψη που μπορεί να οδηγήσει σε  παρόμοιο  συμβιβασμό. Ο Πρωθυπουργός κάνει μισό βήμα πίσω και δεσμεύεται να εξετάσει και πάλι το πρόβλημα.  Ο πολιτικός ζητά πίστωση χρόνου για να  επεξεργαστεί και να παρουσιάσει τη πιο κατάλληλη λύση και ο  στρατιωτικός δέχεται να τη προσφέρει, αποδεχόμενος τη παράταση της αναρρωτικής του άδειας από 15 ημέρες, όπως ήταν αρχικά σε δύο μήνες .Το θέμα δεν μπορεί να μείνει κρυφό Οι εφημερίδες αναγγέλλουν  το γεγονός.
Ο κ. Παναγιωτάκος εμμένων πάντοτε εις την άποψιν ότι δια την ενίσχυσιν της εννοίας της πειθαρχίας εις το στράτευμα. πρέπει να διατηρήση την διοίκησιν του Α Σώματος Στρατού απεδέχθη εν τούτοις προς διευκόλυνσιν του κ.Πρωθυπουργού, όπως του δοθή παράτασις μέχρι δύο μηνών της εις ην διατελεί αναρρωτικής αδείας του κ. Παπάγου θεωρουμένου ως προσωρινού αναπληρωτού.[1]
Στο μεταξύ το ήδη φορτισμένο  πολιτικό κλίμα, με την οριστική απόφαση του Τσαλδάρη πάνω στο πολιτειακό, φορτίζεται περισσότερο. Η αντιπολίτευση μοιάζει διχασμένη. Ένα σημαντικό μέρος της δηλώνει τη συμμετοχή της στο δημοψήφισμα , ένα άλλο μέρος τάσσεται υπέρ της αποχής όλοι όμως πιέζουν το Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αναλάβει πρωτοβουλίες.Στο συμπολιτευόμενο και αντιπολιτευόμενο τύπο, η μάχη παίρνει δραματικούς τόνους. Άγνωστα στοιχεία και γαργαλιστικές λεπτομέρειες έρχονται στο φως. Η "ανατρεπτική" και "προδοτική" δράση του Περικλή Ράλλη περνά στα πρωτοσέλιδα . Ο τέως υπουργός των Εσωτερικών κατηγορείται ευθέως ότι με χαλκευμένα στοιχεία  κατάφερε να εξαπατήσει τόσο το  Πρωθυπουργό  όσο και το Παναγιωτάκο, τον οποίο είχε καταστήσει άβουλο όργανό του. Έκπληκτος για τα όσα του καταλογίζει μερίδα του τύπου ο στρατηγός αντιδρά με ετοιμότητα. Σε επιστολή του προς τον Ευστρατίου, Διευθυντή της εφημερίδας Ελληνικόν Μέλλον γράφει ανάμεσα στα άλλα....
Σας συγχαίρω δια την τόσον θορυβώδη φιλαλήθειάν σας με την οποίαν εσπεύσατε να διαφωτίσετε το Ελληνικόν Κοινόν. Τοιούτου είδους είδους ανακρίβειαι, αναγραφόμεναι εις τας εφημερίδας και δια πρόσωπα γνωστά στην Κοινήν Γνώμην , αν δεν προκαλούν την αγανάκτησιν, προκαλούν όμως την αηδίαν.....[2]
Με τη σειρά του αντεπιτίθεται και ο Περικλής Ράλλης. Κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να καταρρίψει τις κατηγορίες , διαψεύδει τα πάντα και απειλεί με μηνύσεις.
Υφίσταμαι από τινος καιρού από των στηλών ωρισμένων εφημερίδων δημοσιογραφικήν επίθεσιν της οποίας αδυνατώ να συλλάβω τους σκοπούς και η οποία, κατ εμέ , υπερβαίνει παν όριον της επιβαλλομένης ευπρεπείας, τοσούτω μάλλον καθ' όσον αι διευθύνσεις των εν λόγω εφημερίδων οχυρούνται όπισθεν της βουλευτικής ασυλίας.........Ουδέποτε εκάλεσα εις το υπουργείον των Εσωτερικών και δη κατά το απόγευμα της παρελθούσης Δευτέρας , εκπροσώπους των εργατικών τάξεων , ουδέ έσχον μετ' αυτών οιονδήποτε διάλογον. Ουδέποτε υπέδειξα εις στρατιωτικόν παράγοντα να διενεργήση συλλήψεις άλλων παραγόντων. Ουδέποτε εκάλεσα αστυνομικόν , εις τον οποίον να εισηγηθώ άλλο τι , πλην της τηρήσεως της τάξεως. Ουδέποτε απηύθυνα εγκύκλιον εις τους νοομάρχας ή εις άλλην αρχήν δια να κατευθύνω τας ενεργείας των προς αναβολήν του Δημοψηφίσματος . Και αν υπάρχη τοιούτον έγγραφον , αποτελεί υποχρέωσιν τιμής η δημοσίευσίς του. Επί των δυσφημήσεων αυτών δεν πρόκειται να επανέλθω παρά μόνον εφ' όσον εξ υπευθύνου πηγής αποδοθή και η ελαχίστη αιτίασις , ότι ο τέως υπουργός των Εσωτερικών δεν εξετέλεσε το καθήκον του πιστώς και εντός της χαραχθείσης υπό του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως πολιτικής. Θα ήτο ευτύχημα αν και άλλοι ευρίσκοντο εις θέσιν να προβούν εις παρομοίαν δήλωσιν.[3]
Το θέμα της "άδικης" απομάκρυνσης Παναγιωτάκου καθώς και η ανάγκη αποκατάστασης της τιμής και της υπόληψής του δημιουργεί καινούργιους κλυδωνισμούς και αναζωπυρώνει τις αντιστάσεις των οπαδών της Δημοκρατίας . Για μια ακόμα φορά ο Τσαλδάρης δέχεται ισχυρές πιέσεις από μερίδα βουλευτών του να διακόψει τη συνεργασία με το Κονδύλη..... Η ένταση περνά στους Λάκωνες ψηφοφόρους οι οποίοι με ψηφίσματα κινητοποιούνται υπέρ του Παναγιωτάκου. Μια εκδήλωση συμπαράστασης προαναγγέλλεται από τους Λάκωνες του Πειραιά στο Δημοτικό θέατρο της πόλης. Η πρωτοβουλία αυτή γεννά καινούρια προβλήματα. Από το περασμένο Σάββατο η πόλη ζει στους ρυθμούς των των έκτακτων αστυνομικών μέτρων που έχει λάβει το Υπουργείο των Εσωτερικών. Οι διαδηλώσεις πολιτών απαγορεύονται δια ροπάλου . Για να μη βρεθούν λοιπόν αντιμέτωποι για μια ακόμη φορά στους δρόμους αστυνομικοί και πολίτες, επιλέγεται μια μέση και μάλλον ανώδυνη λύση. Τα αστυνομικά μέτρα παραμένουν σε ισχύ αλλά η αστυνομία, ύστερα από άνωθεν συστάσεις, παραχωρεί στους διοργανωτές της εκδήλωσης κατ΄εξαίρεση, τη σχετική άδεια. Και μέσα σ αυτή τη καλή χαρά, μπαίνει στην Αθήνα ένα τραίνο κατάφορτο με στρατιώτες . Μεταφέρει άνδρες των συνταγμάτων Τρίπολης και Ναυπλίου . Πιθανότατα αποτελούν το προπομπό της δύναμης που ο Παναγιωτάκος είχε καλέσει στη Πρωτεύουσα, δύο εικοσιτετράωρα πριν , για να σώσουν τη Δημοκρατία που κινδύνευε....... Το Υπουργείο των Στρατιωτικών αντιδρά με ετοιμότητα και επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή η μετακίνηση των μονάδων ήταν προγραμματισμένη από καιρό και ο προορισμός τους δεν ήταν η Πρωτεύουσα αλλά τα βόρεια σύνορα, όπου όφειλαν να αντικαταστήσουν τους απολυόμενους συναδέλφους τους της κλάσης 1934...
Τη Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται δίχως ιδιαίτερα προβλήματα η μεγάλη συγκέντρωση των Λακώνων στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά. Τα στρατεύματα που είχαν  φτάσει από τη Πελοπόννησο στη Πρωτεύουσα , ύστερα από μια σύντομη παραμονή στο Ρουφ, ξαναφορτώνονται στα τραίνα με προορισμό τα βόρεια σύνορα. Ο Παναγιωτάκος εξακολουθεί να αρνείται κάθε ιδέα για μετακίνησή του σε μια από τις τρεις Γενικές Επιθεωρήσεις με το αιτιολογικό ότι δεν θέλει να αδικήσει συνάδελφό του στερώντας του τη θέση . Ο Κονδύλης , για να τον απαλλάξει από τις όποιες ενοχές προσφέρεται να δημιουργήσει για χάρη του, μια καινούρια Γενική Επιθεώρηση , κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του . O Παναγιωτάκος ύστερα μάλιστα από τη λαϊκή συμπαράσταση που εκδηλώθηκε προς το πρόσωπό του δεν κάνει ούτε ένα βήμα πίσω ,επιμένει στην αξίωσή του και ενημερώνει εγγράφως το Πρωθυπουργό. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι μια δεύτερη μετακίνηση Παπάγου σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αναπόφευκτα θα δημιουργήσει αναστατώσεις με απρόβλεπτες ίσως συνέπειες. Εκτός εάν . .. Η ιδέα να ορκιστεί ο Παπάγος υφυπουργός Στρατιωτικών μόνο και μόνο για να αδειάσει η θέση , που τόσο επιθυμεί ο Παναγιωτάκος, δεν βρίσκει υποστηρικτές πέρα από τον εισηγητή της........
Στο μεταξύ ο Πρωθυπουργός Τσαλδάρης ύστερα από σχετικές διαβουλεύσεις ξεπερνά τους ύφαλους των εσωκομματικών αντιδράσεων και ανακοινώνει την ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Θα λάβει χώρα τη τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, στις 27 του μηνός. .....
Στο υπουργείο των Εσωτερικών, ο Σαγιάς αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα. Στα πλαίσια της ομαλής πορείας προς το δημοψήφισμα , αναζητά τρόπο να μειώσει στο ελάχιστο τις όποιες πολιτικές αντιστάσεις της αντιπολίτευσης και ξεκινά από το Ριζοσπάστη το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του ΚΚΕ . Αρπάζεται από μια ανώνυμη επιστολή κάποιου που με την υπογραφή "αξιωματικός" καταγγέλλει στην εφημερίδα ένα επικείμενο φιλοβασιλικό πραξικόπημα υπό τη καθοδήγηση των Κονδύλη και Ρέππα . Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ριζοσπάστης μιλά για σχεδιαζόμενο πραξικόπημα ούτε και η μοναδική εφημερίδα που αναφέρεται στο θέμα αυτό εκείνο το Σεπτέμβρη του 1935. Παρ όλα αυτά , ο υπουργός αποφασίζει , κάνοντας χρήση των εξουσιών που πηγάζουν από τη ΚΗ συντακτική πράξη να απαγορεύσει τη κυκλοφορία της εφημερίδας για 2 μήνες. Δικαιολογεί την απόφαση με το σκεπτικό ότι τέτοιου είδους ανακριβείς ειδήσεις μπορούν να προκαλέσουν στο λαό εμφύλιο σπαραγμό.
Υπάρχει μια ακόμα εκκρεμότητα.
Τα όσα τραγικά συνέβησαν στο Ναό της Δημοκρατίας δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα . Ο άμεσος κολασμός των πράξεων και η υποδειγματική τιμωρία των ενόχων  είναι ηθικό καθήκον της Κυβέρνησης και η Δικαιοσύνη επιλαμβάνεται του θέματος με πρωτοφανή, αν όχι ευαισθησία , τουλάχιστον ταχύτητα.

Η αρχή γίνεται με το Λουκίδη. Η κράτηση του μετατρέπεται σε σύλληψη, το ίδιο βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου και η κατηγορία που του αποδίδεται είναι βαριά: Απόπειρα δολοφονίας αξιωματικού ,ανωτάτου μάλιστα βαθμού. Η ποινή που προβλέπεται είναι εξοντωτική, που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε εκτέλεση. Στη θέση του, . στη διοίκηση του Λόχου του Υπουργείου, τοποθετείται ο Υπολοχαγός Καλλιγέρης υπασπιστής μέχρι τότε του Υποστράτηγου Πρωτοσύγγελου. Η φύλαξη της Βουλής περνά στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εσωτερικών και ο λόχος της Φρουράς καλείται να παραχωρήσει τη θέση του σε αστυνομική δύναμη και να αποσυρθεί. Ο Μαυρομμάτης, πρωταγωνιστής του επεισοδίου με το Δαβάκη , τίθεται διακριτικά στη διάθεση του Υπουργείου μέχρι να συνταχτεί το πόρισμα μιας εξεταστικής επιτροπής η προεδρία της οποίας έχει ανατεθεί στο Τσολάκογλου [ ]. Καινούριος Προσωπάρχης του Υπουργείου τοποθετείται  ο αντισυνταγματάρχης Πεζικού Σωτηριάδης. Ο Δαβάκης δεν έχει την υπομονή να περιμένει το πόρισμα Τσολάκογλου και υπογράφει εν θερμώ μια αίτηση αποστρατείας. Δεν του είναι αρκετό. Νοιώθει ταπεινωμένος . Το πληγωμένο του φιλότιμο ζητά ικανοποίηση και ο ίδιος προσανατολίζεται στο ενδεχόμενο να καλέσει το Μαυρομμάτη σε μονομαχία . Και ένας άλλος αξιωματικός , ο υπασπιστής του προτύπου Τάγματος Ευζώνων λοχαγός Λάβας που είχε "εκτεθεί" ίσως περισσότερο από ότι επέτρεπε εκείνη τη νύχτα , επιχειρεί να αποφύγει τα χειρότερα και ζητά να τεθεί σε διαθεσιμότητα .Στις 11 Σεπτεμβρίου μιμείται το παράδειγμά του ο ταγματάρχης Κατσαρός. Το δρόμο της παραίτησης επιλέγει άλλος ένας από τους "χαμένους" εκείνης της νύχτας, ο ταγματάρχης Αθαν. Πέππας . Το αίτημά του απορρίπτεται και ο ίδιος αναβαθμίζεται στη θέση του υποδιοικητή στο Προτύπου Τάγματος Ευζώνων .[ ]

Θυμόμαστε ότι ο Κετσέας, ύστερα από διαταγή Παναγιωτάκου είχε διαταχθεί να αναλάβει τη Διοίκηση του συγκροτηθέντος μικτού αποσπάσματος και είχε ενεργό ρόλο στα γεγονότα της 9 Σεπτεμβρίου. Με επείγουσα διαταγή υπουργείου μετατίθεται αμέσως από το 1ο Σύνταγμα σε μια νεκρή θέση της επιθεώρησης πεζικού.. Την ίδια τύχη έχει και ο Ταβουλάρης . Στο μεταξύ στα συντάγματα που ενεπλάκησαν στα γεγονότα της Δευτέρας οι ανακρίσεις οδηγούν σε κάποιες λιγότερο ή περισσότερο ανώδυνες μεταβολές και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις δεν απουσιάζει ο υποκειμενικός χαρακτήρας.
Στο 34ο Σύνταγμα , σα παράδειγμα, δύο αξιωματικοί ,οι λοχαγοί Βιζάς και Χρηστέας απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους και ο Λάβδας αιτιολογεί λακωνικά τους λόγους που τον οδήγησαν στη λήψη εκείνων των διοικητικών μέτρων .
Ο πρώτος κατηγορείται για παράλειψη καθήκοντος, μια που δεν είχε αναφέρει όπως είχε υποχρέωση τη μετακίνηση του τμήματος στου Μακρυγιάννη και ο δεύτερος για τυπικούς υπηρεσιακούς λόγους.
Ενόχους αναζητά και ο υπουργός Αεροπορίας Νικολαϊδης . Δίχως ιδιαίτερο ζήλο, είναι αλήθεια , προσπαθεί να ρίξει φως στα γεγονότα της λεωφόρου Συγγρού και αναζητά τους πρωτεργάτες σμηνίτες.
Τα γεγονότα της 9 Σεπτεμβρίου με τον ένα τρόπο τσαλακώνουν τη καριέρα μιας σαρανταριάς αξιωματικών οι οποίοι , σε τελική ανάλυση ,δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να υπακούσουν τις διαταγές των ανωτέρων τους.Οι περισσότεροι από αυτούς  προσανατολίζονται στη λύση των παραιτήσεων. Από τη μεριά του Υπουργείου των Στρατιωτικών υπενθυμίζει ότι οι ομαδικές παραιτήσεις, αντιμετωπίζονται σα στάση και κατά συνέπεια αποτελούν σοβαρό αδίκημα.
Ένα καινούριο θέμα προκύπτει ύστερα από όλα αυτά . Ποιο δικαστήριο είναι αρμόδιο τελικά να δικάσει το Λουκίδη και όσους ενδεχόμενα έχουν συνεργαστεί μαζί του; Το άρθρο100 του Συντάγματος του 1927 είναι βέβαια ξεκάθαρο .
Υπό των ορκωτών δικαστηρίων δικάζονται τα κακουργήματα , τα πολιτικά εγκλήματα , ως και τα του τύπου , οσάκις ταύτα δεν αφορώσι τον ιδιωτικόν βίον, εκτός των κατά των δικαστικών υπαλλήλων από του βαθμού του ειρηνοδίκου και άνω αδικημάτων του τύπου, δικαζομένων πάντοτε υπό των ορκωτών δικαστηρίων , εις την αρμοδιότητα των οποίων δύνανται δια νόμου να υπαχθούν και άλλα αδικήματα .Κακουργήματα υπαχθέντα δι' ειδικών νόμων εις την αρμοδιότητα των Εφετείων θέλουν εξακολουθήσει δικαζόμενα υπό των δικαστηρίων τούτων , εφ'όσον νόμος δεν ήθελεν επαναφέρει ταύτα υπό την αρμοδιότητα των ορκωτών δικαστηρίων. Τα περί Στρατοδικείων, Ναυτοδικείων και Δικαστηρίων λειών κανονίζονται δι ειδικών νόμων , οίτινες όμως δεν δύνανται να υπαγάγουν εις την αρμοδιότητα των Στρατοδικείων , και Ναυτοδικείων αδικήματα διαπραττόμενα υπό στρατιωτικών και στρεφόμενα κατά της ζωής , υγείας, τιμής , αγνείας και σωματικής ακεραιότητος των ιδιωτών ή εν γένει κατά του προσώπου αυτών ή αφορώντα εις φθοράν ή βλάβην της περιουσίας των. Ουδέποτε ιδιώται δύνανται να υπαχθώσιν εις την αρμοδιότητα Στρατοδικείων και Ναυτοδικείων. (Ερμηνευτική δήλωσις επί του άρθρου 100"Η έννοια της 3ης παραγράφου του άρθρου 100 είναι ότι δεν περιλαμβάνονται εις αυτήν τα αδικήματα στρατιωτικώνκατά πολιτών , τα οποία εγένοντοκατά την εκτέλεσιν στρατιωτικής εντολής.") Ειδικός νόμος δύναται να κανονίση τα των ειδικών δικαστηρίων παίδων.......
Υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια. Το άρθρο 100 του Συντάγματος έχει καταργηθεί με συντακτική πράξη της Κυβέρνησης.
Για το Κονδύλη τα πράγματα μοιάζουν ξεκάθαρα. Οι κατηγορούμενοι στρατιωτικοί πρέπει να ανακρίνονται από στρατιωτικούς και να δικάζονται από  Στρατοδικεία. Ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Βοζίκης όμως, έχει αντίθετη γνώμη. Προσπαθεί να πείσει το Πρωθυπουργό πως στη συγκεκριμένη περίπτωση το πρώτο λόγο τον έχουν τα πολιτικά δικαστήρια. Τα αδικήματα έχουν τελεστεί στο χώρο της Βουλής και το μέγαρο της Βουλής σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί στρατιωτικός χώρος επειδή κάποιος είχε την έμπνευση να αναθέσει τη φύλαξη και προστασία του σε ένα μόνιμα στρατωνισμένο λόχο του υπουργείου στρατιωτικών. Αντίθετα. Από νομικής άποψης η Βουλή βρίσκεται κάτω από τη δικαιοδοσία του Πρόεδρου της Βουλής. Επιπλέον σύμφωνα με τις πρώτες καταθέσεις, τα δύο αδέλφια ,ο πολιτικός και ο στρατιωτικός δεν δέχθηκαν επίθεση μόνο από τους στρατιωτικούς αλλά και από πολίτες. Αν αποδειχθεί κάτι τέτοιο τα πράγματα στο στρατοδικείο θα πάρουν δυσάρεστη τροπή και θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο. Κατά την άποψή του Βοζίκη το πρώτο λόγο έχουν τα τακτικά δικαστήρια. Μόνο στη περίπτωση που δεν θα προκύψει  ενοχή πολιτών , η υπόθεση μπορεί να  να περάσει  στην αρμοδιότητα του στρατοδικείου .......
Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 1935. Το απόγευμα το θέμα επανέρχεται στη διάρκεια της συνεδρίασης της νομοθετικής επιτροπής. Οι κονδυλικοί διαμαρτύρονται ο Βοζίκης επιμένει, ότι σύμφωνα με το ψήφισμα της εθνοσυνέλευσης είναι ο μόνος εντεταλμένος για την εσωτερική διοίκηση του κτιρίου της Βουλής και επομένως έχει δικαίωμα και καθήκον ταυτόχρονα, να ζητήσει την επέμβαση εισαγγελέα από τη στιγμή μάλιστα, που είχε  τραυματιστεί μέλος της εθνοσυνέλευσης. Η αντιπαράθεση δεν αργεί να πάρει άσχημη τροπή και ο Μαλλώσης πληρεξούσιος Αργολιδοκορινθίας πιάνεται στα χέρια με το κονδυλικό Δαρβέρη.
Όλο αυτό το διάστημα η αντιπολίτευση επιχειρεί με συντονισμένες μεθοδεύσεις να δημιουργήσει μεγαλύτερη κρίση ζητώντας από το Πρόεδρο της Δημοκρατίας να εκβιάσει τη κατάσταση παραιτούμενος. Ο Ζαΐμης όμως διστάζει να κάνει το αυτονόητο μπερδεύοντας σαν Πρόεδρος που είναι ,το προσωπικό συμφέρον με το συμφέρον της Πατρίδας.  κ. Ζαϊμης δεν πρόκειται να παραιτηθή προ της τελικής λύσεως του Πολιτειακού " γράφει η εφημερίδα "Πρωία" της Τρίτης 10 Σεπτεμβρίου 1935.....
Έτσι λοιπόν ο Κονδύλης, παρ΄όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των πολιτικών του αντιπάλων να τον εκτοπίσουν, παραμένει τελικά στη κυβέρνηση Τσαλδάρη η οποία με τη σειρά της κερδίζει παράταση ζωής, για ένα σχεδόν ολόκληρο μήνα ..

Υποσημειώσεις:
[12. 1]] Ελληνικόν Μέλλον Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 1935
[12, 2] Ελ. Άνθρωπος Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου.
[12, 3]
[12. 4]

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

François Teutsch: ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΓΑΛΛΙΑ , ΟΧΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (La France est notre mère, pas la République )


Les politiciens français ne sont pas des patriotes, mais des idéologues. Ce qui explique qu’ils n’aiment pas la France, mais la République.(Οι Γάλλοι πολιτικοί  δεν είναι πατριώτες , αλλά ιδεολόγοι. Αυτό εξηγεί το λόγο  για τον οποίο αντί  για τη  Γαλλία αγαπούν  τη Δημοκρατία.)

 Les politiciens français ne sont pas des patriotes, mais des idéologues. Ce qui explique qu’ils n’aiment pas la France, mais la République. Qu’à une réalité charnelle ils préfèrent un concept abstrait. Qu’à notre histoire ils substituent un mythe, qu’à notre géographie ils aiment mieux celle du village mondial. Utopie, construction intellectuelle, nos cervelles d’énarques semblent n’utiliser leur intelligence que pour manier des idées, sans jamais les relier au réel, au monde sensible, à la vraie vie.
C’est ainsi que François Hollande, après tant d’autres phrases du même tonneau, disait l’autre jour à Sarre-Union : « la République aime tous ses enfants. » Révérence gardée, Monsieur le Président, ce blabla ne signifie rien.
La république n’est pas notre mère, ne vous en déplaise. Marianne n’a pas cinq enfants, comme le chantait joliment Michel Delpech. Elle n’est même pas jolie. La République, c’est un régime institutionnel, rien de plus, rien de moins. Libre à chacun de penser qu’il s’agit du meilleur pour notre pays, l’opinion est discutable, mais libre. Sauf pour les républicains.

Votre République, c’est un meurtre rituel et fondateur : celui d’un père de famille de 38 ans qui devait mourir pour que vive le régime. Un crime jamais renié, à la charge symbolique lourde de sens ; une religion nouvelle fondée sur le sang versé.

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΣΣΑΛΙΔΗΣ: Φίλιππο Μαρινέττι: Ο Εθνικοεπαναστάτης ηγέτης του Φουτουρισμού.


«Θα δοξολογήσουμε τον πόλεμο- την μόνη υγιεινή του κόσμου - τον μιλιταρισμό, τον πατριωτισμό, την χειρονομία των αγγελιοφόρων της ελευθερίας που σπέρνουν τον όλεθρο, τις ωραίες ιδέες που γι' αυτές αξίζει να πεθάνει κανείς, και την περιφρόνηση προς τις γυναίκες.
Φίλιππο Μαρινέττι , «Μανιφέστο του Φουτουρισμού»


Έκλεισαν στις 22 Δεκεμβρίου 2011, 135 χρόνια από την γέννηση του Φίλιππο Τομάσο Μαρινέττι , του ποιητή που υπήρξε ηγέτης του «αβαντ γκαρντ» κινήματος του Φουτουρισμού και ο κύριος πρόδρομος του Ιταλικού Φασισμού. Ευκαιρία να θυμηθούμε το έργο του.Από τον Νίτσε και τον Σορέλ στον Φουτουρισμό
Ο Φίλιππο Μαρινέττι έκανε την εμφάνιση του το 1904, εμπνευσμένος από την Νιτσεϊκή ανατροπή των παλιών αξιών και κυριαρχία του Υπεράνθρωπου και τις απόψεις του αναρχοσυνδικαλιστή Ζωρζ Σορέλ για ένα επαναστατικό προλεταριάτο με ηρωικούς ηγέτες. Το πρώτο ποίημα «Καταστροφή» ήταν «ένα αναρχικό ποίημα, ένα ερωτικό ποίημα» Όμως οι ιδέες του αποκρυσταλλώθηκαν καλύτερα στο «Μανιφέστο του Φουτουρισμού» που έγραψε μαζί με τους Ουμπέρτο Μοτσιόνι, Κάρλο Κάρα, Λουίτζι Ρουσόλο και Τζίνο Σεβερλινι. Ένα κείμενο που θα ήταν ο πρόδρομος του φασισμού, του επαναστατικού εθνικισμού του Μεσοπολέμου.
Υπήρχε όμως ένα στοιχείο που θα έκανε τον Μαρινέττι να διαφέρει από τους άλλους στοχαστές και λογοτέχνες του επαναστατικού εθνικισμού. Αυτό ήταν η ταχύτητα του αυτοκινήτου και γενικότερα η καινούργια τεχνολογία. Αντίθετα με τον Έβολα και τον Γέητς που λάτρευαν τον Μεσαίωνα και τους Χάμσουν και Χένρυ Γουίλλιαμς( που απεχθανόταν την τεχνολογία προς χάριν μιας αγροτικής ζωής, ο Μαρινέττι ασπάσθηκε την τεχνολογία και ήθελε να ζει στο σημερα, όχι στο χθες.
Ανάμεσα σε άλλα έγραφαν:
1) Πρόκειται να τραγουδήσουμε την αγάπη του κινδύνου, την συνήθεια της ενέργειας και της έλλειψης φόβου.
2) Το θάρρος, η τόλμη και η εξέγερση θα είναι απαραίτητα στοιχεία της ποίησης μας.
3) Μέχρι τώρα, η λογοτεχνία έχει εκθειάσει την ακινησία της σκέψης, την έκσταση και τον ύπνο. Σκοπός είναι να εξάρουμε την επιθετική δράση , την πυρετώδη αϋπνία, τον δρασκελισμό του δρομέα, το πήδημα του θανάτου, την γροθιά και το χαστούκι.
4) Επιβεβαιώνουμε ότι η μεγαλοπρέπεια του κόσμου έχει εμπλουτιστεί από μια καινούργια ομορφιά: την ομορφιά της ταχύτητας. Ένα βρυχώμενο αυτοκίνητο που καλπάζει μανιασμένο είναι πολύ πιο όμορφο από την Νίκη της Σαμοθράκης.
6) Πέρα από τον αγώνα, δεν υπάρχει ομορφιά. Κανένα έργο χωρίς επιθετικό χαρακτήρα δεν μπορεί να θεωρηθεί αριστούργημα. Η ποίηση πρέπει να συλληφθεί ως μια βίαιη επίθεση σε άγνωστες δυνάμεις, ως τιθάσευση και υποταγή τους ενώπιον του ανθρώπου.
7) Ο Χρόνος και ο Χώρος πέθαναν χθες. Ζούμε ήδη το αδύνατο, επειδή έχουμε δημιουργήσει την αιώνια, πανταχού παρούσα ταχύτητα.
8) Θα εξυμνήσουμε τον πόλεμο- την μόνη υγιεινή του κόσμου- τον μιλιταρισμό, τον πατριωτισμό, τη καταστροφική χειρονομία των αγγελιοφόρων της Ελευθερίας, τις ιδέες που αξίζει να πεθάνει κανείς για αυτές και την περιφρόνηση προς τις γυναίκες.
9)Θα καταστρέψουμε τα μουσεία, τις βιβλιοθήκες και τις ακαδημίες κάθε είδους, θα πολεμήσουμε τον ηθικισμό, τον φεμινισμό, κάθε ευκαιριακή η ωφελιμιστική δειλία.
10) Θα τραγουδήσουμε τα μεγάλη πλήθη, τα συνεπαρμένα από την δουλειά, την ευχαρίστηση και την εξέγερση. Θα τραγουδήσουμε για τις πολύχρωμες, πολυφωνικές παλίρροιες της επανάστασης στις σύγχρονες πρωτεύουσες.
Από τη Ιταλία εκτοξεύουμε προς όλον τον κόσμο αυτό το μανιφέστο της φλεγόμενης και ανατρεπτικής βιαιότητας, με το οποίο σήμερα ιδρύουμε τον Φουτουρισμό, επειδή θέλουμε να απελευθερώσουμε αυτή την χώρα από την δύσοσμη γάγγραινα των καθηγητών, των αρχαιολόγων , των ξεναγών και των παλαιοπωλών της» .
Οι Φουτουριστές ήταν εθνικιστές και επαναστάτες, σχεδόν αναρχικοί και ο εθνικισμός τους δεν είχε τίποτα με τι παραδοσιακές αξίες του Συντηρητισμού . Ήθελαν να γκρεμίσουν τα πάντα και να φτιάξουν μια καινούργια Ιταλία.




ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

CONSTANTIN PANCU: ΤΟ "ΠΙΣΤΕΥΩ" ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.


Πιστεύω σε ένα ενιαίο και αδιαίρετο  Ρουμανικό Κράτος  από το Δνείστερο μέχρι το Πάθισσο [1] που συμπεριλαμβάνει  όλους τους Ρουμάνους  και αποκλειστικά τους Ρουμάνους , φιλεργατικό . περήφανο , θεοσεβούμενο του τιμά τη Πατρίδα και το Γένος. Σε ένα Κράτος   που θα αναγνωρίσει στους άνδρες και τις γυναίκες ίσα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα    και θα προστατεύει την οικογένεια , τους υπαλλήλους και τους εργάτες ώστε να λαμβάνουν μεροκάματο με βάση τον αριθμό των παιδιών και με βάση τη παραγόμενη εργασία -ύστερα από ποιοτική και ποσοτική της αξιολόγηση.
Πιστεύω σε ένα Κράτος υποστηρικτή της κοινωνικής αρμονίας μέσα από μια μείωση των οικονομικών ανισοτήτων, το οποίο πέρα από το μισθό , θα κοινωνικοποιήσει τα εργοστάσια , θεωρούμενα ιδιοκτησία όλων των εργαζόμενων , που θα ευνοεί τη κατανομή των αγαθών μεταξύ του αφεντικού (κράτος ή ιδιώτης)  και του εργαζόμενου.  Το αφεντικό (ιδιώτης)  πέρα από την αποζημίωση  για την εργασία του, θα λάβει  ένα ποσοστό αναλογικά μειούμενο  επί του κεφαλαίου.
Και σε ένα κράτος που εξασφαλίζει  τους εργαζόμενους  μέσα από ένα Ταμείο Πρόνοιας  ,σε θέση  να διαχειριστεί τη λειτουργία καταστημάτων  τροφίμων  και ειδών ένδυσης  για  τους εργάτες και τους υπάλληλους , οι οποίοι οργανωμένοι σε εθνικά συνδικάτα θα έχουν τους δικούς  τους εκπροσώπους στις επιτροπές  διαχείρισης των διαφόρων βιομηχανικών μονάδων αγροτικών ή  εμπορικών.
Και στο μεγάλο και ισχυρό  "Πατέρα των εργατών " και "Βασιλιά των αγροτών " Φερδινάνδο Α,[2] που έχει θυσιάσει τα πάντα  για την ευημερία της Ρουμανίας   και που στον αγώνα για την απελευθέρωσή μας έχει ταυτιστεί με  το λαό.
Αυτός επικεφαλής των στρατευμάτων  στο Mărăști[3]  και Mărășești [4] κατάφερε τελικά να νικήσει και τώρα περιβάλει  ξανά με αγάπη και εμπιστοσύνη τους στρατιώτες, που του οφείλουν  πίστη, και που βρίσκουν στα στρατόπεδα  ένα πραγματικό σχολείο  του έθνους.
Σε μια εθνική τριχρωμία περιστοιχισμένη από ακτίνες του Εθνικοχριστιανικού σοσιαλισμού σύμβολο αρμονίας ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές της μεγάλης Ρουμανίας.
Σε μια Αγία Χριστιανική εκκλησία , με παπάδες που ζουν σύμφωνα με το ευαγγέλιο και αποκλειστικά για το ευαγγέλιο , πρόθυμοι να θυσιαστούν με τρόπο Αποστολικό για χάρη του λαού.
Αναγνωρίζω την ανάγκη για την εκλογή των υπουργών από τη Βουλή, τη κατάργηση της Γερουσίας, την οργάνωση της αγροφυλακής , τη προοδευτική φορολογία επί των εισοδημάτων, τις σχολές γεωργίας και των επαγγελματικών σχολών της χώρας , τα κέντρα για τις νοικοκυρές και τους ενήλικες, τα άσυλα για τους ανήμπορους  και τους γέρους , τις εθνικές κατοικίες,   τα εργαλεία για να καταστεί δυνατή η ικανοποιητική γνώση της νομοθεσίας από τη μεριά όλων , την ενθάρρυνση  της ιδιωτικής πρωτοβουλίας προς το συμφέρον του γένους και την ανάπτυξη της αγροτικής προσπάθειας υπό το τύπο της οικογενειακής επιχείρησης .
Προσδοκώ  την ανάσταση της εθνικής συνείδησης  και του τελευταίου βοσκού και την έλευση των πεφωτισμένων ανάμεσα στους βασανισμένους για να τους θωρακίσουν  και να τους βοηθήσουν , στα πλαίσια της πραγματικής αδελφοσύνης , που είναι το θεμέλιο της αυριανής Ρουμανίας. Αμήν. 

"Garda ConştiinţeiNaţionale
Ziarul "Conştiinţa"[5], Luni 9 Februarie 1920.
Ξεκινήσαμε στη συνέχεια το έργο της οργάνωσης των εθνικών συνδικάτων.
Παραθέτω το πρακτικό της σύστασης ενός συνδικάτου. Το δημοσιεύω για να καταδείξω την συνυπευθυνότητα των εργατών του Ιασίου, εκείνες τις ώρες.
ΠΡΑΚΤΙΚΟ
Οι παρακάτω υπογράφοντες βιοτέχνες , εργαζόμενοι και εργάτες   στη βιομηχανία καπνού της R.M.S[6] συγκεντρωθήκαμε  στα γραφεία της Φρουράς της Εθνικής Συνείδησης στην οδό V. Alecsandri αρ 3 υπό τη προεδρία του εν ενεργεία Προέδρου  της Φρουράς C.Pancu, εξαιτίας εγκληματικών διαθέσεων κάποιων ατόμων που υπηρετούν συμφέροντα διαφορετικά  από εκείνα του Γένους τους  και ενάντια στη προπαγάνδα εκείνων που επιχειρούν να χτυπήσουν τη καλή λειτουργία του θεσμού αυτού και την ίδια μας την ύπαρξη   σαν εργατών που μοχθούμε για ένα κομμάτι ψωμί -μοναδική διατροφική πηγή για μας και τα παιδιά μας,- όλοι εμείς οι Ρουμάνοι εργάτες  έντιμοι και τιμημένοι  που δεχόμαστε να βαδίσουμε  κάτω από τη σημαία της γης μας  και δεχόμαστε να βαδίσουμε  στο δρόμο που τα υπέρτατα συμφέροντα  του γένους αυτού αξιώνουν για   τη καλή λειτουργία του θεσμού αυτού , ώστε να σταματήσει μία για πάντα η προπαγάνδα του εχθρού ανάμεσα στις γραμμές μας, αποφασίσαμε  να συστήσουμε ένα εθνικό επαγγελματικό , για το οποίο έχουμε επιλέξει  τη παρακάτω επιτροπή και ένα πληρεξούσιο της "Φρουράς της Εθνικής Συνείδησης".
Ακολουθούν 183 υπογραφές.
(Ziarul "Conştiinţa", Luni 9 Februarie 1920. Αρ 17 και 18.)

Υποσημειώσεις:
[1] Ρουμανική ονομασία Tisa, ιταλική ονομασία Tibisco.
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]

ΡΟΥΜΑΝΙΑ TOY ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ

CLAUDIO MUTTI: ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ "ΣΙΔΗΡΑΣ ΦΡΟΥΡΑΣ"
CONSTANTIN PANCU: ΤΟ "ΠΙΣΤΕΥΩ" ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ  ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ. 
CORNELIU ZELEA CONDREANU: ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (1926)
CORNELIU ZELEA CONDREANU: ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ
CORNELIU ZELEA CODREANU: ΑΓΟΡΕΥΣΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
CORNELIU ZELEA CODREANU: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ  AL. VAIDA
CORNELIU ZELEA CODREANU: ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ ΠΟΥ Ο ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΚΚΛΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΔΟΞΟ ΔΡΟΜΟ,  Σ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ , ΤΗΣ ΚΑΚΟΤΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ .
ΤΟ "ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ" ΤΗΣ 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1941

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ



Η νύχτα της 13ης προς την 14η Φεβρουαρίου είναι φωτεινή και ήρεμη. Παρ' όλη την τραγωδία των προσφύ­γων και την προσέγγιση των Ρώσσων τα παιδιά της Δρέσδης γιόρτασαν την παραμονή της Σαρακοστής. Μια επίσημη παράσταση δίνεται στο τσίρκο Σαρασίνι. Στις 10 η ώρα η Ρ.Α.Φ. προσφέρει το φωτισμό : τα χριστου­γεννιάτικα δέντρα των μεγάλων φωτοβολίδων βγάζουν απότομα από το σκοτάδι τα μνημεία και τα μπερδε­μένα δρομάκια της παλαιάς πόλεως. Ούτε οι κάτοικοι της Δρέσδης, ούτε οι φυγάδες της Σιλεσίας, έχουν δη ως τότε αυτό το θέαμα και πολλοί δεν καταλαβαίνουν τη σημασία του. Λίγα λεπτά πριν το ραδιόφωνο είχε αναγγείλει ότι ένας σημαντικός αριθμός βομβαρδιστικών πλησίαζε στη Δρέσδη και είχε δώσει εντολή να κατε­βούν όλοι στα καταφύγια. Στο τσίρκο Σαρασίνι η αναγ­γελία έγινε από τους κλόουν, που τη συνόδευσαν με με­ρικά αστεία νούμερα. Τα παιδιά και οι μεγάλοι γέ­λασαν. Κάτω από τα φτερά τους οι πιλότοι και οι βομβαρδιστές των 245 Λάνκαστερ της Ρ.Α.Φ. βλέ­πουν μια πόλη γαλήνια, με τους επιβλητικούς αρχι­τεκτονικούς όγκους της και τις κομψές γέφυρες της πάνω από τον Έλβα. Ούτε μια βολή αντιαεροπορικού δεν τους εμποδίζει στη δουλειά τους. Οι πρώτες βόμβες τους πέφτουν στις 10 και 15'. Είναι μεγάλα .βλήματα των 4.000 λιμπρών, που η έκρηξη και η ανάφλεξη τους έχει σκοπό κυρίως να σπάση τα τζάμια για να απλωθή ταχύτερα η πυρκαϊά και να διαδοθή με μεγαλύτερη μανία.Οι Σύμμαχοι, έκαψαν το Αμβούργο τη νύκτα της 25ης προς την 26η Ιουλίου 1943. Η εκτέλεση της Δρέσδης είναι ακόμα πιο αμείλικτη. Το πρώτο κύμα ακολούθησε στη 1 και 30' ένα δεύτερο κύμα δυο φο­ρές πολυαριθμότερο, 529 Λάνκαστερ, έπειτα το μεσημέρι 450 ιπτάμενα φρούρια της αμερικανικής αεροπορίας. Στό­χος των 650.000 εμπρηστικών βομβών είναι το κέντρο της πόλεως, ακριβώς ένα τρίγωνο που καλύπτει το σύνολο της ιστορικής συνοικίας, δρόμοι παλιοί και παλιά σπί­τια με ξύλινα δοκάρια. Το δεύτερο κύμα φθάνει πάνω από μια πόλη, που καίγεται από τη μια ως την άλλη άκρη με τέτοια ένταση, που, όπως διηγείται ένας από τους πιλότους των αεροπλάνων, «μπόρεσα να συντάξω την αναφορά μου με τη λάμψη, που γέμιζε το εσωτερικό του αεροπλάνου". Δώδεκα ώρες αργότερα τα ιπτάμενα φρούρια ενεργούν το βομβαρδισμό τους στα τυφλά, μέσα σε μια στήλη καπνού ύψους 5.000 μ. Αυτός ο βομβαρ­δισμός της Δρέσδης είναι ένα από τα πιο ωμά επεισόδια ενός πολέμου, που προκάλεσε τόσες ωμότητες. Η πυρ­καϊά παίρνει τη μορφή πύρινου κυκλώνα, δυναμώνει μόνη της με τη βαρομετρική ύφεση ως τη στιγμή που ο ουρανός, πιο φιλεύσπλαχνος από τους ανθρώπους, αδειά­ζει καταρράκτες βροχής, που σταματούν τις φλόγες. Κανένας αγώνας και καμιά φυγή δεν είναι δυνατή. Αυτοί που μένουν μέσα στα καταφύγια παθαίνουν ασφυ­ξία. Αυτοί που βγαίνουν χάνονται μέσα στη θάλασσα των φλογών. Στο Άλτμαρκτ ένα πλήθος καίγεται ομα­δικά σαν δάσος. Εκατοντάδες άτομα πνίγονται στον Έλβα, για να γλιτώσουν από το μαρτύριο της φωτιάς. Ο Χαουπτμπάνχοφ γλίτωσε από την πρώτη επιδρομή' οι χιλιάδες πρόσφυγες, που στεγάζει, πιστεύουν, πως βρί­σκονται εκτός κινδύνου, έρχεται όμως η δεύτερη επιδρομή χωρίς προειδοποίηση και επιφέρει μιαν ανείπωτη εκατόμβη. Οι πυροσβέστες της Δρέσδης καταβροχθί­σθηκαν από την πυρκαϊά, κι αυτοί που σπεύδουν από τις γειτονικές πόλεις να βοηθήσουν πολυβολούνται από τα Μούστανγκ, που συνοδεύουν τα ιπτάμενα φρούρια της τρίτης επιδρομής. Η πυρκαϊά παρατείνεται τέσσερεις ημέρες, απλώνεται σε 20 τετραγωγικά χλμ. και γε­μίζει την κοιλάδα του 'Έλβα με απανθρακωμένα ερεί­πια. Η περισυλλογή των πτωμάτων είναι εφιαλτική. Συγκεντρώνουν 20.000 βέρες μέσα σε δοχεία. Πέντε πυρές επικήδειες θα υψωθούν στο Άλτμαρκτ και θα ταφούν με το φτυάρι σωροί ανθρώπινης στάχτης ύψους 2 μ. Ο αριθμός των θυμάτων, που είναι αδύνατο να καθορισθή με ακρίβεια, είναι γύρω στις 135.000 και κάνει τον βομβαρδισμό της Δρέσδης τον φονικότερο βομβαρδισμό του πολέμου, ξεπερνώντας και τον βομβαρ­δισμό της Χιροσίμα.
 
(Ραιημόν Καρτιέ:Iστορία του Β. Παγκοσμίου πολέμου)

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

ΔΟΥΣΜΑΝΗΣ ΒΙΚΤΩΡ: ΠΩΣ ΑΠΕΣΟΒΗΘΗ ΣΤΑΣΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΝ ΒΕΡΡΟΙΑ

Μίαν ημέραν εις την Βέρροιαν, ενώ ειργαζόμην εις το γραφείον μου μετά των αξιωματικών μου, έρχεται ο σύνδεσμος της III Μεραρχίας (Δαμιανού) και μοι αναφέρει ότι η Μεραρχία επανεστάτησεν, οι στρατιώται φωνάζουν «ψωμί, ψωμί» και ότι η επιμελητεία ήτο ανίσχυρος να εύρη άρτον και τρόφιμα. Η κατάστασις ήτο θλιβερά και ηπειλείτο η διάλυσις της Μεραρχίας, διότι οι αξιωματικοί ήσαν ανίσχυροι να επιβληθώσι. Απησχολημένος ως ήμην, απήντησα, χωρίς να σκεφθώ: «Και τί ημπορώ να κάμω εγώ; ας φροντιση ο κ. Μέραρχος». Αναλογισθείς όμως τον κινδυνον έτρεξα προς τον Διάδοχον και ανέφερον εις αυτόν τα διατρέχοντα. Ο Κωνσταντίνος μοι απήντησε: «Και τι θέλεις να κάμω εγώ;».Εν τη απορία μου τω είπον: «Να ιππεύσητε, Υψηλότατε, και να μεταβήτε εις τον καταυλισμόν της Μεραρ­χίας και να τους εμψυχώσητε». Πράγματι ο Αρχηγός διατάσσει και του φέρουν τον ίππον του και μεταβαίνει εις την επισταθμίαν της III Μεραρχίας, ευρισκομένην έξω της πόλεως παρά τον σιδηροδρομικόν σταθμόν Θεσσαλονίκης. Άμα έφθασεν εκεί ο Διάδοχος, oι στασιασταί στρατιώται τον περιεκύκλωσαν ζητούντες «ψωμί". Τους ωμίλησε περί πειθαρχίας, τους συνέστη­σε να πειθαρχήσωσιν εις τους αρχηγούς των, να κάμωσιν υπομονήν και τα τοιαύτα, Η φωνή όμως του στομάχου των στρα­τιωτών ήτο ισχυρότερα και πειστικοτέρα της φωνής του Αρχι­στρατήγου, της φωνής της πειθαρχίας, και ο Διάδοχος ευρέθη εις λίαν δυσχερή θέσιν. Τότε τους εφώναξε: «Ε, λοιπόν τί θέλετε;». «Ψωμί- ψωμί» εφώναξαν. Καi o Κωνσταντίνος με την επιβλητικήν του φωνήν τους φωνάζει : «Να, εκεί πέρα είναι η Θεσσαλονίκη, πηγαίνετε εκεί, να εύρετε ψωμί». Οι στρατιώται, οιστρηλατηθέντες με την λέξιν Θεσσαλονίκη, συνήλθον και εζητωκραύγασαν υπέρ του Διαδόχου και με τας ζητωκραυγάς αυτάς εκάλυψαν τας φωνας των στομάχων. Η στάσις κατεστάλη' κατόπιν η Έπιμελητεία ευρήκε, ίσως χρησιμοποιήσασα την συνταγήν του Διάδοχου, τα αναγκαιούντα τρόφιμα.

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

N TΡΙΜΗΣ : Η ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ (6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1934.)

ΠΑΡIΣΙΟΙ .(Αθ.Πρ.) Ο κ Υμπαρνεγκαραί βουλευτής της άκρας δεξιάς, κατέθεσε σήμερον την πρωίαν επερώτησιν εις το προεδρείον της Βουλής επί των χθεσινών γεγονότων , και ζητεί εξηγήσεις επί των διαταγών του υπουργού των Εσωτερικών, όστις εκύλησε την πόλιν εις το αίμα. Πλην της επερωτήσεως ταύτης κατετέθησαν και άλλαι τέσσαρες δια την αυτήν αιτίαν.Κατόπιν τούτου η κυβέρνησις Νταλαντιέ προβλέπουσα ότι είναι αδύνατον πλέον να κρατηθή εις την αρχήν υπέβαλε σήμερον το απόγευμα την παραίτησίν της εις τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας , ήτις και εγένετο αμέσως αποδεκτή.

ΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΑΙ ΑΙΜΑΤΗΡΑΙ ΤΑΡΑΧΑΙ
ΠΑΡΙΣΙΟΙ , 7 Φεβρουαρίου .(Ιδιαίτερον ραδιοτηλεγράφημα του "Ελληνικού Μέλλοντος")-Η από ημερών κυοφορουμένη θύελλα εξέσπασε τέλος χθες την εσπέραν μεττά πρωτοφανούς βιαιότητος. Πενήντα χιλιάδες ένοπλοι πολίται, παρακινούμενοι και υποδαυλιζόμενοι από τα βιαιότατα άρθρα των εφημερίδων της δεξιάς κατά της κυβερνήσεως Νταλαντιέ εξεκίνησαν χθες την εσπέραν εξ όλων των σημείων της πόλεως, και καταστρέφοντες τα πάντα εις το ορμητικόν των πέρασμα , εβάδισαν κατά της Βουλής με αγρίας διαθέσεις .Αντικειμενικός σκοπός της πορείας ταύτης , ήτο η σύλληψις όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών αρχηγών και βουλευτών της αριστεράς παρατάξεως. 


ΑΙ ΠΡΩΤΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ
Κατά την εβδόμην απογευματινήν πο κεντρικοί δρόμοι των Παρισίων είχον μεταβληθή εις πεδία μάχης. Οι αστυνομικοί βλέποντες ότι τα πλήθη εβάδιζαν με αγριωτάτας διαθέσεις κατά του Παλαό Μπουρμπόν και μη δυνλαμενοι ν΄αναχαιτήσουν το ακράτητον αυτό ανθρώπινον κύμα , ήρχισαν να πυροβολούν εις τον αέρα προς εκφοβισμόν , ενώ ταυτοχρόνως αι πυροσβεστικαί αντλίαι κατέβρεχαν τους διαδηλωτάς. Οι τελευταίοι όμως ενισχυόμενοι διαρκώς από πυκνότατα στίφη ταραξιών , όχι μόνον δεν υπεχώρουν προ των αστυνομικών , αλλ' ήρχισαν να πυροβολούν εναντίον των και να ρίπτουν κατ΄' αυτών λοστούς , ράβδους , τσεκούρια,σανίδες κλπ.
Πρώτον θύμα κατέπεσε -τραυματισμένος - ο υποδιευθυντής της Αστυνομίας κ.Μαρσάν , του οποίου ο τραυματισμός εξηρέθισε τόσον τους αγωνιζομένους υπέρ της τάξεως αστυνομικούς, ώστε ούτοι αποβαλόντες πλέον πάσαν επιφύλαξιν , ήρχισαν να πυροβολούν εις "το ψαχνόν" και να συμπλέκονται σώμα με σώμα με τους ταραξίας.


Ο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΡΡΙΩ.
Καθ΄όλον αυτό το διάστημα οι εντός της Βουλής ευρισκόμενοι υπουργοί και βουλευταί διήλθον στιγμάς υπερτάτης αγωνίας , διότι ο επί κεφαλής της αστυνομικής δυνάμεως εδήλωσεν εις αυτούς ότι εάν εξέλθουν έξω του βουλευτηρίου δεν εγγυάται δια την ζωήν των. Κατόπιν τούτου τα φώτα του κτιρίου εσβέσθησαν δια λόγους προνοίας , οι δε βουλευταί φοβούμενοι μήπως οι ταραξίαι εισβάλουν εντός του κτιρίου και τους λυντσάρουν , εφόρεσαν στολάς κλητήρων και εξήλθον από τας πλαγίας θύρας της Βουλής απαρατήρητοι. Εν τούτοις οι δύο εξ αυτών δεν εγλύτωσαν από την μανίαν του εξηγριωμένου πλήθους. Ούτω ο τέως πρωθυπουργός κ. Ερριώ εξερχόμενος της Βουλής εμωλωπίσθη μάλλον σοβαρώς υπό του πλήθους , ο δε γηραιός πολιτευτής κ. Μεριέ επληγώθη σοβαρώτατα.

Ο ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΝΑΥΤΙΚΩΝ
Εν τω μεταξύ άλλαι πυκναί ομάδες ωπλισμένων πολιτών ανήκουσαι εις όλας τας παρατάξεις των άλρων- βασιλόφρονες κομμουνισταί κλπ- συγκεντρωθείσαι εις την πλατεία της Ομονοίας ήρχισαν να δημιουργούν παντοειδείς ταραχάς , καταστρέφουσαι τα κιόσκια, πυρπολούσαι τα λεωφορεία και προβαίνουσαι εις παντοειδείς βανδαλισμούς κατά των αγαλμάτων και κρηνών της μεγαλοπρεπούς πλατείας. Οι αστυνομικοί θελήσαντες να διαλύσωσι τους μαινομένους διαδηλωτάς  επυροβολήθησαν υπ' αυτών και ήρχισαν ν΄αντιπυροβολούν  μετά μανίας.Το αίμα ήρχισε να βάφη την πλατείαν , οι δε τραυματιζόμενοι εποδοπατούντο  αγρίως  υπό  των εξάλων διαδηλωτών,οι οποίοι είχον χάσει τελείως το αίσθημα της πραγματικότητος, εν μόνον σκεπτόμενοι: Πως να λυντσάρουν τον Νταλαντιέ και τους υπουργούς του. 

Καθ ' ον χρόνον το αίμα έρρεε ποταμηδόν εις την Ομόνοιαν , ομάς βασιλοφρόνων διασπάσασα την ζώνην των φρουρούντων το υπουργείον Ναυτικών , εισέβαλεν εντός αυτού , έθραυσε τα έπιπλα, κατέστρεψε τα πάντα και τέλος έθεσε πυρ, το οποίον όμως κατεσβέσθη χωρίς να προκύψουν μεγάλαι ζημίαι εκ του εμπρησμού .Εξερχόμενοι οι βασιλόφρονες από το υπουργείον εκάρφωσαν προ της εισόδου τεραστίαν επιγραφήν με τας φράσεις: "Ζήτω ο βασιλεύς! Ζήτω η Γαλλία.
 Επηκολούθησαν σκηναί τραγικαί ενεθυμίζουσαι την ιστορικήν νύκτα του Αγίου Βαρθολομαίου". Οι συμπλεκόμενοι ήρχισαν να συγχέουν τους αντιπάλους των, διότι μέσα εις τον εξαγριωμένον αυτόν ανθρωποχείμαρρον υπήρχον δεξιοί , σοσιαλισταί, κομμουνισταί , αστυνομικοί και βασιλόφρονες αναμεμιγμένοι φύρδην μύγδην. Δεδομένου δε ότι η δημοτική αστυνομία είχε ταχθή με το μέρος των διαδηλωτών και εβοήθησε μάλιστα αυτούς εις την κατασκευήν των οδοφραγμάτων , κανείς πλέον δεν ήξευρε με ποίον έχει να κάμη , και πολλοί εκ των ταραξιών ετραυματίσθησαν από ομοϊδεάτας των εκ παρεξηγήσεως. Τέλος περί την δευτέραν μεταμεσονύκτιον η αστυνομία κατώρθωσε να γίνη κυρία της καταστάσεως και να διαλύση τους διαδηλωτάς .[1] Ο απολογισμος όμως της αιματηράς αυτής συρράξεως υπήρξεν εξόχως θλιβερός. Δώδεκα νεκροί και εξακόσιοι τραυματίαι , εκτός των αναριθμήτων άλλων , οι οποίοι υπέστησαν διαφόρους ελαφρούς μώλωπας. Η πλατεία Ομονοίας παρουσιάζει σήμερον οικτρόν θέαμα. Το ξυλόστρωμα της πλατείας είνε εις πολλά σημεία ανεσκαμμένον  και εξηρθρωμένον .Τα φράγματα, τα οποία είχον ανεγείρει η αστυνομια προς την πλευράν του Σηκουάνα,  δια να εμποδίση την έφοδον των διαδηλωτών  κατά του Βουρβωνικού Μεγάρου - της Βουλής- αποτελούν σήμερον  το πρωί σωρούς αμόρφους πετρών , ξύλων , μετάλλων και διαφόρων ετεροκλήτων  αντικειμένων, μετά την διάσπασιν των από τους στασιαστάς. Πίλοι καταπατημένοι και ράκη ενδυμάτων  και ξύλων  και υέλων κατακαλύπτουν το έδαφος. Η πρόσοψις του έναντι του ξενοδοχείου  "Κριγιόν" υπουργείου των Ναυτικών, επί της βορείας  πλευράς της πλατείας, είνε καπνισμένη από την εγκαίρως κατασταλείσαν πυρκαϊάν. Σκελετοί αναποδογυρισμένων  και ημιαπηνθρακωμένων λεωφορείων  κατάκεινται παρά το μνημείον  του Στρασβούργου  και αι προσόψεις  των καταστημάτων  της οδού Ρουαγιάλ , της οδού Πυραμίδων και των πέριξ της Όπερας  παρουσιάζουν θέαμα επιδρομής βαρβάρων. 
Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
Ολίγον μετά το μεσονύκτιον  ο πρωθυπουργός κ.Νταλαντιέ  μεταβάς εις το Προεδρικόν Μέγαρον κατέστησε τον πρόεδρον της Δημοκρατίας  ενήμερον  των εκτυλιχθέντων  τραγικών γεγονότων. Ακολούθως  ο πρωθυπουργός εκάλεσε τους υπουργούς των Εσωτερικών  κ.Φροτ και της Δικαιοσύνης κ. Πενανσιέ εις το υπουργείον των Εσωτερικών  όπου απεφασίσθη όπως η τάξις αποκατασταθή δι' όλων  των μέσων. Μετά το τέλος της συσκέψεως ταύτης ο υπουργός της Δικαιοσύνης κ. Πενανσιέ προέβη  εις τας εξής ανακοινώσεις  προς τον τύπον: "Η κυβέρνησις απεφάσισε  να αναθέση εις την εισαγγελίαν όπως προβή εις τακτικάς ανακρίσεις επί προκλήσει εις σφαγάς και στάσει εναντίον της ασφαλείας του κράτους , συγχρόνως δε να προβή εις τας δεούσας συλλήψεις συμφώνως προς τας κανονικάς διατάξεις τας προβλεπομένας εκ του νόμου". Την 3,15' πρωϊνήν  ο διευθυντής  της αστυνομίας  εδήλωσε προς τον τύπον τα εξής: "Είχομεν την υποχρέωσιν  να προστατεύσωμεν το κοινοβούλιον , το οποίον συνεζήτει, ως και διάφορα σημεία της πόλεως , από τους ταραχοποιούς. Το κατωρθώσαμεν , αγνοώ ακόμη έναντι ποίων  θυσιών." Ακολούθως ο διευθυντής  της ασφαλείας εδήλωσεν  ότι από συμφώνου μετά της κυβερνήσεως έλαβε νέα μέτρα δια την καλλιτέραν  εξασφάλισιν  της τάξεως  και την επιβολήν  αυτής υπό συνθήκας ομαλωτέρας. 

ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ
Από των πρωϊνών ωρών, αποκατασταθείσης οπωσδήποτε της τάξεως , ήρχισαν αι διάφοροι συλλήψεις  υπόπτων  ως ενεχομένων  εις τας νυκτερινάς ταραχάς. Εγνώσθη ότι οι συλληφθέντες  υπερβαίνουν τους τετρακοσίους. Μεταξύ  των συλληφθέντων είνε και οκτώ δημοτικοί σύμβουλοι της δεξιάς , οι οποίοι  ηγούντο των διαδηλωτών  με φύλλα της "Αξιόν Φρανσαίζ" ανά χείρας. Η σημερινή έκδοσις  του οργάνου των βασιλοφρόνων  "Αξιόν Φρανσαίζ" κατεσχέθη κατόπιν ειδικής αδείας την οποίαν έδωσε προς τούτο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κατάσχεσις αύτη προκάλεσε  μεγίστην αίσθησιν , διότι δια πρώτην φοράν από της λήξεως  του πολέμου η κυβέρνησις προέβη  εις τοιούτου είδους μέτρα. Παραλλήλως  προς τας γενομένας και συνεχιζομένας συλλήψεις εξεδόθησαν και πλείστα εντάλματα συλλήψεως. Μεταξύ των πρώτων ενταλμάτων  είνε και το αφορών τον διευθυντήν της  "Αξιόν Φρανσαίζ" κ. Σαρλ Μωράς. Λέγεται επίσης , χωρίς τούτο να έχη εξακριβωθή μέχρι στιγμής , ότι εξεδόθησαν  εντάλματα συλλήψεως εναντίον του τέως πρωθυπουργού κ. Ταρτιέ , του διευθυντού της εφημερίδος "Λιμπερτέ" κ. Ντωζιρέ και του παυθέντος διευθυντού της αστυνομίας  κ. Κιάππε.

Υποσημείωση:
[1]Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου, ώρα μηδέν. Όλα τέλειωσαν πια για καλά. Οι τελευταίοι διαδηλωτές χάθηκαν. Οι περισσότεροι έφυγαν απλούστατα με το μετρό. Η Αστυνομία περιπολεί στην Ομόνοια και τα Ηλύσια Πεδία, που παρουσιάζουν με τους σπασμένους πάγκους, τα ξερριζωμένα δέντρα, τα πυρπο­λημένα κιόσκια και τ' ανασκαμμένα τους πλακόστρωτα, ένα αξιοθρήνητο θέαμα —το θέαμα, αλλοίμονο, του εμφυλίου πολέμου —, και διώχνει με ζήλο τους πολύ περίεργους δια­βάτες. 
Στα νοσοκομεία καταρτίζουν τον κατάλογο των θυμάτων. Ο αριθμός των νεκρών ποικίλει ανάλογα με τις πηγές των πληροφοριών. Φαίνεται πως μπορεί κανείς να σταματήσει στον αριθμό δεκαεφτά, από τους οποίους τέσσερις «Καμελό ντυ Ρουά», δυο της «Πατριωτικής Νεολαίας», ένας της «Γαλλικής Αλληλεγγύης». 
Οι δεκατέσσερις από τους νεκρούς σκοτώθησαν από σφαί­ρες. Μερικοί τραυματίες πέθαναν ίσως από τα χτυπήματα που τους έδωσαν, όταν τους διέλυαν τα εξαγριωμένα όργανα της τάξης. Γιατί έγιναν φρικαλεότητες. Πολλοί φρουροί χτυπού­σαν με τα τακούνια τους. Ο κ. ντε Νομπλάν πέφτει χτυπημέ­νος από μια σφαίρα στο κεφάλι αλλά, παρ' όλ' αυτά, τον χτυ­πούν και του σπάνε τα οστά της μύτης, θα ξεψυχήσει λίγες ώρες αργότερα. 
Όσο για τους πληγωμένους διαδηλωτές και «πολίτες» που έμειναν ένα διάστημα νοσηλευόμενοι (εκτός από τα αναρί­θμητα θύματα που στάλθηκαν ή οδηγήθηκαν στις κατοικίες τους, αφού τους περιποιήθηκαν) οι στατιστικές δείχνουν: 84 τραυματίες από σφαίρες, 116 από ρόπαλα, σπαθιά και «διάφο­ρα» άλλα όργανα, 6 από ποδοπάτημα αλόγων, 2 από... πέσιμο. 
Τα όργανα της τάξης αριθμούσαν 1.663 τραυματίες και ένα νεκρό, τον φρουρό Φλάντρ. Στο σύνολο σχεδόν, τα τραύματα είχαν προξενηθεί από τυχαία βλήματα που συχνά προκαλούσαν πληγές φοβερές. Επίσημα, από την Αστυνομία καταγράφτηκαν μόνο τρία τραύματα θετικά από σφαίρες, και δύο πι­θανά. Μια άλλη στατιστική αποκαλύπτει ότι αστυφύλακες και φρουροί έρριξαν 518 σφαίρες πιστολιού και περιστρόφου. 
Μερικοί μάρτυρες εκτελεστές του δράματος ισχυρίστηκαν πως άκουσαν ριπές πολυβόλων, πράγμα που αποτέλεσε α­φορμή να κατηγορηθεί ο Ευγένιος Φροτ πως έδωσε διαταγή να ρίξουν με πολυβόλα ή οπλοπολυβόλα. Η επιτροπή έρευνας τακτοποίησε αυτό το ζήτημα. Με ομοφωνία των μελών της — από τα 44 μέλη της τα 16 άνηκαν στην κεντροδεξιά και τα 2 στους ανεξάρτητους της αριστεράς — αναγνώρισε πράγματι πως η φρουρά της τάξης δεν είχε στη διάθεση της ούτε αυτό­ματα όπλα, ούτε βραχύκαννα όπλα, μια και δόθηκε γενική διαταγή να τ' αφήσουν όλ' αυτά στους στρατώνες. 
Η ίδια ομοφωνία υπήρξε και στη διαπίστωση ότι τα όργανα της τάξης υπήρξαν αντικείμενο «βιαιοτήτων και αυτοδικιών» πριν από τον πρώτο τους πυροβολισμό, πως δεν είχε γίνει καμμιά από μέρος τους βιαιοπραγία και ότι κανένας πυροβο­λισμός δε ρίχτηκε πάνω στη φάλαγγα των παλαιών πολε­μιστών. Τέλος, ομόφωνα πάλι, με αποχή τριών ψήφων μονάχα, η επιτροπή παραδέχτηκε επίσημα πως η Κυβέρνηση δεν έδωσε διαταγή να βάλλουν κατά των διαδηλωτών. Με άλλα λόγια δεν υπήρξαν «ματωβαμμένοι τραμπούκοι». Κάθε πολεμική θα ήταν μάταιη πάνω σ' αυτό το σημείο: η υπόθεση νοήθηκε σωστά.-(Lucien Vieville: 6 Φεβρουαρίου1934. 17 νεκροί για έναν διευθυντήν Αστυνομίας.)