Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

ΝΙΟΥΜΠΟΛΔ NΟΕΣ: TO ΕΙΔΥΛΛΙΟΝ ΤΟΥ ΕΔΟΥΑΡΔΟΥ


Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ NYΞ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ- ΤΟ "ΑΓΑΠΑΝ" ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕ ΤΟΥ "ΒΑΣΙΛΕΥΕΙΝ"- Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ.
4 Δεκεμβρίου 1936! Ο Εδουάρδος Η΄ Βασιλεύς του Ηνωμένου βασιλείου της Μ.Βρεττανίας και της Ιρλανδίας και των υπερποντίων Βρεττανικών εδαφών υπερασπιστής της Πίστεως, Αυτοκράτωρ των Ινδιών, καταθέτει το στέμμα στα πόδια της πολυαγαπημένης του.

Υπήρξαν ποτέ στην ιστορία του κόσμου δραματικώτεραι και συγκινητικώτεραι σκηναί από εκείνες που έζησαν το πρωί της ημέρας εκείνης στην έπαυλη του Μπελβεντέρε ο Εδουάρδος και η Ουάλλις. Την Πέμπτη το μεσημέρι η κυρία Μέρρυμαν έφευγε από το Μπελβεντέρε και τράβηξε κατ΄ευθείαν στο 16 Κουμπερλάν Τεράς για να ετοιμάση τα μπαγκάζια της Ουάλλις.
Το Λονδίνο βούϊζε από διάφορες διαδόσεις και θρύλους.Το ίδιο το βράδυ ένα αυτοκίνητο πήγαινε προς το Νιουχάβεν. Ο ήλιος εβασίλευσε πίσω από τα μεγάλα δένδρα του πάρκου του Ουίνδσωρ , Χρυσές ανταύγειες χτυπούσαν πάνω στους ογκώδεις πύργους του Μπελβεντέρε σαν τελευταία τραγική φλόγα προ της νύχτας των νυχτών. Ένα αυτοκίνητο πήγαινε προς το Νιουχάβεν.
Ο βασιλεύς που προ ολίγου είχεν αποχαιρετήση μετ΄ολίγον την αυτοκρατορίαν του κύτταζε από το παράθυρο το ηλιοβασίλεμα. Κύτταζε τον έρωτα να πεθαίνη πίσω από τα σκοτεινά φυλλώματα και μονομιάς έγινε χειμώνας, Μονομιάς το Μπελβεντέρε εγένετο εχθρικό. Η πισίνα και όλα εν γένει τα πράγματα εφαίνοντο μαύρα και σκοτεινά....Ο βασιλεύς κατέβασε το παραπέτασμα....
Ένα αυτοκίνητο πήγαινε προς το Νιουχάβεν.
 
Ο Εδουάρδος Η΄ γεννημένος για την πορφύρα και για την εξουσία επροτίμησε το προνόμιον να αγαπά από το προνόμιο ν να αγαπά από τοπρονόμιον του να βασιλεύη. Προυτίμησε να είνε άνθρωπος παρά βασιλεύς.
Εν τούτοις θα μπορούσε να ρίψη τον κύβον και να παρακούση τις συμβουλές των υπουργών .Ήδη είχε σχηματισθή μέγα ρεύμα υπέρ του Εδουάρδου και οι οπαδοί του έλεγαν :"να νυμφευθή την Ουάλλις" έστω και αν είνε κοινό πρόσωπο , αμερικανίδα και δύο φορές χωρισμένη και "να κρατήση το στέμμα!" Ο Εδουάρδος τα ήξευρε όλα αυτά.
Αλλ΄ήξευρεν επίσης ότι ένας αγών θα εκλόνιζε την αυτοκρατορίαν και θα άφινεν ανεξαλείπτους ουλάς. Στα χαμένα πήγαινε κάθε πίεσις.

 Κατάστασις πρωτοφανής και πρωτάκουστος , μέσα στην οποία ανακατεύονται στα ειδύλλια του μεσαίωνος ο έρως, το καθήκον , η κοινή γνώμη , η βασιλομήτωρ και οι σύμβουλοι.
Μεσάνυχτα! Από δύο ημερών η Ουάλλις είχε φθάσει στη Γαλλία. Ο Βασιλεύς δεν είχε λάβη ακόμη απόφασιν. Μεσάνυχτα! Εγκατέλειψα το 16 Κουμπερλάντ Τεράς συνοδευόμενος από έναν Άγγλον και ένα αμερικανόν φανατικούς οπαδούς του βασιλέως.
Μαζί με αυτούς πήγαμε σε μια μυστική συνεδρίαση οπαδών του βασιλέως λόρδων και άλλων επισήμων προσώπων στο Λονδίνον και εκεί ήκουσα τα συνωμοτικά σχέδια υπέρ του Εδουάρδου , αλλ' αι υποχρεώσεις , τας οποίας ανέλαβον δεν μου επιτρέπουν να πω περισσότερα. Το γεγονός είνε ότι ο βασιλεύς Εδουάρδος ήξευρε καλά ότι είχε εναντίον του την Εκκλησίαν της Αγγλίας, την κυβέρνησιν Μπάλντουϊν , όλα τα υπερσυντηρητικά στοιχεία και ένα μέγα μέρος του βρεττανικού τύπου. Και ευλόγως ετρόμαζε αν αποδυθή εις ένα αγώνα επικίνδυνον δια την μοναρχίαν και δι' αυτήν την Αυτοκρατορίαν.
Λοιπόν να παραιτηθή; Μέσα σε τέσσαρες ώρες εις τον αυστηρόν και τρυφερόν διάκοσμον του Μπελβεντέρε μεταξύ των επιβλητικών τειχών του βασιλείου και του τρυφερού χαμόγελου της Ουάλλις εδέησε ο λιγόθυμος μοναρχης να αναβή στον μακρόν και θλιβερόν Γολγοθάν. Δεν υπήρχε μέση λύσις . Έπρεπε να εκλέξη μεταξύ του "αγαπάν" και του "βασιλεύειν".
Ο βασιλεύς εδιάλεξε το "αγαπάν" !
 
Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου