................................................................................................. ............... ................................... ............................... ............
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σαλαμαλίκης). Ο κ. Κύρκος έχει τον λόγο.ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ. Κύριε Πρόεδρε, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η κυπριακή προδοσία είναι η βοερότερη πράξη προδοσίας που συντελέστηκε στα χρόνια μας. Άκουσα με κάποια έκπληξη έναν συνάδελφο από τους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας που θέλησε να απαλύνει την ευθύνη, αν κατάλαβα καλά, και είπε, ας μην τους πούμε προδότες, ας τους πούμε ανοϊκούς.
Αγαπητοί φίλοι, είχα πολλές φορές την ευκαιρία να πάω στην Κύπρο. Δεν ξέρω πόσοι από σας — ελπίζω οι περισσότεροι — πήγατε. Είναι 200.000 οι πρόσφυγες, 2.000 οι νεκροί, 2.000 οι αγνοούμενοι. Και περιμένουν και από εμάς να ακούσουν σήμερα ένα λόγο για να δουν ότι δεν τους έχουμε ξεχάσει. Επισκεφθείτε την Αρχιεπισκοπή, το Προεδρικό Μέγαρο. Δέστε ότι Ελλαδίτες έστρεψαν τα όπλα τα οποία τους εμπιστεύθηκαν για να υπερασπίσουν την Κύπρο για να καταλύσουν όχι τη λαοπρόβλητη, να καταλύσουν τη λαοφιλή κυβέρνηση του Μακαρίου. Πηγαίνετε στο νεκροταφείο για να ακούσετε από τον παπά του νεκροταφείου ότι τους οπαδούς του Μούσκου, του Αρχιεπισκόπου δηλαδή, δεν τους έθαβαν μέσα στο νεκροταφείο. Ήταν τόσο προδότες που τους έθαβαν έξω από το νεκροταφείο. Πηγαίνετε. Και όταν πάτε και γυρίσετε ας μην ακουσθεί στην αίθουσα αυτή ότι πρέπει να θεωρήσουμε ανοϊκούς τους υπεύθυνους της προδοσίας.
Μας έδωσε ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως σήμερα μια εικόνα η οποία βεβαίως στα ανθρώπινα μέτρα ήταν δραματική. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει η ευχέρεια να αποδώσει κανένας την τραγωδία και την προδοσία στην έκταση που έγινε. Αυτά τα μηνύματα που ανταλλάσσονταν, αυτά τα: «μπλοφάρουν», «δείξτε αυτοσυγκράτηση», «είσθε δειλοί», «μην κάνετε τίποτε», αυτά βεβαίως δεν είναι πράξεις αφρόνων, δεν είναι πράξεις αξιωματικών που φορούν τη στολή του Έλληνα αξιωματικού. Ο κ. Δροσογιάνης θα με καταλαβαίνει πολύ καλύτερα από κάθε άλλον. Αυτές είναι πράξεις εσχάτης προδοσίας. Και βεβαίως αυτές κάπου εντάσσονταν. Δεν ήταν ενέργειες αφροσύνης. Έπρεπε να ανοίξει η πόρτα για την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων. Γιατί; Γιατί πιθανότατα θεωρείτο ότι η διχοτόμηση ήταν λύση. Γιατί πιθανότατα αυτές ήταν εντολές των ίδιων που υποστήριξαν τη δικτατορία στην Ελλάδα. Και ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι τη δικτατορία στην Ελλάδα την υποκίνησαν και την επέβαλαν οι Αμερικανοί, η CΙΑ, πράκτορές τους ήταν οι Παπαδόπουλοι και οι Ιωαννίδηδες, θα σας πω και μερικά στοιχεία στη συνέχεια που είναι ενδιαφέροντα.
(Στο σημείο αυτό την προεδρική έδρα καταλαμβάνει ο α' αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ).
Είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί πέρασαν από την Κύπρο; Όλοι πέρασαν από την Κύπρο. Από την Κύπρο ξεκίνησε και η ιστορία του ΑΣΠΙΔΑ. Δε λέω τώρα να αναμοχλεύουμε τα παλιά, αλλά όλοι θυμόμαστε ότι από εκεί ξεκίνησε και αυτή η ιστορία, η οποία στη συνέχεια οδήγησε εκεί που οδήγησε. Ήταν δραματικές οι εκκλήσεις από κάτω και πρέπει να αποτίσουμε φόρο τιμής στους πατριώτες αξιωματικούς, Ελλάδίτες και Κύπριους. Να αποτίσουμε φόρο τιμής στα στρατευμένα παιδιά της Κύπρου, της Εθνοφρουράς και της ΕΛΔΥΚ, που πολέμησαν με όλο το πάθος της ψυχής τους, ξέροντας ότι είναι προδομένοι.
Μου είπαν τα υπευθυνότερα χείλη, ότι η απόβαση δε θα γινόταν, αλλά τα τηλεβόλα της Κυρήνειας δεν λειτούργησαν, εσίγησαν. Και υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα με την Αμμόχωστο. Η Αμμόχωστος δεν ήταν στο σχέδιο του Αττίλα, αλλά η Αμμόχωστος εγκαταλείφθηκε. Ποιος έχει την ευθύνη που οι Τούρκοι προχώρησαν και κατέλαβαν την Αμμόχωστο, για την οποία σήμερα τόσες προσπάθειες γίνονται, χωρίς να έχουν την Αμμόχωστο μέσα στην περιοχή, είτε του Αττίλα ένα, είτε του Αττίλα δύο; Ποιος έχει αυτές τις δραματικές ευθύνες;
Ποιος πήρε στο λαιμό του έναν ολόκληρο λαό; Και ποιος πήρε ακόμα στο λαιμό του ολόκληρη την Ελλάδα; Γιατί ποιος δεν καταλαβαίνει ότι η Κύπρος είναι ένας θαυμάσιος μοχλός για να επηρεάζονται αδιάκοπα οι εσωτερικές εξελίξεις, για να εξαντλείται ό,τι έχουμε και δεν έχουμε εδώ, αντί να τα επενδύουμε σε οικονομική ανάπτυξη, γιατί υπάρχει πάντοτε μια απειλή από εκείνη την πλευρά που κανένας δεν μπορεί να την αγνοήσει; Ποιος δεν τα καταλαβαίνει αυτά;Κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, ας αφήσουμε τους εθνικούς λόγους και τα εθνικά απόρρητα. Πέντε και δέκα χρόνια μετά, αναρωτιέται ο κ. Βαρβιτσιώτης γιατί εσείς ανοίγετε το φάκελο σήμερα; Και λέω γιατί σεις, όχι χθες; Οι μόνοι που δεν μπορούν να απευθύνουν το ερώτημα στο ΠΑΣΟΚ, είσαστε σεις. Ποιοι ήταν οι εθνικοί λόγοι σας και γιατί δεν τους είπατε; Ποιο ήταν το εθνικό απόρρητο; Δεν υπάρχει εθνικό απόρρητο που να μη το ξέρουν οι αντίπαλοι, που να μη το ξέρουν οι Τούρκοι σοβινιστές και που να μη το ξέρουν πολύ καλύτερα από τους Τούρκους επεκτατιστές οι Αμερικανοί, οι οποίοι κινούν τα νήματα σαν μαριονέτες. Ποιο ήταν το εθνικό απόρρητο που δεν έπρεπε να το ξέρει αυτός ο λαός; Αλλά και σεις, συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, έχετε μια τρομακτική ευθύνη. Σε κάποια στιγμή, είναι αλήθεια, ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως, κάτω από ορισμένες συνθήκες, είπε ναι και ότι «υπάρχουν κάποιοι λόγοι, τους οποίους αποδέχομαι για ένα χρονικό διάστημα». Στη συνέχεια όμως τι έγινε; Δέστε τώρα το παράδοξο: ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως λέει, ότι αν προκύψουν ποινικές ευθύνες θα προχωρήσουμε. Ύστερα από τόσα χρόνια θα προχωρήσουμε; Δεν ξέρω τίποτε, κύριε Δροσογιάννη, αλλά σας ερωτώ: αν υποτεθεί, ότι προκύψουν ευθύνες για αξιωματικούς οι οποίοι κατέχουν ανώτατες θέσεις, πώς τόσα χρόνια αυτοί διοικούν; Και μάλιστα ενόψει των ενδεχομένων επιπλοκών στην Κύπρο; Μήπως για να κάνουν τα ίδια και να αφήσουν τις πύλες αφύλακτες; Εγώ λέω πως δεν υπάρχει κανένας. Ποιος μπορεί να διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει κανένας; Και αν υπάρχει κάποιος ο οποίος θα βρεθεί στην κρίσιμη ώρα να δώσει την εντολή να μη χτυπήσουν τα τηλεβόλα της Κηρύνεια, τι γίνεται; Επί πέντε χρόνια το ανεχθήκατε και είναι ευθύνη δική σας. Τώρα βέβαια έρχεται η υπόθεση, αλλά όταν πια έχει μείνει ιστορία για να αντλήσουμε όλοι μαθήματα. Και εδώ έγινε μια συζήτηση, η οποία θα μπορούσε να είχε εκτραχυνθεί, που ευτυχώς όμως κρατήθηκε σε υψηλό επίπεδο και έτσι το μήνυμα που θα στείλουμε από την αίθουσα αυτή προς τον κυπριακό λαό, αλλά και το μήνυμα προς την άλλη πλευρά, είναι η απεριόριστη σταθερότητα αυτής της αίθουσας, που εκφράζει τον ελληνικό λαό.
Βέβαια, δεν υπάρχει μόνο ο Αττίλας Ι , υπάρχει και ο Αττίλας ΙΙ. Και ο Αττίλας II ήταν μεγαλύτερη τραγωδία και από τον Αττίλα Ι. Συνάδελφοι, ξέρετε ότι στις 31 Ιουλίου του 1974 συνελήφθηκε ένας Τούρκος ταγματάρχης, ο Τσαντινέλ, και πάνω του βρέθηκαν αυτό το πάκο των στοιχείων, που έδειχναν ότι επίκειται ο Αττίλας II;
(Επιδεικνύει στη Βουλή ορισμένα έγγραφα).
Αυτά τα στοιχεία τα είχε υπόψη του ο κ. Κληρίδης, ο οποίος στις 4 Αυγούστου απευθύνεται στις κυβερνήσεις των χωρών και δε λέει λέξη για τον Αττίλα, ο οποίος επίκειται. Και η ελληνική Κ ΥΠ κατέχει τα στοιχεία αυτά από ό,τι. δείχνουν τα έγγραφα από τις 10 Αυγούστου και ο Αττίλας II γίνεται στις 14 Αυγούστου. Ποιος έχει αναλάβει αυτή την τρομακτική ευθύνη να μην ενημερωθεί κανένας και να μην τεθεί σε κίνηση κανείς από τους διεθνείς μηχανισμούς αποτροπής και να μην υπάρξουν βέβαια και τα μέτρα αμύνης, τα οποία βεβαίως θα λαμβάνονταν, αν αξιοποιούνταν τόσο ασφαλείς πληροφορίες όσο ήταν οι πληροφορίες που από τη σύμπτωση της σύλληψης του Τούρκου ταγματάρχη υπήρχαν στα χέρια και της κυπριακής και της ελληνικής πλευράς. Και διαβάζει βέβαια κανείς τη δήλωση που γίνεται από το αντίστοιχο γραφείο Τύπου της Κυπριακής Κυβέρνησης, τότε ήταν προεδρεύων ο κ. Κληρίδης, ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα στοιχεία σε επίδειξη καλής θελήσεως τότε; Την ώρα που οι άλλοι ετοίμαζαν το γιαταγάνι — δεν πρόκειται για γιαταγάνι, αλλά καταλαβαίνετε τη μεταφορική του έννοια. Η ελληνο-κυπριακή πλευρά απεδείκνυε — λένε τα επισημότατα χείλη — «αγαθή θέληση». Πρόσφερε δηλ. το λαιμό της για σφαγή. Αυτά πρέπει να διερευνηθούν, όπως πρέπει και άλλες πλευρές οι οποίες είναι στο σκότος.
«Θα εθεώρουν επί τη αναλήψει των καθηκόντων μου πα-ράλειψιν να μην εξέφραζα προς τον αποχωρήσαντα Πρόεδρον κ. Νικόλαο Σαμψών, την ευαρέσκειάν μου». Αλήθεια, είναι, κύριε Κληρίδη;
Δε θέλω τώρα να αναξέσω πληγές. Έχουν περάσει πολλά χρόνια. Αλλά μήπως άραγε ο φάκελος αυτής της υπόθεσης είναι κλειστός, με όλες τις δραματικές συνέπειες, γιατί υπήρχαν ευθύνες εδώ ή εκεί; Απ* ό,τι είναι γνωστό, υπήρξε μια ανάκριση, η οποία έγινε επί Νέας Δημοκρατίας, από τον αντιστράτηγο δικαστικό αναθεωρητή κ. Μπέλκα. Γιατί σταμάτησε η ανάκριση;
Επανειλημμένα έχει δημοσιευθεί στις εφημερίδες και λυπούμαι που δεν είναι εδώ ο κ. Αβέρωφ, γιατί το διατυπώνω για να υπάρχει μια απάντηση, ότι με δική του διαταγή — αναφέρεται και στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας το «Ποντίκι» — στις 21.3.1976 εζήτησε ως υπουργός Εθνικής Αμύνης «να καταστραφούν δια της πυράς» όσες εκθέσεις επί της κυπριακής κρίσεως υπήρχαν σε χέρια αξιωματικών!
Είναι αλήθεια; Δεν είναι; Δεν μπορώ να το ξέρω. Δε θέλω να πω ότι είναι αλήθεια. Δεν μπορώ να το διαψεύσω.
Θα παρακαλούσα πάρα πολύ τον κ. Αβέρωφ να δώσει μια εξήγηση. Αλλά αν είναι αληθές αυτό, περί ποίου φακέλου μιλάμε; Περί του ανυπάρκτου; Διότι ό,τι υπήρχε, θα έχει καταστραφεί!Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει μια πολιτική ουσία, πίσω από όλα αυτά. Το ένα πραξικόπημα διαδέχονταν το άλλο εναντίον του Μακαρίου. Θα ήθελα να μπορούσα να σας διαβάσω τον κατάλογο με τις κώδικες ονομασίες: «Ερμής», «Απόλλωνας». Σαν τον περιβόητο δικό μας «Περικλή». «Ως τα μπούνια» χωμένος ο Γρίβας στην υπόθεση της ανατροπής του Μακαρίου. Ξέρετε πότε; Το 1966. Απόρρητη δική του επιστολή προς τον τότε διευθυντή του πολιτικού γραφείου, ή κάποιον αντίστοιχο του κ. Στεφανόπουλου, περιήλθε στα χέρια του Μακαρίου. Και απεκάλυπτε ότι ο Γρίβας ετοίμαζε πραξικόπημα εναντίον του. Πότε; Το 1966. Γιατί τόσο μίσος εναντίον του Αρχιεπισκόπου; Γιατί τόσο μίσος εναντίον αυτού που περιφρονητικά ονομάζονταν: «Παπάς», ή «Μούσκος»; Και το ξέρετε ότι αυτοί δεν ήταν χαρακτηρισμοί, που διατυπώνονταν μόνο από τα χείλη της δικτατορίας. Γιατί; Γιατί, βεβαίως, ο Εθνάρχης της Κύπρου είχε προσανατολίσει το σκάφος για την αναζήτηση λύσεως, όχι μόνο στα ύφαλα του ΝΑΤΟ, αλλά και στους δρόμους των αδεσμεύτων και είχε πει: «Θα τείνουμε και τα δυο χέρια. Και προς Δύση και προς Ανατολή, προκειμένου να επιτύχουμε την υποστήριξη, που είναι αναγκαία». Και βεβαίως αυτό, για την πάγια αντίληψη ότι «η Ελλάς ανήκει στη Δύση» και δεν μπορεί να απομακρυνθεί από εκεί, διότι... διότι... διότι... Και υπήρχαν πάντοτε «εθνικοί» λόγοι, τους οποίους επικαλούνταν, για τούτο το λόγο έπρεπε ο Μακάριος να βγει από τη Μέση. Να βγει πολιτικά, να βγει ηθικά, και στο τέλος να βγει φυσικά. Επέζησε από τις δολοφονικές απόπειρες και τα πραξικοπήματα και απέθανε. Και σήμερα βρίσκεται στον τάφο του στο κορυφαίο σημείο της Κύπρου — στο Θρονί — για να αγναντεύει τους ορίζοντες αυτής της πολύπαθης νήσου.
Εδώ βρίσκεται η πολιτική ουσία. Και εδώ βρίσκονται και οι πηγές στις περιπέτειες.
Μας είπε ο κ. Μητσοτάκης — και λυπούμαι που δεν είναι εδώ, αλλά είναι τόσο άχαρη η ώρα που μιλάμε και είναι τόσο άχαρος αυτός ο Κανονισμός, γιατί κάτι έχουμε και μεις να πούμε — ότι «βεβαίως ανετράπησαν οι θαυμάσιες προϋποθέσεις, που υπήρχαν πριν από τη δικτατορία». Πότε, κύριε Μητσοτάκη; Όταν είχε βαθύτατα διχασθεί αυτός ο τόπος, θα μας πείτε ότι υπήρχαν οι θαυμάσιες προϋποθέσεις, για να λυθεί το Κυπριακό; Και ότι ήμαστε πάρα πολύ κοντά κατά τις συνεννοήσεις του κ. Τούμπα και του κ. Τσαγκλαγιαγκίλ; Σε τι, αν αγαπάτε; Στην ένωση! Ποία αυταπάτη! Οποία θεία αφέλεια!
Και σήμερα, μπορεί να λέγονται αυτά τα πράγματα;
Πρώτον, είχε καταστραφεί κάθε δυνατότητα εσωτερικής ομοψυχίας και οι Τούρκοι σοβινιστές το ήξεραν καλύτερα από κάθε άλλον.
Δεύτερον, ύστερα από τη Ζυρίχη και το Λονδίνο, δε συζητούσαν οι Τούρκοι περί ενώσεως.
Αν αυτά μας τα λέει ένας άνθρωπος της πείρας του Αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος υπήρξε και υπουργός των Εξωτερικών, τότε τι πρέπει να σκεφθούν όλοι οι άλλοι, που δεν έχουν αυτήν την πείρα;
Το αντίστροφο έπρεπε, λοιπόν, να πούμε. Πώς το μόνο που δεν σκέφτονται οι Τούρκοι είναι να φύγουν από το νησί.
Εκείνο που σκέφτονται είναι να καταλάβουν ολόκληρο το νησί. Και βεβαίως, με αυτού του είδους τις παγιδεύσεις, πότε είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε περί του 4%, του 5%, του 25%, φθάσαμε στο 40% και καταλήξαμε να μας παίζουν στα δάκτυλα, γιατί εκείνοι, βεβαίως, έχουν τη δική τους διπλωματία, ενώ εμείς είχαμε τη δική μας θεία αφέλεια! Δεν μας επιτρέπεται πλέον αυτή η στάση. Και θέλετε να το επιβεβαιώσετε; Πηγαίνετε στην Κύπρο να δείτε τα παιδιά που στέλνονται από δω ή τα Ελληνοκυπριόπουλα, όπως τα είδα εγώ στις 2 η ώρα το πρωί, να βρίσκονται στην «πράσινη γραμμή» με το χέρι στη σκανδάλη, ξέροντας ότι η Κύπρος δεν έχει την κάλυψη, για να μπορέσει μόνη της να αντισταθεί, αλλά να είναι αποφασισμένα να το πράξουν.
Εμείς, τι είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε σ* αυτόν τον τόπο; Όχι υπέρ του οράματος της ενώσεως, διότι αυτό το όραμα, που και σήμερα το είδα να πλανιέται σε κάμποσες ομιλίες, αυτό υπήρξε η καταστροφή της Κύπρου. Και το όραμα της ενώσεως έθαλψε και ο Γρίβας. Και στο όνομα αυτού του οράματος, ήθελε να εξοντώσει τον «αντεθνικό» Μούσκο. Διότι, αν θέλουμε να είμαστε αγρίως ρεαλιστές, θα έπρεπε να δούμε ότι, δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα και δεν υπήρχε από πολλά χρόνια. Και να εγκαταλείψουμε κατά συνέπεια αυτού του είδους την εύκολη φιλολογία, που γίνεται στην Ελλάδα, και να δούμε τις πραγματικότητες τις κυπριακές. Εκείνο που χρωστάμε να κάνουμε είναι να υψώσουμε τη φωνή μας, με όλους τους δυνατούς τρόπους, για να κατοχυρωθεί στο αδέσμευτο, η ανεξαρτησία, η ενότητα του κυπριακού κράτους. Για να αποκρουστούν τα σχέδια τα διχοτομικά, που υπάρχουν και από την πλευρά των Τούρκων σωβινιστών και από την πλευρά των Αμερικανών. Για να μπορέσουν οι δύο Κοινότητες να ζήσουν σε ειρήνη. Ναι οι δύο Κοινότητες! Και από το βήμα αυτό θέλω να υπογραμμίσω, ότι υπάρχουν δύο Κοινότητες στην Κύπρο. Ξέρετε τι έκανε ο Ιωαννίδης το *64; Ο Ιωαννίδης το '64 επισκέφτηκε το Μακάριο για να του πει, ότι έχει ετοιμάσει σχέδιο για νυκτερινή εξόντωση 10.000 Τουρκοκυπρίων, για εκφοβισμό των υπολοίπων. Το 1964 ποιοι κυβερνούσαν; Και πώς βρισκόταν ο Ιωαννίδης σε θέση να καταρτίζει πίνακα 10.000 προγραφών; Αλλά όταν, βεβαίως, στην Ελλάδα υπήρχαν σε προγενέστερα χρόνια χιλιάδες προγραφές, όχι το '64 αλλά νωρίτερα, γιατί ο Ιωαννίδης δεν θα εφάρμοζε τις προγραφές και εναντίον των Τούρκων, οι οποίοι, στο κάτω κάτω, ήταν αλλόφυλοι, για να μεταχειριστούμε αυτή τη βλακώδη λέξη.
Οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι έζησαν αιώνες ολόκληρους αδερφικά. Εκείνο που έχει να προσφέρει η ελλη-νοκυπριακή πλευρά, είναι το χέρι της συναδέλφωσης, για να ζήσουν και οι δύο Κοινότητες. Πώς; Χωρισμένες και μισού-μενες; Με το να είναι η μία αδιάκοπος αγωγός της τουρκικής επιρροής και επέμβασης; Για να είναι ο μοχλός της αδιάκοπης απειλής εναντίον της κυπριακής ανεξαρτησίας; Αυτό ποτέ! Ποτέ! Και τούτο πρέπει να το διακηρύξουμε στην αίθουσα αυτή.
Να ξεκινήσουμε από αυτή την αφετηρία. Και να υπερασπίσουμε από κει και ύστερα τη δίκαιη λύση του Κυπριακού, με τις πλούσιες δυνατότητες που μας δίνει το δίκαιο της υπόθεσης. Και να την υπερασπιστούμε παντού, όχι καθιστάμενοι ύποπτοι, ότι πίσω από την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας αποβλέπουμε στην ένωση,αλλά με το πρόσωπο καθαρό, ότι ναι, έχουμε σχέσεις εθνικές με την μεγάλη πλειοψηφία του λαού της Κύπρου, διότι είναι Ελληνοκύπριοι από χιλιάδων χρόνων. Αλλά ότι σεβόμαστε αυτό, που είπε ο Πρωθυπουργός πάρα πολύ σωστά, υπογραμμίζοντας το, για να μην υπάρχει κανενός είδους παρεξήγηση, ότι σεβόμαστε δηλ. την ανεξαρτησία, την ακεραιότητα, την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, στα πλαίσια ενός τύπου ομοσπονδίας, το απαραβίαστο του εδάφους της, την αποστρατικοποίηση.
Κύριοι συνάδελφοι, εμείς είμαστε ένα ελάχιστο, κατά τον Κανονισμό, Κόμμα. Επαναφέρουμε όμως και πάλι την πρόταση μας να κάνουμε ένα ψήφισμα και να το απευθύνουμε στις Βουλές όλου του κόσμου, ιδιαίτερα στα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια, Ανατολής και Δύσης, και το Κογκρέσσο, αλλά και στις άλλες χώρες. Και να ζητήσουμε, στο όνομα του δικαίου των αρχών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου — 50 χρόνια γιορτάστηκαν πριν από λίγο — στο όνομα των αρχών του ΟΗΕ, στο όνομα του μέλλοντος της ανθρωπότητας, στο όνομα, αν θέλετε, των αρχών του Ελσίνκι, να ζητήσουμε τη δραστηριοποίηση και την επέμβαση τους, ώστε να ασκηθεί ασφυκτικός έλεγχος, βήμα βήμα, προκειμένου να απομονωθεί η πλευρά της Άγκυρας. .
Και σας προτείνουμε ακόμα μια φορά να καταρτίσουμε εθνικές αντιπροσωπείες, που ν' αυλακώσουν Ανατολή και Δύση. Ο κ. .Αβέρωφ να τεθεί επί κεφαλής μιας εθνικής αντιπροσωπείας απ* όλα τα κόμματα και να πάει στην Αγγλία, γιατί έχει ιδιαίτερους δεσμούς με τη χώρα εκείνη. Μας είπε σήμερα ότι είναι αμερικανόφιλος. Να πάει και στην Ουάσιγκτον. Ο κ. Φλωράκης να πάει επικεφαλής αντιπροσωπείας, σ* άλλες χώρες. Και να πάει το ΠΑΣΟΚ επικεφαλής άλλων εθνικών αντιπροσωπειών, σ' άλλες χώρες. Και να πάμε κι εμείς επικεφαλής άλλης εθνικής αντιπροσωπείας, σ* άλλες χώρες, όπου ο δικός μας λόγος μπορεί ν' ακούγεται εκτός κανονισμού της Βουλής. Αν θέλουμε να υπερασπίσουμε πραγματικά αυτό, που λέμε συμφέροντα αυτού του τόπου και αν θέλουμε την ίδια στιγμή να δώσουμε μια ενθάρρυνση στους Κύπριους, που περιμένουν, βεβαίως, απ' αυτό, που αποκαλούν «μητέρα πατρίδα», την ενθάρρυνση και την ενίσχυση.
Μπορούσαμε να κάνουμε πολλά και πιστεύω ότι σ* αυτό μπορεί να βοηθήσει και το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου. Έρχεται, όμως, πολύ καθυστερημένα. Χάθηκαν χρόνια, αγαπητοί συνάδελφοι, και είναι η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΣ (Υφυπ. Εμπορίου). Όχι ευθύνη του ΠΑΣΟΚ. Εμείς πέντε χρόνια μόνο είμαστε, Λεωνίδα.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ. Πέντε χρόνια; Μα αρκούσαν 24 ώρες. Υπάρχει η ένσταση, ότι θα το εκμεταλλευθείτε κομματικά. Εκμεταλλευθείτε το! Δεν υπάρχει πράξη, που να μην μπορεί ν* αποτελέσει αντικείμενο μιας εκμετάλλευσης τέτοιας ή αλλιώτικης. Θέλετε να εκμεταλλευθείτε κι εσείς της Νέας Δημοκρατίας κομματικά το ότι το ΠΑΣΟΚ, για κομματικούς λόγους ανοίγει το φάκελο της Κύπρου; Κάντε το! Όμως ο φάκελος της Κύπρου ανοίγει. Κι αυτό, που πρέπει να αξιώσουμε είναι ν' ανοίξει σε βάθος, όχι για να «σκιστούμε» μεταξύ μας, όχι για να μετατρέψουμε την έρευνα, σε μια ακόμη ευκαιρία μιας δικομματικής διαμάχης, αλλά, για να μπορέσουμε να διεισδύσουμε στις πλευρές, να τις αναδείξουμε, να διδαχτούμε, για να μπορέσουμε επιτέλους να καταλήξουμε σε μια κοινή, ενιαία στάση, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε την Κύπρο, που δοκιμάζεται. Ευχαριστώ.
.......................................................................................
Επανειλημμένα έχει δημοσιευθεί στις εφημερίδες και λυπούμαι που δεν είναι εδώ ο κ. Αβέρωφ, γιατί το διατυπώνω για να υπάρχει μια απάντηση, ότι με δική του διαταγή — αναφέρεται και στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας το «Ποντίκι» — στις 21.3.1976 εζήτησε ως υπουργός Εθνικής Αμύνης «να καταστραφούν δια της πυράς» όσες εκθέσεις επί της κυπριακής κρίσεως υπήρχαν σε χέρια αξιωματικών!
Είναι αλήθεια; Δεν είναι; Δεν μπορώ να το ξέρω. Δε θέλω να πω ότι είναι αλήθεια. Δεν μπορώ να το διαψεύσω.
Θα παρακαλούσα πάρα πολύ τον κ. Αβέρωφ να δώσει μια εξήγηση. Αλλά αν είναι αληθές αυτό, περί ποίου φακέλου μιλάμε; Περί του ανυπάρκτου; Διότι ό,τι υπήρχε, θα έχει καταστραφεί!Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει μια πολιτική ουσία, πίσω από όλα αυτά. Το ένα πραξικόπημα διαδέχονταν το άλλο εναντίον του Μακαρίου. Θα ήθελα να μπορούσα να σας διαβάσω τον κατάλογο με τις κώδικες ονομασίες: «Ερμής», «Απόλλωνας». Σαν τον περιβόητο δικό μας «Περικλή». «Ως τα μπούνια» χωμένος ο Γρίβας στην υπόθεση της ανατροπής του Μακαρίου. Ξέρετε πότε; Το 1966. Απόρρητη δική του επιστολή προς τον τότε διευθυντή του πολιτικού γραφείου, ή κάποιον αντίστοιχο του κ. Στεφανόπουλου, περιήλθε στα χέρια του Μακαρίου. Και απεκάλυπτε ότι ο Γρίβας ετοίμαζε πραξικόπημα εναντίον του. Πότε; Το 1966. Γιατί τόσο μίσος εναντίον του Αρχιεπισκόπου; Γιατί τόσο μίσος εναντίον αυτού που περιφρονητικά ονομάζονταν: «Παπάς», ή «Μούσκος»; Και το ξέρετε ότι αυτοί δεν ήταν χαρακτηρισμοί, που διατυπώνονταν μόνο από τα χείλη της δικτατορίας. Γιατί; Γιατί, βεβαίως, ο Εθνάρχης της Κύπρου είχε προσανατολίσει το σκάφος για την αναζήτηση λύσεως, όχι μόνο στα ύφαλα του ΝΑΤΟ, αλλά και στους δρόμους των αδεσμεύτων και είχε πει: «Θα τείνουμε και τα δυο χέρια. Και προς Δύση και προς Ανατολή, προκειμένου να επιτύχουμε την υποστήριξη, που είναι αναγκαία». Και βεβαίως αυτό, για την πάγια αντίληψη ότι «η Ελλάς ανήκει στη Δύση» και δεν μπορεί να απομακρυνθεί από εκεί, διότι... διότι... διότι... Και υπήρχαν πάντοτε «εθνικοί» λόγοι, τους οποίους επικαλούνταν, για τούτο το λόγο έπρεπε ο Μακάριος να βγει από τη Μέση. Να βγει πολιτικά, να βγει ηθικά, και στο τέλος να βγει φυσικά. Επέζησε από τις δολοφονικές απόπειρες και τα πραξικοπήματα και απέθανε. Και σήμερα βρίσκεται στον τάφο του στο κορυφαίο σημείο της Κύπρου — στο Θρονί — για να αγναντεύει τους ορίζοντες αυτής της πολύπαθης νήσου.
Εδώ βρίσκεται η πολιτική ουσία. Και εδώ βρίσκονται και οι πηγές στις περιπέτειες.
Μας είπε ο κ. Μητσοτάκης — και λυπούμαι που δεν είναι εδώ, αλλά είναι τόσο άχαρη η ώρα που μιλάμε και είναι τόσο άχαρος αυτός ο Κανονισμός, γιατί κάτι έχουμε και μεις να πούμε — ότι «βεβαίως ανετράπησαν οι θαυμάσιες προϋποθέσεις, που υπήρχαν πριν από τη δικτατορία». Πότε, κύριε Μητσοτάκη; Όταν είχε βαθύτατα διχασθεί αυτός ο τόπος, θα μας πείτε ότι υπήρχαν οι θαυμάσιες προϋποθέσεις, για να λυθεί το Κυπριακό; Και ότι ήμαστε πάρα πολύ κοντά κατά τις συνεννοήσεις του κ. Τούμπα και του κ. Τσαγκλαγιαγκίλ; Σε τι, αν αγαπάτε; Στην ένωση! Ποία αυταπάτη! Οποία θεία αφέλεια!
Και σήμερα, μπορεί να λέγονται αυτά τα πράγματα;
Πρώτον, είχε καταστραφεί κάθε δυνατότητα εσωτερικής ομοψυχίας και οι Τούρκοι σοβινιστές το ήξεραν καλύτερα από κάθε άλλον.
Δεύτερον, ύστερα από τη Ζυρίχη και το Λονδίνο, δε συζητούσαν οι Τούρκοι περί ενώσεως.
Αν αυτά μας τα λέει ένας άνθρωπος της πείρας του Αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος υπήρξε και υπουργός των Εξωτερικών, τότε τι πρέπει να σκεφθούν όλοι οι άλλοι, που δεν έχουν αυτήν την πείρα;
Το αντίστροφο έπρεπε, λοιπόν, να πούμε. Πώς το μόνο που δεν σκέφτονται οι Τούρκοι είναι να φύγουν από το νησί.
Εκείνο που σκέφτονται είναι να καταλάβουν ολόκληρο το νησί. Και βεβαίως, με αυτού του είδους τις παγιδεύσεις, πότε είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε περί του 4%, του 5%, του 25%, φθάσαμε στο 40% και καταλήξαμε να μας παίζουν στα δάκτυλα, γιατί εκείνοι, βεβαίως, έχουν τη δική τους διπλωματία, ενώ εμείς είχαμε τη δική μας θεία αφέλεια! Δεν μας επιτρέπεται πλέον αυτή η στάση. Και θέλετε να το επιβεβαιώσετε; Πηγαίνετε στην Κύπρο να δείτε τα παιδιά που στέλνονται από δω ή τα Ελληνοκυπριόπουλα, όπως τα είδα εγώ στις 2 η ώρα το πρωί, να βρίσκονται στην «πράσινη γραμμή» με το χέρι στη σκανδάλη, ξέροντας ότι η Κύπρος δεν έχει την κάλυψη, για να μπορέσει μόνη της να αντισταθεί, αλλά να είναι αποφασισμένα να το πράξουν.
Εμείς, τι είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε σ* αυτόν τον τόπο; Όχι υπέρ του οράματος της ενώσεως, διότι αυτό το όραμα, που και σήμερα το είδα να πλανιέται σε κάμποσες ομιλίες, αυτό υπήρξε η καταστροφή της Κύπρου. Και το όραμα της ενώσεως έθαλψε και ο Γρίβας. Και στο όνομα αυτού του οράματος, ήθελε να εξοντώσει τον «αντεθνικό» Μούσκο. Διότι, αν θέλουμε να είμαστε αγρίως ρεαλιστές, θα έπρεπε να δούμε ότι, δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα και δεν υπήρχε από πολλά χρόνια. Και να εγκαταλείψουμε κατά συνέπεια αυτού του είδους την εύκολη φιλολογία, που γίνεται στην Ελλάδα, και να δούμε τις πραγματικότητες τις κυπριακές. Εκείνο που χρωστάμε να κάνουμε είναι να υψώσουμε τη φωνή μας, με όλους τους δυνατούς τρόπους, για να κατοχυρωθεί στο αδέσμευτο, η ανεξαρτησία, η ενότητα του κυπριακού κράτους. Για να αποκρουστούν τα σχέδια τα διχοτομικά, που υπάρχουν και από την πλευρά των Τούρκων σωβινιστών και από την πλευρά των Αμερικανών. Για να μπορέσουν οι δύο Κοινότητες να ζήσουν σε ειρήνη. Ναι οι δύο Κοινότητες! Και από το βήμα αυτό θέλω να υπογραμμίσω, ότι υπάρχουν δύο Κοινότητες στην Κύπρο. Ξέρετε τι έκανε ο Ιωαννίδης το *64; Ο Ιωαννίδης το '64 επισκέφτηκε το Μακάριο για να του πει, ότι έχει ετοιμάσει σχέδιο για νυκτερινή εξόντωση 10.000 Τουρκοκυπρίων, για εκφοβισμό των υπολοίπων. Το 1964 ποιοι κυβερνούσαν; Και πώς βρισκόταν ο Ιωαννίδης σε θέση να καταρτίζει πίνακα 10.000 προγραφών; Αλλά όταν, βεβαίως, στην Ελλάδα υπήρχαν σε προγενέστερα χρόνια χιλιάδες προγραφές, όχι το '64 αλλά νωρίτερα, γιατί ο Ιωαννίδης δεν θα εφάρμοζε τις προγραφές και εναντίον των Τούρκων, οι οποίοι, στο κάτω κάτω, ήταν αλλόφυλοι, για να μεταχειριστούμε αυτή τη βλακώδη λέξη.
Οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι έζησαν αιώνες ολόκληρους αδερφικά. Εκείνο που έχει να προσφέρει η ελλη-νοκυπριακή πλευρά, είναι το χέρι της συναδέλφωσης, για να ζήσουν και οι δύο Κοινότητες. Πώς; Χωρισμένες και μισού-μενες; Με το να είναι η μία αδιάκοπος αγωγός της τουρκικής επιρροής και επέμβασης; Για να είναι ο μοχλός της αδιάκοπης απειλής εναντίον της κυπριακής ανεξαρτησίας; Αυτό ποτέ! Ποτέ! Και τούτο πρέπει να το διακηρύξουμε στην αίθουσα αυτή.
Να ξεκινήσουμε από αυτή την αφετηρία. Και να υπερασπίσουμε από κει και ύστερα τη δίκαιη λύση του Κυπριακού, με τις πλούσιες δυνατότητες που μας δίνει το δίκαιο της υπόθεσης. Και να την υπερασπιστούμε παντού, όχι καθιστάμενοι ύποπτοι, ότι πίσω από την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας αποβλέπουμε στην ένωση,αλλά με το πρόσωπο καθαρό, ότι ναι, έχουμε σχέσεις εθνικές με την μεγάλη πλειοψηφία του λαού της Κύπρου, διότι είναι Ελληνοκύπριοι από χιλιάδων χρόνων. Αλλά ότι σεβόμαστε αυτό, που είπε ο Πρωθυπουργός πάρα πολύ σωστά, υπογραμμίζοντας το, για να μην υπάρχει κανενός είδους παρεξήγηση, ότι σεβόμαστε δηλ. την ανεξαρτησία, την ακεραιότητα, την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, στα πλαίσια ενός τύπου ομοσπονδίας, το απαραβίαστο του εδάφους της, την αποστρατικοποίηση.
Κύριοι συνάδελφοι, εμείς είμαστε ένα ελάχιστο, κατά τον Κανονισμό, Κόμμα. Επαναφέρουμε όμως και πάλι την πρόταση μας να κάνουμε ένα ψήφισμα και να το απευθύνουμε στις Βουλές όλου του κόσμου, ιδιαίτερα στα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια, Ανατολής και Δύσης, και το Κογκρέσσο, αλλά και στις άλλες χώρες. Και να ζητήσουμε, στο όνομα του δικαίου των αρχών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου — 50 χρόνια γιορτάστηκαν πριν από λίγο — στο όνομα των αρχών του ΟΗΕ, στο όνομα του μέλλοντος της ανθρωπότητας, στο όνομα, αν θέλετε, των αρχών του Ελσίνκι, να ζητήσουμε τη δραστηριοποίηση και την επέμβαση τους, ώστε να ασκηθεί ασφυκτικός έλεγχος, βήμα βήμα, προκειμένου να απομονωθεί η πλευρά της Άγκυρας. .
Και σας προτείνουμε ακόμα μια φορά να καταρτίσουμε εθνικές αντιπροσωπείες, που ν' αυλακώσουν Ανατολή και Δύση. Ο κ. .Αβέρωφ να τεθεί επί κεφαλής μιας εθνικής αντιπροσωπείας απ* όλα τα κόμματα και να πάει στην Αγγλία, γιατί έχει ιδιαίτερους δεσμούς με τη χώρα εκείνη. Μας είπε σήμερα ότι είναι αμερικανόφιλος. Να πάει και στην Ουάσιγκτον. Ο κ. Φλωράκης να πάει επικεφαλής αντιπροσωπείας, σ* άλλες χώρες. Και να πάει το ΠΑΣΟΚ επικεφαλής άλλων εθνικών αντιπροσωπειών, σ' άλλες χώρες. Και να πάμε κι εμείς επικεφαλής άλλης εθνικής αντιπροσωπείας, σ* άλλες χώρες, όπου ο δικός μας λόγος μπορεί ν' ακούγεται εκτός κανονισμού της Βουλής. Αν θέλουμε να υπερασπίσουμε πραγματικά αυτό, που λέμε συμφέροντα αυτού του τόπου και αν θέλουμε την ίδια στιγμή να δώσουμε μια ενθάρρυνση στους Κύπριους, που περιμένουν, βεβαίως, απ' αυτό, που αποκαλούν «μητέρα πατρίδα», την ενθάρρυνση και την ενίσχυση.
Μπορούσαμε να κάνουμε πολλά και πιστεύω ότι σ* αυτό μπορεί να βοηθήσει και το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου. Έρχεται, όμως, πολύ καθυστερημένα. Χάθηκαν χρόνια, αγαπητοί συνάδελφοι, και είναι η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΣ (Υφυπ. Εμπορίου). Όχι ευθύνη του ΠΑΣΟΚ. Εμείς πέντε χρόνια μόνο είμαστε, Λεωνίδα.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ. Πέντε χρόνια; Μα αρκούσαν 24 ώρες. Υπάρχει η ένσταση, ότι θα το εκμεταλλευθείτε κομματικά. Εκμεταλλευθείτε το! Δεν υπάρχει πράξη, που να μην μπορεί ν* αποτελέσει αντικείμενο μιας εκμετάλλευσης τέτοιας ή αλλιώτικης. Θέλετε να εκμεταλλευθείτε κι εσείς της Νέας Δημοκρατίας κομματικά το ότι το ΠΑΣΟΚ, για κομματικούς λόγους ανοίγει το φάκελο της Κύπρου; Κάντε το! Όμως ο φάκελος της Κύπρου ανοίγει. Κι αυτό, που πρέπει να αξιώσουμε είναι ν' ανοίξει σε βάθος, όχι για να «σκιστούμε» μεταξύ μας, όχι για να μετατρέψουμε την έρευνα, σε μια ακόμη ευκαιρία μιας δικομματικής διαμάχης, αλλά, για να μπορέσουμε να διεισδύσουμε στις πλευρές, να τις αναδείξουμε, να διδαχτούμε, για να μπορέσουμε επιτέλους να καταλήξουμε σε μια κοινή, ενιαία στάση, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε την Κύπρο, που δοκιμάζεται. Ευχαριστώ.
.......................................................................................
Λεωνίδας Κύρκος (12/10/24 - 28/8/11) Έλληνας πολιτικός της Αριστεράς. Στα 1986 ήταν Πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας Εσωτερικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου