Τραντάζουν τα παράθυρά του
Σκέλεθρα ολόρθα τα΄ αγριοκαίρια
Φυτεύει η νύχτα ολόγυρά του
Τάφων σταυρούς και νεκροκέρια.
Κι΄αν ύπνος κλη τα βλέφαρά του
Σκόρπια ορφανά κ΄ έρημα ταίρια
Τον καταριώνται στα όνειρά του
Σηκώνοντας τα΄άσαρκα χέρια.
Στου νου του την σπηλιά φωλιάζει
Και τον κυττάζει και τον κράζει
Μεγαλομάτα κουκουβάγια….
Αλίμονό του, τον θυμάται!
Κι’ αλίμονό του , που κοιμάται
Τον ύπνο του Θανάση Βάγια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου