Πέντ’ αιώνες πρόσμενε το Γένος
Τον ερχομό του, που είχε αργήση.
Για να ξυπνήση ο Κοιμισμένος
Κ΄η Άγια Σοφιά να λειτουργήση.
Κ΄ήρθε! Σά να ήρθε αποσταλμένος
Άγγελος Θεού στη Στερνή Κρίση,
Με την ρομφαία αρματωμένος
Να καταλύση και να στήση.
Κ΄ήρθε ! Μα η πλάνη ήτον μεγάλη:
Του αγγέλου τα φτερά κερένια .
Στάχτη η ρομφαία η σιδερένια…
Σφάλα, εκκλησιά, την πόρτα πάλι!
Βαθειά κοιμήσου. Κοιμισμένε!
Με τη λαχτάρα, ω Γένος, μένε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου