ΡΑΙΗΜΟΝ ΚΑΡΤΙΕ: ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΑΓΧΟΝΕΣ ΣΤΗ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ.

 

O Aγγλος Δικαστής Μπίρκετ
διαβαζει την απόφαση του
δικαστηρίου.

Στις 15 Οκτωβρίου ,η διάσκεψη του Παρισιού λύεται μέσα σε μια ανθοδέσμη μελιστάλαχτης υποκρισίας. Πριν από την αυγή της ίδιας ημέρας είχαν απαγχονισθεί οι κατάδικοι της Νυρεμβέργης. Η εξιστόρηση αυτής της ιστορίας ανήκει στην ιστορία του πολέμου. Δεν ανήκει στην μεταπολεμική ιστορία ,παρά μόνο σε ότι αφορά το θέαμα που προσέφερε. Θέαμα θλιβερό. Η ατέλειωτη διαδικασία και η συζήτηση γύρω από εγκλήματα, είτε πολύ αμφίβολα, είτε πολύ κατάφωρα ,απάμβλυνε το ενδιαφέρον και αποκοίμισε την προσοχή. Και τα δυό ξύπνησαν πάλι με την έκδοση της απόφασης. Διαβάστηκε την 1 Οκτωβρίου. Οι κατηγορούμενοι οδηγήθηκαν ένας-ένας στα εδώλια όπου νύσταζαν όλοι μαζί επί δέκα μήνες και άκουσαν τον λόρδο δικαστή Λώρενς να ανακοινώνει τις ποινές τους. Τρεις, ο Πάπεν, ο Σαχτ, ο Φρίτσε ,απηλλάγησαν. Επτά, ο Ες , Ο Φουνκ, Ο Ράιντερ, ο Σίραχ, ο Σπέερ, ο Νόυρατ, ο Νταίνιτς ,καταδικάσθηκαν σε ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη. Ένδεκα άκουσαν την θανατική τους καταδίκη. Είναι οι : Άρτουρ Ζάυς- Ινγκβαρτ, Φριτς Ζάουκελ, Γιούλιους Στράιχερ, Χανς Φρανκ,"Γκενεραλόμπερστ" ,Άλφρεντ Γιολντ, Βίλχελμ Φρικ, Ερνστ Καλτενμπρούννερ, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, "Γκενεραλφελντμάρσαλ" ΒίλχελμΚάιτελ, Γιοακίμ φον  Ρίμπεντροπ και "Ράιχμαρσαλ" Χέρμαν Γκαίρινγκ. Μόνο ο Σοβιετικός δικαστής διατύπωσε μια διαφωνία : Ήθελε να τους κρεμάσει όλους αδιακρίτως. Όλοι οι καταδικασθέντες απηύθυναν μια αίτηση χάριτος στην Διασυμμαχική Επιτροπή Ελέγχου. Μερικοί ζήτησαν να τροποποιηθεί η ποινή τους. Άλλοι ζήτησαν απλώς να εκτελεσθούν διά τουφεκισμού. Ο μέγας ναύαρχος Ερνστ Ράιντερ ζήτησε και αυτός μια ''χάρη'' : να μετατρέψουν την ποινή της καθείρξεώς του σε θανατική. Καμιά συνέχεια δεν δόθηκε σε αυτές τις αιτήσεις. Αλλά ο Αϊζενχάουερ,που βρισκόταν σε κυνήγι στην Σκωτία, έμεινε κατάπληκτος για την καταδίκη του Κάιτελ : ''

Ο αρχιδήμιος της Νυρεμβέργης Τζων Γουντς

Η περίπτωση ενός στρατιώτη είναι ειδική...'' είπε. Στις 14 Οκτωβρίου,στις 9 το βράδυ,καθένας από τους καταδικασθέντες γεύτηκε μέσα στο κελί του το τελευταίο του δείπνο : Ένα λουκάνικο,μια φέτα παγωμένο κρέας, πατατοσαλάτα,μαύρο ψωμί και τσάι. Μετά,τα φώτα σβήνουν. Πάνω από τα ερείπια της Νυρεμβέργης φυσάει ένας πρώιμος φθινοπωρινός άνεμος, υγρός και παγερός. Στο προαύλιο της φυλακής, ο επιλοχίας Τζων Τζ. Γουντς, 43 ετών, από το Σαν Αντόνιο του Τέξας, αρχιδήμιος του στρατού των ΗΠΑ, με πείρα 347 απαγχονισμών σε 15 χρόνια, έχει στήσει τρία μαύρα ικριώματα, στα οποία παρέταξε ένδεκα θηλιές από κανναβένιο σχοινί που αγόρασε ο ίδιος από την Αγγλία. Η μία από τις ένδεκα θηλιές είναι περιττή. Βεντέτα της δίκης, ο Γκαίρινγκ θα ήταν ο πρώτος στην μακάβρια πομπή. Στην 1 η ώρα το πρωί, όταν ο συνταγματάρχης Ρόυ Ρίτσαρντσον, διοικητής της φυλακής μπήκε στο κελί του, ο Ράιχμάρσαλ πέθαινε. Αποχαιρετώντας την γυναίκα του Έμυ,της είχε πει : ''Αυτοί οι ξένοι δεν πρόκειται να με κρεμάσουν εμένα.'' Κανείς δεν ξέρει ακόμη πως κατόρθωσε να κρύψει το λυτρωτικό δηλητήριο. Λίγα λεπτά αργότερα, διασχίζει την αυλή ο Ρίμπεντροπ, με τα χέρια δεμένα, κάτω από το φως των προβολέων.


Ο αέρας ανεμίζει τα μαλλιά του. Πριν του περάσουν το σχοινί στον λαιμό ,λέει αυτά τα λόγια : ''Η τελευταία μου ευχή είναι η συμφιλίωση Ανατολής και Δύσεως..'' . Στη 1 και 11 αιωρείται στο κενό και στην αιωνιότητα. Σειρά έχει ο στρατάρχης Κάιτελ. Εμφανίζεται με στολή, με μπότες, καλοχτενισμένος, σαν να πηγαίνει σε επιθεώρηση. Ήταν μια μέτρια προσωπικότητα, ο στρατιωτικός υπηρέτης του Χίτλερ, αλλά ξέρει να πεθαίνει. Η σκάλα της δεύτερης κρεμάλας τρίζει κάτω από το αποφασιστικό βήμα του. ''Πάνω από 2.000.000 Γερμανοί στρατιώτες πέθαναν για την πατρίδα'' φωνάζει, ''τώρα είναι η σειρά μου. Πηγαίνω να βρω τους γιους μου''. Η τρίτη αγχόνη είναι για τον αρχηγό της Γκεστάπο Καλντεμπρούννερ. Έπειτα ο δήμιος ξαναγυρίζει στην πρώτη,που απελευθερώθηκε από το πτώμα του Ρίμπεντροπ,για να κρεμάσει αυτόν που ήταν ο ανταγωνιστής εκείνου στην διεύθυνση των Εξωτερικών Υποθέσεων του Γ' Ράιχ : του φιλοσόφου Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ. Πηγαίνει χωρίς να ξεσφίξει τα δόντια του. Ο Φρανκ και ο Φουνκ κραυγάζουν : ''Heil Deutschland !''. Έπειτα ο Στράιχερ :'' Heil Hitler !''. Ήταν η μόνη φορά που ακούστηκε αυτό το όνομα στην αυλή των εκτελέσεων. Η πομπή των μελλοθανάτων κλείνει με τον Ζάουκελ ,τον Γιοντλ και τον Ζάυς- Ινγκβαρτ. Ο θάνατος του τελευταίου διαπιστώθηκε στις 2:57'. Ο επιλοχίας Γουντς εκφράζει την ικανοποίησή του : '' Δέκα άνθρωποι σε 103 λεπτά. Καθόλου άσχημα''. Ο άνεμος πέφτει. Η αυγή χαράζει ολοκάθαρη. Τα πτώματα του δηλητηριασμένου και των κρεμασμένων καίγονται στο δημοτικό κρεματόριο και οι στάχτες τους σκορπίζονται στον υπόνομο. Δεν θα χτιστή κανένα μαυσωλείο σαν τόπος προσκυνήματος για να το επισκέπτονται οι νοσταλγοί του Εθνικοσοσιαλισμού.

Οι Γερμανοί που ρωτήθηκαν επιδοκιμάζουν την δίκη και την απόφαση της, με μερικές επιφυλάξεις. Μερικοί λένε : ''Δεν εκδόθηκαν αρκετές θανατικές ποινές''. Άλλοι : '' Το δικαστήριο έπρεπε να είναι γερμανικό''. Και άλλοι πολυάριθμοι : '' Δεν κρεμούν έτσι στρατιώτες''.