ROBERT BRASILLACH: LEON DEGRELLE KAI REX 2

Στις 2 Νοεμβρίου 1935, ημέρα των νε­κρών, ο RΕΧ έρχεται πραγματικά στην επι­φάνεια...
Εκείνη τη μέρα στο Courtrai γινόταν ένα συνέδριο της ομοσπονδίας των ενώσεων και των καθολικών κύκλων.
Ο Ντεγκρέλ ο­δήγησε στο Courtrai 300 αποφασισμένα παιδιά ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν και ένας μεγάλος αριθμός ανέργων που είχαν έλθει με το ξεροκόμματο τους...
Πήραν όλοι θέσεις στην αίθουσα των συνεδρίων.
- Ζητώ το λόγο... φώναξε ο Ντεγκρέλ.
- Σας τον αρνούμαι απάντησε ο Πρόε­δρος, ο πρώην υπουργός Seghers [12].
- Αδιαφορώ... απάντησε με την σειρά του ο Ντεγκρέλ.
Πραγματικά η ομιλία του χαρακτηρίστη­κε από μια πρωτοφανή βιαιότητα, ο Ντεγ­κρέλ μεταχειρίσθηκε τους καθολικούς συνέδρoυς σαν σκουπίδια και δημιούργη­σε το
μεγαλύτερο σκάνδαλο σ΄ολόκληρη τη Βελγική πολιτικής ιστορία. Την επόμενη μέρα όλες οι εφημερίδες ανέφεραν το γεγονός.
Μέσα σε μερικές εβδομάδες ο τύπος του RΕΧ τετραπλασίασε τους αριθμούς πωλήσεων.
Λίγο καιρό αργότερα κατά τη διάρκεια μιας δίκης οι καθολικοί ηγέτες Seghers και Ρhilips [13]  έχαναν κάθε αξιοπρέπεια γιατί αποδείχθηκε ο αρκετά σκοτεινός χρηματο­δοτικός τους ρόλος.
Το νέο κίνημα, είχε οριστικά επιβληθεί.
Όλος ο χειμώνας του 1935-36 αφιερώ­θηκε στον αγώνα ενάντια στους συντηρη­τικούς και ειδικά στην επισήμανση των οι­κονομικών σκανδάλων.
Είναι βέβαια γνω­στό το γεγονός ότι ο Ρεξισμός επιθυμού­σε πάνω από κάθε τι την κάθαρση. Επιτέθηκε με πολύ μεγάλη βιαιότητα ενάντια στη δικτατορία των «διεφθαρμένων» και η λέ­ξη αυτή αποτέλεσε όπως είναι φυσικό τμήμα του λεξιλογίου του.
Είμαστε ελάχιστα ενημερωμένοι για να κρίνουμε αν οι κατηγορίες του Ντεγκρέλ, ενάντια στα παλαιά κόμματα είναι ή όχι υπερβολικές...
Κάθε βδομάδα ο Ντεγκρέλ εκτόξευε καταγγελίες σ' ένα καθολικό, σ' ένα φιλε­λεύθερο και σ' ένα σοσιαλιστή. Οι πιο φη­μισμένες επιθέσεις του είχαν σαν στόχο τον Boerenbond ,  που ήταν προστατευόμε­νος των ανώτερων εκκλησιαστικών κύ­κλων: οι κληρικοί δεν γεννήθηκαν για να γίνουν επιχειρηματίες, διαπιστώνει ο νεα­ρός ηγέτης...
Όπως ήταν αναμενόμενο οι «διεφθαρ­μένοι» συσπειρώθηκαν ενάντια στο REΧ, σε συνεννόηση με τις μεγάλες οικονομι­κές δυνάμεις, όπως οι τραπεζίτες γνω­στοί στο λαό σαν «banxters».
Το πρώτο καταλυτικό στοιχείο των νεα­ρών ιδρυτών του κόμματος υπήρξε το αί­τημα για διαφάνεια και η αηδία για τον κοι­νοβουλευτισμό, λίγο πολύ ανάλογη   μ' ε­κείνη που γνώρισε η Γαλλία ύστερα από την υπόθεση Stavinsky...
Από την άλλη πλευρά, ο RΕΧ δεν περιο­ριζόταν στις επικρίσεις ενάντια στο πα­λαιό Καθολικό κόμμα και το ενδιαφέρον του για τα «εγκόσμια» αλλά με την ίδια έν­ταση ,
κατηγορούσε την δειλία του και την άγνοια του μπροστά στα κοινωνικά προ­βλήματα.
Ο RΕΧ άνοιξε πόλεμο ενάντια στους με­τριοπαθείς και όπως ήταν αναμενόμενο, ο πόλεμος αυτός τον έκανε πολύ αγαπητό ανάμεσα στις τάξεις των νέων.
Οι συντηρητικοί από την άλλη πλευρά, μπροστά σ' αυτή του την επιτυχία, δίνουν πολλά φανερά δείγματα διάλυσης.
Τον Μάιο του 1936 ιδρύθηκε ένα έντυπο το Judex που αντέγραφε κι αυτή ακόμη την εξωτερική παρουσίαση του RΕΧ. Από τις 24 σελίδες του οι 23 ήσαν αφιερωμένες σε επιθέσεις ενάντια στον Ντεγκρέλ. Στiς 24 ο Judex με τα «αυτιά πεσμένα» δηλώνει ότι "επιθυμούμε την συνεργασία με το νεαρό ηγέτη από την στιγμή που κι αυτός πολεμούσε για
τις ίδιες ιδέες".
Στη συνέχεια ο Judex υποχρεώθηκε να κλείσει. Την τύχη του ακολούθησαν και άλλα μετριοπαθή έντυπα.
Ο αγώνας των Ρεξιστών είχε πολύ με­γάλη επιτυχία που έγινε ακόμη μεγαλύτε­ρη με τη χρήση του humour . Το humour ή­ταν ένα σίγουρο μέσο για να παρασυρ­θούν  προς τη μεριά του RΕΧ, οι τραγουδο­ποιοί. Η σκούπα των ρεξιστών έγινε το σύμβολο της επιθυμίας για ηθική εξυγίανση.
Κάποια μέρα είκοσι περίπου νεα­ροί άρχισαν να σκουπίζουν με επιμονή και ζήλο, μπροστά από την πόρτα του σπιτιού κάποιου υ­πουργού.
Μπορούσε κανείς να εμποδίσει κάποι­ους που σκούπιζαν τον δρόμο; Γύρω τους μαζεύτηκαν οι περίεργοι, σημειώθηκαν κάποιοι τσακωμοί, η αστυνομία έκανε την εμφάνιση της
αλλά δεν ήξερε πως να συμ­περιφερθεί από την στιγμή που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να θεωρηθεί αδίκημα το σκούπι­σμα κάποιου δρόμου.
Με ύφος σοβαρό οι ρεξιστές εξακολου­θούσαν να σκουπίζουν. Τελικά οι αστυνο­μικοί αδιαφορώντας για τον όποιο κίνδυνο γελοιοποίη­σης τους οδήγησαν στο τμήμα.
Οι εκλογές έπρεπε να γίνουν τον Οκτώ­βριο. Αναβλήθηκαν για τον Μάιο του επό­μενου χρόνου. Ο RΕΧ μέσα σ' ένα εύθυμο κλίμα, αυτοσχεδιάζει προωθώντας τους πιο περίεργους  υποψήφιους και τρεις ε­βδομάδες πριν από τις εκλογές εκδίδει μια τετρασέλιδη εφημερίδα, που σήμερα είναι μια από τις πρώτες βελγικές εφημε­ρίδες, τη La Pays Reel!
Αρχίζουν οι συγκεντρώσεις. Ο Ντεγκρέλ εκφωνεί σε διάστημα 5 εβδομάδων 150 πολιτικούς λόγους. Συχνά, σε διάρ­κεια μιας μόνο μέρας μιλούσε σε 10 δια­φορετικούς τόπους συγκέντρωσης.
Στις 24 Μαΐου το Βέλγιο εκλέγει 21 βου­λευτές και 12 γερουσιαστές που όλοι τους είναι ρεξιστές και προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Ανάμεσα τους βρί­σκονται μεταλλεργάτες, ο Κόμης Xavier de Grune , γόνος μια από τις μεγαλύτερες οι­κογένειες της Βελγικής αριστοκρατίας,  ο θαυμάσιος συγγραφέας Pierre Daye και ακόμη ένας καθηγητής της Παλαιοντολο­γίας, ο γερουσιαστής Ρraipont , ένας φιλήσυχος άνθρωπος που δεν είχε ασχοληθεί ποτέ στο παρελθόν με την πολιτική (η παλαιοντολογία δεν είναι μια βίαιη επιστήμη) αλλά ο οποίος σήμερα έχει αναλάβει την οργάνωση 35 συγκεντρώσεων. Ο πρώτος καιρός στο Κοινοβούλιο, υπήρξε αρκετά ταραγμένος. Είναι ήδη γνωστό ότι ο Βασιλιάς στα πλαίσια των διαβουλεύ­σεων με τα κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης, είχε μια συνάντηση με τον Ντεγκρέλ διάρκειας μεγαλύτερης της μιας ώρας.
Είναι επίσης γνωστό ότι αντίθετα με την περίπτωση του κομμουνιστή βουλευ­τή Jacquemotte ο αρχηγός του  RΕΧ ήλθε στο παλάτι δίχως καπέλο και σακάκι.
Αυτή η περιφρόνηση του πρωτοκόλλου δημιούργησε κάποιες αρνητικές κριτικές. Βέβαια υπήρξαν κι αυτοί που διαβεβαίω­ναν ότι ο βασιλιάς δεν είχε ενοχληθεί και ότι το καπέλο δεν κάνει τον άνθρωπο ό­πως και να έχει το θέμα, κατά την διάρκεια των πρώτων συνεδριάσεων, οι νέοι βου­λευτές,
διακρίθηκαν για την ζωηράδα τους και την γοητευτική κακοήθεια τους.

 Ο Λεόν Ντεγκρέλ που δεν είναι βουλευτής κάθεται στα θεωρεία του κοινού και από κει στέλνει σημειώματα στα «στρατεύμα­τα »του.
Από την άλλη πλευρά το κόμμα είχε α­παγορεύσει στους βουλευτές του να πη­γαίνουν στο κυλικείο του κοινοβουλίου και να ταξιδεύουν στα τραίνα με εισιτήριο πρώτης θέσης.
«Εκεί κινδύνευαν να συ­ναντήσουν κι άλλους βουλευτές» δηλώ­νει επίσημα ο Ντεγκρέλ. Έγινε βέβαια κάποια προσπάθεια να καθιερώσει τον όρο ο βου­λευτές τρίτης κατηγορίας, αλλά η προσ­πάθεια αυτή, όσο και αν ήταν καλή, δεν γνώρισε την επιτυχία των άλλων ευφυολογημάτων του RΕΧ.
Κατά την διάρκεια των διακοπών ο Λεόν Ντεγκρέλ προήδρευσε πολυάριθμων συ­σκέψεων, εμπόδισε τους σοσιαλιστές να δημιουργήσουν Λαϊκό Μέτωπο με τους κομμουνιστές και έβαλε εντονότερα το δίλημμα: «RΕΧ ή Μόσχα».
Στην επιστροφή, εξακολουθώντας τις ε­πιθέσεις ενάντια στους διεφθαρμένους και ιδιαίτερα ζητώντας την παραίτηση του Φιλελεύθερου Υπουργού Jaspar, συμμάχησε με τους Φλαμανδούς Εθνικιστές και δήλωσε έτοιμος να αναλάβει την εξουσία.
Στις αρχές του χειμώνα του 1936, η μά­χη ανάμεσα στη τρικομματική κυβέρνηση και το λαϊκό Μέτωπο του RΕΧ παίρνει και­νούργιες διαστάσεις.
Η κυβέρνηση παίρνει επίσημα θέση ε­νάντια σε πολιτικό κόμμα κάτι που δεν εί­χε ξανασυμβεί ποτέ κατά την διάρκεια της Βελγικής πολιτικής ιστορίας.
Ο Van Zeeland και ο Spaak κηρύσσουν α­νοικτά τον πόλεμο ενάντια στον RΕΧ ο δε Vondervelde δηλώνει ότι ανάμεσα στον Κομμουνισμό και στον καινούργιο «φασι­σμό», προτιμά τον πρώτο.
Το έντυπο L indipentance belge αγο­ράστηκε ειδικά για τις ανάγκες του αγώνα ενάντια στο RΕΧ.
Στις 25 Οκτωβρίου, ο RΕΧ που είχε κα­τηγορηθεί ότι για τις κινητοποιήσεις του χρησιμοποιούσε τους ίδιους και τους ίδιους οπαδούς αποφασίζει να αποδείξει  το ψεύδος των κατηγοριών αυτών, οργα­νώνοντας στις Βρυξέλλες μια συγκέντρω­ση 250.000 ανθρώπων. Η συγκέντρωση απαγο­ρεύεται.
Ο ίδιος ο  Λεόν Ντεγκρέλ συλλαμβάνεται για μερικές ώρες.΄

(Επιστροφή)