Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

ΡΟΥΜΑΝΙΑ: ΤΟ "ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ" ΤΗΣ 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1941-Ι


Μία από τις πλέον ασυνήθιστες κατηγορίες που πλανάται πάνω από το παρελθόν των Λεγεωνάριων  είναι ότι μόλις τεσσεράμισι μήνες από τη γέννηση  του Εθνικού Λεγεωνάριου Κράτους , το Λεγεωνάριο Κίνημα, υποτίθεται πως προκάλεσε μια εξέγερση  για λόγους ελάχιστα πειστικούς  ,τους οποίους μάλιστα οι αρχές της Κυβέρνησης Αντονέσκου , πάντα απέφευγαν να  συζητήσουν.
Ύστερα από τις μελαγχολικές ημέρες  του Ιανουαρίου 1941 , μια ομάδα από  στελέχη της Λεγεώνας καταδικάσθηκαν σε σκληρές  ποινές φυλάκισης που έφτανα τα 25 χρόνια καταναγκαστικών έργων, ποτέ όμως για λόγους, που είχαν άμεση σχέση,  με την περίφημη "εξέγερση" .Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπήρξε μια επώδυνη ενόχληση μέσα στις γραμμές των "κατακτητών" οι οποίοι γνώριζαν πολύ καλά ολόκληρη την αλήθεια, σύμφωνα με την οποία το κίνημα των Λεγεωνάριων ήταν απλά το θύμα.
Ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο από την αρχή.
Η εξέγερση της 21ης  Ιανουαρίου 1941 ούτε προετοιμάσθηκε ούτε στηρίχθηκε από το κίνημα των Λεγεωνάριων
Κατά πρώτο λόγο , το Λεγεωνάριο Κίνημα  δεν είχε κανένα σοβαρό κίνητρο  να κάνει κάτι τέτοιο διότι:
Είχε μόλις βγει από μια παρατεταμένη περίοδο διώξεων,  οι οποίες είχαν αποδεκατίσει τις τάξεις των ηγετικών στελεχών.
Βρισκόταν στα μισά της εσωτερικής αναδιοργάνωσης και διαχειριστικής προετοιμασίας   για όσα είχαν τελικά καταφέρει να σωθούν.
Γνώριζε επίσης πολύ καλά ότι θα ήταν δύσκολο , αν όχι αδύνατο  να αντικαταστήσει τις υπάρχουσες δομές δίχως να προκαλέσει  μια μακρά περίοδο πολιτικής  αστάθειας και παράλληλης κατάρρευσης της Εθνικής οικονομίας.
Επί πλέον , το διεθνές πολιτικό κλίμα κάθε άλλο παρά  προσφερόταν για τέτοιου είδους πολιτικές συμπεριφορές.
Από την άλλη πλευρά το Λεγεωνάριο Κίνημα βρισκόταν ήδη στην εξουσία και δεν είχε κανένα λόγο να επιθυμεί την ανατροπή του Στρατηγού Αντονέσκου.
Τα καθήκοντα των δύο δυνάμεων που βρίσκονταν στο προσκήνιο (στρατός και Λεγεωνάριο Κίνημα ) ήσαν απόλυτα ξεκαθαρισμένα .
Το Κίνημα των Λεγεωνάριων συνεπές με το δόγμα του,  μεθόδευσε  μια μεγάλης κλίμακας εκπαίδευση  των μαζών σύμφωνα με τις αρχές του , αν και γνώριζε  πως κάτι τέτοιο θα απαιτούσε  αρκετά χρόνια επίπονης  κοινωνικής, εκπαιδευτικής και πολιτιστικής προσπάθειας,
Κάποιος βέβαια θα μπορούσε να προβάλει το επιχείρημα  ότι η παρουσία του Στρατηγού Αντονέσκου ,  στην ηγεσία της Κυβέρνησης   είχε θεωρηθεί αναγκαία.
Ένας δραστήριος πατριώτης που κρατούσε κάτω από το σταθερό έλεγχό του τις ένοπλες δυνάμεις δεν θα μπορούσε απλά να βοηθήσει, αλλά όφειλε να παίξει ο ίδιος τον επιθυμητό ρόλο, διευκολύνοντας το Κίνημα των Λεγεωνάριων να ολοκληρώσει τα προκαταρκτικά του σχέδια και να προετοιμάσει τα διοικητικά και πολιτικά στελέχη τα οποία μέχρι τότε δεν υπήρχαν.
Για το κίνημα των Λεγεωνάριων , το βασικό πρόβλημα δεν ήταν η παρουσία ή η απουσία του Στρατηγού  Antonescu στη κεφαλή της Κυβέρνησης αλλά ο Κομουνιστικός κίνδυνος, που στην Ανατολή αποτελούσε μια αδιάκοπη απειλή , καθώς και οι μεθοδεύσεις των πολιτικών του παλαιού καθεστώτος οι οποίοι, με πλάγιους τρόπους, προσπαθούσαν να επαναφέρουν το προηγούμενο καθεστώς .


Με αυτό κατά νου, η συμφιλίωση μεταξύ των Λεγεωνάριων και των δυνάμεων που υποστήριζαν το Στρατηγό Αντονέσκου έγινε αποδεκτή με τρόπο αδελφικό. Για τον ίδιο λόγο, μια σειρά από προνόμια που αφορούσαν το στρατό   έγιναν επίσης δεκτά. Ήταν απαραίτητο να διατηρηθεί η εσωτερική αρμονία και να δοθούν εγγυήσεις  για την πλήρη κατανόηση.
Γιατί; Επειδή το Κίνημα των Λεγεωνάριων γνώριζε πολύ καλά ότι οι πολιτικές περιστάσεις απαιτούσαν μια συνεχή θυσία από μέρους του. Ο ανώτατος ηγέτης της Λεγεώνας δεν ήταν απασχολημένος με την ιδέα  να είναι πρώτος στην κυβέρνηση, και ακόμη περισσότερο , με το σχεδιασμό  μιας επανάστασης μόνο και μόνο για να σφετεριστεί  τη θέση του ικανού συμμάχου του . Οι πιο στοιχειώδεις αρχές της λεγεωνάριας ζωής απέκλειαν μια τέτοια λύση. Μετά από χρόνια διώξεων, ανεπανόρθωτες ζημιές και συνεχή ένταση, το Κίνημα των Λεγεωνάριων ήλπιζε σε μια περίοδο σχετικής ηρεμίας για να αναδιοργανωθεί και να ολοκληρώσει την αποστολή του.


Η ιδέα της διακοπής της συνεργασίας με το Στρατηγό Αντονέσκου ειδικά κάτω από τις συνθήκες εκείνης της εποχής και πολύ περισσότερο με τη χρήση βίας, δεν είχε περάσει ποτέ από το νου των κορυφαίων ηγετικών στελεχών του Κινήματος των Λεγεωνάριων. Μια τέτοια ιδέα ήταν ενάντια στις πιο κατασταλαγμένες πεποιθήσεις του Κινήματος των Λεγεωνάριων, ενός Κινήματος του οποίου η βασική αρχή είναι η αποφυγή κάθε πράξης ωμής βίας ή σκευωρίας ' για το Κίνημα των Λεγεωνάριων οι αρχές δεν είναι συνθήματα που έχουν σκοπό να εξαπατούν τους ανθρώπους. Είναι ζωντανά , υποχρεωτικά πρότυπα συμπεριφοράς. Μόνο μέσα από την υποταγή του στα πρότυπα αυτά, ο Λεγεωνάριος μεταμορφώνεται σε ένα άτομο διαφορετικό.
Επιπλέον, αποδεχόμενοι τη συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Στρατηγού Αντονέσκου, οι Λεγεωνάριοι είχαν ορκιστεί σ΄αυτόν πίστη , και τίποτα στον κόσμο δεν θα μπορούσε να τους κάνει επίορκους.
Τέλος, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η νέα πολιτική τάξη που διακηρύχθηκε από τον βασιλιά και τo Στρατηγό Αντονέσκου βασίστηκε ακριβώς πάνω στους μαχητικούς λεγεωναριους σχηματισμούς. Το ίδιο το κράτος έφερε το όνομα του «Εθνικού Λεγεωναριακού Κράτους ». Είναι ανθρωπίνως δυνατό να επαναστάτησαν όλοι αυτοί ενάντια στους εαυτούς τους ;




Πηγή:
Institute for Historical Review







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου