Β. Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 7 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ. (Μετάφραση)
Από πολύ καιρό ψιθυριζόταν ότι το Φιλελεύθερο Κοινοβούλιο,[1] πού λειτουργούσε σαν Συντακτική Συνέλευση -με αρμοδιότητα την αναθεώρηση του Συντάγματος -είχε πρόθεση να αναθεωρήσει το άρθρο 7 του Συντάγματος [2] για να είναι δυνατή η παραχώρηση της υπηκοότητας και των πολιτικών δικαιωμάτων σε όλους τους Εβραίους που διέμεναν στην Ρουμανία. Αυτό το άρθρο του παλαιού Συντάγματος είχε μέχρι τότε εμποδίσει την παραχώρηση της υπηκοότητας στους αλλοδαπούς, και αποτελούσε με το τρόπο αυτό μια πραγματική ασπίδα για την άμυνα της χώρας απέναντι στην εισβολή και τις παρεμβάσεις των Εβραίων πάνω στη Ρουμανική πορεία. Η παραχώρηση ακριβώς αυτού του δικαιώματος της παρέμβασης στις δημόσιες υποθέσεις της Ρουμανίας, σε 2.000.000 Εβραίους, η παραχώρηση ενός δικαιώματος ισότητας μεταξύ του Εβραίου που ήλθε τυχαία πριν από λίγα χρόνια και του Ρουμάνου, πού είναι ριζωμένος σ’ αυτήν την γη εδώ και χιλιετίες συνιστούσε μια αδικία πού φώναζε εκδίκηση και αποτελούσε ταυτόχρονα ένα μεγάλος εθνικό κίνδυνο που δεν μπορούσε παρά να προκαλέσει ανησυχία και να ταρακουνήσει κάθε Ρουμάνο που αγαπούσε την χώρα του.
Ο καθηγητής Κούζα, μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση έγραψε μια σειρά από αθάνατα άρθρα επισημαίνοντας τον κίνδυνο πού απειλούσε το μέλλον του Έθνους και ο «Σύνδεσμος» σκόρπισε σ’ ολόκληρο το Έθνος αιτήσεις διαμαρτυρίας που έπρεπε να υπογραφούν από τους Ρουμάνους και με τις οποίες θα ζητούσαν την διατήρηση του άρθρου 7 του Συντάγματος. Οι αιτήσεις υπεγράφησαν κατά εκατοντάδες χιλιάδας από τους Ρουμάνους και παρουσιάστηκαν στην Συντακτική Συνέλευση.
Πήρα την απόφαση ότι και εμείς οι φοιτητές, κατά την διάρκεια της συζητήσεως αυτής της σοβαρότατης υποθέσεως, θα ξεκινούσαμε από κάθε σημείο της χώρας με προορισμό το Βουκουρέστι όπου εκεί μαζί με τους φοιτητές της πόλεως και τον πληθυσμό θα οργανώναμε μια συγκέντρωση για να εμποδίσουμε την εφαρμογή της συγκεκριμένης πράξης που θα σκλάβωνε το μέλλον μας. Ξεκίνησα για το Cernautzi το Cluj και το Βουκουρέστι.
Οι φοιτητές συμφώνησαν με τη πρόταση και άρχισαν οι προετοιμασίες εν όψει της αναχώρησης. Για να ορίσουμε αυτή τη στιγμή (της αναχώρησης) όφειλα να στείλω ένα συνθηματικό τηλεγράφημα. Όμως το σχέδιο απέτυχε. Περιμέναμε ότι οι συζητήσεις πάνω στο θέμα θα κρατούσαν τουλάχιστον τρεις ημέρες , και έτσι θα φτάναμε εγκαίρως στο Βουκουρέστι.
Όμως στις 26 Μαρτίου οι συζητήσεις δεν κράτησαν ούτε μισή ώρα: Η φιλελεύθερη κυβέρνηση και ή συνέλευσις-σαν να είχαν συνείδηση της αισχρότατης πράξεως που διέπραξαν -προσπάθησαν να τη κρύψουν να τη περάσουν όσο γινόταν περισσότερο απαρατήρητη.
Την επόμενη μέρα της πράξεως αυτής της γιγαντιαίας Εθνικής προδοσίας ο αυτοαποκαλούμενος Ρουμανικός τύπος μαζί με τον Εβραϊκό έκρυψαν την ατιμία μέσα στην σιωπή.
Όμως στις 26 Μαρτίου οι συζητήσεις δεν κράτησαν ούτε μισή ώρα: Η φιλελεύθερη κυβέρνηση και ή συνέλευσις-σαν να είχαν συνείδηση της αισχρότατης πράξεως που διέπραξαν -προσπάθησαν να τη κρύψουν να τη περάσουν όσο γινόταν περισσότερο απαρατήρητη.
Την επόμενη μέρα της πράξεως αυτής της γιγαντιαίας Εθνικής προδοσίας ο αυτοαποκαλούμενος Ρουμανικός τύπος μαζί με τον Εβραϊκό έκρυψαν την ατιμία μέσα στην σιωπή.
Οι εφημερίδες Dimineatza, Lupta, Adevarul, που με μεγάλα γράμματα δημοσίευαν καθημερινά σελίδες ολόκληρες αφιερωμένες στην διαμάχη ιδιοκτητών και ενοικιαστών στο Βουκουρέστι , τώρα με μερικές μόνο λέξεις σε κάποια γωνία ανακοίνωναν απλά και ειρωνικά.
"Το άρθρο 7 του παλαιού Συντάγματος αντικαταστάθηκε από το άρθρο 133."
Το Φιλελεύθερο Κόμμα και η επαίσχυντη Συνέλευση του 1923 έθεταν και σφράγιζαν ταφόπλακα πάνω στο μέλλον αυτού του λαού.
Καμία κατάρα των παιδιών ,των μανάδων ,των ηλικιωμένων, των Ρουμάνων όλων που υποφέρουν πάνω σ΄αυτή τη γη , τώρα και στους αιώνας των αιώνων , δεν θα είναι αρκετή για αυτούς τους προδότες του γένους .Έτσι μέσα στη σιωπή και σε μια ατμόσφαιρα γενικής ηττοπάθειας , ολοκληρωνόταν αυτή η πράξη της έσχατης εθνικής προδοσίας. Η μοναδική φωνή που ακουγόταν τώρα, ήταν εκείνη του καθηγητή Κούζα , μια προσωπικότητα που όρθωνε το ανάστημά της πάνω από το ρουμανικό Έθνος.
"Ρουμάνοι.
Το Σύνταγμα της 28 Μαρτίου 1923 οφείλει να καταργηθεί άμεσα. Διαμαρτυρηθείτε ενάντια στη ψήφισή του .Ζητείστε ελεύθερες εκλογές .Οργανωθείτε για να διασφαλίσετε τη νίκη.Ένα νέο Σύνταγμα οφείλει να εγγυηθεί τα δικαιώματα του Ρουμανικού γένους, σαν κυρίαρχου γένους, του κράτους.
Όταν πληροφορήθηκα αυτό που συνέβη στο Ιάσιο , έβαλα τα κλάματα και είπα.
-Δεν είναι δυνατό, χρειάζεται να γίνει γνωστό ότι τουλάχιστον εμείς διαμαρτυρηθήκαμε : γιατί ένα γένος στο οποίο περνούν παρόμοια θηλιά στο λαιμό, και μάλιστα δίχως καμία αντίδραση , είναι ένα γένος ηλιθίων.
Τότε προετοίμασα ένα μανιφέστο , προοριζόμενο για τους κατοίκους του Ιασίου , καλώντας όλους τους Ρουμάνους σε μια εκδήλωση διαμαρτυρίας μέσα στο χώρο του Πανεπιστήμιου. Η είδησης της παραχώρησης των δικαιωμάτων στους Εβραίους διαδόθηκε σε κάθε σπίτι σαν αστραπή.Η πόλη ήταν ανάστατη .
Η κρατική εξουσία , ο στρατός και οι δυνάμεις της αστυνομίας είχαν αποπροσανατολιστεί εντελώς από την απότομη αλλαγή του σχεδίου αγώνα και του τρόπου της εκδήλωσής του, μια που ήσαν υποχρεωμένοι στη προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τους διαδηλωτές να μετακινούνται από τη μια περιοχή της πόλης στην άλλη, γιατί οι διαδηλωτές μη έχοντας μόνιμο τόπο συγκέντρωσης κάθε μισάωρο περίπου εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν σε διάφορα σημεία μακρυά το ένα από το άλλο . Η ομάδα που βρισκόταν κάτω από τις διαταγές μου συγκεντρώθηκε στο δυσκολότερο σημείο: Podul Rosu (Socola) και Τigrul Cucului εκεί που η εβραϊκή αλαζονεία υποστήριζε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να μπει κανείς αντισημίτης διαδηλωτής, δίχως να τιμωρηθεί με τη ποινή του θανάτου. Εκεί δεν κατοικούσε κανένας Ρουμάνος . Χιλιάδες Ιουδαίοι είχαν ξυπνήσει και στριφογύριζαν σαν σε φωλιά ερπετών.
Όπου γίναμε δεκτοί με πυροβολισμούς απαντήσαμε και εμείς με πυροβολισμούς. Πράξαμε το καθήκον μας , ανατρέποντας κάθε τι που εμπόδιζε τη πορεία μας αποδεικνύοντας στο εβραϊκό στοιχείο, ότι το Ιάσιο , η αρχαιότατη πρωτεύουσα της Μολδαβίας , ήταν ακόμη ρουμανική και ότι από εκείνη αντλούσαμε τη δύναμη για να αγωνιζόμαστε , να ανεχόμαστε ή όχι , να αποφασίζουμε για ειρήνη ή για πόλεμο για τιμωρία ή για συγχώρεση. Tην επόμενη ημέρα έφθασε στο Ιάσιο , σε βοήθεια των δύο συνταγμάτων ,της αστυνομίας , της στρατοχωροφυλακής και των Εβραίων ,το ιππικό του Birlad και οι εφημερίδες της πρωτεύουσας κυκλοφόρησαν σε ειδική έκδοση:"Το Ιάσιο έζησε μια νύχτα και μία ημέρα επανάστασης." Αυτά ήταν όλα όσα μπορέσαμε να κάνουμε εμείς οι νέοι γι΄ αυτά είμασταν ικανοί , τη στιγμή που μας είχαν ακουμπήσει το ζυγό ά πάνω στους ώμους. Δεν συμπεριφερθήκαμε όμως με ταπεινότητα , με τη μοιρολατρία των σκλάβων , με δειλία. Και αυτή η συμπεριφορά έχει την αξία όρκου ιερού για μια ολόκληρη ζωή: να απαλλαγούμε από αυτό το ζυγό, όσοι αγώνες και όσες θυσίες κι αν έπρεπε να υποστούμε. Την επόμενη ημέρα πήγα στην αστυνομική διεύθυνση , φέρνοντας φαγητό για τους συλληφθέντες. Εκεί ανακρινόταν ο συλληφθείς Julian Sirbu, με τη κατηγορία ότι ήταν ο συντάκτης του Μανιφέστου.
-Δεν είναι ο Sirbu ο συντάκτης του Μανιφέστου. Είμαι εγώ.
Υποσημειώσεις:
[1] Η Βουλή είχε προκύψει από τις πολιτικές εκλογές του Μαρτίου 1922 .Μεγάλοι νικητές οι Εθνικοφιλελεύθεροι είχαν εξασφαλίσει 222 έδρες στη Βουλή και 111 έδρες στη Γερουσία.
[2]
[3]
[4] (Επιστροφή)
"Ρουμάνοι.
Το Σύνταγμα της 28 Μαρτίου 1923 οφείλει να καταργηθεί άμεσα. Διαμαρτυρηθείτε ενάντια στη ψήφισή του .Ζητείστε ελεύθερες εκλογές .Οργανωθείτε για να διασφαλίσετε τη νίκη.Ένα νέο Σύνταγμα οφείλει να εγγυηθεί τα δικαιώματα του Ρουμανικού γένους, σαν κυρίαρχου γένους, του κράτους.
Όταν πληροφορήθηκα αυτό που συνέβη στο Ιάσιο , έβαλα τα κλάματα και είπα.
-Δεν είναι δυνατό, χρειάζεται να γίνει γνωστό ότι τουλάχιστον εμείς διαμαρτυρηθήκαμε : γιατί ένα γένος στο οποίο περνούν παρόμοια θηλιά στο λαιμό, και μάλιστα δίχως καμία αντίδραση , είναι ένα γένος ηλιθίων.
Τότε προετοίμασα ένα μανιφέστο , προοριζόμενο για τους κατοίκους του Ιασίου , καλώντας όλους τους Ρουμάνους σε μια εκδήλωση διαμαρτυρίας μέσα στο χώρο του Πανεπιστήμιου. Η είδησης της παραχώρησης των δικαιωμάτων στους Εβραίους διαδόθηκε σε κάθε σπίτι σαν αστραπή.Η πόλη ήταν ανάστατη .
Η κρατική εξουσία , ο στρατός και οι δυνάμεις της αστυνομίας είχαν αποπροσανατολιστεί εντελώς από την απότομη αλλαγή του σχεδίου αγώνα και του τρόπου της εκδήλωσής του, μια που ήσαν υποχρεωμένοι στη προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τους διαδηλωτές να μετακινούνται από τη μια περιοχή της πόλης στην άλλη, γιατί οι διαδηλωτές μη έχοντας μόνιμο τόπο συγκέντρωσης κάθε μισάωρο περίπου εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν σε διάφορα σημεία μακρυά το ένα από το άλλο . Η ομάδα που βρισκόταν κάτω από τις διαταγές μου συγκεντρώθηκε στο δυσκολότερο σημείο: Podul Rosu (Socola) και Τigrul Cucului εκεί που η εβραϊκή αλαζονεία υποστήριζε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να μπει κανείς αντισημίτης διαδηλωτής, δίχως να τιμωρηθεί με τη ποινή του θανάτου. Εκεί δεν κατοικούσε κανένας Ρουμάνος . Χιλιάδες Ιουδαίοι είχαν ξυπνήσει και στριφογύριζαν σαν σε φωλιά ερπετών.
Όπου γίναμε δεκτοί με πυροβολισμούς απαντήσαμε και εμείς με πυροβολισμούς. Πράξαμε το καθήκον μας , ανατρέποντας κάθε τι που εμπόδιζε τη πορεία μας αποδεικνύοντας στο εβραϊκό στοιχείο, ότι το Ιάσιο , η αρχαιότατη πρωτεύουσα της Μολδαβίας , ήταν ακόμη ρουμανική και ότι από εκείνη αντλούσαμε τη δύναμη για να αγωνιζόμαστε , να ανεχόμαστε ή όχι , να αποφασίζουμε για ειρήνη ή για πόλεμο για τιμωρία ή για συγχώρεση. Tην επόμενη ημέρα έφθασε στο Ιάσιο , σε βοήθεια των δύο συνταγμάτων ,της αστυνομίας , της στρατοχωροφυλακής και των Εβραίων ,το ιππικό του Birlad και οι εφημερίδες της πρωτεύουσας κυκλοφόρησαν σε ειδική έκδοση:"Το Ιάσιο έζησε μια νύχτα και μία ημέρα επανάστασης." Αυτά ήταν όλα όσα μπορέσαμε να κάνουμε εμείς οι νέοι γι΄ αυτά είμασταν ικανοί , τη στιγμή που μας είχαν ακουμπήσει το ζυγό ά πάνω στους ώμους. Δεν συμπεριφερθήκαμε όμως με ταπεινότητα , με τη μοιρολατρία των σκλάβων , με δειλία. Και αυτή η συμπεριφορά έχει την αξία όρκου ιερού για μια ολόκληρη ζωή: να απαλλαγούμε από αυτό το ζυγό, όσοι αγώνες και όσες θυσίες κι αν έπρεπε να υποστούμε. Την επόμενη ημέρα πήγα στην αστυνομική διεύθυνση , φέρνοντας φαγητό για τους συλληφθέντες. Εκεί ανακρινόταν ο συλληφθείς Julian Sirbu, με τη κατηγορία ότι ήταν ο συντάκτης του Μανιφέστου.
-Δεν είναι ο Sirbu ο συντάκτης του Μανιφέστου. Είμαι εγώ.
Υποσημειώσεις:
[1] Η Βουλή είχε προκύψει από τις πολιτικές εκλογές του Μαρτίου 1922 .Μεγάλοι νικητές οι Εθνικοφιλελεύθεροι είχαν εξασφαλίσει 222 έδρες στη Βουλή και 111 έδρες στη Γερουσία.
[2]
[3]
[4] (Επιστροφή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου