ΔΕΝ ΕΙΝΕ ΒΙΟΠΟΡΙΣΤΙΚΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ

Χρόνια και χρόνια είχε να ιδδή η Ελληνική Βουλή τοιαύτην ομοφωνίαν  γνωμών  και αντιλήψεων επί συζητουμένου θέματος , όπως συνέβη κατά την προχθεσινήν συνεδρίασιν της με την γνωστήν πρότασιν περί αυξήσεως της βουλευτικής αποζημιώσεως.

Μίση, έχθραι, αντιπάθειαι , φανατισμοί και αδιαλλαξίαι  που επλήρουν προ ολίγου μόλις και καθίστων πνιγηράν την ατμόσφαιραν της Βουλής,  ρήτορες και των δύο παρατάξεων δεν επρόφθαιναν  ν' αρχίσουν την θερμήν συνηγορίαν των  υπέρ της περιφήμου προτάσεως  και έδρεπαν  αφθόνους  επευφημίας  και ενσθουσιώδη χειροκροτήματα από όλους τους συναδέλφους των. Έτσι , ό,τι δεν επέτυχαν  αι εκκλήσεις του Ελληνικού Λαού και αι επιταγαί των κρισ΄΄ιμων περιστάσεων  του Έθνους , το επέτυχε  μία πρότασις νόμου , αφορώσα την οικονομικήν ενίσχυσιν  των κυρίων πατέρων  του Έθνους! Ουδέποτε πράγματι  εσημειώθη τόση αλληλεγγύη , τόση συναδελφωσύνη , τόση...  συγκινητική ταυτ'οτης αντιλήψεων, όση εξεδηλώθη προχθές εις τοπρώτον νομοθετικόν Σώμα. Αρχηγοί κομμάτων , υπουργοί, βουλευταί, Προεδρείον  μετεβλήθησαν  εις ένα άνθρωπον, με μίαν ψυχήν, με ένα νουν και .... με ένα στόμα, έτοιμοι να επιπέσουν  κατά του ασθενούντος προϋπολογισμού και ν' ανοίξουν  εις το καχεκτικόν και αιμάσσον σώμα του νέας πληγάς επαχθών βαρών και ελλειμμάτων . Ενώπιον  της αιφνιδιαστικής αυτής επιδρομής της ολομελείας της Βουλής ευρεθείς  ο κ.Πρωθυπουργός  είχε το θάρρος - και είνε προς τιμήν του αυτό -να βροντοφωνήση  μίαν μεγάλην αλήθειαν, ότι δηλαδή τους επιδιώκοντας  τώρα με τόσην επιμονήν  πρόσθετον  αύξησιν της αποζημιώσεως  των  αντιπροσώπους του Λαού "δεν τους ενέπνευσε να έλθουν εις την Βουλήν Η ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΑ, αλλά κάποια άλλη ανωτέρα ιδέα".

*

 Ασχέτως όμως τούτου , ενεποίησεν  εις την Κοινήν Γνωμην  χειρίστην εντύπωσιν το γεγονός , ότι δια μεν την δικαίαν αύξησιν των γλισχροτάτων απολαυών των δημοσίων υπαλλήλων  και αξιωματικών , οι οποίοι ουδένα άλλον  πόρον ζωής  πλήν του μισθού των έχουν  και ουδέν άλλο επάγγελμα εξασκούν , συζητούν  εν τούτοις να ξανασυζητήτουν επί μήνας  τώρα  οι κύριοι βουλευταί με πρωτοφανή απροθυμίαν  και εσκεμμένην αναβλητικότητα, ενώ προκειμένου  περί αυξήσεως  της ιδικής των αποζημιλώσεως ολίγον έλειψε να την πραγματοποιήσουν  εν μία νυκτί και μόνη! Πότε δε; Όταν δια την αυτήν συνεδρίασιν  είχεν ορισθή η εισήγησς του νέου Προϋπολογισμού, από την οποίαν ήτο  γνωστόν ότι θα διαπιστωθή, ότι παρ' όλας τας προσπαθείας της Κυβερνήσεως, ηπειλείτο δια την τρέχουσν οικονομικήν χρήσιν  έλλειμμα πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων!!! 

Απαθείς και αδιάφοροι  οι κύριοι βουλευταί  δια το αποκαλυπτόμενον  τεράστιον κρατικόν έλλειμμα  του οποίου η αρχική  γένεσις πρέπει να αναζητηθή εις την βαρείαν κληρονομίαν , την οποίαν,  αμερολήπτως κρίνοντες τα πράγατα , οφείλομεν  να ομολογήσωμεν ότι παρέλαβεν η σημερινή κυβέρνησις  από τους μεγαλοπράγμονας  και ανοιχτοχέρηδες  προκατόχους της , ζητούν από τον Ελληνικόν Λαόν , ως από εργοδότην των, να φορτωθή και άλλους φόρους, δια να προσθέσουν  αυτοί εις τα μηνιαία των εισοδήματα μερικά ακόμη χιλιόδραχμα -διότι ισχυρίζονται ότι από την βουλευτικήν και μόνον αποζημίωσίν  των, περιμένουν να ζήσουν και να συντηρηθούν.!!!

 *

Εκείνο το Δεκέμβρη του 1933 Πρωθυπουργός της Ελλάδας
  ήταν ο Παναγής Τσαλδάρης. Υπουργός Εθνικής Οικονομίας
ο Γεώργιος Πεσμαζόγλου.  Αυτός ανέλαβε ουσιαστικά το
δύσκολο έργο,"να τετραγωνίσει το κύκλο", να δώσει δηλαδή
αύξηση στους Εθνοπατέρες,  δίχως όμως να επιβαρύνει
  το Κρατικό Προϋπολογισμό. Τελικά τα κατάφερε.  Τον
τρόπο μας τον εξηγεί η φιλοκυβερνητική εφημερίδα
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ στο φύλο της 15/12/33.
Ηθικό συμπέρασμα :
 Όταν θέλει κανείς κάτι πραγματικά,
 μπορεί και κάνει θαύματα. 

Το λέγουν δε τούτο άνθρωποι , οι οποίοι και αν δεν είνε βαθύπλουτοι, εξασκούν πάντως, ΟΛΟΙ ΣΧΕΔΟΝ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, άλλα προσοδοφόρα επαγγέλματα (δικηγόροι, ιατροί, βιομήχανοι, έμποροι και άλλων κλάδων  επιχειρηματίαι) και το βουλευτικόν  αξίωμα το εκυνήγησαν δι' επιβοηθητικόν μάλλον, δια διακοσμητικόν τίτλον ή από φιλοδοξίαν έστω να εξυπηρετίσουν  ως μέλη του Κοινοβουλίου την εκλογικήν περιφέρειαν, εις την οποίαν αναστρέφονται και εξετέθησαν.

Ουδείς από τους κυρίους αυτούς, που προβάλλουν σήμερον τόσον ιταμώς την αξίωσιν να ευρυνθή προς χάριν των το έλλειμμα του Προϋπολογισμού και να αυξηθή υπέρ το διπλάσιον  η βουλευτική των αποζημίωσις, εζήτησε  τας ψήφους των εκλογέων του με την ομολογίαν ότι θέλει το τιμητικώτατον αυτό αξίωμα, ως βιοποριστικόν επάγγελμα- κατά τον ίδιο δηλαδή τρόπο ν που θέλουν οι συνήθεις θεσιθήραι ένα αποκούμπι  δια να ζήσουν.

Ας μη λησμονούν δε οι κ.κ. βουλευταί, ότι το επίσημον Κράτος, εις βάρος του οποίου εξήμεσαν προχθές τας βαναυσωτέρας  ύβρεις , πλην των επτακισχιλίων δραχμών  που τους προσφέρει  μηνιαίως  από το υστέρημά του, τους έχει συχρόνως παραχωρήσει πλείστας όσας ευκολίας (συγκοινωνιακήν και ταχυδρομικήν  ατέλειαν κλπ), κατόπιν των  οποίων  αι δαπάναι των μειούνται  ουσιωδώς. Ουδέ έχει ο Ελληνικός Λαός καμμίαν υποχρέωσιν ν' αμοίβη πλουσιοπαρόχως τους αντιπροσώπους του  και αν ακόμη υποθέσωμεν ότι μοναδικός των πόρος είνε η βουλευτική των αποζημίωσις. Είναι άρα γε πολλοί Έλληνες που έχουν μηνιαίων εισόδημα επτά χιλιάδων δραχμών, το οποίον γίνεται  πολύ περισσότερον εαν υπολογίση κανείς και τους πέντε το πολύ μήνας  που εργάζονται και τους απασχολεί η Βουλή ;

Αντί συνεπώς των κ.κ βουλευτών , θα ήτο δίκαιον η αιτουμένη παρ' αυτών  αύξησις να ενισχύση τους πενιχρούς μισθούς των κατωτέρων υπαλλήλων και αξιωματικών, οι οποίοι, ομολογουμένως, έχουν δίκαιον να παραπονούνται δια την προς αυτούς αστοργίαν του Κράτους .

(Κύριο άρθρο της ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 1933)