EINAI BOYΛH AYTH ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ;

Μα είναι Βουλή αυτή η δική μας; Να εργασθή δεν θέλει. Να νομοθετήση δεν θέλει. Να φρονιμέψη δεν θέλει. Τί θέλει λοιπόν; Έλεγχον, έλεγχον, έλεγχον. Δηλαδή αεροκοπάνισμα. Δηλαδή αρχομανίαν. Δηλαδή τρικλοποδιάν διαρκή. Διατί έφυγεν ο Στεφάνου και ήλθεν ο Λομβάρδος! Διατί έφυγεν ο Γούναρης και ήλθεν ο Καλογερόπουλος; Διατί να αφίσης , κυρά κυβέρνησις , τα νομοσχέδια της φορολογίας όπου είναι το σπουδαιότερο μέρος του προγράμματός σου! Μα αφού είναι έργα μου δύναμαι να τα κάμω ό,τι θέλω ,να τα αντικαταστήσω , να τα καταστρέψω. Όχι δεν μπορείς , δεν πρέπει διότι ούτω πως μας αφαιρείς και ελπίδας να σε ρίξουμε; 
Αυτά γίνονται εις την Βουλήν , καθ’ ον χρόνον ο Ελληνικός λαός συζητεί την πολιτκήν και κυβερνητικήν χρεοκοπία του και δεν ηξεύρει κατά τίνος να ξεθυμάνη ως αιτίου της καταστροφής του.

Και η Βουλή απαντά: Μιάου ! Μιάου! Δηλαδή: Εδώ είμαι Κύριοι ! Η Βουλή που από 40-50 χρόνων αυτό το τραγούδι ηξεύρω και αυτό ψέλνω. Που δεν μου έμεινε καιρός ποτέ να σκεφθώ και εργασθώ δια τον τόπον, διότι πρέπει πρώτα να φάω εγώ. Και όταν ο ένας τρώη και χορταίνη, οι άλλοι πεινούν και έτσι το ζήτημα δεν τελειώνει ποτέ.

Αυτή είναι η Ελληνική Βουλή. 

Στρατόπεδο αιωνίως διηρημένο εις δύο φουσάτα που τρώγονται δια την αρχή και τρώγουν εν τω μεταξύ τον τόπον.

Διατί ο λαός να συμπαθήση εις το ένα ή εις το άλλο φουσάτο, αφού είναι ένα και το ίδιο πράγμα και μόνον τα ονόματα διαφέρουν;

Oμιλούν εκεί περί Συντάγματος και περί ελευθερίας και θεσμών όχι δια τον τόπον, αλλά δια το κόμμα . Περί διοικήσεως , ναυτικών και φόρων δια το κόμμα! Πού τα είδε αυτά ο τόπος δια τον εαυτόν του; 

Τι είδε από αυτά ο δυστυχισμένος Έλλην του Εσωτερικού και εκείνος του Εξωτερικού που τον ενθυμούνται μόνον δια να φανή πως έχει και τέτοια πολιτική τάχα το κράτος αυτό; Που; Εις τα αιώνια ελλείμματα , εις τας παντοτεινάς πτωχεύσεις , εις την γδύμνιαν και την ερήμωσιν του τόπου; 

Ο Θεοτόκης υπήρξε νικητής, διότι αντιπολίτευσις δεν υπάρχει. Αυτή που λέγεται τέτοια είναι συνέχεια του κυβερνητικού στρατοπέδου. Πράγματα οικογενειακά είναι όσα λέγονται εκεί, όσα γίνονται ως δήθεν ως αντιπολίτευσις και έλεγχος. Την πνοήν την λαϊκήν δεν την εκφράζει η Ελληνική Βουλή .Εκφράζει μόνον τον κομματικόν νουν. Την κομματικήν μικροπολιτικήν .Τα λαϊκά ζητήματα δεν θα θέτει ούτε η κυβέρνησις , ούτε η αντιπολίτευσις.Ούτε τα εθνικά, ούτε τα κυβερνητικά , ούτε τα οικονομικά.

Τα περιτριγυρίζουν μόνον, δια να τα σκεπάσουν , δια να τα νοθεύσουν δια να τα παραμορφώσουν.Το οικονομικό ζήτημα της χώρας δεν είναι εκείνο που συζητείται. Πριν των φόρων, και των δανείων , και των προσφύγων , και των εξωτερικών , και των εκτάκτων , και των ψευτοναυτικών και των ψευτομαλωμάτων η Ελλάς θέλει να μάθη:

Πού πηγαίνουν τα 130 εκατομμύρια ; Διατί δεν φθάνουν ;Πού πάνε;Χρειάζονται δια τον τόπον αυτά που πετιώνται ή όχι;

Αυτό είναι το οικονομικόν ζήτημα. Αλλά δεν είναι οικονομικόν. Δεν είναι ζήτημα φορολογικόν. Είναι ζήτημα πολιτικόν!Κυβερνητικόν! ζήτημα που πρέπει να ξεσκεπασθή πρώτα η ατιμία των κομμάτων , η σπατάλη της μικροπολιτικής , η φαυλότης της κυβερνητικής ιδέας των ορδών που μαλώνουν δια την Αρχήν. 

Και δι αυτό δεν τίθεται το ζήτημα εις την θέσιν του. Ψεύματα οι αντιπολιτευόμενοι. Διότι δεν τους συμφέρει η αλήθεια .Αλλ’ ο λαός δεν θέλει πλέον ψεύματα και αφού η Βουλή δεν το λύει, θα το λύση αυτός ο λαός έξω της Βουλής. (Εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 1909)