 |
| I Fascismi sconosciuti Edizioni del Borghese Σελ. 210 |
Αυτή η πολιτική σταδιοδρομία υπήρξε ιδιαίτερα άστοχη γιατί , σε αντίθεση με όλες τις άλλες κυβερνήσεις που αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με τους Γερμανούς , εκείνη του Quisling δεν διέθετε καμία νομική βάση΄και για το λόγο αυτό εύκολα χαρακτηρίστηκε Κυβέρνηση ανδρικέλων , που είχαν επινοήσει και θέσει στην υπηρεσία τους, οι Γερμανοί.
Ο Quisling παραδόθηκε σε μια αντιπροσωπεία της εξόριστης Βασιλικής Κυβέρνησης τη στιγμή κατά την οποία τα συμμαχικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στη Νορβηγία και ύστερα από μια παρωδία δίκης, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε με βάση διαταγμάτων απόλυτα παράνομων που επινοήθηκαν ad hoc , και μυστικά, από τους αντιπάλους του, στη Κυβέρνηση-Φάντασμα του Λονδίνου.Ο Quisling όχι μόνο καταδικάστηκε παράνομα αλλά δυσφημίστηκε επίσης βαρύτατα.Έγινε προσπάθεια να γίνει το όνομά του συνώνυμο με εκείνο της προδοσίας [2] άσχετα αν η πορεία της ζωής του κατέδειξε τελικά ότι ο ίδιος (124) εμπνεόταν από ειλικρινή και πατριωτικά αισθήματα.
Η Νορβηγία με την εκτέλεση του Quisling χρεώθηκε με μια μεγάλη ατίμωση μια που το Νορβηγικό Σύνταγμα εδώ και πολύ καιρό είχε καταργήσει τη ποινή του θανάτου[3]. Μεταφέρουμε εδώ τη βιογραφία του Vidkun Quisling από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε τον Μάιο 1959 από τις Susquehanna University Studies με την υπογραφή του Καθηγητή Lyder L. Unstad , ειδικευμένου στην ιστορία των σκανδιναβικών χωρών.Ανακεφαλαιώνοντας τις βασικές θέσεις του άρθρου , μεταφέρουμε εδώ πιστά το μεγαλύτερο μέρος του το οποίο επισημαίνουμε μέσα σε εισαγωγικά..
Θεωρήσαμε χρήσιμο να συμπεριλάβουμε στην αφήγησή μας αυτή τη σπουδαία μελέτη, ιδιαίτερα αντικειμενική και καλά τεκμηριωμένη, για να κατανοήσουμε κάτω από ποιές συνθήκες πρώτα και κάτω από ποιες φοβίες αργότερα δημιουργήθηκαν σε κάποιες χώρες , κόμματα εθνικοσοσιαλιστικών τάσεων, που η ίδια τους η χρεοκοπία , δίνει το στίγμα της δομής και των προσανατολισμών, των διάσπαρτων εκείνων φασισμών , που επειδή ακριβώς δεν υποστηρίχθηκαν από το λαϊκό ενθουσιασμό ή έστω από τις συγκυρίες , συσκότισαν σε κάποιες περιπτώσεις ,ακόμα περισσότερο τα βαθύτερα κίνητρα των πρωταγωνιστών τους.
Γεννημένος στα 1887,ο Vidkun Quisling προερχόταν από μια πολύ παλιά οικογένεια ,που από τα 1400 θεωρείται μια από τις καλύτερες της χώρας. Το ίδιο το όνομα Quisling ήταν ένα όνομα βόρειο και παραπέμπει σε μια παλιά συγγένεια με τη βασιλική δυναστεία που βασίλεψε εκείνη την εποχή. Ο πατέρας του Quisling [4] ήταν παππάς και ο ίδιος ο Quisling είχε ζήσει στην επαρχία ανάμεσα στους χωρικούς του Νορβηγικού Βορρά , με αγάπη και εκτίμηση για τις συνήθειές τους ,διαπνεόμενος από το Βόρειο παραδοσιακό πνεύμα. Έκανε τις δευτεροβάθμιες σπουδές του πρώτα στο Skien και μετά στο Οσλο. Όλοι όσοι το γνώρισαν κατά τη διάρκεια των σπουδών του ή κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, αναγνωρίζουν την εξυπνάδα του , τον αλτρουισμό του και τη σταθερότητα του χαρακτήρα του.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του αυτής, είχε την ευκαιρία να μελετήσει από κοντά τον τρόπο λειτουργίας της μπολσεβικικής πολιτικής και πιο συγκεκριμένα τους δεσμούς ανάμεσα στους μπολσεβίκους και τα κομμουνιστικά κόμματα του εξωτερικού , δίχως τη παραμικρή διάθεση των κομμουνιστικών γενικών επιτελείων όλο αυτό το διάστημα να του αποκρύψουν το παραμικρό. Οι θέσεις στις οποίες υπηρέτησε ήταν τόσο σημαντικές που στα 1927 υπέβαλε παραίτηση από το στρατό, για να αφιερωθεί αποκλειστικά στη διπλωματία.
Αυτές οι δραστηριότητες που του επέτρεψαν να διεισδύσει αρκετά βαθειά στους μηχανισμούς της ρωσικής πολιτικής διήρκεσαν μέχρι τα 1930 , μέχρι τη στιγμή της επιστροφής του στη Νορβηγία.
"Κατά τα λεγόμενά του η βασική του επιθυμία επιστρέφοντας στη Νορβηγία, ήταν να κάνει κάθε τι το δυνατό υπέρ της πατρίδας του και πρακτικά να την εμποδίσει να παρασυρθεί από τη δίνη (maelstrom) που την απειλούσε και που ο ίδιος την είχε δει να προετοιμάζεται όταν ακόμα βρισκόταν στη Σοβιετική Ρωσία.
Διαβεβαίωνε ότι είχε κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό τα (126) σχέδια που είχε καταστρώσει η Μόσχα με σκοπό να ασκήσει την επιρροή της πάνω στις επαρχίες του Νορβηγικού Βορρά και στη συνέχεια να μεθοδεύσει την ενσωμάτωσή τους με τη μορφή σοβιετικής Δημοκρατίας.
"Μετά την επιστροφή του άρχισε να αρθρογραφεί σχετικά με το κίνδυνο που αντιπροσώπευε για τη Φινλανδία ο Μπολσεβικισμός . Στη διάρκεια της χρονιάς του 1930 τα άρθρα του αυτά συγκεντρώθηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο "Η Ρωσία και εμείς" . Όπως ήταν φυσικό η έκδοση του βιβλίου αυτού τον ανέδειξε σε μια πολιτική προσωπικότητα της Νορβηγίας και παράλληλα έγινε αντικείμενο δριμύτατων καταγγελιών από τη Νορβηγική αριστερά που ήταν ισχυρότατη και βασικά συμπεριλάμβανε το Κόμμα των Φιλελεύθερων και το Εργατικό Κόμμα.
Η μπολσεβικική Ρωσία έγραφε ο Quisling , δεν αποτελεί κίνδυνο μόνο για το παγκόσμιο πολιτισμό και το μέλλον της ανθρωπότητας . Ενσαρκώνει τον υπέρτατο των κινδύνων .
Αν αληθεύει, όπως έχω εξηγήσει, ότι ο μπολσεβικισμός είναι μια εγκληματική συνωμοσία ενάντια στον ευρωπαϊκό πολιτισμό βόρειας έμπνευσης που σαν πρώτο βήμα έχει την υπονόμευση και καταστροφή των ιδανικών που εμπνέουν τους λαούς του Βορρά, ότι υπάρχει μια ξεκάθαρη αντίφαση ανάμεσα στις αρχές του μπολσεβικισμού και τις αρχές που οδήγησαν τον πολιτισμό ολόκληρης της Βόρειας Ευρώπης , αν όλα αυτά είναι αληθινά , οφείλουμε επιτέλους να κατανοήσουμε ότι η αποτελεσματικότερη προστασία απέναντι στο μπολσεβικισμό και τις συνωμοσίες της Μπολσεβικικής Ρωσίας είναι μια στενότερη συνεργασία σε επίπεδο κουλτούρας , οικονομίας και πολιτικής ανάμεσα σε όλους τους λαούς βόρειας κουλτούρας με πρώτη θέση ανάμεσα στα σκανδιναυικά εθνη τη Μ.Βρετανία και δεύτερη τη Γερμανία…….
Μια παρόμοια βόρεια ομοσπονδία ανάμεσα στη Σκανδιναβία και τη Μ. Βρετανία , με τη συνεισφορά της Φινλανδίας και της Ολλανδίας, και τη αναπόφευκτη προσέγγιση της Γερμανίας και των Βρετανικών κτήσεων ανάμεσα στις οποίες θα μπορούσε να συμπεριληφθεί και η Βόρεια Αμερική , θα είχε τη δύναμη να καταστρέψει το σύνολο των προσπαθειών και των μπολσεβικικών μηχανορραφιών και να σώσει τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό (127) και την Ειρήνη για ένα μεγάλο διάστημα στο μέλλον
Είναι πολύ φυσικό για τη Σκανδιναβία και για τη Νορβηγία ειδικότερα, να επιδιωχθεί η σύσφιξη όλο και στενότερων δεσμών με τη Βρετανική Αυτοκρατορία με την οποία έχουμε τόσα πράγματα κοινά και για την οποία τρέφουμε μεγάλη συμπάθεια και σεβασμό' κάτι τέτοιο μπορεί να είναι μια σταθερή βάση για τις κοινές μας προσπάθειες …Ειδικά ο νορβηγικός λαός οφείλει να διδαχθεί τη τέχνη της αυτογνωσίας και να αποκτήσει μια ξεκάθαρη θεώρηση πάνω στον ξεχωριστό του χαρακτήρα και την αποστολή του στο κόσμο. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι και ότι με τις άλλες Σκανδιναβικές χώρες αποτελούμε ένα από τους πρωταρχικούς κλάδους των μεγάλων οικογενειών των Εθνών που έδωσαν τις αξιότερες φυλές στην Ιστορία.
Η Βόρεια Φυλή ήταν και είναι το σπουδαιότερο στοιχείο δημιουργίας από όλους τους παγκόσμιους πολιτισμούς εκείνο στο οποίο η Ελλάδα και η Ρώμη , όπως και η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική, οφείλουν το μεγαλείο τους [6].
Γιατί στη πατρίδα μας εκπαιδεύουν τη νεολαία με χιλιάδες περιττά και βλαβερά δίχως τη παραμικρή φροντίδα για κάτι τόσο σπουδαίο και σοβαρό , τόσο για τις αιτίες όσο και για και τις συνέπειές του; "
Οι γραμμές αυτές υπάρχουν στο βιβλίο που ο Quisling είχε δημοσιεύσει στα 1930 και δείχνουν τη πνευματική του ταύτιση με την ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού ....
Στη συνέχεια της μελέτης αυτής και με μια φυλετικού τύπου συλλογιστική, ο Quisling ερμήνευε, πολύ πριν γνωρίσει το έργο του Χίτλερ , την διείσδυση του Μπολσεβικισμού στο κόσμο. Επεσήμαινε ότι ο μπολσεβικισμός ήταν σταθερά περιχαρακωμένος μόνο ανάμεσα στους λαούς που είχαν σλαβική η φινλανδική καταγωγή όπως οι λαοί της Κεντρικής Ευρώπης, και ότι σ΄αυτή την ίδια τη Ρωσία, ήταν ριζωμένος κατά κύριο λόγο στα ασιατικοσλαβικά κέντρα που είχαν υποστεί την επιρροή των εβραίων. Αντίθετα, εκείνες που σταθερά είχαν αποδείξει τη μεγαλύτερη αποστροφή τους απέναντι στο μπολσεβικισμό ήσαν οι βορείου τύπου φυλές. Στο βιβλίο του ο Quisling (128) διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στους σοσιαλιστές του Εργατικού Κόμματος και στους Κομμουνιστές γιατί στη πραγματικότητα, χρησιμοποιούν την ίδια ιδεολογία και γιατί ο Μαρξισμός που επαγγέλλονται κάτω από ένα ριζοσπαστικό ή δελεαστικό σχήμα , αντιπροσωπεύει τον ίδιο κίνδυνο είτε πρoέρχεται από τους μεν είτε από τους δε.
Για να γίνει κατανοητή παρόμοια εξομοίωση ο Καθηγητής Lyder L.Unstad μας θυμίζει τα γεγονότα που είχαν λάβει χώρα γύρω στα 1920 και τα οποία ο Quisling έζησε σε πρώτο πρόσωπο .
Στα 1917 τα μέλη του Νορβηγικού Σοσιαλιστικού Κόμματος που συμπεριλάμβανε στοιχεία της Αριστεράς διάφορων τάσεων είχαν χαιρετήσει με ενθουσιασμό τη μπολσεβικική επανάσταση. Λίγο μετά , σε διάφορες πόλεις, ιδρύθηκαν στο σοβιετικό πρότυπο , «τα συμβούλια των εργατών» .
Στα 1919 , το Σοσιαλιστικό Κόμμα προσχώρησε στη ΙΙΙ Διεθνή που ιδρύθηκε στη Μόσχα και από τα 1920 , οι 6 εκπρόσωποί του στη Μόσχα υπάκουαν στις διαταγές του Μπολσεβικικού Πολιτικού Γραφείου , στα πλαίσια του σχεδιασμού της διεθνούς πολιτικής στρατηγικής του Κομμουνισμού.
Αυτοί οι Νορβηγοί Κομμουνιστές , που όφειλαν αργότερα να διαδραματίσουν ένα κάποιο ρόλο στη πολιτική της χώρας τους, ήσαν πράκτορες μισθοδοτούμενοι από τη Μόσχα και ο Κουίσλιγκ κατάφερε να συγκεντρώσει τις αποδείξεις ,και είχε την ευκαιρία να τις παρουσιάσει αργότερα, όπως θα δούμε , στο Κοινοβούλιο.
Στο Storting , την Εθνοσυνέλευση του Βασιλείου οι σοσιαλιστές βουλευτές ψήφισαν ενάντια στην ένταξη της Νορβηγίας στη ΚΤΕ σε μια προσπάθεια να αποκοπούν οι δεσμοί της χώρας με τις άλλες Ευρωπαικές χώρες ώστε να προωθηθούν δίχως εμπόδια οι επιχειρήσεις της Μπολσεβικικής στρατηγικής.
Κατά τη διάρκεια των απεργιών και των ταραχών που ακολούθησαν και εντατικοποιήθηκαν, ειδικά στα 1923-4 , οι Κομμουνιστές (129) έλαβαν σπουδαία βοήθεια από τη Μόσχα.
Στη διάρκεια των 3 χρόνων από τα 1920 στα 1923 οι κοινωνικοί αγώνες στάθηκαν δραματικοί .Ανήσυχοι οι αστοί οργάνωσαν μία αμυντικού τύπου πολιτοφυλακή ανάλογη με εκείνες που γεννιόντουσαν λίγο ή πολύ, παντού στην Ευρώπη.
Αυτή η οργάνωση προκάλεσε μια μεγάλη αντίδραση ανάμεσα στα σοσιαλιστικά στοιχεία που με τη σειρά τους δημιούργησαν τις Κόκκινες φρουρές για να υποστηρίξουν τη δράση των αkτιβιστικών κύκλων που υπήρχαν εδώ και εκεί. Πολλά άτομα στη Νορβηγία άρχισαν να φοβούνται το ξέσπασμα ενός εμφυλίου.
Στη πραγματικότητα το χάσμα ανάμεσα σε σοσιαλιστές και κομμουνιστές έλαβε χώρα στη Νορβηγία στα 1923 όπως και στις άλλες χώρες της Ευρώπης , σα συνέπεια των σπαραγμών της Γ Διεθνούς .Τα σοσιαλιστικά στοιχεία της Νορβηγίας που μέχρι τότε είχαν υπακούσει στις εντολές του Μπολσεβικικού Κόμματος, σχημάτισαν , αρχή κάνοντας από την ημερομηνία αυτή, τρεις διαφορετικές ομάδες: Το εργατικό κόμμα , το κομμουνιστικό κόμμα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα .Θα δούμε στη συνέχεια ότι το Εργατικό κόμμα , εξελίχθηκε σε ένα κόμμα ανάλογο με το δικό μας το σοσιαλιστικό κόμμα, ενώ το κομμουνιστικό κόμμα ,πιστό στη Μόσχα , παρέμεινε ένα κόμμα μειοψηφίας με αριθμό ψήφων τόσο μικρό που δεν μπορούσε να στείλει βουλευτές στο Storting. Η ανάλυση που έκανε ο Quisling ,εντυπωσιασμένος από τις αποκαλύψεις που ο ίδιος είχε καταγράψει κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Ρωσία ,δεν "έδενε" με τη πολιτική φυσιογνωμία της νορβηγικής αριστεράς του 1930 και η απειλή του κινδύνου που καταγγέλλει, ακριβής στις γενικές της γραμμές , δεν ήταν κατανοητή με βάση τη σύνθεση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Παρ΄ όλα αυτά ο νορβηγικός σοσιαλισμός εκείνη την εποχή ήταν περισσότερο ριζοσπαστικός του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε στη Γαλλία μερικά χρόνια αργότερα[].
Στα 1928 μια σοσιαλιστική κυβέρνηση προεδρευομένη από το Hornsrud όφειλε να παραιτηθεί επειδή στα πλαίσιο των κυβερνητικών δηλώσεων που είχε κάνει, προχώρησε σε κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις για την υλοποίηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας στη Σουηδία (130) που συντάραξαν την κοινή γνώμη.Ήταν αναγκαίο να περάσουν κάποια χρόνια πριν το εργατικό κόμμα καταφέρει να αποκτήσει την εμπειρία εκείνη για να αποφεύγει αυτά τα άκαιρα προγράμματα που προορίζονταν για μια πολιτική οπορτουνιστικής βελτίωσης των συνθηκών ζωής της εργατικής τάξης.
Η κατάσταση στην οποία βρισκόταν η Νορβηγία στα 1928 εξηγεί τους λόγους για τους οποίους οι αντιδράσεις σε σχέση με το Κομμουνισμό ήταν περισσότερο ζωηρές στη Νορβηγία παρά στις άλλες χώρες της Ευρώπης και χαρακτηρίζονταν από μια μεγαλύτερη σταθερότητα.
Στα 1930 ο Quisling κρίνοντας τα πολιτικά κόμματα καταδικασμένα σε παράλυση και ανίκανα να δημιουργήσουν ένα αμυντικό μέτωπο για τη διεξαγωγή του αντικομουνιστικού αγώνα ίδρυσε μια οργάνωση το Nordisk Folkereising (Βόρεια Αφύπνηση )
Αλλά, λίγο καιρό αργότερα ύστερα από τη προτροπή του μικρού κόμματος των αγροτών που αποτελούσε μέρος του κυβερνητικού συνασπισμού κλήθηκε να αναλάβει τη θέση του Υπουργού Άμυνας. Ο Quisling δέχτηκε και παρέμεινε επικεφαλής του Υπουργείου για περισσότερο από ένα χρόνο.
Αυτή ακριβώς η ευκαιρία σημαδεύεται από ένα επεισόδιο κεφαλαιώδους σημασίας στη σταδιοδρομία του Quisling που πρόκειται να επηρεάσει αναμφίβολα τη παραπέρα συμπεριφορά του. Την εποχή που ήταν Υπουργός Άμυνας , σημειώθηκαν μια σειρά από εξεγέρσεις στο Menstad ,στη περιφέρεια του Όσλο και μέσα σε διάστημα λίγων ημερών η κατάσταση έγινε έκρυθμη.
Οι απεργοί και οι αγκιτάτορες είχαν υψώσει οδοφράγματα και είχαν διαλύσει τις γραμμές της αστυνομίας.
Η απειλή ήταν ιδιαίτερα μεγάλη στο τομέα εκείνο γιατί στο Menstad υπήρχαν τα εργοστάσια στην Υπηρεσία της Εθνικής άμυνας , αποθήκες και διάφορες άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Απόρρητα ντοκουμέντα , που είχαν φτάσει στο Υπουργείο της Άμυνας αποκάλυπταν ότι οι κομμουνιστές κατ' εντολή της Μόσχας προετοίμαζαν πραξικόπημα η πρώτη πράξη του οποίου προέβλεπε την κατάσχεση του στρατιωτικού υλικού που βρισκόταν στο Menstad καθώς και των οπλοστασίων στα οποία ήδη είχαν σπεύσει ειδικοί και οπλισμένες ομάδες ύστερα από εντολές της Ρωσίας . Στη περίπτωση αυτή ο Quisling αντέδρασε με ετοιμότητα 'έστειλε 4 πολεμικά (131) πλοία και μια ισχυρή δύναμη πεζικού που αποκατέστησαν τη τάξη δίχως να χυθεί αίμα.
Εξ αιτίας αυτής της ενεργής καταστολής, ο Quisling παρουσιάστηκε σαν αντιδραστικό στοιχείο, σαν απεργοσπάστης και σαν εχθρός της εργατικής τάξης .
Τα κόμματα της αριστεράς δημιούργησαν μέτωπο απαιτώντας τη παραίτησή του. Ο Quisling υπεραμύνθηκε των πράξεών του κατά τη διάρκεια μιας δραματικής συνεδρίασης στο Storting, όπου από το βήμα, παρουσίασε τα έγγραφα που είχε συγκεντρώσει στα 1918 και αφορούσαν μεθόδους και πρακτικές των μπολσεβίκων καθώς και εκείνα τα στοιχεία που σαν υπουργός Εθνικής Άμυνας είχε ήδη στη διάθεσή του.
Η συνεδρίαση αυτή, υπήρξε γι' αυτόν μια θεαματική επιτυχία την οποία οι εχθροί του τον ανάγκασαν να πληρώσει ακριβά.
Το Κοινοβούλιο αποφάσισε ότι τα αποδεικτικά στοιχεία έπρεπε να εξεταστούν από μια επιτροπή ,η οποία μάλιστα στο τέλος αναγκάστηκε να επιβεβαιώσει την ακρίβεια των στοιχείων αυτών και να δικαιολογήσει τη στάση του Quisling. Όμως με τη ψήφο της η Βουλή απεφάσισε ότι δεν έπρεπε να δοθεί συνέχεια στην έρευνα και ότι τα στοιχεία δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ποτέ πια στο μέλλον.
Αρχή κάνοντας από την ημέρα εκείνη και παρά το γεγονός ότι εξακολουθούσε να παραμένει στο Υπουργείο του, στα μάτια του κόσμου παρουσιάζεται σαν δηλωμένος εχθρός όλων των μαρξιστικών τάσεων και σαν υπ αριθμόν ένα αντίπαλος της Αριστεράς.Στα 1933 εγκατέλειψε το Storting επισημαίνοντας σε κάποια βαρυσήμαντη ομιλία του ότι η κοινοβουλευτική πρακτική είχε αποδείξει την ανικανότητά της να προστατεύσει τη Νορβηγία από το Κομμουνισμό και ότι ο ίδιος ετοιμαζόταν να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα , το οποίο θα είχε σαν βασικό στόχο να βγάλει τη Νορβηγία από το Κοινοβουλευτικό μαρασμό.
Είναι φανερό ότι οι επιτυχίες που σημείωσε το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα εκείνη την εποχή, επηρέασαν σημαντικά την απόφαση αυτή του Quisling.
"Πιστός στο λόγο του , ο Quisling οργάνωσε ένα κόμμα το οποίο ονόμασε Εθνική Ένωση (Nasjonal Samling) και το οποίο επισημαίνεται με τα αρχικά N.S. O Quisling το παρουσίασε τόσο σαν πολιτικό κόμμα όσο και σαν κίνημα. Το πολιτικό του πρόγραμμα ήταν φασιστικής έμπνευσης. Η ορολογία αναφέρεται (132) στο Εθνικό συντεχνιακό κράτος, το πρόγραμμα αποδέχεται την αρχή του Führerprinzip , επαγγέλλεται τη κατάργηση των πολιτικών κομμάτων και του κοινοβουλευτισμού,υιοθετεί έναν αυθεντικό σοσιαλισμό που χαρακτηρίζεται από υγιείς και ευπρεπείς συνθήκες ζωής για κάθε Νορβηγό, επιμένει στη κατάργηση των απεργιών, στη διάλυση του Κομμουνιστικού Κόμματος και την αποκήρυξη του Μαρξισμού.
Ένα πολιτικό γραφείο τοποθετείται στην υπηρεσία του Αρχηγού του Κράτους για τη διακυβέρνηση της χώρας , οι αντιπρόσωποι της Εθνικής Συνέλευσης είναι έμπειρα στελέχη προερχόμενα από επαγγελματικούς και συνδικαλιστικούς χώρους. Η βασική αποστολή των μελών του κόμματος είναι να εκτελούν τις διαταγές της Διευθυντικής Επιτροπής .
Η ομάδα που ίδρυσε ο Quisling με αυτή τη δομή και αυτό το πρόγραμμα νομιμοποιήθηκε και έγινε ένα αναγνωρισμένο πολιτικό κίνημα.
Το Ν.S ποτέ δεν κατάφερε να επιτύχει αξιόλογες εκλογικές επιτυχίες. Η ενσωμάτωση του στη πολιτική ζωή της χώρας παρά τις προσπάθειες του αρχηγού του ,παρέμεινε άκρως περιθωριακή .
Στα 1936 το Ν.S κερδίζει μόλις 26.000 ψήφους την ώρα που το Εργατικό Κόμμα συγκεντρώνει 618.000. Επί πλέον το Κομμουνιστικό Κόμμα , ενάντια στο οποίο ο Quisling συγκέντρωνε τη πολεμική του , την εποχή εκείνη δεν αποτελούσε απειλή για τη Νορβηγία ,μια που στις εκλογές εκείνες είχε κερδίσει μόλις 4.000 ψήφους σε σχέση με τις 22.000 των προηγούμενων εκλογών. Ο Quisling έκανε έναν αγώνα δίχως νόημα.Το μεγαλύτερο μέρος των Νορβηγών Κομμουνιστών ήταν συγκεντρωμένο στο Εργατικό Κόμμα, που ήταν κόμμα κυβερνητικό και ο Πρόεδρος του θα ασκούσε την εξουσία μέχρι τα 1945.
Ποια ήταν στο σύνολό της η εκλογική βάση του Quisling; Να πως απαντά στο ερώτημα ο καθηγητής Lyder L. Unstad.(133)" Από ένα πλήθος αδιάσειστων στοιχείων φαίνεται ότι το μεγαλύτερο μέρος της το αποτελούσαν οι εύπορους αγρότες της νότιας και ανατολικής Νορβηγίας που στη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου έδιναν εργασία στους κομμουνιστές ή σοσιαλιστές εργάτες. Ένα άλλο μέρος το αποτελούσαν βιομήχανοι και ειδικά εκείνοι που είχαν εμπορικές συναλλαγές με τη Γερμανία, ,το δεύτερο μεγάλο πελάτη της χώρας, ύστερα από τη Μ.Βρετανία και οι οποίοι προσέφεραν δουλεία σε ένα μεγάλο αριθμό αριστερών εργατών .
Ένα μικρότερο μέρος περιελάμβανε εκείνους που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν Νορβηγοί ιμπεριαλιστές.
Οι ακτιβιστές αυτοί , μέρος των οποίων στήριζε το κίνημα που διεκδικούσε την ανατολική Γροιλανδία και μεταξύ των άλλων αποτελούσαν μια ομάδα εμπνεόμενη από ένα ισχυρό εθνικισμό , σκεφτόταν όπως το κόμμα των Αρχαίων Εβραίων ότι ο θεός είχε παραχωρήσει τη Νορβηγία στους Νορβηγούς και ήσαν πνεύματα εμφορούμενα από τη παραδοσιακή βόρεια κουλτούρα. Μεταξύ αυτών των τελευταίων βρίσκονταν πρωταρχικά αξιωματικοί καριέρας ,εκπαιδευτικοί,λειτουργοί , θεολόγοι , συγγραφείς και μικροαγρότες.
Ανάμεσα στα ονόματά τους περιλαμβάνονται εκείνα των αρχαιότερων οικογενειών της Νορβηγίας, και παρατηρώντας το κατάλογο αυτό ,σχηματίζει κανείς την εντύπωση, ότι πιθανότατα βρισκόμαστε μπροστά σε μια πνευματική ελίτ της χώρας.
Κατά της διάρκεια της γερμανικής κατοχής το N.S αύξησε σε κάποιο βαθμό τα στελέχη του τα οποία από τις 30.000 στα 1938 ανήλθαν σε 50.000 ' στη δύναμη αυτή πρέπει να προστεθούν σχεδόν 250.000 φιλικά προσκείμενοι, που αντιπροσώπευαν το 10% του πληθυσμού.
Κάποιοι δημοσιογράφοι μετά το τέλος του πολέμου, ισχυρίστηκαν ότι το κόμμα του Κουίσλινγκ το αποτελούσαν στη πλειοψηφία τους, νεαροί σιδηροδρομικοί, άτομα διαβρωμένα ,φυσικά και ηθικά.
Αυτές είναι προπαγανδιστικού τύπου διαπιστώσεις αλλά ακόμα και σήμερα η παγκόσμια κοινή γνώμη είναι επηρεασμένη από αυτές.
Στη πραγματικότητα οι οπαδοί που καθόριζαν τη φυσιογνωμία του κινήματος ήσαν πολίτες συνειδητοί και εξαίρετοι πατριώτες , ένα μεγάλο μέρος των οποίων προέρχονταν από εθνικιστικούς συνδέσμους που οργανώθηκαν γύρω στα 1920-1930 από το Nansen και το Michelsen[8] και ήσαν λίγο ή πολύ το αντίστοιχο των φλεγομένων σταυρών[9] στη Γαλλία ή των χαλυβδόκρανων [10] στην Αυστρία και χαρακτηρίζονταν από μια παραδοσιακή εθνικιστική κουλτούρα.
Πάνω από όλα ήσαν εντυπωσιασμένοι με τις επιτυχίες των αριστεριστών, με το πρόγραμμά τους, που αντιπροσώπευε στα μάτια τους, μια κουλτούρα ξένη, μια προσπάθεια υπονόμευσης του παραδοσιακού Βορείου πνεύματος και που προμήνυε την απειλή του μπολσεβικισμού και τη κατάσχεση των περιουσιών.
Στα χρόνια που προηγήθηκαν του πολέμου, η ομάδα του Κουίσλινγκ θεμελίωσε την προπαγάνδα της τόσο προς τη κατεύθυνση του επανεξοπλισμού της χώρας όσο και προς τη φύση των μέτρων που όφειλαν να διασφαλίσουν , σε περίπτωση πολέμου , τη σταθερή και πραγματική ουδετερότητα. Το εργατικό κόμμα που βρισκόταν στην εξουσία υπό το Nygaarsvold , ήταν αντίθετα ο υπερασπιστής του ολοκληρωτικού αφοπλισμού και δεν έκρυβε τη συμπάθειά του για τις μεγάλες δημοκρατίες. Στα 1938 αυξήθηκε έστω και κατά λίγο ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Άμυνας αλλά ένα χρόνο αργότερα, στα 1939, τα ψηφισμένα κονδύλια δεν είχαν ακόμα απορροφηθεί .
Η σύγχυση υπήρξε πλήρης στις 8 Απριλίου 1949, όταν έλαβε χώρα η "προληπτική" απόβαση των Άγγλων και Γάλλων .Το μόνο για το οποίο νοιαζόταν η Κυβέρνηση ήταν να μη πάρει καμία βιαστική απόφαση που θα την έβαζε στη λάθος μεριά, παρά το γεγονός ότι η Γαλλία και η Αγγλία ήσαν ξεκάθαρα οι εισβολείς. Όταν σαράντα οκτώ ώρες μετά , αποβιβάστηκαν τα γερμανικά στρατεύματα η βασική έγνοια της Κυβέρνησης ήταν να εγκαταλείψει τη Πρωτεύουσα δίχως να προνοήσει για τη καταστροφή των ραδιοφωνικών σταθμών και των αεροδρομίων που προοριζόταν για τους Άγγλους και που στο τέλος χρησιμοποιήθηκαν από τους Γερμανούς.
Ύστερα από παραμονή δύο μηνών στις ορεινές και απομονωμένες περιοχές του Βορρά η Νορβηγική Κυβέρνηση συνοδευόμενη από το Βασιλιά επιβιβάστηκαν στο Devonshire και κατέφυγαν στο Λονδίνο όπου προστέθηκε στις εκεί κυβερνήσεις φαντάσματα. Ο διάδοχος,σήμερα Βασιλιάς Olaf V [11],επιθυμούσε να μοιραστεί τα δεινά του λαού του στη διάρκεια της κατοχής, αλλά η κυβέρνηση δεν του επέτρεψε να υλοποιήσει την απόφαση αυτή.
Στις 10 Ιουνίου του 1940 , η εισβολή στη Νορβηγία έκλεισε με την άνευ όρων συνθηκολόγηση του στρατού που υπογράφηκε στο Trondheim από το στρατηγό Roscher-Nielsen ύστερα από εντολή της Νορβηγικής κυβέρνησης και το στρατηγό Ruge και επικυρώθηκε στο Λονδίνο από το Πρόεδρο της Κυβέρνησης Nygaarsvold και άλλους δύο υπουργούς , το Καθηγητή Koht και τον υπουργό Άμυνας Ljungberg.
Αυτή η συνθηκολόγηση στη συνέχεια αποσιωπήθηκε εντελώς από τη Νορβηγική Κυβέρνηση-φάντασμα ,η οποία μάλιστα ,στα 1945 αρνήθηκε ότι υπήρξε ποτέ παρόμοιο κείμενο.
Στη διάρκεια του 1939 ο Quisling προσπάθησε δίχως επιτυχία να παίξει ένα μεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα στο Χίτλερ και τους συμμάχους για την επίτευξη μιας ειρηνόφιλης πολιτικής. Στη διάρκεια των προσπαθειών του αυτών είχε, τον Δεκέμβριο του 1939 δύο συναντήσεις με το Χίτλερ . Ο Quisling κατανοούσε πολύ δύσκολα τα γερμανικά και τα μιλούσε χειρότερα. Κατάφερε όμως να πείσει το Χίτλερ για τους κινδύνους που τον απειλούσαν από τη πλευρά της Νορβηγίας, καθώς και για τη διάθεση της Νορβηγικής Κυβέρνησης να κρατήσει μια ευνοϊκή ουδετερότητα απέναντι στις συμμαχικές χώρες.
Γνωρίζουμε σήμερα από γερμανικά ντοκουμέντα, ότι η γερμανική στρατηγική απέναντι στη Νορβηγία άρχισε να εξετάζεται μετά το επεισόδιο του Altmark τον Φεβρουάριο του 1940 , και ύστερα από το περιστατικό αυτό είναι γνωστό ότι ο Χίτλερ αποφάσισε να διακόψει κάθε επικοινωνία με το Quisling τόσο για να μη το φέρει πολιτικά σε δύσκολη θέση, όσο και από το φόβο των διαρροών .
Τα έγγραφα αυτά που οι σύμμαχοι ανακάλυψαν στα αρχεία του Ράιχ διαψεύδουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο όλες τις καταθέσεις που δόθηκαν στη δίκη του Quisling σύμφωνα με τις οποίες ο ίδιος γνώριζε και διευκόλυνε τα στρατηγικά σχέδια του γερμανικού στρατού.
 |
| Στις 10 π.μ της 9 Απριλίου αερομεταφερόμενα στρατεύματα του εχθρού αποβιβάζονται στο Όσλο . Η στρατιωτική μπάντα που προηγείται, δίνει στην εισβολή την εντύπωση στρατιωτικής παρέλασης. |
Από την επομένη της γερμανικής κατοχής ο Quisling έκανε με τους οπαδούς του ένα πραξικόπημα για να καταλάβει την εξουσία. Με διαπιστωμένο το κενό της εξουσίας ύστερα από την αναχώρηση του Βασιλιά και του Storting ο ίδιος, ανέλαβε αρχηγός της Εθνικής Κυβέρνησης που συστάθηκε για τις κατεχόμενες περιοχές και ακύρωσε αμέσως τις συνέπειες του διατάγματος της επιστράτευσης που μόλις είχε εκδώσει η προηγούμενη Κυβέρνηση .
Ενεργώντας με τον τρόπο αυτό ο Quisling παρέμενε πιστός στις οδηγίες που είχε δώσει η Στρατιωτική Ακαδημία με βάση την εμπειρία των κρίσεων του 1886 και του 1905 και με τις οποίες είχε εγκαθιδρυθεί η πολιτική της νορβηγικής ουδετερότητας.
Παρόλα αυτά η κατάπληκτη κοινή γνώμη διαμόρφωσε αμέσως την εντύπωση, πως ο Quisling ήταν ένας πράκτορας της Γερμανίας και ότι είχε αναλάβει παρόμοια πρωτοβουλία υπακούοντας στις διαταγές της Χιτλερικής Κυβέρνησης . Αυτό είναι το επιχείρημα που ανασύρθηκε την εποχή της δίκης στα 1945 και που το μεγαλύτερο μέρος των Νορβηγών ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να πιστεύει .Στη πραγματικότητα τα γερμανικά ντοκουμέντα που βρέθηκαν από τους συμμάχους φανερώνουν ότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν διαφορετικά και οι Γερμανοί σχεδόν εξεμάνησαν από τη πρωτοβουλία Quisling , αφού η πρόθεσή τους ήταν , να διαπραγματευτούν με με τη νόμιμη κυβέρνηση της Νορβηγίας και όχι με τον Quisling.
Αυτή ακριβώς η έγνοια υπαγόρευσε τη συμπεριφορά του Γερμανικού γενικού Επιτελείου.
Λίγες ημέρες αργότερα , στις 15 Απριλίου , οι γερμανικές αρχές πρότειναν τη δημιουργία μιας "λέσχης" αποτελούμενη "από πρόσωπα σημαντικά" με αποστολή να αντιπροσωπεύουν το πληθυσμό μπροστά στις γερμανικές αρχές . Κάτι τέτοιο έδωσε ζωή στο Διαχειριστικό Συμβούλιο που λειτούργησε από τις 15 Απριλίου , και μάλιστα μια λύση ανάλογη οι Γερμανοί θα αναζητήσουν λίγο αργότερα στο Βέλγιο με τους Γενικούς Γραμματείς .Η εξόριστη Κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να νομιμοποιήσει τη κατάσταση διέδωσε αργότερα το μύθο ότι εκείνο το Διαχειριστικό Συμβούλιο είχε εξουσιοδοτηθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, στο όνομα της Κυβέρνησης του Λονδίνου. Στη πραγματικότητα τα πράγματα εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά μια που η λύση για την αντιμετώπιση της κατάστασης είχε επιβληθεί de facto . Η κατάσταση αυτή κράτησε μικρό χρονικό διάστημα .Το Διαχειριστικό συμβούλιο διακρίθηκε για το "αντιστασιακό του" πνεύμα σε σημείο που ο Γενικός Επίτροπος του Ράιχ Terboven αναγκάσθηκε να το διαλύσει στα τέλη του 1940 και να επιστρέψει στη λύση της απ ευθείας διαχείρισης με τους Γενικούς Γραμματείς . Αρκετοί από αυτούς τους Γενικούς Γραμματείς εξελέγησαν από το κόμμα του Quisling που ήταν και το μοναδικό διαθέσιμο να εφαρμόσει μια πολιτική καλής γειτονίας με τα στρατεύματα κατοχής. Η επιρροή τότε του Quisling μεγάλωσε και αυτός πιστός στην αυταπάτη του και καθοδηγούμενος από την αναλλοίωτη πίστη του για τα πλεονεκτήματα που η εφαρμογή του προγράμματός του και η επιστροφή της Βόρειας έμπνευσης θα επέφεραν οπωσδήποτε , κατέληξε να δεχθεί το αξίωμα του Προέδρου του Υπουργικού συμβουλίου , αξίωμα που άσκησε από το Φεβρουάριο 1942 , δίχως να λείπουν κάποιες συγκρούσεις με τον Επίτροπο του Ράιχ Terboven.
Έτσι αντίθετα με τα όσα συνέβησαν στη Γαλλία, ο Quisling "συνεργάστηκε " με τους Γερμανούς όχι κάτω από τη πίεση περιστάσεων ή με την ιδιότητα του εκπρόσωπου της χώρας που είναι αναγκασμένος να διαπραγματευτεί με τους Γερμανούς , αλλά εθελοντικά, από ιδεαλισμό , για να θέσει σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα που του φαινόταν σωτήριο , λίγο πολύ στο πνεύμα του Doriot [ ] και του Déat [ ] στη Γαλλία.(138)
Το μεγαλύτερο μέρος των Νορβηγών φυσικά δεν έδειξε καμία αναγνώριση για την απεγνωσμένη προσπάθεια σωτηρίας που επεδίωξε ο ιδεαλισμός του Quisling και επιπλέον, η οργάνωση της αντίστασης , μετά την είσοδο στο πόλεμο της Ρωσίας και τα γερμανικά αντίποινα που αναπόφευκτα ακολούθησαν , καλλιεργούσε το γνωστό μίσος εναντίον όλων εκείνων που βρέθηκαν με τη μεριά των Γερμανών.
Αυτή ακριβώς η έγνοια υπαγόρευσε τη συμπεριφορά του Γερμανικού γενικού Επιτελείου.
Λίγες ημέρες αργότερα , στις 15 Απριλίου , οι γερμανικές αρχές πρότειναν τη δημιουργία μιας "λέσχης" αποτελούμενη "από πρόσωπα σημαντικά" με αποστολή να αντιπροσωπεύουν το πληθυσμό μπροστά στις γερμανικές αρχές . Κάτι τέτοιο έδωσε ζωή στο Διαχειριστικό Συμβούλιο που λειτούργησε από τις 15 Απριλίου , και μάλιστα μια λύση ανάλογη οι Γερμανοί θα αναζητήσουν λίγο αργότερα στο Βέλγιο με τους Γενικούς Γραμματείς .Η εξόριστη Κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να νομιμοποιήσει τη κατάσταση διέδωσε αργότερα το μύθο ότι εκείνο το Διαχειριστικό Συμβούλιο είχε εξουσιοδοτηθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, στο όνομα της Κυβέρνησης του Λονδίνου. Στη πραγματικότητα τα πράγματα εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά μια που η λύση για την αντιμετώπιση της κατάστασης είχε επιβληθεί de facto . Η κατάσταση αυτή κράτησε μικρό χρονικό διάστημα .Το Διαχειριστικό συμβούλιο διακρίθηκε για το "αντιστασιακό του" πνεύμα σε σημείο που ο Γενικός Επίτροπος του Ράιχ Terboven αναγκάσθηκε να το διαλύσει στα τέλη του 1940 και να επιστρέψει στη λύση της απ ευθείας διαχείρισης με τους Γενικούς Γραμματείς . Αρκετοί από αυτούς τους Γενικούς Γραμματείς εξελέγησαν από το κόμμα του Quisling που ήταν και το μοναδικό διαθέσιμο να εφαρμόσει μια πολιτική καλής γειτονίας με τα στρατεύματα κατοχής. Η επιρροή τότε του Quisling μεγάλωσε και αυτός πιστός στην αυταπάτη του και καθοδηγούμενος από την αναλλοίωτη πίστη του για τα πλεονεκτήματα που η εφαρμογή του προγράμματός του και η επιστροφή της Βόρειας έμπνευσης θα επέφεραν οπωσδήποτε , κατέληξε να δεχθεί το αξίωμα του Προέδρου του Υπουργικού συμβουλίου , αξίωμα που άσκησε από το Φεβρουάριο 1942 , δίχως να λείπουν κάποιες συγκρούσεις με τον Επίτροπο του Ράιχ Terboven.
Έτσι αντίθετα με τα όσα συνέβησαν στη Γαλλία, ο Quisling "συνεργάστηκε " με τους Γερμανούς όχι κάτω από τη πίεση περιστάσεων ή με την ιδιότητα του εκπρόσωπου της χώρας που είναι αναγκασμένος να διαπραγματευτεί με τους Γερμανούς , αλλά εθελοντικά, από ιδεαλισμό , για να θέσει σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα που του φαινόταν σωτήριο , λίγο πολύ στο πνεύμα του Doriot [ ] και του Déat [ ] στη Γαλλία.(138)
Το μεγαλύτερο μέρος των Νορβηγών φυσικά δεν έδειξε καμία αναγνώριση για την απεγνωσμένη προσπάθεια σωτηρίας που επεδίωξε ο ιδεαλισμός του Quisling και επιπλέον, η οργάνωση της αντίστασης , μετά την είσοδο στο πόλεμο της Ρωσίας και τα γερμανικά αντίποινα που αναπόφευκτα ακολούθησαν , καλλιεργούσε το γνωστό μίσος εναντίον όλων εκείνων που βρέθηκαν με τη μεριά των Γερμανών.
Ο Quisling όχι μόνο δεν κατάφερε να δώσει στο νόημα του φασισμού την αναγκαία εκείνη ώθηση που θα του επέτρεπε μια επιστροφή στις παραδόσεις και στις πηγές της Βόρειας έμπνευσης , αλλά αντίθετα έβαλε σε κίνδυνο την υλοποίηση και το προσανατολισμό του προγράμματος του, που τώρα ήταν υποχρεωμένος να το εφαρμόσει μέσα από τις δυσκολίες της κατοχής , δίνοντας επιπλέον την εντύπωση ότι εφαρμόζει όχι τις προσωπικές πεποιθήσεις του, αλλά τις οδηγίες της Χιτλερικής Κυβέρνησης.
Αυτό το ατυχές σημείο εκκίνησης κινητοποίησε εναντίον του το σύνολο της κοινής γνώμης της Νορβηγίας .Είναι περιττό να προσθέσουμε ότι το λάθος αυτό διευκόλυνε πάρα πολύ την εξόριστη Νορβηγική Κυβέρνηση που καθαγίασε τα τέσσερα χρόνια δράσης της, όχι τόσο συνεργαζόμενη με τους συμμάχους , με τις πραγματικά αστείες δυνάμεις που είχε στη διάθεσή της, όσο προετοιμάζοντας διακριτικά , τη παράνομη νομοθεσία για την υλοποίηση της εκδίκησής της.
Δεν υπάρχει αμφιβολία παρ΄όλα αυτά πως όταν η Νορβηγική Κυβέρνηση του Λονδίνου επέστρεψε στη χώρα ακολουθώντας τα αγγλικά στρατεύματα , η κοινή γνώμη βιάστηκε να αποδεχθεί όλες τις κατηγορίες και όλες τις δίκες που οργανώθηκαν ενάντια στους οπαδούς του Quisling.
Η εκκαθαρίσεις αυτές στηριζόταν σε μια αμφιλεγόμενη εν λευκώ εξουσιοδότηση που το Storting υποτίθεται πως είχε δώσει στην εξόριστη Κυβέρνηση στη διάρκεια της τελευταίας δημόσιας συνεδρίασης του πάνω σε νορβηγικό έδαφος . Στη πραγματικότητα αποδείχτηκε και αργότερα αναγνωρίστηκε ότι αυτή η υποτιθέμενη εν λευκώ εξουσιοδότηση προετοιμάστηκε και συντάχθηκε γύρω από ένα τραπέζι από τρία ή τέσσερα μέλη της κυβέρνησης φάντασμα του Λονδίνου , στο ξενοδοχείο του Λονδίνου που είχε τεθεί στη διάθεσή τους. Και εξαιτίας αυτής λοιπόν της εν λευκώ εξουσιοδότησης, η κυβέρνηση του Λονδίνου ξόδεψε 4 χρόνια για να συντάξει μια νομοθεσία που παραβίαζε σε αρκετά σημεία το παλαιό φιλελεύθερο σύνταγμα της Νορβηγίας , επαναφέροντας τη ποινή του θανάτου που είχε καταργηθεί στη χώρα εκείνη, περιλαμβάνοντας στις ποινές τη κατάσχεση της περιουσίας που και αυτή απαγορευόταν από το σύνταγμα , κατασκευάζοντας μια νομοθεσία με αναδρομική ισχύ και μια καινούρια ερμηνεία της έννοιας της προδοσίας , παντελώς παράνομα. Η νομοθεσία ήταν παράνομη από τη στιγμή που το ίδιο το Storting στα 1940 είχε χάσει ,κάθε νομική υπόσταση. (Τα μέλη του Storting, που είχαν εκλεγεί στα 1936 για 3 χρόνια και είχαν στα 1939 παρατείνει τη ζωή του οργάνου αυτού κατά ένα ακόμα χρόνο, στα 1940 με τη λήξη της παράτασης , είχαν χάσει κάθε νομιμοποίηση.)
Προέκυπτε ακόμα , σύμφωνα πάντα με το Νορβηγικό Σύνταγμα ότι κι αυτή ακόμα η Κυβέρνηση, από τη στιγμή που δεν ελεγχόταν στην άσκησή των καθηκόντων της από το Storting , όπως συνέβη μετά το 1940, δεν διέθετε πλέον καμία νομική υπόσταση , και από την ημερομηνία αυτή κι αυτός ακόμη ο Βασιλιάς, που δεν είχε δικαίωμα να βασιλεύσει δίχως νόμιμη κυβέρνηση πέρα των τριών εβδομάδων , μπορούσε να θεωρηθεί έκπτωτος λόγω αναστολής της νομιμότητας .
Παρά τις όποιες αιτίες για ακυρότητα, το βέβαιο είναι ότι ο ιδεαλισμός του Quisling και η αφέλειά του είχαν δημιουργήσει τέτοιες προϋποθέσεις που η κοινή γνώμη ήταν πρόθυμη να δεχθεί από την εξόριστη Κυβέρνηση οποιαδήποτε μέτρα. Η άδικη δίκη βασισμένη σε μια τεκμηρίωση το ίδιο ανέντιμη και αποσπασματική μπροστά σε ένα δικαστήριο αποτελούμενο αποκλειστικά από πολιτικούς εδώ και δεκαπέντε χρόνια αντιπάλους του Quisling, έγινε δεκτή από τη κοινή γνώμη.
H δραματική ιστορία του Quisling φανερώνει τη φύση του κινδύνου που απειλεί πάντα ένα φασιστικό σχηματισμό , όταν αυτός οικειοποιείται καταχρηστικά τις συγκυρίες , αντί να οδηγείται στην εξουσία από μια περίοδο κρίσης και με τη θέληση ή την γενική ανοχή της Χώρας . Πρέπει να αναγνωρίσουμε (140) ότι υπήρχε κάτι το τεχνητό στη πολιτική δόμηση του , γιατί στη Νορβηγία δεν υπήρχαν ούτε η αναγκαιότητα να εξευρεθεί ένας συνομιλητής με τις δυνάμεις κατοχής ούτε η γενική απαξίωση της χώρας και η σχεδόν κοινοβουλευτική ομοφωνία που στα 1940 διεκδίκησε στη Γαλλία ένα καινούριο καθεστώς. Οι συγκυρίες αυτές υπογραμμίζουν το ¨δημοκρατικό" χαρακτήρα του κάθε φασισμού. Αντίθετα με ότι πιστεύεται γενικά , ο φασισμός δεν είναι ένα καθεστώς που επιβάλλεται αλλά μια αλλαγή που η κοινή γνώμη απαιτεί.Και αυτή είναι μια βασική παράμετρος της γέννησής του που ο Quisling πνεύμα καθόλου θεωρητικό, έχασε από τον οπτικό του ορίζοντα.
[2] Η πρώτη αναφορά γίνεται από τους "The Times" του Λονδίνου της 19 Απριλίου σε άρθρο με τίτλο "Quislings everywhere"- Quislings παντού-
[3] Η τελευταία καταδίκη σε θάνατο έλαβε χώρα στα 1870. Η εξόριστη Κυβέρνηση του Λονδίνου ψήφισε διάταγμα για την επαναφορά της θανατικής ποινής .
[4] Υπήρξε ο γιος του Νορβηγού πάστορα Jon Lauritz Quisling (1844–1930) και της Anna Caroline Bang (1860–1941). Κατά μια εκδοχή το οικογενειακό όνομα προερχόταν από τη λατινοποιημένη ονομασία (Quislinus) ενός χωριού της Γιουτλάνδης το Kvislemark .
[5]Fridtjof Nansen (1861 - 1930) Νορβηγός επιστήμονας,εξερευνητής διπλωμάτης .Στα 1921 διορίστηκε Ύπατος Αρμοστής της Κοινωνίας των Εθνών για τους Πρόσφυγες.
[6]
[7]
[4] Υπήρξε ο γιος του Νορβηγού πάστορα Jon Lauritz Quisling (1844–1930) και της Anna Caroline Bang (1860–1941). Κατά μια εκδοχή το οικογενειακό όνομα προερχόταν από τη λατινοποιημένη ονομασία (Quislinus) ενός χωριού της Γιουτλάνδης το Kvislemark .
[5]Fridtjof Nansen (1861 - 1930) Νορβηγός επιστήμονας,εξερευνητής διπλωμάτης .Στα 1921 διορίστηκε Ύπατος Αρμοστής της Κοινωνίας των Εθνών για τους Πρόσφυγες.
[6]
[7]
[8] Peter Christian Hersleb Kjerschow Michelsen (1857 - 1925) Ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός της ανεξάρτητης Νορβηγίας (1905 - 1907). Το 1925 , ο ίδιος, μαζί με το πολικό εξερευνητή Fridtjof Nansen και τον βιομήχανο Joakim Lehmkuhl , ίδρυσαν τον Πατριωτικό Σύνδεσμο.
[11]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου