Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

ΜΕ ΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΊΑΣ 4


(Επιστροφή)
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΜΨΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Άνδρας των S.A σε ρόλο βοηθού μάγειρα,
σε κάποιο από τα λαϊκά συσσίτια που
οργάνωνε το κόμμα, για τους φτωχούς
και άστεγους Γερμανούς.
Ο πρώτος που διαμαρτύρεται και μάλιστα έντονα για τη σύλληψη των τριών αξιωματικών, είναι ο Διοικητής του Συντάγματος Ludwig Beck. Θεωρεί τις κατηγορίες ανυπόστατες . Απειλεί απροκάλυπτα. Αν τελικά οι αξιωματικοί του παραπεμφθούν σε δίκη , αυτός θα είναι έστω και απρόσκλητος, ο πρώτος μάρτυρας υπεράσπισής τους.[1]
Η σύλληψη των αξιωματικών, και η φημολογία για διάβρωση του στρατού από τους Εθνικοσοσιαλιστές είναι μια ακόμα αφορμή για να αναδυθούν την επιφάνεια τα προβλήματα του στρατού και μαζί μ΄αυτά μια βαθιά δυσφορία , που από καιρό λόγχευε στις τάξεις των αξιωματικών για όλα όσα συνέβαιναν στη χώρα.
Μια ιστορία ρουτίνας ένα πειθαρχικό παράπτωμα - είναι υπερβολή να ισχυρισθεί κανείς σοβαρά ότι η δράση διαφώτισης των αξιωματικών απειλούσαν σοβαρά τη συνοχή της 
Reichswer -μετατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη σε  μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Δεν λείπουν από την αρχή οι φωνές που απαιτούν να πέσουν οι τόνοι και να μη παίξει ο στρατός το παιχνίδι των πολιτικών. Η Ανώτατη Διοίκηση αντιλαμβάνεται επιτέλους και όχι άδικα, ότι αν δεν πρυτανεύσει η σύνεση και η μετριοπάθεια , η ιστορία θα τους ξεφύγει και θα πάρει διαστάσεις που στη συνέχεια θα είναι τρομερά δύσκολο να ελέγξουν.
«Η σύλληψη των Scheringerer , Ludin και Wendt δημιούργησε μια μεγαλύτερη δυσφορία όχι μόνο στους κύκλους της Reichswer αλλά σ΄ ολόκληρη τη Γερμανία» θα παραδεχθεί ο SirJohn Wheeler-Bennett
[2] στο μνημειώδες έργο του για τις επεμβάσεις του Γερμανικού στρατού στη πολιτική. ………………
Αν η προσδοκία της Κυβέρνησης ήταν να αποσπάσει τα βλέμματα της κοινής γνώμης από την άθλια εσωτερική κατάσταση στη φιέστα της εθνικοσοσιαλιστικής συνωμοσίας στο στρατό, η προσδοκία αυτή εξανεμίζεται πριν δημιουργηθεί. Λίγες ημέρες μετά τη σύλληψη των τριών αξιωματικών, στις 27 Μαρτίου η κυβέρνηση Hermann Müller αναγκάζεται να παραιτηθεί[3]. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένας παλιός Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας ο Hindenburg σε μια προσπάθεια να αποφύγει τις εκλογές αποφασίζει να παρατείνει τη κοινοβουλευτική σύγχυση και αναθέτει το σχηματισμό καινούριας Κυβέρνησης στο Κεντρώο Brüning [4]. Γνωρίζει πολύ καλά εκ των προτέρων ότι τα 7 κόμματα που δέχονται να τον στηρίξουν δεν έχουν τη δύναμη να εξασφαλίσουν μια σταθερή πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Έτσι μόνο και μόνο για να μη γίνουν εκλογές η βασικότερη έννοια του κοινοβουλευτισμού η αρχή της δεδηλωμένης υποκαθίσταται από τη τεχνική των Προεδρικών διαταγμάτων.[5]
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της καινούριας κυβέρνησης Brüning είναι φυσικά η ανεργία. Περιορίζοντας ή εγκαταλείποντας την οικονομική πολιτική του προκατόχου του ο Καινούριος Καγκελάριος ρίχνει όλες του τις προσπάθειες της Κυβέρνησής του στη στήριξη του μάρκου παραγνωρίζοντας την άμεση ανάγκη να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα της χώρας. Αρχικά είχε αναζητήσει τη λύση μέσα από ένα σχεδιασμό μετατόπισης μεγάλου μέρους των ανέργων που ασφυκτιούσαν στις πόλεις , προς τις απέραντες γεωργικές εκτάσεις της Πρωσίας. Η ακόμα πανίσχυρη τάξη των γαιοκτημόνων του φράζει   το δρόμο και ο ίδιος καλείται  να απολογηθεί για τον «αγροτικό μπολσεβικισμό» του.[6] Επιστρέφει και πάλι σε μια αμφιλεγόμενη λύση και ξεκινά σταυροφορία για το περιορισμό των δαπανών του σπάταλου κράτους. [7]
Και ενώ η πολιτική του κερδίζει αντιπάθειες, η ανεργία αντί να μειώνεται αυξάνει. Και αυτό πλέον δεν αποτελεί έκπληξη.
Σε διατεταγμένη υπηρεσία  για τη προβολή
του Εθνικοσοσιαλιστικού  τύπου.
Στο μεταξύ η θεωρία της εθνικοσοσιαλιστικής συνωμοσίας στο στρατό δεν είναι πλέον διαχειρίσιμη. Αν η φιλοσοφία της Κυβέρνησης Hermann Müller ήταν να απαλλάξει τη Γερμανία από το ενοχλητικό κόμμα του 2,5% χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, που είχε στη διάθεσή της αρχή κάνοντας από την εκστρατεία δυσφήμισης και καταλήγοντας στις .... αυτεπάγγελτες παρεμβάσεις της δικαιοσύνης η Κυβέρνηση Brüning απλά διαπιστώνει, ότι τα μέτρα αυτά, όχι μόνο δεν αποδίδουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα αλλά οδηγούν στη γιγάντωση του φαινομένου . Η θεωρία της εθνικοσοσιαλιστικής συνωμοσίας στο στρατό και ο θόρυβος που προκάλεσε, επιπλέον, υποβοήθησαν να αναδυθεί στην επιφάνεια η  έντονη δυσφορία των στρατιωτικών για ένα πολιτικό σύστημα ανίκανο να υπερασπισθεί στοιχειωδώς τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας.
Σε μια προσπάθεια να αποφευχθούν επιπλέον εντάσεις και κάτω από τη πίεση των γεγονότων , τα στελέχη της καινούριας Κυβέρνησης  συνειδητοποιούν απόλυτα την ανάγκη να ξεφουσκώσει με κάθε τίμημα η υπόθεση της συνωμοσίας. Οι προθέσεις και οι  πράξεις των τριών αξιωματικών οφείλουν να αντιμετωπιστούν σαν απλά πειθαρχικά παραπτώματα μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Με το άγχος της διάσπασης της κυβερνητικής συνοχής και με ορατό το κίνδυνο καινούριων εκλογών ,ο Groener, με το πυρωμένο κάρβουνο στα χέρια,  ψάχνει  να δώσει άμεσα μια λύση,  σε θέση να ικανοποιήσει το γενικό περί δικαίου αίσθημα, όπως αυτό γίνεται αντιληπτό μέσα από τη στρατιωτική νοοτροπία. Φυσικά δεν μπορεί να υιοθετήσει αυτούσια τη πρόταση των πολιτικών που πάνω στο πανικό τους ζητούν να κλείσει όπως- όπως η υπόθεση. 
Από τη στιγμή μια τόσο σοβαρή κατηγορία έχει κάνει το γύρω της Γερμανίας, το θέμα δεν μπορεί να κλείσει αν δεν σωθούν πρώτα τα προσχήματα . Ο ίδιος οφείλει να διασφαλίσει την νομιμότητα μέσα από την απόφαση ενός θεσμοθετημένου οργάνου, όπως είναι εκείνο ενός στρατοδικείου . Φυσικά, είναι πρόθυμος να δώσει στους δικηγόρους υπεράσπισης και στους ίδιους τους κατηγορουμένους, όλες εκείνες τις διαβεβαιώσεις ότι η υπόθεση θα πέσει στα μαλακά. Όμως, τα γεγονότα που τρέχουν πια με ξέφρενους ρυθμούς, δεν συμβαδίζουν με τις προσδοκίες του.

Η εποχή που τα S.A ανακαλύπτουν
τη δύναμή τους  
Η στάση και η συμπεριφορά των κατηγορουμένων περιπλέκει ακόμα περισσότερο το ζήτημα γιατί αρνούνται ουσιαστικά να συνεργαστούν. Δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ενόχους, επομένως δεν έχουν καμία διάθεση να συνδιαλλαγούν ούτε πάνω ούτε κάτω από το τραπέζι.. Ότι έκαναν, θα το έκανε ο καθένας που βάζει τη πατρίδα του πάνω από όλα. Και αυτό ακριβώς επιθυμούν να διακηρύξουν μπροστά στο φυσικό τους δικαστή…
Την ίδια ώρα η Κυβέρνηση του Brüning ταλαντεύεται. Μπροστά στα πολλαπλά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει παραδέχεται την αδυναμία της να διαχειριστεί τη κρίση. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρεμβαίνει και ζητά από το Καγκελάριο του  να παραμείνει στη θέση του μέχρι τις πολιτικές  εκλογές που δεν πρόκειται να αργήσουν. Πραγματικά οι καινούριες εκλογές  προκηρύσσονται μέσα στον Ιούλιο  . Κανείς δεν έχει ψευδαισθήσεις ότι το αποτέλεσμα των  εκλογών είναι σε θέση  να βγάλει τη χώρα από τη κρίση. Το αντίθετο. Ο εφιάλτης της παρατεταμένης ακυβερνησίας φαντάζει πανίσχυρος και η 14η Σεπτεμβρίου, ημέρα όπου οι Γερμανοί πολίτες θα αποφασίσουν για την τύχη τους μια ημέρα δίχως ελπίδα [8].
Όλα αυτά τα γεγονότα που οδηγούν στην επιδείνωση του πολιτικού κλίματος συμπίπτουν είναι αλήθεια με την αλματώδη πλέον πορεία ενός κόμματος που ισχυροποιείται μέρα με την ημέρα, που βλέπει τα εκλογικά του ποσοστά να αυξάνουν σημαντικά ........
Για τους Εθνικοσοσιαλιστές αυτή η κατηγορία για διάβρωση του στρατού και πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας είναι ένα μεγάλο βάρος και κάνει περισσότερο δυσκίνητο το προεκλογικό αγώνα. Ακούγονται απόψεις ότι το κόμμα οφείλει να κρατήσει αποστάσεις από την συγκεκριμένη ιστορία και αν χρειαστεί να αποκηρύξει τόσο τις ενέργειες όσο και τους ίδιους τους αξιωματικούς . Το κόμμα οφείλει να δώσει όρκο πίστης στη νομιμότητα. Όλοι διαισθάνονται ότι το NSDAP έχει πάψει πλέον να είναι το κόμμα του 2,5% και πιθανότατα να κληθεί μετά τις εκλογές αν κριθεί απαραίτητο, να πάρει μέρος σε σχηματισμούς πλειοψηφιών ή ακόμη και να στηρίξει τη  κυβέρνηση..... Η πορεία για τη κατάληψη της εξουσίας μέσα από καθαρά κοινοβουλευτικές διαδικασίες ίσως να πάρει καιρό, αλλά δεν είναι αδύνατη....
Αποκήρυξη στη πράξη ,ακόμα και για χάρη ενός ανώτερου σκοπού, σημαίνει ένα πράγμα και μοναδικό.Στη προκειμένη περίπτωση να εγκαταλειφθούν οι σύντροφοι στη τύχη τους ύστερα από δυο τρία λόγια παρηγοριάς και κάποιες υποσχέσεις όταν θα έλθει η ώρα της δικαίωσης. Ο Ηγέτης πρέπει να αποφασίσει. Ο χρόνος πιέζει.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Χίτλερ μέσα από την περιπέτεια των αξιωματικών ξαναζεί νοητά την όχι και τόσο μακρινή,  δική του δικαστική περιπέτεια και κάποια συμπεράσματα φαίνεται να αποτελούν  πηγές περίσκεψης και περισυλλογής. Για μια ακόμα φορά το εθνικοσοσιαλιστικό δόγμα που απαγορεύει την εγκατάλειψη συντρόφου ακόμα και όταν χτυπιέται από τη κακοτυχία επιβεβαιώνεται. Η απόφαση δυναμική και αταλάντευτη. Ας γίνει ο προεκλογικός αγώνας με περισσότερα προβλήματα και με λιγότερα όπλα. Ας ζήσει για λίγο καιρό ακόμα η καλοβολεμένη άρχουσα τάξη το φόβο και το πανικό για τον ερχομό μιας αναπόφευκτης Εθνικής Επανάστασης, με τη συμμετοχή ή όχι του Στρατού. Για το Χίτλερ εκείνο που προέχει είναι να καταλάβουν όλοι ανεξαιρέτως ότι ότι το Κόμμα δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τους τρεις αξιωματικούς στη τύχη τους, όποιο και αν είναι το πολιτικό κόστος που θα υποχρεωθεί να καταβάλει .[9]
Στις 27 Αυγούστου 1930, κάτι περισσότερο από 2 εβδομάδες από τις εκλογές εκδηλώνεται επίσημα η θέση του Κόμματος στην υπόθεση των αξιωματικών. Με τίτλο «Das Reich finanziert die Hetze gegen die Reichswehr
»[10 ] η εφημερίδα Λαϊκός Παρατηρητής περνά στην αντεπίθεση αναφέροντας ανάμεσα στα άλλα.
«Θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη απεικόνιση της δικαστικής κωμωδίας που με εντολή του Groener και των πολιτικών φίλων του πρόκειται σύντομα να παιχθεί μπροστά στο Ανώτατο δικαστήριο του Ράιχ στη Λειψία ενάντια στους τρεις νεαρούς αξιωματικούς που …..πιθανότατα έχουν κάθε λόγο να αμφιβάλουν για τις σοβαρές στρατιωτικού τύπου προθέσεις των ανωτάτων αξιωματικών τους.
Εμείς από τη μεριά μας δεν θα παραλείψουμε να κάνουμε το κάθε τι για να αποκαλύψουμε  αυτό το νεότατο σκάνδαλο σχετικά με το κύριο 
Groener που για την ώρα τρώει τη γαμήλια τούρτα του[11], για να γίνει γνωστό στο καθένα που τον αφορά και έχει συμφέρον να μάθει, από ποιους  και με ποιανού τη βοήθεια γίνονται αντικείμενα φθόνου και δυσφήμισης,. 
Πρόκειται για ένα τέλειο Κράτος  το οποίο βοηθά στον ευτελισμό εκείνων που μια μέρα θα πρέπει να ρισκάρουν τα κεφάλια τους για χάρη του , και να θυσιάσουν τις ζωές τους!
Το άρθρο δεν μπορεί να μη κάνει συγκεκριμένη αναφορά στους τρεις αξιωματικούς που σε λιγότερο από ένα μήνα πρόκειται  να δικαστούν με τη κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Το έγκλημά τους υποτίθεται ότι είναι η εθνικοποίηση  της Ράιχσβερ. Είναι πραγματικά τραγικό  να βλέπει κανείς το σημερινό σύστημα μέσα στο οποίο το Υπουργείο της Ράιχσβερ μοιράζει στους καταδότες του δώρα με τη μορφή χρυσών ρολογιών. Αλλά θα έρθει η στιγμή   που η κυβέρνηση  των απόστρατων στρατηγών θα τελειώσει.[12]
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1930 λίγες μέρες θα  πριν από τις. εκλογές από το κελί της φυλακής του ο Richard Scheringerer καταγράφει τη δική του αλήθεια. Κείμενο έντονα φορτισμένο, που δραπετεύει μέσα από τους γνωστούς συνωμοτικούς δρόμους από τα κελί όπου κρατείται και βλέπει το φως του ήλιου, μέσα από τις σελίδες του Λαϊκού Παρατηρητή. Μια αδιόρατη ιδεολογική μεταστροφή που για την ώρα δεν υποψιάζεται κανείς κρύβεται κάτω από τις γραμμές
«Ο σημερινός σκοπός της 
Reichswer 
, να παραμείνει το οχυρό της στρατιωτικής ιδέας και το βασικό στράτευμα για ένα καινούριο απελευθερωτικό πόλεμο δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα παρά μόνο κατά ελάχιστο μέρος. Ο αγώνας για το ψωμί γίνεται όλα και σπουδαιότερος. Οι στρατιώτες γίνονται αξιωματικοί , οι αξιωματικοί γίνονται υποψήφιοι συνταξιούχοι, Το μόνο που απομένει είναι το στράτευμα της αστυνομίας…
Αυτή στα μάτια του απελπισμένου ανθρώπου για τον οποίο ο παγκόσμιος πόλεμος , δεν είχε ακόμα τελειώσει ήταν ότι τρομερό θα μπορούσε να συμβεί Ο στρατός εκφοβιζόταν για να ξεχάσει το πόλεμο.
Ήταν παράλογο να αντιμετωπίζεται η Reichswer 
σα δύναμη καταστολής αποτελούμενη από εκατοντάδες χιλιάδες διορισμένους ρουφιάνους και πολεμιστές. Ο λαός φέρνει στο νου του το παλιό δεκανέα ΄υπηρεσίας , σαν ένα στρατιώτη αδιάφορο. Δεν μπαίνει στο κόπο να ρωτήσει που πάει και βρίσκει τη διάθεση μετά από 10 ή 12 χρόνια υπηρεσίας …
Δεν γνωρίζουν τίποτα για τη τραγωδία των τεσσάρων λέξεων «δώδεκα χρόνια υπό διαταγές..» Αφήστε το γέρο[13] στη σιωπή του …..Έχουν ζήσει ήδη το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, οι δικές μας ζωές μόλις ξεκίνησαν  μπροστά μας.
Ένας χαμένος πόλεμος, ένα αδύναμο κράτος , ένα άχρηστο σύστημα μια σκλαβιά που θα διαρκέσει 59 χρόνια. Ένα Ράιχ στο χείλος του γκρεμού , να ποια είναι η ζωή μας…. Και οι άλλοι μας κουνούν το δάχτυλο αυστηρά… Έχουμε συνεπώς το δικαίωμα να πολεμήσουμε με κάθε τρόπο για την ελευθερία μας και τα παιδιά μας …
Ο κόσμος ας είναι βέβαιος ότι εμείς είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε όλα αυτά και θα είμαστε νικητές με την ίδια σιγουριά που θεωρούμε τη Γαλλία ένα Έθνος που πεθαίνει.[14]

Υποσημειώσεις;
[4.1] Η απειλή έγινε πραγματικότητα. Ο Συνταγματάρχης παρουσιάστηκε και κατέθεσε σαν μάρτυρας υπεράσπισης.,
[4.2] The Nemesis of Power σελ. 215
[4.3] Αιτία στάθηκαν οι Σοσιαλιστές και η άρνησή τους να ψηφίσουν τις προτεινόμενες από το αρμόδιο υπουργείο, περικοπές που αφορούν το λεγόμενο κοινωνικό Κράτος.
[4. 4]Heinrich Brüning (26 Noεμβρίου 1885 – 30 Mαρτίου 1970) Γερμανός Πολιτικός.Υπήρξε Καγκελάριος της Γερμανίας από το 1930 μέχρι το 1932. Ήταν ο εμπνευστής του όρου "αυταρχική Δημοκρατία."
[4.5]
[4.6]
[4.7] Πιστοί στην οικονομική ορθοδοξία της εποχής το Γερμανικό Κέντρο και οι Δεξιές ακολούθησαν τα παραδείγματα των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας. Η άποψη ότι παρόμοια πολιτική προκάλεσε μια βαθιά δυσαρέσκεια του λαού και δημιούργησε ακόμα ευνοϊκότερες συνθήκες για μια πολιτική δύναμη διατεθειμένη να κάνει χρήση δίχως φραγμούς τη δημαγωγία είναι μέρος του προβλήματος, Όχι το ίδιο το πρόβλημα.
[4.8] Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις 14 Σεπτεμβρίου 1930. Οι 491 έδρες του Κοινοβουλίου σε σχέση με το 1928 έγιναν 577. Το SPD διατήρησε την πρώτη του θέση ενώ Εθνικοσοσιαλιστές και Κομμουνιστές αναρριχήθηκαν στη δεύτερη και την τρίτη θέση αντίστοιχα. 
Οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) κέρδισαν 143 έδρες. Το εθνικό-σοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών (NSDAP) κέρδισε 107 έδρες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) κέρδισε 77 έδρες . Το Zentrum κέρδισε 68 έδρες . Οι συντηρητικοί του DNVP κέρδισαν 41 έδρες και ακολουθούσαν οι Εθνικιστές Φιλελεύθεροι ( DVP) με 30 έδρες ,το RPDM με 23 , οι αριστεροί Φιλελεύθεροι του Γερμανικού Δημοκρατικού Κόμματος με 20 έδρες, το Βαυαρικό λαϊκό κόμμα (BVP) με 19 έδρες.
[4.9]Στις ημέρες μας βλέπουμε με πόση ευκολία εκπαραθυρώνονται και αποκηρύσσονται άτομα που το μόνο έγκλημά (στη καλύτερη περίπτωση ) ήταν να μη εκτελέσουν με επιτυχία μια κομματική εντολή.
[4.10] Το Κράτος χρηματοδοτεί την Αντίδραση ενάντια στη Ράιχσβερ
[4.11] Ειρωνική αναφορά στο νεόνυμφο και υποψήφιου πατέρα απόστρατο. 
[4.12 ]Research Studies of the State College of  Washington  (Tόμος 13 Τεύχος 2 σελ.107)
[4.13] Αναφορά στο πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου