ΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ
Ενώ τας δούλας συντρίβοντες αλύσεις
και του ζυγοΰ το βάρος, ορμώμεν ήδη,
αρπάζοντες τα ξίφη,
ποδοβολούντες, εις άνισον αγώνα,
Σέ παραστάτιν
και πρόμαχον καλούμεν, Δέσποινα κόρη,
θεά Ελευθερία!
Κατάβα πάλιν
εις τα αρχαία ταύτα
σκηνώματα σου·
όπου προκαθεσθείσα,
πότε εις Θήβας
τυραννοκτόνον τον αδελφόν εκίνεις,
πότε εις Μαραθώνα,
με άγριον βλέμμα τινάσσουσα το δόρυ
εις δεινήν πάλην τον Πέρσην προσεκάλεις.
Ελθέ! Κι' αντάμοι τον όμιλον των άλλων
Παρθένων φέρε, εφ' ών και προεδρεύεις:
την δαφνηφόρον Νίκην,
την λαμπράν Δόξαν,
και την ηχούσαν Φήμην. *
Ράπισον, σπείρε
τας θείας σου εμπνεύσεις, το στερρόν θάρρος,
και την θερμήν ανδρείαν,
να αισθανθώσι των πάππων μας οι τάφοι
της κατάβασης αμάξης σου τον κρότον
τα κόκκαλά των
να σαλευθώσι, να τρίξωσι κι' εκείνα:
του ξίφους σου η λάμψις
ν' αστράψη, να θαμβώση, να καταπλήξη
τα χαύνα των τυράννων και δειλά πλήθη!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου