Πρέπει όμως να ομολογήσουμε, ότι ο συνειδητοποιημένος κομμουνιστής είναι πάντοτε άνθρωπος θελήσεως. Με πείσμα, με υπομονή, χωρίς να κοιτάζει δεξιά και αριστερά, προχωρεί, έχοντας τη θέληση να κατακτήσει την παγκόσμια κυριαρχία. Οι κομμουνιστές ξέρουν πολύ καλά ποιοι είναι οι σκοποί τους και τι δρόμους θα βαδίσουν. Με κάθε μέσο - θεμιτό και αθέμιτο - επιδιώκουν την επιτυχία των σκοπών τους.
Έχουν μία συγκεκριμένη ιδέα, έστω και αν η ιδέα αυτή είναι εσφαλμένη και καταστροφική. Έχουν καταρτίσει, επίσης, συγκεκριμένο σχέδιο αγώνος και, μάλιστα, σχέδιο σκληρό και ύπουλο. Έτσι έχουν και τα δύο που είναι αναγκαία για έναν αγώνα: ιδέα και πρόγραμμα.
Αντιθέτως, οι μη κομμουνιστές δεν ξέρουν συνήθως τι θέλουν. Είναι χωρισμένοι, θέλουν διαφορετικά, συχνά αντίθετα, πράγματα, σκέπτονται μόνο πώς θα πολεμά και θα εξασθενίζει ο ένας τον άλλο. Δεν έχουν καμία σωτήρια πνευματική, πολιτική και κοινωνιολογική ιδεολογία, την οποία να αντιτάξουν στην παράλογη κομμουνιστική ιδεολογία και με την οποία να μπορέσουν να κατακτήσουν την ανθρώπινη ψυχή. Δεν έχουν, επίσης, πρόγραμμα σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο θα ήταν δυνατόν να εμποδίσουν την μπολσεβικική δηλητηρίαση του κόσμου. Και αν κάπου αναφανεί μια τέτοια ιδεολογία (όπως, για παράδειγμα, ο φασισμός) χρησιμοποιείται σαν μυστικό σπιτικό γιατρικό, θεραπευτικό για τους συγγενείς και επικίνδυνο για τους γείτονες...
Οι λαοί ζουν σήμερα, όπως κατά την εποχή της πανώλης: κανείς δεν θέλει να κολλήσει ο ίδιος την ασθένεια - οι άλλοι ας κάνουν ό,τι θέλουν. Ο γενικός κίνδυνος εκτιμάται μόνο σε σχέση με τον προσωπικό κίνδυνο. Η ανάγκη του ενός εξετάζεται και εκτιμάται μόνον αν επιφέρει κέρδος και ωφέλεια στον άλλο. Αλλά κανείς δεν σκέπτεται ότι, με αυτόν τον στενοκέφαλο εγωισμό, θα καταστραφούν όλοι μαζί.
Έχουν μία συγκεκριμένη ιδέα, έστω και αν η ιδέα αυτή είναι εσφαλμένη και καταστροφική. Έχουν καταρτίσει, επίσης, συγκεκριμένο σχέδιο αγώνος και, μάλιστα, σχέδιο σκληρό και ύπουλο. Έτσι έχουν και τα δύο που είναι αναγκαία για έναν αγώνα: ιδέα και πρόγραμμα.
Αντιθέτως, οι μη κομμουνιστές δεν ξέρουν συνήθως τι θέλουν. Είναι χωρισμένοι, θέλουν διαφορετικά, συχνά αντίθετα, πράγματα, σκέπτονται μόνο πώς θα πολεμά και θα εξασθενίζει ο ένας τον άλλο. Δεν έχουν καμία σωτήρια πνευματική, πολιτική και κοινωνιολογική ιδεολογία, την οποία να αντιτάξουν στην παράλογη κομμουνιστική ιδεολογία και με την οποία να μπορέσουν να κατακτήσουν την ανθρώπινη ψυχή. Δεν έχουν, επίσης, πρόγραμμα σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο θα ήταν δυνατόν να εμποδίσουν την μπολσεβικική δηλητηρίαση του κόσμου. Και αν κάπου αναφανεί μια τέτοια ιδεολογία (όπως, για παράδειγμα, ο φασισμός) χρησιμοποιείται σαν μυστικό σπιτικό γιατρικό, θεραπευτικό για τους συγγενείς και επικίνδυνο για τους γείτονες...
Οι λαοί ζουν σήμερα, όπως κατά την εποχή της πανώλης: κανείς δεν θέλει να κολλήσει ο ίδιος την ασθένεια - οι άλλοι ας κάνουν ό,τι θέλουν. Ο γενικός κίνδυνος εκτιμάται μόνο σε σχέση με τον προσωπικό κίνδυνο. Η ανάγκη του ενός εξετάζεται και εκτιμάται μόνον αν επιφέρει κέρδος και ωφέλεια στον άλλο. Αλλά κανείς δεν σκέπτεται ότι, με αυτόν τον στενοκέφαλο εγωισμό, θα καταστραφούν όλοι μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου