ΤΑ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΤΤΡΟΞΕΝΕΙΟΥ ΚΑΙ Η ΙΝΤΕΛΙΤΖΕΝΣ ΣΕΡΒΙΣ
Όπως είπαμε προηγούμενα, ο ταγματάρχης Σταθάτος απέτυχε να διατηρήσει ανοιχτό το δρόμο της Τουρκίας προς τη Μέση Ανατο λή για να προωθήσει το μάχιμο πληθυσμό Έβρου και γενικότερα της Θράκης. Απέτυχε σε συνέχεια και η προσπάθεια του κατοχι κού νομάρχη Ευταξία με τους Δεμερτζή, Βασιλειάδη και Μυτιλέτση να βάλουν στο χέρι το αντάρτικο του Έβρου για να εξυπηρε τήσουν τα σχέδια των Άγγλων και της αντίδρασης.
Ο θανάσιμος και ύπουλος εχθρός όλων των λαών, η Ιντέλιτζενς Σέρβις, και μετά τις αποτυχίες της αυτές δεν τάβαλε κάτω. Με μόνιμο ορμητήριο τη σφηκοφωλιά του ελληνικού Προξενείου Αδριανούπολης, συγκεντρώνει την προσοχή κι όλη την αντιλαϊκή της προσπάθεια στο μεγάλο κεφαλοχώρι Νέα Βύσσα (Αχυροχώρι).Το χωρίο αυτό για τιε τοτινές συνθήκες κι επιδιώξεις των Άγ γλων βρίσκεται σε ιδεώδη θέση. Είναι δίπλα στον ποταμό Έβρο, που η κοίτη-του αποτελεί οροθετική γραμμή Ελλάδας- Τουρκίας. Οι κάτοικοι του χωρίου αυτού ξεχωρίζουν μέσα σ' όλο το νομό για τα ήθη κι έθιμά-τους. Φημίζονται για δυο πράγματα: για την φιλοξενία και την παλληκαριά-τους.
Ο νέος του χωρίου αυτού που δεν είναι παλληκάρι, που δεν έχει μαχαιρώσει άνθρωπο και δεν έχει "πλαγιάσει" στη φυλακή, όχι για κλεψιά ή άλλη παλιανθρωπιά, αλλά για το νταΊλίκι-του, δύσκολα βρίσκει κορίτσι για γυναίκα-του στο χωρίο. Αντίθετα, όσο πιο νταής είναι, όσο πιο πολλούς παλληκαράδες βγάλει "εκτός μάχης", κι όσο περισσότερο καιρό κάνει στη φυλακή, τόσο μεγαλύ τερη εκτίμηση έχει. Είναι περιζήτητος γαμπρός! ...
Φυσικά η παλληκαριά δεν μπορεί να συνυπάρχει με τη μπαμπεσιά. Και οι Αχυροχωρίτες τη συχαίνουνται! Είναι μπεσαλήδες τίμιοι και προπαντός φιλόξενοι. Ο ξένος που θα πατήσει στο χωρίο αυτό, βρίσκει θέρμη φιλοξενία. Είναι "μουσαφίρης" του χωρίου ό λου. Ιερό πρόσωπο για όλους τους κατοίκους. Κι αλλοίμονο σε εκείνον, (78) που θα τολμήσει να προσβάλλει ή να πικράνει τον ξένο, άσχετα αν αυτός έδωσε αφορμή ή όχι.
Αυτό λοιπόν το χωρίο έγινε στόχος των Άγγλων. Εδώ άρχισαν να απλώνουν τα πλοκάμια-τους από το ελληνικό Προξενείο της Αντριανούς. Στόχος-τους ν' αγκαλιάσουν αρχικά τον Έβρο και στην πορεία όλη τη Δυτική Θράκη κι ακόμα πιο πέρα: να ενωθούν με το γνωστό-μας άγγλο ιντελιτζενσερβίτη Μύλλερ, που είχε την έδρα-του στη Χαιτου της Ξάνθης, επικεφαλής μιας ομάδας άγγλων κι αμερικάνων συνδέσμων αξιωματικών.
Ο Μύλλερ είχε αναπτύξει μεγάλη δράση. Ξόδεψε απλόχερα τις λίρες για να κάνει αντάρτικο. Στρατολόγησε πρώτα με τιε λίρες ανθρώπους. Έπειτα ήρθαν τ' αεροπλάνα κι έριξαν όπλα, πυρομα χικά και τρόφιμα. Κι οπλίστηκαν τα τμήματα του Αντών Τσαούς. Ο Μύλλερ καθοδήγησε τα τμήματα αυτά με πρώτο στόχο να επε κτείνει την επιρροή-του σε όλη την Κεντρική Μακεδονία ώς τη Θεσσαλονίκη. Και με τελικό σκοπό να γίνει η Βόρεια Ελλάδα το ορμητήριο των οργανωμένων από τους άγγλους αντάρτικων δυνά μεων. Αφού επικρατούσαν και σταθεροποιούνταν στο χώρο αυτό, θα συγκέντρωναν στη Θεσσαλονίκη όλους τους χτεσινούς γερμανοσυνεργάτες και δοσίλογους, για να συγκροτήσουν ειδικά ένο πλα τμήματα "εθνικοφρόνων", που θα βοηθούσαν, πλαισιωμένα με πραιτωριανους της βασιλικής κυβέρνησης του Καΐρου στη γενι κότερη προσπάθεια των Άγγλων στην Ελλάδα.Το σχέδιο αυτό, ίσως από την πρώτη μάτια να φαίνεται σαν πλάσμα μεγάλης φαντασίας. Μια όμως προσεκτική αντικειμενική μελέτη των συνθηκών και των γεγονότων της εποχής εκείνης, δεν απο κλείει καθόλου το γεγονός ότι οι Άγγλοι, σε περίπτωση που πε τύχαιναν να πατήσουν πόδι στον Έβρο, θα πραγματοποιούσαν πέ ρα για πέρα τα σχέδιά-τους. Πρώτα-πρώτα η επαφή με τους 5.000 αντωντσαουσικούς του ταγματάρχη Μύλλερ και η επικράτησή-τους στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη θα ήταν σί γουρη. Εκτός απ' αυτό, μετά το κυνήγημα των Γερμανών από τον Έβρο, με την ευκολία που παρουσίαζε ο εφοδιασμός του αντάρτι κου μέσο Τουρκίας και την ιδιαίτερη βοήθεια που θα παίρναν από τη βουλγάρικη πλευρά, όπως το απέδειξε το προδοτικό σύμφωνο Συράκοφ- Αντών Τσαούς, μπορούσαν με κέντρο στήριξης τη Θεσ σαλονίκη ν' αποφύγουν την ανοιχτή επέμβαση του Δεκέμβρη, πράγμα που τους ξεσκέπασε στα μάτια όλων των λαών σαν προστά τες (79) των αντιδραστικών δυνάμεων και χωροφύλακες των λαών. Έτσι από το δρόμο αυτό, δίχως να εκτεθούν και να ξεσκεπαστούν σε διεθνή κλίμακα, θα έφταναν στον ίδιο επιδιωκόμενο σκοπό-τους, στρατιωτικό και πολιτικό: στην κατάληψη της Ελλάδας από ντόπιες, προσκείμενες σ' αυτούς, αντιλαϊκές δυνάμεις.
Τα σχέδια λοιπόν αυτά οδήγησαν αναγκαστικά τους Άγγλους στη Νέα Βύσσα, που ήταν κι η τελευταία ελπίδα-τους στον Έβρο. Ε δώ, με πληροφορίες που τους έδωσε το Ελληνικό Προξενείο της Αδριανούπολης, δοκίμασαν να εκμεταλλευτούν περισσότερο τη νοοτροπία παρά τα φρονήματα των κατοίκων. Επεσήμαναν το πιο φημισμένο την εποχή εκείνη παλληκάρι του χωρίου, το Γιώργο Βαλασίδη ή Αλατζιά και την παρέα-του και υπολόγισαν στην εκτίμη ση των κατοίκων στο πρόσωπο του Αλατζιά.
Με τη βοήθεια των παλιών συνδέσμων του Σταθάτου, Θωμά και Καρακατσιάνη, φίλων του Αλατζιά, το Προξενείο πέτυχε γρήγορα κι εύκολα να πάρει επαφή με τον τελευταίο. Ακολούθησε το πέ ρασμα του Αλατζιά στην Τουρκία και η προσωπική-του επικοινωνία με τους αρμοδίους.
Οι άνθρωποι του Προξενείου δε βιάζονται να προχωρήσουν στο σκοπό-τους. Κάνουν κρούσεις για να διαπιστώσουν αδυναμίες κι αρετές που μπορούν να εκμεταλλευτούν. Γρήγορα διαπιστώνουν, ότι του Αλατζιά του αρέσει ιδιαίτερα, να γίνεται λόγος για το όνομά-του. Κι αυτό το εκμεταλλεύονται άγρια.
Έτσι, ο Αλατζιάς, όσο καιρό μένει φιλοξενούμενος του Προξε νείου, το όνομά-του παίρνει και δίνει. Βρίσκεται στα στόματα ό λων. Αλατζιάς εδώ, Αλατζιάς εκεί, παντού Αλατζιάς ! Παράλληλα μ' έντεχνες συζητήσεις περιγράφουν με ζωντανά χρώματα την επιρροή των Άγγλων και την έκταση της φήμης που θα πάρει το όνομά-του, με την πατριωτική αποστολή που σε λίγο θα του ανατεθεί.
Αφου πολλές μέρες τον δούλεψαν και του φούσκωσαν τα μυαλά του ανέθεσαν την αποστολή. Του δώσαν στην αρχή τους συνδέσμους Θωμά και Καρακατσάνη, που τους εφοδίασαν με μπόλικες λίρες με την εντολή να τις σκορπίσουν στους Αχυροχωρίτες, ώ στε ο Αλατζιάς να γίνει πόλος συγκέντρωσης και στο κοντινό μέλλον ο πυρήνας του ενόπλου αντιδραστικού κινήματος στον Έ βρο. (80) Έπειτα του έδωσαν την αποστολή, επιστρέφοντας στη Νέα Βύσσα, να συγκεντρώσει μαζί με τους συνδέσμους-του νεότερες θετικές πληροφορίες των κινήσεων των Γερμανών και των ανταρ τών και να προετοιμάσει το έδαφος για μαζική στρατολογία των κατοίκων Νέας Βύσσαε, χωρίς όμως και να του κάνουν γνωστό τον σκοπό της μαζικής στρατολογίας.
Το Προξενείο, με την αποστολή του πληροφοριοδότη και τις χρυσές λίρες, δεν επιδιώκει να δοκιμάσει την ανύπαρκτη ηγετική ι κανότητα του Αλατζιά, αλλά τις διαθέσεις-του και το βαθμό επιρροής που έχει στους συγχωριανούς-του. Κατά πόσο, δηλαδή, με το χρυσό μπορεί να γίνει πόλος έλξης.
Επιβάλλεται να εξηγηθεί πώς από τον Αλατζιά έγινε το σκόρπισμα του χρυσού. Λ.χ., σε αγρότες που είχαν άρρωστο και δεν είχαν να πληρώσουν τους γιατρούς και τα έξοδα φαρμάκων και θε ραπείας. Προίκισε φτωχά κορίτσια, σε αγρότες που ψοφούσε το βόδι-τους ή το ζευγάρι-τους , τους βοηθούσε ν' αγοράσουν βόδι για να ζευγαρώσουν το ζωντανό ή να αγοράσουν ζευγάρι κ.τ.τ.
Η επιρροή του Αλατζιά με τη βοήθεια της μπόλικης αγγλικής λί ρας, φάνηκε ότι ικανοποιούσε τους Άγγλους, θα μπορούσαν, ε πομένως, να περάσουν στην πρακτική εφαρμογή του σχεδίου-τους.
Δεν πέρασε πολύς καιρός από την επαφή του Αλατζιά με το Προ ξενείο και η σφηκοφωλιά αυτή, με υπόδειξη των Άγγλων, ανοίγει τα χαρτιά-της. Ανακοινώνει το σκοπό της στρατολογίας των πρώτων πεντακοσίων συγχωριανών και κοντοχωριανών-του. Ο α γνός κι απονήρευτος και πολιτικά αδιάφορος Αλατζιάς μαθαίνει ότι πρέπει να δημιουργήσει αντάρτικο. Ότι με τα όπλα που θα του δώσουν, θα τους οπλίσει όχι για να χτυπήσει τους Γερμανούς αλλά για να εξοντώσει τους αντάρτες !!...
Ο Αλατζιας απορεί! Αναρωτιέται με αφέλεια: "Μα γιατί να χτυ πήσουμε τους αντάρτες και να μη πάμε με τα όπλα-μας να ενω θούμε μαζί-τους; Γιατί να μην οπλίσουμε κι εκείνους με και νούργια όπλα κι όλοι μαζί να περάσουμε στην επίθεση κατά των Γερμανών;" Τότε του είπαν από το Προξενείο, ότι οι αντάρτες ήσαν προδότες, κοινοί εγκληματίες και συνεργάτες των Γερμα νών. Προσπάθησαν ακόμα να τον πείσουν, ότι το συμφέρο της σκλαβωμένης πατρίδας απαιτεί την αλύπητη εξόντωση των ανταρ τών (81) και τη δημιουργία στη θέση-τους ενός νέου, εθνικού αντάρ τικου.
Ο Αλατζιάς, όμως, "καθυστερημένος" σε κάτι τέτοια πράγματα Εβρίτης, αμφιβάλλει !! Ήξερε από κοντά τους αντάρτες. Ήσαν το αντίθετο απ ότι του έλεγε το Προξενείο. Νόμισε ότι οι προξενικοί υπάλληλοι δεν ήσαν καλά πληροφορημένοι. "Προσπάθη σε να τους κατατοπίσει. Τους είπε, ότι τους ξέρει από πρώτο χέρι, ότι όλοι ήσαν απλοί, τίμιοι νοικοκυραίοι και φλογεροί πατριώτες.
Το Προξενείο δεν απελπίζεται από την χοντροκεφαλιά του Αλα τζιά. Σκέφτονται: "ξύλο απελέκητο ο άνθρωπος στην πολιτική. Κάτσε λίγο να τον πελεκήσουμε!" Και βάλθηκαν να το κάνουν. Τον κράτησαν δέκα μέρες κλεισμένο στο Προξενείο. Στο διάστη μα αυτό, όλο το προσωπικό του Προξενείου και μαζί διάφορες καινούργιες φάτσες που έκαναν την εμφάνισή-τους, προσπαθούν με δελεαστικές προτάσεις, κομπλιμέντα κι "εθνικόφρονες" προτάσεις, να ξυπνήσουν μέσα-του τον "εθνικόφρονα" πολίτη! Δεν κατορθώνουν όμως, να τον βάλουν τελικά να χύσει ελληνικό αίμα.
Η τίμια πατριωτική στάση του Αλατζιά και η ανένδοτη άρνησή-του να γίνει τυφλό όργανο του Προξενείου και να χύσει αδελφικό αί μα, φέρνει τους Άγγλους και το Προξενείο σε δύσκολη θέση. Τί θα κάναν τώρα μ' αυτόν τον μπουζουκοκέφαλο μπουζνοχωρίτη; Να τον ξεπαστρέψουν; Αν όμως το μάθουν οι χωριανοί-του τί γίνε ται; Θ' αγριέψουν και άντε πάλι να πατήσεις στη Νέα Βύσσα! Θα χαλάσουν όλα τα σχέδια. Να τον αφήσουν να γυρίσει στο χωρίο; Κι αν προβεί σε αποκαλύψεις; Να στείλουν τον Αλατζιά στη Μέ ση Ανατολή; Αυτό, πραγματικά ήταν μια λύση! Του την πρότει ναν. Πάλι όμως ο Αλατζιάς αρνείται. Ζητάει σώνει και καλά να γυρίσει στο χωριό-του. Λες και τον έβαλε ο διάολος! Τί τον κά νεις!!
Μπροστά στο αδιέξοδο αυτό δεν τους μένει παρά το τελευταίο α τού: να συνδυάσουν τις απειλές τα καλοπιάσματα και τις δε λεαστικές υποσχέσεις. Να τον υποχρεώσουν έστω και με τη βία να δεχθεί ότι τους αρνείται. Γι' αυτό κάνουν στροφή 180 μοι ρών. Στην αρχή τον περιφρονούν επιδεικτικά σαν άνθρωπο δειλό και απάτριδα! Σε συνέχεια περνούν σε ανοιχτές απειλές. Του λένε ότι μετά την απελευθέρωση, η άρνησή-του να προσφέρει σε (82) τόσο κρίσιμες στιγμές τιε υπηρεσίες-του προς την πατρίδα θα έ χει σοβαρές συνέπειες. Ότι θα χτυπάει στο τέλος το ξεροκέφαλό-του, μα θάναι αργά. Αυτός πάλι τίποτα. Το γουδί το γουδο χέρι. Τί Οργή" τον έπιασε!
Κι όταν και το κόλπο αυτό δεν έπιασε, τούδωσαν με υπονοούμενα να καταλάβει ότι το ξεροκέφαλό-του δεν στεκόταν καλά στους ώμους-του. Στο μεταξύ όμως πονηρεύεται κι ο Αλατζιάς. Δεν α ποκρούει ανοιχτά τιε προτάσεις. Επιμένει όμως να τον αφήσουν να γυρίσει στο χωριό-του, γιατί η απουσία-του τόσες μέρες στην Τουρκία θα έχει βάλει σε ανησυχία την οικογένειά-του και τους χωριανούς-του. Κι έπειτα, λέει, χρειάζεται χρόνο για να το σκεφτεί. Τους υπόσχεται μάλιστα να το συζητήσει με τους πολύ πιστούς φίλους-του κι αν δεχτούν θα τους ειδοποιήσει με τους συνδέσμους Θωμά και Καρακατσάνη.
Αυτά βέβαια, δεν τα πιστεύει κανείς. Το Προξενείο βέβαιο τώρα πια για την αρνητική απάντησή-του, καμώνεται πως δέχεται, έ χει όμως ετοιμάσει το δικό-του σχέδιο. Η τύχη του Αλατζιά έχει πια κριθεί! Πρέπει να τον εξαφανίσουν και να διαδώσουν ότι έ φυγε για τη Μέση Ανατολή.
Έτσι, λοιπόν, αναχωρεί ο Αλατζιάς για το Αχυροχώρι. Αλλά βλέπει ότι η συνοδεία-του είναι όλοι άγνωστες φάτσες. Και το δρομολόγιο καινούργιο! Όσο προχωρεί και ψυλλιάζεται. Όταν ζύγωσαν κοντά σ' ένα τουρκικό φυλάκιο, του λένε οι συνοδοί ότι δεν υπάρχει βάρκα. Γι' αυτό θα πρέπει να ξεντυθεί. Να περάσει στο ελληνικό έδαφος κολυμπώντας κι αυτοί, με καλό κολυμβητή, θα του περάσουν τα ρούχα να ντυθεί. Αυτό πια επιβεβαίωσε τις βαρειές υποψίες του Αλατζιά, που τις δυνάμωνε το σούρουπο και η ερημιά σε κείνη την ακροποταμιά του Έβρου. Είναι πια βέβαιος πως οι τούρκοι στρατιώτες του φυλακίου έχουν εντολή να τον ξε παστρέψουν. Και με πρωτοβουλία-τους, για να του πάρουν το καινούργιο κοστούμι που φορούσε, τον υποχρεώνουν να ξεγυμνω θεί πριν τον σκοτώσουν.
Μπροστά στον άμεσο αυτό κίνδυνο ο Αλατζιάς δεν τα χάνει. Ψύ χραιμος, προσποιείται πως δεν κατάλαβε τίποτα. Έγινε μάλιστα πολύ εύθυμος. Άρχισε τα καλαμπούρια. Κι εκεί που κουβέντια ζε κι αστειευόταν στην άκρη του ποταμού, άρχισε σιγά-σιγά να ξεντύνεται. Ξαφνικά όμως, εκεί που δεν το περίμεναν οι Τούρκοι (83) πετιέται μισόγυμνος στον Έβρο και κάνει μια βουτιά και χάνεται μέσα στα νερά του ποταμού.Οι τούρκοι στρατιώτες αιφνιδιάστηκαν. Ώσπου να συνέλθουν να κατεβάσουν τα όπλα και να γεμίσουν πέρασε πολύτιμος χρόνος. Κάποτε άρχισαν στα τυφλά να πυροβολούν μέσα στο νερό. Δεν ξέραν όμως αν τον βρήκε καμία σφαίρα ή όχι.Ο Αλατζιάς, παλεύοντας μέσα στο σκοτάδι της νύχτας με το πο τάμι, δέχτηκε ξυστά μια σφαίρα στην απάνω κορυφή του μετώπου. Πριν όμως χάσει τις δυνάμεις-του, κατόρθωσε να βγει και να κρυφτεί στην αντικρυνή ελληνική όχθη του ποταμού. Εκεί την άλλη μέρα τον βρήκαν εξαντλημένο από την αιμορραγία οι χωριανοί-του και τον μετέφεραν κρυφά από τους Γερμανούς στο χωριό. Με το πέρασμα του χρόνου, το τραύμα επιδρά αρνητικά στην ό ραση-του, που, από τότε, ελαττώνεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου