του Λοθάριου
Στις 21.05 χάσαμε έναν μεγάλο Ευρωπαίο μαχητή, ιστορικό και διανοητή! Ο Dominique Venner στις 4μμ αυτοκτόνησε στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, μπροστά στον βωμό! Η θυσία του μακράν του να αποτελεί πράξη απελπισίας, ήταν μια ύστατη θυσία έναντι των ιδανικών στα οποία αφιέρωσε τη ζωή του, συνέχεια και συνέπεια της ηθικής την οποία πάντα επέδειξε μέσα από τις μάχες του και τους στοχασμούς του! Ήταν κυρίως μια Θυσία η οποία είχε ως στόχο την αφύπνιση των σύγχρονων Γάλλων και Ευρωπαίων απέναντι στην καταστροφή του πολιτισμού μας. Ο Dominique Venner έδωσε εχτές την τελευταία του μάχη, με το όπλο στο χέρι, για την υπεράσπιση της Γαλλίας και κυρίως της Μεγάλης μας Πατρίδας της Ευρώπης, στην αναγέννηση της οποίας δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει και την οποία θεωρούσε ως το υπέρτατο πεπρωμένο μας!
Στο τελευταίο του γράμμα εξήγησε τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτό το διάβημα και σφράγισε έτσι την ηρωική συνέπεια μιας ολόκληρης ζωής:
«Είμαι σώματι και πνεύματι υγιής και γεμάτος από την αγάπη της γυναίκας μου και των παιδιών μου. Αγαπώ τη ζωή και δεν περιμένω τίποτα πέρα απ' αυτήν, παρέχων την διαιώνιση της φυλής και του πνεύματός μου. Ωστόσο, στο δειλινό αυτής της ζωής, μπροστά στους τεράστιους κινδύνους για την γαλλική και ευρωπαϊκή μου πατρίδα, αισθάνομαι το καθήκον να δράσω όσο έχω ακόμα τη δύναμη. Αισθάνομαι αναγκαίο το να θυσιαστώ για να σταματήσει ο λήθαργος που μας βαραίνει. Προσφέρω ότι απομένει απ' τη ζωή μου στοχεύοντας σε μια διαμαρτυρία και μια θεμελίωση. Διαλέγω ένα εξαιρετικά συμβολικό μέρος, τον καθεδρικό της Παναγίας των Παρισίων τον οποίο σέβομαι και θαυμάζω, αυτόν ο οποίος χτίστηκε από την ευφυΐα των προγόνων μου πάνω σε αρχαιότερους λατρευτικούς τόπους και που θυμίζει την πανάρχαια καταγωγή μας.
Τη στιγμή που τόσοι και τόσοι άνθρωποι γίνονται δούλοι της ζωής τους, η χειρονομία μου ενσαρκώνει μια ηθική της θέλησης. Αυτοκτονώ προκειμένου να αφυπνίσω τις κοιμισμένες συνειδήσεις. Εξεγείρομαι ενάντια στη μοιρολατρία. Εξεγείρομαι ενάντια στα ψυχικά δηλητήρια και ενάντια στις ασυγκράτητες ατομικές επιθυμίες που καταστρέφουν τα ταυτοτικά μας ερείσματα και κυρίως της οικογένειας, ενδόμυχη βάση του πολυχιλιετούς πολιτισμού μας. Ενώ υπερασπίζομαι την ταυτότητα όλων των λαών στον τόπο τους, εξεγείρομαι επίσης ενάντια στο έγκλημα που στοχεύει στην αντικατάσταση των πληθυσμών μας.
Δεδομένου ότι ο κυρίαρχος λόγος δεν δύναται να βγει από τα τοξικά του διφορούμενα, οι Ευρωπαίοι είναι αυτοί που πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Έλλειψη μιας ταυτοτικής θρησκείας με την οποία θα μπορούσαμε να δεθούμε μοιραζόμαστε τουλάχιστον από την εποχή του Ομήρου μια ιδιαίτερη μνήμη, κατάθεση όλων αυτών των αξιών πάνω στις οποίες θα πρέπει να θεμελιωθεί η μελλοντική μας σε ρήξη με την μεταφυσική του απεριορίστου, ολέθρια πηγή όλων των σύγχρονων παρεκτροπών.
Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων από όλους αυτούς που ο θάνατός μου θα κάνει να υποφέρουν, πρώτα απ' όλα στη γυναίκα μου, στα παιδιά μου, στα εγγόνια μου, όπως και από τους φίλους μου και τους έμπιστους μου. Όμως, όταν το σοκ της οδύνης θα έχει καταλαγιάσει, δεν αμφιβάλω καθόλου ότι και οι μεν και οι δε θα κατανοήσουν την έννοια της χειρονομίας μου και θα μετουσιώσουν τον πόνο τους σε υπερηφάνεια. Τους εύχομαι να καταφέρουν να διαρκέσουν. Θα βρουν στα πρόσφατα γραφόμενα μου το προοίμιο και την εξήγηση της χειρονομίας μου»
Στο εν λόγω άρθρο περιλαμβάνονται κάποιες ανακρίβειες σχετικά με τη ζωή και το έργο του Venner και δεν περίμενα να γίνει αναδημοσίευση τέτοιου άρθρου στο παρών ιστολόγιο. Κρίμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου Ελίνα,
ΔιαγραφήΠοτέ δεν ισχυρίστηκα ότι τα ξέρω όλα και ουδέποτε διεκδίκησα το "αλάθητο". Με χαρά θα δεχθώ τις όποιες ενστάσεις σου , και προθυμότατα θα δώσω κάθε αναγκαία διευκρίνηση σχετικά με το πρόσφατο "ατόπημά" μου. Να είσαι πάντα καλά.
"Παρόν" γράφεται.
ΔιαγραφήΈτσι, πληροφοριακά, γιατί σε ΚΑΘΕ σου διαπληκτισμό δεν χάνεις ευκαιρία να "χτυπήσεις" τον αντίπαλο με το τρελλό επιχείρημα, ότι δεν ξέρει να γράφει, την στιγμή που συχνά-πυκνά τα κάνεις κι εσύ τα λαθάκια σου. Αλλά έτσι είναι. Βλέπουμε πάντα την ακίδα στο μάτι του διπλανού μας, όμως ποτέ δεν βλέπουμε το δοκάρι στο δικό μας μάτι.
Ελίνα η τέλεια, Ελίνα η αλάθητη, Ελίνα η γαμώ και δέρνω! Δοξάστε την!
Γεια σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρακαλώ να παραθέσετε ακριβώς τις σελίδες του βιβλίου του Venner σχετικά με την Collaboration, στις οποίες, όπως αναφέρετε, ασκεί οξεία κριτική στον Χίτλερ, προκειμένου να το ελέγξω. Προφανώς, πρόκειται περί μίας ισχυρής και σταθερής θέσης του Venner, χαρακτηριστικής δηλαδή - μάλιστα, θα έλεγα της πιο χαρακτηριστικής, αφού στο άρθρο σας απουσιάζει παντελώς η αναφορά άλλων αντιθέσεών του, ακόμη και η αντίθεσή του στον ισλαμισμό. Άλλως δεν εξηγείται για ποιον λόγο να υπάρξει αυτή η αναφορά σε ένα άρθρο που γράφτηκε 2 μέρες μετά την αυτοκτονία του για να τον τιμήσει. Εν πάση περιπτώσει η παράθεση των πηγών και ο έλεγχός τους θα επιλύσει κάθε απορία ή αμφισβήτηση.
Νικόλαος Τσεκούρας
Λοθάριος 29/5/13 9:06 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα απ'όλα να ξεκαθαρίσω κάτι σχετικά με διάφορα ερωτήματα που απευθύνθηκαν στην συντακτική ομάδα του ΜΚ σχετικά με την αναφορά μου στην κριτική του Βενέρ στον Χίτλερ. Πρώτα απ'όλα δεν έγραψα ότι ο Βενέρ ήταν ''αντιχιτλερικός'' αλλά ότι άσκησε οξεία κριτική στον χιτλερισμό.
Επίσης η κριτική στον χιτλερισμό δεν είναι συμπεριφορά αλλά στάση διότι δεν είναι ούτε ατόπημα, ούτε αμάρτημα το να μην είναι κανείς ''χιτλερικός''. Ο Ντομινίκ Βενέρ υπήρξε πάντα αντικειμενικός και στα έργα του τήρησε πάντα μια ειλικρινή στάση απέναντι στην ιστορία του ΙΙΙου Ράιχ και αναγνώρισε τα πρωτερήματα του Χίτλερ και κυρίως την ενέργειά του και τις ηγετικές του ικανότητες.
Άσκησε κριτική στην ιδεολογία του χιτλερικού εθνικο-σοσιαλισμού την οποία χαρακτήρισε πχ. Στο έργο του ο ''Αιώνας του 1915'' ως ρατσιστικό ντετερμινισμό, επιστημονιστική προχειρότητα (bricolage scientiste), ''άλλο ιστορικό υλισμό'' (autre matérialisme historique), προϊόν του δαρβινισμού και τον συνέκρινε με τον εξίσου ντετερμινιστικό μαρξισμό. Σας παραπέμπω στο κεφάλαιο 6 La naissance d'un chef και πιο συγκεκριμένα στα 3 τελευταία υποκεφάλαια όπου κάνει και την κριτική του χιτλερισμού.
Στο κεφάλαιο 9 του ιδίου βιβλίου η κριτική στον Χίτλερ συνεχίζεται σελ. 292 υπάρχει υποκεφάλαιο με τίτλο ''Le fossoyeur du ''réveil aryen'' ''στο οποίο ασκήται κριτική στην ευρωπαϊκή πολιτική του Χίτλερ που κάθε άλλο παρά ωφέλησε την ευρωπαϊκή ιδέα.
Οι κριτικές στον Χίτλερ γενικά είναι πολλές, αφορούν ακόμα τον παράλογο αντισλαβισμό του χιτλερισμού και την άτοπη στάση των Γερμανών έναντι του στρατηγού Βλάσοφ. Την ίδια κριτική από ευρωπαϊκή σκοπιά κάνει ο Βενέρ και μέσα από το βιβλίο του ''Histoire de la Collaboration'' δεδομένου ότι το βιβλίο αυτό δεν έχει ως αντικείμενο τον Χίτλερ αλλά την γαλλο-γερμανική συνεργασία σε πολλά σημεία ασκεί κριτική στην έλλειψη εμπιστοσύνης του Φύρερ στην ευρωπαίκή ιδέα θα δώσω χαρακτηριστικά τις σελίδες 423-424 του υποκεφαλαίου ''Les illusions dune internationale fasciste'' όπου περιγράφεται η μεγάλη απογοήτευση των ευρωπαίων φασιστών από την στάση του Χίτλερ. Ακόμα στο δοκίμιό του πάνω στον Ernst Jünger αναφέρει ακόμα την μετέπειτα αποστροφή του μεγάλου γερμανού συγγραφέα γι'αυτό που είχε γίνει ο εθνικο-σοσιαλισμός.
Το 2009 τον Γενάρη του 2009 μέσα από το τεύχος 40 της Nouvelle Revue d'Histoire έγραψε ένα εξαιρετικό άρθρο στην μνήμη του συνταγματάρχη Κλάους Φον Στάουφενμπεργκ, παραθέτοντας ολόκληρη την διαθήκη του Γερμανού αριστοκράτη αξιωματικού. Να θυμίσω ότι ο Στάουφενμπεργκ υπήρξε ένας ηωϊκός αγωνιστής των Afrikakorps παρολίγον να κοπεί στα δύο από τις ριπές συμμαχικού καταδιωκτικού και έχασε ένα, μάτι ένα χέρι και μερικά δάχτυλα από το άλλο χέρι. Εν τέλει ο Ντομινίκ Βενέρ δεν ήταν ούτε χιτλερικός ούτε αντιχιτλερικός, αλλά ιστορικός και θαυμαστής της γερμανικής συντηρητικής επανάστασης. Μήπως και ο Όσβαλντ Σπέγκλερ δεν είχε ασκήσει κριτική στον χιτλερισμό; και ο Έρνστ Φον Σάλομον και ο Γύνγκερ και τόσοι άλλοι; Ο Μωρίς Μπαρντές δεν ασκούσε επίσης κριτική στο ίδιο στο βιβλίο του ''Qu'est-ce que le fascisme?'';
Πέρα από τους ανθρώπους που ρωτούν καλοπροαίρετα όπως εσείς, υπάρχουν δυστυχώς και άλλοι που ανήκουν σε νοσταλγικούς και φετιχιστικούς κύκλους, σε αυτούς τους τελευταίους θα θέλαμε να πούμε ότι ο Βενέρ δεν συμπαθούσε τα απολιθώματα και ήταν αρκετά εξέχων πνεύμα ώστε να δημιουργεί και όχι να αναπαράγει.
Το ερώτημά μου ήταν σαφές:σε ποιες σελίδες του βιβλίου του V.σχετικά με την Collaboration ασκεί οξεία κριτική στον Χίτλερ; Δεν ρώτησα αν ο Venner ήταν χιτλεριστής ούτε πόσα δάχτυλα έχασε στον πόλεμο ο Στάουφενμπεργκ.(Με συγκινούν περισσότερο τα εκατομμύρια αγωνιστών που πέθαναν για την Ιδέα). Αντί, λοιπόν, να τεκμηριώσετε την αναφορά σας, μου φαίνεται ότι αποδυθήκατε σε μία προσπάθεια να ανεύρετε στο ογκώδες έργο του Venner κάποιες κριτικές αναφορές στον Χίτλερ ή τον Χιτλερισμό, παραβλέποντας ότι από ένα σημείο και μετά τα βιβλία, που έγραψε, τα έγραψε ως ιστορικός, επιχειρώντας δηλαδή μία κριτική προσέγγιση και ότι αυτός ο τελευταίος τρόπος είναι σήμερα ένας τρόπος προπαγάνδας και υπέρ του Χίτλερ και υπέρ του Χιτλερισμού, χωρίς απαραιτήτως να αποδίδω στον εκλιπόντα αυτήν την πρόθεση. Αντί λοιπόν, να μου παραθέσετε στοιχεία που να αποδεικνύουν τη βαρύγδουπη αναφορά σας στο συγκεκριμένο βιβλίο,που αναφέρεται στην Collaboration, εσείς ανατρέχετε σε ένα άλλο βιβλίο (μία συγκριτική μελέτη), στον Γιούνγκερ, τον Σπένγκλερ κ.ά.! Για την «οξεία κριτική», όμως,δεν μου απαντήσατε παρά το ότι αναφέρει ότι κάποιοι φασίστες είχαν απογοητευθεί από τον Χίτλερ (κάτι τρέχει στα γύφτικα), κάτι που συνιστά για εσάς και το ιστολόγιο που εκπροσωπείτε «οξεία κριτική κατά του χιτλερισμού», τόσο χαρακτηριστική μάλιστα ώστε να την αναφέρετε σε ένα τιμητικό, λίγες μέρες μετά τον θάνατο του ιστορικού, άρθρο! Ακολούθως, στην απάντησή σας στο ερώτημά μου, βεβαίως, επιχειρείτε να ανασκευάσετε την ανακριβή εντύπωση, που είχατε προηγουμένως δώσει, αναφέροντας ότι ο Venner «στα έργα του τήρησε πάντα μια ειλικρινή στάση απέναντι στην ιστορία του ΙΙΙου Ράιχ και αναγνώρισε τα προτερήματα του Χίτλερ και κυρίως την ενέργειά του και τις ηγετικές του ικανότητες». Αλλά αυτό δεν μπήκατε στον κόπο να το γράψετε αρχικά, όπως επίσης δεν μπήκατε στον κόπο να γράψετε την αντίθεσή του στους εβραίους ή στον καπιταλισμό ή τον ισλαμισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα λοιπά, οι αντιεθνικοσοσιαλιστικές ή αντιχιτλερικές απόψεις σας δεν με αφορούν. Δεν είστε ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Και βεβαίως δεν είναι ατόπημα το να είναι κάποιος αντιχιτλερικός. Αντιθέτως, αποτελεί την κρατούσα, πολιτικώς ορθή στάση.
Η διαστρέβλωση των αρχών και θέσεων του Venner, στην οποίαν προέβητε, αποτελεί ύβρη και προσβολή της μνήμης του. Η εντύπωση δε, που μου δημιουργήθηκε είναι ότι προσπαθήσατε να προπαγανδίσετε τις δικές σας «αντιεθνικοσοσιαλιστικές ή αντιχιτλερικές θέσεις» χρησιμοποιώντας ως βοήθημα τον Venner, ο οποίος, νεκρός πλέον δεν θα μπορούσε να απαντήσει! Και αντί να επανορθώσετε, συνεχίσατε να προσπαθείτε το ίδιο με τις αναφορές σας στον Γιούνγκερ (για τον οποίο ο Venner σε συνέντευξή του είπε ότι «δεν υπήρξε επαναστάτης»), στον - υπερτιμημένο στην Ελλάδα-Σπένγκλερ (ο οποίος δεν υπήρξε Εθνικοσοσιαλιστής και κατά του οποίου ο Φον Λέερς έγραψε το βιβλίο «Ενάντια στον Σπένγκλερ» και ο Α. Ρόζενμπεργκ άρθρο με τίτλο «Όσβαλντ Σπένγκλερ», στο οποίο, κατά την άποψή μου, τον κατακεραυνώνει) και στον σταλινικό ως το 1941 Βλασόφ.
Εκτός από προσβολή της μνήμης του Venner οι αναφορές σας αποτελούν και υποτίμηση της νοημοσύνης των αναγνωστών. Εν πάση περιπτώσει, όποιος θέλει να μάθει ερευνά. Μακάρι να εκδοθούν βιβλία του στα ελληνικά γιατί έχει εκδοθεί μόνο το «Ο λευκός ήλιος των ηττημένων» (Patria). Στο τέλος της αποχαιρετιστήριας επιστολής του ο Venner παραπέμπει για κάθε πληροφορία στον εκδότη του. Επειδή παραλείψατε στην παράθεση της επιστολής του αυτό το κομμάτι, αναγράφω εδώ το όνομα του εκδότη του: Pierre-Guillaume de Roux.
Τέλος, να επισημάνω ότι την ώρα που εσείς γράφατε τα περί «οξείας κριτικής στον χιτλερισμό», οι Γάλλοι συναγωνιστές του - που κάτι παραπάνω θα γνώριζαν λόγω και της προσωπικής επαφής μαζί του - τον αποχαιρετούσαν τραγουδώντας το «J’ avais un camarade» (είχα έναν σύντροφο)…
Νικόλαος Τσεκούρας
Κύριε Τσεκούρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντησα εκτενώς στην ερώτησή σας κι όχι μόνο με αναφορές από το βιβλίο του Βενέρ πάνω στη γαλλο-γερμανική συνεργασία όπου γίνεται συνεχώς κριτική έναντι της επίσημης γερμανικής πολιτικής και της στάσης του Χίτλερ, αλλά και με βάση άλλα έργα του όπως το ''Le siècle de 1914'' όπου παραλληλίζει τον χιτλερισμό με τον κομμουνισμό. Το άρθρο μου ήταν ένας φόρος τιμής σε έναν μεγάλο Ευρωπαίο διανοητή. Αντί να δώσω αναφορές από ένα μόνο βιβλίο έδωσα περισσότερες! Σας πονάει η κριτική του Βενέρ το ξέρω γι'αυτό και με μια
Δεν επιχειρώ να ανασκευάσω την αρχική μου τοποθέτηση αφού είναι πέρα για πέρα ορθή και ειλικρινής και όποιος έχει διαβάσει βιβλία του Βενέρ πέρα φυσικά από τον Λευκό Ήλιο των Ηττημένων, δύναται να γνωρίζει πολύ καλά τη θέση του. Επιχείρησα να συγκεκριμενοποιήσω! Ανέφερα μεταξύ άλλων και την τοποθέτηση του Βενέρ απέναντι στον Στάουφενμπεργκ τον οποίο επίσης τιμούσε ο Βενέρ, για να δείξω ακριβώς σε πιο βαθμό διαφοροποιούνταν από τον χιτλερισμό ή τον φιλοχιλτερισμό!
Επίσης λέτε ψέματα και ανακρίβειες όπως πχ. οτι ο Βενέρ είπε σε συνέντευξή του ότι ο Γύνγκερ δεν ήταν επαναστάτης, ΛΑΘΟΣ, έγραψε απλώς ότι ο μεγάλος γερμανός συγγραφέας αποστασιοποιήθηκε από τις αρχικές του στρατεύσεις και τοποθετήσεις, ενώ μετά ακολούθησε και ο ίδιος και τον ίδιο δρόμο! Ο Βενέρ πάντα τίμησε τον Γύνγκερ, συνέκρινε την πορεία του με την δική του, εμπνέονταν γενικά από το έργο των διανοητών της γερμανικής συντηρητικής επανάστασης και τόνιζε μάλιστα σε γραπτά του στην Nouvelle Revue d'Histoire ακριβώς το γεγονός ότι δεν ήταν χιτλερικοί. Μπορεί να μην συμπαθείτε τον Γύνγκερ και τον Σπέγκλερ αλλά δεν ίσχυε το ίδιο και για τον Βενέρ, λυπάμαι! Το τι έγραψε ο μετέπειτα μουσουλμάνος Γιόχαν Φον Λέερς δεν με αφορά, διότι δεν αφορά και το έργο του Βενέρ. Επίσης ο Βενέρ αναφέρεται στο βιβλίο του ''Ο αιώνας του 1914'' στην απαράδεκτη στάση του Χίτλερ και τον ΕΣ-ΕΣ απέναντι στον Βλάσοφ, μπορεί σε εσάς να μην αρέσει αλλά αυτά έγραψε ο Βενέρ και αυτό δεν αλλάζει πλέον! Ποτέ δεν άφησα να εννοηθεί ότι ο Βενέρ δεν ήταν κατά του καπιταλισμού, ή κατά της παρουσίας του Ισλάμ στην Ευρώπη, ενώ ουδέποτε υπήρξε εμμονικός αντισημίτης (στο βιβλίο του ''Ο αιώνας του 1918'' κατηγορεί τον Χίτλερ για εμμονικό αντισημιτισμό ''antisémitisme obsessionnel'')! Πίστευε ότι ο σιωνισμός και ο ισλαμισμός δεν είχαν θέση στην Ευρώπη! Επίσης θαύμαζε και συνεργαζόταν και με την Ζακλίν ντε Ρομιλύ που κάποιοι κύριοι ομοιδεάτες σας αποκαλούν εβραία!
Επίσης λέτε ακόμα ψέματα ότι παρέλειψα κομμάτι της επιστολής αφού παρέθεσα την τελευταία επιστολή αυτούσια όπως μπορείτε να το διαπιστώσετε με μια ματιά στην δημοσίευσή της παραδείγματος χάρη στο εθνοφυλετικό ιστολόγιο Terre et Peuple του φίλου και παλαιού συναγωνιστή του Βενέρ Pierre Vial : http://www.terreetpeuple.com/les-eveilleurs-de-peuples/dominique-venner/la-derniere-lettre-de-dominique-venner.html?2d4883b0bf7db295e9826020acb22e07=9e17573f66fdd1e2869ca5d0a4701432 η αναφορά του Bενέρ στον τελευταίο του εκδότη γίνεται σε άλλη επιστολή του πιο προσωπική. Μήπως και ο Βιαλ θέλει να σπιλώσει τον Βενέρ; Μόνο και μόνο αυτή η ανακρίβεια αρκεί για να σας εκθέσει!
Ακόμα είναι αλήθεια ότι οι Γάλλοι σύντροφοί του και εγώ μαζί με αυτούς γιατί τυγχάνει να διαμένω στο Παρίσι τον αποχαιρετήσαμε με την γαλλική έκδοχή του Ich hatt'einen Kameraden το τραγούδι La cavalcade, μόνο που για κακή σας τύχη το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε από τον γερμανό ποιητή Ludwig Uhland το 1809 και μελοποιήθηκε το 1825 από τον γερμανό συνθέτη Friedrich Silcher. Συνεπώς γνωρίζαμε όντως πολύ καλά τι τραγουδήσαμε και τι θα τραγουδήσουμε και αύριο στις 16h που θα γίνει ακόμα μια συγκέντρωση φόρου τιμής στην μνήμη του!
Αρχίζω από το τέλος:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Γνωρίζω ότι το τραγούδι «είχα έναν σύντροφο» γράφτηκε παλαιότερα. Δεν αντιλαμβάνομαι για ποιον λόγο αυτό συνιστά κακή μου τύχη…Διάφορα γερμανικά εμβατήρια είχαν γραφτεί παλαιότερα και χρησιμοποιήθηκαν, μετά, από τους Εθνικοσοσιαλιστές. Γνωρίζω επίσης, όπως όλοι, ότι αυτό πλέον έχει συνδεθεί αμετάκλητα με τον Εθνικοσοσιαλισμό και τραγουδιέται από τους Ε.Σ όλου του κόσμου ΓΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ που έχουν χάσει. Πρέπει να είσαι εμμονικός αντιχιτλερικός για να υποστηρίζεις ότι οι Γάλλοι που συγκεντρώθηκαν 2 ώρες μετά την αυτοκτονία του Βενέρ έξω από την Παναγία των Παρισίων τραγούδησαν το τραγούδι αυτό, έτσι, επειδή δεν τους βρισκόταν κάποιο άλλο και μάλιστα γαλλικό και είπαν «τι να τραγουδήσουμε; τι να τραγουδήσουμε; Α, εκείνο το παλιό γερμανικό πένθιμο εμβατήριο, που έγραψε το 1809 ο Ούλαντ!»
2. Ο Β. ήταν ιστορικός και ως αντικειμενικός ιστορικός ήθελε να γράφει, εξετάζοντας όλες τις απόψεις κι αναφέροντας και τη δική του ερμηνεία. Κι ο Ίρβινγκ «αντικειμενικός» είναι.. Από ένα πολύ μεγάλο έργο απομονώσατε λεξούλες και έχετε παραλείψει συνειδητά τις πάμπολλες θετικές αναφορές στον Χίτλερ και στο Γ΄ Ράιχ. Η αντίδρασή μου αφορούσε στο ότι τον παρουσιάσατε ως αντιχιτλερικό. Έχω αποφύγει δε, να αναφερθώ σε δημοσιευμένες μαρτυρίες τρίτων σύμφωνα με τις οποίες ο Βενέρ ξεκάθαρα τους είχε δηλώσει ότι ήταν χιτλερικός, ακριβώς επειδή θέλω να είμαι απολύτως ακριβής και κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ψεύδονται…Το «Ο αιώνας του 1914» δεν το έχω διαβάσει, ζήτησα ήδη να μου σταλεί, ενημερώθηκα όμως ότι πρόκειται περί συγκριτικής μελέτης, συνεπώς ορθώς κάνει συγκρίσεις μεταξύ εθνικοσοσιαλισμού και μαρξισμού και όχι μόνο. Προφανώς, δεν το έχετε διαβάσει ούτε εσείς αν κρίνω από το πόσες φορές έχετε αλλάξει τον τίτλο του…
3. Για τον Γιούνγκερ δεν έγραψε μόνο ότι εγκατέλειψε τις παλιές του ιδέες κλπ που επιβεβαιώνετε κι εσείς. Σε συνέντευξη στο éléments Νο 101, Μάιος 2001 ανέφερε ότι δεν υπήρξε ποτέ επαναστάτης. Συνεπώς, σας επιστρέφω τον χαρακτηρισμό «ψεύτης».
4. Επειδή είναι σαφές ότι σας ενόχλησε ότι και άλλοι άνθρωποι έχουν διαβάσει κι έχουν άποψη για τον Βενέρ, σας τονίζω ότι στην εποχή μας που δεν χρειάζονται μέρες για να πας στη Γαλλία και μήνες για να έχεις νέα από εκεί, δεν υπάρχουν «αποκλειστικότητες». Η ματαιοδοξία σας φάνηκε και από το ότι ενώ γράψατε ένα άρθρο «φόρο τιμής» για τον Βενέρ αφιερώνετε ένα μεγάλο κομμάτι στο τέλος για να αναφερθείτε αυτάρεσκα στη στιγμιαία επικοινωνία σας («και τότε σου είπα..» «κι εσύ μου είπες…» κλπ). Ακόμη, είναι φαιδρό να γράφεις με ψευδώνυμο και να ισχυρίζεσαι ότι είχες γνωριμία με κάποιον «μεγάλο», διότι αυτό θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να το ισχυριστεί και δεν ελέγχεται..
5. Δεν αντιλέγω ότι έγραψε θετικά για κάποιους εξ αρχής ή εκ των υστέρων αντιχιτλερικούς. Κι εγώ θαυμάζω τον Κ. Γιουνγκ π.χ. παρ’ ότι δεν εγκρίνω την κομφορμιστική στάση του. Ιστορικός ήταν ο Βενέρ. Και για τη δολοφονία του Κένεντι έγραψε… Για την Ιστορία του Κόκκινου Στρατού βραβεύτηκε. Τέλος, έγραψε και ΥΠΕΡ των Γάλλων εθελοντών SS
6. Η τελευταία του επιστολή στην οποία αναφέρθηκα δεν ήταν προσωπική αλλά αυτή που άφησε και δημοσιεύθηκε παντού. Μην χάνετε την ψυχραιμία σας.
Ελπίζω ότι ο φιλόξενος διαχειριστής του εξαιρετικού ιστολογίου, θα δεχθεί εφόσον το εγκρίνει να δημοσιεύσει εμπεριστατωμένο άρθρο μου, αφού διαβάσω και το «Ο αιώνας του 1914».
Όσο για εσάς, Λοθάριε, σκέφτομαι σήμερα στις 4 όταν θα τραγουδάτε το Είχα έναν σύντροφο για τον Βενέρ, πόσο υποκριτής θα είστε! Αναρωτιέμαι τι θα έλεγαν οι Γάλλοι σύντροφοι που θα είναι δίπλα σας, αν ήξεραν ότι επί 10 μέρες τον παρουσιάζετε ως σφοδρό αντιχιτλερικό, αντισιωνιστή και όχι αντιεβραίο, μετριοπαθή αντι-ισλαμιστή/αντικαπιταλιστή/αντικομμουνιστή. Όσο για εμένα, δεν με πονάει καμία κριτική,μου αρκούν οι συνεχείς αναφορές του Βενέρ στην αρχαία Ελλάδα,το ότι θεωρούσε την Ευρώπη Μεγάλη Πατρίδα και ζήτησε να αναβαπτιστούμε στα νάματα της κοινής μας παράδοσης «ελληνικής, ρωμαϊκής, γερμανικής»
Ν. Τσεκούρας
ΠΟΛΥ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΙΚΟΣ
Κύριε Τσεκούρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντησα στην ερώτησή σας και με το παραπάνω και παρέθεσα περισσότερα απ'όσα μου ζητήθηκαν. Ουδέποτε εμφάνησα τον Βενέρ ως ''αντιχιτλερικό'' διότι το ζήτημα δεν είναι να είναι ή να μην είναι κανείς αντιχιτλερικός. Ο Βενέρ το ξαναλέω άσκησε κριτική στην χιτλερική ιδεολογία, μεταξύ άλλων και στο βιβλίο του ''Ο αιώνας του 1914'' το οποίο διαβάζω και ξαναδιαβάζω εδώ και χρόνια! Την θεώρησε ολέθρια για την Γερμανία και την Ευρώπη και πήρε θέση υπερ της γερμανικής εθνικιστικής και αριστοκρατικής αντίστασης μέσα σε πολλά άρθρα του και κυρίως εθαύμαζε τον Στάουφενμπεργκ. Το ''αιώνας του 1914'' δεν είναι συγκριτική μελέτη αλλά γενική μελέτη της ιστορίας του 20ου αιώνα και ο Βενέρ τοποθετεί ναζισμό και κομμουνισμό στο ίδιο φιλοσοφικό πλαίσιο του ''υλισμού'' γι'αυτό και αποκαλεί τον εθνικοσοσιαλισμό ''άλλο ιστορικό υλισμό''. Επίσης αποκαλεί τον Χίτλερ Fossoyeur du ''réveil aryen'' δηλαδή ''νεκροθάφτη της αρείας αφυπνήσεως''. Στο δοκίμιο του μάλιστα για τον Γύνγκερ ο Βενέρ τονίζει ότι ο Γύνγκερ έπαψε πολύ νωρίς να πιστεύει στην ποιότητα του χιτλερισμού και μάλιστα παρέθεσε στο βιβλίο του εκτενή αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Ε. Γύνγκερ στο οποίο ο συγγραφέας έγραφε για τους χιτλερικούς ''δεν θέλω να μοιράζομαι τίποτα μαζί τους''!
Είναι επίσης πέρα για πέρα αλήθεια ότι ο Βενέρ δεν ήταν εμμονικός αντιεβραίος, είχε ασκήσει κριτική συνεχώς στον εμμονικό αντισημιτισμό και στην Νέα Ιστορική επιθεώρηση υπήρχαν προσωπικότητες όπως η Ζακλίν ντε Ρωμιλύ και ο Φρανσουά-Ζώρζ Ντρευφούς ιστορικός σύγχρονης ιστορίας στη Σορβόννη, μωρρασικός και εβραϊκής καταγωγής! Ακόμα όλοι γνωρίζουν ότι την δεκαετία του 1960 ο Βενέρ και πολλοί άλλοι Γάλλοι εθνικιστές τότε (με τιμητική εξαίρεση τον Μωρίς Μπαρντές) είχαν κρατήσει λόγω αντικομμουνισμού θετική στάση απέναντι στο Κράτος του Ισραήλ, τοποθέτηση η οποία απορρίφθηκε λίγα χρόνια αργότερα.
Επίσης κάνετε μια τρομερά άτοπη ταχυδαχτυλουργία καθώς όταν ο Βενέρ έγραψε για τον Γύνγκερ ότι δεν υπήρξε ποτέ επαναστάτης δεν αποταλούσε κανενός είδους κριτική αλλά πήγαζε από την άποψη που είχε ο Βενέρ για τον αριστοκρατικό χαρακτήρα του Ε. Γύνγκερ και την έννοια της παράδοσης την οποία υπερασπιζόταν ο Βενέρ. Ο ίδιος ο Βενέρ αποστασιωποιήθηκε από το παρελθόν του σε τέτοιο βαθμό ώστε να γράφει στην ''Εξεγερμένη καρδιά'' ότι δεν εκφράζονταν πλέον καθόλου από τις θέσεις που είχε τότε!
Όμως η συζήτηση αυτή είναι χάσιμο χρόνου αφού δεν έχετε διαβάσει προφανώς κανένα βιβλίο του Βενέρ, πέρα από τον Λευκό Ήλιο των Ηττημένων, ούτε καμιά από τις ιστορικές επιθεωρήσεις του! Επίσης δεν έχετε γνωρίσει όυτε τον Βενέρ ούτε κανέναν από τους συντρόφους του! Γι'αυτό καλά θα κάνετε να αποφεύγετε τις παροτρύνσεις. Διάβάστε και μελετήστε χωρίς παρωπήδες το έργο του Βενέρ και να είστε πιο μετριόφρων απέναντι σε θέματα που ούτε καν γνωρίζετε. Είστε τραγικά ανίδεος κύριε Τσεκούρα και λυπάμαι που το λέω!
Ηρεμήστε κύριε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Λευκό ήλιο δεν τον έχω διαβάσει διότι δεν με συγκινεί το θέμα. Την ιστορία της Συνεργασίας την έχω. Κι όπως είπα αναμένω τον "Αιώνα του 1914" - ενημερώθηκα πάντως από Γάλλους συναγωνιστές ότι ανάγνωση αυτού του είδους, του δικού σας, είναι επιφανειακή.
Επίσης, δεν αντέλεξα ποτέ για τον Γιούνγκερ ότι αποστασιοποιήθηκε, για να το πω κομψά. Μου είναι αντιπαθής, αν και μάλλον δεν έχει κάποια σημασία, τώρα πια... Επιμένω και το παραδεχθήκατε, αφού πρώτα το αρνηθήκατε με απόλυτο τρόπο, χαρακτηρίζοντάς με μάλιστα ψεύτη, ότι ο Βενέρ είπε ότι ο Γιούνγκερ "ποτέ δεν υπήρξε επαναστάτης"! Το για ποιον λόγο δεν ήταν επαναστάτης δεν καθιστά ψευδή την αναφορά μου. Γεγονός παραμένει ότι ο Βενέρ σε μία συνέντευξη στην οποία μίλησε θετικά για την επαναστατικότητα και κατέληξε με το ερώτημα "Πώς θα μπορούσε κανείς να μην είναι επαναστάτης;", είπε ότι ο Γιούνγκερ "δεν υπήρξε ποτέ επαναστάτης".
Ούτε προσπάθησα να βγάλω τον Βενέρ χιτλερικό. Εσείς λυσσασμένα επιχειρήσατε να τον βγάλετε αντιχιτλερικό και όπως βλέπω και φιλοεβραίο!
Σ' ό,τι αφορά το ανίδεος έχω να σας απαντήσω τα ακόλουθα:
1. Δεν έχετε απαντήσει ακόμη στο αρχικό μου ερώτημα
2. Τουλάχιστον δεν σκοτώνω την ελληνική γλώσσα.
Όσο για τους εκδοτικούς οίκους φαντάζομαι θα απαντήσουν οι ίδιοι.
Αλλά είναι πολύ αστείο να πιστεύετε ότι θα επιχειρήσει κάποιος να εκδώσει Βενέρ αφαιρώντας αποσπάσματα! Οπότε ηρεμήστε. Μάλλον δεν θα χρειαστεί να ρουφιανέψετε
Νικόλαος Τσεκούρας
Γνώριζα ότι ο Venner ήταν ένας διανοητής πολυγραφότατος αγνοούσα όμως όπως και πολλοί άλλοι φίλοι ότι είχε στο ενεργητικό του 47 τίτλους βιβλίων (48 αν υπολογίσουμε και αυτό που πρόκειται να εκδοθεί σε λίγο καιρό, όπως μας πληροφορεί ο Λοθάριος)
ΔιαγραφήΤα βιβλία αυτά είναι:
1. Guide de la contestation: les hommes, les faits, les événements, Robert Laffont, Paris, 1968, 256 p. [pas d'ISBN]
2. Ils sont fous, ces gauchistes ! Pensées. Choisies et parfois commentées par Dominique Venner, Éd. de la Pensée moderne, Paris, 1970, 251 p. [pas d'ISBN]
3. Guide de la politique, Balland, Paris, 1972, 447 p. + 12 p. [pas d'ISBN]
4. Pistolets et revolvers, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 1, Paris, 1972, 326 p. [pas d'ISBN]
5. Les Corps d'élite du passé (dir.), Balland, Paris, 1972, 391 p. [pas d'ISBN] – Réunit : Les Chevaliers teutoniques, par Jean-Jacques Mourreau, Janissaires, par Philippe Conrad, Mousquetaires, par Arnaud Jacomet, Grenadiers de la Garde, par Jean Piverd, et Cadets, par Claude Jacquemart.
6. Monsieur Colt, Balland, coll. " Un Homme, une arme ", Paris, 1972, 242 p. + 40 p. [pas d'ISBN]
7. Carabines et fusils de chasse, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 2, Paris, 1973, 310 p. [pas d'ISBN]
8. Baltikum: dans le Reich de la défaite, le combat des corps-francs, 1918-1923, Robert Laffont, coll. " L'Histoire que nous vivons ", Paris, 1974, 365 p. + 16 p. [pas d'ISBN]
9. Armes de combat individuelles, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 3, Paris, 1974, 310 p. [pas d'ISBN]
10. Le Blanc Soleil des vaincus: l'épopée sudiste et la guerre de Sécession, 1607-1865, La Table ronde, Paris, 1975, 300 p. [pas d'ISBN]
11. Les Armes de la Résistance, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 4, Paris, 1976, 330 p. [pas d'ISBN]
12. [Collectif], Les Armes de cavalerie (dir.), Argout, Paris, 1977, 144 p. ISBN 2-902297-05-X. Hors-série n° 4 de la revue Gazette des armes
13. Les Armes blanches du IIIeReich, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 5, Paris, 1977, 298 p. [pas d'ISBN]
14. Westerling: guérilla story, Hachette, coll. " Les Grands aventuriers ", Paris, 1977, 319 p.ISBN 2-01-002908-9.
15. Les Armes américaines, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 6, Paris, 1978, 309 p. [pas d'ISBN]
16. Les Corps-francs allemands de la Baltique: la naissance du nazisme, Le Livre de poche, n° 5136, Paris, 1978, 508 p. ISBN 2-253-01992-5.
17. Dominique Venner, Thomas Schreiber et Jérôme Brisset, Grandes énigmes de notre temps, Famot, Genève, 1978, 248 p. + 24 p. [pas d'ISBN]
18. Les Armes à feu françaises, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 7, Paris, 1979, 334 p. [pas d'ISBN]
19. Les Armes russes et soviétiques, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 8, Paris, 1980, 276 p. [pas d'ISBN]
20. Le Grand livre des armes, Jacques Grancher, Paris, 1980, 79 p. [pas d'ISBN]
(Συνέχεια)
21. Histoire de l'Armée rouge. Tome 1: La Révolution et la guerre civile: 1917-1924, Plon, Paris, 1981, 301 p. + 16 p. ISBN 2-259-00717-1.
Διαγραφή22. Le Mauser 96, Éd. du Guépard, Paris, 1982, 94 p. ISBN 2-86527-027-0.
23. Dagues et couteaux, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 9, Paris, 1983, 318 p. [pas d'ISBN]
24. Histoire des armes de chasse, Jacques Grancher, Paris, 1984, 219 p. + 16 p. [pas d'ISBN]
25. Le Guide de l'aventure, Pygmalion, Paris, 1986, [pagination non connue] ISBN 2-85704-215-9.
26. Les Armes blanches: sabres et épées, Éd. de la Pensée moderne et Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 10, Paris, 1986, 317 p. [pas d'ISBN]
27. Les Armes de poing: de 1850 à nos jours, Larousse, Paris, 1988, 198 p. ISBN 2-03-506214-4.
28. Treize meurtres exemplaires: terreur et crimes politiques au XXe siècle, Plon, Paris, 1988, 299 p. ISBN 2-259-01858-0.
29. L'Assassin du président Kennedy, Perrin, coll. "Vérités et légendes", Paris, 1989, 196 p. + 8 p.ISBN 2-262-00646-6.
30. L'Arme de chasse aujourd'hui, Jacques Grancher, coll. " Le Livre des armes " n° 11, Paris, 1990, 350 p. [pas d'ISBN]
31. Les Beaux-arts de la chasse, Jacques Grancher, coll. " Passions ", Paris, 1992, 241 p. [ISBN erroné]
32. Le Couteau de chasse, Crépin-Leblond, coll. " Saga des armes et de l'armement ", Paris, 1992, 134 p. ISBN 2-7030-0099-5.
33. Le Cœur rebelle, Les Belles-Lettres, Paris, 1994, 201 p. ISBN 2-251-44032-1.
34. Gettysburg, Éd. du Rocher, Monaco et Paris, 1995, 321 p. ISBN 2-268-01910-1.
35. Histoire critique de la Résistance, Pygmalion, Collection rouge et blanche, Paris, 1995, 500 p. ISBN 2-85704-444-5.
36. Les armes qui ont fait l'histoire. Tome 1, Crépin-Leblond, coll. " Saga des armes et de l'armement ", Montrouge, 1996, 174 p. ISBN 2-7030-0148-7.
37. Revolvers et pistolets américains: l'univers des armes (avec la collaboration de Philippe Fossat et Rudy Holst), Solar, coll. " L'Univers des armes ", 1996, 141 p. ISBN 2-263-02429-8.
38. Histoire d'un fascisme allemand: les corps-francs du Baltikum et la révolution (sous-titré du Reich de la défaite à la nuit des longs couteaux 1918-1934), Pygmalion, Collection rouge et blanche, Paris, 1996, 380 p. + 16 p. ISBN 2-85704-479-8.
39. Les Blancs et les Rouges: histoire de la guerre civile russe, 1917-1921, Pygmalion, Collection rouge et blanche, Paris, 1997, 396 p. + 16 p. ISBN 2-85704-518-2.
40. Encyclopédie des armes de chasse: carabines, fusils, optique, munitions, Maloine, Paris, 1997, 444 p. ISBN 2-224-02363-4.
41. Dictionnaire amoureux de la chasse, Plon, coll. " Dictionnaire amoureux ", Paris, 2000, 586 p. ISBN 2-259-19198-3.
42. Histoire de la Collaboration (suivi des dictionnaires des acteurs, partis et journaux), Pygmalion, Paris, 2000, 766 p. ISBN 2-85704-642-1.
43. Histoire du terrorisme, Pygmalion et Gérard Watelet, Paris, 2002, 248 p. ISBN 2-85704-749-5.
44. Histoire et tradition des Européens: 30 000 ans d'identité, Éd. du Rocher, Monaco et Paris, 2002, 273 p. ISBN 2-268-04162-X.
45. De Gaulle: la grandeur et le néant: essai, Éd. du Rocher, Monaco et Paris, 2004, 304 p. ISBN 2-268-05202-8.
46. Le Siècle de 1914. Utopies, guerres et révolutions en Europe au XXe siècle, Pygmalion, Paris, 2006, 408 p. ISBN 2-85704-832-7.
47. Pourquoi je me suis tué, Avant-propos par un dernier verre, Last Litany Livres, La Chaire, 2013, 2 p. ISBN 1-61173-616-1. (Συνέχεια)
Το γεγονός ότι από όλα αυτά τα βιβλία έχει εκδοθεί στην ελληνική γλώσσα μόνο ένα ,εμπεριέχει ένα βασικό κίνδυνο. Να μη γίνει απόλυτα κατανοητή η σκέψη του συγγραφέα ,παρά την όποια καλή διάθεση του έλληνα μελετητή να αναδείξει το έργο του.
ΔιαγραφήΥστερα από όλα αυτά Θα προχωρούσα στη παρακάτω πρόταση.
Αντί για μια αντιπαράθεση που από ένα σημείο και μετά δεν οδηγεί πουθενά και μάλλον σύγχυση προκαλεί, ας δημιουργηθεί μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στο Γάλλο διανοητή και ιστορικό (όπως η ανάλογη πάνω στον Evola) όπου ο καθένας θα μπορεί να αντιπαραθέσει νηφάλια κάθε τι που μπορεί να αναδείξει τη προσφορά του Venner στην ιστορική έρευνα και γιατί όχι και στην πολιτική σκέψη.
Το θέμα είναι να βγαίνουν βιβλία να μαθαίνουμε καιτίποτα γιατί το ίντερνετ είναι κυρίως για ειδήσεις. Τώρα, η οικογένεια δεν μπορεί να μην θέλει την "πολιτική οικειοποίηση" όταν ο άνθρωπος που έχασε είχε αναπτύξει πολιτική δράση. Δεν νομίζω να έχει τέτοιο δικαίωμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ρατσιστικός ντετερμινισμός του Adolf Hitler, ο οποίος αποτελεί τη βάση του Εθνικοσοσιαλισμού και τη μέγιστη πολιτική συνεισφορά του Hitler ως ηγέτη του NSDAP δεν αμφισβητείται από κανένα εθνικοσοσιαλιστή. Μέγας οπαδός του ρατσιστικού ντετερμινισμού ήταν και Gregor Strasser τον οποίο οι ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ της ακροδεξιάς καπηλεύονται διαρκώς χωρίς να αναφέρουν ότι ο Gregor πίστευε στη βιολογική ανάδειξη των άριστων Άριων μέσω του στρατού! Βεβαίως είναι αυτονόητο ότι οι light στα πάντα ακροδεξιοί, γίνονται αιχμηροί μόνο αν πρόκειται να βλάψουν τον εθνικοσοσιαλισμό. Μάλιστα να ξέρετε κύριοι της ακροδεξιάς ότι υπάρχετε ιδεολογικά ακριβώς επειδή ο Hitler δεν εφάρμοσε κατά γράμμα τον βιολογικό ντετερμινισμό βάση του οποίου έπρεπε να εξαλειφθούν βιολογικά όλοι οι φορείς γονιδίων και ιδεών που ήταν αντίθετα/αντίθετες στον εθνικοσοσιαλισμό. Όπως ο ίδιος ο Hitler λέει στο "ο αγών μου" η φύση δεν συγχωρεί την αδυναμία και η μη εξάλειψη των πολιτικών αντιπάλων αποτελεί αδυναμία ειδικά όταν αυτοί είναι ακροδεξιοί και μπολσεβίκοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ περαιτέρω ενασχόληση με τους ακροδεξιούς κρετίνους που εμφανίζονται ως ιδεολογικοί απόγονοι του Εθνικοσοσιαλισμού είναι ύβρις για την μνήμη του Ντομινίκ Βενέρ. Τα τελευταία σχόλια αποδεικνύουν ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτό το παιχνίδι εντυπώσεων και δυστυχώς κατεβάζουν το επίπεδο του εν λόγω εξαιρετικού ιστολογίου. Καλούνται οι συναγωνιστές να μην ακολουθήσουν τους γραφικούς φετιχιστές και φανατικούς οπαδούς του ψυχοπαθή Μπρέιβικ στα σκοτεινά λαγούμια του αίσχους αφού οι δικές μας ιδέες έχουν να κάνουν με το ΦΩΣ και όχι με το σκοτάδι των αθλίων εμποράκηδων του "χώρου". Οι εν λόγω κύριοι πάντα ερωτοτροπούσαν με τα κατακάθια της ακροδεξιάς, είναι σάρκα από την σάρκα της ακροδεξιάς, ουδέποτε κατάφεραν να βελτιώσουν τον χαρακτήρα τους και δεν μπορούν να φερθούν διαφορετικά από τα γνωστά πολιτικά τρωκτικά. Η μόνη τους έννοια λοιπόν είναι να επανέλθουν με διαφορετικά ονόματα ανά τακτικά χρονικά διαστήματα να εξαπολύσουν το μίσος τους προς κάθε έναν που βλέπει τα ιστορικά πρόσωπα χωρίς παρωπίδες και να αποσυρθούν και πάλι στην τρύπα τους .... Τους αξίζει η αδιαφορία μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι "εμποράκηδες του χώρου" έχουν τα τελευταία χρόνια όλοι πλέον ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι αντιεθνικοσοσιαλιστές. Είναι διασκορπισμένοι δήθεν σε διάφορες ομάδες ή ιστολόγια και ουσιαστικά πρόκειται για τα ίδια άτομα. Εμφανίζονται την ίδια περίοδο κάποιοι ως χουντικοί, άλλοι ασαφώς ως Έλληνες εθνικιστές άλλοι ως εθνικομπολσεβίκοι άλλοι ως αριστεροί εθνικοσιαλιστές και πάει λέγοντας. Πίσω από όλους αυτούς όμως βρίσκονται τα ίδια δύο τρία άτομα που κινούν τα νήματα ορμώμενα από την εγωπάθειά τους, αν και η στάση τους δημιουργεί και υπόνοιες ότι πρόκειται για κάτι σοβαρότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ελέγξει κάποιος επιμελώς τη στάση που κρατούν αυτές οι ομάδες και τα ιστολόγια του χώρου, θα διαπιστώσει ότι δεν στρέφονται ποτέ ο ένας εναντίον του άλλου ενώ δήθεν έχουν ιδεολογικές διαφορές, ενώ όλοι μαζί με εμμονή προσπαθούν να πλήξουν, με όπλο τη συκοφαντία, τους Εθνικοσοσιαλιστές. Είναι γνωστή δηλαδή η σχέση του Μαύρου Κρίνου για παράδειγμα με χουντικούς του χώρου, τους οποίους εξυπηρετεί ενώ φαινομενικά δεν έχει καμμία σχέση ιδεολογική ή προσωπική. Όλα τα άλλα είναι χορταράκι για τα πρόβατα. Υπάρχει το νόμιμο μαντρί και πρέπει να υπάρξει και το εκτός ΧΑ μαντρί. Οι κοινές αντιθέσεις αποκαλύπτουν τις κοινές αν και κρυφές συμμαχίες. Η σταθερότητα αυτών των αντιθέσεων και των συμμαχιών δεν αφήνει καμμία αμφιβολία για την ύπαρξή τους.
Μιλούν για "φως" και κρύβονται στα σκοτάδια. Δεν είχαν ποτέ το θάρρος να υπογράψουν κάτι με το πραγματικό τους όνομα ως Εθνικοσοσιαλιστές ούτε καν ως Εθνικιστές, να βγουν μπροστά παρά μόνο με ψευδώνυμα (την ίδια στιγμή καρφώνουν τους Εθνικοσοσιαλιστές ακόμη και στο indymedia) να πράξουν κάτι με ευθύνη, παρά μόνο να συκοφαντούν σε ιστολόγια. Δεν έχουν ρισκάρει ούτε 5 ευρώ για να επιχειρήσουν κάτι που θα προωθούσε την ιδέα, αν δεν είναι σίγουροι ότι θα το πάρουν πίσω. Δεν έχουν θυσιάσει το Σαββατοκύριακό τους ή τις διακοπές τους. Κι όταν κάποιος το πράττει η αναπόφευκτη σύγκριση μαζί του, τους ενισχύει τα συμπλέγματα. Την αδιαφορία και την περιφρόνηση την εξέλαβαν ως αδυναμία και αποθρασύνθηκαν. Και επειδή είναι παράσιτα και δεν έχουν καμμία πραγματική εμπειρία ζωής, κοινωνική, επαγγελματική αγνοούν ότι πρώτον, μπορεί να κρύβονται αλλά είναι γνωστοί και δεύτερον υπάρχει όριο ανόχής.
Υπόνοιες και διαδικτυακά μαχαιρώματα, "καταγγελίες" του κ... , φαντασιοπληξίες, αηδίες και φήμες και μετά σας φταίει ο χοντρός που κάνει και γράφει τα ίδια χρόνια τώρα ... Κάποιοι "ναζισταράδες" καθαρολόγοι κατάντησαν χειρότεροι και ακολουθούν πιστά τα βήματα του γενικού γραμματέως, λογικό αφού χρόνια τον πίστεψαν και υπήρξαν μάλιστα τα δεξιά του χέρια επί σειρά ετών ... Με κεντρικό στοιχείο το άρθρο του Βενέρ βρήκαν πάτημα κάποιοι να βγάλουν τα εσώψυχα τους και να μιλήσουν για χίλια 2 ... Ωραία το συμπέρασμα για άλλη μια φορά είναι ότι ο λεγόμενος εθνικοσοσιαλιστικός χώρος έχει έλλειψη ποιοτικού λόγου. Ακόμα και αυτοί που σήμερα το παίζουν ειδικοί (αστείοι απλά) στα ιδεολογικά ζητήματα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να αντιγράφουν παρακμιακές συμπεριφορές. Όλοι λίγο πολύ γνωρίζονται στην φάση δεν έχετε παρά να λύσετε τα κόμπλεξ σας και να αφήσετε καθαρό αυτό το ιστολόγιο ... Για τα υπόλοιπα σενάρια και τις υπόνοιες όποιος έχει στοιχεία να βγει να τα πει καθαρά και ξάστερα με το όνομα του και όχι να κατηγορεί τους άλλους ότι δεν βάζουν όνομα ... την στιγμή που και ο ίδιος ακολουθεί την ίδια τακτική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι είχε ποτέ κανείς συνεργασία με την Ελευθερη Ώρα εκτός από τη ΧΑ και τον Καλέντζη παλαιότερα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει μωρέ μπερδεύτηκαν τα παιδιά ... το βράδυ τύπωναν και κολλούσαν αφίσες του Παπαδόπουλου ενώ και το πρωί ... έψαχναν να βρουν που θα κολλήσουν αφίσες για τον Χίτλερ ... κάτι η αϋπνία κάτι το άγχος να αντιπαρατεθούν με το μαγαζί του χοντρού, τους ανάγκασε να γράψουν ακόμα και στην φυλλάδα των Μιχαλοπουλαίων με τα νεφελίμ και τα ελοχίμ, να συνεργαστούν με τον τζόνι γουόκερ - μέγας εκδότης και αυτός και πάει με όλα και όλους - .αυτοί οι άσπιλοι και αμόλυντοι εθνικοσοσιαλιστές .... έχουν γνώση για τους πάντες και τα πάντα, είναι ικανοί να ιδρύσουν και ναό για τον Χίτλερ, τους φταίει ο μαύρος κρίνος και το λευκό τριαντάφυλλο, ο Καλέντζης και τα άλογα της Μογγολίας, ειρωνεύονται τον Γκέκα και τους Αρματιστές ... βασικά τα υπαρξιακά τους προβλήματα σε συνάρτηση με την απογοήτευση τους που δεν κατάφεραν να δείξουν ότι διαφέρουν τους έκανε να έχουν θέμα ... για αυτό αμοληθείτε σε παραλίες και ακρογιαλιές μπας και σας δει λίγο ο ήλιος και συνέλθετε ... hasta la vista!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον Ελεύθερο κόσμο μιλάς;
ΔιαγραφήΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαγράψατε το προηγούμενο μήνυμά μου που έλεγα ότι στην Ελεύθερη Ώρα έχουν γράψει από τη ΧΑ και ο Καλέντζης. Για ποιο λόγο; Δεν ήταν συκοφαντικό ούτε προσβλητικό. Η ΕΩ είχε πάντα μία αντιφατική στάση. Δεν είναι χθεσινή εφημερίδα. Είχε και καλές στιγμές. Είχε συμπαρασταθεί στον Καλέντζη όταν ήταν φυλακισμένος στα κάτεργα της δημοκρατίας, γράφοντας γι αυτόν, για την εξέλιξη των δικών του κ.λπ. Επίσης ο Μιχαλολιάκος είχε συστήσει κάποτε κόμμα μαζί με τον Μιχαλόπουλο, την Εθνική Συμμαχία.
Διευκρινίζω ότι δεν το έγραψα προσβλητικά, εξάλλου είναι γεγονός, δεν είναι ψέμμα. Επίσης αν είχε εμετικό άρθρο κατά του χιτλερισμού δικαίωμά της, δεν παρουσιάστηκε ποτέ ως Ε.Σ.
Καλέ μου φίλε απλά προσπαθώ να κρατήσω τις αντιδράσεις όλων σας μέσα στα στενά ίσως ασφυκτικά πλαίσια μιας ιδεολογικής αντιπαράθεσης ,που τείνει να πάρει χαρακτήρα εμφυλιοπολεμικό καθώς απελευθερώνει σταδιακά φυγόκεντρες δυνάμεις και ανασύρει στην επιφάνεια παλιές πικρίες και απογοητεύσεις. Αν για τρεις λέξεις " οξύτατη κριτική στο Χιτλερισμό" προκαλείται αυτή η αναστάτωση μπορείς να φανταστείς τί θα συμβεί αν οι τρεις λέξεις γίνουν 6, 9 ή 12. Βοήθησε με να κλείσουμε ομαλά αυτό το κύκλο της αντιπαράθεσης που έχει να κάνει με ένα γάλλο διανοούμενο και με το έργο του . Το σχόλιο σου θα επανεμφανιστεί τη σωστή στιγμή στη σωστή του θέση . Σου λέω από πριν ότι συμφωνώ με τη κεντρική του ιδέα. Σ΄ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΕίτε Ελεύθερη Ώρα ... είτε Ελεύθερος Κόσμος ... το ίδιο ... αυτά να τα πεις αλλού ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκλόνητη απόδειξη του τι - και ποιοι- είμαστε είναι αυτό που κάνουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αποκαλυπτόταν ποιος είναι πίσω από όλους αυτούς τους "αντι-εθνικοσοσιαλιστές" με τον βρώμικο πόλεμο κατά των ΕΣ θα πέφτατε από τα σύννεφα. Δεν θα το αποκαλύψω αλλά μήπως κάποιοι πρέπει να προσέχετε λίγο παραπάνω γιατί έχετε εκτεθεί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήEίδα την πρότασή σας. Είναι πολύ σωστή αλλά απευθύνεται σε πολιτισμένους ανθρώπους.
Θέλω να πω τα εξής:
Όλα άρχισαν επειδή έκανα μία πολύ απλή ερώτηση η οποία δεν ενείχε τίποτε το προκλητικό ή το απαξιωτικό. Όταν εκθέτεις τις απόψεις σου δημοσίως, ίσως δεχθείς και κάποιες απορίες. Η ερώτησή μου πυροδότησε μία αντιπαράθεση την οποία ούτε επεδίωξα ούτε εγκρίνω και για την οποία θεωρώ υπεύθυνο τον Λοθάριο ο οποίος απάντησε με οργή. Σε ιστοσελίδα για τον Βεννέρ προσωπικά δεν θα συμμετάσχω διότι δεν θα υπάρξει νηφαλιότητα αλλά η παραπάνω εξέλιξη, είμαι πλέον πεπεισμένος.
Αισθάνομαι πολύ άσχημα που λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του Βεννέρ υπήρξε αυτή η αντιπαράθεση γι' αυτόν,με χαρακτηρισμούς, με απειλές για τα πνευματικά του δικαιώματα κ.ο.κ., αλλά δεν ευθύνομαι εγώ. Όποιος παρακολουθήσει τη σειρά των αναρτήσεων θα καταλάβει. Αλλά δεν νομίζω να έγινε κάτι τέτοιο πουθενά αλλού στον κόσμο!
Η πρόταση που σας έκανα ισχύει αν φυσικά θέλετε να δημοσιεύσετε το άρθρο (αφού διαβάσω το "Ο Αιώνας του 1914" το οποίο έχω ζητήσει από συναγωνιστή να μου στείλει)διότι συνήθως δεν δημοσιεύετε άρθρα. Αν όμως το δεχθείτε θα ήθελα να βρεθεί κάποιος τρόπος να διασφαλιστεί η νηφαλιότητα και να μην εκχυδαϊσθεί η όποια αντιπαράθεση.
Εγώ σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα παραπληροφορήσω και θα είμαι απολύτως ειλικρινής.
Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει να λήξει η παραπάνω απαράδεκτη αντιπαράθεση αλλά προσωπικά δεν θα συνεχίσω άλλο από εδώ. Θα συνεχίσω να διαβάζω το ιστολόγιό σας - για το οποίο παρεμπιπτόντως συγχαρητήρια- και θα σας στείλω το άρθρο και αν θέλετε το δημοσιεύετε.
Ευχαριστώ
Νικόλαος Τσεκούρας
Αγαπητέ Νικόλαε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά δέχομαι την πραγματικά ευγενική προσφορά σου - και μη τη περιορίζεις μόνο στην ανάδειξη και κατανόηση του έργου του Βεννέρ . Υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν. Αν πιστεύεις ότι μπορώ να βοηθήσω σε κάτι, απλά ζήτησέ το.