ΜΙΑ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ
Την ορισθείσαν ώραν με εξύπνησαν. Ετινάχθην όρθιος και αφού επλύθην έσπευσα εις το αεροπλάνον μου. Τώρα μόλις έβλεπα ότι ο «Κόκκινος Αετός» ήτο κατάστικτος εις το κύριον σώμα του. Είνε θαύμα πως δεν μου απέκοψαν τους μεταλλίνους συνδετήρας του πηδαλίου. Το επεσκεύασα αυτοπροσώπως , επεθεώρησα την μηχανήν του και την εδοκίμασα. Ο ρόγχος της ήταν ρυθμικός και σαν να μου έλεγε:» Έχε εμπιστοσύνην σε μένα. Δεν θα σε εγκαταλείψω ποτέ.»
Ώρα 6 και 52’ ακριβώς. Όλοι οι πιλότοι εις τας θέσεις των. Δίδω το σύνθημα της απογειώσεως .
Όλοι οι αεροπόροι με ακολουθούν .Κατά το προδιαγεγραμμένον σχέδιον θα επιτεθώ πρώτος.
Ευρισκόμεθα εις μέγα ύψος δια να κερδίσωμεν εις ταχύτητα χρόνον. Οι σχηματισμοί εκτελούν κατά γράμμα τας οδηγίας μου.
Πετώμεν κατ’ ευθείαν προς τας γαλλικάς θέσεις αλλά επί είκοσι λεπτά περίπου δεν εμφανίζεται πουθενά ο εχθρός. Αρχίζω να απογοητεύομαι , όταν ο παρατηρητής μου με ειδοποιεί ότι αεροσκάφη ενεφανίσθησαν δεξιά μας. Δια του φωναγωγού του δίδω εντολήν να κάμη σχετικά σημεία ειδοποιήσεως προς τα σμήνη να στρέψουν τα πηδάλια προς την κατεύθυνσιν των εχθρικών αναπτυσσόμενα εις ακροβολισμόν.
Δεν επρόλαβα να δώσω την διαταγήν και εξαίφνης βλέπω ένα αεροσκάφος του τρίτου σμήνους να αποσπάται από τα λοιπά, και να πετά κατ’ ευθείαν προς το μέρος των εχθρικών.
Η πρωτοβουλία του πιλότου αυτού με εμβάλλει εις ανησυχίας δια την τύχην του. Ερωτώ τον παρατηρητήν μου:
-Μα τι συμβαίνει με αυτόν;
-Είναι ο αιώνος σπεύδων ,κύριε λοχαγέ.Όταν βλέπη εχθρικά αεροπλάνα σπεύδει πρώτος να τα αντιμετωπίση χωρίς ποτέ να φέρη αποτέλεσμα.Το μόνον που επιτυγχάνει είνε ότι δίδεται ευκαιρία εις τα εχθρικά να αναπτυχθούν δια να μας επιτεθούν.
-Δεν εβλήθη ποτέ;
-Βεβαίως.Αλλά πάντοτε διαφεύγει .Προ ημερών μάλιστα εκυκλώθη και πάλιν διέφυγε χωρίς ούτε μια σφαίρα να εύρη το αεροπλάνον του.
Από τον νουν μου περνά σαν σφαίρα μια ιδέα και χωρίς να είπω λέξιν προς τον παρατηρητήν αποσπώμαι του σμήνους μου και τρέπομαι προς την κατεύθυνσιν του προ ολίγου απειθαρχήσαντος πιλότου. Τον καταφθάνω , διότι η μηχανή του αεροπλάνου μου είνε ισχυροτέρα.
Πετώ ήδη παραλλήλως του ενώ βλέπω τα γαλλικά να έχουν ήδη ανασυνταχθή εις το ίδιον ύψος με εμέ.
Εις τον παρατηρητήν δίδω εντολήν να ετοιμάση το πολυβόλον της θέσεώς του και να βάλλη συνεχώς, όταν ιδή εμέ να επιτίθεμαι.
Έχω καρφώσει τα βλέμματά μου επί του απειθαρχήσαντος αεροπλάνου.Αι κινήσεις του μου φαίνονται σπασμωδικαί και όχι σύμφωνοι προς την τακτικήν της πολεμικής του αέρος.
Ήδη τα γαλλικά πλησιάζουν. Μετρώ: Είνε οκτώ σμήνη εκ πέντε αεροσκαφών έκαστον. Αριθμητικώς υπερέχουν .Δεν πρέπει όμως να υποχωρήσουν αυτήν την φοράν οι Γερμανοί. Επιτίθεμαι.
Εις το σημείον αυτό αφήνω τον παρατηρητήν μου Αντόλφ Πέριγκερ να συμπληρώση δια της περιγραφής του την αερομαχίαν εκείνην.
«Τι είναι αυτό που είδα; Ο Ριχτχόφεν δεν είναι άνθρωπος.Είνε κάτι μεταξύ γίγαντος και δαίμονος.40 αεροπλάνα εχθρικά είνε απέναντί του .Επιτίθεται. Οι ελιγμοί του είνε κάτι το ασυλληπτον.Βάλλεται από όλας τας πλευράς και όμως το αεροπλάνον του μένει άθικτον. Η επίθεσίς του σκορπίζει τον τρόμον. Του κάμνουν κλοιόν και διαφεύγει με εκουσίαν κλήσιν απότομον. Δέκα φοράς τουλάχιστον αντίκρυσα τον θάνατον μαζί του εις επικινδύνους πτήσεις .Το αεροπλάνον τρίζει ολόκληρον .Βάλλει με λύσσαν κατά των αντιπάλων του .Καταρρίπτει έν , δύο , τέσσαρα, έξ εχθρικά. Τα άλλα σμήνη τον ακολουθούν εις την επίθεσιν ! Έχει μεταδοθή ο ηρωισμός του εις τα πληρώματα. Έχομεν το πρώτον θύμα .Έν ιδικό μας αεροπλάνον πίπτει φλεγόμενον . Ο Ριχτχόφρν το βλέπει και λυσσά. Με τον φωναγωγόν με διατάσσει:
Βάλε συνεχώς προς τα όπισθεν. Εκδικήσου τον σύντροφόν μας.»
Μια σφαίρα με ευρίσκει εις τον καρπόν της αριστεράς χειρός. Δεν λέγω τίποτε εις τον Ριχτχόφεν και εξακολουθώ να βάλλω. Αυτό πλέον που κάμνει εις μίαν στιγμήν ο Ριχτχόφεν δεν είνε επίθεσις. Βαδίζει προς τον βέβαιον θάνατον. Ορμά ακάθεκτος προς το κέντρον των εχθρικών αεροσκαφών , διασπά τον κλοιόν βαλλόμενος και με απότομον λούπιγκ ευρίσκεται εις τα νώτα των. Τώρα πλέον αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι ο Ριχτχόφεν είνε Τιτάν. Τα πολυβόλα του θερίζουν .Εντοπίζει την επίθεσίν του τώρα εναντίον ενός μόνον αεροσκάφους διπλασίου εις όγκον από το ιδικόν μας αεροπλάνον.Τον ακούω να μου λέγη:
-Είναι ο αρχηγός των γαλλικών. Πρέπει να το ρίψω.»
Και ορμά. Αλλά και ο Γάλλος είναι ψυχραιμότατος και δαιμόνιος εις χειρισμούς. Διαφεύγει και επιτίθεται. Ο Ριχτχόφεν δεν απογοητεύεται . Η πάλι συνεχίζεται επί δέκα λεπτά.Επί τέλους αι σφαίραι του Ριχτχόφεν ευρίσκουν το αεροσκάφος εις την πλευράν της βενζίνης.Το γαλλικόν πίπτει φλεγόμενον.
Τα άλλα γαλλικά μόλις βλέπουν τον αρχηγόν των να πίπτη τρέπονται εις φυγήν.
(Συνέχεια και τέλος κεφαλαίου. Επιστροφή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου