Τα προβλήματα του 1941 έμπαιναν πάλι στη μέση, ως προς τη διεύθυνση που θ' ακολουθούσε η εαρινή και καλοκαιρινή επίθεση και ως προς τους αντικειμενικούς της σκοπούς. Ο Χίτλερ πήρε γι' άλλη μια φορά την απόφαση να επιτεθεί στο νότιο τομέα και όχι στη ζώνη της Μόσχας. Στηριζόταν αυτή τη φορά σε βασικότερα ελατήρια. Με μια προώθηση προς τη Μόσχα θα μπορούσε να καταστραφεί ο κύριος όγκος των ρωσικών δυνάμεων, που ασφαλώς είχαν επιφορτισθεί την υπεράσπιση της, όχι τόσο γιατί ήταν η πρωτεύουσα, αλλά για τη σημασία που είχε σαν κόμβος συγκοινωνιών στα δυτικά των Ουραλίων. Η οικονομική σημασία της ήταν μικρότερη ή τουλάχιστον λιγότερο φανερή.
Η εκλογή της Μόσχας για αντικειμενικό σκοπό, αντιπροσώπευε, κατά κάποιο τρόπο , τη στρατιωτική λύση. Στην οπτική των στρατιωτικών, η καταστροφή του κυρίου όγκου του εχθρικού στρατού, φέρνει, αργά η γρήγορα, αναπόφευκτα, τη νίκη. Κατά την κρίση τους, η εξουδετέρωση ή η ανεπάρκεια των εχθρικών στρατευμάτων συνεπάγεται γρήγορα ή άργά την χωρίς μάχη υποταγή των πλουσίων περιοχών.
Η εκλογή του Στάλινγκραντ και του Καυκάσου έδινε αντίθετα την προτεραιότητα στις οικονομικές και πολιτικές απόψεις. Σύμφωνα με αυτές, το πολεμικό δυναμικό του εχθρού θίγεται με την καταστροφή και εξουδετέρωση της βιομηχανικής και γεωργικής του διάρθρωσης, σε τέτοιο σημείο, που ο στρατός του, που δίνει μάχες, όσο ισχυρός κι' αν είναι, δεν μπορεί να τον ωφελήσει σε τίποτε. Τα συνθήματα που συνόψιζαν τις αντιλήψεις του Φύρερ, ήταν: Να εξασφαλίσουν οι Γερμανοί το σιτάρι και τον κτηνοτροφικό πλούτο της Ουκρανίας, το κάρβουνο και το σιδηρομετάλλευμα του Ντόνετς και τα πετρέλαια του Καυκάσου. Να φράξουν το δρόμο του Βόλγα. Να προσεταιρισθούν την Τουρκία και να γίνουν, στο απώτερο μέλλον, κύριοι της Εγγύς Ανατολής, πηγής ανεφοδιασμού του αγγλικού στόλου και αρτηρίας για ένα πήδημα προς τις Ινδίες.
Μια τέτοια στρατηγική, στηριγμένη σε οικονομικούς παράγοντες, μπορεί να έχει θανάσιμα, για τον εχθρό, αποτελέσματα. Για να εκδηλωθούν όμως, τα αποτελέσματα αυτά, χρειάζεται καιρός. Όποιος εφαρμόζει μια τέτοια στρατηγική, πρέπει να έχει στη διάθεση του μια. ισχυρή οικονομία και να νοιώθει πως βαστάν τα κότσια του για επιχειρήσεις μακράς πνοής. Αυτό όμως δεν συνέτρεχε για τη Γερμανία. Η δύναμη και η υπεροχή του Ράιχ ήταν καθαρά στρατιωτική: Στηριζόντουσαν στην επιθετική του ικανότητα.
Κι' αν ακόμα η εκλογή της Μόσχας του φαινόταν προτιμότερη, ο αρχηγός του επιτελείου στρατού στρατηγός Χάλντερ θεώρησε πως έπρεπε να λάβει υπ' όψη του τα οικονομικά και πολιτικά επιχειρήματα. Διατύπωσε αντιρρήσεις, αλλά δεν έφερε, σχετικά με την επίθεση στο νότιο τομέα, καμμιά αντίθεση που ν' ανάγεται στα ζητήματα στρατιωτικών κανόνων και αρχών.
Ο Χίτλερ κηρύχθηκε λοιπόν υπέρ του Στάλινγκραντ, με την προοπτική να προελάσουν οι δυνάμεις του προς τα πετρέλαια του Καυκάσου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου