Τα γεγονότα αυτά οι Γερμανοί σήμερα, δεν τα κρατούν κρυφά. Ο εξοπλισμός συντελείται πλέον φανερά. Και νοιώθουν οι ίδιοι πως είναι ασφαλείς. Παρ΄ όλα αυτά η Γερμανία θα χρειασθεί τουλάχιστον μια δεκαετία για να συγκροτήσει ένα ισχυρό στρατό σε θέση να αντιμετωπίσει τους στρατούς της Ρωσίας ή της Γαλλίας σε οποιοδήποτε έδαφος εκτός από το δικό της. Εδώ μπορεί να πολεμήσει αποτελεσματικά , γιατί μπορεί να επιλέξει τα πεδία των μαχών τα οποία έχει παρασκευάσει με μεγάλη επιμέλεια και οχυρώσει και έχει εκπαιδεύσει αρκετούς ανθρώπους για να υπερασπίσει τα χαρακώματα της.
Όμως ο στρατός των κληρωτών είναι πολύ νέος -υπάρχει απόσταση χρόνων μέχρις ότου καλυφθούν τα κενά των εφεδρειών ιδιαίτερα σε αξιωματικούς. Από επιθετικής άποψης θα χρειαστούν 10 χρόνια για να φτάσει ο γερμανικός στρατός στα επίπεδα του 1914.
Επιπλέον οποιαδήποτε απόπειρα να επαναληφθούν τα πειράματα του Πουανκαρέ στο Ρουρ, θα αντιμετωπιστεί σήμερα με φανατική αντίσταση από μυριάδες γενναίους ανθρώπους , οι οποίοι θεωρούν τον υπέρ Πατρίδας θάνατο όχι θυσία αλλά δόξα.
Αυτό είναι το νέο φρόνημα της Γερμανικής νεολαίας. Έχουν μια πίστη σχεδόν θρησκευτική στο κίνημα και στον Αρχηγό του.Το γεγονός τούτο μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από όλα όσα είδα κατά τη διάρκεια της σύντομης επίσκεψής μου στη νέα Γερμανία.
Υπήρχε μια ατμόσφαιρα αναζωογόνησης , η οποία είχε εξαιρετική επίδραση στην ενοποίηση του Έθνους.
Καθολικοί και διαμαρτυρόμενοι, Πρώσοι και Βαυαροί , εργοδότες και εργάτες , πλούσιοι και ισχυροί , συνεπήχθησαν σε ένα λαό . Δεν χωρίζουν πλέον το έθνος θρησκευτικές και επαρχιακές διακρίσεις. Υπάρχει για την ενότητα πάθος που δημιουργήθηκε από τη σκληρή ανάγκη.
Οι διαιρέσεις που επακολούθησαν τη κατάρρευση του 1918 κατέστησαν τη Γερμανία ανίκανη να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της , εσωτερικά και εξωτερικά. Για το λόγο αυτό τα ανταγωνιστικά πάθη όχι μόνο αποτρέπονται αλλά και προσωρινά απαγορεύονται.
Παντού συνάντησα άγρια και αδιάλλακτη εχθρότητα ενάντια στο ρωσικό μπολσεβικισμό και παράλληλα ένα ειλικρινή θαυμασμό για το βρετανικό λαό με μια βαθιά επιθυμία για μια καλύτερη και φιλικότερη συνεννόηση μαζί του. Οι Γερμανοί αποφάσισαν οριστικά να μη έρθουν άλλη φορά σε ρήξη με τους Άγγλους .Ούτε τρέφουν αισθήματα εκδικήσεως απέναντι στους Γάλλους.Παραιτήθηκαν από κάθε επιθυμία ανάκτησης της Αλσατίας και Λωρραίνης. Αλλά υπάρχει πραγματικό μίσος και φόβος για το ρωσικό μπολσεβικισμό που δυστυχώς αυξάνει έντονα. Αποτελεί την καθοδηγητική δύναμη της διεθνούς και στρατιωτικής πολιτικής των .Τόσο οι ιδιαίτερες όσο και οι δημόσιες συζητήσεις τους περιστρέφονται γύρω από αυτόν .Όπου και να πάτε δεν θ αργήσετε να ακούσετε τη λέξη "μπολσεβικισμός". Τα μάτια τους είναι στραμμένα στην Ανατολή σαν να περιμένουν τον ερχομό της ημέρας της οργής. Ενάντια σ΄αυτή ετοιμάζονται με γερμανική τελειότητα. Ο φόβος αυτός δεν είναι επίπλαστος. Είναι πεπεισμένοι ότι πρόκειται για δικαιολογημένο φόβο.
Αλλά θα κάμαμε καλά αν δεν δίναμε εξαιρετική σημασία στις τελευταίες εκρήξεις κατά της Ρωσίας .Γεγονός είναι ότι η Γερμανική κυβέρνηση , στις σχέσεις της με τη Ρωσία , βρίσκεται σε εκείνο το στάδιο που μόλις αφήσαμε πίσω μας εμείς οι Άγγλοι . Ενθυμούμαστε όλοι τη περίοδο κατά την οποία η Μόσχα με τον επίσημο τύπο και το ραδιόφωνο της , έκανε σφοδρές προσωπικές επιθέσεις κατά των Άγγλων υπουργών -Τσάμπερλεν, Μακντόναλντ και Τσόρτσιλ - και κατάγγειλε το πολεμικό και οικονομικό μας σύστημα σαν οργανωμένη δουλεία.
Αντιμετωπίσαμε αυτή τη συκοφαντική εκστρατεία στιγματίζοντας τους αρχηγούς της σαν δολοφόνους, το οικονομικό τους σύστημα σαν ληστεία , τη στάση τους απέναντι στη κοινωνία και τη θρησκεία σαν ανηθικότητα και αθεϊσμό.
Αυτή ήταν η συνηθισμένη μορφή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της κομμουνιστικής Ρωσίας και του υπόλοιπου κόσμου, Δεν πρέπει να ξεχνάμε , ότι ακόμη και όταν είχαμε εδώ Ρώσο πρεσβευτή , είχαμε στείλει την αστυνομία να κάνει έρευνα σε ένα από τα επίσημα κτίρια της ρωσικής πρεσβείας.
Κανένας, από τη μία και την άλλη πλευρά φαντάστηκε ποτέ ότι κάτι τέτοιο αποτελούσε προοίμιο ή πρόκληση πολέμου.
Η εκτόξευση ύβρεων μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας είναι απλά η συνήθης διπλωματική γλώσσα στην οποία είχαν συνηθίσει όλα τα Έθνη κατά τη διάρκεια των 29 τελευταίων χρόνων με τη Κομμουνιστική Ρωσία.
Για χάρη της πνευματικής μας ειρήνης είναι σημαντικό να αντιληφθούμε, ότι επανάληψη αυτής της αψιμαχίας των λόγων, δεν προάγει καθόλου σε πόλεμο.
Τι εννοεί , λοιπόν ο Χίτλερ όταν αντιπαρέθετε τις πλούσιες αλλά μη καλλιεργήσιμες εκτάσεις γης της Ουκρανίας και Σιβηρίας και τα ανεξάντλητα μεταλλεύματα των Ουραλίων , με την πενία του γερμανικού εδάφους ; Ήταν απλά μια εθνικοσοσιαλιστική απάντηση στη κατηγορία των Σοβιέτ περί αθλιότητας των αγροτών και εργατών της Γερμανίας κάτω από το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς.
Ο Χίτλερ απάντησε κατηγορώντας τα Σοβιέτ ότι χειρίζονται με λάθος τρόπο τις τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας τους, σε σύγκριση με τα εθνικοσοσιαλιστικά επιτεύγματα πάνω στη γη,της οποίας ο φυσικός πλούτος ήταν σχετικά πτωχός.
Δεν διαθέτω αρκετό χώρο στον οποίο θα μπορούσα να καταχωρήσω κατάλογο των σχεδίων τα οποία εκτελούνται για την ανάπτυξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Γερμανίας και τη καλυτέρευση των όρων ζωής του λαού της. Είναι αναρίθμητα και υλοποιούνται με επιτυχία.
Θα επιθυμούσα τέλος να πω , ότι είμαι πεπεισμένος όσο ποτέ, ότι η ελεύθερη χώρα στην οποία επέστρεψα είναι ικανή να επιτελέσει μεγαλύτερα πράγματα προς τη κατεύθυνση αυτή, αρκεί οι κυβερνήτες της να αναθαρρήσουν και να αφοσιωθούν με ζήλο στο έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου