Τρίτη 25 Απριλίου 2017

BRUNO SPAMPANATO: CONTROMEMORIALE 3

Επιστροφή
ΜΙΛΑΝΟ 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1945
Η συζήτηση συνεχίζεται πάνω στο ίδιο θέμα. Παίρνω το λόγο και εγώ. Διαθέτοντας εκατοντάδες άνδρες, που είναι συνηθισμένοι να πολεμούν,  δεν μπορούμε να ανησυχούμε για πολίτες με ένα χρωματιστό μαντήλι . Λέγω , ότι στη περίπτωση που επιθυμούσαν να πολεμήσουν , μπορούσαν να το κάνουν με τον εχθρό ή να στραφούν εναντίον μας μέχρι το σημερινό πρωινό. Δεν θα  το κάνουν όταν ο πόλεμος τελειώσει , αλλά ακόμα και σ΄αυτή  τη περίπτωση , τους περιμένουμε. Ένας εισηγείται  ξαφνικά το ενδεχόμενο της εξέγερσης. Αλλά η υπόθεση της εξέγερσης δεν βρίσκει εξαιρετική αποδοχή. Ακόμα και αυτή τη στιγμή , το χάραμα της 26ης Απριλίου ,  στη πλατεία Fiume τουλάχιστον, δεν έχουν φτάσει ειδήσεις για εξέγερση. Ο Borghese είναι της άποψης ότι συμφέρει να παραμείνουμε στις θέσεις μας και να καταλήξουμε σε μια στρατιωτική λύση, αν οι άλλες αποκλειστούν. Στη συνέχεια τηλεφωνεί στην Ιταλική Διοίκηση στο Στρατηγό Diamanti για να του αναφέρει το αποτέλεσμα της σύσκεψης. Είναι περασμένες 3.30 όταν χωρίζουμε. Περιμένουμε διαταγές από το Διοικητή.

Filippo Diamanti
To πρόγραμμα προβλέπει κάποια ώρα ανάπαυσης αλλά με ξυπνά απότομα μια ριπή αυτομάτου όπλου.Ο αδελφός μου λέει ότι είναι ο επικεφαλής Pompei που διασκεδάζει κατεβάζοντας κόκκινες σημαίες κάθε φορά που τις υψώνουν στο κτίριο μπροστά. Πλέον δεν απομένει άλλο από το να σηκωθούμε και να επιστρέψουμε στη Διοίκηση . Ακούω ότι η Νομαρχία έχει καταληφθεί . Έχουν καταλάβει και το Φρουραρχείο . Διοικητής ένας στρατηγός που ακόμα χθες τον πληρώναμε εμείς, ο Faldella. Αυτή η είδηση αξίζει για εκατό. Από τη πόλη τίποτα νεώτερο για την ώρα . Στις 9 μας τηλεφώνησαν από τη Piazza della Scala όπου  ένα τμήμα μας που δέχτηκε επίθεση, απάντησε στα πυρά. Στις 9,45 φέρνουν στη πλατεία Fiume ένα νεκρό ναύτη και ένα τραυματία. Από μακρυά φαίνεται να κινούνται φορτηγά με μεγάλες κόκκινες σημαίες που όμως δεν πλησιάζουν . Περνώ εκείνες τις πρώτες ώρες στο γραφείο του Riccio, όπου έχει εγκατασταθεί και ο Borghese. Αυτός μου λέει, ότι μας έκαναν πρόταση να  παραδοθούμε , και ότι η πρόταση τους  απορρίφθηκε. Διαπραγματεύονται για τη « Decima » ο Riccio και ο Διοικητής De Martino, και για το Corpo Volontari Li­berta ο ταγματάρχης Argenton και ο λοχαγός Federico Serego της Alighieri. Η επαφή έγινε στα γραφεία της Credito Lombardo, στην οδό Manzoni. 

Εξακολουθεί να παραμένει  σε ισχύ  η πρόταση που συζητήθηκε τη νύχτα για  στρατιωτικού τύπου λύση,   και οι άνδρες παραμένουν σε επιφυλακή.

Στη πόλη μόλις σταμάτησαν ένα φορτηγό της "Δέκατης" . Η Διοίκησή μας ζητά την άμεση απελευθέρωση  του  και απαιτεί εξηγήσεις , το φορτηγό αποδεσμεύεται και οι εξηγήσεις δίδονται. Το φορτηγό το οδηγούν  στη πλατεία Fiume  3-4 "παρτιζάνοι " που ανεμίζουν λευκό πανί. 

Το μεσημέρι φτάνουν φορτηγά με δικές μας δυνάμεις. Κατάφεραν να περάσουν . Οι ναυτικοί τραγουδούν , έχουν τα πρόσωπα καλυμμένα με στρώμα σκόνης, πηδούν από τα φορτηγά, συντάσσονται.

 Maria Pasquinelli
Για τη πράξη της αυτή δικάστηκε από

 "συμμαχικό" δικαστήριο και καταδικάστηκε

 στη ποινή του θανάτου. 

Αρνήθηκε κατηγορηματικά  να ζητήσει χάρη .
"Από τώρα δηλώνω ότι δεν  πρόκειται  ποτέ
 να  απευθυνθώ στους δυνάστες  της Πατρίδας
 μου υπογράφοντας αίτηση χάριτος."
Τα δωμάτια εξακολουθούν να είναι πάντα γεμάτα όπως και τη προηγούμενη ημέρα. Έρχεται ο Gemelli, υφυπουργός Ναυτικού. Ο Gelormini, Διοικητής της GNR στο Milano. Έρχεται η χήρα του Bardelli (Πρόκειται για τη Luigia Maresca σύζυγό του παλιού Διοικητή του τάγματος "Barbarigo" Umberto Maria Adriano Bardelli που είχε σκοτωθεί στις 8 Ιουλίου 1944 Θ.Μ). . Βλέπω τη Maria Pasquinelli, που στις 10 febbraio '47, την ημέρα της ιταλικής υπογραφής στο diktat, θα σκοτώσει στη Trieste τον Άγγλο Ταξίαρχο De Winton. Για να θυμίσει στο κόσμο τη Trieste : θα πει η Pasquinelli στους Βρετανούς στρατοδίκες της  Α.Μ. Η Maria Pasquinelli μου δίνει τώρα μια δέσμη εγγράφων Είναι τα πρακτικά της Φασιστικής ομοσπονδίας της Pola με τους καταλόγους των « infoibati »: ένα καταπληκτικό και τρομερό ντοκουμέντο της σλαβικής απανθρωπιάς.
Οι ώρες περνούν και ακόμη έρχεται κόσμος.Ντιβάνια, καθίσματα , τραπέζια , όλα χρησιμεύουν στην αναμονή και έτσι φτάνουν οι πρώτες ώρες του απογεύματος. Ένας πυκνός και ανακόλουθος ήχος φωνών κυριαρχεί όπου μόνο η αναφορά σε ένα όνομα, εκείνο του Μουσολίνι, δημιουργεί παύσεις σιωπής.
Μόνο στις 14.45 παρουσιάζονται ο λοχαγός και ο ταγματάρχης της CVL Έρχεται και ο ταγματάρχης Bocchia του Φρουραρχείου για τη παράδοση-παραλαβή. Όπως έκανε και ο Στρατός έτσι και η Δέκατη θα παραδώσει κανονικά το ταμείο , με όλους τους τύπους, μέχρι και τη τελευταία "πεντάρα" των όσων διαθέτει.
Η συνομιλία ανάμεσα στο Διοικητή Borghese και τους πληρεξούσιους είναι συντομότατη. Στις 14.55 ο σαλπιγκτής σαλπίζει γενικό προσκλητήριο. Κατεβαίνει ο Borghesee για να μιλήσει στους άνδρες. Τρία σαλπίσματα χαιρετίζουν την άφιξη της τριγωνικής σημαιούλας της ομάδας μάχης «Todaro». Ο Διοικητής στέκεται μπροστά στους ναυτικούς .
Τους χαιρέτισε:« Decima, marinai! ». 
Απάντησε μια σταθερή κραυγή:« De­cima, comandante! ». 
Ο Borghese είπε ότι η Repubblica Sociale τελειώνει μαζί με το πόλεμο , αλλά παραμένουν οι αρχές της, η υπεράσπιση της τιμής μέχρι και του τελευταίου , η υποχρέωση όλων να ανταποκριθούν σε κάθε προσκλητήριο της χώρας. Είπε ότι τα όπλα θα παραδοθούν σε αυτόν γιατί η « Decima » δεν παραδίδεται , αλλά, αποστρατεύεται..... Κάνει προσκλητήριο των νεκρών ναυτών .
Έπεφτε μια ελαφριά, πυκνή βροχή. Αυλάκωνε τα κράνη , γλιστρούσε στα πουλόβερ, στις κάνες των αυτομάτων. Οι άνδρες βγήκαν από τη σιωπή « Trieste, Διοικητά! ». Η κραυγή παρέμεινε στη πλατεία, κλεισμένη από παντού με συρματοπλέγματα. 
Τρία σαλπίσματα και η ρεπουμπλικανική πολεμική σημαία υπεστάλη. Ο μαύρος αετός ,εναρμονισμένος στα 3 χρώματα έκλεινε τα φτερά του στις πτυχές του πανιού που κατέβαινε αργά. Οι "παρτιζάνοι" αξιωματικοί και η συνοδεία τους είχαν σταθεί σε στάση προσοχής. Είμασταν όλοι στρατιώτες, είμασταν όλοι Ιταλοί.
Εκείνη τη στιγμή δόθηκε και ο χαιρετισμός στο Duce. Οι ναυτικοί φώναξαν: « A noi! ».
Και έτσι ο Μουσολίνι χαιρετήθηκε από ένα ένοπλο τακτικό τμήμα της Repubblica Sociale Italiana, στο Milano, την 17 ώρα της 26 Απριλίου. 
Εδώ και μια ημέρα η πόλη είχε εγκαταλειφθεί , και εκείνος πήγαινε να συναντήσει τη τύχη του.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου