Η μάχη του Βορόνεζ έμελλε να είναι η πρώτη της 24ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων.Μέχρι τον προηγούμενο χρόνο ήταν η μοναδική Μεραρχία Ιππικού της Βέρμαχτ, όμως πρόσφατα είχε μετατραπεί σε μηχανοκίνητη.Έχοντας στα δυο της πλευρά τη Μεραρχία Grossdeutschland και τη 16η Μηχανοκίνητη Μεραρχία, η (118) 24η Μεραρχία προήλαοε προς το Βορόνεζ. Οι γρεναδιέροι των τεθωρακισμένων της έφτασαν στον Ντον ατις 3 Ιουλίου και διασφάλισαν ένα προγεφύρωμα στην απέναντι όχθη. Το επόμενο σούρουπο, γρεναδιέροι της Grossdeutschland κατέλαβαν με έναν θαρραλέο αιφνιδιασμό τη γέφυρα προς τη δημοσιά που οδηγούσε στο Βορόνεζ, προτού οι Ρώσοι προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει.
Στις 3 Ιουλίου ο Χίτλερ πέταξε για μια ακόμα φορά με την ακολουθία του στην Πολτάβα, για να συσκεφθεί με το Στρατάρχη νοη Βοck. Και αυτή τη φορά βρισκόταν σε θριαμβευτική θέση λόγω της κατάληψης της Σεβαστούπολης, ενώ είχε μόλις προαγάγει τον Μanstein σε Στρατάρχη. «Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης», έγραψε ο Βοck στο ημερολόγιο του, «ο Φύρερ έδειχνε να απολαμβάνει ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι Άγγλοι απομάκρυναν κάθε στρατηγό όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά θάβοντας έτσι κάθε είδους πρωτοβουλία στο στρατό τους!" . Οι παρόντες Γερμανοί στρατηγοί αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στην ευφορία του Φύρερ με ένα δουλοπρεπές γέλιο. Παρ' όλο που ο Χίτλερ βρισκόταν εμφανώς σε ενθουσιώδη διάθεση, ταυτόχρονα ανησυχούσε γιατί δεν ήθελε να επιτρέψει στις σοβιετικές στρατιές να ξεφύγουν, ιδιαίτερα σε εκείνες που βρίσκονταν στα νοτιοανατολικά του Βορόνεζ, ανάμεσα στις καμπές του Ντον.Όλα έδειχναν ότι η πόλη θα έπεφτε γρήγορα.
Ο Χίτλερ πήρε τότε μια καταστροφικά συμβιβαστική απόφαση. Επέτρεψε στον Βοck να συνεχίσει τη μάχη για το Βορόνεζ με ένα από τα Σώματα των τεθωρακισμένων να έχει ήδη εμπλακεί και έστειλε την υπόλοιπη στρατιά του Ηοth νοτιότερα. Όμως οι γερμανικές δυνάμεις που έμειναν δεν είχαν τη δύναμη να επιτύχουν ένα γρήγορο αποτέλεσμα. Οι Σοβιετικοί υπερασπιστές άντεξαν στις σκληρές οδομαχίες, στις οποίες οι Γερμανοί έχασαν τα κύρια πλεονεκτήματα τους.
Περισσότερο τυχαία παρά αποτέλεσμα κάποιας συγκεκριμένης στρατηγικής, η μάχη του Βορόνεζ αποτέλεσε μέρος της φάσης κατά την οποία ο Κόκκινος Στρατός άρχισε να επικεντρώνει την άμυνα του στις πόλεις και όχι σε αυθαίρετες γραμμές πάνω στο χάρτη. Η καινούργια ευέλικτη τακτική είχε επιτρέψει στις στρα τιές του Timoshenko να υποχωρήσουν και να αποφύγουν την περικύκλωση, αλλά μέχρι τότε είχαν τόσες απώλειες, που στις 12 Ιουλίου η Stavka αποφάσισε με οδηγία της, τη σύσταση μιας νέας διοίκησης Ομάδας Στρατιών, με την ονομασία Μέτωπο Στάλινγκραντ .Παρ΄όλο που κανένας δεν τόλμησε να ομολογήσει την ηττοπαθή πιθανότητα ο Κόκκινος Στρατός να χρειαζόταν ενδεχομένως να υποχωρήσει μέχρι το Βόλγα, η υποψία ότι εκεί μάλλον θα δινόταν η μεγάλη μάχη άρχισε να μεγαλώνει. Η πιο σημαντική ένδειξη ήταν η άμεση μετακίνηση από το Saratov της 10ης Μεραρχίας τυφεκιοφόρων της ΝΚVD πέντε από τα συντάγματα της οποίας είχαν έρθει από τα Ουράλια και τη Σιβηρία. Το Αρχηγείο της μεραρχίας της ανέλαβε τη διοίκηση όλων των τοπικών μονάδων της ΝΚVD και των ταγμάτων της πολιτοφυλακής, δημιουργώντας ένα απόσπασμα που κινούταν με τεθωρακισμένο τρένο και δύο τάγματα εκπαίδευσης τεθωρακισμένων, και έθεσε υπό τον έλεγχον του την κυκλοφορία πλωτών μέσων του Βόλγα.Για τα συντάγματα της πρώτης γραμμής οι ημέρες εκείνες έμοιαζαν με ημέρες δόξας. «Όσο μακριά μπορούν να δουν τα μάτια σου» έγραψε ένας παρατηρητής, «τεθωρακισμένα άρματα και ημιερπιστριοφόρα προελαύνουν στη στέπα» με τις σημαίες τους να ανεμίζουν στον καυτό απογευματινό αέρα. Οι διοικητές στέκονταν ατρόμητοι στους πύργους των αρμάτων τους, με το ένα χέρι σηκωμένο νεύοντας στις ίλες τους να προωθηθούν. Στο πέρασμά τους τα άρματα σήκωναν σκόνη που ανέβαινε στον ουρανό , σαν σύννεφο καπνού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου