III Δεν υπήρξαν Κουίσλιγκ Κυβερνήται εις την Ελλάδα. Η Κυβέρνησίς μου δεν εβοήθησε τους εχθρούς, εβοήθησε μόνον τους Έλληνας πολίτας.
Αλλ' ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Κανελλόπουλος, ο κ. Τσάτσος, εβεβαίωσαν ότι δεχθέντες να σχηματίσωμεν κυβέρνησιν χωρίς να έχωμεν δόλον, το μεν εζημιώσαμεν την Χώραν μας κατά το ότι παρήχθη παρά τοις συμμάχοις η εντύπωσις ότι υπάρχουν εν Ελλάδι πολιτικοί άνδρες γερμανόφιλοι, το δ' ότι ο σχηματισμός της κυβερνήσεως διηυκόλυνε το έργον των εχθρών ενταύθα.
Ως και κατά την εξέτασιν των μαρτύρων αυτών δια των ερωτήσεων μου επιστοποιήθη, η παρά τη συμμαχική κοινή γνώμη σχηματισθείσα ψευδής εντύπωσις περί του ότι υπήρχον εν Ελλάδι Κουΐσλιγκς πολιτικοί ή και πολιτικοί προδόται, δεν εσχηματίσθη, κύριοι δικασταί, αυτομάτως και τυχαίως. Πρόκειται περί εντυπώσεως την οποίαν μία αθλία προπαγάνδα Ελλήνων υπανθρώπων, πράγματι συμμαχησάντων μετά των προαιωνίων της Έλλάδος έχθρων, ίνα συντρίψουν τα εθνικά συμφέροντα, εδημιούργησεν. Αλλ' η εντύπωσις αύτη θα ήτο εύκολον να διασκεδασθή εάν οι πολιτικοί άνδρες οι οποίοι ευρίσκοντο εκτός της Ελλάδος, αντί να την υποδαυλίσουν, ως ατυχώς έπραξαν εκ μικροπολιτικών υπολογισμών, προέβαινον, καθ' ο είχον επιτακτικόν καθήκον, εις διάψευσιν των ατίμων αυτών φημών, Ευτυχώς όμως δεν συσκοτίζεται δια παντός η αλήθεια και ήλθεν η ώρα καθ' ην ο καταυγάζων ήλιος της αληθείας διέλυσε τα μαύρα και σκοτεινά του ψεύδους και της απάτης νέφη και ούτω ηδυνήθησαν οι μεγάλοι φίλοι της Ελλάδος, με την χαρακτηρίζουσαν την φυλήν των ειλικρίνειαν να διακηρύξουν δια του στόματος του κ. Τσώρτσιλ εν αυτή τη Βουλή των Κοινοτήτων, ότι « ως προς την εν Ελλάδι κατάστασιν η κοινή γνώμη των συμμάχων ήτο ψευδώς πληροφορημένη».
Κατά ποίον παρακαλώ ηθικόν κανόνα οι χονδροειδείς πληροφοριοδόται ή οι συνυπεύθυνοι αυτών δύνανται να ρίπτουν επί των κεφαλών ημών τας χονδροειδείς αυτάς πληροφορίας ;
Όχι, κύριοι δικασταί, μυριάκις όχι, Ούτε προδόται των εθνικών ή των συμμαχικών συμφερόντων πολιτικοί ή στρατιωτικοί της πρώτης γραμμής υπήρξαν εν Ελλάδι, ούτε Κουΐσλιγκς, ούτε καν καλής πίστεως αντίθετοι της ακολουθηθείσης γενικής πολιτικής. Και αν υπάρχουν πολιτικοί υποστηρίζοντες ότι διεπράχθησαν ωρισμένα σφάλματα και ούτοι ακόμη ουδέποτε ισχυρίσθηοαν τούτο ως προς την κατευθυντηρίαν γραμμήν, ως προς την οποίαν ουδέ εις υπάρχει διαφωνών εθνικιστής Έλλην.
Urbi et orbi ας τo διακηρύξωμεν όλοι ομού, τούτο αξιοί η αλήθεια. Τούτο κελεύει και της Πατρίδος το συμφέρον το ιερόν.
Δευτέρα κατηγορία καθ' ημών διατυπωθείσα υπό των άνω ονομασθέντων μαρτύρων της κατηγορίας είναι ότι εβοηθήσαμεν δια του σχηματισμού της κυβερνήσεως τους εχθρούς της Ελλάδος.
Περίεργον είναι ότι και αυτοί οι μάρτυρες και όλοι οι άλλοι όσοι κατά του σχηματισμού επί κατοχής κυβερνήσεως ωμίλησαν η ομιλούν, εδέχθησαν ή ότι ήτο απαραίτητος η ύπαρξις ενταύθα προϊσταμένων της διοικήσεως απαρτιζόντων διοικούσαν το Κράτος έπιτροπήν ή ότι έπρεπε να υπάρχη κυβέρνησις υπό τον Μακαριώτατον Μητροπολίτην ή να εγκαταλειφθούν τα πάντα εις χείρας των εχθρών. Η ποικιλία αύτη γνωμών και μόνη, αποδεικνύει το σαθρόν της σχετικής κατηγορίας.
Αλλά το κράτος, κύριοι δικασταί, δεν παύει υπάρχον και μετά τήν κατοχήν, αποτελούσαν άλλως τε καθ' ομόφωνον διεθνή γνώμην, προσωρινήν όλως κατάστασιν, αφού εξακολουθούν υπάρχοντα εν αυτώ τα αποτελούντα αυτό άτομα τα οποία δεν χάνουν το δικαίωμα της ζωής, ως αποδεικνύεται και εξ αυτής της συνθήκης της Χάγης, Και είναι μεν αληθές ότι ηκούσθη εν τη αιθούση ταύτη παρά σοβαροφανών τινων κυρίων υποστηριζόμενον ότι έπρεπε να αποθάνη μία γενεά και ότι τούτο δεν θα είχε μεγάλην σημασίαν, αλλ' εις αυτούς δεν νομίζω ότι εμπρέπει απάντησίς τις, αφού υποθέτω ότι δεν υπάρχει Έλλην φανταζόμενος ότι ούτοι, οι οποίοι δεν θα απέθνησκον διότι ευτυχώς είχον καταφύγει εις το εξωτερικόν, είναι οι καταλληλότεροι δια την αναπαραγωγήν της ελληνικής φυλής, ή ότι δύνανται να μεταβληθούν εις νέους Δευκαλίονας και να ρίπτουν όπισθεν των τον λίθον, όστις φαίνεται ότι κατέλαβε την θέσιν της καρδίας των.
Έχον όθεν το κατά την κατοχήν υπάρχον κράτος το δικαίωμα και την υποχρέωσιν να ζη, έχει ανάγκην νόμων, διαταγμάτων, πιστώσεων, πράξεων, ενί λόγω απάντων εκείνων των μέσων, δι' ων εν Κράτος δύναται να εξασφαλίση την διαβίωσιν των αποτελούντων αυτό πολιτών, των εν αυτώ οικούντων και ζώντων.
Λοιπόν αυτά όλα ποιός θα τα έκαμνε; Η Επιτροπή η διοικούσα; Και κατά τί τότε η διοικούσα αύτη επιτροπή θα διέφερε Κυβερνήσεως ; Ιδού λοιπόν ότι αποδεικνύεται ότι οι ταύτα λέγοντες καταφεύγουν εις βυζαντινάς συζητήσεις αναξίας ανασκευής.
Ηκούσθη ακόμη : Έπρεπε να σχηματίσουν κυβέρνησιν ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι υπό τον Μακαριώτατον Μητροπολίτην. Και διατί ; Διατί έπρεπεν εις τους ώμους του Αρχηγού της Εκκλησίας και των δημοσίων υπαλλήλων να επιπέση το, μέχρις αβαστάκτου, βαρύ αυτό φορτίον ; Διατί ο Αρχιεπίσκοπος και οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αρμοδιότεροι των πολιτικών ανδρών να εργάζονται υπέρ του λαού ως κυβέρνησις αυτού ; Διατί δεν θα εξετίθεντο και αυτοί εις τας κατηγορίας εις ας εξετέθημεν και ημείς οι οποίοι εν τούτοις είμεθα περιβεβλημένοι επιπροσθέτως υπό του κύρους του τεκμηρίου της πολιτικής εκπροσωπήσεως μικράς ή μεγάλης μερίδος του λαού ; Δεν προδίδει εσχάτην λιποψυχίαν των πολιτικών ανδρών τοιούτος Ισχυρισμός ! Δεν προδίδει τουλάχιστον ασυγχώρηταν εγωϊσμόν ή κατακριτέαν καιροσκοπίαν ; Διατί επεβάλλετο ο Μακαριώτατος και οι δημόσιοι υπάλληλοι να προτάσσουν τα στήθη των έναντι των επιδραμόντων εχθρών, οι δε δημόσιοι άνδρες να ζώσιν ασφαλώς εις τας κρύπτας των; Έπειτα διατί λησμονούμεν το του Ευαγγελίου; «Τα του θεού τω θεώ και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι ;»
(Επιστροφή)
Δευτέρα κατηγορία καθ' ημών διατυπωθείσα υπό των άνω ονομασθέντων μαρτύρων της κατηγορίας είναι ότι εβοηθήσαμεν δια του σχηματισμού της κυβερνήσεως τους εχθρούς της Ελλάδος.
Περίεργον είναι ότι και αυτοί οι μάρτυρες και όλοι οι άλλοι όσοι κατά του σχηματισμού επί κατοχής κυβερνήσεως ωμίλησαν η ομιλούν, εδέχθησαν ή ότι ήτο απαραίτητος η ύπαρξις ενταύθα προϊσταμένων της διοικήσεως απαρτιζόντων διοικούσαν το Κράτος έπιτροπήν ή ότι έπρεπε να υπάρχη κυβέρνησις υπό τον Μακαριώτατον Μητροπολίτην ή να εγκαταλειφθούν τα πάντα εις χείρας των εχθρών. Η ποικιλία αύτη γνωμών και μόνη, αποδεικνύει το σαθρόν της σχετικής κατηγορίας.
Αλλά το κράτος, κύριοι δικασταί, δεν παύει υπάρχον και μετά τήν κατοχήν, αποτελούσαν άλλως τε καθ' ομόφωνον διεθνή γνώμην, προσωρινήν όλως κατάστασιν, αφού εξακολουθούν υπάρχοντα εν αυτώ τα αποτελούντα αυτό άτομα τα οποία δεν χάνουν το δικαίωμα της ζωής, ως αποδεικνύεται και εξ αυτής της συνθήκης της Χάγης, Και είναι μεν αληθές ότι ηκούσθη εν τη αιθούση ταύτη παρά σοβαροφανών τινων κυρίων υποστηριζόμενον ότι έπρεπε να αποθάνη μία γενεά και ότι τούτο δεν θα είχε μεγάλην σημασίαν, αλλ' εις αυτούς δεν νομίζω ότι εμπρέπει απάντησίς τις, αφού υποθέτω ότι δεν υπάρχει Έλλην φανταζόμενος ότι ούτοι, οι οποίοι δεν θα απέθνησκον διότι ευτυχώς είχον καταφύγει εις το εξωτερικόν, είναι οι καταλληλότεροι δια την αναπαραγωγήν της ελληνικής φυλής, ή ότι δύνανται να μεταβληθούν εις νέους Δευκαλίονας και να ρίπτουν όπισθεν των τον λίθον, όστις φαίνεται ότι κατέλαβε την θέσιν της καρδίας των.
Έχον όθεν το κατά την κατοχήν υπάρχον κράτος το δικαίωμα και την υποχρέωσιν να ζη, έχει ανάγκην νόμων, διαταγμάτων, πιστώσεων, πράξεων, ενί λόγω απάντων εκείνων των μέσων, δι' ων εν Κράτος δύναται να εξασφαλίση την διαβίωσιν των αποτελούντων αυτό πολιτών, των εν αυτώ οικούντων και ζώντων.
Λοιπόν αυτά όλα ποιός θα τα έκαμνε; Η Επιτροπή η διοικούσα; Και κατά τί τότε η διοικούσα αύτη επιτροπή θα διέφερε Κυβερνήσεως ; Ιδού λοιπόν ότι αποδεικνύεται ότι οι ταύτα λέγοντες καταφεύγουν εις βυζαντινάς συζητήσεις αναξίας ανασκευής.
Ηκούσθη ακόμη : Έπρεπε να σχηματίσουν κυβέρνησιν ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι υπό τον Μακαριώτατον Μητροπολίτην. Και διατί ; Διατί έπρεπεν εις τους ώμους του Αρχηγού της Εκκλησίας και των δημοσίων υπαλλήλων να επιπέση το, μέχρις αβαστάκτου, βαρύ αυτό φορτίον ; Διατί ο Αρχιεπίσκοπος και οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αρμοδιότεροι των πολιτικών ανδρών να εργάζονται υπέρ του λαού ως κυβέρνησις αυτού ; Διατί δεν θα εξετίθεντο και αυτοί εις τας κατηγορίας εις ας εξετέθημεν και ημείς οι οποίοι εν τούτοις είμεθα περιβεβλημένοι επιπροσθέτως υπό του κύρους του τεκμηρίου της πολιτικής εκπροσωπήσεως μικράς ή μεγάλης μερίδος του λαού ; Δεν προδίδει εσχάτην λιποψυχίαν των πολιτικών ανδρών τοιούτος Ισχυρισμός ! Δεν προδίδει τουλάχιστον ασυγχώρηταν εγωϊσμόν ή κατακριτέαν καιροσκοπίαν ; Διατί επεβάλλετο ο Μακαριώτατος και οι δημόσιοι υπάλληλοι να προτάσσουν τα στήθη των έναντι των επιδραμόντων εχθρών, οι δε δημόσιοι άνδρες να ζώσιν ασφαλώς εις τας κρύπτας των; Έπειτα διατί λησμονούμεν το του Ευαγγελίου; «Τα του θεού τω θεώ και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι ;»
(Επιστροφή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου