Δημιουργηθείσα πολιτική κατάστασις μετά την κατάληψιν της Ελλάδος.
Μετά την ολοκλήρωσιν της καταλήψεως της Ελλάδος υπό των Γερμανικών και Ιταλικών δυνάμεων, εδημιουργήθη εν αυτή η ακόλουθος κατάστασις.
Η φροντίς της διοικήσεως, συντηρήσεως και διατροφής της Ελλάδος, ανετέθη υπό των Γερμανών εις την υπό τον Στρατηγόν Τσολάκογλου Γ. Κυβέρνησιν, εκ των επιτοπίων πόρων, εκ των οποίων συνετηρούντο και τα στρατεύματα κατοχής.
Η χώρα διηρέθη εις δύο περιοχάς, εκ των οποίων η μία ηλέγχετο υπό των Γερμανών, η δε ετέρα υπό των Ιταλών. Η εκείθεν περιοχή του Στρυμώνος, της Μακεδονίας και της Θράκης, παρεχωρήθη εις τους Βουλγάρους, αι Ιόνιοι νήσοι ανεκηρύχθησαν εις αυτόνομον πολιτείαν, υπό Ιταλικήν κηδεμονίαν και εις ΒΔ. Ήπειρον ενισχύθη η Αλβανική μειονότης των Τσάμηδων, με προοπτικήν προσαρτήσεως της εις Αλβανίαν.
Οι Αξ/κοι και οπλίται των αγωνισθεισών Ελληνικών δυνάμεων εις Βόρ. Ήπειρον κατά των δυνάμεων του άξονος, αφέθησαν ελεύθεροι, της Ελληνικής Κυβερνήσεως αναλαβούσης να προωθήση τούτους μέχρι των εστιών των.
Εκατέρα των κατεχουσών δυνάμεων εξέδωκεν εις την περιοχήν της χαρτονόμισμα κατοχής, άνευ καλύμματος και ούτω η ισχνή και εξηντλημένη Ελληνική οικονομία, υφίστατο εξαντλητικήν αφαίμαξιν. Παραλλήλως και η Ελληνική Κυβέρνησις προέβη εις την έκδοσιν χαρτονομίσματος άνευ καλύμματος και ούτω εδημιουργήθη εν τη κατεχομένη Ελλάδι οικονομικόν χάος.
Ένεκεν των ανωτέρω λόγων, η κατάστασις εν τη κατεχομένη Ελλάδι κατέστη τραγική από απόψεως διατροφής του πληθυσμού, σημειουμένων αθρόων θανάτων εκ πείνης.
Ο Βασιλεύς Γεώργιος μη αναγνωρίζων την συνθηκολόγησιν των Στρατηγών και την εν τη κατεχομένη Ελλάδι Κυβέρνησιν, διώρισεν Κυβέρνησιν της Ελευθέρας Ελλάδος, ήτις εγκατεσταθείσα αρχικώς εις Λονδίνον, μετεφέρθη τελικώς εις Κάϊρον ένθα εγκατεστάθη οριστικώς.
Κυβέρνησις κατεχομένης Ελλάδος.
Η πρώτη Κυβέρνησις της κατεχομένης Ελλάδος, φέρουσα το στίγμα της συνθηκολογήσεως μετά των εχθρών της Πατρίδος επι του πεδίου της μάχης, είχεν να εκπληρώση εν καθήκον άχαρες και δύσκολον, αλλά και εν ταυτώ ζωτικόν, αναγκαίον και σωστικόν δια την Ελληνικήν Πατρίδα. Η ανάληψις του σκληρού τούτου καθήκοντος, αν δεν είχεν κίνητρα ασυνειδησίας, τυχοδιωκτισμού και ματαιοδοξίας, θα έπρεπε να εδράζεται επί μιας υψηλής συνειδήσεως καθήκοντος, μιας ανεξάντλήτου πίστεως προς τα ιδανικά της φυλής, μιας φιλοπατρίας εξικνουμένης μέχρις αυτοθυσίας.
Εάν εις την παρούσαν περίπτωσιν είναι αδύνατον να αποφανθή κανείς περί των κινήτρων άτινα ώθησαν τους Στρατηγούς τούτους εις την συνθηκολόγησιν και τον σχηματισμόν της κατοχικής Κυβερνήσεως, εν είναι βέβαιον, ότι ούτοι υπήρξαν άνδρες έντιμοι, ανιδιοτελείς, εγνωσμένης φιλοπατρίας και μέχρις αυτοθυσίας πιστοί εις το καθήκον των.
Τό γεγονός ότι μέγας αριθμός Ελλήνων διέφυγεν τον άσκοπον θάνατον και 400.000 Αξιωματικοί και οπλίται, το άνθος της Ελληνικής Πατρίδος, διέφυγον τα στρατόπεδα της αιχμαλωσίας, δύναται να δώση μίαν εικόνα του τί θα συνέβαινεν, αν δεν ανελαμβάνετο η «προδοτική» πρωτοβουλία της συνθηκολογήσεως και η ευθύνη της κατοχικής Κυβερνήσεως.
Η απουσία εξ Ελλάδος του δυναμικού στοιχείου του πληθυσμού της, θα αποστερούσεν ταύτην πάσης Εθνικής ισχύος και ο κομμουνισμός ανεμπόδιστος θα ανελάμβανεν τα ηνία του κράτους, η δε κατοχική άθλιότης θα εξουθένωνεν πάσαν δύναμιν αντιστάσεως, με συνέπειαν να εύρη η απελευθέρωσις την Ελλάδα ανίκανον να διεκδικήση τα δίκαια της και να αμυνθή της ακεραιότητός της.
Άπασαι αι κατοχικαί Κυβερνήσεις κατώρθωσαν να εκπληρώσωσιν το βαρύ και δυσχερές τούτο καθήκον, με αρκούντως επωφελή δια την Ελλάδα απόδοσιν, θα επετύγχανον δε πλήρως του σκοπού των, αν εξησφαλίζετο ειλικρινής και στενή συνεργασία μετά της Ελευθέρας Ελληνικής Κυβερνήσεως.
Ποίος υπήρξεν ο υπεύθυνος δια την όχι μόνον έλλειψιν συνεργασίας μεταξύ των δύο τούτων Ελληνικών Κυβερνήσεων, αλλά και την μετά πάθους αντίδρασιν της μιας κατά της άλλης, δεν είναι δυνατόν να δοθή απάντησις, διότι η κατοχική Κυβέρνησις έχουσα τό βάρος της μετά του εχθρού σύνεργασίας, δεν κατέστη δυνατόν να λογοδοτήση επί ίσοις όροις έναντι της ελευθέρας τοιαύτης και ούτω ευρέθη αύτη εν παντί υπόδικος.
Νυν απόκειται εις τον Ιστορικόν του μέλλοντος να αποδώση δικαιοσύνην επ! του σοβαρού τούτου Εθνικού θέματος, ο οποίος ανεπηρέαστος από τα πολιτικά πάθη, θα ανεύρη το φως της αληθείας. Εκείνο που μετά πεποιθήσεως δυνάμεθα να είπωμεν σήμερον, είναι ότι άπασαι αι κατοχικάί Κυβερνήσεις, διεΐδον τον κομμουνιστικόν κίνδυνον και εγκαίρως επεσήμαναν τούτον, ενώ η Ελευθέρα Ελληνική Κυβέρνησις διηυκόλυνεν την δράσιν τούτου και πελαγοδρομούσα μεταξύ των ιδεών της Δημοκρατίας, του Σοσιαλισμού και του Κομμουνισμού, έκαμεν τοσαύτας παραχωρήσεις εις τον τελευταίον, ώστε να διερωτάται κανείς πως η Ελλάς διέφυγεν του κλοιού του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού).
Τρεις κατοχικαί Κυβερνήσεις εσχηματίσθησαν διαδοχικώς ως κάτωθι:
— Κυβέρνησις Στρατηγού Τσολάκογλου Γεωρ. από της ημέρας της συνθηκολογήσεως μετά των Γερμανών μέχρι της 2ας Δεκεμβρίου 1942.
—Κυβέρνησις Καθηγητού Λογοθετοπούλου Κων. από της 2ας Δεκεμβρίου 1942 μέχρι 7ης Απριλίου 1943.
—Κυβέρνησις Ράλλη Ιωάννου από 7ης Απριλίου 1943 μέχρι της απελευθερώσεως. Άπασαι αι Κυβερνήσεις αύται προσέφεραν σημαντικάς εις την Πατρίδα υπηρεσίας ως προελέχθη, ιδιαιτέρως όμως η τελευταία, της οποίας ο Πρωθυπουργός έπέτυχεν δυο μεγάλους σκοπούς ως ακολούθως :
α. Δια της ιδρύσεως των Ταγμάτων Aσφαλείας παρημπόδισεν τον κομμουνισμόν να κυριαρχήση ολοκληρωτικώς της Ελλάδος από της κατοχής και να εξοντώση ούτω κάθε στοιχείον ικανόν να αντιδράση εις την κομμουνιστικοποίησιν αυτής.
Ποίος υπήρξεν ο υπεύθυνος δια την όχι μόνον έλλειψιν συνεργασίας μεταξύ των δύο τούτων Ελληνικών Κυβερνήσεων, αλλά και την μετά πάθους αντίδρασιν της μιας κατά της άλλης, δεν είναι δυνατόν να δοθή απάντησις, διότι η κατοχική Κυβέρνησις έχουσα τό βάρος της μετά του εχθρού σύνεργασίας, δεν κατέστη δυνατόν να λογοδοτήση επί ίσοις όροις έναντι της ελευθέρας τοιαύτης και ούτω ευρέθη αύτη εν παντί υπόδικος.
Νυν απόκειται εις τον Ιστορικόν του μέλλοντος να αποδώση δικαιοσύνην επ! του σοβαρού τούτου Εθνικού θέματος, ο οποίος ανεπηρέαστος από τα πολιτικά πάθη, θα ανεύρη το φως της αληθείας. Εκείνο που μετά πεποιθήσεως δυνάμεθα να είπωμεν σήμερον, είναι ότι άπασαι αι κατοχικάί Κυβερνήσεις, διεΐδον τον κομμουνιστικόν κίνδυνον και εγκαίρως επεσήμαναν τούτον, ενώ η Ελευθέρα Ελληνική Κυβέρνησις διηυκόλυνεν την δράσιν τούτου και πελαγοδρομούσα μεταξύ των ιδεών της Δημοκρατίας, του Σοσιαλισμού και του Κομμουνισμού, έκαμεν τοσαύτας παραχωρήσεις εις τον τελευταίον, ώστε να διερωτάται κανείς πως η Ελλάς διέφυγεν του κλοιού του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού).
Τρεις κατοχικαί Κυβερνήσεις εσχηματίσθησαν διαδοχικώς ως κάτωθι:
— Κυβέρνησις Στρατηγού Τσολάκογλου Γεωρ. από της ημέρας της συνθηκολογήσεως μετά των Γερμανών μέχρι της 2ας Δεκεμβρίου 1942.
—Κυβέρνησις Καθηγητού Λογοθετοπούλου Κων. από της 2ας Δεκεμβρίου 1942 μέχρι 7ης Απριλίου 1943.
—Κυβέρνησις Ράλλη Ιωάννου από 7ης Απριλίου 1943 μέχρι της απελευθερώσεως. Άπασαι αι Κυβερνήσεις αύται προσέφεραν σημαντικάς εις την Πατρίδα υπηρεσίας ως προελέχθη, ιδιαιτέρως όμως η τελευταία, της οποίας ο Πρωθυπουργός έπέτυχεν δυο μεγάλους σκοπούς ως ακολούθως :
α. Δια της ιδρύσεως των Ταγμάτων Aσφαλείας παρημπόδισεν τον κομμουνισμόν να κυριαρχήση ολοκληρωτικώς της Ελλάδος από της κατοχής και να εξοντώση ούτω κάθε στοιχείον ικανόν να αντιδράση εις την κομμουνιστικοποίησιν αυτής.
β. Διά της εφαρμογής ενός ευφυούς πληθωριστικού νομισματικού προγράμματος, εξησφάλισεν την επιβίωσιν του πληθυσμού της χώρας και ιδία των δημοσίων λειτουργών, καταστήσας την Κρατικήν μηχανήν ϊκανήν ν' αναλάβη άμα τη απελευθερώσει, άνευ διακοπής, το έργον της ανασυγκροτήσεως της χώρας.
)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου