Ο Κωνσταντίνος Χαλδούπης καταγόταν από προσφυγική οικογένεια της Καππαδοκίας. Ήταν απόφοιτος της παιδαγωγικής Ακαδημίας Αλεξανδρούπολης, δηλαδή ήταν δάσκαλος. Υπηρέτησε στον Ελληνικό στρατό την θητεία του και απολύθηκε με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Με τον άριστο φάκελο «Ηγετικές ικανότητες, επιβολή στους κατωτέρους και σεβασμό στην ιεραρχία ...» και μετά από επιμόρφωση επί εξάμηνο στην σχολή εφέδρων αξιωματικών πήρε τον βαθμό υπολοχαγού και τέθηκε σε εφεδρεία . Διορίστηκε στο ΕΑΟΑΡ καθηγητής. Τον Οκτώβριο του l940 ανακλήθηκε από την εφεδρεία και του ανετέθη η διοίκηση του 10ου λόχου του 3ου τάγματος του 29ου συντάγματος πεζικού.
Στο 29ο σύνταγμα υπηρετούσαν δυο υπολοχαγοί εξ εφέδρων που ήταν διοικητές λόχων. Ο Κ. Χαλδούπης του 10ου λόχου 3ου τάγματος και ο Ιωάννης Ζώγας διοικητής του 2ου λόχου 1ου τάγματος. Οι άλλοι διοικητές λόχων ήταν όλοι μόνιμοι λοχαγοί. Όσα γεγονότα αποδίδονται ανωνύμως σε υπολοχαγούς διοικητές λόχων του 29 Συντάγματος αφορούν έναν από τους δυο αυτούς. Ο υπολοχαγός Ιωάννης Ζώγας τραυματίστηκε και νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο Ιωαννίνων.
Μετά από σύντομη νοσηλεία στο νοσοκομείο Iωαννίνων και την επούλωση των τραυμάτων ζήτησε να τον στείλουν πάλι στο μέτωπο. Επειδή τα τραύματα του άφησαν ελαττώματα (κούτσαινε) και η αποκατάσταση απαιτούσε περαιτέρω νοσηλεία δεν ήταν δυνατόν να αναλάβει την διοίκηση του λόχου του και να συμμετάσχει σε μάχες γι' αυτό τον τοποθέτησαν στην επιμελητεία.
Τις πληροφορίες αυτές της δίνει ο υπίατρος του 1ου τάγματος του 29ου συντάγματος Ευάγγελος Κακαϊδής. Ο ανθυπολοχαγός κ. Κατερινάκης καταγόμενος από το χωριό Σώστης που υπηρετούσε στον 10ο λόχο 3ου τάγματος 29ου συντ. υπό τον υπολοχαγό Κωνσταντίνο Χαλδούπη είπε ότι ο λόχος από 19-2-1941 έως 26-2-1941 έδωσε σκληρές μάχες στα υψώματα του Τελεπενίου και απώθησε από εκεί τους Ιταλούς.
Ο λόχος είχε πολλές απώλειες νεκρούς και τραυματίες. Ο υπολοχαγός Κωνστατίνος Χαλδούπης στο τέλος των επιχειρήσεων στο Τεπελένι ήταν σώος. Μετά ο λόχος, όπως και ολόκληρη η μεραρχία, αντιμετώπισε την μεγάλη εαρινή επίθεση των Ιταλών. Ένας στρατιώτης του λόχου του υπολοχαγού Χαλδούπη, που ήταν αγγελιοφόρος και καταγόταν επίσης από το χωριό Σώστης , είπε ότι ο Κωνσταντίνος Χαλδούπης τραυματίστηκε. Αν είχε πεθάνει από αυτό το τραύμα οι σύντροφοι του θα έπρεπε να είχαν πάρει την μεταλλική του ταυτότητα ανηρτημένη στο στήθος με αλυσίδα και θα ήταν καταχωρημένος μεταξύ των νεκρών.
Αν το ύψωμα το είχαν καταλάβει οι Ιταλοί θα φρόντιζαν και αυτοί όπως έκαναν πάντοτε να πάρουν τις μεταλλικές ταυτότητες από τους νεκρούς και να τους καταγράψουν. Αφού δεν έγινε ούτε το ένα ούτε το άλλο καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο Κωνσταντίνος Χαλδούπης δεν πέθανε από τα τραύματα του.
Κατά την κατάρρευση του μετώπου οι Ιταλοί παρέδωσαν τις μεταλλικές ταυτότητες των φονευθέντων Ελλήνων στο Ελληνικό αρχηγείο στρατού και γράφηκαν τα ονόματα τους στον κατάλογο πεσόντων που εξέδωσε το Α. στρατού. Το όνομα του Κωνσταντίνου Χαλδούπη δεν είναι μεταξύ των φονευθέντων. Πρέπει να υποθέσουμε ότι έγινε κάτι άλλο που τον κατέστησε αγνοούμενο.
Με το τέλος του Ελληνοϊταλικού πολέμου τα ελληνικά νοσοκομεία ήταν ασφυκτικά γεμάτα με τραυματίες Έλληνες και Ιταλούς . Έβαλαν ράντσα ακόμη και σε αντίσκηνα στις αυλές.
Όταν ο ελληνικός στρατός προχωρούσε νικηφόρα στην Αλβανία έπιανε πολλούς Ιταλούς αιχμαλώτους. Μεταξύ αυτών ήταν και τραυματίες. Οι τραυματιοφορείς Έλληνες τους μετέφεραν όλους τους τραυματίες, Έλληνες και Ιταλούς, χωρίς να κάνουν διάκριση , στα νοσοκομεία. Όταν κατέλαβαν τα Ελληνικά νοσοκομεία οι Ιταλοί και είδαν αυτή την κατάσταση για να αποσυμφορηθούν τα Ελληνικά νοσοκομεία άρχισαν να μεταφέρουν με πλοία νοσοκομειακά, τους τραυματίες σε ιταλικά νοσοκομεία χωρίς να κάνουν κι αυτοί διάκριση τους δικούς τους από τους Έλληνες. Επειδή μετέφεραν στην Ιταλία κυρίως τραυματίες αξιωματικούς υπέθεσαν ότι τους προόριζαν οι Ιταλοί για ομήρους για να κάνουν αντίποινα όπως οι Γερμανοί. Όμως στρατιώτης από την Κομοτηνή που τον πήγαν σε νοσοκομείο της Ιταλίας είπε ότι μετά την αποθεραπεία δεν τους έκλεισαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλά κυκλοφορούσαν ελεύθεροι με την συνοδεία μόνο ενός Ιταλού στρατιώτη που, όπως έλεγε ο Έλληνας, τους παρακαλούσε να μη δραπετεύσουν. "Vi prego non scapare".
Αυτός ο Έλληνας στρατιώτης έδωσε τα ονόματα των αξιωματικών που είδε στην Ιταλία και οι οποίοι επέστρεψαν μετά το τέλος του πολέμου και την απελευθέρωση. Δεν συνάντησε εκεί τον υπολοχαγό Ιωάννη Ζώγα, ούτε τον Κωνσταντίνο Χαλδούπη. Τι έγιναν;
Σε μια αποστολή τέτοια τραυματιών προς την Ιταλία, οι Ιταλοί επιβίβασαν στο νοσοκομειακό πλοίο «CITA DI GENOVA» eκατό Ιταλούς και τριάκοσους Έλληνες τραυματίες, πολλοί από τους οποίους ήταν του 29ου συντάγματος πεζικού. Μεταξύ αυτών ήταν ο υπολοχαγός Ιωάννης Ζώτας. Το βεβαιώνει ο Ιατρός τα 1ου τάγματος Ευάγγελος Κακαϊδής. Το πλοίο παρ' όλο ότι έφερε εμφανή τα σημάδια του νοσοκομειακού Ερυθρού Σταυρού τορπιλίστηκε λίγο έξω από το λιμάνι της Αυλώνας από Αγγλικό υποβρύχιο. Όλοι οι τραυματίες Έλληνες και Ιταλοί πνίγηκαν. Όσοι πήγαν στον πάτο πήραν μαζί τους και τις ταυτότητες όπως και το κατάλογο με τα ονόματα, και είναι αγνοούμενοι. Μερικών τα πτώματα βρέθηκαν να επιπλέουν και εξακριβώθηκε η ταυτότητα τους. Ένας από αυτούς ήταν ο ήρωας συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης και αυτό ήταν το τέλος του ήρωος.
Ο υπολοχαγός Ιωάννης Ζώγας δεν βρέθηκε αλλά υπήρχε μαρτυρία του γιατρού. Άφησε ορφανά πέντε κορίτσια κι ένα αγόρι κι έρημες γριά μάνα και χήρα σύζυγο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι στο Νοσοκομειακό πλοίο «CITA DI GENOVA» που τορπιλίστηκε από Αγγλικό υποβρύχιο στην Αυλώνα βρισκόταν μεταξύ των τριακοσίων Ελλήνων και των εκατό Ιταλών τραυματιών αξιωματικών ο τραυματίας υπολοχαγός Κωνσταντίνος Χαλδούπης και αυτό ήταν το τέλος του.
Είναι αγνοούμενος όπως είναι αγνοούμενοι και όσοι έμειναν μέσα στο βυθισμένο Νοσοκομειακό πλοίο «CITA DI GENOVA"
Στο 29ο σύνταγμα υπηρετούσαν δυο υπολοχαγοί εξ εφέδρων που ήταν διοικητές λόχων. Ο Κ. Χαλδούπης του 10ου λόχου 3ου τάγματος και ο Ιωάννης Ζώγας διοικητής του 2ου λόχου 1ου τάγματος. Οι άλλοι διοικητές λόχων ήταν όλοι μόνιμοι λοχαγοί. Όσα γεγονότα αποδίδονται ανωνύμως σε υπολοχαγούς διοικητές λόχων του 29 Συντάγματος αφορούν έναν από τους δυο αυτούς. Ο υπολοχαγός Ιωάννης Ζώγας τραυματίστηκε και νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο Ιωαννίνων.
Μετά από σύντομη νοσηλεία στο νοσοκομείο Iωαννίνων και την επούλωση των τραυμάτων ζήτησε να τον στείλουν πάλι στο μέτωπο. Επειδή τα τραύματα του άφησαν ελαττώματα (κούτσαινε) και η αποκατάσταση απαιτούσε περαιτέρω νοσηλεία δεν ήταν δυνατόν να αναλάβει την διοίκηση του λόχου του και να συμμετάσχει σε μάχες γι' αυτό τον τοποθέτησαν στην επιμελητεία.
Τις πληροφορίες αυτές της δίνει ο υπίατρος του 1ου τάγματος του 29ου συντάγματος Ευάγγελος Κακαϊδής. Ο ανθυπολοχαγός κ. Κατερινάκης καταγόμενος από το χωριό Σώστης που υπηρετούσε στον 10ο λόχο 3ου τάγματος 29ου συντ. υπό τον υπολοχαγό Κωνσταντίνο Χαλδούπη είπε ότι ο λόχος από 19-2-1941 έως 26-2-1941 έδωσε σκληρές μάχες στα υψώματα του Τελεπενίου και απώθησε από εκεί τους Ιταλούς.
Ο λόχος είχε πολλές απώλειες νεκρούς και τραυματίες. Ο υπολοχαγός Κωνστατίνος Χαλδούπης στο τέλος των επιχειρήσεων στο Τεπελένι ήταν σώος. Μετά ο λόχος, όπως και ολόκληρη η μεραρχία, αντιμετώπισε την μεγάλη εαρινή επίθεση των Ιταλών. Ένας στρατιώτης του λόχου του υπολοχαγού Χαλδούπη, που ήταν αγγελιοφόρος και καταγόταν επίσης από το χωριό Σώστης , είπε ότι ο Κωνσταντίνος Χαλδούπης τραυματίστηκε. Αν είχε πεθάνει από αυτό το τραύμα οι σύντροφοι του θα έπρεπε να είχαν πάρει την μεταλλική του ταυτότητα ανηρτημένη στο στήθος με αλυσίδα και θα ήταν καταχωρημένος μεταξύ των νεκρών.
Αν το ύψωμα το είχαν καταλάβει οι Ιταλοί θα φρόντιζαν και αυτοί όπως έκαναν πάντοτε να πάρουν τις μεταλλικές ταυτότητες από τους νεκρούς και να τους καταγράψουν. Αφού δεν έγινε ούτε το ένα ούτε το άλλο καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο Κωνσταντίνος Χαλδούπης δεν πέθανε από τα τραύματα του.
Κατά την κατάρρευση του μετώπου οι Ιταλοί παρέδωσαν τις μεταλλικές ταυτότητες των φονευθέντων Ελλήνων στο Ελληνικό αρχηγείο στρατού και γράφηκαν τα ονόματα τους στον κατάλογο πεσόντων που εξέδωσε το Α. στρατού. Το όνομα του Κωνσταντίνου Χαλδούπη δεν είναι μεταξύ των φονευθέντων. Πρέπει να υποθέσουμε ότι έγινε κάτι άλλο που τον κατέστησε αγνοούμενο.
Με το τέλος του Ελληνοϊταλικού πολέμου τα ελληνικά νοσοκομεία ήταν ασφυκτικά γεμάτα με τραυματίες Έλληνες και Ιταλούς . Έβαλαν ράντσα ακόμη και σε αντίσκηνα στις αυλές.
Όταν ο ελληνικός στρατός προχωρούσε νικηφόρα στην Αλβανία έπιανε πολλούς Ιταλούς αιχμαλώτους. Μεταξύ αυτών ήταν και τραυματίες. Οι τραυματιοφορείς Έλληνες τους μετέφεραν όλους τους τραυματίες, Έλληνες και Ιταλούς, χωρίς να κάνουν διάκριση , στα νοσοκομεία. Όταν κατέλαβαν τα Ελληνικά νοσοκομεία οι Ιταλοί και είδαν αυτή την κατάσταση για να αποσυμφορηθούν τα Ελληνικά νοσοκομεία άρχισαν να μεταφέρουν με πλοία νοσοκομειακά, τους τραυματίες σε ιταλικά νοσοκομεία χωρίς να κάνουν κι αυτοί διάκριση τους δικούς τους από τους Έλληνες. Επειδή μετέφεραν στην Ιταλία κυρίως τραυματίες αξιωματικούς υπέθεσαν ότι τους προόριζαν οι Ιταλοί για ομήρους για να κάνουν αντίποινα όπως οι Γερμανοί. Όμως στρατιώτης από την Κομοτηνή που τον πήγαν σε νοσοκομείο της Ιταλίας είπε ότι μετά την αποθεραπεία δεν τους έκλεισαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλά κυκλοφορούσαν ελεύθεροι με την συνοδεία μόνο ενός Ιταλού στρατιώτη που, όπως έλεγε ο Έλληνας, τους παρακαλούσε να μη δραπετεύσουν. "Vi prego non scapare".
Αυτός ο Έλληνας στρατιώτης έδωσε τα ονόματα των αξιωματικών που είδε στην Ιταλία και οι οποίοι επέστρεψαν μετά το τέλος του πολέμου και την απελευθέρωση. Δεν συνάντησε εκεί τον υπολοχαγό Ιωάννη Ζώγα, ούτε τον Κωνσταντίνο Χαλδούπη. Τι έγιναν;
Σε μια αποστολή τέτοια τραυματιών προς την Ιταλία, οι Ιταλοί επιβίβασαν στο νοσοκομειακό πλοίο «CITA DI GENOVA» eκατό Ιταλούς και τριάκοσους Έλληνες τραυματίες, πολλοί από τους οποίους ήταν του 29ου συντάγματος πεζικού. Μεταξύ αυτών ήταν ο υπολοχαγός Ιωάννης Ζώτας. Το βεβαιώνει ο Ιατρός τα 1ου τάγματος Ευάγγελος Κακαϊδής. Το πλοίο παρ' όλο ότι έφερε εμφανή τα σημάδια του νοσοκομειακού Ερυθρού Σταυρού τορπιλίστηκε λίγο έξω από το λιμάνι της Αυλώνας από Αγγλικό υποβρύχιο. Όλοι οι τραυματίες Έλληνες και Ιταλοί πνίγηκαν. Όσοι πήγαν στον πάτο πήραν μαζί τους και τις ταυτότητες όπως και το κατάλογο με τα ονόματα, και είναι αγνοούμενοι. Μερικών τα πτώματα βρέθηκαν να επιπλέουν και εξακριβώθηκε η ταυτότητα τους. Ένας από αυτούς ήταν ο ήρωας συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης και αυτό ήταν το τέλος του ήρωος.
Ο υπολοχαγός Ιωάννης Ζώγας δεν βρέθηκε αλλά υπήρχε μαρτυρία του γιατρού. Άφησε ορφανά πέντε κορίτσια κι ένα αγόρι κι έρημες γριά μάνα και χήρα σύζυγο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι στο Νοσοκομειακό πλοίο «CITA DI GENOVA» που τορπιλίστηκε από Αγγλικό υποβρύχιο στην Αυλώνα βρισκόταν μεταξύ των τριακοσίων Ελλήνων και των εκατό Ιταλών τραυματιών αξιωματικών ο τραυματίας υπολοχαγός Κωνσταντίνος Χαλδούπης και αυτό ήταν το τέλος του.
Είναι αγνοούμενος όπως είναι αγνοούμενοι και όσοι έμειναν μέσα στο βυθισμένο Νοσοκομειακό πλοίο «CITA DI GENOVA"
Ολα καλα αγαπητε Θεοδωρε .επρεπε να γραφει και η περιπτοση του στρατιωτη αγγελιοφορου απο το χωριο Σωστης.Νομιζω οτι ειναι το πλεον συγκλωνιστικο σημειο του βιβλιου μου Φ.Ζ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβαστή απόλυτα η άποψη του Συγγραφέα . Εγώ σαν αναγνώστης τολμώ να πω , ότι η ιστορία που παρουσιάζεις στο έβδομο κεφάλαιο με τίτλο "Ο φίλος μου ο Μιχάλης" , είναι ένα πολύ αξιόλογο κείμενο με διδακτικό ενδιαφέρον . Μέσα από μια καλά δομημένη πλοκή , που αποτυπώνει με λιτό ύφος μια δύσκολη ιστορική στιγμή του Ελληνισμού , τον καταστροφικό εμφύλιο , προσφέρεις στον αναγνώστη την ευκαιρία να δει την ιστορική αλήθεια στη πραγματική της διάσταση , νηφάλια και με κριτική διάθεση. Θα άξιζε πραγματικά το κείμενο αυτό να γίνει ευρύτερα γνωστό ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αναζητησα στα γραφομενα σου .Το στεγνο υφος ειναι διοτιι εξιστορει γεγονοτα .Εκδοτικος οικος το εκρινε στεγνο δεχθηκε να το εκδοσει εφ οσον το -ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΝ και το επεξεργασθουν λογοτεχνικα για να αποκτισει εμπορικη αξια .Φυσικα δεν δεχθηκα.Φ.Ζ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορια του Μιχαλη Σινικογλου πρεπει να γραφει στο διαδυκτιο .περιμενα να την ιδω γραμμενη απο εσενα Θεοδψρε .Φαιδων ΖΑΜΠΟΓΛΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως βλέπεις καλέ μου Φαίδωνα, προχωρώ. Σαν αρχή, πρέπει να πω, ότι τα σχόλια που δέχομαι για λογαριασμό σου είναι πάρα πολύ κολακευτικά . Δεν είναι υπερβολή να πω ότι είσαι πολύ αγαπητός ανάμεσά μας. Επιπλέον κάποιοι φίλοι θέλουν να μάθουν διάφορα πράγματα για σένα και δεν ξέρω αν ήταν σκόπιμο να παρουσιάζαμε και ένα μικρό βιογραφικό με μια φωτογραφία σου .Εσύ έχεις το τελευταίο λόγο και αποφασίζεις και εγώ όπως πάντα υπάκουα και αδιαμαρτύρητα .... εκτελώ.
ΔιαγραφήΑγαπητε Θεοδωρε με τα γραφομενα θελω να νουθετισω τους νεους και οχι να προβληθω πραγμα που δεν εχω λογους να το κανω. Τα γραφω επωνυμα για να ειναι ρεαλιστικα. Εχω εισπραξει χυδαιοτητες απο διαφωνουντες.Φαιδων Ζαμπογλου . Υ.Γ. Με εμποδιζει η καλοκαιρια να γραψω το τριτο μου βιβλιο .
ΑπάντησηΔιαγραφή