Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ - 3

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ 

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ

Στην άλλη πλευρά , η Μπολσεβίκικη Κυβέρνηση έχει απόλυτη συναίσθηση των κινδύνων που την απειλούν. Περιτριγυρισμένη από εχθρούς. η Επανάσταση εξακολουθεί να κινδυνεύει θανάσιμα [1]

Στις αρχές του 1919 στο ανατολικό τμήμα της χώρας βρισκόταν ο στρατός του Κόλτσακ που κατείχε την γραμμή του μετώπου Πέρμι-Όρσκ. Ο στρατός των λευκών κοζάκων στα Ουράλια στρατοπέδευε κοντά στην πόλη Ουραλσκ και κατείχε το Γκούριεφ . Οι λευκές στρατιές του Ντενίκιν βρίσκονταν σε πλήρη ετοιμότητα στον ποταμό Τέρεκ , είχαν καταλάβει το Νόβοτσερκασκ , το Ροστώφ του Ντον, την Γιούζοφκα και άλλα σημεία του Ντονμπάς. Τα στρατεύματα της Αντάντ και της αντεπαναστατικής κυβέρνησης της Ουκρανίας (το λεγόμενο Διευθυντήριο) παίρνοντας την Ουκρανία οχυρώθηκε στην γραμμή Χερσώνας –Νικολάεφ-Ζιτομίρ-Κόροστεν. Οι λευκοί Λεττονοί βρίσκονταν στη γραμμή Σάβλι-Μιτάβα , τα στρατεύματα του Γιουντένιτς και οι λευκοί Εσθονοί στη γραμμή Βόλμαρ-Νάρβα, σκοπεύοντας να επιφέρουν το χτύπημά τους στην Πετρούπολη. Οι λευκοί Φιλλανδοί , οι επεμβατιστές, οι λευκοφρουροί , κατέχοντας τις βόρειες περιοχές της χώρας , ετοιμαζόντουσαν να χτυπήσουν την Πετρούπολη, τη Βόλογντα και την Κότλας. Οι επεμβατιστές κυριαρχούσαν επίσης στις πόλεις Κρασνοβότσκ, Μπατούμ, Νοβοροσίσκ , Σεβαστούπολη και Οδησσό .[2]

Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των δυνάμεων της επέμβασης στη πορεία των πολεμικών επιχειρήσεων είναι δυσανάλογα των μέσων που διατίθενται. Η διαφοροποίηση των μυστικών σκοπών και επιδιώξεων των συνασπισμένων εχθρών,   αποσυντονίζει το γενικότερο σχεδιασμό και αυτό επιτρέπει στην επανάσταση « ανάσες» που την κρατούν στην ζωή. Χωρίς ένα ισχυρό πολιτικό-στρατιωτικό Κέντρο οι δυνάμεις της επέμβασης περιφέρουν τις υποχρεώσεις τους ο ένας στους ώμους του άλλου και τελικά διαμαρτύρονται γιατί  κανείς δεν κάνει τίποτα. Στα παλιά προβλήματα δεν αργούν να προστεθούν καινούργια. Oι Πολωνοί, πιστοί χωροφύλακες των Γάλλων που θα κατηφόριζαν στο πλευρό των αντιμπολσεβικικών δυνάμεων προς τη Μαύρη θάλασσα ανακαλύπτουν ότι οι Λευκοί αντεπαναστάτες , είναι περισσότερο επικίνδυνοι από τους Κόκκινους μπολσεβίκους και αποφεύγουν με διάφορα προσχήματα μια ουσιαστική συνεργασία. Η ιδέα της «Międzymorze Federation» [3] εγκαταλείπεται σε αναζήτηση πολιτικων περισσότερο ρεαλιστικών. ..................
Για τους Μπολσεβίκους η ανάκτηση της Ουκρανίας , της μεγάλης αυτής σιταποθήκης έχει κεφαλαιώδη σημασία και για τον σκοπό αυτό τρεις στρατιές, του Κιέβου,του  Χαρκόβου και της Βινίτσης επιχειρούν να πνίξουν στο αίμα τους αυτονομιστές Ουκρανούς πριν στραφούν προς τις δυνάμεις της  Επέμβασης  που όπως δείχνουν τα πράγματα  πατούν γερά το πόδι στις βόρειες ακτές της Μαύρης θάλασσας.....
 Σε μια αδυσώπητη μάχη με τον χρόνο ο Τρότσκι, ο Καρνώ της μπολσεβίκικης Επανάστασης[4] αναζητά το τρόπο που θα του επιτρέψει  να συντρίψει τους εχθρούς που επιχειρούν τον κυκλώσουν    καθ ένα χωριστά, πριν προλάβουν να ενωθούν σε κοινό μέτωπο εναντίον του. Έχοντας στη διάθεση του υπερτριπλάσιες δυνάμεις από εκείνες του εχθρού , ειδικά στο Νότο, κάτι τέτοιο φαίνεται απόλυτα εφικτό. Δεν είναι μόνο η υπεροχή σε έμψυχο υλικό. Το γνωστό σαν θωρακισμένο τραίνο του Τρότσκι περισσότερο από στρατιωτική είναι μια πολιτική μηχανή, ένα αποτελεσματικό κέντρο που παράγει πέρα από επιτελικά σχέδια , προπαγάνδα στην αποτελεσματικότερη μορφή της........ Οι μπολσεβίκοι έχουν κατανοήσει την τεράστια δύναμη που κρύβουν μέσα τους οι σύγχρονες τεχνικές για τον έλεγχο και καθοδήγηση των μαζών [5] και από την πρώτη στιγμή επιχειρούν να εκμεταλλευτούν κάθε δυνατότητα.

Είναι αποδεδειγμένο ότι το πιο προσιτό και αποτελεσματικό ιδεολογικό-διαφωτιστικό μέσο επηρεασμού είναι η ζωντανή επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Με γνώμονα τη διαπίστωση αυτή , οι μπολσεβίκοι αξιοποίησαν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τη ζωντανή επαφή με τους ξένους στρατιώτες και ναύτες σε καφενεία και εστιατόρια, στους δρόμους, κλπ. Επίσης διαφωτιστικό υλικό διαδιδόταν σε συναρτήσεις με ξένους στρατιώτες και ναύτες σε διάφορα σπίτια. Αλλά και οι ίδιοι οι Γάλλοι στρατιώτες και ναύτες διέδιδαν μπολσεβίκικο διαφωτιστικό υλικό. Μάλιστα, ένας Γάλλος φαντάρος άφησε πάνω στο γραφείο του συνταγματάρχη του την εφημερίδα Le Communiste.[6] 

Μουράλοφ (αριστερά) με το Τρότσκι στα 1923

Από μόνη της  η ιδεολογική κατήχηση δεν είναι αρκετή .Χρειάζεται να  εμπεδωθεί σε όλα τα επίπεδα η στρατιωτική πειθαρχία.  Ο Τρότσκι, δεν παραγνωρίζει τον αποτελεσματικό ρόλο του περιστρόφου στα χέρια του αποφασισμένου πολιτικού επίτροπου.

Δεν μπορούμε να ελπίζουμε στη διατήρηση της πειθαρχίας αν δεν υπάρχουν περίστροφα. Συνιστώ στους Συντρόφους Μουράλοφ και Πόζερν να κατασχέσουν τα περίστροφα όσων δεν υπηρετούν στο Μέτωπο. 

Είναι η πιο δύσκολη στιγμή της επανάστασης . Είναι η εποχή που η καινούργια αλήθεια αποτελεί μονόδρομο και βγαίνει αποκλειστικά και μόνο μέσα από τις κάννες των όπλων. Είναι η εποχή που το δίκαιο του προλεταριάτου ταυτίζεται διαφεντεύεται και υπερασπίζεται μόνο μέσα από τον επαναστατικό άγραφο νόμο. ....................... 

Αναμνηστική φωτογραφία
λίγο πριν από την εκτέλεση
μπολσεβίκων στρατιωτών

Με κυρίαρχο στόχο την επικράτηση, λευκοί και κόκκινοι ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο στις φρικαλεότητες [7] και από τις 26 Απριλίου 1918 οι μπολσεβίκοι πρώτοι, προσθέτουν ένα ακόμη μέσο πίεσης: την αρχή της συλλογικής ευθύνης.
Δοκιμαστικά εφαρμόζεται σε ακραίες περιπτώσεις φόνων ληστειών και πράξεων απειθαρχίας . Οι υποστηρικτές του μέτρου και στα δύο στρατόπεδα  είναι πάρα πολλοί .Επιπλέον οι  εκτελέσεις των αντιπάλων παίρνουν χαρακτήρα "φιέστας" και η παρουσία σ υυτές  ένστολων και μη θεατών κρίνεται υποχρεωτική.

 Υποσημειώσεις 3ου Κεφαλαίου.

[1]  Πέρα από την πολεμική απειλή εξ ίσου επικίνδυνη είναι η πολιτική εκ μέρους μάλιστα των παλαιών συντρόφων. Στη Βέρνη της Ελβετίας οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές σύντροφοι,παρακολουθούν με ανησυχία όλα όσα διαδραματίζονται μέσα στην Ρωσία. Οι πολιτικές ζυμώσεις που πραγματοποιούνται στη Μόσχα προδικάζουν απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις και αυτοί σε μια προσπάθεια να μειώσουν τις ιδεολογικές συνέπειες από την γέννηση μιας αναπόφευκτης 3ης Διεθνούς βιάζονται να νεκραναστήσουν την 2η εκείνη ακριβώς που«νικημένη από τον οπορτουνισμό» είχε μετατρέψει το Μαρξιστικό κέλευσμα «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» στο καθόλου κολακευτικό «Προλετάριοι όλων των χωρών σκοτωθείτε.» Η σοσιαλιστική ορθοδοξία γίνεται το μήλο της έριδος και από την μία και από την άλλη πλευρά και βαθαίνει το ιδεολογικό χάσμα ανάμεσα στους παλιούς συντρόφους σε τέτοιο βαθμό που ο Βρετανός Εργατικός MacDonald, θα διαπιστώσει όχι άδικα.«Η Δεύτερη Διεθνής είναι το μοναδικό μέσο αμύνης εναντίον του Μπολσεβικισμού πριν προσφύγει κανείς στη δύναμη των όπλων.». Παρά τις προσπάθειες η πραγματοποίηση της νεκρανάστασης της Δεύτερης Διεθνούς(3 Φεβρουαρίου) δεν θα τροχοπεδήσει τις εργασίες για την ανακήρυξη της 3ης που θα ξεκινήσουν στη Μόσχα στις 2 Μαρτίου. Η ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς αποφασίζεται δύο ημέρες αργότερα. Ο Gregory Zinoviev , ο συνταξιδιώτης του Λένιν στο σφραγισμένο τρένο του 1917 είναι ο πρώτος της πρόεδρος. Οι πρώτες πολιτικές θέσεις του Διεθνούς αυτού οργάνου αποκρυσταλλώνονται σε τρεις βασικούς άξονες.1) Αναπόφευκτη αντικατάσταση του Καπιταλιστικού συστήματος με το Κομμουνιστικό κοινωνικό σύστημα 2) Ανάγκη στροφής της προλεταριακής επαναστατικής δράσης για την ανατροπή των αστικών Κυβερνήσεων. 3) Καταστροφή του αστικού Κράτους και αντικατάστασή του από ένα προλεταριακό κράτος σοβιετικού τύπου ικανό να εξασφαλίσει την μεταβίβαση στην Κομμουνιστική κοινωνία.

[2] Ζούκωφ Αναμνήσεις και στοχασμοί Τόμος Α σελ 64

[3] Περισσότερο από ένα Εθνικό κράτος ο Józef Piłsudski ονειρεύεται και δεν το κρύβει μιά «Międzymorze Federation» ,μια ομοσπονδία κρατών ανάμεσα σε δύο θάλασσες, που πέρα από τη Πολωνία θα περιλαμβάνειτόσο τη Λιθουανία όσο την Λευκορωσία και την Ουκρανία. Στα πλαίσια αυτής της δυναμικής οι Πολωνοί συνεχίζουν πιο έντονες τις προσπάθειές τους προς κάθε κατεύθυνσηανιχνεύοντας τις μικρότερες αντιδράσεις. . Μεένοπλες ομάδες και μετρομοκρατικές πρακτικέςπολεμούν για την έξοδό τους στη Βαλτική και την προσάρτηση της ήδη σε ένα μεγάλο βαθμό κατεχόμενης Σιλεσίας . Διατηρώντας από τα μέσα Ιανουαρίουκάτω από τον έλεγχό τουςτην επαρχία του Πόζεν τώραδεν διστάζουν σε κάθε ευκαιρία να συγκρουστούν με τα υπολείμματα μονάδων του γερμανικού στρατού. και τις δυνάμεις των συνοριοφυλάκων (Grenzschutz) οι οποίες επιχειρούν να τους κλείσουν τον δρόμο. Οι Πολωνοί ονειρεύονται περίπατο αλλά η αντίσταση που συναντούν τους υποχρεώνει να πληρώνουν ακριβό τίμημα σε αίμα για κάθε μέτρο γης που καταλαμβάνουν. Πρόθυμοι να διευκολύνουν τον πολωνικό επεκτατισμό πάνω στα γερμανικά εδάφη οι νικητές, στις16 Φεβρουαρίουαξιώνουν από τηΚυβέρνηση Philipp Scheidemann να αναγνωρίσει τα πολωνικά στρατεύματα σαν μέρος του συμμαχικού στρατού. Στο περίφημο μνημόνιό του της 25 Μαρτίου 1919 ο Λόυδ Τζώρτζ καταγγέλλει τον κίνδυνο. «Η πρόταση της Πολωνικής Επιτροπής να υποτάξει 2.100.000 Γερμανούς σε ένα λαό που που κατά τη διάρκεια της ιστορίας του δεν απέδειξε ποτέ την ικανότητά του να αυτοκυβερνηθεί ,θα οδηγήσει κατά την άποψή μου, αργά ή γρήγορα σε πόλεμο πάνω στην Ευρώπη.» Η ανακωχή που επιβάλλεται στις25 Μαΐου 1919 κάνει το έργο των Πολωνών πολύ πιο εύκολο και βαθαίνει το μίσος ανάμεσα στους δύο λαούς.

[4] Στα 1796 ο Καρνώ οργάνωσε τον στρατό της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ανάμεσα στις δύο αυτές επαναστάσεις, τη Γαλλική και τη Ρωσική οι θεαματικές αναλογίες δεν λείπουν αλλά αυτό δεν εμποδίζει την αστική βιβλιογραφία να υμνεί τη πρώτη και να καταδικάζει τη δεύτερη .

[5] Η προπαγάνδα από την πλευρά των λευκών ήταν στα σπάργανα και παρέμεινε τέτοια σε όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου. Σχεδόν όλα τα φιλμ προπαγάνδας περιελάμβαναν σκηνές από στρατιωτικές επιθεωρήσεις και διαφημίζονταν οι παλιές ωραίες εποχές της προπολεμικής Ρωσίας που κανείς δεν επιθυμούσε την επιστροφή.Τα διδακτικού ενδιαφέροντος στιγμιότυπα περιελάμβαναν κάποιο βαθμοφόρο να καταδικάζει σε θάνατο μπολσεβίκους με τον φακό να καταγράφει αδιάλειπτα τη στιγμές της αγωνίας τους είτε στην κρεμάλα είτε στο εκτελεστικό απόσπασμα.Αντίθετα τα φιλμ των μπολσεβίκων απέβλεπαν στο να κερδίσουν τις συμπάθειες των θεατών έστω και με πρωτόγονα ευρήματα .Ένα από αυτά παρουσίαζε την ιστορία του ανώνυμου ρώσου ακτήμονα που τον αποσπούν με την βία από το σπίτι του και την οικογένειά του για να πάει στον πόλεμο και να χύσει το αίμα του για χάρη των καπιταλιστών . Ανάμεσα στα επεισόδια που περιέγραφαν τα παθήματά του εμφανιζόταν ένα χέρι που ανέμιζε ένα κνούτο σε λευκό φόντο και στο τέλος πάλι σε λευκό φόντο εμφανιζόταν μια μικρή κόκκινη κουκίδα που σιγά-σιγά μεγάλωνε και γέμιζε την οθόνη. Στο κέντρο εμφανιζόταν η πεντάλφα και η επιγραφή. Δώστε τα χρήματά σας, δώστε τη ζωή σας για ιερά ιδανικά της Σοβιετικής Δημοκρατίας. H.N.H Williamson: Farewell to the Don, J Day. New York 1971.

[6] Αυγιτίδης Προαναφερόμενο έργο σελ 238

[7] O Ivan Stenbock-Fermor που βρέθηκε να πολεμά στο πλευρό των αντεπαμναστατών στις ΄"Αναμνήσεις " του περιγράφει παραστατικά χαρακτηριστικά εγκλήματα εκδίκησης και αντεκδίκησης των αντιμαχομένων .Σε ένα χωριό των Κοζάκων τα γυναικόπαιδα γίνονται εύκολια λεία για τους απείθαρχους φυγάδες στρατιώτες που κατακλύζουν τα μετόπισθεν . Η δύναμη του ισχυρότερου που ενισχύεται από τη κατανάλωση οινοπνεύματος αμβλύνει τις συνειδήσεις και οι βιασμοί που ακολουθούν αποκορυφώνουν τη φρίκη. Φαίνεται όμως ότι η είδηση εξαπλώθηκε ταχύτατα στα γύρω χωριά και μέσα στην ίδια νύχτα Κοζάκοι επέδραμαν αιφνιδιαστικά εναντίον των εισβολέων ,τους οποίους έπιασαν κυριολεκτικά στον ύπνο. Δεν στάθηκε ιδιαίτερα δύσκολο να τους αφοπλίσουν και στη συνέχεια να τους δέσουν στη σειρά με τις πλάτες πάνω σε φράχτες. Οι γυναίκες κλήθηκαν να αναγνωρίσουν τους βιαστές τους και να αυτοδικήσουν αποκόβοντας οι ίδιες τα γεννητικά τους όργανα με αιχμηρά μαχαίρια. Οι πιο τυχεροί από τους στρατιώτες λιποθύμησαν και έτσι δεν είδαν πως τα πεινασμένα σκυλιά καταβρόχθιζαν με βουλιμία τα ακρωτηριασμένα μέλη, Ένα ακόμα ακραίο περιστατικό ωμής βίας έχει να κάνει με τη σύλληψη αντεπαναστατών από τη πλευρά των μπολσεβίκων . Αφού τους βασάνισαν τους υποχρέωσαν να σκάψουν τρύπες στο χώμα και στη συνέχεια τους έθαψαν σε όρθια στάση αφήνοντας έξω μόνο το κεφάλι. Στη συνέχεια οδήγησαν στο χώρο μια αγέλη από πεινασμένα γουρούνια. (Ivan Stenbock-Fermor MEMOIRS OF LIFE IN OLD RUSSIA,WORLD WAR I, REVOLUTION, AND IN MIGRATION Completed in Palo Alto, California,1976

(Επιστροφή)