Μακρινή μορφή για τα μάτια μας αυτή του ιππότη. Μορφή ανέγγιχτη, ωστόσο, που έχει θριαμβεύσει απέναντι στις ύβρεις των ανθρώπων και του χρόνου, προστατευμένη από τις μυστικές περιπλανήσεις της νοσταλγίας. Ακατανίκητα όνειρα ιπποτισμού συνεχίζουν να λαγοκοιμούνται στις καρδιές των μικρών αγοριών. Ομοίως, στις καρδιές των μικρών κοριτσιών ανασκιρτά το μυστηριώδες όνειρο του έρωτα, όταν ανακαλύπτουν το μύθο της Ιζόλδης με τα ξανθά μαλλιά.
Ο έρωτας και οι ονειροπολήσεις των μικρών κοριτσιών δεν μας απομακρύνουν και πολύ απ' την ιστορία και την ερμηνεία της. Τίποτα δεν είναι πιο αποκαλυπτικό ως προς τη φύση ενός λαού απ' τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον έρωτα. Εάν η καθαρά φυσική λειτουργία της σεξουαλικότητας δεν γνωρίζει σύνορα, ο έρωτας, αυτός, δεν διαχωρίζεται καθόλου απ' την κουλτούρα και κατά συνέπεια απ' την ψυχή των λαών. Η εικόνα της γυναίκας στη γη του Ισλάμ ή στην Κίνα δεν είναι αυτή που αποκαλύπτει ο μύθος της ωραίας Ελένης, αυτός της Ανδρομάχης ή της Πηνελόπης, αυτός της Βρουνχίλδης ή της Γκουίνεβιρ, τα μυθιστορήματα του Κρετιέν ντε Τρουά ή τα ποιήματα της Λουίζ Λαμπέ. Ακόμα κι αν βασανίσουμε τα κείμενα, το πνεύμα της Σεχραζάντ δεν θα 'ναι ποτέ όμοιο μ' αυτό της Μαρί ντε Φρανς. Όσο η μορφή του ιππότη, άλλο τόσο και η ιδέα του έρωτα διακρίνουν το πνεύμα των Ευρωπαίων. Όχι το ευτελές σεξ ως καταναλωτικό αγαθό, αλλά αυτή η μαγική και φωτεινή δύναμη, ήδη παρούσα σε μερικές στροφές της Οδύσσειας, στην ποίηση της Σαπφούς και σε πολλούς κελτικούς και γερμανικούς μύθους, των οποίων ο ιπποτικός έρως υπήρξε η πιο τελειοποιημένη έκφραση.
Ο έρωτας και οι ονειροπολήσεις των μικρών κοριτσιών δεν μας απομακρύνουν και πολύ απ' την ιστορία και την ερμηνεία της. Τίποτα δεν είναι πιο αποκαλυπτικό ως προς τη φύση ενός λαού απ' τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον έρωτα. Εάν η καθαρά φυσική λειτουργία της σεξουαλικότητας δεν γνωρίζει σύνορα, ο έρωτας, αυτός, δεν διαχωρίζεται καθόλου απ' την κουλτούρα και κατά συνέπεια απ' την ψυχή των λαών. Η εικόνα της γυναίκας στη γη του Ισλάμ ή στην Κίνα δεν είναι αυτή που αποκαλύπτει ο μύθος της ωραίας Ελένης, αυτός της Ανδρομάχης ή της Πηνελόπης, αυτός της Βρουνχίλδης ή της Γκουίνεβιρ, τα μυθιστορήματα του Κρετιέν ντε Τρουά ή τα ποιήματα της Λουίζ Λαμπέ. Ακόμα κι αν βασανίσουμε τα κείμενα, το πνεύμα της Σεχραζάντ δεν θα 'ναι ποτέ όμοιο μ' αυτό της Μαρί ντε Φρανς. Όσο η μορφή του ιππότη, άλλο τόσο και η ιδέα του έρωτα διακρίνουν το πνεύμα των Ευρωπαίων. Όχι το ευτελές σεξ ως καταναλωτικό αγαθό, αλλά αυτή η μαγική και φωτεινή δύναμη, ήδη παρούσα σε μερικές στροφές της Οδύσσειας, στην ποίηση της Σαπφούς και σε πολλούς κελτικούς και γερμανικούς μύθους, των οποίων ο ιπποτικός έρως υπήρξε η πιο τελειοποιημένη έκφραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου