Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

ΠΟΛΥΒΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ:Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

25. Η ΦΗΜΗ
Εκίνησε το ατμώδες χέρι του, και απεκαλύφθη εμπρός μου ένα δένδρον εντελώς ξηρόν.
Γύρω εις την βάσιν του ευρίσκετο ένας σωρός από νομίσματα, που τα εσκέπαζεν επίμονα η σκιά του δένδρου.
Εις την κορυφήν ευρίσκετο μία γυναίκα πολύ παράξενη, μία τερατώδης χίμαιρα· είχεν ένα κεφάλι με χίλια στόματα, που εσάλπιζον με χιλίας σάλπιγγας. Ούτε όρασιν είχεν, ούτε ακοήν. Μόνον στόματα, και παντού στόματα, που επανελάμβανον διαρκώς :«Ο Ζακχαίος ανέβη επί! της συκομορέας».
Είπα εις τον Δαίμονα :— Δεν θα επίστευα πως ο θεός θα ετολμούσε να δημιουργήση και ένα τέτοιον τέρας. Δια ποίον Ζακχαίον ομιλεί;— Αυτή είνε η Φήμη, που σαλπίζει την δόξαν του ανθρώπου, και την εδημιούργησε κάποιος θεός εις στιγμάς παραφροσύνης ή μέθης. Βλέπεις το δένδρον αυτό; είνε μία απλουστάτη συκομορέα, επάνω εις την οποίαν ανέβη ο Ζακχαίος δια να ίδη τον Ιησούν, επειδή ήτο πολύ βραχύσωμος. Ο Ζακχαίος ήτο και άρχων και πλούσιος, είπε δε εις τον Ιησούν : «Κύριε, ιδού! δίδωμι το ήμισυ των υπαρχόντων μου εις τους πτωχούς, και ει τίνος εσυκοφάντησα, αποδίδωμι τετραπλούν».
»Ιδού ο χρυσός που έδωκε, λησμονημένος εις την ρίζαν του δένδρου· εκείνο όμως που δεν ελησμονήθη, και το διηγούνται όλοι από γενεάς εις γενεάν, είνε ότι ανέβη εις μίαν συκομορέαν! Ευτυχής θνητός! εάν ήτο ολίγα εκατοστά υψηλότερος, η Φήμη δεν θα κατεδέχετο να σαλπίση την ασήμαντον αυτήν λεπτομέρειαν από τήν κορυφήν της συκομορέας. Και ακόμη ποίος θα ετολμούσε να εγγυηθή ότι, εάν το δένδρον δεν ήτο συκομορέα και ήτο κυπαρίσσι, θα επετυγχάνετο το ίδιον αποτέλεσμα; Χάρις εις την συκομορέαν αυτήν, κατωρ-θώθησαν δύο αξιοσημείωτα πράγματα : Ο Ζακχαίος είδε τον Ιησούν, και είδε τον Ζακχαίον όλος ο κόσμος!
Δεν επίστευσα, μολονότι ο θόρυβος των σαλπίγγων ετάραττε την ακοήν μου και επανελάμβανε διαρκώς : «Ο Ζακχαίος ανέβη επί της συκομορέας»! Ο Δαίμων εκατάλαβε την δυσπιστίαν μου και υπέλαβε;—
Δεν υπάρχει γελοιωδεστέρα θεότης από την Φήμην. Υπήρχεν εις την Έφεσον ένας θαυμάσιος ναός της Αρτέμιδος, που εθεωρείτο ένα από τα θαύματα του κόσμου. Πόσοι άνθρωποι γνωρίζουν ποίος τον έκτισε; Ποίος όμως δεν γνωρίζει ότι τον έκαυσεν ο Ηρόστρατος; Μάθε ότι η ασφαλεστέρα αθανασία, που ημπορεί να δημιουργήση ένας θνητός, είνε το γελοίον και το αίσχος. Εξ άλλου δε την βοηθεί και κάποια γελοία συνθήκη που λέγεται «κοινωνική θέσις».
Και επρόσθεσε το Φάσμα γελών σαρδονικά :
— Τώρα θα ιδής και θα πιστεύσης. Λάλησε δυνατά! Ελάλησα δυνατά.
Με ανέβασε κατόπιν εις ένα ύψος και είπε :
— Τώρα λάλησε αδύνατα.
Τότε εκατάλαβα. Ελάλησα δυνατά από πολύ χαμηλά, και δεν με ήκουσε κανείς· ελάλησα αδύνατα από πολύ υψηλά, και με ήκουσαν όλοι!...



 
 






 

 

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΦΩΣΤΙΝΗ: Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗ ΡΩΣΣΙΑ

                   
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1
Μερικαί  διευκρινίσεις      
5
2
Προλεγόμενα
7
3
Το μεγάλο ταξίδι          
9
4
Το  πρωτοχρονιάτικο   δώρο
11
5
13
6
Έχετε  γεια,   Βρασνά
16
7
Τα ζωντανά ερείπια   
18
8
Η Ελλάς δεν θα πεθάνη ποτέ        
19
9
Δάκρυα καΐ στοχασμοί
21
10
Το πονετικό  τραγούδι
23
11
Έχετε γεια, γλυκεία   μας Πατρίδα     
25
12
Τα ψόφια θεριά και οι δάφνες του Αβέρωφ
28
13
33
14
36
15
Η δόνησις των καρδιών εξακολουθεί     
39
16
Ο  Βόσπορος      
44
17
Η Μαύρη θάλασσα
46
18
Η ταραγμένη χώρα        
49
19
Τα ξενητεμένα παιδιά της Πατρίδος        
50
20
Η παγωμένη πόλις         
52
21
Μαύρη δυστυχία        
55
22
Ο Μητροπολίτης Πλάτων
57
23
Πρίγκηπες πεινούν
59
24
Ένας Δεσπότης θρηνεί στα ερείπια
62
25
Οι κακοποιοί θα ενθυμούνται  τον  Ελλην. στρατόν
67
26
Έχω εμπιστοσύνην εις τον στρατόν μου
68
27
Ό Υπολοχαγός Κορώνης ανδραγαθεί     
70
28
Το μόνο, που  φοβήθηκα       
71
29
Ή κηδεία 32 ρώσσων αξιωματικών
75
30
Ο Επίσκοπος Βαρλαάμ ζωγραφίζει την κατάστασιν    
77
31
Ο κόσμος συγκινείται     
79
32
Ο δυστυχισμένος λαός          
80
33
Ο έσχατος εκφυλισμός        
82
34
Τα όργανα των μπολσεβίκων      
85
35
Κάτω και η Εκκλησία
86
36
Tι ανεκούφίζε το στρατό μας      
89
37
Η Οδησσός Ελληνική   
90
38
Πολύτιμα κειμήλια
91
39
Πάντα τα έθνη κροτήσατε χείρας
95
40
Τρέλλα ενθουσιασμού      
98
41
Ένα λιμάνι γηρασμένων ψυχών  
103
42
Μια μεγάλη ψυχή κουρασμένη     
105
43
Τιμή στους εθνικούς ευεργέτες    
105
44
108
45
Και άλλα μελανά σημεία
110
46
Σημεία λευκά
111
47
Όχι μόνον λόγια
113
48
Οι  Έλληνες φοιτηταί      
114
49
Τί κρύβουν μέσα τους οι παρθενικές καρδιές   
116
50
Το χάσμα       
116
51
Ανάμεσα ατούς εργάτες
118
52
Τρέλλα ένθουσιασμού
120
53
Και άλλη συγκίνησις  
123
54
Μια μεγαλειώδης χειρονομία του Συν)ρχου μας
124
55
Κανείς δεν μπόρεσε ν' ανθέξη      
129
56
Οι πρόσφυγες του Πόντου    
130
57
Η αριστοκρατία του Πνεύματος  
132
58
Ο Γκιώνης    
134
59
Αξίζει το βασίλειον αυτό να γείνη  μεγάλο
138
60
Τί εμπόδια ορθώθηκαν εμπρός στο στρατό μας
139
61
Ο ρόλος μερικών Ρώσσων στρατηγών  
141
62
Πώς διοικούσαν οι Γάλλοι     
146
63
Πώς απεφασίσθη η εκστρατεία της Χερσώνος
147
64
Απέναντι ενός διαβοήτου κακούργου    
150
65
Τα στρατηγικά λάθη     
151
66
Ένα δριμύ έγγραφον    
152
67
Το ξεχείλισμα του πόνου  
153
68
Ένα παραλήρημα αρρώστου
159
69
Το λιμάνι της παρηγοριάς     
164
70
Έφθασε το έβδομο
167
71
Ημέρα αγωνίας
168
72
Ο πρώτος νεκρός   
171
73
Στο Βασιλίνοβο           
175
74
Ανάμεσα στους τραυματίας της Χερσώνος  
186
75
Η θρυλική μάχη της Χερσώνος      
191
76
Μία ημέρα προ της επαναστάσεως
195
77
Μία τηλεφωνική συνδιάλεξις  
199
78
Ημέρα πρώτη της μάχης      
202
79
Κυριακή 17—2—1919
203
80
Ημέρα δευτέρα 18—2—1919
209
81
Ημέρα τρίτη  19—2 — 1919    
211
82
Ημέρα τετάρτη  20—2—1919
212
83
Ημέρα πέμπτη  21—2—1919
214
84
Ημέρα έκτη Παρασκευή 22—2—1919    
215
85
Μία υπερτάτη αυτοθυσία      
219
86
Ημέρα έβδομη   23—2—1919        
220
87
Ημέρα τελευταία   της θρυλικής μάχης 
223
88
Χριστέ μου, βοήθα μας          
225
89
Να αποθάνωμεν σαν Έλληνες     
228
90
Το χέρι του θεού
230
91
Οι   ήρωες      
234
92
Πένθος και   δάκρυα     
236
93
Ο ουρανός αρχίζει να γίνεται πιο μολυβένιος
242

94
Άφθαστοι ηρωισμοί και εκατόμβαι   
242
95
Η κατάστασις χειροτερεύει   
244
96
Τιμή εις τούς ήρωας
249
97
Παράπονα και δικαίωσις       
252
98
Νέα   μεγάλη δοκιμασία των στρατιωτών μας
254
99
Σταυρός πιστών το στήριγμα  
256
100
Νέες τιτανομαχίες των στρατιωτών μας   
257
101
Και πόλεμος νεύρων      
258
102
Ο θρυλικός Διοικητής του 34ου Συντάγματος ανακαλείται εις την Πατρίδα.  Γενική συγκίνησις εις το Σύνταγμα
260
103
Η κατάστασις απελπιστική     
265
104
Δύο περιστατικά πού συγκλονίζουν 
266
105
Το πλωτόν Νοσοκομείον ξεκινά
268
106
Τα τελευταία δραματικά γεγονότα της Οδησσού
269
107
Μία κάθοδος των Μυρίων      
271
108
Επίλογος
271