Ρ.Α. ΣΤΕΪΝΓΚΕΡ: TΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΑΡΧΗ ΚΑΙΤΕΛ.

Το δικαστήριον αναφέρει ότι ο κατηγορούμενος Κάιτελ είναι υπεύθυνος δια την παραβίασι όλων των σημείων της κατηγορίας. Από το 1935 έως το Φεβρουάριο του 1938, επί υπουργίας του εκκαθαρισθέντος Μπλόμπεργκ, ο κατηγορούμενος Κάϊτελ, ήταν Γενικός Διευθυντής του υπουργείου Εθνικής Α­μύνης.

Όταν μετά την εκκαθάρισι του στρατού το 1938, ο Χί­τλερ ανέλαβε Γενικός Αρχηγός όλων των ενόπλων δυνά­μεων της Γερμανίας, ωνόμασε τον κατηγορούμενο Κάιτελ Αρχηγό του Ανωτάτου Αρχηγείου του Γερμανικού στρατού.

Τον επόμενο χρόνο ο κατηγορούμενος Κάιτελ έγινε μέ­λος του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου, μέλος του Συμβουλίου των Υπουργών και Στρατάρχης.

Ο κατηγορούμενος Κάιτελ, ενώ ως έμπιστος στρατιωτι­κός σύμβουλος του Χίτλερ έλαβε μέρος εις την προετοιμα­σία όλων των επιθετικών πολέμων. Ισχυρίζεται ότι η δύναμίς του εις το στρατό ήταν περιορισμένη, διότι εκείνος ο οποίος ερρύθμιζε τα πάντα, ήταν ο ίδιος ο Χίτλερ.

Εκ των στοιχείων αποδεικνύεται, ότι ο κατηγορούμενος Κάιτελ ήτο παρών εις τη συνομιλία Χίτλερ - Σούσνικ. και ήταν αυτός ο οποίος ειδοποίησε το Χίτλερ δια το δημοψήφι­σμα, το οποίον προετοίμαζε ο Σούσνικ.

Ο κατηγορούμενος Κάιτελ ήταν παρών και εις την συνομιλία Χίτλερ - Χάχα, εις την οποίαν κατόπιν εκβιασμού ο Χάχα υπέκυψε εις τις αξιώσεις του Χίτλερ.

Την 21η Απριλίου 1938 ο Κάιτελ, ήταν εκείνος ο οποίος προετοίμασε την απόπειρα δολοφονίας του Γερμανού Πρεσβευτού εις την Πράγα, δια να δημιουργηθή η αιτία επι­θέσεως των Γερμανικών στρατευμάτων κατά της Τσεχοσλο­βακίας. Και όταν, την 30η Μαΐου 1938 ο Χίτλερ εδήλωνε ότι: «Η οριστική μου απόφασις είναι να καταληφθή στρατιωτι­κώς η Τσεχοσλοβακία», ο κατηγορούμενος Κάιτελ υπέγρα­ψε τη διαταγή της επιθέσεως κατά της Τσεχοσλοβακίας.

Ο κατηγορούμενος Κάιτελ ήταν σύμφωνος με τη διαταγή του Χίτλερ της 23ης Μαΐου 1939, περί καταλήψεως της Πολωνίας και έλαβε μέρος εις την σύσκεψι της 12ης Δεκεμ­βρίου 1939, δια την προετοιμασία της επιθέσεως κατά της Νορβηγίας και Δανίας, εις την οποία παρευρίσκοντο εκτός του Χίτλερ και οι κατηγορούμενοι Ρέντερ και Γιοντλ.
Όταν ο Χίτλερ μετά τη διαταγή της επιθέσεως κατά της Πολωνίας, την 23η Μαΐου 1939, εδήλωσε ότι έπαυσε να σέβε­σαι την ουδετερότητα της Νορβηγίας, Βελγίου και Ολλανδίας, ο κατηγορούμενος Κάιτελ, όχι μόνον ήτο σύμφωνος μα­ζί του, αλλά διέταξε και την προετοιμασία των στρατιωτι­κών δυνάμεων, δια την κατάληψι των χωρών αυτών.
Η επίθεσις κατά της Ολλανδίας ανεβλήθη δέκα επτά φορές και τελικώς, όταν επραγματοποιήθη, την άνοιξι του 1940, η διαταγή είχε τις υπογραφές των κατηρουμένων Κάι­τελ και Γιόντλ.
Ο κατηγορούμενος Κάιτελ, όχι μόνο εξέδωσε και υπό­γραψε τη διαταγή της επιθέσεως κατά της Νορβηγίας, αλ­λά έλαβε μέρος και ίδιος εις την προετοιμασία της επιθέσεως αυτής.
Τον Νοέμβριο του 1940 ο Χίτλερ εν συνεργασία με τον Κάιτελ έλαβε την απόφασι της καταλήψεως της Ελλάδος και Γιουγκοσλαβίας και όταν τον Μάρτιο του 1941 ο Χίτλερ εκάλεσε τον Ρέντερ και του εδήλωσε ότι είναι απόλυτος ανάγκη να καταληφθή η Ελλάς, ο Κάιτελ ήτο παρών. Παρών επίσης ήτο και όταν ο Χίτλερ την 20η Μαρτίου διέταξε την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας.
Ο κατηγορούμενος Κάιτελ ισχυρίζεται ότι ήτο αντίθετος  με τη διαταγή της εισβολής εις την Σοβιετική Ένωσι, διότι  η διαταγή αυτή παραβίαζε το υπογραφέν σύμφωνον μη επιθέσεως.
        Η πραγματικότης είναι ότι ο κατηγορούμενος Κάιτελ δεν έφερε καμμιά αντίρρησι και τούτο αποδεικνύεται εκ του γεγονότος ότι ο ίδιος την 18η Δεκεμβρίου 1940 υπέγραψε τη διαταγή της προετοιμασίας του σχεδίου «Βαρβαρόσσα», την 6η Ιουνίου 1941 ολοκλήρωσε την προετοιμασία του σχεδίου, την 14 Ιουνίου ανεκοίνωσε εις τους στρατηγούς τις λεπτομέρειες της επιθέσεως και την 16η Ιουνίου εξέδωσε τη διαταγή της επιθέσεως κατά της Σοβιετικής Ενώσεως.
Την 4η Αυγούστου 1942 εξεδόθη διαταγή του Χίτλερ δια την παράδωσι όλων των κρατουμένων αλεξιπτωτιστών εις την ΕΣ-ΝΤΕ. Η διαταγή αυτή εξετελέσθη κατόπιν επεμβάσεως του κατηγορουμένου Κάιτελ ο οποίος εβεβαίωσε ότι η διαταγή αυτή ήτο γνησία.

'Οταν το Ανώτατον αρχηγείον των ενόπλων δυνάμεων, αρχηγός του οποίου ήτο ο Κάιτελ, την 8η Σεπτεμβρίου 1941 δια διαταγής ενέκρινε την βάρβαρη και απάνθρωπη μεταχείρησι των Ρώσσων αιχμαλώτων πολέμου, ο Ναύαρχος Κανάρης απέστειλε εις τον Κάιτελ έγγραφο εις το οποίον ανέφερε ότι η ΕΣ - ΝΤΕ δεν έχει κανένα δικαίωμα να αναμιγνύεται εις τα ζητήματα των αιχμαλώτων πολέμου.

Εις το έγγραφο αυτό απήντησε ο ίδιος ο Κάιτελ την 23η Σεπτεμβρίου ως εξής: «Οι ιδέες αυτές είναι σωστές όταν πρόκειται δια έναν ιπποτικό πόλεμο. Ο πόλεμος όμως αυτός είναι «ολοκληρωτικός πόλεμος» ο οποίος σκοπόν έχει την κα­ταστροφή του κοινωνικού συστήματος και εγώ συμφωνώ α­πολύτως με τα λαμβανόμενα μέτρα». Εις το δικαστήριο ισχυρίζεται ότι συμφωνούσε με την άποψι του Κανάρη αλλά υποχρεώθη υπό του Χίτλερ να απαντήση όπως απάντησε.

Ο κατηγορούμενος Κάιτελ εν συνεργασία με τον επίσης κατηγορούμενον Ρόζεμπεργκ προετοίμασαν και έθεσαν εις εφαρμογή το σχέδιο της λεηλασίας του τεχνικού πλούτου των κατεχομένων χωρών.

Ο Λάουζεν απεκάλυψε ότι ο Κάιτελ ήταν εκείνος ο οποί­ος την 12η Σεπτεμβρίου 1939 διέταξε την εξόντωσι των πλουσίων και μορφωμένων Εβραίων και Πολωνών.

Συμφώνως με τις αποκαλύψεις του Λάουζεν, ο Χίτλερ την 20η Οκτωβρίου 1939 απευθυνόμενος προς τον Κάιτελ είπε: «Οι Πολωνοί επιστήμονες και μορφωμένοι πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως σκλάβοι εργάτες. Με το τρόπο αυτό θα τους εμποδίσουμε να αναλάβουν την καθοδήγησι του Πολωνικού λαού.

Ο Κάιτελ ισχυρίζεται ότι δεν ενθυμείται αυτή τη συνο­μιλία, παραδέχεται όμως ότι η πολιτική αυτή εφηρμόσθη εις την Πολωνία,κατόπιν προσωπικής εντολής του Χίτλερ.

Την 16η Σεπτεμβρίου 1941 ο κατηγορούμενος Κάιτελ διέταξε,τις στρατιωτικές αρχές κατοχής των Σοβιετικών εδαφών, να εκτελούν 50-100 ομήρους κομμουνιστάς δια κάθε Γερμανό στρατιώτη που θα δολοφονήται. Η διαταγή του δε αυτή αναφέρει το εξής χαρακτηριστικόν : «Η ζωή των κομ­μουνιστών και όλων των Σοβιετικών πολιτών δεν έχει καμμιά αξία".

Μια άλλη διαταγή την οποία εξέδωσε την 1η Οκτωβρίου 1941 προς τους στρατιωτικούς διοικητάς αναφέρει τα εξής «Δια να σταματήσουν τα σαμποτάζ και οι εχθρικές ενέρ­γειες των πολιτών των κατεχομένων χωρών, κατά των Γερ­μανικών στρατευμάτων, οι στρατιωτικοί διοικηταί πρέπει να μη διστάζουν να χρησιμοποιούν το μέτρο της εκτελέσεως των ομήρων".

Όταν ο Χίτλερ έλαβε την αναφορά του στρα­τιωτικού Διοικητού της Νορβηγίας Τερμπόβεν η οποία έλεγε : «Δια να έχουν αξία οι προτάσεις Κάιτελ νομίζω ότι, οι οικογένειες των πολιτών εκείνων οι οποίοι συμμετέχουν εις εχθρικές πράξεις κατά των Γερμανικών στρατευμάτων, δεν πρέπει να μεταφέρωνται εις τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αλλά να εκτελούνται αμέσως»,εκάλεσε τον Κάιτελ να τον συμβουλευτή. Ο κατηγορούμενος Κάιτελ μετά την ανάγνωσι της αναφοράς αυτής απήντησε αδιστάκτως:«Συμφωνώ απολύτως. Το μέτρο αυτό είναι το καλύτερον».

Την 12η Μαΐου 1941, πέντε εβδομάδες πριν από την επίθεσι κατά της Σοβιετικής Ενώσεως, ο Χίτλερ κατόπιν προ­τάσεως του κατηγορουμένου Κάιτελ εξέδωσε διαταγή βάσει της οποίας τα Γερμανικά στρατεύματα έπρεπε να εκτελούν τους πολιτικούς κομμισαρίους και όλα τα συλλαμβανόμενα κομμουνιστικά στελέχη. Ο Κάιτελ παρεδέχθη ότι η διαταγή αυτή εκοινοποιήθη προς όλες τις στρατιωτικές μονάδες, οι οποίες επρόκειτο να λάβουν μέρος εις την επίθεσι κατά της Σοβιετικής Ενώσεως.

Η διαταγή της 13ης Μαΐου 1941 η οποία ανέφερε ότι: «Όλα τα ύποπτα πολιτικά πρόσωπα πρέπει να εκτελούνται άνευ δίκης, από τους Γερμανούς, στρατιώτες, οι οποίοι δεν πρέπει να τιμωρούνται δια τυχόν υπερβασίες", έφερε την υπογραφή του Κατηγορουμένου Κάϊτελ.

Καίτοι τα έγγραφα των διαταγών αυτών κετεστράφησαν αργότερα, όμως οι διαταγές δεν έπαυσαν να ισχύουν.
Έτσι βάσει των διαταγών αυτών, οι Γερμανοί στρατιώ­τες είχαν το δικαίωμα να βασανίζουν και να εκτελούν αθώ­ους πολίτες, χωρίς να τιμωρούνται.
Μια άλλη διαταγή του Κάιτελ ανέφερε ότι, «οι Ρώσσοι αιχμάλωτοι πολέμου πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως εργάτες, εις την πολεμική βιομηχανία, ενώ οι Γάλλοι, Ολλανδοί και Βέλγοι εις τη κατασκευή των οχυρωματικών έργων του Ατ­λαντικού.
Όταν ο Χίτλερ την 4η Ιανουαρίου 1944 διέταξε τον Σάουκελ να εξεύρη 4.000.000 νέους εργάτες, ο κατηγορούμε­νος Κάιτελ ήτο παρών.
Η υπεράσπισις υπεστήριξε ότι ο κατηγορούμενος Κάίτελ εξετέλεσε όλες αυτές τις πράξεις, διότι ήτο υποχρεωμένος ως στρατιωτικός να εκτελεί τις διαταγές των ανωτέρων του. Όμως το άρθρον 8 των κανόνων του διεθνούς δικαίου αναφέρει ότι: «οι διαταγές των ανωτέρων έστω και εάν εδόθη­σαν και από τον ίδιο τον Χίτλερ, δεν αναγνωρίζονται ως ελαφρυντικόν, εάν έγιναν αιτία να διαπραχθούν εγκλήματα πο­λέμου ή εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητος».
Το δικαστήριον αποφασίζει ότι ο κατηγορούμενος Κάιτελ είναι υπεύθυνος και δια τα τέσσερα σημεία της κατηγορίας.

Σχετικό: KEITEL W: THE LAST DAYS UNDER ADOLF HITLER

ΡΑΙΗΜΟΝ ΚΑΡΤΙΕ: ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΑΓΧΟΝΕΣ ΣΤΗ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ.

 

O Aγγλος Δικαστής Μπίρκετ
διαβαζει την απόφαση του
δικαστηρίου.

Στις 15 Οκτωβρίου ,η διάσκεψη του Παρισιού λύεται μέσα σε μια ανθοδέσμη μελιστάλαχτης υποκρισίας. Πριν από την αυγή της ίδιας ημέρας είχαν απαγχονισθεί οι κατάδικοι της Νυρεμβέργης. Η εξιστόρηση αυτής της ιστορίας ανήκει στην ιστορία του πολέμου. Δεν ανήκει στην μεταπολεμική ιστορία ,παρά μόνο σε ότι αφορά το θέαμα που προσέφερε. Θέαμα θλιβερό. Η ατέλειωτη διαδικασία και η συζήτηση γύρω από εγκλήματα, είτε πολύ αμφίβολα, είτε πολύ κατάφωρα ,απάμβλυνε το ενδιαφέρον και αποκοίμισε την προσοχή. Και τα δυό ξύπνησαν πάλι με την έκδοση της απόφασης. Διαβάστηκε την 1 Οκτωβρίου. Οι κατηγορούμενοι οδηγήθηκαν ένας-ένας στα εδώλια όπου νύσταζαν όλοι μαζί επί δέκα μήνες και άκουσαν τον λόρδο δικαστή Λώρενς να ανακοινώνει τις ποινές τους. Τρεις, ο Πάπεν, ο Σαχτ, ο Φρίτσε ,απηλλάγησαν. Επτά, ο Ες , Ο Φουνκ, Ο Ράιντερ, ο Σίραχ, ο Σπέερ, ο Νόυρατ, ο Νταίνιτς ,καταδικάσθηκαν σε ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη. Ένδεκα άκουσαν την θανατική τους καταδίκη. Είναι οι : Άρτουρ Ζάυς- Ινγκβαρτ, Φριτς Ζάουκελ, Γιούλιους Στράιχερ, Χανς Φρανκ,"Γκενεραλόμπερστ" ,Άλφρεντ Γιολντ, Βίλχελμ Φρικ, Ερνστ Καλτενμπρούννερ, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, "Γκενεραλφελντμάρσαλ" ΒίλχελμΚάιτελ, Γιοακίμ φον  Ρίμπεντροπ και "Ράιχμαρσαλ" Χέρμαν Γκαίρινγκ. Μόνο ο Σοβιετικός δικαστής διατύπωσε μια διαφωνία : Ήθελε να τους κρεμάσει όλους αδιακρίτως. Όλοι οι καταδικασθέντες απηύθυναν μια αίτηση χάριτος στην Διασυμμαχική Επιτροπή Ελέγχου. Μερικοί ζήτησαν να τροποποιηθεί η ποινή τους. Άλλοι ζήτησαν απλώς να εκτελεσθούν διά τουφεκισμού. Ο μέγας ναύαρχος Ερνστ Ράιντερ ζήτησε και αυτός μια ''χάρη'' : να μετατρέψουν την ποινή της καθείρξεώς του σε θανατική. Καμιά συνέχεια δεν δόθηκε σε αυτές τις αιτήσεις. Αλλά ο Αϊζενχάουερ,που βρισκόταν σε κυνήγι στην Σκωτία, έμεινε κατάπληκτος για την καταδίκη του Κάιτελ : ''

Ο αρχιδήμιος της Νυρεμβέργης Τζων Γουντς

Η περίπτωση ενός στρατιώτη είναι ειδική...'' είπε. Στις 14 Οκτωβρίου,στις 9 το βράδυ,καθένας από τους καταδικασθέντες γεύτηκε μέσα στο κελί του το τελευταίο του δείπνο : Ένα λουκάνικο,μια φέτα παγωμένο κρέας, πατατοσαλάτα,μαύρο ψωμί και τσάι. Μετά,τα φώτα σβήνουν. Πάνω από τα ερείπια της Νυρεμβέργης φυσάει ένας πρώιμος φθινοπωρινός άνεμος, υγρός και παγερός. Στο προαύλιο της φυλακής, ο επιλοχίας Τζων Τζ. Γουντς, 43 ετών, από το Σαν Αντόνιο του Τέξας, αρχιδήμιος του στρατού των ΗΠΑ, με πείρα 347 απαγχονισμών σε 15 χρόνια, έχει στήσει τρία μαύρα ικριώματα, στα οποία παρέταξε ένδεκα θηλιές από κανναβένιο σχοινί που αγόρασε ο ίδιος από την Αγγλία. Η μία από τις ένδεκα θηλιές είναι περιττή. Βεντέτα της δίκης, ο Γκαίρινγκ θα ήταν ο πρώτος στην μακάβρια πομπή. Στην 1 η ώρα το πρωί, όταν ο συνταγματάρχης Ρόυ Ρίτσαρντσον, διοικητής της φυλακής μπήκε στο κελί του, ο Ράιχμάρσαλ πέθαινε. Αποχαιρετώντας την γυναίκα του Έμυ,της είχε πει : ''Αυτοί οι ξένοι δεν πρόκειται να με κρεμάσουν εμένα.'' Κανείς δεν ξέρει ακόμη πως κατόρθωσε να κρύψει το λυτρωτικό δηλητήριο. Λίγα λεπτά αργότερα, διασχίζει την αυλή ο Ρίμπεντροπ, με τα χέρια δεμένα, κάτω από το φως των προβολέων.


Ο αέρας ανεμίζει τα μαλλιά του. Πριν του περάσουν το σχοινί στον λαιμό ,λέει αυτά τα λόγια : ''Η τελευταία μου ευχή είναι η συμφιλίωση Ανατολής και Δύσεως..'' . Στη 1 και 11 αιωρείται στο κενό και στην αιωνιότητα. Σειρά έχει ο στρατάρχης Κάιτελ. Εμφανίζεται με στολή, με μπότες, καλοχτενισμένος, σαν να πηγαίνει σε επιθεώρηση. Ήταν μια μέτρια προσωπικότητα, ο στρατιωτικός υπηρέτης του Χίτλερ, αλλά ξέρει να πεθαίνει. Η σκάλα της δεύτερης κρεμάλας τρίζει κάτω από το αποφασιστικό βήμα του. ''Πάνω από 2.000.000 Γερμανοί στρατιώτες πέθαναν για την πατρίδα'' φωνάζει, ''τώρα είναι η σειρά μου. Πηγαίνω να βρω τους γιους μου''. Η τρίτη αγχόνη είναι για τον αρχηγό της Γκεστάπο Καλντεμπρούννερ. Έπειτα ο δήμιος ξαναγυρίζει στην πρώτη,που απελευθερώθηκε από το πτώμα του Ρίμπεντροπ,για να κρεμάσει αυτόν που ήταν ο ανταγωνιστής εκείνου στην διεύθυνση των Εξωτερικών Υποθέσεων του Γ' Ράιχ : του φιλοσόφου Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ. Πηγαίνει χωρίς να ξεσφίξει τα δόντια του. Ο Φρανκ και ο Φουνκ κραυγάζουν : ''Heil Deutschland !''. Έπειτα ο Στράιχερ :'' Heil Hitler !''. Ήταν η μόνη φορά που ακούστηκε αυτό το όνομα στην αυλή των εκτελέσεων. Η πομπή των μελλοθανάτων κλείνει με τον Ζάουκελ ,τον Γιοντλ και τον Ζάυς- Ινγκβαρτ. Ο θάνατος του τελευταίου διαπιστώθηκε στις 2:57'. Ο επιλοχίας Γουντς εκφράζει την ικανοποίησή του : '' Δέκα άνθρωποι σε 103 λεπτά. Καθόλου άσχημα''. Ο άνεμος πέφτει. Η αυγή χαράζει ολοκάθαρη. Τα πτώματα του δηλητηριασμένου και των κρεμασμένων καίγονται στο δημοτικό κρεματόριο και οι στάχτες τους σκορπίζονται στον υπόνομο. Δεν θα χτιστή κανένα μαυσωλείο σαν τόπος προσκυνήματος για να το επισκέπτονται οι νοσταλγοί του Εθνικοσοσιαλισμού.

Οι Γερμανοί που ρωτήθηκαν επιδοκιμάζουν την δίκη και την απόφαση της, με μερικές επιφυλάξεις. Μερικοί λένε : ''Δεν εκδόθηκαν αρκετές θανατικές ποινές''. Άλλοι : '' Το δικαστήριο έπρεπε να είναι γερμανικό''. Και άλλοι πολυάριθμοι : '' Δεν κρεμούν έτσι στρατιώτες''.

ROBERT BRASILLACH: LEON DEGRELLE KAI REX 2

Στις 2 Νοεμβρίου 1935, ημέρα των νε­κρών, ο RΕΧ έρχεται πραγματικά στην επι­φάνεια...
Εκείνη τη μέρα στο Courtrai γινόταν ένα συνέδριο της ομοσπονδίας των ενώσεων και των καθολικών κύκλων.
Ο Ντεγκρέλ ο­δήγησε στο Courtrai 300 αποφασισμένα παιδιά ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν και ένας μεγάλος αριθμός ανέργων που είχαν έλθει με το ξεροκόμματο τους...
Πήραν όλοι θέσεις στην αίθουσα των συνεδρίων.
- Ζητώ το λόγο... φώναξε ο Ντεγκρέλ.
- Σας τον αρνούμαι απάντησε ο Πρόε­δρος, ο πρώην υπουργός Seghers [12].
- Αδιαφορώ... απάντησε με την σειρά του ο Ντεγκρέλ.
Πραγματικά η ομιλία του χαρακτηρίστη­κε από μια πρωτοφανή βιαιότητα, ο Ντεγ­κρέλ μεταχειρίσθηκε τους καθολικούς συνέδρoυς σαν σκουπίδια και δημιούργη­σε το
μεγαλύτερο σκάνδαλο σ΄ολόκληρη τη Βελγική πολιτικής ιστορία. Την επόμενη μέρα όλες οι εφημερίδες ανέφεραν το γεγονός.
Μέσα σε μερικές εβδομάδες ο τύπος του RΕΧ τετραπλασίασε τους αριθμούς πωλήσεων.
Λίγο καιρό αργότερα κατά τη διάρκεια μιας δίκης οι καθολικοί ηγέτες Seghers και Ρhilips [13]  έχαναν κάθε αξιοπρέπεια γιατί αποδείχθηκε ο αρκετά σκοτεινός χρηματο­δοτικός τους ρόλος.
Το νέο κίνημα, είχε οριστικά επιβληθεί.
Όλος ο χειμώνας του 1935-36 αφιερώ­θηκε στον αγώνα ενάντια στους συντηρη­τικούς και ειδικά στην επισήμανση των οι­κονομικών σκανδάλων.
Είναι βέβαια γνω­στό το γεγονός ότι ο Ρεξισμός επιθυμού­σε πάνω από κάθε τι την κάθαρση. Επιτέθηκε με πολύ μεγάλη βιαιότητα ενάντια στη δικτατορία των «διεφθαρμένων» και η λέ­ξη αυτή αποτέλεσε όπως είναι φυσικό τμήμα του λεξιλογίου του.
Είμαστε ελάχιστα ενημερωμένοι για να κρίνουμε αν οι κατηγορίες του Ντεγκρέλ, ενάντια στα παλαιά κόμματα είναι ή όχι υπερβολικές...
Κάθε βδομάδα ο Ντεγκρέλ εκτόξευε καταγγελίες σ' ένα καθολικό, σ' ένα φιλε­λεύθερο και σ' ένα σοσιαλιστή. Οι πιο φη­μισμένες επιθέσεις του είχαν σαν στόχο τον Boerenbond ,  που ήταν προστατευόμε­νος των ανώτερων εκκλησιαστικών κύ­κλων: οι κληρικοί δεν γεννήθηκαν για να γίνουν επιχειρηματίες, διαπιστώνει ο νεα­ρός ηγέτης...
Όπως ήταν αναμενόμενο οι «διεφθαρ­μένοι» συσπειρώθηκαν ενάντια στο REΧ, σε συνεννόηση με τις μεγάλες οικονομι­κές δυνάμεις, όπως οι τραπεζίτες γνω­στοί στο λαό σαν «banxters».
Το πρώτο καταλυτικό στοιχείο των νεα­ρών ιδρυτών του κόμματος υπήρξε το αί­τημα για διαφάνεια και η αηδία για τον κοι­νοβουλευτισμό, λίγο πολύ ανάλογη   μ' ε­κείνη που γνώρισε η Γαλλία ύστερα από την υπόθεση Stavinsky...
Από την άλλη πλευρά, ο RΕΧ δεν περιο­ριζόταν στις επικρίσεις ενάντια στο πα­λαιό Καθολικό κόμμα και το ενδιαφέρον του για τα «εγκόσμια» αλλά με την ίδια έν­ταση ,
κατηγορούσε την δειλία του και την άγνοια του μπροστά στα κοινωνικά προ­βλήματα.
Ο RΕΧ άνοιξε πόλεμο ενάντια στους με­τριοπαθείς και όπως ήταν αναμενόμενο, ο πόλεμος αυτός τον έκανε πολύ αγαπητό ανάμεσα στις τάξεις των νέων.
Οι συντηρητικοί από την άλλη πλευρά, μπροστά σ' αυτή του την επιτυχία, δίνουν πολλά φανερά δείγματα διάλυσης.
Τον Μάιο του 1936 ιδρύθηκε ένα έντυπο το Judex που αντέγραφε κι αυτή ακόμη την εξωτερική παρουσίαση του RΕΧ. Από τις 24 σελίδες του οι 23 ήσαν αφιερωμένες σε επιθέσεις ενάντια στον Ντεγκρέλ. Στiς 24 ο Judex με τα «αυτιά πεσμένα» δηλώνει ότι "επιθυμούμε την συνεργασία με το νεαρό ηγέτη από την στιγμή που κι αυτός πολεμούσε για
τις ίδιες ιδέες".
Στη συνέχεια ο Judex υποχρεώθηκε να κλείσει. Την τύχη του ακολούθησαν και άλλα μετριοπαθή έντυπα.
Ο αγώνας των Ρεξιστών είχε πολύ με­γάλη επιτυχία που έγινε ακόμη μεγαλύτε­ρη με τη χρήση του humour . Το humour ή­ταν ένα σίγουρο μέσο για να παρασυρ­θούν  προς τη μεριά του RΕΧ, οι τραγουδο­ποιοί. Η σκούπα των ρεξιστών έγινε το σύμβολο της επιθυμίας για ηθική εξυγίανση.
Κάποια μέρα είκοσι περίπου νεα­ροί άρχισαν να σκουπίζουν με επιμονή και ζήλο, μπροστά από την πόρτα του σπιτιού κάποιου υ­πουργού.
Μπορούσε κανείς να εμποδίσει κάποι­ους που σκούπιζαν τον δρόμο; Γύρω τους μαζεύτηκαν οι περίεργοι, σημειώθηκαν κάποιοι τσακωμοί, η αστυνομία έκανε την εμφάνιση της
αλλά δεν ήξερε πως να συμ­περιφερθεί από την στιγμή που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να θεωρηθεί αδίκημα το σκούπι­σμα κάποιου δρόμου.
Με ύφος σοβαρό οι ρεξιστές εξακολου­θούσαν να σκουπίζουν. Τελικά οι αστυνο­μικοί αδιαφορώντας για τον όποιο κίνδυνο γελοιοποίη­σης τους οδήγησαν στο τμήμα.
Οι εκλογές έπρεπε να γίνουν τον Οκτώ­βριο. Αναβλήθηκαν για τον Μάιο του επό­μενου χρόνου. Ο RΕΧ μέσα σ' ένα εύθυμο κλίμα, αυτοσχεδιάζει προωθώντας τους πιο περίεργους  υποψήφιους και τρεις ε­βδομάδες πριν από τις εκλογές εκδίδει μια τετρασέλιδη εφημερίδα, που σήμερα είναι μια από τις πρώτες βελγικές εφημε­ρίδες, τη La Pays Reel!
Αρχίζουν οι συγκεντρώσεις. Ο Ντεγκρέλ εκφωνεί σε διάστημα 5 εβδομάδων 150 πολιτικούς λόγους. Συχνά, σε διάρ­κεια μιας μόνο μέρας μιλούσε σε 10 δια­φορετικούς τόπους συγκέντρωσης.
Στις 24 Μαΐου το Βέλγιο εκλέγει 21 βου­λευτές και 12 γερουσιαστές που όλοι τους είναι ρεξιστές και προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Ανάμεσα τους βρί­σκονται μεταλλεργάτες, ο Κόμης Xavier de Grune , γόνος μια από τις μεγαλύτερες οι­κογένειες της Βελγικής αριστοκρατίας,  ο θαυμάσιος συγγραφέας Pierre Daye και ακόμη ένας καθηγητής της Παλαιοντολο­γίας, ο γερουσιαστής Ρraipont , ένας φιλήσυχος άνθρωπος που δεν είχε ασχοληθεί ποτέ στο παρελθόν με την πολιτική (η παλαιοντολογία δεν είναι μια βίαιη επιστήμη) αλλά ο οποίος σήμερα έχει αναλάβει την οργάνωση 35 συγκεντρώσεων. Ο πρώτος καιρός στο Κοινοβούλιο, υπήρξε αρκετά ταραγμένος. Είναι ήδη γνωστό ότι ο Βασιλιάς στα πλαίσια των διαβουλεύ­σεων με τα κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης, είχε μια συνάντηση με τον Ντεγκρέλ διάρκειας μεγαλύτερης της μιας ώρας.
Είναι επίσης γνωστό ότι αντίθετα με την περίπτωση του κομμουνιστή βουλευ­τή Jacquemotte ο αρχηγός του  RΕΧ ήλθε στο παλάτι δίχως καπέλο και σακάκι.
Αυτή η περιφρόνηση του πρωτοκόλλου δημιούργησε κάποιες αρνητικές κριτικές. Βέβαια υπήρξαν κι αυτοί που διαβεβαίω­ναν ότι ο βασιλιάς δεν είχε ενοχληθεί και ότι το καπέλο δεν κάνει τον άνθρωπο ό­πως και να έχει το θέμα, κατά την διάρκεια των πρώτων συνεδριάσεων, οι νέοι βου­λευτές,
διακρίθηκαν για την ζωηράδα τους και την γοητευτική κακοήθεια τους.

 Ο Λεόν Ντεγκρέλ που δεν είναι βουλευτής κάθεται στα θεωρεία του κοινού και από κει στέλνει σημειώματα στα «στρατεύμα­τα »του.
Από την άλλη πλευρά το κόμμα είχε α­παγορεύσει στους βουλευτές του να πη­γαίνουν στο κυλικείο του κοινοβουλίου και να ταξιδεύουν στα τραίνα με εισιτήριο πρώτης θέσης.
«Εκεί κινδύνευαν να συ­ναντήσουν κι άλλους βουλευτές» δηλώ­νει επίσημα ο Ντεγκρέλ. Έγινε βέβαια κάποια προσπάθεια να καθιερώσει τον όρο ο βου­λευτές τρίτης κατηγορίας, αλλά η προσ­πάθεια αυτή, όσο και αν ήταν καλή, δεν γνώρισε την επιτυχία των άλλων ευφυολογημάτων του RΕΧ.
Κατά την διάρκεια των διακοπών ο Λεόν Ντεγκρέλ προήδρευσε πολυάριθμων συ­σκέψεων, εμπόδισε τους σοσιαλιστές να δημιουργήσουν Λαϊκό Μέτωπο με τους κομμουνιστές και έβαλε εντονότερα το δίλημμα: «RΕΧ ή Μόσχα».
Στην επιστροφή, εξακολουθώντας τις ε­πιθέσεις ενάντια στους διεφθαρμένους και ιδιαίτερα ζητώντας την παραίτηση του Φιλελεύθερου Υπουργού Jaspar, συμμάχησε με τους Φλαμανδούς Εθνικιστές και δήλωσε έτοιμος να αναλάβει την εξουσία.
Στις αρχές του χειμώνα του 1936, η μά­χη ανάμεσα στη τρικομματική κυβέρνηση και το λαϊκό Μέτωπο του RΕΧ παίρνει και­νούργιες διαστάσεις.
Η κυβέρνηση παίρνει επίσημα θέση ε­νάντια σε πολιτικό κόμμα κάτι που δεν εί­χε ξανασυμβεί ποτέ κατά την διάρκεια της Βελγικής πολιτικής ιστορίας.
Ο Van Zeeland και ο Spaak κηρύσσουν α­νοικτά τον πόλεμο ενάντια στον RΕΧ ο δε Vondervelde δηλώνει ότι ανάμεσα στον Κομμουνισμό και στον καινούργιο «φασι­σμό», προτιμά τον πρώτο.
Το έντυπο L indipentance belge αγο­ράστηκε ειδικά για τις ανάγκες του αγώνα ενάντια στο RΕΧ.
Στις 25 Οκτωβρίου, ο RΕΧ που είχε κα­τηγορηθεί ότι για τις κινητοποιήσεις του χρησιμοποιούσε τους ίδιους και τους ίδιους οπαδούς αποφασίζει να αποδείξει  το ψεύδος των κατηγοριών αυτών, οργα­νώνοντας στις Βρυξέλλες μια συγκέντρω­ση 250.000 ανθρώπων. Η συγκέντρωση απαγο­ρεύεται.
Ο ίδιος ο  Λεόν Ντεγκρέλ συλλαμβάνεται για μερικές ώρες.΄

(Επιστροφή)

 

ROBERT BRASILLACH: LEON DEGRELLE KAI REX

Πριν ακόμη αναχωρήσει για το Μεξικό, ο Λεόν Ντεγκρέλ όπως και τόσοι άλλοι, είχε αναζητήσει στο Καθολικισμό τις αρχές της ανθρώπινης αδελφότητας και της Κοινωνικής Δράσης.
Το Lovanio [1] (Oλλανδικά  Leuven, Γαλλικά Louvain)  διαθέτει ένα  καθολικό πανεπιστήμιο γύρω από το οποίο συσπειρώνονταν οι δραστηριότητες των καθολικών νεολαιών ανάμεσα στις οποίες και η Καθολική Δράση που από τα 1927 αποκτά πρωταρχική σημασία. Αυτή η τελευταία μάλιστα είχε κατορθώσει να επιβάλει στους νέους τον διαχωρισμό της πολιτικής αποστολής τους από εκείνη της θρησκευτικής.
Είναι γνωστό ότι από το 1884 οι Βέλγοι καθολικοί ακολουθώντας λίγο η πολύ το παράδειγμα της Γερμανίας και του Zentrum είχαν συσπειρωθεί σε κόμμα που το όνομα του είχε ένα διπλό νόημα: Θρησκευτικό και πολιτικό.
Ακόμα και σήμερα, το Καθολικό κόμμα [3] είναι ένα από τα τρία μεγαλύτερα βελγικά κόμματα και συμμετέχει στην κυβέρνηση συνασπισμού του \/an Zeeland [4]  δίπλα στο Φιλελεύθερο και στο Σοσιαλιστικό κόμμα. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν έγινε δίχως κάποιους συμβιβασμούς.
Αντίθετα οι νέοι προσπάθησαν να δώσουν στη Θρησκεία την πρώτη της ανεξαρτησία και για το λόγο αυτό ασχολήθηκαν αποκλειστικά με προβλήματα ηθικής τάξης και με κοινωνικά έργα, δείχνοντας για δύο ολόκληρα χρόνια την αδιαφορία τους για την πολιτική. Ο Λεόν Ντεγκρέλ ήταν ένας από τους νέους αυτούς.
Όταν στα 1930 επέστρεψε από το Μεξικό, ο Γραμματέας της Καθολικής Δράσης είχε μόλις ιδρύσει έναν εκδοτικό οίκο κάτω από το σύμβολο του βασιλιά Χριστού. Από αυτό ακριβώς το σύμβολο πήρε και την ονομασία Christus Rex.
Ο νεαρός Λεόν Ντεγκρέλ που είχε ήδη δημοσιεύσει φλογερά και τεκμηριωμένα άρθρα πάνω στο ταξίδι του στο Μεξικό και είχε γίνει αντικείμενο προσοχής εξ ' αιτίας της έντονης πολεμικής του, ανέλαβε την διεύθυνση των εκδόσεων RΕΧ του Lovanio. Σ' αυτές δημοσίευσε ένα μεγάλο αριθμό δοκιμίων και ερευνών πάνω σε κοινωνικά προβλήματα καθώς και συλλογές ποιημάτων.
Σύντομαέγινε το κέντρο μιας ομάδας νεαρών συγγραφέων που στη συνέχεια θα δημιουργούσαν και τον πυρήνα του κόμματος του...
Πολύ σύντομα εξέδοσε το εικονογραφημένο SOIREES [5]  που αντλούσε τα θέματα του από την λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και όλες τις εκφράσεις της σύγχρονης ζωής. Ο νεαρός διευθυντής των εκδόσεων RΕΧ δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα για την πολιτική. Την εποχή εκείνη επισκεπτόταν το Παρίσι, συζητούσε με τους δασκάλους της νεολαίας, πήγαινε στο Vallery-Radot και στο Bernanos, αντάλλασε απόψεις με τον  [6]   με τον Μassis [7] με τον Maritain [8]

Στα 1932, ο Λεόν Ντεγκρέλ και οι φίλοι του εξέδιδαν ένα μικρό μηνιαίο περιοδικό, που είχε το όνομα των εκδόσεων RΕΧ. Στη πράξη δεν ήταν άλλο από μια παρουσίαση των βιβλίων που είχαν εκδοθεί από τον οίκο. Λίγο αργότερα το RΕΧ έγινε δεκαπενθήμερο, μετά εβδομαδιαίο και άρχισε να αφιερώνει όλο και περισσότερο χώρο σ' όσα συνέβαιναν γύρω του.
Παρ' όλα αυτά οι νέοι εξακολουθούσαν να δηλώνουν ότι μένουν μακρυά «από τη σημερινή μορφή της πολιτικής» και δημοσίευαν έντυπα για να προειδοποιήσουν όλους εκείνους που δίχως σεβασμό αποκαλούσαν «βόνζους».
Ένα τρίτο περιοδικό στάθηκε αφορμή να στρέψει την ομάδα των νέων που ήσαν ακόμα αναποφάσιστοι προς τον τελικό προσανατολισμό τους. Στα 1933 ο πάντα πλημμυρισμένος από εμπνεύσεις Ντεγκρέλ εξέδωσε ένα pamphlet , το Vlan που ύστερα από κάποιες δυσκολίες κατέληξε στη συγχώνευσή του με τον RΕΧ. Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι αρχικά δεν είχε και τόσο κατασταλαγμένες, ιδέες αναφορικά με τον προορισμό του Vlan, από το οποίο σε μεγάλο βαθμό απουσίαζε η τόλμη.
Μερικά διαχειριστικά μικροσκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν προειδοποίησαν και τους πλέον συγκαταβατικούς ότι ο κοινοβουλευτικός κόσμος δεν ήταν τόσο αγνός όσο πολλοί νόμιζαν. Το Vlan ρίχτηκε με θάρρος στη διένεξη και παρ' όλη την έλλειψη των μέσων που αντιμετώπιζε κατηγόρησε άμεσα τον Francqui [9] , που ήταν το αφεντικό της Société Générale [10] και ο οικονομικός δικτάτορας του Βελγίου. Με τον τρόπο αυτό άρχιζε η φημισμένη «εκστρατεία ενάντια στους διεφθαρμένους μια εκστρατεία που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα».
Οι αντίπαλοι πίστευαν πως θα μπορούσαν ν' απαλλαγούν απ' αυτά τα «αλητάκια» που άσχετα αν το περιοδικό τους δεν είχε μεγάλη σπουδαιότητα, απειλούσαν να ξεσηκώσουν δίχως λόγο την δημόσια γνώμη. Επειδή γνώριζαν τις οικονομικές δυσκολίες, τους τους δημιούργησαν καινούργιες προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, με αποτέλεσμα οι εκδόσεις του RΕΧ να οδηγηθούν πολλές φορές στο χρεοκοπεία. Και σ' αυτή ακριβώς τη στιγμή όλοι θυσίαζαν ότι είχαν και δεν είχαν και κατεύθαναν βοήθειες δίχως ανταλλάγματα, ένας νέος, ο Victor Matthys [11], ένας από τους πρώτους ρεξιστές μόλις 25 χρόνων διατύπωσε την πρόκληση που κάτω από εκείνες τις συγκεκριμένες περιστάσεις μόνο γέλια μπορούσε να προκαλέσει «Ο RΕΧ θα νικήσει».
Για να γίνει πιστευτό κάτι τέτοιο, αναμφισβήτητα χρειαζόταν πολύ καλή θέληση. Επειδή ακριβώς αυτοί οι ανήσυχοι νέοι ήσαν καθολικοί έγινε απόπειρα να κτυπηθούν μ' ένα ειδικό τέχνασμα και οι εκκλησιαστικές αρχές άρχισαν να δίνουν συμβουλές σ' αυτή τη θυγατρική της Καθολικής Δράσης που τελείως ξαφνικά είχε εκδηλώσει μια ανεξαρτησία τόσο λίγο χριστιανική. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο RΕΧ διασπάστηκε από την Γραμματεία της Καθολικής Δράσης και μετατράπηκε σ' ένα καθαρά πολιτικό κίνημα που δεχόταν πιστούς και μη πιστούς. Το έμβλημα του κόμματος ήταν το παλαιό έμβλημα των εκδόσεων που συμπεριλάμβανε τα τρία γράμματα RΕΧ, το στέμμα και τον σταυρό... Γι' αυτούς που ο σταυρός ερχόταν σε αντίθεση με τις προσωπικές τους πεποιθήσεις ήταν αρκετά λοιπόν τα τρία γράμματα.
Η διαφώτιση άρχισε να οργανώνεται με τη βοήθεια νέων που ήσαν γεμάτοι από ενθουσιασμό και πίστη καθώς και με καλοπροαίρετες οικονομικές ενισχύσεις που άρχισαν να καταφτάνουν.
Ο Λ. Ντεγκρέλ με μια σιδηροδρομική κάρτα πολλαπλών διαδρομών τρίτης θέσης μετακινείται ασταμάτητα από τη μια άκρη του Βελγίου στην άλλη με σκοπό να συναντήσει τους συντρόφους έναν προς ένα.
- Σήμερα δεν θα μπορούσα να ξαναρχίσω από την αρχή... λέγει. Και προσθέτει χαμογελώντας.
- Δεν είμαι πλέον αρκετά νέος. Γίνεται όμως πάλι σοβαρός για να καταλήξει.
- Δεν μπορείτε να ξέρετε τι πράγμα ήταν αυτές οι επιστροφές μέσα στη νύκτα, στις 2 το πρωί, μέσα στα ξύλινα βαγόνια, αφού είχα πρώτα χωθεί στο βάθη του Ηainaut ή της Φλάνδρας για να συναντήσω 4-5 ανθρώπους γύρω από μια σόμπα. Α! μπορώ να σας πω με σιγουριά πως κέρδισα αυτή την χώρα άνδρα προς άνδρα, ψυχή προς ψυχή...
Γύρω από τον Ντεγκρέλ και τους συντρόφους του της πρώτης ώρας, οι νέοι συρρέουν κατά εκατοντάδες πρώτα, κατά χιλιάδες αργότερα. Δημιουργούνται ομάδες πρώτα στις Βρυξέλλες και στη Βαλλόν και στη συνέχεια στα «απολυτρωμένα» καντόνια του Εupen και του Malmedy.
Στη διάρκεια του χειμώνα του 1934-35 ο Λεόν Ντεγκρέλ ξεκινά μια εκστρατεία διαφώτισης και αποδεικνύεται ένας ασυναγώνιστος ρήτορας. Οι πρώτοι που αντιλαμβάνονται την δύναμη του νέου αυτού κινήματος είναι οι Σοσιαλιστές και οι Κομμουνιστές που αρχίζουν να υπονομεύουν συστηματικά τις συγκεντρώσεις. Παρ' όλα οι συγκεντρώσεις γνωρίζουν όλο και μεγαλύτερες επιτυχίες. Την πρωτομαγιά του 1935 σ' ένα meeting «επί πληρωμή» ο Ντεγκρέλ συγκεντρώνει 4.000 άτομα. Αυτή ήταν μια πραγματική πρωτοτυπία του κινήματος. Για να γίνει κάποιος δεκτός στις συγκεντρώσεις έπρεπε να πληρώσει από 2-10 φράγκα, και για αρκετό διάστημα αυτές οι εισφορές στάθηκαν η κύρια πηγή της οικονομικής ενίσχυσης του κόμματος.
«Αν θέλεις να δεις κινηματογράφο είσαι υποχρεωμένος να πληρώσεις εισητήριο» λέγει. «Το ίδιο πρέπει να κάνεις αν θέλεις να μ'ακούσεις».

Ο τύπος όμως τυλίγει αυτές τις συγκεν­τρώσεις σ' ένα πέπλο σιωπής.

Τον Ιούνιο του 1935 δημιουργήθηκαν έξω από το αστικό φοιτητικό περιβάλλον οι πρώτες ομάδες που πήραν το όνομα Front Populaire de Rex και στις οποίες συμ­μετείχαν άνδρες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξης.

Υποσημειώσεις:
[    1] Μόλις 30 χιλιόμετρα ανατολικά των  Βρυξελλών .
[   2] Το καθολικό Πανεπιστήμιο της πόλης  χρονολογείται από τα 1935 . Αρχικά οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι ήσαν αποκλειστικά κληρικοί διαφόρων βαθμών και τη διαχείριση και έλεγχο του ιδρύματος ασκούσαν Βέλγοι επίσκοποι.
[   3]
[   4]
[   5] 
[   6]Henry de Montherlant, (1895 – 1972), Γάλλος συγγραφέας
[   7]
[   8]Jacques Maritain (18 Νοεμβρίου  1882 – 28 Aπριλίου  1973) Γάλλος Καθολικός φιλόσοφος .
[   9]
[ 10]
[ 11] Victor Matthys (20 Μαρτίου 1914 – 10 Noεμβρίου 1947) Βέλγος πολιτικός στέλεχος του Ρεξισμού. Εκτελέστηκε με τη κατηγορία της συνεργασίας με τον εχθρό.

(Συνέχεια και τέλος)

LEON DEGRELLE: Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΡΩΠΗ

  1. Σελ. 11 
  2. Σελ. 15
  3. Σελ. 19
  4. Σελ. 21
  5. Σελ. 23
  6. Σελ. 25
  7. Σελ. 27
  8. Σελ. 29
  9. Σελ. 31
10. Σελ. 35
11. Σελ. 37
12. Σελ. 39
13. Σελ. 41
14. Σελ. 43
15. Σελ. 45
16. Σελ. 47
17. Σελ. 51
18. Σελ. 53
19. Σελ. 55
20. Σελ. 59

LEON DEGRELLE: XΙΤΛΕΡ ΓΙΑ 1000 ΧΡΟΝΙΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος.  Σελ. 7

Παρουσίαση της γαλλικής έκδοσης . Σελ. 11

  I. Φίμωτρο για τους ηττημένους . Σελ.  13

 II. Όταν η Ευρώπη ήταν φασιστική. Σελ. 21

III. Προς την εξουσία σε ηλικία 25 μόλις ετών. Σελ.  39

IV. Η Ευρώπη εκρήγνυται. Σελ. 55 

 V. Χίτλερ για 1000 χρόνια. Σελ 85 

VI. Στο πλευρό των Γερμανών. Σελ 97

VII. Τα τραμ της Μόσχας. Σελ 109

VΙΙΙ. Ο ρωσικό χειμώνας. Σελ 123 

 IX. Ποιος ήταν ο Χίτλερ; Σελ  135

  X.  Από το Στάλνγκραντ στον Άγιο Σεβαστιανό. Σελ. 159

 XI. Οι εξόριστοι.  Σελ. 175 

XII. Και στη περίπτωση που νικούσε ο Χίτλερ; Σελ 189

SAINT-LUP: ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ

-Όνομα; Ηλικία ; Επάγγελμα; Στρατιωτική υπηρεσία και βαθμός;
-Gerriet.Σαρανταπέντε ετών. Ρακοσυλλέκτης στο Nancy... Πόλεμος της Ισπανίας Ταξιαρχία Marty. Λεγεωνάριος, δεύτερη κλάση.
-Ταξιαρχία Marty; Τι ήρθες να κάνεις εδώ;
-Να πολεμήσω το Marty. Επιτέλους κατάλαβα!
-Ο επόμενος!
-Ο στρατιωτικός γιατρός Fleury που αυτοσχεδιάζει στο ρόλο του λοχία υπεύθυνου για τη κατάταξη είναι μικρόσωμος με μεγάλες πλάτες , συμπαγής. Ο ίδιος μοιάζει να εκπέμπει εκείνη την οζώδη ενέργεια των βελανιδιών της παλιάς Brocelianda. Όμως στη πραγματικότητα ο Fleury έρχεται από τη Βρετανία. Κατατάχθηκε στη Λεγεώνα των Γάλλων εθελοντών ενάντια στο Μπολσεβικισμό μαζί με το πρωτότοκο γιο του , εγκαταλείποντας μαζί με τη μεγάλη πελατεία που είχε δημιουργήσει σαν λαοφιλής γιατρός , μια σύζυγο και πέντε παιδιά.Το στρογγυλό και ασκητικό πρόσωπό του θύμιζε άγιο του μεσαίωνα και την αίσθηση αυτή ενισχύουν τα ξανθά μαλλιά και τα μεγάλα, από γαλάζια πορσελάνη μάτια. Καθισμένος πίσω από ένα τραπέζι καλυμμένος από μια στρατιωτική κουβέρτα γκρίζα και βρόμικη ,τοποθετεί καρτέλες μέσα σε ένα λευκό ξύλινο κουτί και γράφει τα ονόματα εκείνων που μπαίνουν , βοηθούμενος από ένα ανθυπασπιστή καριέρας που, για τη περίπτωση , φοράει μια στολή "παραλλαγής", που μυρίζει έντονα ναφθαλίνη.
-Όνομα; Ηλικία ; Επάγγελμα; Στρατιωτική υπηρεσία και βαθμός;
-Fantin. Είκοσι τεσσάρων χρόνων. Κατατάχθηκα εθελοντής στα 1939. λοχίας.
Ο Fleury συμβουλεύεται το στρατιωτικό του βιβλιάριο και διαβάζει φωναχτά: "υπαξιωματικός που διαθέτει εξαιρετικό θάρρος. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 1939-'40,  μπροστά από το Bitche, πέρασε περισσότερο χρόνο στις γερμανικές γραμμές παρά στις γαλλικές γραμμές. Στρατηγός Frère. "
-Ο επόμενος!
- Κόμης του Bernay. Εξήντα χρόνων. Ανεπάγγελτος. Πόλεμος το 1914-'18. Έφεδρος Λοχίας .
- Ο επόμενος!
- Lepriche. Είκοσι χρόνων. Ακροβάτης. Δεν έλαβα ακόμα κλήση  για κατάταξη στο στρατό.
- Ακροβάτης; Είναι διασκεδαστικό - λέει Fleury - Σε τι συνίσταται ακριβώς η εργασία που κάνετε ;
- Είμαι μοτοσικλετιστής στο «γύρο του θανάτου». Ξέρετε, το ξύλινο κύλινδρο; Γυρίζει κανείς εκεί, με τη μοτοσυκλέτα.
- Καλά. Δεν φοβάσαι τίποτα . Είναι σημαντικό. Ο επόμενος!
- Le Fauconnier. Είκοσι-έξι χρόνων. Πρώην φοιτητής της Ecole Normale Superieure. E.O.R. Υπολοχαγός στο πόλεμο '39 -'40.
Ο επόμενος!
- Gros. Lucien Gros. Σαράντα οκτώ χρόνων. Στρατιώτης καριέρας. Τρεις εκστρατείες: '14 -18. Ισπανία '36 -'38. Πόλεμος '39 -'40.
-Τι ήσουν στα '14 -18;
-Καθαριστής χαρακωμάτων.
-Και στην Ισπανία;
-Dinamitero (δυναμιτιστής)
-Στα '39 -'40;
-Ελεύθερα σώματα.
-Μάλιστα .Πολύ καλά.Αυτό σημαίνει πως σκότωσες πολλούς. Θα σου δώσω θέση τραυματιοφορέα. Ο επόμενος.

 

2.

27 Αυγούστου 1941. Οι στρατώνες Borgnis-Desbordes υποδέχονται , τους πρώτους εθελοντές του L.V.F Μια γραμμή ανδρών αργοκινείται κάτω από το σκοτεινό μουχλιασμένο περιστύλιο, πάνω στο πλακόστρωτο σε χρήση ήδη από το 17 αιώνα. Αυτή η γραμμή εκτείνεται και έξω από το κτίριο , κάτω από το θόλο των πλατανιών, καλά προστατευμένη από τη υψηλή θερμοκρασία της παρισινής λεωφόρου. Κάποιοι από τους περαστικούς σταματούν, στη συνέχεια πλησιάζουν .
-Τι μοιράζουν σ΄ εκείνο το μαγαζί ; Ζάχαρη; Καφέ; Ταλιατέλες; Με κουπόνια του δελτίου τροφίμων ή χωρίς; Ένας άνθρωπος παίρνει θέση στη γραμμή και περιμένει τη σειρά του. Άλλοι φεύγουν, θορυβημένοι από την τρίχρωμη σημαία που κρέμεται, τεράστια, από την κορυφή της στέγης μέχρι το επίπεδο των παραθύρων του ισογείου, προκλητικά, και με τρόπο ασυνήθιστο. Είναι, στην πραγματικότητα, η πρώτη εθνική σημαία που κυματίζει στο έδαφος που κατέλαβε ο γερμανικός στρατός μετά την ανακωχή που υπογράφηκε τον Ιούνιο του 1940.
 - Τι μοιράζουν; ρωτά ο άνθρωπος.
Τον κοιτάζουν από τη κορυφή μέχρι τα νύχια.
- Κάστανα! - Λέει ένας εθελοντής γελώντας - Μεγάλα. Και μάλιστα δίχως δελτίο!
- Ναι, φίλε μου ! Αλλά θα πρέπει να πάτε να τα πάρετε  από τη Ρωσία. Πέφτει μακριά. *
- Είσαι από τις Βερσαλίες και δεν έχεις ακούσει να μιλούν για τη L.V.F Δεν διαβάζεις λοιπόν εφημερίδες;
Ο άνθρωπος που «δεν διαβάζει τις εφημερίδες« φεύγει.

Οι εφημερίδες ανακοίνωσαν τη δημιουργία της Λεγεώνας των Γάλλων Εθελοντών κατά του Μπολσεβικισμού, στις 5 Αυγούστου 1941. Αυτό το στράτευμα προορίζεται να πολεμήσει στο πλευρό του γερμανικού στρατού και των συμμάχων του μέχρι τη τελική νίκη επί της Ρωσίας και του Μπολσεβικισμού με τον οποίο αυτή, απειλεί το σύμπαν. Είναι, επομένως, ένας σχηματισμός πολιτικής μάχης, που δημιουργήθηκε από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα της κατεχόμενης Γαλλίας: το Κοινωνικό Επαναστατικό Κίνημα (MSR), το Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα (PPF), τον  Εθνικό Λαϊκό  Όμιλο (RNP), το Φρανκισμό, το Γαλλικό Σύνδεσμο , το Εθνικό κολεκτιβιστικό Γαλλικό κόμμα . Οι ηγέτες αυτών των κινήσεων συμμετέχουν στην «Κεντρική Επιτροπή του LVF που έχει την ευθύνη να οργανώσει τη κατάταξη των εθελοντών . Πρόκειται για τους: Eugène Deloncle, Jacques Doriot, Marcel Déat, Marcel Bucard, Pierre Costantini, Pierre Clementi.

Στη μη κατεχόμενη από το Γερμανικό στρατό ζώνη ,υπάρχει μια «επιτροπή δράσης " που έχει έδρα στη Μασσαλία με τον Simon Sabianι, αρμόδιο για θέματα καταταξης και προπαγάνδας . Τέλος, η «επιτροπή της τιμής» προσφέρει ένα είδος ηθικής εγγύησης σε όλες αυτές τις οργανώσεις, χάρη στη συμμετοχή ηγετικών μορφών συμπεριλαμβανομένων των πιο διάσημων της εποχής: το Καρδινάλιος Baudrillard τον αιδεσιμότατο Tricot, τους ακαδημαϊκούς Abel Hermant και Abel Bonnard, τον επιστήμονα Georges Claude, το πρόεδρο της Ομοσπονδίας Τύπου, Ζαν Luchaire, το συγγραφέα Alphonse de Chateaubriant. - Από νομική άποψη, η L.V.F. δεν είναι άλλο από ένα "σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα" που διέπεται από το νόμο του 1901! Το θεωρώ πραγματικά αστείο! - λέει ο Le Fauconnier, ο οποίος μόλις έχει καταταχτεί , στο σύντροφό του Robert Brasillach, ο οποίος έσπευσε να συγχαρεί το συμφοιτητή του στο τέλος εκείνης της αποφασιστικής ημέρας. Ξαναθυμήθηκαν τη συνήθεια που είχαν από φοιτητές και άρχισαν να πηγαινοέρχονται από το περιστύλιο της εισόδου μέχρι το βάθος της έκτασης αυτών των άθλιων στρατώνων. Μουχλιασμένα ντουβάρια Πλακόστρωτα ετερόκλητα . Διάδρομοι βρώμικοι ... Μια σύνθεση θλιβερή των επιπτώσεων από το πέρασμα του χρόνου, της εγκατάλειψης από τη πλευρά του στρατού και της αδιαφορίας του Γάλλου για το ίδιο του το κατάλυμα. Κόσμος πολύς στην αυλή. Φωνές . Ωθήσεις. Σύγχυση από τις ετερόκλητες στολές το κυανό του 1914 που έρχεται σε αντίθεση με το χακί των "σαράντα ημερών που συγκλόνισαν τη Δύση» ... Στολές πυροσβεστών , στολές ταχυδρομικών υπαλλήλων θυρωρών ξενοδοχείου ... αχθοφόρων, έπειτα Σπαχήδων της Σαχάρας λεγεωνάριων της λεγεώνας των ξένων , "μπάτσων"... Αλλά οι περισσότεροι από τους εθελοντές παρουσιάζονται με πολιτική περιβολή. Ολοκληρώνεται με ταλαιπωρημένα από τη χρήση μπουφάν. Παντελόνια σε κακό χάλι. Υποδήματα διαλυμένα. Στη πραγματικότητα ένα δελτίο τύπου,  συνιστούσε να μην φορούν παρά ρούχα μεταχειρισμένα από τη στιγμή που θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τα πολιτικά τους ρούχα στο στρατόπεδο εκπαίδευσης, στην Πολωνία.
- " Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα "; ξαναρχίζει ο Robert BrasilLach - η ανιδιοτέλειά σας , κύριοι λεγεωνάριοι, διασφαλίζεται με όρους δικαίου πριν από την αναχώρησή σας! Και αν χάσετε τον πόλεμο, τουλάχιστον δε θα χάσετε την αξιοπρέπειά σας μπροστά στη καθολική συνείδηση!
- Κάνεις εντελώς λάθος , Robert. Ο κόσμος έχει μόλις εισέλθει σε ένα κύκλο μιας θεμελιώδους αντιστροφής των αξιών . Αν δεν αντιστρέψουμε τη κατεύθυνση της εξέλιξης κερδίζοντας το πόλεμο, τότε , θα κριθούμε πολύ πιο ανελέητα όσο η αγνότητα των προθέσεών μας θα γίνεται, όλο και περισσότερο,  εμφανής.
Ο Brasillach χαμογελά.

- Να σε πάρει και να σε σηκώσει Le Fauconnier! Δεν άλλαξες καθόλου λοιπόν; Ακόμα και κάτω από τη στολή σε ξαναβλέπω αναποφάσιστο  ανάμεσα στον Προμηθέα και τον Εωσφόρο!

 

 

Του ίδιου: LES HERETIQUES .