Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ: ΕΠΙΛΟΓΟΣ

(Επιστροφή)

«Είναι σίγουρα σκληρό για μας τους άνδρες 
 να δίνουμε την τελευταία μας μάχη πολύ μακριά 

από τις οικογένειές μας, ξέροντας ότι οι γυναίκες 

και τα παιδιά μας θα αντιμετωπί­σουν αργότερα τα 

βάσανα της ζωής μόνοι τους. Αλλά εκατοντάδες 

χιλιάδες άλλοι έχουν βρει αυτήν τη δύναμη κι εγώ 

προσπαθώ να δώσω ένα παράδειγμα, έστω και

 ταπεινό, προς όλους τους συμπατριώτες μου» 

lwin-Broder Albrecht

Κοντά στα μεσάνυχτα , ξημερώνοντας Πρωτομαγιά ο Στρατηγός Krebs συνοδευόμενος από τον Επιτελάρχη του Weidling, Συνταγματάρχη von Dufving, τον υπολοχαγό των S.S. Νεϋλάντις και ένα οπλίτη με λευκή σημαία επιβιβάζονται σε ένα θωρακισμένο αυτοκίνητο με προορισμό το προκαθορισμένο σημείο συνάντησης. Η διαδρομή ανάμεσα στα ερείπια εφιαλτική. Στο προκαθορισμένο σοβιετικό φυλάκιο καλούνται να αποβιβαστούν , να δείξουν τις εξουσιοδοτήσεις τους και να παραδώσουν τα όπλα τους. Ο Krebs που μιλά αρκετά καλά τα ρωσικά, διαμαρτύρεται "Σε ένα γενναίο αντίπαλο πάντα επιτρέπεται να φέρει το όπλο του στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων." [1]

Οι Σοβιετικοί δεν επιμένουν. Η Γερμανική αντιπροσωπεία καλείται να επιβιβαστεί σε ένα άλλο αυτοκίνητο και οδηγείται στη περιοχή του Tempelhof στην έδρα του Στρατηγείου της 8ης Μεραρχίας της Φρουράς . Ο Στρατηγός Chuikov , είναι εκεί και περιμένει.[2] 

«Η πόρτα άνοιξε», θυμάται ο Τσουίκωφ, «κι ένας Γερμανός Στρατηγός, με τον Σταυρό των Ιπποτών στο λαιμό και με τον αγκυλωτό σταυρό στη στολή του, μπήκε στο δωμάτιο. Τον κοίταξα προσεκτικά. Ήταν μετρίου αναστήματος , σωματώδης, με ξυρισμένο κεφάλι και ένα γεμάτο ουλές πρόσωπο. Ενώ με το δεξί του χέρι χαιρετούσε Φασιστικά, μου πρότεινε με το αριστερό χέρι του την ταυτότητά του (μια ταυτότητα μισθοδοσίας)».[3]

Σύμφωνα με μια μαρτυρία, από τις πολλές που υπάρχουν σχετικές με τη συνάντηση των δύο ανδρών,[4] ο Chuikov αντάλλαξε χειραψία με το Krebs και έκανε νόημα στους άνδρες που το συνόδευαν να καθίσουν. 

-Σήμερα είναι Πρωτομαγιά, μεγάλη εθνική γιορτή και για τις δύο χώρες μας μίλησε πρώτος ο Krebs.

-Εμείς εδώ έχουμε μεγάλη γιορτή, απάντησε ο Chuikov Αλλά δεν γνωρίζω τι γίνεται στη δική σας πλευρά.

-Σας ενημερώνω απόλυτα εμπιστευτικά. Είστε ο πρώτος ξένος τον οποίο ενημερώνω για το γεγονός ότι ο Χίτλερ αυτοκτόνησε στις 30 Απριλίου.

Δαμάζοντας την έκπληξή του ο Chuikov φαίνεται να απαντά.

-Το ξέρουμε.

Ο Krebs παραδίδει στα χέρια του Σοβιετικού Στρατηγού την σύντομη επιστολή του Γκαίμπελς με τη συνημμένη πολιτική διαθήκη του Φύρερ που περιλαμβάνει τα μέλη της καινούργιας γερμανικής Κυβέρνησης.

Σύμφωνα με την διαθήκη του Φύρερ, που δεν είναι πια μαζί μας εξουσιοδοτούμε το στρατηγό Κρεμπς για τα παρακάτω: Κάνουμε γνωστό στον αρχηγό του σοβιετικού λαού ότι σήμερα ώρα 15.50 έφυγε εθελοντικά από την ζωή ο Φύρερ. Με βάση το νομικό δικαίωμά του , ο Φύρερ στην διαθήκη που άφησε διαβίβασε όλη την εξουσία στον Νταίνιτς, σε μένα και στον Μπόρμαν. Εξουσιοδότησα τον Μπόρμαν να έρθει σε επαφή με τον αρχηγό του σοβιετικού λαού. Η επαφή αυτή είναι απαραίτητη για ειρηνικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των κρατών που έχουν τις μεγαλύτερες απώλειες.
Γκαίμπελς.[5]

Το θέμα είναι σπουδαίο. Ο Chuikov ενημερώνει τον Ζhukov ο οποίος με τη σειρά του στέλνει εκεί τον αναπληρωτή του στρατηγό Sokolovsky [6] με την εντολή οι διαπραγματεύσεις να αποβλέπουν αποκλειστικά στη λογική της άνευ όρων παράδοσης.

Ο Krebs ομολογεί πως ο ίδιος δεν είναι εξουσιοδοτημένος να προβεί σε παρόμοια ενέργεια. Χρειάζεται πρώτα να δημιουργηθεί μια καινούργια κυβέρνηση η οποία θα αναλάβει και την ευθύνη μιας παράδοσης άνευ όρων. Καχύποπτος ο Ρώσος επιμένει. Προηγείται ή «άνευ όρων παράδοση» 

-Πρέπει να έχω την έγκριση της κυβερνήσεως μου για κάτι τέτοιο διαμαρτύρεται ο Krebs.

-Κυβέρνηση θα ορισθεί μετά την παράδοση άνευ όρων, είναι η απάντηση.

Ο Sokolovsky ζητά οδηγίες από το Ζούκωφ . Ο Ζούκωφ επιμένει στην  άνευ όρων παράδοση και απαιτεί απάντηση το αργότερο μέχρι τις 10 το πρωί. 

Μπροστά στο αδιέξοδο που διαμορφώνεται ο Krebs ζητά από τους συνομιλητές του την άδεια να στείλει πίσω στις γερμανικές γραμμές έναν από τούς άνδρες του, για να ενημερώσει τον δόκτορα Γκαίμπελς και για να λάβει οδηγίες. . Ο Chuikov δέχεται:

Για να ξαναπάει στις Γερμανικές αρχές ο Ντούφφιγκ κατευθύνθηκε προς την Μπουνταπέστστράσσε. Ο Νεϋλάντις και δύο ρώσοι αξιωματικοί τούς συνοδεύουν. Αναγνωρίζοντας Γερμανικές στολές κάτω από την λευκή σημαία οι Γρεναδιέροι της μεραρχίας Μύνχενμπεργκ κραυγάζουν «Προδότες!» και πυροβολούν.[7]. Ο Νεϋλάντις τραυματίζεται, οι δύο Ρώσοι σκοτώνονται, ο Nτoύφινγ σώθηκε με την παρέμβαση ενός Γερμανού αξιωματικού πού διατάζει να σταματήσει το πυρ»[8]. 

Ο νεαρός αξιωματικός των SS δεν καταδέχεται να ακούσει τις δικαιολογίες του Συνταγματάρχη τον οποίο αντιμετωπίζει σαν προδότη . Από τη καγκελαρία ο Bormann που πληροφορείται το περιστατικό ζητά με απειλές την άμεση απελευθέρωση του Συνταγματάρχη. Όμως σε ελάχιστες ημέρες πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Ο αξιωματικός υπενθυμίζει με αυθάδεια στο μέχρι χθες παντοδύναμο αξιωματούχο ότι μιλά με ένα αξιωματικό των SS και οφείλει να γνωρίζει ότι τα SS μόνο από ss δέχονται διαταγές και μόνο σε SS λογοδοτούν. Ο Bormann ταπεινωμένος καταφεύγει στις καλές υπηρεσίες του Διοικητή των SS της Φρουράς του Φύρερ Μohnke.[9] Ο von Dufving ελευθερώνεται αμέσως και επιστρέφει στο Μπούνκερ για να αναφέρει προσωπικά στον Γκαίμπελς.

Είμεθα σ’ ένα μικρό δωμάτιο γεμάτο με τραπέζια αραδιασμένα στους τοίχους. Πότε-πότε ο Μπόρμαν και ο Μόνκε έρχονταν στο δωμάτιο. Ο Γκαίμπελς ήταν ήρεμος και μιλούσε καθαρά κι ευγενικά. Είχα την εντύπωση ότι δεν ήταν φοβισμένος, αντίθετα με τον Μπόρμαν και κάτι άλλους που είδα στην Καγκελαρία. Σχετικά με τον Μπόρμαν πίστευα ότι φοβόταν για τη ζωή του. Ήθελα να αναφέρω σύντομα , κατά τον συνηθισμένο στρατιωτικό τύπο, αλλά ο Γκαίμπελς δεν βιαζόταν. Με ρώτησε πόσο μπορούσαμε να τους κρατήσουμε ακόμη. Του απάντησα: «Δύο μέρες το πολύ και μετά θα σκορπίσουμε σε μεμονωμένες εστίες αντιστάσεως». Τότε ο Γκαίμπελς με ρώτησε αν οι διαπραγματεύσεις του Κρεμπς θα είχαν καμιά επιτυχία. Του είπα : «Δεν νομίζω. Σ΄ όλο το διάστημα που ήμουν εκεί, οι Ρώσοι επέμειναν στην άμεση παράδοση». Ο Γκαίμπελς ξέσπασε: «Ποτέ δεν θα συμφωνήσω σ΄ αυτό, ποτέ. Τέλος, είπε με απροθυμία ο Γκαίμπελς: «Πήγαινε και φέρε μου πίσω τον Κρεμπς. Θέλω να ακούσω τι έχει να μου πη ο ίδιος.»[10]

Υποσημειώσεις:

[  1] 

[  2]

[  3]Έριχ Κιούμπυ Οι Ρώσοι και το Βερολίνο  σελ 222 

[  4]

[  5]Γ. Κ Ζούκοφ Αναμνήσεις και στοχασμοί. Τόμος Β σελ 413

[  6]

[ 7] Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο πρώτος πού έστρεψε τα όπλα εναντίον τής Γερμανικής Αντιπροσωπείας ήταν ο διοικητής τής Charlemagne SS ­Brigadefuhrer Κρούκενμπεργκ 

[  8] Ραιημόν . Καρτιέ:  Τόμος Β ' σελίδα 365 

[  9]

[10]Έριχ Κιούμπυ Οι Ρώσοι και το Βερολίνο  σελ 230-1

Συνέχεια  κεφαλαίου