Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

ΕΥΡΥΤΑΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ K. ΛΟΓΟΘΕΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ (13/2/43)

(Προηγούμενο)
Γεώργιος Μερκούρης : Κύριε Πρόεδρε, έχω την γνώμην ότι η σημερινή, πρωτοβουλία υμών, συνάντησις εν' ταύθα έδει νά έχη ως σκοπόν μόνον το να ακούσωμεν την απάντησιν επί του γενομένου υφ' ημών διαβήματος. Δεν είναι παράδοξον πως η συζήτησις έφερεν επί τάπη­τος ολόκληρον το ελληνικόν ζήτημα, καθόσον τούτο είναι συναφές με τα ανακοινωθέντα. Νομίζω όμως ότι πρέπει να περιορίσωμεν την συζήτησιν εις τα λεχθέντα διότι, υπό τας συνθήκας που ευρισκόμεθα και της ελλείψεως στοι­χείων απαραιτήτων, δεν δυνάμεθα να καταλήξωμεν εις ωρισμένα συμπεράσματα, ως είπον και εν τη αρχή της ομιλίας μου και να περιορισθώμεν εις το να εκφράσωμεν την ευχήν να εξακολουθήση η Κυβέρνησις το έργον της το εθνωφελές, της προσπαθείας της περισώσεως καί της αμβλύνσεως των δεινών τα οποία έχει επισωρεύσει επί της χώρας η εθνική καταστροφή. Υποβάλλω όθεν την γνώμην να τερματίσωμεν εδώ την συζήτησιν μας, να Σας ευχαριστήσωμεν θερμώς, Κύ­ριε Πρόεδρε, δι' όσα επράξατε υπέρ του Ελληνικού λαού, να Σας παρακαλέσωμεν να συνεχίσετε το έργον Σας και να εκφράσωμεν την ευχήν να διέλθωμεν το διάστημα της κατοχής εν ησυχία και νομιμοφροσύνη διότι, ας μη λησμονώμεν ότι πλήν του πατριωτικού συναισθήματος, υπάρχουν ατυχώς και άλλα κίνητρα τα οποία ωθούν προς διαφόρους αταξίας αίτινες δυσχεραίνουσι το βαρύ έργον της εργασίας και της περισυλλογής.
Μ. Πεσμαζόγλου, της Ενώσεως Τραπεζών : Ήθελα να σας είπω ολίγας λέξεις αι οποίαι νομίζω ότι θα θέσωσι το ζήτημα εις την θέσιν του. Το υπόμνημα το οποίον σας υπεβλήθη είναι ένα υπόμνημα το οποίον συνετάχθη έπειτα από πολύ ώριμον σκέψιν και έπειτα από επανειλημμένας συσκέψεις τας οποίας είχομεν οι αντιπρόσωποι όλων των οργανώσεων. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, εις τας 15 Ιανουαρίου 1943 ο κ. Καρζής είχε την καλωσύνην να μας καλέση δια να συζητήσωμεν επ' αυτού του ζητήματος. Ημπορεί να σφάλωμεν κ. Πρόεδρε, είναι δυνατόν ότι ένας άνθρωπος όταν φθάση εις το σημείον της απελπισίας εις το οποίον έχει φθάσει ο Έλλην , να σκέπτεται και να κάμνη αυτά τα πράγματα. Αυτά είναι ζητήματα πολιτικά τα οποία σεις ως Πρόεδρος της Κυβερνήσεως είσθε ο μόνος ενδεδειγμένος να κρίνητε και να κάμητε τούτο ή εκείνο.
Καραμάνος: Κύριε Πρόεδρε, αν αντελήφθην καλώς, σεις δεν εθέσατε το ζήτημα αν πρέπει να κάμωμεν καμμίαν ενέργειαν προς αποκήρυξιν. Σεις εθέσατε το ζήτημα αν πρέπει να ενισχύσωμεν το έργον της Κυβερνήσεως.
Πρόεδρος της Κυβερνήσεως: Αν η Κυβέρνησις ακο­λουθεί τον καλόν δρόμον.
Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος: Πάσα ενέργεια έκαστου εκ τών παρισταμένων ενταύθα έχει σημασίαν εφ' όσον η τάξις την οποίαν αντιπροσωπεύει θα είναι σύμ­φωνος προς την ενέργειαν ταύτην.
Αναστασόπουλος : Συμφωνώ προς τον κ. Μερκούρην ο οποίος τόσον βαθέως εισέδυσεν εις το ζήτημα και ε'ιπεν ότι στερούμεθα στοιχείων δια να κρίνωμεν το ζήτημα.
Χειρισθήτε το ζήτημα σεις με τα στοιχεία τα οποία κατέχετε, με το κύρος, με την δεξιότητα, με την κατοχήν των γεγονότων. Ημείς σας ενισχύομεν, είμεθα πλησιέ­στερα εις την ψυχήν σας, εις τας σκέψεις σας, Σεις να προχωρήσητε άνευ επιφυλάξεων με την έκδηλον υποστήριξιν της κοινής γνώμης.
Πουλόπουλος : Η θέσις της Κυβερνήσεως είναι ακαν­θώδης και το αναγνωρίζομεν και αυτή η επίγνωσις μας έκαμε να σας υποβάλωμεν το υπόμνημα δια να σας τονώσωμεν εις τας προσπαθείας σας, διότι αναγνωρίζομεν ότι η θέσις σας είναι ακανθώδης. Είναι φυσικόν ότι εις τας δυσκόλους αυτάς στιγμάς πρέπει πάντοτε να ευρίσκηται κάποιος ο οποίος να γίνεται ολοκαύτωμα και να αναλί­σκεται χάριν του  Εθνικού συμφέροντος.
Τό ζήτημα είναι ζήτημα ιστορικής ενεργείας το οποίον δεν δυνάμεθα να παρακολουθήσωμεν. Η Κυβέρνησις εί­ναι εκείνη η οποία θα πολεμήση διπλωματικώς, επιμόνως, δια παρακλήσεων και δι' άλλων μέσων και αν ακόμη, όπως εκάματε νύξιν και είπατε ότι η θέσις της Κυβερνήσεως καθίσταται προβληματική.  Ακριβώς αυτός είναι ο ιστορι­κός ρόλος της Κυβερνήσεως σας και αυτόν θέλομεν να τονώσωμεν. Επομένως. Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι εκεί έπρεπε να καταλήξωμεν : Εις το να σας τονώσωμεν να εξακολουθήσητε τας προσπαθείας σας.
Καρζής : (Πρόεδρος τοϋ Ιατρικού Συλλόγου Αττικοβοιωτίας). Αι οργανώσεις ομοφώνως έρχονται να επικου­ρήσουν το έργον σας και πιστεύουν ακραδάντως ότι είσθε ο μόνος ο οποίος θα δυνηθήτε να χειρισθήτε το ζήτημα αυτό.
Βασιλόπουλος : Έχομεν την πεποίθησιν, κύριε Πρόε­δρε ότι το έργον αυτό το οποίον επιτελείτε αυτήν την στιγμήν, καλώς επιτελείται. Έχετε όλα τα στοιχεία, έρχε­σθε εις επαφήν με τας Αρχάς Κατοχής και δύνασθε κάλ­λιστα να είπητε μίαν ημέραν ότι όλα αυτά που εκάματε, τα εκάματε διότι πράγματι είχατε τοιαύτα στοιχεία τα οποία σας έπεισαν απολύτως ότι η χώρα μας δεν κινδυ­νεύει. Ημείς αν προέβημεν εις την απόφασιν να υποβάλωμεν εν υπόμνημα, δεν το επράξαμεν παρά μόνον δια να ενισχύσωμεν το έργον της Κυβερνήσεως η οποία θα έχη την ημετέραν ενίσχυσιν.
Πρόεδρος της Κυβερνήσεως: Αι ενέργειαί μου τεί­νουν να δοθή γενική αμνηστεία. Ελπίζομεν ότι θα το κατορθώσωμεν αν όχι ολοκληρωτικώς τουλάχιστον μερι­κώς. Οφείλω να σας δηλώσω ότι μετά θάρρους θα εξα­κολουθήσω τας ενεργείας μου αυτάς.
Γ. Μερκούρης: Νομίζω, Κύριε Πρόεδρε, ότι δυνά­μεθα να καταλήξωμεν εις το συμπέρασμα ότι κανείς από τους παρόντας δεν συνιστά εις τους μετ' αυτού συνεργα­ζομένους άλλην πολιτικήν από εκείνην την οποίαν ακολου­θείτε σεις. Ως εκ της θέσεως εις την οποίαν ευρισκόμεθα αυτό είναι εκείνο το οποίον όλοι πιστεύομεν και έκαστος εξ ημών εις την σφαίραν της δράσεως του. Σεις εξακο­λουθήσατε μετά θάρρους το έργον σας και εστέ βέβαιος ότι θα σας αναγνωρισθή μίαν ημέραν ότι κατωρθώσατε να αμβλύνητε την δυστυχίαν της Χώρας. Κανείς από τους παρισταμένους δεν έχει αντίρρησιν.
Κ. Λογοθετόπουλος - Σας ευχαριστώ Κύριοι, δια την πολύτιμον συνδρομήν σας εις το δύσκολον έργον μου και σας παρέχω την διαβεβαίωσιν ότι θα εξαντλήσω όλας μου τας δυνάμεις δια να υποστηρίξω τα δίκαια της Ελλάδος, τα δικαιώματα του Ελληνικού Λαού ο οποίος έχει απαραγράπτους υποθήκας επί του ανθρωπίνου πολιτισμού. Πιστεύω, Κύριοι, ότι η Ελλάς θα αναγεννηθή και θα ανεύρη την θέσιν της η οποία της ανήκει δικαιωματικώς».
Εκ της ως άνω εκθέσεως των διαμειφθέντων κατά την σύσκεψιν ταύτην εμφαίνεται ότι όχι μόνον ουδείς εκ των παρισταμένων μοί υπέδειξεν ότι πρέπει να εγκατα­λείψω την θέσιν μου, αλλά τουναντίον μοί συνεστήθη να συνεχίσω μετά θάρρους το πατριωτικόν έργον μου προς άμβλυνσιν της δυστυχίας της Χώρας με την βεβαιότητα ότι θα μοι αναγνωρισθή τούτο μίαν ημέραν ! Και αντί της αναγνωρίσεως ενεκλείσθην εις τας φυλακάς αναπολόγη­τος ! και κατεδικάσθην εις ισόβια δεσμά διότι υπηρέτησα με αφοσίωσιν και αυταπάρνησιν την Πατρίδα μου !! !

(Επιστροφή)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου