Οι αιώνιοι ρωμηοί.... τζαμπατζήδες. Οι αρχαίοι Γερμανοί - Αυστρο-ιταλική καζούρα με το γάντι.
Οι αιώνιοι ρωμηοί.... τζαμπατζήδες.
Οι αιώνιοι ρωμηοί.... τζαμπατζήδες.
Έξω από τα πλαίσια των αγώνων του Βερολίνου συνέβησαν και αρκετά επεισόδια τα οποία αξίζει τον κόπο να αναφέρη κάποιος έστω και χρονογραφικώς. Πρώτα-πρώτα πρέπει να τονισθή ότι οι Γερμανοί από ματσαράγκες δεν είχαν ιδέα.Ο Γερμανός άμα δεν είχε εισιτήριο δεν πήγαινε στο στάδιο[1]. Νομίζετε όμως ότι θα συνέβαινε το ίδιο με το Ρωμηό; Κάθε άλλο.Με το δίκηο του άλλωστε , αφού ξεσηκώθηκε από του διαβόλου τη μάννα για να ιδή τους αγώνας και να μείνη απ' έξω;
Tί σοφίστηκε λοιπόν ένας από τους Έλληνας εκδρομείς , που ήταν πάρα πολλοί. Επήρε ένα σήμα της Ελληνικής ομάδος και το κόλλησε στο σακκάκι. Με αναίδεια και θράσσος της καλλιτέρας Ελληνικής εσοδείας εμπήκε στο στάδιο τη πρώτη φορά. Όχι μόνο αυτό αλλά επήρε κι δύο τρεις ακόμη δικούς του μέσα στο Ράιχσπορτφελντ. Ωραία όμως ήταν η στιχομυθία την οποία αντήλλαξε με τον φορατζή.
-Αλλό, βας ίστ ντας; του κάνει ο ελεγκτής.
Ο δικός μας με τουπέ χιλίων καρδιναλίων και χωρίς να χάση τη ψυχραιμία του:
-Γκρίχεν (Έλληνες) νατσιονάλ ομάδα(!) Όλοι τζουζάμεν (μαζύ).... Και χωρίς να γυρίση καθόλου να δη τι θα έκανε ο φορατζής πέρασε μαζύ με τους συντρόφους του στο καλύτερο μέρος του σταδίου.
Οι αρχαίοι ....Γερμανοί.
Η αλήθεια όμως είνε ότι οι Γερμανοί όταν άκουγαν Έλληνα όχι μόνον έκαναν στραβά μάτια και κύτταζαν να τον διευκολύνουν, αλλά και τρελλαινόντουσαν από τη χαρά τους. Τους αθλητάς μας και γενικά τους φιλάθλους τους τάραζαν στις ερωτήσεις και στις απαγγελίες. Πρέπει να σημειωθή ότι όλοι οι τελειόφοιτοι του Γερμανικού γυμνασίου έχουν διδαχθή Όμηρο.
Αυτό άλλωστε ήταν και το μαρτύριο των δικών μας που έμειναν κατά τη διάρκεια των αγώνων στο Βερολίνο. Μόλις αντήλλασσε κανείς δυο κουβέντες μ' ένα Γερμανό, αμέσως άρχιζε αυτός να του απαγγέλη τη πρώτη γραμμή της Οδύσσειας: Άνδρα μοι (που το επρόφεραν οι Γερμανοί μόι) μούσα πολύτροπον κλπ.
Το ωραιότερον όμως συνέβη στην είσοδο του Ολυμπιακού χωριού μ΄ένα Έλληνα δημοσιογράφο. Μόλις πήγαινε να μπη στο χωριό, ένας δικός μας αθλητής τον φώναξε κάτι να του πη κάπως δυνατά. Μόλις τελείωσε τη κουβέντα του ο δημοσιογράφος, βλέπει να τον πλησιάζη ένας Γερμαναράς μέχρι εκεί πάνω και χωρίς καμμια άλλη διατύπωσι να τον προσφωνή ως ακολούθως;
-Ως ευ παρέστης,ω άνερ (!)Αθηναίε.....
Και άρχισε σε άπταιστο αρχαία Ελληνική να συζητή με τον απεσταλμένο του Αθηναικού τύπου. Περιττόν νομίζουμε είνε να τονίσουμε ότι ο φίλος και αγαπητός συνάδελφος έμεινε κόκκαλο. Δεν ήξερε τι να του απαντήση. Του είπε απλώς ...γερμανικά ότι η νεοελληνική δεν είχε καμμια σχέσι με την αρχαία ...και πάει λέγοντας....
Αυστρο-ιταλική καζούρα με το γάντι.
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αθλητισμός της 31 Αυγούστου 1936)
Tί σοφίστηκε λοιπόν ένας από τους Έλληνας εκδρομείς , που ήταν πάρα πολλοί. Επήρε ένα σήμα της Ελληνικής ομάδος και το κόλλησε στο σακκάκι. Με αναίδεια και θράσσος της καλλιτέρας Ελληνικής εσοδείας εμπήκε στο στάδιο τη πρώτη φορά. Όχι μόνο αυτό αλλά επήρε κι δύο τρεις ακόμη δικούς του μέσα στο Ράιχσπορτφελντ. Ωραία όμως ήταν η στιχομυθία την οποία αντήλλαξε με τον φορατζή.
-Αλλό, βας ίστ ντας; του κάνει ο ελεγκτής.
Ο δικός μας με τουπέ χιλίων καρδιναλίων και χωρίς να χάση τη ψυχραιμία του:
-Γκρίχεν (Έλληνες) νατσιονάλ ομάδα(!) Όλοι τζουζάμεν (μαζύ).... Και χωρίς να γυρίση καθόλου να δη τι θα έκανε ο φορατζής πέρασε μαζύ με τους συντρόφους του στο καλύτερο μέρος του σταδίου.
Οι αρχαίοι ....Γερμανοί.
Η αλήθεια όμως είνε ότι οι Γερμανοί όταν άκουγαν Έλληνα όχι μόνον έκαναν στραβά μάτια και κύτταζαν να τον διευκολύνουν, αλλά και τρελλαινόντουσαν από τη χαρά τους. Τους αθλητάς μας και γενικά τους φιλάθλους τους τάραζαν στις ερωτήσεις και στις απαγγελίες. Πρέπει να σημειωθή ότι όλοι οι τελειόφοιτοι του Γερμανικού γυμνασίου έχουν διδαχθή Όμηρο.
Αυτό άλλωστε ήταν και το μαρτύριο των δικών μας που έμειναν κατά τη διάρκεια των αγώνων στο Βερολίνο. Μόλις αντήλλασσε κανείς δυο κουβέντες μ' ένα Γερμανό, αμέσως άρχιζε αυτός να του απαγγέλη τη πρώτη γραμμή της Οδύσσειας: Άνδρα μοι (που το επρόφεραν οι Γερμανοί μόι) μούσα πολύτροπον κλπ.
Το ωραιότερον όμως συνέβη στην είσοδο του Ολυμπιακού χωριού μ΄ένα Έλληνα δημοσιογράφο. Μόλις πήγαινε να μπη στο χωριό, ένας δικός μας αθλητής τον φώναξε κάτι να του πη κάπως δυνατά. Μόλις τελείωσε τη κουβέντα του ο δημοσιογράφος, βλέπει να τον πλησιάζη ένας Γερμαναράς μέχρι εκεί πάνω και χωρίς καμμια άλλη διατύπωσι να τον προσφωνή ως ακολούθως;
-Ως ευ παρέστης,ω άνερ (!)Αθηναίε.....
Και άρχισε σε άπταιστο αρχαία Ελληνική να συζητή με τον απεσταλμένο του Αθηναικού τύπου. Περιττόν νομίζουμε είνε να τονίσουμε ότι ο φίλος και αγαπητός συνάδελφος έμεινε κόκκαλο. Δεν ήξερε τι να του απαντήση. Του είπε απλώς ...γερμανικά ότι η νεοελληνική δεν είχε καμμια σχέσι με την αρχαία ...και πάει λέγοντας....
Αυστρο-ιταλική καζούρα με το γάντι.
Στο τελικό του ποδοσφαίρου μεταξύ των εθνικών ομάδων Ιταλίας και Αυστρίας έγινε σωστό μακελειό όχι μόνο μέσα στο στίβο αλλά και στις κερκίδες. Οι Αυστριακοί αθληταί είχαν καθήσει δίπλα στους Ιταλούς και άρχισαν με φωνές και χειρονομίες αφ' ενός ν΄αποδοκιμάζουν τους αντιπάλους των και αφ ετέρου να ενισχύουν τους δικούς των.Οι Ιταλοί ως ήτο φυσικόν, ανταπέδιδαν τα ίσα. Στο φοβερό Αυστριακό "Τέμπο Αούστρια" απαντούσαν με όλη τη δύναμι των πνευμόνων των "Φορτσα Ατζούρι!"
Σε μια στιγμή όμως ένας Ιταλός μπακ με ένα δυνατό τσαρτζ ξαπλώνει φαρδύ πλατύ χάμω κεντρικό κυνηγό της Αυστρίας. Το στάδιο σείεται εκ θεμελίων από τις αποδοκιμασίες των 100 χιλιάδων Γερμανών θεατών. Ένας Αυστριακός αθλητής τότε σηκώνεται και αποτεινόμενος προς τους Ιταλούς αθλητάς , τους φιλοφρονούσε με μερικές Αυστριακές βρισιές. Οι Ιταλοί παρεξηγούνται και αρχίζουν οι αντεγκλήσεις και κατόπιν, αλά ρωμέικα , οι τσακωμοί και το ξύλο. Το ωραίο όμως είνε ότι ο ένας έβριζε τον άλλο χωρίς να καταλαβαίνονται μεταξύ των. Μια Ιταλίδα αθλήτρια που καθότανε κοντά σε μια άλλη Αυστριακή συνάδελφό της αίφνης τη βουτάει από τα μαλλιά και αρχίζει μια πρωτότυπη και διασκεδαστικώτερη γυναικεία ελευθέρα πάλη με κανονικές λαβές ... από τα μαλλιά. Τούφες τούφες έβγαιναν οι τρίχες από τις δύο συμπλεκόμενες . Εάν δεν τις χώριζαν εγκαίρως ασφαλώς δεν θα έμενε ούτε ίχνος τρίχας στα τόσο χαριτωμένα κεφαλάκια των δύο αθλητριών που εζήλεψαν τη δόξα του Τζιμ Λόντου.
Υποσημειώσεις
[1] Η πειθαρχία των Γερμανών απέναντι στο νόμο είχε εντυπωσιάσει και αυτόν ακόμη το Στάλιν , Στη γνωστή συνέντευξη που ο Άρχοντας του Κρεμλίνου είχε δώσει στα 1931 στο γερμανοεβραίο συγγραφέα Λούντβιχ κατέθεσε πάνω στο θέμα αυτό ,τη δική του προσωπική μαρτυρία.
"Όταν κατοικούσα στο 1907 στο Βερολίνο, κοροϊδεύαμε συχνά την πειθαρχικότητα των Γερμανών φίλων μας. Διηγούμαστε τότε πως η διεύθυνση του Κόμματος είχε κάποτε οργανώσει μια διαδή λωση και διάφοροι σύντροφοι απ' τα προάστεια έπρεπε νάρθουν, μιαν ωρισμένη ώρα, στο Βερολίνο. Διακόσια πρόσωπα ήρθαν από ένα προάστειο, σταμάτησαν όμως εκεί που γινόταν ο έλεγχος των εισιτηρίων, γιατί ο ελεγκτής εκείνη τη στιγμή έλλειπε. «Περάστε, λοιπόν, τους είπε ένας Ρώσσος, έχετε όλοι τα εισιτήρια σας εν τάξει!» Κανένας όμως δεν εκουνήθηκε απ' τη θέση του και φαίνεται πως έμειναν εκεί δυό ώρες ολόκληρες.
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αθλητισμός της 31 Αυγούστου 1936)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου