 |
| Γιάννη Σορώτου Ο Ρουμανικός Εθνικισμός Εκδόσεις Πρωτοβουλία Αθήνα 1988 |
O αντισημιτισμός του Κοντρεάνου και του κινήματος των Λεγεωναρίων παρουσιάζει όπως είναι λογικό πολλές πλευρές. Κάθε προσπάθεια να αναδειχθούν ιεραρχικά και με κριτικό πνεύμα όλα όσα προκύπτουν μέσα από την «Σιδηρά Φρουρά» είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει μια σειρά από αντικειμενικές δυσκολίες που οφείλονται πρωταρχικά στον ίδιο τον χαρακτήρα του έργου, μια που όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς, δεν αποτελεί ούτε την έκφραση κάποιου δόγματος ούτε την τυποποίηση κάποιου πολιτικού προγράμματος.
Στην συνέχεια πρέπει να επισημανθεί ότι οι περισσότερες αντισημιτικές θέσεις που παρουσιάζονται μέσα στο βιβλίο δεν πηγάζουν άμεσα από την πέννα του Κοντρεάνου αλλά αναπαράγονται μέσα από τα γραπτά Ρουμάνων πολιτικών και διανοητών όπως του Cuza (1) του Paulescu (2) του Gavanescul (3) του Kogalineanu (4).
Από πολιτική τουλάχιστον άποψη δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο αντισημιτισμός συνιστά την βασική κινητήρια δύναμη του κινήματος των Λεγεωνάριων και ακριβώς για το λόγο αυτό φαίνεται να πλησιάζει περισσότερο στον Γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό παρά στα άλλα «φασιστικά» κινήματα του Ευρωπαϊκού Μεσοπολέμου.
Σχετικά με το θέμα αυτό χρειάζεται να επισημάνουμε ιδιαίτερα ότι ο αντισημιτισμός (του κινήματος των Λεγεωνάριων) μοιάζει να τροφοδοτείται περισσότερο από μια αμυντική αντίδραση παρά από μια προμελετημένη θεώρηση, στηριζόμενη σ' ένα συγκεκριμένο δόγμα είτε πολιτικό λέγεται αυτό είτε φιλοσοφικό
Πραγματικά όλα όσα ισχυριζόμαστε φαίνεται να επιβεβαιώνονται οπό την ανάγνωση των πρώτων κιόλας σελίδων του έργου του Κοντρεάνου μέσα στις οποίες περιγράφει τις πρώτες εμπειρίες του αγώνα . Εκεί μέσα ένα πράγμα φαίνεται ξεκάθαρα: ο μπολσεβικισμός - που λίγο πριν είχε επιβληθεί στην Ρωσία και και απ΄εκεί επιχειρούσε να εξαπλωθεί στην Ευρώπη ολόκληρη, προπαγανδίζεται και υποστηρίζεται στην Ρουμανία, οπό τους Εβραίους
Οι αρχηγοί των συνδικάτων είναι Εβραίοι, ο ανατρεπτικός και αντεθνικός τύπος είναι Εβραϊκός, η μεγάλη μάζα των φοιτητών που διαλαλούσε «προοδευτικές» και διεθνιστικές ιδέες στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου, στελεχώνεται από Εβραίους.
Στο ΜΕΙΝ LEBEN ο Α. Χίτλερ περιγράφει μεθοδικά την δική του πορεία προς τις αντισημιτικές ιδέες.
Ο Κοντρεάνου δεν κάνει το ίδιο αλλά θεωρεί αυταπόδεικτες μια σειρά από προϋποθέσεις.
Τουλάχιστον ο βασικός συλλογισμός του είναι αρκετά ευδιάκριτος: ο Κομμουνισμός αποτελεί για το Ρουμανικό Έθνος έναν θανάσιμο κίνδυνο. Ο κομμουνισμός καθοδηγείται από τους Εβραίους· άρα οι Εβραίοι αποτελούν για το Ρουμανικό Έθνος ένα θανάσιμο κίνδυνο.
Αυτή είναι η πρώτη διαπίστωση που προκύπτει μέσα από τον αντισημιτισμό του Κοντρεάνου. Η διαπίστωση αυτή βρίσκει την βάση της μέσα στο Εθνικισμό και συνιστά έκφραση μιας καθαρά αμυντικής συμπεριφοράς. Όμως αν όλα τελείωναν στο συμπέρασμα αυτό, γίνεται απόλυτα κατανοητό ότι θα είχαμε επιδείξει σχετικά με το θέμα αυτό μια απόλυτα επιφανειακή συμπεριφορά: επιφανειακή γιατί παρόμοια θεώρηση θα σήμαινε τη συρρίκνωση των σημαντικότερων χαρακτηριστικών της, τα πάντα θα εκφυλίζονταν σε ένα είδος συγκεχυμένης αντίδρασης, με αποτέλεσμα να ερμηνεύονται τα αποτελέσματα και όχι οι αιτίες που τα είχαν προκαλέσει.
Και στη περίπτωση που είχαμε να κάνουμε με κάτι τελείως συμπτωματικό;
Μήπως δεν υπάρχουν Εβραίοι σε άλλα πολιτικά κινήματα οι οποίοι τουλάχιστον πάνω στο προγραμματικό πεδίο δέν διάκεινται εχθρικά;
Και μήπως δεν συμμετέχουν στα διάφορα Μαρξιστικά κινήματα πολυάριθμα μη Εβραϊκά στοιχεία;
Μοιραία η συζήτηση εξαπλώνεται σε άλλα πεδία και σε άλλες κατευθύνσεις. Από την μια, μέσα σ' ένα σκηνικό που οδηγεί στην υπερβολή των Εθνικών περιορισμών , εντοπίζονται και επισημαίνονται τα γενικά σχέδια του διεθνούς Εβραϊσμού. Από την άλλη, και έξω από την ειδική σχέση των δεσμών ανάμεσα στον Εβραϊσμό και τον Μπολσεβικισμό ανιχνεύεται μια κατάσταση που οδηγεί στην αναγνώριση των σχεδίων και το τρόπου δράσης του πρώτου τόσο σε εθνική όσο και σε παγκόσμια κλίμακα.
Επομένως δεν αποτελεί μοναδική αλήθεια το γεγονός ότι οι Εβραίοι της Ρουμανίας υποστηρίζουν τον Κομμουνισμό ούτε επίσης το γεγονός ότι ο Κομμουνισμός σε παγκόσμια κλίμακα δεν αποτελεί άλλο από ένα όργανο του Ε β ρ α ϊ σ μ ο ύ με βασικό σκοπό την εκμετάλλευση των λαών της γης.
Επί πλέον σε αναφορά πάντα με την παγκόσμιο κλίμακα ο Ιουδαϊσμός ενεργεί δια μέσου της Μασονίας η οποία αν και δεν είναι πολιτικό κόμμα δρα παρ' όλα αυτά παντού χρησιμοποιώντας κάθε μέσον.
Σε ότι έχει να κάνει με τη Ρουμανία, τα σχέδια του Ιουδαϊσμού έχουν εξυφανθεί σε ανύποπτο χρόνο και ο Μπολσεβικισμός δεν αποτελεί άλλο οπό το τελικό αποτελεσματικότερο όπλο για να πνίξει κάθε προσπάθεια αναχαίτισης και να φέρει σε πέρας το έργο που έχει ήδη αρχίσει.
Αυτό ακριβώς το πρώτο όπλο έχει συσταθεί οπό την μαζική μετανάστευση που μέσα σε κάτι περισσότερο οπό έναν αιώνα έφερε μέσα στην Ρουμανία ένα εντυπωσιακό αριθμό Εβραίων(5).
Όπως συνέβαινε πάντα ,έτσι και εδώ η αποικία αυτή αμέσως οργανώθηκε στενά σε σχήματα τέτοια, ώστε να παρουσιάζεται σαν ένα πραγματικό κράτος εν κράτει. Εκμεταλλεύτηκε τις πεπαλαιωμένες Ρουμανικές δομές του εμπορίου, οδήγησε στην καταστροφή ότι είχε απομείνει από το τοπικό εμπόριο και απαγόρευσε την ανάπτυξη καινούργιων Ρουμανικών διοικήσεων.
"Έχει - λέγει ο Κοντρεάνου - προωθήσει ένα έργο που τείνει να καταστρέψει τους δεσμούς του Ρουμάνου με τον ουρανό και με την γη γινόμενοι κύριοι του Τύπου και διαδίδοντας αθεϊστικές και αντεθνικές ιδέες· προσπάθησε να διαίρεση τον λαό με διαμάχες, παραποιήσεις, φιλονικίες και διαιρώντας τον σε πολλά κόμματα το οποία χρηματοδοτεί αυτή ή ίδια έχει χρησιμοποιήσει το όπλα τής εσωτερικής και διεθνικιστικής διαφθοράς για να εγκλωβίσει στην Θέλησή της την πολιτική τάξη, την γραφειοκρατία και τον στρατό.
Εκμεταλλεύεται παρασιτικά την εργασία του Ρουμανικού λαού και τείνει να γίνει κυρίαρχη της γης, ενώ η αγροτική τάξη, δύναμη του γένους, οδηγείται κάθε μέρα και περισσότερο σε μία κατάστασή εξευτελιστικής δυστυχίας.
Δεν πρόκειται για κάτι νέο.' Η Ρουμανία μπορεί να είναι περήφανη για την αντισημιτική λογοτεχνία της η οποία χρονολογείται από πολύ παλιά, καθώς και για μια παλιά αντισημιτική πολιτική δράση. Τέλος μια παλιά νομοθεσία περιόριζε τα δικαιώματα τής Ισραηλιτικής κοινότητος.
Στην συνέχεια το Εβραϊκό πρόβλημα αναλύεται με επιστημονική μέθοδο σε κάθε του έκφραση. Και ιδού η παράθεση συνθετική αλλά καταπληκτικής διαύγειας, των βασικών σημείων της επιστήμης του αντισημιτισμού , που ο Cuza παρουσίασε στο περιοδικό « Η Ε θ ν ι κ ή ά μ υ να».
Εδώ αφού πρώτα διαχωρίζει στον αντισημιτισμό τις τρεις στιγμές του ένστικτου, της συνείδησης και της επιστήμης, ο επιφανής μελετητής παραπέμπει σε προσφερόμενα στοιχεία για την γνωριμία του Εβραϊσμού τόσο από ιστορικής ανθρωπολογικής θεολογικής όσο και από πολιτικής και φιλοσοφικής απόψεως. Η συμβολή αυτών των διαφόρων επιστημών και η χρησιμοποίηση των στοιχείων τους για την μελέτη του Εβραϊσμού οδηγούν στην υπερκέραση των κοινωνικοπολιτικών ορίων του προβλήματος όπως τέθηκαν μέχρι τώρα. Δεν πρόκειται στο σημείο αυτό να εμβαθύνουμε στα μεμονωμένα επιχειρήματα αλλά περιοριζόμενοι σ΄όσα μπορούμε να συμπεράνουμε επί του προκειμένου από τα ίδια τα γραπτά του Capitano πρέπει να σταθούμε πάνω σε δυο μορφές του αντισημιτισμού της Λεγεώνας. του θρησκευτικού και του φυλετικού.
Όσον αφορά το πρώτο μας είναι δύσκολο να εντοπίσουμε στον Κοντρεάνου μια κάποια ειδική θρησκευτική αιτιολογία του Αντισημιτισμού. Το μόνο που μπορεί να επισημανθεί είναι μια συντομότατη σημείωση στην Θεολογία που όπως λέγεται έγινε από τον καθηγητή Cuza και ένα συντομότατο εδάφιο του καθηγητού Παουλέσκου μέσα στο οποίο αντιπαρατίθεται ο Εβραϊσμός και ό Χριστιανισμός αντιστοίχως σαν θρησκεία του ψεύδους και της αληθείας.
Μπορεί να επισημανθεί ακόμη μια αμυντική στάση του Κοντρεάνου όχι τόσο έναντι της Εβραϊκής Θρησκείας αλλά έναντι της δια μέσου των Εβραϊκών εφημερίδων αντιθρησκευτικής εκστρατείας. Κάτι τέτοιο όμως όπως είναι λογικό δεν έχει τίποτα το κοινό με τις ενδεχόμενες θρησκευτικές αιτιολογίες του αντισημιτισμού. Τέλος μας φαίνεται εμβληματική η απόλυτη έλλειψη στο έργο του Κοντρεάνου οποιασδήποτε αναφοράς για την συλλογική και αιωνία ευθύνη του Εβραϊκού λαού στην δολοφονία του Χριστού.
Νομίζουμε επί πλέον ότι δεν πρέπει να ξοδευτούν περισσότερες λέξεις, για να καταρρίψουμε την ιδέα μιας κάποιας θρησκευτικής βάσεως του αντισημιτικού αγώνος της Λεγεώνας και αυτό κατά την γνώμη μας είναι το πλέον σημαντικό αν ληφθεί υπ' όψιν ο δεδηλωμένος «Χριστιανικός» χαρακτήρας του κινήματος.
Μια ειδική επισήμανση γίνεται στο πρόβλημα των ενδεχομένων σχέσεων ανάμεσα στον φυλετισμό και τον αντισημιτισμό του Κοντρεάνου.
Οι δύο θέσεις της σκέψεως δέν πρέπει αναγκαστικά να συμβαδίζουν επειδή:
α- δέν είναι ανάγκη να είναι κάποιος ρατσιστής για να είναι και αντισημίτης μια που το Εβραϊκό πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπισθεί κάτω από διαφορετικές όψεις.
β- Ο εμπνεόμενος οπό ρατσιστικές ιδέες δεν είναι υποχρεωμένος να είναι αναγκαστικά αντισημίτης όπως δεν είναι υποχρεωμένος να είναι αντιχαμίτης κ.λ.π.
Κάτι τέτοιο δέν μας απαλλάσσει από το δίλημμα αν μπορούν ή όχι να εντοπισθούν φυλετικά στοιχεία στην σκέψη της Λεγεώνας. Δεν νομίζουμε ότι η ύπαρξις των προαναφερόμενων στοιχείων μπορεί να μας επιτρέψει να αποκλείσουμε κάτι τέτοιο με ευκολία και αυτό επειδή εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται μια πραγματική φυλετική τοποθέτησις μέσα στα γραπτά του Κοντρεάνου.
Αναφορικά μ' αυτό θα ήταν αναγκαίο να σταθούμε πάνω στο νόημα των όρων και ειδικά πάνω στο νόημα της φυλής και του φυλετισμού. Όμως θέλουμε να ελπίζουμε ότι η κατηγορία των αναγνωστών στους οποίους απευθύνεται το γραπτό αυτό έχει κάποια συνείδηση της παρουσιάσεως τής φυλής - και συνεπώς του φυλετισμού - στις τρεις διαστάσεις του: την βιολογική (φυλετισμός του σώματος) ψυχολογική (φυλετισμός της ψυχής) και πνευματική (φυλετίσμος του πνεύματος).
Αν τώρα είναι αληθινό ότι στον Κοντρεάνου δέν επισημαίνεται σε κανένα από τα τρία επίπεδα ένα συγκεκριμένο φυλετικό δόγμα, είναι επίσης αληθινό ό τι και τα τρία συνυπάρχουν και διαφαίνονται καθαρά μέσα στην ζωή της Λεγεώνας.
Στο πρώτο επίπεδο ο Κοντρεάνου μιλά χωρίς περιστροφές για μια βιολογική κληρονομιά του γένους και για την ανάγκη της προστασίας της.
Στο δεύτερο επίπεδο η αντιπαράθεση ανάμεσα στον Εβραϊκό και Ρουμανικό χαρακτήρα καθώς και στον ξεχωριστό τρόπο δράσεως είναι συνεχής στα γραπτά του Κοντρεάνου. Η σχέσις ανάμεσα στα δύο επίπεδα διαφαίνεται στη σύντομη αλλά αποκαλυπτική μνεία του καθηγητού Guza στην σχέση μεταξύ της ανθρωπολογίας και της κουλτούρας.
Στο τρίτο επίπεδο το πρόβλημα είναι μάλλον περιττό να τεθεί : είναι πράγματι πασιφανές ότι όλη η δράση του κινήματος των Λεγεωναρίων τοποθετείται πρωταρχικά υπεράνω οποιουδήποτε που μπορεί να έχει πολιτικό χαρακτήρα στοχεύοντας στην πνευματική τελειοποίηση των μελών: μ ε ά λ λ α λ ό γ ι α σ τ η δ η μ ι ο υ ρ γ ί α μιας καινούριας φυλής του πνεύματος.
Το γεγονός ότι πρωταρχικά υπογραμμίζεται η πνευματική μορφή της φυλής αποτελεί ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της Λεγεώνας και αποκτούν ιδιαίτερη άξια αυτές οι σαφείς λέξεις του Κοντρεάνου:
«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος βρίσκεται στο γεγονός ότι η δομή της Δακο-Ρουμανικής φυλής μας έχει παραχαραχθεί, έχει αλλοιωθεί δίδοντας ζωή σ' αυτόν τον τύπο του ανθρώπου, δημιουργώντας αυτό το σκουπίδι, αυτό το ηθικό έκτρωμα: τ ο ν π ο λ ι τ ι κ ά ν τ η π ο υ δ ε ν δ ι α θ έ τ ε ι τ ί π ο τ α π λ έ ο ν α π ό τ η ν ε υ γ έ ν ε ι α τ η ς φ υ λ ή ς μ α ς». Και ακόμη:
«Η σχολή των Λεγεωνάριων πρέπει να δημιουργήσει ότι ομορφότερο που μπορεί να φαντασθεί το μυαλό μας από την πνευματική άποψη, ότι πιο περήφανο, υψηλότερο, σωστότερο, δυνατότερο, σοφότερο, αγνότερο, εργατικότερο, ηρωικότερο που μπορεί να δώσει η φυλή μας. Έναν άνδρα στον οποίο θα αναπτυχθούν στον υπέρτατο βαθμό όλες εκείνες οι δυνατότητες του ανθρώπινου μεγαλείου που ο Θεός έσπειρε μέσα στο αίμα του γένους μας».
Όταν ο Κοντρεάνου διαβεβαιώνει «...το Εβραϊκό πρόβλημα δεν γεννιέται μέσα από το φυλετικό μίσος· γεννιέται μέσα απ' ένα έγκλημα που οι Εβραίοι διέπραξαν ενώπιον των νόμων και της φυσικής τάξης εντός των οποίων ζουν όλοι οι λαοί του κόσμου» διαβεβαιώνει την αλήθεια όπως άλλωστε και μεις προσπαθήσαμε να αποδείξουμε στις σελίδες αυτές. Αλλά αυτό δεν δείχνει, ούτε μπορεί να δείξει την απουσία του φυλετικού χαρακτήρα μέσα στο κίνημα των Λεγεωνάριων. Ας σημειωθεί ποιος είναι ο φυλετικός τύπος - ο φυλετισμός του πνεύματος - που η Λεγεώνα αποδέχεται. Ας ληφθεί επίσης υπ' όψη το εμπόδιο που η εβραϊκή δραστηριότητα προτάσσει στη γέννηση και την αναγέννηση αυτού του φυλετικού τύπου. Βεβαίως πρέπει να συγκρίνουμε πάνω σ' ένα γεγονός: ότι ο τύπος αυτός είναι εκ διαμέτρου αντίθετος με τον φυλετικό τύπο που ενσαρκώνει ο Εβραίος.
Αν πράγματι είναι έτσι δεν μπορεί παρά να γεννηθεί η οντολογική αναγκαιότητα του αγώνα, ενός αγώνα πνευματικού επιπέδου, ενός επίπεδου του πολιτισμού στο Βαθμό του απόλυτου. Μ' αυτό κλείνουμε το΄ θέμα νομίζοντας ότι έχουμε πει αρκετά σ' αυτόν που είναι σε θέση να κατανοήσει.
Στο σημείο αυτό δεν θα ήταν άχρηστες, λίγες λέξεις, για να αποφύγουμε την περίπτωση που θα οδηγήσει τον βιαστικό αναγνώστη να κολλήσει στο κίνημα του Κοντρεάνου την ετικέτα του «αντιδραστικού» με την ετυμολογική έννοια του όρου.
Αν ένα κίνημα γεννιέται και αναπτύσσεται σαν ένα αντί-κάτι, εύλογα κάποιος θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι το κίνημα αυτό μάχεται ενάντια σε κάτι και όχι για κάτι.
Οι δικαιολογίες αυτού του α ν τ ί που προβάλλει θα μπορούσαν να είναι σωστές και σεβαστές όμως η λειτουργία του θα είναι περιορισμένη απ εκείνο το προ συνθετικό, που στο τέλος θα μπορούσε να καταλήξει στην υπεράσπιση κάποιου που αυτό καθ' εαυτό δεν θα άξιζε τον κόπο να υπερασπισθεί.
Η συζήτησις φαίνεται ορθολογική και ανεπίληπτη και κάτι τέτοιο μπορεί να επιβεβαιωθεί από την ίδια την πραγματικότητα. Αλλά αυτή σίγουρα δεν είναι η περίπτωση της Λεγεώνας. Όσα έχουν λεχθεί μέχρι τώρα θα έπρεπε να είναι αρκετά για να εξαλειφθεί κάθε υποψία του είδους. Όμως - ίσως κάποιος να πει - ότι μάταια θα αναζητηθεί στην Σιδηρά Φρουρά μια καθαρή, οριστική, προγραμματική εκθείαση ενός δόγματος που θα αντιτασσόταν στο ιουδαϊκής καταγωγής Δόγμα. Που είναι λοιπόν εκείνο το κάτι για το οποίο πολέμησε το κίνημα των Λεγεωνάριων; Σ' αυτούς απαντούμε: αν θέλετε ένα πρόγραμμα που να ικανοποιεί τις διανοητικές ανάγκες της ιδεολογίας σας πηγαίνετε στα κοντινότερα γραφεία κάποιου πολιτικού κόμματος και θα μείνετε απόλυτα ικανοποιημένοι επειδή κάθε πρόγραμμα του είδους φαίνεται αυτό καθ' εαυτό τέλειο!
Και θ' απαντήσουμε πάνω απ όλα ότι το εμφανέστερο χαρακτηριστικό του φυλετικού τύπου που ασπάζεται η Λεγεώνα είναι η ικανότητα να γνωρίζει δίχως να έχει ανάγκη από εκκλήσεις σε άγονα εθνικά μέσα , να υπάρχει κατά κάποιο τρόπο πριν ακόμα ακολουθήσει την μια ή την άλλη ιδεολογία, να προειδοποιήσει μ' ένα νόημα απολύτου αντικειμενικότητας και αναγκαιότητας του πρωτείου.
Αν ο Κοντρεάννου και μαζί μ' αυτόν ο ανθός του Ρουμανικού γένους πολέμησε μέχρι την ύστατη θυσία ενάντια σε κάτι, το έκανε έχοντας συνείδηση ότι κατά πρώτο λόγο πολεμά γ ι α κ ά τ ι, σε συνέπεια με τη πλέον βαθιά και πλέον αληθινή φύση της ύπαρξής του την «φύση ενός ανθρώπου ράτσας».
(1) Alexandru C Cuza:Γεννήθηκε στα 1857, σπούδασε στην Γαλλία και την Γερμανία πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Στα 1910 ίδρυσε με τον lorga το Εθνικιστικό Δημοκρατικό κόμμα που υποστήριξε την αγροτική· μεταρρύθμιση, την καθολική ψηφοφορία και μια μέτρια αποκέντρωση των εξουσιών. Στα 1918 εγκατέλειψε το κόμμα για να ιδρύσει την Εθνική Χριστιανική Ένωση.Στα 1937 έγινε πρωθυπουργός με τον Octavian Goga έπειτα Γερουσιαστής και βασιλικός σύμβουλος. Πέθανε στα 1947.
(2) Καθηγητής Paulescu: Συγγραφεύς πολλών μελετών πάνω οτό Εβραϊκό Cahal θεωρητικός του τρόπου δράσης εναντίον τοϋ Εβραϊσμού, θεωρήθηκε προπομπός τοϋ Ρουμανικού Λεγεωναρισμού.
(3) Ion Gavanescul: θεωρήθηκε ένας από τούς μεγαλύτερους Ρουμάνους παιδαγωγούς. Υπήρξε ένας φανατικός θαυμαστής του Κοντρεάνου και υπεράσπισε και προστάτευσε το κίνημα τις δύσκολες ώρες.
(4) Mihail Kogalniceanu . Γεννημένος στα 1817 σπούδασε ατό Lunerille και στο Βερολίνο.Υπουργός των εξωτερικών υπεράσπισε τα συμφέροντα τής Ρουμανίας ατό Συνέδριο τοϋ Βερολίνου (1878). Μελετητής τής Ιστορίας και λογοτέχνης εντόπισε και κατήγγειλε τον Εβραϊκό κίνδυνο. Πέθανε στα 1891.
(5) Βλέπε, «η διείσδυσις των Εβραίων στη Ρουμανία» παράρτημα του "Ημερολογίου,της φυλακής του Κοντρεάνου στην Ιταλική έκδοσι. Ar, Padova 1970.
(2) Καθηγητής Paulescu: Συγγραφεύς πολλών μελετών πάνω οτό Εβραϊκό Cahal θεωρητικός του τρόπου δράσης εναντίον τοϋ Εβραϊσμού, θεωρήθηκε προπομπός τοϋ Ρουμανικού Λεγεωναρισμού.
(3) Ion Gavanescul: θεωρήθηκε ένας από τούς μεγαλύτερους Ρουμάνους παιδαγωγούς. Υπήρξε ένας φανατικός θαυμαστής του Κοντρεάνου και υπεράσπισε και προστάτευσε το κίνημα τις δύσκολες ώρες.
(4) Mihail Kogalniceanu . Γεννημένος στα 1817 σπούδασε ατό Lunerille και στο Βερολίνο.Υπουργός των εξωτερικών υπεράσπισε τα συμφέροντα τής Ρουμανίας ατό Συνέδριο τοϋ Βερολίνου (1878). Μελετητής τής Ιστορίας και λογοτέχνης εντόπισε και κατήγγειλε τον Εβραϊκό κίνδυνο. Πέθανε στα 1891.
(5) Βλέπε, «η διείσδυσις των Εβραίων στη Ρουμανία» παράρτημα του "Ημερολογίου,της φυλακής του Κοντρεάνου στην Ιταλική έκδοσι. Ar, Padova 1970.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου