ΦΕΡΝΤΙΝΑΝΤ ΤΟΝΟΫ- ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΚΑΡΜΕΝ

Εις τις πρώτες γραμμές του μετώπου της κυβερνητικής παρατάξεως πολεμούν κορίτσια και νέες γυναίκες που φορούν επιδεικτικώς τα κόκκινα εμβλήματα του "Λαϊκού Μετώπου. Όπως έκαναν και οι Γαλλίδες πολίτιδες της επαναστάσεως του 1789.

Εις ολόκληρον την ισπανικήν χερσόνησον αι εργαζόμεναι γυναίκες συμμετέχουν  ενεργώς εις τον αγώνα  και αν δεν φθάνουν αριθμητικώς τους άρρενας συμπολεμιστάς των, τους συναγωνίζονται όμως με τον ιδικόν των τρόπον εμψυχώνουσαι και παρακινούσαι.

Μέσα σ' αυτές τις "Κόκκινες Κάρμεν "ημπορεί κανείς να βρη τα περισσότερον βίαια και περισσότερον αδιάλλακτα πνεύματα της Ισπανίας.

Εμπνεύστρια είναι η νεαρά δεκαεπταέτης Αϊντά Λαφουέντε, που ετυφεκίσθη με τη γροθιά της σηκωμένη υψηλά, έξω από την εκκλησίαν του Αγίου Πέτρου στο Οβίδεο.

Αυτό συνέβη τον Οκτώβριον του 1934. Η κόκκινη παρθένος ήτο αρχηγός των νεαρών κομμουνιστών του Οβίδεο επί δέκα ημέρας κατά την φοβεράν εκείνην εξέγερσιν. 

Σήμερον ευρίσκεται στο Μουσείον της Επαναστάσεως της Μόσχας το φόρεμα της ηρωίδος αυτής, τρυπημένον από πολλές σφαίρες. Το έστειλαν εκεί οι γονείς της.

Τώρα αι οπαδοί της φέρουν το όνομα των "γυναικών αμέσου δράσεως" δια να ξεχωρίζουν από τας γυναίκας , αι οποίαι απλώς δημηγορούν ή οργανώνουν και ιδιαιτέρως δια να μη συγχέωνται με τις δημοκράτισσες που τώρα φαίνονται πολύ ήπιαι και πολύ συντηρητικαί συγκρινόμεναι με αυτάς. 

Αλλά καλλίτερον θα έπρεπε να λέγονται "γυναίκες εμπρησμού ". 

Γιατί όταν πρόκειται να εμπρησθή μια εκκλησία ή ένα μοναστήρι, γυναίκες θα είνε πάντοτε μεταξύ αυτών που θα μεταφέρουν τους τενεκέδες του πετρελαίου δια να τους χύσουν επάνω στα ιερά λείψανα.

Το μίσος που δείχνουν εναντίον των καλογήρων πρέπει να το ιδή κανείς για να το πιστεύση. Πώς εν τούτοις συνέβη να παρουσιασθούν εις την Ισπανίαν οι απόγονοι των αιμοδιψών "πολίτιδων", που ενεφανίσθησαν πρώτην φοράν εις την Γαλλικήν Επανάστασιν και έπειτα εις την Κομμούναν του 1871; Διότι δεν ημπορεί κανείς να πη ότι γυναίκες του τύπου αυτού παρουσιάσθησαν κατά την ρωσσικήν επανάστασιν του 1917. 

Πολλά ηκούσθησαν τότε για κάποιο σύνταγμα Αμαζόνων αλλ' αυτό είνε μια διαφορετική υπόθεσις. Εδώ παρατάσσονται κορίτια το ένα δίπλα στο άλλο για να αντιμετωπίσουν τα αδέλφια των και τους αγαπημένους των. Όταν έπεσεν η ισπανική μοναρχία τπ 1931, η ζωή της Ισπανίδος που έως τότε εζούσεν απομονωμένη, ήλλαξε ριζικώς.

*

Η Ισπανίδα , είπαν πολλές φορές ,είνε ένα πλάσμα προωρισμένον να λατρεύεται και πρέπει ή να ασχολείται με τα οικιακά. ή να μπαίνη σε ένα θρησκευτικό τάγμα. 

Αυτό πραγματικά ίσχυε δια το μεγαλείτερο μέρος των γυναικών της Ισπανίας, των οποίων 65 τοις εκατόν ήσαν τότε αγράμματες .Φυσικά ήτο πολύ διαφορετικής νοοτροπίας, το συνεχές αυξάνον τμήμα των Ισπανίδων, αι οποίαι ειργάζοντο εις τα εργοστάσια. 

Εκεί η νοοτροπία των γυναικών όπως και αι σχέσεις των με τους άνδρας ανεπτύσσοντο όπως ακριβώς συνέβαινε και εις τας άλλας Δυτικάς χώρας. Και από εκεί προήλθον οι σημερινές "Κόκκινες Κάρμεν".

*

Αι Ισπανίδες από 18 μέχρι 20 ετών εμεγάλωσαν κάτω από μίαν ατμόσφαιραν διαρκούς επαναστάσεως, η οποία επέδρασεν εις την διαμόρφωσιν της νοοτροπίας των. Ήπιαν πολύ από το ναρκωτικόν που τους προσέφερεν η Δημοκρατία, πέταξαν την θρησκείαν,όπως και κάθε χαλινόν και γενικώς κάθε τι που ανήκει εις το παρελθόν. 

Η ιδέα να μοιάσουν με τις μητέρες τους τις αηδιάζει. 

*

Κάποτεσε ένα κέντρον της Μαλάγας ηρώτησαν ένα κορίτσι που διεσκέδαζεν εκεί περασμένα μεσάνυχτα , τι θα της έλεγεν ο πατέρας της όταν θα εγύριζε στο σπίτι της τόσο αργά. Εκείνη εγέλασε και απήντησε: 

-Ο πατέρας μου; Εάν μου ειπή κάτι, του απαντώ σηκώνοντας τη γροθιά μου, όπως κάμνει εκείνος όταν θέλη την ελευθερία του. Το μόνο που έχει να κάνη είναι να μη μιλά. 

Το ότι το κορίτσι αυτό θα παροτρύνη τους φίλους της να πολεμήσουν ή ακόμη το ότι θα πολεμά ναι αυτή δεν φαίνεται φυσικά καθόλου παράδοξο.

(Η ανταπόκριση του Τονόϋ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νταίλυ Μαίηλ και αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΝΕΑ ΑΛΗΘΕΙΑ  στο φύλο της 31 Ιουλίου 1936)