Η δαιμονοποίηση της αποικιοκρατίας και η βιομηχανία κατασκευής ενοχικών αισθημάτων στις συνειδήσεις των Ευρωπαίων.

Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα κατά το διάστημα που ακολουθεί κάποιο πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα εκ μέρους αλλοφύλων ισλαμιστών τρομοκρατών σε ευρωπαϊκό έδαφος, διάστημα δηλαδή κατά το οποίο η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη διακατέχεται από αυθόρμητα αισθήματα οργής, οι εκπρόσωποι της “ορθοπολιτικής” προπαγάνδας στα συστημικά μ.μ.ε., εφευρίσκουν διάφορες δικαιολογίες προκειμένου να αιτιολογήσουν την δυσεξήγητη – με βάση τις ψευδοουμανιστικές/πολυπολιτισμικές ιδεοληψίες τους – επιθετική συμπεριφορά των “συνανθρώπων” τους (όπως τους θεωρούν) μεταναστών (1ης, 2ης ή και 3ης γενιάς!) από την μέση Ανατολή, την βόρειο Αφρική, κλπ. Μια από τις πάγιες – ψευδείς – θεωρίες που επικαλούνται (που, εκτός των άλλων, αποσκοπεί στην κατασκευή αισθημάτων ενοχής τα οποία επιβάλλουν και υποβάλλουν στις συνειδήσεις των ευρωπαϊκών λαών) είναι η θεωρία περί του ότι για τις τρομοκρατικές επιθέσεις ευθύνεται τάχα το “ένοχο” αποικιακό παρελθόν της Ευρώπης, ιστορικό γεγονός που υποτίθεται, σύμφωνα με την αρρωστημένη λογική των γενιτσάρων προπαγανδιστών του Συστήματος, ότι προδιαθέτει αρνητικά τους απογόνους των λαών που υπέστησαν “εκμετάλλευση” από τις αποικιακές δυνάμεις, εναντίον των συγχρόνων Ευρωπαίων και ότι (περίπου δικαιολογημένα!) αντιδρούν εξαπολύοντας τρομοκρατικές επιθέσεις. Το ιδεολόγημα αυτό λειτουργεί ως μέσο απενοχοποιήσεως των τρομοκρατών και, παραλλήλως, ως μέσο τεχνητής ενοχοποιήσεως των Ευρωπαίων. Υπονοείται, περίπου μοιρολατρικώς, ότι, εφόσον οι νεόφερτοι στην Ευρώπη τριτοκοσμικοί έποικοι είναι εκ των προτέρων αρνητικά προκατειλημμένοι εις βάρος μας ως Ευρωπαίων, λόγω τάχα του “αμαρτωλού” ευρωπαϊκού αποικιακού παρελθόντος, θα πρέπει εμείς τώρα να τους παραδώσουμε τα πάντα, κάθε διευκόλυνση και εξυπηρέτηση, ώστε να “εξιλεωθούμε” (για κάτι “κακό” που τάχα έχουν κάνει οι πρόγονοί μας) και να τους πείσουμε εμπράκτως ότι έχουμε μετανοήσει για τις παλαιές μας “αμαρτίες”…
Η θεωρία αυτή είναι ψευδής, έωλη και ιστορικώς ανακριβής, δεδομένου ότι η αποικιοκρατία συνίσταται στην κατάκτηση και εν συνεχεία είτε στην συστηματική εποίκιση, είτε απλώς στην εμπορική εκμετάλλευση των κατακτημένων περιοχών από συγκεκριμένα ευρωπαϊκά έθνη. Αρχικώς η Ισπανία και η Πορτογαλία, από τα μέσα του 16ου μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνος, κατέλαβαν την νότιο και την κεντρική Αμερική. Στην συνέχεια, σε αυτή την κούρσα της παγκοσμίου επιρροής, τις διεδέχθησαν οι Αγγλία και Γαλλία, οι οποίες μεταξύ του 17ου και τα μέσα του 20ου αιώνος δημιούργησαν μεγάλες αποικιακές αυτοκρατορίες.

(H συνέχεια εδώ)

Ν. ΚΑΛΙΑΝΕΣΗΣ: ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΣΣΟΝ

Προηγούμενο

Είναι η ώρα 6.25'. Εις τον προ της Βάσεως Υποβρυχίων χώρον περιπατούν ανά δύο ή τρεις οι επαναστάται αξιωματικοί και υπαξιωματικοί , οι δια διαφόρων προφάσεων παραμείναντες εις τον Ναύσταθμον και οι επίτηδες επανελθόντες , αφού προσεποιήθησαν πως εξέρχονται.

Η θάλασσα γαληνιαία. Ο καιρός γλυκύς , με τον ουρανό σκεπασμένον από σύννεφα προαναγγέλοντα βροχήν . Όλοι περιπατούν ήσυχα σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Εάν όμως είχε κανείς την έμπνευσιν να παρατηρήση προσεκτικά τον φαινομενικώς ήρεμον περίπατον των επαναστατικών στοιχείων , ασφαλώς θα αντελαμβάνετο ποίαν τινά νευρικότητα εκδηλουμένην με διαρκή ανήσυχα βλέμματα προς το στενόν του Περάματος. Ήτο αδύνατον να μη κάνει εντύπωσιν η επικρατούσα "μουγγαμάρα".
-Γιατί αργούν; Μήπως ανεβλήθη; Μήπως απεκαλύφθημεν.
Αυτές ήσαν οι συνεχείς και αγωνιώδεις ερωτήσεις που αντηλλάσσομεν μεταξύ μας. Εις την ταράτσαν της Βάσεως Υποβρυχίων οι ανώτεροι επαναστάται αξιωματικοί κατοπτεύουν ολόκληρον τον ορίζοντα, αναμένοντες την εμφάνισιν των δύο βενζινοπλοίων των εξ Αθηνών επαναστατών.

Επί τέλους. Ένα, δύο, στη σκοτεινιά του αρχίζοντος να παραχωρή την θέσιν του προς την νύχτα λυκόφωτος, διακρίνονται συνεχώς σχηματιζόμενα τα σκάφη των βενζινοπλοίων.

-Έρχονται! Έρχονται!

Η είδησις μεταδίδεται αστραπιαίως μεταξύ των αναμενόντων επαναστατών.

Το ένα πλευρίζει τον "Αβέρωφ", το άλλο την αποβάθραν των "οψωνιστών" της "Λήμνου" στο Ναύσταθμο. Μερικές φωνές , ένας δύο πυροβολισμοί και πάλι φωνές. Είναι καιρός πλέον. Η νευρικότης έχει ενταθή εις το έπακρον. Οι ανώτεροι αξιωματικοί των υποβρυχίων κατέρχονται. Όλοι μας στρέφουμε τα βλέμματα προς αυτούς. Οι κινήσεις που επηκολούθησαν , χωρίς σύγχυσιν, μετρημένες, σταράτες, παρουσιάζουν όψιν στρατιωτικής ασκήσεως.

-Τα πληρώματα εις κλήσιν!...

Τα όπλα της φρουράς κατάσχονται κατόπιν διαταγής. Διανέμονται μετά φυσιγγίων εις τους επαναστάτας υπαξιωματικούς. Καταρτίζεται νέα επαναστατική φρουρά. Είς αξιωματικός των υποβρυχίων , μόλις εκείνην την στιγμήν καταφθάσας εις την Βάσιν, αντιλαμβάνεται την ασυνήθη κίνησιν. Έχει την εντύπωσιν , ότι πρόκειται να επηρεάση την κατάστασιν και παίρνει ύφος προστακτικόν.

Αλλ' ο πολύτιμος χρόνος δεν είναι δυνατόν να δαπανηθή εις φιλοφρονήσεις.

Ο στασιαστής πλωτάρχης Λάσκος (δεξιά)
 εις τον "Νηρέα"

-Επάνω αμέσως ! τον διατάσσει ο πλωτάρχης Λάσκος, με το πιστόλι στα χέρια, ενώ άλλοι επαναστάται τον περιστοιχίζουν.

Και ο κυβερνητικός αξιωματικός οδηγείται εις το εις προσωρινόν κρατητήριον διασκευασθέν γραφείον του διοικητού Βάσεως.

Δύο ανώτεροι αξιωματικοί συλλαμβάνονται επίσης [1]. Τέλος, εις την τριάδαν αυτήν των ανωτέρων αξιωματικών προστίθεται και ο κυβερνήτης ενός αντιτορπιλλικού . Είναι ταραγμένος και λέγει:

-Ώστε αυτό ήταν; Ως εδώ οι καριέρες μας;

-Δεν πρέπει να φοβάσθε.... Ουδείς θα θιχθή....

-Ναι φίλε μου , αλλά εγώ είμαι βασιλόφρων και σας αψηφώ!

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η ζωηρά αυτή ομολογία του υποπλοιάρχου υπήρξεν ανδρική και τον τιμά πλήρως.
Μετά την απομόνωσιν των τεσσάρων κυβερνητικών  αξιωματικών , ως και την σύλληψιν των Λαϊκών υπαξιωματικών  διετέθησαν  εντάχει περίπολοι υπό αξιωματικούς προς κατάληψιν των φυλακίων  προς Παλούκια  και προς Ναύσταθμον. Αι κινήσεις εξετελέσθησαν  ταχύτατα και άκρως  ικανοποιητικώς, εκμηδενισθείσης της μικράς αντιστάσεως , η οποία προεβλήθη.

Από της στιγμής εκείνης η επανάστασις είχε πλήρως επιβληθή εις ολόκληρον την περιοχήν της Βάσεως Υποβρυχίων .Μία εργασία υπελείπετο . Όσον ένεστι ταχύς απόπλους δύο υποβρυχίων  προς  προμήθειαν πυρομαχικών. Και εξετελέσθη  με καταπληκτικήν  αληθώς ταχύτητα. Και ιδού πως: 

Υποσημειώσεις:
[1] Όταν η επαναστατική ομάς του Δεμέστιχα εμπήκε εις το «καρρέ" των αξιωματικών, ήταν εκεί μέσα και οι Κορδέλλας και Δαμηλάτης οι οποίοι και απεπειράθησαν να εξέλθουν. Προσεπάθησαν οι στασιασταί να τους παρασύρουν με το μέρος τους, αλλά δεν το εκατάφεραν Τους περιώρισαν λοιπόν στους θαλαμίσκους τους.
Σε λίγο οι δυο «έγκλειστοι» αξιωματικοί εζήτουν θορυβωδώς να τους αποβιβάσουν στην ξηρά. Ο Δεμέστιχας είχε ήδη αναλάβει την αρχηγία. Διέταξε λοιπόν και τους επεβίβασαν με φρουρά στην ίδια βενζινάκατο του λιμεναρχείου, με την οποία είχαν φθάσει στον Ναύσταθμο οι επαναστάται. Κατά την επιβίβασι ο Κορδέλλας επετέθη εναντίον του Δεμέστιχα. Ήλθαν μάλιστα και στα χέρια. Τό­τε κάποιος τον επυροβόλησε τον Κορδέλλα και τον ετραυμάτισε στον κρόταφο.
Εν τω μεταξύ επάνω στον «'Αβέρωφ» άλλες δραματικές σκηνές . Η άλλη ομάς των επαναστατών υπό τας διαταγάς του πλοιάρχου Χαλκιοπούλου με την ατμάκατο του λιμεναρχείου κατηυθύνθη προς τον Ναύσταθμο, για να τον καταλάβη.
Τον Ναύσταθμο τον και έλαβαν ευκολώτατα. Ο Διοικητής του υποναύαρχος Ρουσσέν εκατοικούσε μέσα με την οικογένειά του. Έξη κόρες. Εφοβήθηκε λοιπόν όπως εγράφη, μήπως πάθουν τίποτα τα κορίτσια του και δεν έφερε καμμιά αντίστααι. Το μεν Πέραμα ήτον με έναν μόνο φρουρό ναύτη, ο δε Ναύσταθμος χωρίς σώμα φρουράς.
Το περίεργο όμως είναι ότι ο Ρουσσέν—όπως άλλως τε απε­δείχθη και κατά την διεξαχθείσαν βραδύτερον δίκην δια τα γεγονότα του Ναυστάθμου—δεν ηρκέσθη εις την παράδοσι του Ναυστάθμου, αλλ' εξακολούθησε να δίνη διαταγές προς τους μη θέλοντας να προσ­χωρήσουν εις το κίνημα αξιωματικούς, να υπακούσουν τυφλώς εις τον Δεμέστιχα. (Δήμος Βρατσανος: H Iστορία των επαναστάσεων 1824-1935)

Επόμενο

Ν. ΚΑΛΙΑΝΕΣΗΣ: ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΣΣΟΝ

1. ΠΡΩΤΗ ΜΑΡΤΙΟΥ 1935

Επί τέλους. Η ημέρα που επεριμέναμε με τόσην υπομονήν και αγωνία έφθασε. Αν δεν συμβή κανένα απρόοπτο , καμία προδοσία το βράδυ στις 6.30 θα δώσωμεν την μεγάλην μάχην μας. Παντού εις τον Ναύσταθμο, στα καράβια, στην Αθήνα, στην Κρήτη, στη Μακεδονία , στα Νησιά και στη Θράκη, περιμένουν το σύνθημα εκατοντάδες αξιωματικών.[1] Στη Βάσι Υποβρυχίων δίδονται οι τελευταίες οδηγίες στους αξιωματικούς, στους μεμυημένους και στους υπαξιωματικούς που απολαμβάνουν απολύτου εμπιστοσύνης.

Είναι μεγάλη η αποφασιστικότης και η προθυμία , με την οποίαν τις δέχονται. Εκείνο που προέχει παντός άλλου είναι η παρακολούθησις των κινήσεων των κυβερνητικών. Μήπως μας κατάλαβαν;

Το μεσημέρι μετά το φαγητό , έχουμε την πρώτη ευχάριστη ένδειξι. Ο διοικητής της Βάσεως Υποβρυχίων, κυβερνητικός, ντυμένος πολιτικά, περιμένει το σάλπισμα της δευτέρας επιτελίδος για να βγη. Επομένως,δεν έχουν καμμία πληροφορία. Βγαίνουν επίσης μερικοί άλλοι κυβερνητικοί αξιωματικοί. Καλό σημάδι. Μα τότε τι σημαίνουν οι ιδιαίτερες κουβέντες του οπλονόμου της Βάσεως με διάφορους Λαϊκούς αξιωματικούς; Και γιατί μόλις βλέπουν κανένα αντίθετον σταματούν αποτόμως;

Οι μεγαλύτεροι συντελεσταί της επιτυχίας μας είναι ο αιφνιδιασμός και η αποφασιστική ταχύτης, με την οποίαν πρόκειται να δράσωμε. Και είναι αναγκαία μεν, αλλά και επαρκή στοιχεία απέναντι αυτών που διαθέτουν οι κυβερνητικοί, της επισήμου δηλαδή εκπροσώπήσεως του νόμου και της υπεροχής εις την ένοπλον δύναμιν.Γι αυτό δεν μας ενδιαφέρει αν τη Παρασκευή το βράδυ θα βρίσκονται στο Ναύσταθμο και στα καράβια πολλοί ή λίγοι Λαϊκοί αξιωματικοί. Φυσικά είναι προτιμότερο να βρεθούν λίγοι για ν αποφευχθή η πιθανή αιματοχυσία . Μ' αυτή την εντύπωσι ένας ανώτερος αξιωματικός των υποβρυχίων θέλει οπωσδήποτε ν' απομακρύνη ένα κυβερνητικόν υποπλοίαρχον, ο οποίος λόγω υπηρεσίας δεν επρόκειτο να βγη. Ματαίως οι άλλοι επαναστάται αξιωματικοί προσπαθούμε να τον πείσωμε, ότι μια τέτοια ενέργεια αφ' ενός μπορεί να αποβή επικίνδυνος επειδή θα προκαλέση υπονοίας και αφ' ετέρου θα δώση την εντύπωσιν , ότι η ενέργεια αυτή ωφείλετο εις φόβον μας.

Εν πάσει περιπτώσει, κατά τις 3.30' ένα τηλεφώνημα εξ Αθηνών ειδοποιεί τον κυβερνητικόν υποπλοίαρχον, ότι πρέπει να ανέβη στην πρωτεύουσα, διότι η σύζθγός του ασθενούσε. Και τότε συνέβη εκείνο , το οποίον οι άλλοι εφοβήθημεν. Ο υποπλοίαρχος , ο οποίος δεν επρόφθασε να πάρη άλλες πληροφορίες από το επίτηδες εγκαλιρως αποσυρθέν πρόσωπον της τηλεφωνικής γραμμής , εζήτησε τηλεφωνικώς το ξενοδοχείον "Παλλάδιον" μετά του διευθυντού του οποίου συνεδέετο και τον παρεκάλεσε να αποστείλη υπάλληλον εις την ασθενούσαν σύζυγόν του , τα αποτελέσματα δε της επισκέψεως αυτής να του τξλεφωνηση εις την Βάσιν των Υποβρυχίων.

Η καχυποψία -ίσως και απλή ανησυχία - του υποπλοιάρχου, την οποίαν όμως είχε την αφέλειαν να εκμυστηρευθή εις επαναστάτην αξιωματικόν , ήτο φυσικόν να μας θορυβήση.

Τι θα συνέβαινεν εάν εκ του ξενοδοχείου τον επληροφόρουν ότι η σύζυγός του είναι απολύτως καλά και ότι κανείς εκ των οικοίων του δεν ετηλεφώνησεν; Δεν ήτο πλέον ή βέβαιον , ότι εις την κεκορεσμένην από υποψίας ατμόσφαιραν της 1 Μαρτίου θα προσετίθετο μία πειστική ένδειξις περί προσπαθείας προς απομάκρυνσιν των Λαϊκών αξιωματικών; και δεν θα έσπευδεν ο εν λόγω υποπλοίαρχος να θέση υπ όψιν του αρχηγού των υποβρυχίων τα του τηλεφωνικού κόλπου; Ασφαλώς τότε θα ελαμβάνοντο μέτρα ασφαλείας και η όλη υπόθεσις θα απετύγχανεν οικτρώς.

Δυστυχώς ήτο αργά και δεν μπορούσαμε να αντιδράσωμεν αποτελεσματικώς.

Ο επαναστάτης κυβερνήτης του υποπλοιάρχου προσεπάθησε να τον απασχολήση υπηρεσιακώς κατα το δυνατόν επί περισσότερον χρόνον. Τρεις δε επαναστάται αξιωματικοί , σπεύσαντες εις διαφόρους τηλεφωνικούς σταθμούς , ήσαν έτοιμοι , ώστε εις περίπτωσιν προσπαθείας του υποπλοιάρχου να επικοινωνήση τηλεφωνικώς με τας Αθήνας, να ματαιώσουν την επικοινωνίαν του , αιτούντες ταυτοχρόνως γραμμήν Αθηνών.

Ευτυχώς η ώρα ήτο πλέον 5 .15' και ο υποπλοίαρχος εκείνος δεν είχε τηλεφώνημα εξ Αθηνών. Εις τας 5.30' η βενζινάκατος η μεταφέρουσα τους αξιωματικούς της εξόδου θα ανεχώρει και απελπισθείς φαίνεται να περιμένη ή και σκευθείς ότι ήτο προτιμότερον να εξέλθη , απεφάσισε να ντυθή πολιτικά και να αναχωρήση. Πράγματι με το δρομολόγιον των 5.30' και υπό την γενική πλέον ανακούφισιν- διότι η αναχώρησίς του εσημαινεν , ότι ουδέν το θετικόν υποψιάσθη- ανεχώρησεν και αυτός. Εις την Βάσιν Υποβρυχίων δεν έμειναν εκ των Λαϊκών , παρά ο αρχιεπιστολεύς, δύο κυβερνήται υποβρυχίων , ο κυβερνήτης της "Αύρας", δύο οικονομικοί αξιωματικοί και είς ανθυποπλοίαρχος μηχανικός.

Ο αρχηγός των υποβρυχίων , ο οποίος προ ημισείας ώρας επίσης μας ανησύχησε , διότι όλως αιφνιδίως μετέβη και συνειργάσθη με τον διευθυντήν του Ναυστάθμου , τον και αρχηγόν του στόλου , υποναύαρχον Ρουσσέν, ανεχώρησε και αυτός δια βενζινακάτου εις Πέραμα, πρo της "Ευκαιρίας" των 5.45.

Επομένως τα πράγματα δια την Βάσιν των Υποβρυχίων τουλάχιστον παρουσιάζοντο εξαιρετικώς ευχάριστα και προοιώνιζον την πλήρη επικράτησίν μας. 

Περί ώραν 6ην , οι επαναστάται υπαξιωματικοί. οι οποίοι είχον εντολήν να μη εξέλθουν , ήρχισαν καλούμενοι εις τα δωμάτια των επαναστατών αξιωματικών , δια να προμηθευθούν περίστροφα και πυρομαχικά όπλων , τα οποία αμέσως με την έκρηξιν της επαναστάσεως θα αφήρπαζαν εκ των οπλοστασίων.

Τέλος τους εδόθησαν αι τελευταίαι οδηγίαι περί του τρόπου δράσεως ενός εκάστου. 

Επόμενο

Υποσημειώσεις:

[1] Ο στόλος την 1ην Μαρτίου 1935 περιελάμβανε τα ακόλουθα εν ενεργεία σκάφη : το καταδρομικόν Γ. Αβέρωφ (10.000 τόννων, κύριος οπλισμός 4 τηλεβόλα των 23.4 και 8 των 19.5), το εύδρομον Έλλη (2.600 τόννων, κύριος οπλισμός 3 πυροβόλα των 15.2), δύο αντιτορπιλλικά τύπου Κουντουριώτης, τα Ψα­ρά και Σπέτοαι (1350 τόννων, 4 πυροβόλα των 12), τρία αν­τιτορπιλλικά τύπου Λέων, τα Ιέραξ, Πάνθηρ και Λέων (1033 τόννων, 6 πυροβόλα των 10.2), τρία τορπιλλοβόλα, τα Θύελ­λα, Σφενδόνη και Νίκη (400 τόννων, 2 πυροβόλα των 88 χιλ.) και πέντε υποβρύχια. Ο Χατζηκυριάκος είχε τοποθετήσει κυβερνήτας αξιωματικούς αφωσιωμένους εις την κυβέρνησιν. Του Αβέρωφ τον πλοίαρχον Νικοτσάραν, της Έλλης τον αντιπλοίαρχον Σιώκον, των Ψαρών τον αντιπλοίαρχον Ξηρόν, των Σπετσών τον αντιπλοίαρχον Παπαγιαννόπουλον, του Ιέρακος τον αντιπλοίαρχον Σκουφόπουλον, του Πάνθηρος τον αντιπλοίαρχον ΓΙαγκάραν, του Λέοντος τον αντιπλοίαρχον Κορτέσην, της Θυέλλης τον πλωτάρχην Κωνσταντινίδην, της Νίκης τον αν­τιπλοίαρχον Θεοφανίδην και της Σφενδόνης τον πλωτάρχην Τσάφον. Μόνον εις τα υποβρύχια ήσαν τρεις κυβερνήται βε­νιζελικών φρονημάτων, λόγω της ειδικής εκπαιδεύσεως που εχρειάζετο δια τα σκάφη ταύτα : Οι πλωτάρχαι Μπενάς, Λάσκος καί Γκιόκας. Αρχηγός του Στόλου και διοικητής του Ναυστά­θμου ήτο ο υποναύαρχος Ρουσσέν, με αρχιεπιστολέα τον αντι­πλοίαρχον Σιώκον δια τον Ναύσταθμον και τον αντιπλοίαρχον Πινότσην δια τον Στόλον. Επί πλέον, ο Χατζηκυριάκος είχε λά­βει ειδικά μέτρα ασφαλείας του Ναυστάθμου καί της νησίδος Λέ­ρου, όπου η αποθήκη πυρομαχικών. 136 άνδρες απετέλουν την φρουράν του Ναυστάθμου και 24 της Λέρου. Ούτοι είχον ειδικώς εκπαιδευθή, ετέλουν δε υπό την διοίκησιν του ανθυποπλοιάρχου πληρωμάτων Σ. Σπυρομήλιου. Η φρουρά ήτο εξωπλισμένη με όπλα και πολυβόλα. Εις τον λόφον του Ναυστάθμου ήτο πυροβολείον με ένα ταχυβόλον των 7.5. Εις τας έναντι του Ναυστάθμου ακτάς του Περάματος και του Σκαραμαγκά υπήρχον φυλάκια εκ χωροφυλάκων ειδικώς επιλεγμένων. Επίσης, ο σταθμός Χωροφυ­λακής Πυριτιδοποιείου, λόγω του ότι από την τοποθεσίαν αυτήν ημπορούσαν να διέλθουν μεταβαίνοντες προς Πέραμα, απετελείτο από αξιωματικούς και άνδρας φανατικώς αντιβενιζελικούς. Τέλος ρυμουλκόν, ειδικώς εξωπλισμένον, εξετέλει περιπολίαν από της δύσεως μέχρι της ανατολής του ηλίου εις το στενόν της Σαλαμί­νος. Πέραν τούτου ο Χατζηκυριάκος διέταξε και αφηρέθησαν τα πώματα των κυλίνδρων των μηχανών του Αβέρωφ, τα οποία εναποθηκεύθησαν εις ασφαλές μέρος του Ναυστάθμου. Άνευ των πωμάτων, αι μηχαναί του καταδρομικού δεν ήτο δυνατόν να τε­θούν εις κίνησιν. Επίσης απηγόρευσε την χορήγησιν πυρομαχι­κών εις τα σκάφη.(ΔΑΦΝΗΣ ΓΡ. : H ΕΛΛΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΩΝ 1923-1940 Τόμος Β σελ 309-10) 

Αποσπάσματα του ημερολογίου του τότε Ανθυποπλοιάρχου Ν. Καλιανέση δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ τον Μάιο του 1935. 

O ΤΕΚΤΟΝΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β'

Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β' ανήκεν εις την Ηνωμένην Μεγάλην Στοάν των Τεκτόνων της Αγγλίας, την γνωστήν ως United Grand Lodge of England . Αύτη ουδόλως πρέπει να συσχετίζεται με τας άλ­λας τεκτονικάς Στοάς. Διατηρεί δεσμόν μόνον εν Ελλάδι, και συγκε­κριμένως εις την Ζάκυνθον, με την εκεί υφισταμένην Στοάν η οποία και επισήμως ανεγνωρίσθη. 

Πράγματι το Διάταγμα της 2ας Οκτωβρίου 1931 «περί αναγνωρί­σεως εν Ζακύνθω υφισταμένου ιδρύματος υπό την επωνυμίαν Αγγλι­κή Στοά κλπ», δημοσιευθέν εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (τεύχος Α' αρ. φυλ. 356 της 9ης Οκτωβρίου 1931), δια του άρθρου I αναγνωρίζει ως ίδιον αυτοτελές Νομικόν Πρόσωπον «το εν Ζακύνθω υφιστάμενον τεκτονικόν Ίδρυμα το από του 1851 το πρώτον υπό την ιστορικήν επωνυμίαν «Ο αναγεννηθείς Φοίνιξ» ιδρυθέν έκτοτε και λειτουργούν υπό την μεταγενεστέραν ονομασίαν «Αγγλική Στοά», «Α­στήρ της Ανατολής» αρ. 880 υπό την Μεγάλην Στοάν της Αγγλίας». 

Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β' εμυήθη εις την Wallwood Lodge την 16ην Σεπτεμβρίου 1930 κατόπιν αιτήσεως του, εις την οποίαν εδήλωσεν ως επάγγελμα «αξιωματικός του Ελληνικού Στράτου». Την 15ην Οκτωβρίου προήχθη εις τον δεύτερον βαθμόν και την 29ην Ιουλίου 1931 εις τον τρίτον. Εν συνεχεία εγκαθιδρύθη ως πρώτος επόπτης την 6ην Απριλίου 1932 και ενεθρονίσθη ως Σεβάσμιος Διδάσκαλος την 1ην Φεβρουαρίου 1933. Παρητήθη τήν 30ήν Οκτωβρίου 1935 . 

Την 8ην Ιουλίου 1931 έγινε μέλος του United Lodge και παρέμεινε μέχρι του θανάτου του. Την 3ην Μαΐου 1943 έγινε μέλος της Royal ΑΙρha Στοάς, της οποίας παρέμεινε μέλος μέχρι του θανάτου του. Εις τo Hνωμένον Περιστήλιον Βασιλικής Αψίδος εμυήθη την 16ην Σε­πτεμβρίου 1932 και όσον είναι γνωστόν δεν ανέλαβεν αξίωμα. Ήτο μέλος μέχρι του θανάτου του. Εις την Ηνωμένην Μεγάλην Στοάν της Αγγλίας ωνομάσθη Μέγας Επόπτης (πρώτος) τον Απρίλιον του 1936(Σκωτικόν Δόγμα). Το 1932 την 7ην Οκτωβρίου, εμυήθη εις το Περιστήλιον Ροδοσταύρων του 18° αριθμού. Εις την Conjuncta έγινε μέλος τo 1932. Eνεθρονίσθη ως Σοφώτατος την 2αν Δεκεμβρίου 1937 υφ' ην ιδιότητα υπηρέτησεν επί διετίαν. Προήχθη εις τον 30° την 15ην Δεκεμβρίου 1938, εις τον 31° την 5ην Μαρτίου 1942, εις τον 32°την 5ην Μαρτίου 1942 (!) και εις τον 33° την 5ην Νοεμβρίου 1942.

(Τα σχετικά στοιχεία εδόθησαν υπό του Αλεξάνδρου Βούλτσου και αναφέρονται στη Πολιτική Ιστορία της συγχρόνου Ελλάδος του Σπ.Μαρκεζίνη, Τόμος 4ος 1932-1936 σελ 338,) 

Κ.ΠΟΛΙΤΗΣ: ΤΙ ΕΙΔΑ ΕΙΣ ΤΑ ΠΕΡΙΦΗΜΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - Η ΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΤΑΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΣ ΤΑΞΕΙΣ

Πριν επαναφέρη  την υποχρεωτικήν στρατιωτικήν θητείαν , η Γερμανία εστήριζε την μαχητικήν της δύναμιν εις τας διαφόρους οργανώσεις των "νέων με στολή". Τα τάγματα εφόδου, τάγματα εργασίας ,τιμητική σωματοφυλακή, Χιτλερική Νεολαία, δεν ήσαν τίποτε άλλο από καθαρώς στρατιωτικάς οργανώσεις που εκρύπτοντο  κάτω από αθώας  ονομασίας και πολυχρώμους στολάς. Η ύπαρξίς των ανησυχούσε  την Ευρώπην  και έδιδεν αφορμήν εις διαρκείς διαμαρτυρίας  των αντιπάλων  της Γερμανίας που επέμειναν εις την αυστηράν εφαρμογήν   των στρατιωτικών διατάξεων  της συνθήκης των Βερσαλλιών.

Η καθιέρωσις της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας ηχρήστευσε κατ' ανάγκην  τας περισσοτέρας από τας οργανώσεις αυτάς  από τας οποίας άλλαι  διελύθησαν  άλλαι διατηρούνται χάριν της παραδόσεως και άλλαι μετέβαλαν  μορφήν και χαρακτήρα, σύμφωνα με τας νέας στρατιωτικάς, κοινωνικάς και οικονομικάς συνθήκας  που εδημιουργήθησαν  δια την γερμανικήν ζωήν.

Εν πάσει περιπτώσει με τας οργανώσεις αυτάς έκαμε την εξόρμησίν του  ο εθνικοσοσιαλισμός. Οι "νέοι με στολή" του έδωσαν την εξουσία.

Αι οργανώσεις του Εθνικοσοσιαλισμού, μου έλεγε  ένας από τους σημαίνοντας  αρχηγούς των "ταγμάτων εργασίας"  ο κ. Μπάιντγκερ , αντιπροσωπεύουν την συνισταμένην  της μαχητικής θελήσεως  της εθνικοσοσιαλιστικής επαναστάσεως. Το φαιό υποκάμισσο των ταγμάτων εφόδου υπήρξε κατά τη διάρκειαν των αγώνων  η τιμητική στολή με την οποίαν οι αγωνισταί επολέμησαν και απέθαναν. Μετά την νίκην  απέμεινεν ως σύμβολον της εθνικοσοσιαλιστικής ενότητος και σταθερότητος. Η τάξις και η πειθαρχία  των μελών των εθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων  ήσαν άλλοτε τα αγαθά  εφόδια  μεταξύ των ανομοίων στοιχείων που συνεκεντρώθησαν γύρω  από την σημαίαν της επαναστάσεως  μας. Αργότερα απέβησαν στοιχεία διαπαιδαγωγήσεως και ενότητος  των διαφόρων τάξεων του λαού.

Σήμερα αυτή η τάξις  και πειθαρχία  αποτελούν  την εκδήλωσιν του νέου ρυθμού  που επιδιώκει  να δώση εις την ύπαρξίν της η νέα Γερμανία και ο οποίος περιλαμβάνει  όλην την γερμανικήν ζωήν. Ιδού διατί  αι οργανώσεις μας από το δυναμικόν μεταπήδησαν  σήμερον εις το καθαρώς ηθικόν  και κοινωνικόν επίπεδον της εθνικοσοσιαλιστικής επαναστάσεως".

Ξεκινήσαμε , ένα βροχερό πρωί , μια συντροφιά ξένων δημοσιογράφων  για το "Στρατόπεδον Εργασίας του Χάβεν  ουντ Ριν Ρουχ .Είναι ένα από τα  σημαντικότερα Στρατόπεδα  εις απόστασιν 90  περίπου χιλιομέτρων  έξω από το  Βερολίνον , κοντά στο περίφημον Νάουεν  που διαθέτει  ένα από τους μεγαλυτέρους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Ευρώπης . Μια δασώδης περιοχή με άφθονα έλη , άγονη συνεπώς  και ακατοίκητη, που  ενθυμίζει  ολίγον τον κακομοιριασμένο από την εγκατάλειψι Θεσσαλικό κάμπο. Δρόμος άθλιος που μας ανάγκασε στο τέλος να κατεβούμε από τ' αυτοκίνητα  και να προχωρήσωμεν πεζή  ως την στιγμή  που μας σταμάτησε μια βροντώδης προσταγή.

-Αλτ!

Ένας στρατιωτικής εμφανίσεως νεαρός Γερμανός , με φτυάρι στον ώμο αντί όπλου  μας υπενθύμισε  ότι μπαίναμε σε απαγορευμένη ζώνη. Δείξαμε τις άδειες στο βαθμούχο που προσέτρεξε  και διασχίσαμε  την πύλη του Στρατοπέδου.

Στρατόπεδον δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι αληθινός στρατιωτικός καταυλισμός  μέσα εις τον οποίον ζουν  και εργάζονται  υπό τους αυστηροτέρους κανόνας πειθαρχίας  350 περίπου παιδιά  ηλικίας 18 μέχρις 21 ετών . Η εργατική θητεία ήτο άλλωτε προαιρετική. Από της 1 Οκτωβρίου όμως  του 1935  έγινε υποχρεωτική για όλους ανεξαιρέτως  τους νεαρούς Γερμανούς  οι οποίοι οφείλουν να ζήσουν  έξι μήνας  στα στρατόπεδα εργασίας  προτού  ξεκινήσουν  για τον κοινωνικό αγώνα. Κανείς δεν μπορεί σήμερα εις την Γερμανία  να πάρει άδειαν εξασκήσεως επαγγέλματος- οιουδήποτε επαγγέλματος -αν δεν κάνει προηγουμένως  την εργατική θητεία του .

Εις όλην την Γερμανίαν, μου είπεν ο αρχηγός του στρατοπέδου υπάρχουν  1200 παρόμοια στρατόπεδα. Όλα αυτά μαζί  αποτελούν το μεγάλο μέτωπο  της γερμανικής εργασίας. Η κατάταξις είναι υποχρεωτική και η μη προσέλευσις τιμωρείται με τας ποινάς της στρατιωτικής ανυποταξίας. Ιδού το πρόγραμμα  του εικοσιτετραώρου  των "εργαζομένων νέων"

Εγερτήριον εις  τας 5 το πρωί. Ασκήσεις εις τας 5.30. Πρόγευμα εις τας 7. Κατόπιν ομαδική αναχώρησις  εις την περιοχήν της εργασίας η οποία  συνεχίζεται με μικρά διαλείμματα  έως τη 1.Εις τας 2 το γεύμα. Ανάπαυσις και ελεύθεραι ασκήσεις έως τις 4.Το βράδυ οι νέοι είναι ελεύθεροι  να παρακολουθήσουν ραδιόφωνο, κινηματογράφο, διαλέξεις . Η εργασία σταματά  το μεσημέρι του Σαββάτου  έως το πρωί της Δευτέρας  και οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να επισκεφθούν τους γονείς των.

Μεσημέρι.... Ο Στρατοπεδάρχης μας προσκαλεί να επισκεφθούμε το συσσίτιο.Στην είσοδο μας αναχαιτίζει ένα δεύτερο ζωηρό  εις τόνον καθαρώς στρατιωτικόν. Ο φρουρός παρουσιάζει...φτυάρι.

Αυτό είναι το όπλο μας, μας λέγει ο αρχηγός.

-Οι στρατιωτικοί κανόνες , απαντώ εις τον συνοδόν μας, που διέπουν την εργασίαν και  γενικά την ζωή αυτή των νέων , αποδεικνύουν  ότι η οργάνωσις έχει καθαρώς στρατιωτικό χαρακτήρα. Και εφόσον καθιερώθη ήδη η υποχρεωτική  θητεία δεν εξηγείται η σκοπιμότης της.

Ο Στρατοπεδάρχης μου δίδει πρόθυμα την εξήγησι:

-Μια προσπάθεα όπως αυτή δεν ημπορούσε να προκόψη χωρίς το πνεύμα της αυστηράς  στρατιωτικήςπειθαρχίας Αι επιδιώξεις  των ταγμάτων εργασίας  είναι σαφείς. Ζητούμεν να αποκτήσουν τα παιδιά αυτά  την αγάπη και τη διάθεσι προς τη δουλειά για ν' αντιμετωπίσουν με ανάλογον θάρρος την βιοπάλη. Αλλά κυρίως  επιδιώκομεν  να ισοπεδώσωμεν τας τάξεις. Ανάμεσα στο πλήθος  των νέων που βλέπετε  υπάρχουν: παιδιά πλουσίων  γαιοκτημόνων, τραπεζιτών, κουρέων, δασκάλων, Βαρώνων, βιομηχάνων, εργατών , παπάδων . Αλλά δεν ισχύει καμμία διάκρισις τίτλου  και κοινωνικής θέσεως. Όλοι είναι ίσοι . Άλλοτε ένας πλούσιος δεν καταδεχόταν να αντικρύση έναν εργάτη. Σήμερα δουλεύουν όλοι μαζί με το φτυάρι  στο χέρι, κοιμούνται στον ίδιο κοιτώνα, γυμνάζονται στην ίδια γραμμή. Η μεγάλη επιδίωξις  του εθνικοσοσιαλισμού είναι να ισοπεδώση τις τάξεις...

Το ραδιόφωνον είχε συγκεντρώσει , μια ομάδα νέων που μόλις είχε σηκωθή από το κοινό τραπέζι. Τους πλησιάζομε. Του ενός ο πατέρας είναι  ένας από τους διασημοτέρους χειρούργους του Βερολίνου. Του άλλου παπάς. Του τρίτου μεγαλοκτηματίας .Του τετάρτου πλοίαρχος. Με τα χέρια ενωμένα σ' ένα είδος αλυσίδας παρακολουθούσαν τη διάλεξι που μετέδιδεν το ραδιόφωνον.Το απόγευμα τους παρηκολουθήσαμε όλους μαζί στη δουλειά της αποξηράνσεως των ελών της περιοχής, αυτός άλλως τε  είναι ο πρακτικός  σκοπός  των ταγμάτων εργασίας: ν' αποξηραίνουν τα έλη , να κατασκευάζουν δημόσια έργα , να βοηθούν  τους χωρικούς των περιοχών, εις τας οποίας η γη δεν αποδίδει. Όταν τελειώση η εργασία ξεβιδώνουν τα σπιτάκια της κατασκηνώσεως από το ένα μέρος και τα μεταφέρουν σε άλλο.  

Την ώρα που φεύγαμε , ο νεαρός φρουρός του Στρατοπέδου, ένας φοιτητής με αυστηρόν πρωσσικόν ύφος παρουσίασε.... φτυάρι. Το περίφημο φτυάρι χάρις εις το οποίον η Χιτλερική Γερμανία παρεσκεύαζεν εις την εντέλειαν την στρατιωτικήν της οργάνωσιν την εποχήν ακριβώς που διεμαρτύρετο διότι δεν της επέτρεπαν να εξοπλισθή!

Επιστροφή

ΤΑΚΑΣΙ ΝΑΓΚΑΪ: ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΟΥ ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ.

                    

 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 

Πρόλογος (Σελ 5)   
Εισαγωγή  (Σελ 7)  
ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 
Ότι θυμάμαι από τους γονιούς μου ( Σελ 9)
Η σάρκα και το αίμα (12)
Μαρού-Βορό (19) 
Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ
Πριν από λίγο (Σελ 24)
Η βόμβα (Σελ 30)
Οι ώρες που ακολουθήσανε (Σελ 34)
ΚΡΑΔΑΣΜΟΣ
Έτσι χάθηκε το Πανεπιστήμιο (Σελ 52)
Η Κόκκινη νύχτα (Σελ 66)
Η άλλη μέρα (Σελ 71)
Γιαμασίτα (Σελ 76)
Διαλογισμοί πάνω σε ένα μακελειό(Σελ81)
Η μέρα που έχασα τη μισή μου καρδιά (Σελ 86)
Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΙΤΣΟΥΓΙΑΜΑ
Μέχρι της Παναγίας 15 Αυγούστου (Σελ 92)
Μετά της Παναγίας (Σελ 102)
Συμπτώματα και φάρμακα.(Σελ 108)
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ
Η ζωή ξαναγεννιέται (Σελ 115)
Οι επισκέπτες της καλύβας μου (Σελ 127)
Τέσσερεις εποχές της ανασυγκρότησης (Σελ 132)
Τ΄ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ
Καγιάνο, το παιδί δίχως δάκρυα.(Σελ 135)
Γράμμα στο καθηγητή του γυιού μου (Σελ 138)
Ο καυγάς για μια κούκλα. (Σελ 144)
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ
Το τέλος μιας εποχής.(Σελ 146)
Οι φιλάργυροι (Σελ 153)
Θα είναι ευτυχής η ατομική εποχή;(Σελ 154)
Από τον ένα άγγελο στον άλλο. (Σελ 156) 

ΠΡΩΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑΞΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

Το πρωί της  4ης Αυγούστου, η Βουλή που είχε προκύψει από τις εκλογές της  26ης Ιανουαρίου 1936 διαλύθηκε και  μαζί μ΄αυτή κατέρρευσε το κοινοβουλευτικό πολίτευμα  της χώρας.   Η Κυβέρνηση Μεταξά (η οποία πριν από λίγους μήνες είχε λάβει  καθολική σχεδόν ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή ) εξέδωσε  βαρυσήμαντο διάγγελμα προς τον Ελληνικό Λαό μέσα από το οποίο  επιχείρησε  να εξηγήσει τους βασικούς λόγους που την οδήγησαν στην ανάληψη παρόμοιας πρωτοβουλίας.

Ενώ η Βουλή η εκλεγείσα μετά τας εσωτερικάς περι­πετείας του Έθνους τον Ιαναυάριον του 1936, όπως αποκαταστήση την εσωτερικήν γαλήνην και τάξιν, απεδείχθη ευθύς εξ αρχής ανίκανος και εις τούτο και εις το να δώση Κυβέρνησην εις την χώραν και η ανικανότης αύτη απεδείχθη και κατόπιν και  τελευταίως ακόμη ένεκα των αθεραπεύτων κομματικών αντιθέσεων και προσωπικών ερίδων, αίτινες ελάχιστα ενδιέφερον την μεγίστην μάζαν του ερ­γαζομένου  λαού, ο κομμουνισμός, επωφελούμενος και της περιστάσεως ταύτης και της προς αυτόν δοθείσης υποστη­ρίξεως διαφόρων πολιτικών μερίδων, ήγειρε θρασυτάτην την κεφαλήν του, απειλών σοβαρώτατα το κοινωνικόν καθεστώς της Ελλάδος. Από μακρού χρόνου, αλλά ιδίως κατά τους τελευταί­ους μήνας εντατικώτατα πλέον, ο κομμουνισμός παρεσκεύαζε την κοινωνικήν επανάστασιν και τελευταίως επίστευσεν ότι ευρίσκεται εις τα πρόθυρα αυτής. Αι σκηναί της Θεσσαλονίκης κατά τον παρελθόντα Μάιον υπήρξαν το προοίμιον.
Και προ αυτών και έκτοτε μετά μεγαλύτερας εντατικότητος κατεπλημμύριζε τους στρατώνας δια πρακτόρων και εντύπων προκηρύξεων, καλών τους στρατιώτας εις την κοινω­νικήν επανάστασιν.
Εκ παραλλήλου εισεχώρει από καιρού εις την εκπαίδευσιν, διαφθείρων μέγα μέρος του Εκπαιδευτικού Σώματος, από  του Πανεπιστημίου μέχρι των διδασκάλων της στοιχειώ­δους εκπαιδεύσεως, επιδρών ούτω ολεθριώτατα επί της Νεο­λαίας του Έθνους, την οποίαν επιζητεί να παρασύρη εις αντιπατριωτικήν λήθην των ωραίων ελληνικών παραδόσεων, υ­ποσκάπτων ούτω και αυτήν την ελπίδα καλυτέρου μέλλοντος της ελληνικής φυλής.
Εισεχώρησεν επίσης εις τον υπαλληλικόν εν γένει κόσμον, επιζητών να καλλιεργή μεταξύ των υπαλλήλων το αίσθημα ότι το Κράτος είναι ο κοινός εχθρός, του οποίου και αυτοί πρέπει να υποσκάψουν τά θεμέλια, όπως ούτω κατά την στιγμήν της ενάρξεως του στασιαστικού αγώνος ευρεθή εις παράλυσιν ο κρατικός μηχανισμός.
Εκμεταλλευόμενος ο κομμουνισμός την οικονομικήν δυσπραγίαν της χώρας, προελθούσαν κατά μέγα μέρος και εκ της κακοδιοικήσεως, του παρελθόντος, οπότε τα αλληλοδιαδεχόμενα εις την εξουσίαν κόμματα απερροφούντο από τας μεταξύ των οξυτάτας έριδας, στρέφοντα κυρίως την δράσιν των εις την διά της κομματικής συναλλαγής ενίσχυσίν των, εκμεταλλευόμενος ο κομμουνισμός την κατάστασιν ταύτην, εξήγειρε συστηματικώς τους εργάτας και τας πενεστέρας τάξεις κατά του αστικού κράτους, παραπλανών αυτούς δια μυρίων διαβολών και δημαγωγιών και απατηλών και ανεκπληρώτων υποσχέσεων.
Η Κυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα εις την αρχήν τον Απρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα  ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους, τους οποίους διέτρεχεν η ελληνική κοινωνία, και ευθύς εξ αρχής αποφασισμέ­νη να λάβη άπαντα τα μέτρα τα οποία εξήγγειλε δια των προγραμματικών αυτής δηλώσεων, τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων, εις μάτην ήλπισεν ότι θα είχεν έκθυμον και ειλικρινή την υποστήριξιν των πολιτικών κομμά­των εις τον υπέρ της ελληνικής κοινωνίας αγώνα της, μο­λονότι και εις υποχωρήσεις και εις συγκαταβάσεις προέ­βη προς τα αντιμαχόμενα ταύτα κόμματα, τας οποίας υπό άλλας περιστάσεις δεν θα έκαμνεν.
Εις κάθε της βήμα η Κυβέρνησις συνήντα την υπόκωφον κομματικήν αντίδρασιν, αποσκοπούσαν την μείωσιν του κύρους της και την παρακώλυσιν της πραγματοποιή­σεως του προγράμματος αυτής, η δε αντίδρασις αύτη, είχε συνεπίκουρον και μεγίστην , μερίδα του Τύπου, ήτις δια αχαλινώτου και δημαγωγικής αρθρογραφίας και δια ψευ­δούς και κακοβούλου ειδησεογραφίας, σπουδαίως συνέτεινεν εις την ευόδωσιν της ανατρεπτικής του κομμουνισμού προσπαθείας.
Τα τελευταία γεγονότα, αι συνεχώς και διαρκώς εν­τεινόμεναι απεργίαι, αι πλείσται των οποίων υπήρξαν τε­λείως αδικαιολόγητοι από οικονομικής απόψεως, η χαρα­κτηριστική τελευταία στάσις των εμφανιζομένων ως ηγε­τών της συντηρητικής εργατικής τάξεως, οίτινες παρέδωσαν εαυτούς εις τον κομμουνισμόν, η επί τη βάσει προμελετημένου σχεδίου προπαρασκευασθείσα πανεργατική α­περγία, ήτις κατά τας ιδιαιτέρας διαπιστώσεις της Κυβερ­νήσεως, απετέλει την απαρχήν γενικωτέρας στασιαστικής εκδηλώσεως, έπεισαν την Κυβέρνησιν ότι ευρίσκεται εις τα πρόθυρα ωργανωμένης κινήσεως προς ανατροπήν του κοινωνικού καθεστώτος.
Η πεποίθησις αύτη της Κυβερνήσεως αποδεικνύεται ακριβής και εκ του γεγονότος, ότι την 31ην Ιουλίου επι­τροπή κομμουνιστών βουλευτών, παρουσιασθείσα εις το Πολιτικόν Γραφείον μου, εδήλωσεν εις την Κυβέρνησιν ιταμώτατα, ότι αν αύτη, η Κυβέρνησις δηλαδή, δεν εγκατέ­λειπε τα μέτρα αυτής υπέρ των πραγματικών συμφερόντων των εργατών, άτινα εφαρμοζόμενα θα απελύτρωνον αυτούς από τον τυραννικόν ζυγόν του κομμουνισμού, «θα κάμουν απεργίαν όχι μόνον είκοσι τεσσάρων ωρών, αλλά και σα­ράντα οκτώ και διακοσίων σαράντα οκτώ ωρών και θα αγωνισθούν εις τα πεζοδρόμια μέχρις ότου επιβάλουν την θέλησίν των».
Προ τοιαύτης εν γένει καταστάσεως, ήτις απετέλει άμεσον απειλήν κοινωνικής και εθνικής καταστροφής, ευρισκομένη, η Κυβέρνησις και θεωρούσα επιτακτικόν καθήκον αυτής να προλάβη την εκδήλωσιν της ανατρεπτικής στάσεως, δια την καταστολήν της οποίας θα έρρεεν ασφαλώς άφθονον το αίμα,  προέβη, ,τη εγκρίσει της Α. Μεγαλειότητος, εις την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου καθ' άπασαν τήν χώραν και την διάλυσιν τής Βουλής.
Συγκεντρώσας ούτω ως υπεύθυνος αρχηγός της Κυβερνήσεως ολόκληρον την έξουσίαν, της οποίας έχω ανάγκην δια να σωθή η Ελλάς από την απειλουμένην καταστρο­φήν της, είμαι αποφασισμένος να φέρω δια παντός μέσου και με γοργόν βήμα εις πέρας την βαρείαν αποστολήν, την οποίαν ανέλαβον απέναντι της Α. Μ. του Βασιλέως και απέναντι του  ελληνικού λαού.
Επικαλούμαι πλήρη και αμέριστον την συνδρομήν ό­λων των Ελλήνων, οίτινες αγαπούν την Πατρίδα μας υπέρ παν άλλο και θέλουσι να βλέπωσιν αυτήν ισχυράν και ευ­ημερούσαν.
Επικαλούμαι πλήρη και αμέριστον την συνδρομήν ό­λων των Ελλήνων, οίτινες πιστεύουσιν, ότι πρέπει να παραμένωσιν αλώβητοι αι εθνικαΙ ημών παραδόσεις και ο ελληνικός μας πολιτισμός.
Επικαλούμαι πλήρη και αμέριστον την συνδρομήν όλων των Ελλήνων, οίτινες θέλουσι να αποκτήσωσι πρα­γματικάς ελευθερίας και να απολυτρωθώσιν από την τυραννίαν των δημαγωγών και των ανατρεπτικώς δρώντων αναρχικών στοιχείων, υπό τον ζυγόν της οποίας στενάζει καϊ φθείρεται από μακρού η ελληνική κοινωνία.
Ο ΕλληνΙκός λαός  δύναται από της στιγμής ταύτης να ζη και να εργάζεται ήσυχος και απερίσπαστος και με απόλυτον το αίσθημα της ασφαλείας, καθώς και με πλήρη την πεποίθησιν, ότι η Κυβέρνησις, εδραιούσα το κοι­νωνικόν καθεστώς, θα εργασθή υπό την αιγίδα της Α. Μ. του Βασιλέως, αποτελεσματικώς, δια την ευημερίαν της ελληνικής κοινωνίας εν γένει, και ιδιαιτέρως των πενεστέρων και πασχουσών αυτής τάξεων.
Προς τούτο, ζητώ από πάντας πλήρη πειθαρχίαν προς το Κράτος, απαραίτητον δια την σωτηρίαν της ελληνικής κοινωνίας και άνευ της οποίας πειθαρχίας πραγματική ελευθερία δεν δύναται να υπάρξη.
Οφείλω όμως να δηλώσω κατηγορηματικώς, ότι πάσαν οιανδήποτε αντίδρασιν κατά του εθνικού έργου της Ελληνικής Αναγεννήσεως, είμαι αποφασισμένος να την εξουδετερώσω δια του τραχυτέρου τρόπου.

Εν Αθήναις τη 4η Αυγούστου 1936.
Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ