NICOLA BOMBACCI: O JACQUES DORIOT KAI TO KINHMA TOY

(Συνομιλία με ένα "Ντοριοτιστή").

Αυτές τις τελευταίες ημέρες είχα τη χαρά να συναντηθώ με ένα Γάλλο φίλο , ένθερμο υποστηρικτή του Jacques Doriot. Ο άνθρωπος αυτός που σ΄ολόκληρη τη ζωή  είχε αποφύγει να ενταχθεί  σε κάποιο πολιτικό κόμμα - τώρα νοιώθει υπερήφανος που είναι    από τα πρώτα  μέλη του Γαλλικού Λαϊκού Κόμματος (P.P.F), του κόμματος που ίδρυσε ο Doriot — παλιός ηγέτης των κομμουνιστών στη Γαλλία , την επομένη ακριβώς των εκλογών που έφεραν στη Γαλλία, το "Λαϊκό μέτωπο" στην εξουσία. 
Οι γαλλικές εφημερίδες, τα ίδια τα άρθρα  που εμφανίστηκαν στον Ιταλικό τύπο έχουν ήδη καταδείξει  τη σπουδαιότητα και το ενδιαφέρον αυτού του "Ντοριοτιστικού" κόμματος. Οι προσωπικές μου αναμνήσεις από το Doriot- μ' έβαλαν σε πειρασμό  να ζητήσω από το φίλο κάποιες διευκρινήσεις σχετικά με το κίνημα και με τον αρχηγό του. 

Είμαι βέβαιος πως οι αναγνώστες μας θα ήθελαν  να πληροφορηθούν το περιεχόμενο της συνομιλίας με αυτόν το «ντοριοτιστή» .

— Τί έχει να προτείνει λοιπόν ο Doriot με το  P. P. F. ;

—Πριν απ΄οτιδήποτε άλλο , τη συντριβή   του Κομμουνισμού του οποίου ο Jacques Doriot είναι ο πλέον  μανιώδης πολέμιος  στη χώρα μας , εκεί όπου οι « moscoutaires" μετρούν πέρα από αυτόν και πολλούς άλλους ακόμα αποφασισμένους αντιπάλους .

—Πώς όμως εξηγείτε αυτή τη μεταστροφή του  Doriot, τον οποίο έτυχε να γνωρίσω στη Μόσχα  σαν ένα από τους πλέον δραστήριους  αρχηγούς, από τους πιο ενθουσιώδες υποστηρικτές  του κομμουνισμού στη Γαλλία;

—Θα μπορούσα να σας απαντήσω απλά : γιατί ο Jacques Doriot  « ξανάγινε » Γάλλος, όπως και εσείς ο ίδιος ξαναγίνατε Ιταλός. Η μεταστροφή  του  Doriot — η μάλλον για να χρησιμοποιήσω ένα καταλληλότερο όρο  —- ο καινούριος πολιτικός προσανατολισμός του, βρίσκει την εξήγησή του  σε δύο λέξεις : ευθύτητα και ευθυκρισία. (rettitudine e buon senso). Ευθύτητα, γιατί,  από τη στιγμή που αναγνώρισε το λάθος του , δεν επιχείρησε να συμβιβαστεί με τη συνείδησή του . Ευθυκρισία, λαϊκή και Γαλλική , που αναγεννιέται διαρκώς, μέσα από  τα  ιδανικά που οι κυνικές ψευτιές ψευτοπροφητών, ισοπέδωσαν.

Ο Jacques Doriot, ήταν πραγματικός κομμουνιστής  με όλη την ειλικρίνεια και τη ορμή της νεότητάς του στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης  και  της ανθρώπινης αδελφότητας. Σήμερα είναι αντικομουνιστής με την αδιαλλαξία του ιδεαλιστή , του οποίου η καλή πίστη εξαπατήθηκε με τρόπο ανέντιμο  , και ο οποίος δεν θέλει  να βλέπει κανένα να παγιδεύεται με τρόπο τόσο μισητό στο όνομα δήθεν της κοινωνικής προόδου και της ευημερίας της χώρας΄ αντικομμουνιστής είναι  με όλη τη δύναμη της  τραχείας ευθυκρισίας ενός ανθρώπου του λαού , μιας ευθυκρισίας που ωρίμασε  μέσα από τη μελέτη και την εμπειρία , κάνοντας χρήση (τώρα που άνοιξαν τα μάτια του) μιας διεισδυτικής θεώρησης   των γεγονότων και των πραγμάτων . Τα γεγονότα τώρα δεν μπορούν να διαψευστούν, αυτή την ώρα  στην ΕΣΣΔ κάτω από τη σημαία του Μαρξισμού  και της ίδιας της δύναμης των πραγμάτων, αναπτύχθηκε αυτός ο υπερκαπιταλισμός του Κράτους που ο Duce σας έχει καταγγείλει σε μια πρόσφατη ομιλία του.

Το Κράτος αφέντης  ενάντια στο οποίο δεν μπορεί να αντισταθεί  καμία σοβαρή προσφυγή σε μια ανώτερη  εξουσία , υλοποιεί τη πλέον τρομακτική  απόπειρα να καθυποτάξει ένα λαό, κάτι που ποτέ κανένας  ασιάτης  δυνάστης δε τόλμησε  να ονειρευτεί.

Και κάτω από το πρόσχημα της ΙΙΙ Διεθνούς  ξεκινούσε  η ανοικοδόμηση ενός ισχυρού στρατιωτικού και ιμπεριαλιστικού Κράτους περισσότερο άπληστου και ανήσυχου  που δεν είχε υπάρξει ποτέ  στην Αγία Ρωσία των Τσάρων . Δίχως αμφιβολία αυτή η διπλή διαπίστωση πρέπει να στάθηκε   — για το  Jacues Doriot μια πικρή απογοήτευση ' όμως αυτός δεν είναι άνθρωπος που συγκαλύπτει  τη πανουργία  με τη χρήση βολικών επιχειρημάτων. Δεν μπορούσε συνειδητά , να γίνει ζηλωτής ενός βάρβαρου ιμπεριαλισμού , του οποίου αυτός ο ίδιος είχε αφαιρέσει το προσωπείο.

Δεν μπορούσε πάνω από όλα να αναγνωρίσει πλέον στους Μαρξιστές  της Μόσχας την ικανότητα να διευθύνουν  το παγκόσμιο κοινωνικό κίνημα' ύστερα από μια εικοσάχρονη εμπειρία στη διάρκεια της οποίας οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες του ρωσικού προλεταριάτου παρέμεναν απείρως κατώτερες εκείνων του γαλλικού, το οποίο στο μεταξύ επιχειρεί με τρόπο νόμιμο μια παραπέρα ηθική και υλική καλυτέρευσή του.

Είναι λοιπόν παράλογο να θέλει κανείς να μετατρέψει  σε συγκοινωνούντα δοχεία τη Γαλλία με την ΕΣΣΔ.Το δικό μας προλεταριάτο και η Εθνική μας οικονομία θα είχαν μόνο να χάσουν χωρίς να κερδίσουν το παραμικρό. 

Σε διεθνές επίπεδο, θα ήταν μια εξίσωση προς τα κάτω. Από αυτήν ακριβώς τη πεποίθηση γεννιέται μία από τις βασικές αρχές του P.P.F: " Αν θέλετε να υπερασπιστείτε τους εαυτούς σας σαν εργάτες, σαν αγρότες υπερασπιστείτε τους πρώτα σα Γάλλους." 

-Τίποτα πιο λογικό. Κατά τα άλλα πρόκειται για μια αρχή που ο Μουσολίνι έχει εφαρμόσει και σε μας , στα πλαίσια της ιταλικής προοπτικής. Μια χώρα δεν είναι πραγματικά ισχυρή,  εάν όλοι οι πολίτες, πέρα από κάθε κοινωνική τάξη, δεν συνειδητοποιούν πως οφείλουν να υπερασπισθούν κάτι συγκεκριμένο . 

— Πολύ σωστά. Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος σκέψης μας στο P. P. F. 

—Με λίγα λόγια , η προοπτική υπεράσπισης των κατακτήσεων του γαλλικού προλεταριάτου και η παραπέρα βελτίωσή τους είναι σύμφωνα με σας , ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες της εξελικτικής πορείας του Jacques Doriot ; 

—Αναμφισβήτητα ναι.Παλαίμαχος της εργασίας παρέμεινε πιστός στις προσδοκίες του περιβάλλοντος του. Ζωντανό παράδειγμα - και το ίδιο ισχύει για πολλούς από τους συναδέλφους του, παλαίμαχοι της εργασίας όπως αυτός- της ικανότητας των ανθρώπων της τάξης του να ανυψωθούν μέσα από τη μελέτη και τη δύναμη της θέληση στις ανώτατες πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις και να προσφέρουν εκείνο το καθοριστικό στοιχείο που δεν είναι άλλο από τη λαϊκή ευθυκρισία ουσιαστικά η δράση του Jacques Doriot καθοδηγείται από τη σταθερή απόφαση να ενισχύσει το ένα υπέρ του άλλου, το εθνικό αίσθημα και τη κοινωνική πρόοδο.

— Μου λέγατε πριν ότι το γαλλικό προλεταριάτο φιλοδοξεί να διασφαλίσει με τρόπο νόμιμο την υλική και ηθική βελτίωση της κατάστασής του : αυτό το «νόμιμο» με κάνει να πιστεύω ότι, πέρα από το να δοθούν ελπίδες και για άλλες βελτιώσεις υπέρ της εργατικής τάξης, το PPF δεν θα πρέπει να νοιώσει καθόλου άνετα συγκρουόμενο με το Λαϊκό Μέτωπο της κυβέρνησης σε ότι αφορά το κοινωνικό τομέα, από τη στιγμή που έχουν ήδη εξαγγελθεί πολλές παροχές υπέρ του γαλλικού προλεταριάτου. 

— Είναι αναμφισβήτητο ότι, αρχικά, η πολιτική του Blum υπέρ του γαλλικού προλεταριάτου, κατάφερε να κερδίσει μεγάλες συμπάθειες των εργατών στην κυβέρνησή του. Αυτό είναι ανθρώπινο, και ήταν αναπόφευκτο. Αλλά δεν έχει ακόμα λεχθεί η τελευταία λέξη . Η αύξηση του κόστους ζωής που ήδη προκαλείται από τις απλουστευτικές μεταρρυθμίσεις, που δεν εντάσσονται στο πλαίσιο της γενικής οικονομίας, αρχίζει να καθιστά αυτά τα πλεονεκτήματα αυταπάτες,. Επιπλέον, αναμένεται ότι ορισμένες βιομηχανίες, δίνοντας δείγματα της μέγιστης ευθυκρισίας , δεν θα είναι σε θέση να απορροφήσουν στα γενικά τους έξοδα , την οικονομική επιβάρυνση που προκύπτει από την εφαρμογή των συμφωνιών του Ξενοδοχείου Matignon.
— Δίχως αμφιβολία, οι βιομηχανίες μας όλες δεν εντάσσονται σε αυτήν την περίπτωση, όμως, δυστυχώς, εξακολουθούν να είναι πολυάριθμες, αυτές που, λόγω των δυσκολιών στις οποίες θα βρεθούν, θα προκαλέσουν καταστροφικές συνέπειες στο τομέα της ανεργίας και της κατεστραμμένης εθνικής οικονομίας.  Φυσικά, η Γαλλία εξακολουθεί να πατά αρκετά καλά τα πόδια της στη γη για να μπορεί να αντέξει τις συνέπειες της αποκαλούμενης «εμπειρίας Blum», αλλά σίγουρα θα ήταν προτιμότερο να είχε αντιμετωπίσει παρόμοια εμπειρία κάτω από άλλες συνθήκες.
— Αν έχω καταλάβει καλά , στο τομέα των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων το PPF ασκεί  , στη Κυβέρνηση του Λαϊκού κόμματος,  μια opposizione di principio ;

—  Μπορώ να σας πω, χωρίς δημαγωγική διάθεση ότι το PPF έχει ως στόχο να προχωρήσει πολύ περισσότερο, στο δρόμο των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων , από ό, τι ο κ Blum, και ακόμη παραπέρα από ό, τι ο ίδιος ο Μπλουμ θα μπορούσε να προχωρήσει , χωρίς να βάζει τη Γαλλία σε σοβαρούς κινδύνους.
Αυτό που αντιπαραθέτει το P. P. F. στη σημερινή κυβέρνηση είναι πάνω από όλα ένα ζήτημα μεθόδου. Το ελάττωμα της κυβερνητικής μεθόδου είναι - πρέπει να ειπωθεί - ένα συνταγματικό ελάττωμα' ο Jacques Doriot και όλο το P.P.F μαζί του, πιστεύει ότι μόνο μια Εθνική κυβέρνηση που συνειδητοποιεί αυτές τις δύο ουσιαστικές συνθήκες που είναι λειτουργικές η μία για την άλλη: η εξουσία και η σταθερότητα, μπορούν να προωθήσουν έναν τολμηρό δρόμο στην πορεία των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. 

Μια όμως από τις πλέον επώδυνες συνέπειες του Συντάγματός μας είναι αναμφίβολα η μεγίστη συχνότητα με την οποία οι κυβερνήσεις αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη στην εξουσία. Κάτω από παρόμοιες συνθήκες αποσταθεροποίησης της εξουσίας η ομαλή διευθέτηση των κρατικών υποθέσεων καθίσταται ένα δίχως λύση πρόβλημα. Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος καταντά ματαιοπονία  'οι πολιτικές "πελατείες" πολλαπλασιάζονται σε απίθανο βαθμό ' η εξουσία εξανεμίζεται και ότι απομένει ,όλο κι λιγότερο κάθε φορά , μεταφράζεται σε μια αποστειρωμένη ασθενή θέληση ή μια σοβαρά περιορισμένη σε μέγεθος θέληση μοιραία συνέπεια  του κομματικού παιχνιδιού.

Με το τρόπο αυτό, η Γαλλία κατέληξε σήμερα να έχει μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να είναι ούτε ολοκληρωτικά Εθνική, ούτε ολοκληρωτικά κοινωνική , γιατί η τύχη της εξαρτάται από την υποστήριξη ενός δημαγωγικού κόμματος που λαμβάνει διαταγές από τη Μόσχα , του κομμουνιστικού κόμματος  και από τη συνδρομή ενός άλλου κόμματος που δεν είναι -για να είμαστε ακριβείς- παρά η αριστερή πλευρά ενός εγωιστικού όσο και ξεπερασμένου" συντηρητισμού" .Του Ριζοσπαστικού κόμματος.

Αυτή η κυβέρνηση είναι η μοιραία λογική συνέπεια ενός καθεστώτος το οποίο η Γαλλία δεν ένοιωσε την ανάγκη να αναχαιτίσει μέχρι σήμερα με τις ισχυρές εφεδρείες της και στις υγιείς παραδόσεις του κρατικού μηχανισμού. Τώρα  μόνο μια αλλαγή διεύθυνσης μπορεί να αποτρέψει την εκτός  ελέγχου  πορεία του προς το γκρεμό.

-Και αυτή την αλλαγή της διεύθυνσης πιστεύετε πως μπορεί να την επιτύχει ο Doriot;

— Και εσείς στα αλήθεια πιστεύετε πως αν διατηρούσα αμφιβολίες γι αυτό, θα τον ακολουθούσα;

-Πείτε μου λοιπόν προς πια κατεύθυνση θα γίνει αυτή η αλλαγή.

— Στην αναγκαία κατεύθυνση ώστε να διασφαλιστεί η σταθερότητα της εξουσίας " να εγκαθιδρυθεί η ιεραρχία , να βοηθήσουμε  ώστε η εθνική συμπαράσταση να μπορεί να επιβιώσει έξω από τις αφηρημένες ιδέες....

—Αλλά όλα αυτά μόνο με μια λέξη μπορούν να χαρακτηριστούν : Φασισμός μήπως; 

—Όμως ο δικός σας Ντούτσε δεν ήταν αυτός που είπε ότι ο Φασισμός δεν είναι είδος για εξαγωγή; Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει ορθολογικό πνεύμα που να μη συγκλίνει στην ανάγκη ανανέωσης των παλαιών πολιτικών σχημάτων για να προσαρμοστούν στις παρούσες συνθήκες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής μια αναπόφευκτη   προσπάθεια ανανέωσης που δίνει απάντηση στις κοινές ανάγκες όλων των χωρών προηγμένου πολιτισμού, καθώς επίσης και στις διάφορες "σχολές" που συγκλίνουν για να συναντηθούν σε αρκετά σημεία.

Αλλά είναι επίσης βέβαιο, ότι πέρα από τη γενική κατεύθυνση , οι εθνικές αναγκαιότητες παρουσιάζουν , από χώρα σε χώρα , αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις οι οποίες απαιτούν ειδικές λύσεις .'Όσες οι χώρες,τόσες και οι σχολές , στη πολιτική όπως και στη τέχνη , όπως στην Ιατρική και τη ,,,,χειρουργική. 

—Η εμπιστοσύνη σας στο Doriot και στην αποτελεσματικότητα του οργανισμού που έχει δημιουργήσει στη Γαλλία , επαληθεύεται κατά κάποιο τρόπο από τα γεγονότα, από τη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων ; Ο Doriot έχει αξιόλογους συνεργάτες  στη χώρα;

—Σ' αυτό θα σας απαντήσω αντιπαραθέτοντας αριθμούς. Το μήνα του Ιουνίου , τη στιγμή της ανόδου του Blum στην εξουσία , το Σοσιαλιστικό κόμμα διέθετε στη Γαλλία 130.000 εγγεγραμμένους, από τον Ιούνιο μέχρι το τα τέλη Σεπτεμβρίου δηλαδή στο κολοφώνα του θριάμβου του Leon Blum, το σοσιαλιστικό κόμμα αυξήθηκε κατά 40.000 μέλη. Την ίδια περίοδο ο Jacques Doriot δεχόταν στο P. P. F. που είχε σχηματιστεί πρόσφατα , περισσότερους από 100.000 ενεργούς οπαδούς, και από αυτούς τα 4/5 είναι μισθωτοί. εργάτες και υπάλληλοι , και οι υπόλοιποι μικροεπιχειρηματίες ή άτομα που ασκούσαν αστικά επαγγέλματα. Σήμερα οι εγγεγραμμένοι έχουν ξεπεράσει τις 150 .000.

— Είναι προφανώς σημαντικό, δεδομένου ότι η δύναμη ενός κόμματος δεν εκφράζεται  μόνο με το πλήθος  των στελεχών του , αλλά κυρίως με τη δράση του και τις συμπάθειες που αποκτά  στη χώρα .

—Πολύ σωστά.

—Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτή η δράση του είναι έντονη. Όσο για τις επιπτώσεις της στις μάζες, αυτές είναι βαθιές και εκτεταμένες. Αυτό δεν σας το λέω σαν συνειδητός "ντοριοτιστής" αλλά ως αντικειμενικός παρατηρητής' τι χρειάζονται οι ψευδαισθήσεις  στην πολιτική; Περισσότεροι από 15.000 στελέχη μαχητές, αλλά και ένας ανυπολόγιστος αριθμός συμπαθούντων σε όλα τα σημεία, θα έλεγα σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς, ότι αν, για διάφορους λόγους - συναισθηματικούς λόγους κυρίως - πολλοί Γάλλοι παραμένουν κολλημένοι στους φιλελεύθερους πολιτικούς σχηματισμούς και τους ηγέτες τους, συμφωνούν, ωστόσο, ότι Doriot είναι ο ηγέτης εκείνος  , τον οποίο πρέπει τελικά να ακολουθήσουν την αποφασιστική στιγμή , αν θέλουν να ξεμπερδεύουν με το Κομμουνισμό.  Κι μια που αναφέρθηκα στο κομμουνισμό, θα σας πω ότι ο μεγαλύτερος αριθμός "ντοριοτιστών" βρίσκεται ακριβώς στις τάξεις των  κομμουνιστών.

- Πως αυτό το παράδοξο; 

-Υπάρχουν αρκετοί  "Ντοριοτιστές" που αγνοούν αυτό που είναι στη πραγματικότητα, επειδή αγνοούν την πραγματικότητα του κομμουνισμού. Είχα την ευκαιρία πριν από λίγες εβδομάδες να τεκμηριώσω όσα σας λέγω. Μίλησα με νέους, εργάτες και υπάλληλους οι οποίοι στις τελευταίες εκλογές "ψήφισαν ΄το κομμουνιστικό ψηφοδέλτιο " και που πίστευαν ότι ήταν καλής πίστης. Χρειάστηκε μόνο μισή ώρα φιλικής συνομιλίας γιατί μου πουν τελικά. "Αλλά τότε ... δεν είμαι κομμουνιστής! ». Όχι , δεν είναι κομμουνιστές όπως δεν ήσαν  και οι 22.000 πρώην κομμουνιστές που συσπειρώθηκαν κάτω από τις φτερούγες του P.P.F. Και υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς στη Γαλλία. Η Ηγεσία  του P.P.F. το γνωρίζει πολύ καλά, και εξηγεί και προσαρμόζει  την καλύτερη της δράση  στη γενική προπαγάνδα και, πάνω απ 'όλα, φροντίζει για την συνδικαλιστική  οργάνωση των μαχητών της : στους ελεγχόμενους από τους κομμουνιστές χώρους ορθώνονται σιγά σιγά  από παντού, οι "τομείς διαχείρισης" του PPF που αποτελούν, όπως μπορούμε να πούμε, την πανοπλία και τα σχήματα της δεύτερης Γαλλικής Επανάστασης.

— Μιλάτε για Επανάσταση;

—Και βέβαια ! Το "ντοριοτιστικό" κίνημα είναι ένα λαϊκό επαναστατικό κίνημα' αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα να έρθει στην εξουσία με τη βία ή το αιματοκύλισμα. Η βία ως μέθοδο πάλης δεν εντάσσεται στο πρόγραμμα του, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι πάντα έτοιμο να αντιταχθεί σθεναρά και αποφασιστικά στη βία των εχθρών του, και πιστέψτε με καλά ,ότι τη ημέρα που η βία θα κριθεί αναπόφευκτη, το P.P.F. δεν θα είναι μόνο του. 

Όταν ο Jacques Doriot δήλωσε ότι ήταν πρόθυμος να συμπαραταχθεί - στο βαθμό που θα ήταν δυνατό - με όλα τα αντικομμουνιστικά κόμματα , η δήλωση αυτή προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον και σε άλλες πολιτικές οργανώσεις εθνικών αντικομμουνιστικών τάσεων. Αλλά έχουμε κάθε λόγο να ελπίζουμε ότι με παρούσα την αποφασιστική στάση των εθνικών κομμάτων, οι Γάλλοι κομμουνιστές - που, θεωρητικά πρεσβεύουν το δόγμα της καθολικής αδελφοσύνης, και στην πράξη σπέρνουν το μίσος μεταξύ των ανθρώπων της ίδιας χώρας, και τώρα ξαφνικά , κατόπιν εντολής του Στάλιν έγιναν βασιλικοί ακόλουθοι ενός φιλοπόλεμου όσο και ύποπτου κόμματος - θα σκεφτούν δύο φορές πριν δοκιμάσουν ένα πραξικόπημα που θα μπορούσε να είναι απλώς μια απεγνωσμένη προσπάθεια.

— Το κόμμα σας όμως, με ποιο τρόπο υπολογίζετε να φτάσει στην εξουσία; 

— Όσο αυτό είναι δυνατό, μέσα από το νόμιμο δρόμο. Με τι μέσα, με ποιο τρόπο , δεν είμαι σε θέση να σας πω, έχουμε όμως πλήρη εμπιστοσύνη στον αρχηγό μας και στους άμεσους συνεργάτες του που θα προσαρμόσουν τα αναγκαία από τις περιστάσεις μέτρα δράσης τα οποία και θα αναπτύξουν στη συνέχεια.

Ο χρόνος είναι με το μέρος μας. Κάθε ημέρα η αναίσχυντη διπλοπροσωπία των καθοδηγητών του αφαιρεί από το κομμουνιστικό κόμμα κάποια από τις αρχές του και απομακρύνει από αυτό, όσους αφέθηκαν να παρασυρθούν από τους υποκρινόμενους τους αποστόλους, πράκτορες του Στάλν. 

Κάθε θέση που χάνεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα στη Γαλλία είναι μια θέση που κερδίζει το P.P.F. το οποίο , από την άλλη πλευρά, χτυπά, με την ίδια θέρμη, τον «στενό» συντηρητισμό στον οποίο έχουν προσκολληθεί με απόγνωση μεγάλοι νεόπλουτοι καπιταλιστές . Αλλά αυτοί πολύ σύντομα οφείλουν να αντιμετωπίσουν  τη λογική και να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει επίσης να υπερασπιστούν τον εαυτό τους πρώτα ως Γάλλοι΄' δηλαδή με ένα πιο συγκεκριμένο αίσθημα εθνικής αλληλεγγύης. Και όταν λέμε, εμείς στο P.P.F., ότι θα πρέπει να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας πρώτα σαν Γάλλοι , δεν περιοριζόμαστε μόνο στην υποχρέωση να υπερασπίσουμε  τη γη και την εργασία των συμπατριωτών μας ενάντια σε κάθε επίθεση που ενδεχόμενα επιχειρείται , άμεσα ή έμμεσα, από οποιοδήποτε ξένο. 

Υπερασπιζόμενοι πρώτα σαν Γάλλοι σημαίνει ότι υπερασπίζουμε τη πνευματική κληρονομιά της Γαλλίας από τη διείσδυση ενός νοσηρού εξωτισμού και ενός ατίθασου «metéquisme »' και ακόμη μαχόμαστε για την αποκατάσταση των ηθικών αξιών που δημιούργησαν τη δύναμη και το μεγαλείο της χώρας μας, και που με βάση τις οικογενειακές αρετές, αποκορυφώνουν το εθνικό συναίσθημα. 

Σημαίνει την αντίδραση ενάντια στο «laisser-aller», η το «laisser-faire» στα οποία, δυστυχώς, πολύ έχουμε εθιστεί σε αυτό το τελευταίο μισό αιώνα, στη Γαλλία, αντίδραση στην καταστροφή των καλύτερων προγονικών μας αρετών' αντίδραση ενάντια στην αλλοίωση αυτών των ιδιοτήτων από τη στιγμή που οι ξένοι δεν έχουν αφομοιωθεί η δεν μπορούν να αφομοιωθούν , στους οποίους η χώρα μας προσφέρει μια πολύ γενναιόδωρη φιλοξενία, και από την οποία σαν αντάλλαγμα δεν κερδίζει το παραμικρό'   είναι ακόμα η αντίδραση κυρίως κατά του υλισμού των κομμουνιστών, ιδίως ενάντια στο κυνισμό των ψευτοσυντηρητικών , του υλισμού και του κυνισμού σε  αγαστή συνεργασία,  για να καταστρέφουν , κάθε υψηλό ιδανικό  χωρίς το οποίο ένα έθνος χάνει όλη την ορμή του, όλο του το μεγαλείο. 

Όπως βλέπετε, το P.P.F. στο πρόγραμμα της εθνικής ανανέωσης δεν ξεχνά διανοούμενους και τους παιδαγωγούς , αλλά τους θέλει να είναι διανοούμενοι και παιδαγωγοί της καθαρής γαλλικής παράδοσης. 

Αποχαιρετώντας το φίλο , του ζητήσαμε να μας επιτρέψει τη δημοσίευση αυτής της συνομιλίας μας σαν μια πρόγευση , μια που έχουμε ήδη ζητήσει από το Jacques Doriot διευκρινήσεις περισσότερο αναλυτικές και υπεύθυνες σχετικά με κίνημά του , που κατά τη κρίση μας , εντάσσεται , τόσο στο πνεύμα όσο και στη πρακτική, στη καινούρια τάξη που δημιούργησε ο Μουσολίνι.