Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ - 26

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ


ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΝΕΙΣΤΕΡΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΕΣΣΑΡΑΒΙΑ
Στις 27 Μαρτίου/9 Απριλίου οι μονάδες της ΙΙ Μεραρχίας, [1] επαναλαμβάνουν την πορεία τους, ακολουθώντας πιστά τα αχνάρια της 30ης Γαλλικής Μεραρχίας η οποία βαδίζει μπροστά. Κοινός προορισμός η περιοχή του Μαγιάκι.
Είναι πια κοινό μυστικό ότι η πολεμική περιπέτεια στην Ουκρανία ουσιαστικά έχει τελειώσει και οι συμμαχικές δυνάμεις, η μία πίσω από την άλλη, σπεύδουν να συμπτυχθούν στη Βεσσαραβία.
Η 30η Γαλλική Μεραρχία είναι η πρώτη μεγάλη συμμαχική μονάδα που θα εγκαταλείψει τη γη της Ουκρανίας. Οι   άνδρες του Μηχανικού έχουν ήδη στήσει κοντά στη Μπελεκλάγια μια λεμβόζευκτη γέφυρα που συνδέει τις δύο όχθες του Δνείστερου.
Ο σχεδιασμός της υποχώρησης στα εδάφη της Βεσσαραβίας είναι απλός . Κάθε καινούρια μονάδα που θα προσεγγίζει στη περιοχή θα καλύπτει την υποχώρηση της προηγούμενης. Με λίγα λόγια ,οι Έλληνες οφείλουν να καλύψουν την υποχώρηση των Γάλλων και οι Πολωνοί εκείνη των Ελλήνων, 24 ώρες αργότερα. Τα πολωνικά τμήματα θα είναι τα τελευταία συμμαχικά στρατεύματα του βορείου Συγκροτήματος που θα εγκαταλείψουν τα Ουκρανικά εδάφη.
Στην αρχή τουλάχιστον, όλα εξελίσσονται ομαλά σύμφωνα με το σχέδιο . Οι άνδρες της Ελληνικής Μεραρχίας φτάνουν έγκαιρα στη περιοχή και απλώνονται αμυντικά σχηματίζοντας ημικύκλιο με τις πλάτες στο ποτάμι. Πίσω τους ,οι γαλλικές μονάδες, ξεκινούν τη διάβαση του ποταμού με το φως της ημέρας και με απόλυτη ασφάλεια .
Όλο αυτό το διάστημα οι Μπολσεβίκοι δεν εμφανίζονται. Τα όπλα  έχουν σιγήσει. Απόλυτη ησυχία βασιλεύει παντού.
Προς το μεσημέρι και ενώ ο κύριος όγκος της γαλλικής δύναμης έχει περάσει ήδη απέναντι , καινούριες διαταγές καταργούν τι παλιές και επιταχύνουν τις διαδικασίες. Η Ελληνική Μεραρχία καλείται να εγκαταλείψει άμεσα τις προωθημένες θέσεις της και να συγκεντρωθεί στη περιοχή της γέφυρας δίχως να περιμένει την άφιξη των Πολωνών. Ώρα με την ώρα η ορμή των νερών του ποταμού δυναμώνει και σε συνδυασμό με τη νύχτα που σε λίγο θα σκεπάσει τα πάντα το πέρασμα του ποταμού μετατρέπεται σε ένα εγχείρημα δύσκολο και επικίνδυνο. Σε αρκετά σημεία στην απέναντι όχθη έχουν σημειωθεί υπερχειλίσεις και έχουν πλημμυρίσει τεράστιες εκτάσεις .
Η ορμή των νερών του ποταμού βάζει σε πρώτο κίνδυνο την ιδια τη λεμβόζευκτη γέφυρα. Αν η γέφυρα δεν αντέξει στη πίεση και παρασυρθεί από τα φουσκωμένα νερά , κάτι τέτοιο θα σημάνει την απόλυτη καταστροφή μια που θα  κλείνει οριστικά ο μοναδικός  δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία. Όσα στρατεύματα δεν προλάβουν να διεκπεραιωθούν είναι καταδικασμένα να αντιμετωπίσουν είτε την αιχμαλωσία είτε το βέβαιο θάνατο.
Ενώ η μέρα φεύγει μια ακόμα περιπέτεια ξεκινά. Με προπομπό τα υπερφορτωμένα μεταγωγικά του 7ου Συντάγματος οι άνδρες του Καμμένου κάνουν πρώτοι την αρχή .Το ηθικό των στρατιωτών είναι υψηλό , η τάξη υποδειγματική. τα ευφυολογήματα και τα πειράγματα κρατούν τη σκέψη των στρατιωτών μακρυά από το φόβο.
Οι ώρες περνούν ,'εχει πέσει πια βαθύ σκοτάδι αλλά οι μονάδες με τάξη συνεχίζουν να διαβαίνουν τη γέφυρα .Λάμπες θύελλας μόλις που φωτίζουν τις σκιές που κινούνται στο σκοτάδι....... Τελευταίοι οι σχηματισμοί του 34ου Συντάγματος κλείνουν τη φάλαγγα .
Μέσα στο πιο πυκνό σκοτάδι, κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες και πάνω σε μια γέφυρα που τραντάζεται συνεχώς,  έτοιμη να διαλυθεί από την ορμή του ποταμού, οι Έλληνες καταφέρνουν το ακατόρθωτο. Σέρνουν μαζί τους στην υποχώρηση περισσότερα από 1000 δίτροχα και κατάφορτα τετράτροχα καθώς και ένα μεγάλο πλήθος κτηνών του πυροβολικού και των μεταγωγικών. Και μετά το πέρασμα της γέφυρας παραδίδονται στον εφιάλτη της παχιάς λάσπης, στην οποία βυθίζονται και ακινητοποιούνται τα υπερφορτωμένα τροχοφόρα και οι εξουθενωμένοι πεζοπόροι.
H διάβασις του Δνειστέρου απετέλεσε σκληράν περιπέτειαν διά τας Μονάδας της ΙΙ Μεραρχίας, ιδίως δε του 34ου Συντάγματος Πεζικού , του Πυροβολικού και των λοιπών Σχηματισμών της Μεραρχίας. Το πλείστον της πορείας εξετελέσθη υπό το σκότος, οπότε σχεδόν ολόκληρος η οδός είχε κατακλυσθή υπό των υδάτων και ήτο δύσκολος η ανεύρεσις αυτής. .Τα κτήνη και οχήματα εβυθίζοντο εις το ύδωρ μέχρι βάθους πολλάκις υπερβαίνοντος τα 80 εκατ. του μέτρου. Το σκότος της νυκτός επηύξανε την δυσκολίαν της πορείας. Λόγω της πλημμύρας η ακολουθητέα οδός δεν διεκρίνετο και τα τμήματα, περιπλανόμενα προς ανεύρεσιν ταύτης , εβυθίζοντο έτι περισσότερον εις το ύδωρ. Τα οχήματα μετά δυσκολίας κινούντο εντός του βορβόρου , κατ ανάγκην δε πολλά τούτων ,μεταφέροντα τα αρχεία των Μονάδων και αποσκευής Αξιωματικών , αποδειχθέν εγκαταλείφτηκαν εντός των τελματων όταν αταξιών επαύξαναν η λόγω του σκότους επελθούσα ανάμιξης των Μονάδων, των οποίων εκ μέρους των βαθμοφόρων επίβλεψης και καθοδήγησης καθίσταντο δυσχερέστατη. Μεμονωμένοι οπλίται , εκτρεπόμενοι της οδού προσεπάθουν δι εκφωνήσεως του αριθμού των Μονάδων των να ανεύρουν το τμήμα των, πυροβολούντες ενίοτε εις τον αέρα. Παρά ταύτα οι άνδρες διάβροχοι και κατάκοποι εβάδιζον συγκεντρωμένοι με την μοναδικήν σκέψιν πώς να εξέλθουν από την κόλασιν ταύτην φθάνοντες εις Παλάγκαν.[2]

Ο Διοικητής της 2ης Μεραρχίας Βλαχόπουλος έχει αρνηθεί τις ανέσεις του"Συρία" .Eίναι κοντά στη Μεραρχία του σε όλη την διαδρομή από το Ντάλνικ μέχρι το ποτάμι. Παρακολουθεί από κοντά το δύσκολο εγχείρημα . Βρίσκεται ακόμα σε ουκρανικό έδαφος όταν του αναφέρουν ότι και ο τελευταίος ελληνικός σχηματρισμός έχει φτάσει ασφαλής στην απέναντι όχθη. Τότε και μόνο τότε ο Στρατηγός επικεφαλής της μικρής ομάδας αξιωματικών του Επιτελείου που τον συνόδευαν περνά τελευταίος τη γέφυρα.
Πίσω από τις πλάτες του , οι φωνές και παραγγέλματα στα Πολωνικά πληθαίνουν. Οι άνδρες της IV Πολωνικής Μεραρχίας που μόλις έχουν φτάσει στη περιοχή ετοιμάζονται να περάσουν με τη σειρά τους το ποτάμι,όσο είναι καιρός.
Την ίδια ώρα , η άλλη ελληνική Μεραρχία, η 13η βρίσκεται ακόμα σταθμευμένη στο τρίγωνο Οβιδιοπόλ-Βουζινοβάτα-Μπουγάζ μαζί με τους Γάλλους της 156ης Μεραρχίας και τους Ρώσους εθελοντές. Περιμένουν υπομονετικά τη διαταγή να περάσουν με τη σειρά τους απέναντι.........

Η Ρουμανική Κυβέρνηση νοιώθει ότι πολύ σύντομα θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει τους Μπολσεβίκους μόνη. Παρ΄όλα αυτά δηλώνει επίσημα προς κάθε κατεύθυνση ,ότι ο ρουμανικός λαός είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί τα καινούρια του σύνορα πάνω στο Δνείστερο έστω και μόνος. Αποδεσμευμένοι από κάθε ευθύνη, για ότι μελλοντικά μπορούσε να συμβεί στη περιοχή, οι Γάλλοι περιφέρουν σε κάθε ευκαιρία τη μεγαλοψυχία τους και τον θαυμασμό τους για τους Ρουμάνους στρατιωτικούς. Εξυμνούν τη θετική προσφορά της Ρουμανίας όχι μόνο στο μεγάλο πόλεμο αλλά και στην αποφασιστικής σημασίας συμβολή τους στην ομαλοποίηση του ουγγρικού προβλήματος.[3] Όπως οι Έλληνες μπορούν από εδώ και πέρα να είναι περήφανοι που είναι Έλληνες έτσι και οι Ρουμάνοι μπορεί να νοιώθουν το ίδιο περήφανοι που είναι Ρουμάνοι. Σε κάθε ευκαιρία καθησυχάζουν τον Ρουμάνο Πρωθυπουργό. Το μεγάλο ιστορικό ποτάμι ήδη μετατρέπεται σε μια απόρθητη αμυντική γραμμή .Οι Σύμμαχοι δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους πριν ο Ρουμανικός στρατός νοιώσει έτοιμος να αναλάβει ολόκληρο το βάρος της ευθύνης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου