ΜΕ ΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ- 2

(Προηγούμενο)

ΙΙ

Δεν έχουμε κάποια πληροφορία αν στις 15 Μαρτίου 1929, όταν ο Χίτλερ ήλθε να μιλήσει στο Μόναχο σε ανοικτή πολιτική συγκέντρωση, οι δύο αξιωματικοί διακινδύνευσαν να τη παρακολουθήσουν "ζωντανά" ,   έστω και με πολιτική ενδυμασία. Το βέβαιο είναι ότι το κείμενο της σημαντικής ομιλίας που δημοσιεύτηκε ολόκληρο σε ειδική έκδοση του επισήμου οργάνου του Κόμματος [1] πέρασε κρυφά τις πύλες αρκετών   στρατοπέδων   σε μια αρκετά μεγάλη ακτίνα, γύρω από το Μόναχο.    . Μεγάλα αποσπάσματα της ομιλίας εκείνης αναδημοσιεύθηκαν  λίγες ημέρες αργότερα και στο μηνιαίο κομματικό  όργανο για το Στρατό , Deutscher Wehrgeist (Γερμανικό στρατιωτικό πνεύμα) H πολιτική αυτή ομιλία με το χαρακτηριστικό τίτλο "Εθνικοσοσιαλισμός και Reichswehr"   θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας μας  μια που θα επηρεάσει σημαντικά τη συμπεριφορά και το  τρόπο δράσης των δύο προαναφερόμενων αξιωματικών .[2] 

Επισημαίνουμε   από την αρχή, ότι  με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα   του περασμένου χρόνου, το  ποσοστό  του 2,5%   μπορεί να έβαλε  μέσα στο Κοινοβούλιο 12 Βουλευτές αλλά στον αγώνα για τη κατάκτηση της εξουσίας είχε ελάχιστη αξία. Ο δρόμος για τη τελική νίκη  φαινόταν υπερβολικά μακρύς και ανασφαλής μια  που το Κόμμα είχε επιλέξει συνειδητά το δρόμο της νομιμότητας και των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Αυτό δε σημαίνει ότι η ηγεσία του κόμματος ,  δεν αναζητούσε παράλληλα,ένα συντομότερο δρόμο , έστω και σαν υπόθεση εργασίας , μέσα από μια εκτροπή , δηλαδή μέσα από ένα πραξικόπημα ή μία επανάσταση.  Με βάση όμως τη πικρή εμπειρία του 1923 (και όχι μόνο)  ούτε ο Χίτλερ ούτε κανένας από τους άμεσους συνεργάτες του  μπορούσαν αυτή τη φορά να παραβλέψουν ένα βασικό αξίωμα. Δέκα χρόνια μετά το τερματισμό του πολέμου , η ιστορική εμπειρία είχε καταδείξει ότι καμιά πολιτειακή μεταβολή δεν μπορούσε να στεφθεί με επιτυχία  αν πρώτα οι επαναστάτες δεν εξασφάλιζαν  τη σύμπραξη ή η ανοχή του Στρατού.

Υπήρχαν οι προϋποθέσεις στα 1929  για την υλοποίηση παρομοίου εγχειρήματος; Απαντούμε ευθέως αρνητικά . Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας έδειχνε  απόλυτη υπακοή σε μια Κυβέρνηση η οποία όφειλε να αντιμετωπίσει άμεσα μια σειρά από σοβαρότατα εθνικά και οικονομικά θέματα την ώρα  που το εσωτερικό μέτωπο  δοκιμαζόταν σκληρά από αλλεπάλληλες κοινωνικές εκρήξεις και εντάσεις.

Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι  πολλοί αξιωματικοί και άνδρες ένοιωθαν να ταυτίζονται με αρκετές από τις εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες , ιδιαίτερα εκείνες που αφορούσαν την Εθνική ανεξαρτησία και τη κοινωνική ευημερία.

.........................................................................................

Τι επιδιώκει ο Χίτλερ με εκείνη τη πολιτική του ομιλία[3] παρ΄ όλα αυτά; Σε ποιό βαθμό ελπίζει να εισακουστεί και πολύ περισσότερο να επηρεάσει το ακροατήριό του;

Η πρώτη εύκολη απάντηση είναι ότι παρουσιάζοντας τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και την αδυναμία των μέχρι τώρα δημοκρατικά εκλεγμένων Κυβερνήσεων να δώσουν αξιοπρεπείς λύσεις, επιχειρεί να  βάλει το στρατό μπροστά από τις ευθύνες του.

Στη πράξη όμως ο Εθνικοσοσιαλιστής ηγέτης, επιχειρεί κάτι περισσότερο θεαματικό. Να υποβάλει στο ακροατήριό του την ιδέα  ότι ο στρατός τελικά θα επέμβει  όσα εμπόδια και αν παρεμβληθούν . Τα πολιτικά πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και οι στρατιωτικοί το βλέπουν . Η δημοκρατία έχει αποδειχθεί ανίκανη να διαχειριστεί τη κρίση και οι στρατιωτικοί το βλέπουν.  Για την ώρα οι στρατιωτικοί μπορούν να βολεύονται με τη ψευδαίσθηση ότι βρίσκονται  υπεράνω της κρίσης , μπορούν  αν θέλουν  να εξορκίζουν το κακό  ψελλίζοντας  ξανά και ξανά τον όρκο υπακοής που έχουν δώσει στη Δημοκρατία . Τελικά ο στρατός  θα αναλάβει τις ευθύνες του για να σώσει  τη Πατρίδα από τη καταστροφή.

 Από τις πρώτες του λέξεις  ο Χίτλερ σημαδεύει  κατευθείαν στο στόχο.

"Για μας τους Εθνικοσοσιαλιστές η Reichswehr δεν σημαίνει απλά μια Εθνοφυλακή, ή ένας στρατός απαρτιζόμενος από πολίτες, ή ένας επαγγελματικός στρατός ' για μας σημαίνει επίσης και μια αποστολή.
Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές οφείλουμε να απορρίψουμε κάθε ιδέα που προσδίδει σε οποιοδήποτε από τους θεσμούς χαρακτήρα αυτοσκοπού. Δεν πρόκειται ποτέ να αναρωτηθούμε αν κάτι είναι προς το συμφέρον της Reichswehr ή όχι, αν συμφέρει κάτι τέτοιο στο τακτικό στρατό ή όχι αλλά κάθε πρόβλημα θα το αντιμετωπίζουμε από την άποψη :Είναι αυτό προς τo συμφέρον του λαού[4] μας ή όχι;(Έντονες κραυγές επιδοκιμασίας) Χρησιμοποιώ ρητά τη φράση:" Είναι προς το συμφέρον του λαού μας;" γιατί η έννοια "Volk" είναι σπουδαιότερη για μας τους Εθνικοσοσιαλιστές από την έννοια "Κράτος".(Έντονες κραυγές επιδοκιμασίας)
Όλοι αυτοί οι θεσμοί , συμπεριλαμβανομένων των Κρατών ή του Στρατού δεν είναι αυτοσκοποί ούτε θα μπορεί να γίνουν ποτέ. Αν ένα Κράτος καταντήσει τόσο νωθρό και σάπιο, για χάρη του λαϊκού συμφέροντος, οφείλει να εξαλειφθεί[5]. (Καταιγίδα επευφημιών).....

Το τελευταίο καιρό οι "πολιτικοί " έχουν εξελιχθεί σε μια ειδική συντεχνία (γέλια στο ακροατήριο) που επιλέγονται από τη λαϊκή βάση μια φορά το χρόνο[6] , ή το πολύ κάθε 4 χρόνια με μια ειδική διαδικασία επιλογής (Παρατεταμένα γέλια και χειροκροτήματα)
Οι Στρατιώτες και οι αξιωματικοί εκπαιδεύονται γι αυτό λαμβάνουν ειδική εκπαίδευση σχετικά με την ειδικότητά τους προκειμένου να εξασφαλισθεί η συνέχεια της υπάρξεως του Έθνους.
Αλλά οι πολιτικοί εκλέγονται όχι από εκείνους που γνωρίζουν έστω και ελάχιστα πράγματα σχετικά με το θέμα, αλλά μάλλον από εκείνους που δεν κατάφεραν να εκλέξουν τους εαυτούς τους και αγνοούν τα πάντα.(Δυνατά χειροκροτήματα)
Ενώ κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει  ότι όλοι οι Γερμανοί και οι Γερμανίδες θα διέθεταν την ικανότητα να κυβερνήσουν ένα λαό, υπάρχει αυτός που υποστηρίζει ότι παρ όλα αυτά, είναι ικανοί να εκλέξουν εκείνους που είναι σε θέση να κυβερνήσουν το λαό. Αυτό είναι το μεγάλο προφητικό όραμα μέσα από το οποίο το Έθνος αναγνωρίζει τα μεγάλα πνεύματα ανάμεσα σε όλα όσα  κείτονται στα ψηφοδέλτια των εκλογέων.
Είναι η πλέον θαυμάσια διαδικασία που μπορεί να υπάρχει. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το πεπρωμένο των μεγαλύτερων ανδρών καταγράφεται στο βιβλίο της Πρόνοιας. Αλλά σήμερα περισσότερο από ποτέ δεν πρέπει κανείς να αμφιβάλλει ότι αυτό ακριβώς το τμήμα της ανθρωπότητας που δεν διαθέτει ικανότητες επιλέγει, μέσα από τη ψηφοφορία , εκείνους τους οποίους το πεπρωμένο έχει προεπιλέξει, για να αναλάβουν καθήκοντα.

Στη συνέχεια ο Χίτλερ επιχειρεί να καταδείξει τη διαφορά μεταξυ δημοκρατίας , η οποία είναι ακατάληλη για αληθινή ηγεσία και τo αυταρχικό νόημα του στρατού , το οποίο κατά τη γνώμη του , είναι το μοναδικό που μπορεί αν εγγυηθεί μια αρρενωπή καθοδήγηση.

Το ερώτημα που ακολουθεί ρητορικό:
Θέλετε να γίνει ο στρατός υποχείριο των πολιτικών η θέλετε να τους παραμερίσετε μαζί με τη παρούσα χαμηλή πολιτική ηθική τους, ώστε να ξαναγίνει (ο στρατός) όπως ήταν παλιά;.............

Δεν διστάζει να καταγγείλει ευθέως τη δημοκρατία η οποία κατάφερε να αποξενώσει το στρατό από την πραγματική πολιτική του αποστολή .Πως όμως ο Χίτλερ αντιλαμβάνεται τη πολιτική αποστολή του στρατού; Tυπικά τουλάχιστον, ο στρατός οφείλει να απέχει από τις όποιες κομματικές δραστηριότητες στη πραγματικότητα όμως οφείλει να συμμετάσχει ενεργά στη καταστροφή της « σύγχυσης και του λοιμού των κομματικών επιλογών ». 
Αν σαν παράδειγμα (ο στρατός) ήταν γαλουχημένος με την ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού και κατά συνέπεια είχαν συμπεριφερθεί ανάλογα, η Γερμανία δεν θα είχε ποτέ βρεθεί σε αυτό το τέλμα της κομματικής πολιτικής και του κοινοβουλευτισμού . Ο Ιταλικός στρατός που αγκάλιασε τη Φασιστική υπόθεση , μπόρεσε με το τρόπο αυτό να σώσει την Ιταλία.......

Ποιος είναι αυτός που κατέστρεψε το παλαιό Ράιχ . Αυτό είναι συνειδησιακό θέμα στο οποίο είμαι πεποισμένος ότι ένας τιμημένος αξιωματικός δεν μπορεί να απαντήσει παρά μόνο την αλήθεια. Ποιός το κατέστρεψε; Ο Μαρξισμός . Και σήμερα ο κόσμος πιστεύει ότι μπορεί να μοιραστεί μαζί του τη διακυβέρνηση της χώρας ! Πιστέψτε με είναι τρομερό όταν η τιμή ενός αξιωματικού παύει πλέον να ταυτίζεται με την υψηλότερο νόημα της τιμής.(Δυνατά χειροκροτήματα) Δεν είμαστε εμείς αξιωματικοί .Εγώ υπήρξα ένας απλός τυφεκιοφόρος αλλά δεν συμφιλιώθηκα δεν συμβιβάστηκα με τους προδότες και καταστροφείς της πατρίδας μου.(Πολύ δυνατά χειροκροτήματα ) Εμείς δεν επιθυμούμε να συμφιλιωθούμε μαζί τους και δεν επιθυμούμε επίσης να έχουμε καμία συμμετοχή στη κυβέρνησή τους ' το μόνο που επιθυμούμε είναι να εκπληρώσουμε την αποστολή μας απέναντι στην ιστορία, μια αποστολή που οφείλουμε να φέρουμε σε πέρας: κάθε κακή πράξη πρέπει κάποτε  να τύχει εξιλέωσης    . ........Υπάρχει ένα άλλο Κράτος στο οποίο ο στρατός έχει μια διαφορετική αντίληψη σχετικά με αυτές τις αναγκαιότητες. Ήταν το Κράτος όπου τον Οκτώβριο του 1922, μία ομάδα ετοιμάστηκε για να αρπάξει τα χαλινάρια του Κράτους από τα χέρια των γκάνκστερς και τότε ο ιταλικός στρατός δεν είπε , « Η δουλειά μας είναι να διασφαλίσουμε απλά και μόνο την ειρήνη και την τάξη ». Αντ 'αυτού, είπε: «Είναι καθήκον μας να διασφαλίσουμε το μέλλον του ιταλικού λαού " (Δυνατά χειροκροτήματα). Και το μέλλον δεν βρίσκεται στη μεριά των κομμάτων της καταστροφής αλλά μάλλον στη μεριά των κομμάτων που φέρουν μέσα τους τη δύναμη του λαού που είναι προετοιμασμένος και ο οποίος επιθυμεί να συμπαραταχθεί με το στρατό , προκειμένου να βοηθήσει κάποια μέρα αυτό το στρατό να υπερασπιστεί τα λαϊκά συμφέροντα . Αντίθετα, βλέπουμε ακόμα αξιωματικούς της δικής μας Reichswehr να εξακολουθούν να βασανίζονται με το δίλημμα μέχρι ποίου σημείου μπορεί κανείς να βαδίσει στο πλευρό της Σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά, αγαπητοί μου κύριοι, εσείς  πιστεύετε πραγματικά ότι έχετε κάτι κοινό με μια παγκόσμια ιδεολογία που μεθοδεύει ακριβώς τη διάλυση όλων όσων αποτελούν τη βάση της ύπαρξης ενός στρατού; Εσείς πρώτοι έχετε ανάγκη από ένα υγιή λαό.Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι εσείς σαν αξιωματικοί αδιαφορείτε για την τύχη του έθνους: αν έχει δηλητηριαστεί ή πάσχει από χρόνιο νόσημα , αν πιστεύει στον Θεό ή όχι, αν έχει ιδανικά ή όχι .. ή ότι δεν έχει σημασία για σας αν γεννιούνται παιδιά ή όχι Αυτό δεν μπορείτε να το πείτε. Χρειάζεστε όλα αυτά τα πράγματα αλλοιώς όλες σας οι πράξεις θα είναι επιφανειακές και υποκριτικές......Οι στρατηγοί της Ράιχσβερ ας βάλουν καλά στο μυαλό τους  τα παρακάτω. Η νίκη της μιάς πλευράς ή της άλλης βρίσκεται κατά ένα μέρος  στα χέρια του στρατού που σημαίνει, νίκη των μαρξιστών ή της δικής μας πλευράς. Είναι αναγκαίο  να πρέπει  κανείς  να κατανοήσει  με σαφήνεια τις συνέπειες.. Σε περίπτωση που οι αριστεροί κερδίσουν με τη βοήθεια της  υπέροχης απολίτικης  στάσης σας, μπορείτε να γράψετε πάνω από τη γερμανική Reichswehr, «Το τέλος της γερμανικής Reichswehr." Για τότε, κύριοι, θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνει πολιτικοί , τότε θα σας φορέσουν στο κεφάλι σας το κόκκινο σκουφάκι των  Ιακωβίνων , και τότε θα πρέπει να βιαστείτε να προσαρμοστείτε γρήγορα στη νέα κατάσταση πραγμάτων. Στη συνέχεια, θα γίνετε διοικητές  ενός οργανισμού που δεν έχει να κάνει το παραμικρό  με το γερμανικό λαό, και, στη συνέχεια, ένα στράτευμα θα αναδυθεί παρόμοιο με εκείνο το  ρωσικό στρατό των δημίων με ένα και  μοναδικό  καθήκον: να υποτάξει το λαό του στους Εβραίους. Στη συνέχεια, θα πρέπει να παραιτηθείτε  από την ευτυχία μιας αναγέννησης του λαού μας και τη δόξα του Reichswehr, η οποία αποτελεί συνέχεια  της δόξας του παλιού στρατού...............Και μην ξεχνάτε ότι η παγκόσμια ιστορία συνεχίζει να τραβά μπροστά , και ότι δεν θα σταματήσει για τη Γερμανία επειδή έχετε επιτέλους αποκτήσει δημοκρατικό-μαρξιστικό στρατό. Αντιθέτως, η ώρα θα έρθει για να πραγματοποιηθεί η μοίρα του έθνους μας. Αυτές είναι οι προοπτικές που θα έχετε σε περίπτωση μιας δημοκρατικής νίκης και μην βαυκαλιζόσαστε με τη σκέψη ότι από τη μια στιγμή στην άλλη θα έχουν αλλάξει συναισθήματα απέναντί σας. Στη συνέχεια, μπορούν να εξελιχθούν σε δήμιοι του καθεστώτος και πολιτικοί επίτροποι και αν δεν συμπεριφερθείτε ανάλογα , η γυναίκα και το παιδί σας θα μεταφερθούν πίσω από κλειδωμένα κάγκελα. Και στη περίπτωση που δεν συμμορφωθείτε θα σας πετάξουν παράμερα και ίσως σας στήσουν μπροστά από ένα τοίχο , γιατί γι αυτούς, μια ανθρώπινη ζωή μετρά ελάχιστα.

Υποσημειώσεις:


[1] Voelkischer Beobachter της 26 Μαρτίου 1928.
[2]
[3]]Όπως επισημαίνει και ο Sir JohnWeeler -Bennett είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι αυτή η πολιτική ομιλία απουσιάζει από τις συλλογές που επιμελήθηκαν τόσο ο Καθηγητής Βaynes όσο και ο Count de Roussy de Sales.
[4] Από εδώ ξεπηδά ανοικτά η βασική ιδέα ενός Εθνικοσοσιαλιστικού νοήματος σύμφωνα με το οποίο η Reichswehr -ο Γερμανικός Στρατός οφείλει να συμπεριφερθεί όχι πλέον σαν υπηρέτης του Κράτους αλλά σαν υπηρέτης του λαού και να σταθεί στο πλευρό του ακόμη και όταν ο τελευταίος υποχρεωθεί κάτω από συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες να στραφεί εναντίον του Κράτους. Σε καμιά περίπτωση ο στρατός δεν μπορεί, από τη φύση του να ανεχθεί ένα "νωθρό και σάπιο κράτος". Η φαινομενική μορφή αυτής της δήλωσης δεν είναι παρά ένα ρητορικό τέχνασμα. Το γεγονός ότι το ακροατήριο υποδέχεται τις συγκεκριμένες αυτές διαπιστώσεις με ζωηρά χειροκροτήματα φανερώνει ότι έχει καταλάβει απόλυτα απόλυτα αυτό που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Στη πράξη ο Χίτλερ κρυφά προκαλούσε τη Reichswehr να αρνηθεί υπακοή στην κρατική εξουσία και να βαδίσει ενάντια στο Κράτος.
[5] Εδώ εκφράζεται η πεποίθηση , χαρακτηριστική για κάθε επαναστατικό κίνημα ότι έχει περισσότερα δικαιώματα απέναντι στο Κρατικό Δίκαιο , μια πεποίθηση δίχως την οποία κανένα επαναστατικό κίνημα δεν μπορεί να επιζήσει. αλλά και κανένα Κράτος που κρατιέται κάπως στα πόδια του μπορεί να ανεχθεί.
[6]

(Συνέχεια)

[2]