ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α .ΚΑΙ ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣΠΛΟΥΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΟΛΓΑΣ.

Την ηλιόλουστον πρωΐαν της μεγαλωστί μεγάλης, σημαντικώς σημαντικής, σωτηρίως σωτηρίας και πολλαπλώς ιστορικής δια τον Ελληνισμόν ημέρας της 29 Οκτωβρίου 1912, μετά πέντε Αιώνων βάρβαρον, βαρείαν, σκληράν και απάνθρωπον δουλείαν , υφ' ην ούτος εστέναζεν , ο αείμνηστος των Ελλήνων Βασιλεύς Γεώργιος Α' έφιππος, περιστοιχούμενος υπό του Διαδόχου του Ελληνικού θρόνου, ενδόξου Αρχηγού της δαφνοστεφούς Ελληνικής στρατιάς Κωνσταντίνου του Πορφυρογεννήτου, του επιδόξου Διαδόχου Γεωργίου, των Πριγκήπων και μεγάλου Επιτελείον εξ Ελλήνων δαφνοστεφών Στρατηγών και ανωτέρων και κατωτέρων Αξιωματικών αποτελούμενον, Μεγαλοπρεπής, Ακτινοβόλος, Υπερήφανος. Φαιδρός, Ετοιμοδάκρυτος και Επιβλητικός ηγούμενος των ενδόξων νικηφόρων Ελληνικών φαλάγγων με τας τετιμημένας και διατρύτους εκ των εχθρικών βολίδων, των ηρωικών των Συνταγμάτων κυανολεύκους του Τιμίου Σταυρού Σημαίας, δαφνοστεφείς , ανθοπληθείς, και αναπεπταμένας, υπό της δροσεράς και. απαλής του Θερμαϊκού αύρας ελαφρώς θωπευομένας και υποκιματιζούσας , φιλοστόργως και υπερηφάνως υπό ηλιοκαών πολεμιστών κρατουμένας, κατηυθύνετο βραδέως, ηγεμονικώς, πομπικώς και επισήμως προς την δια τον Ελληνισμόν ομότιμον και ομότυχον της ενδόξου πολυημνήτου και πολυποθήτου του Μεγάλου Κωνσταντίνου πόλεως της πεφημισμένης Βασιλεούσης ένδοξον, πολυΰμνητον και πολυπόθητον του Κασσάνδρου πόλιν. την Συμβασιλεύουσαν Θεσσαλονίκην.

Πλήθος άπειρον, πολύμορφον, πολύχρωμον και πολύγλωσον , βομβύζον ανά τας λεωφόρους, τας οδούς, τας ρύμας, τας αγυιάς, και τας ατραπούς της πόλεως από βαθυτάτου όρθρου συνωθείτο και συνωστίζετο. Άπαντες δε οι διδάσκαλοι και άπασαι αι διδασκάλισσαι, οι τρόφιμοι, και οι φοιτηταί απάντων των σχολείων των εν Θεσσαλονίκη εθνοτήτων και παροικιών αμφοτέρων των φύλων εορταστικώς ενδεδυμένοι και πολλά και ποικίλα άνθη ανά χείρας κρατούντες , κατά σχολήν παρετάσσοντο. Και 30 χιλιάδες Οθωμανών στρατιωτών μετά υπερχιλίων Αξιωματικών , παντός όπλου , Σώματος και Υπηρεσίας , και πλείστων Πολιτικών Υπαλλήλων θεαταί ακούσιοι και βαρυπενθείς ένθεν και ένθεν της πυλαίας της πόλεως Λεωφόρου παρίσταντο.

Μόλις δε ο των Ελλήνων Βασιλεύς μετά της Υψηλής, Επισήμου και Πομπικής αυτού ακολουθίας υπερέβη τον ουδόν της εισόδου της πόλεως, το άπειρον και ανάμικτον εκείνο πλήθος εκσπάσαν εις βροντωδεστάτας και απαύστους επευφημίας ήρξατο πυκνώς ραίνον Αυτόν δι' ανθέων ποικιλοχρώμων και ευόσμων, και εν εξάλλω πρωτοφανεί ενθουσιαμώ , και πατριωτικώ παραληρήματι ψάλλον:

Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα Ιερά
και σαν πρώτ' ανδρειωμένη
Χαίρ' ω Χαίρ' Ελευθεριά.

Χαίρε Βασιλεύ Ελλήνων
Χαίρε Άνασσα σεπτή
Θρόνος σας ειν' των Ελλήνων
η καρδία η θερμή.

Ελλάς Πατρίδα μας γλυκειά
πατρίδ' αγαπημένη
σ' όλο τον κόσμο ξακουστή
και πολυζηλεμένη.

Το βλοσυρόν των βλεμμάτων, η νευρική σύσπασις των παρειών ,και η ξηρά και δύσκολος κατάποσις των παρισταμένων ασπόνδων φίλων, και αφοσιωμένων εχθρών συμμάχων μας Βουλγάρων, επρόδιδον ευγλώττως και επαρκώς το εις το στήθος αυτών ακοιμήτως υποκαίον, και αθορύβως κοχλάζων μίσός των, και τι κατά φρένα και θυμόν εμερμύριζον, επί τη καταλήψει της Θεσσαλονίκης υπό του Ελληνικού στρατού, ην εθεώρουν ασφαλή και άκοπον του πολέμου Βουλγαρικήν λείαν.

Και εν τω μέσω του ενθουσιώδους θορύβου, και των φρενηρών επευφημιών, των μουσικών παιανιζουσών, των σαλπίγγων ηχουσών, και των τυμπάνων κροτούντων, το Βασιλικόν εμβατήριον, ο ευτυχής των Ελλήνων Βασιλεύς ενθουσιωδώς, ευφροσύνως, μειλιχίως, αγαλλόμενος και μειδιών το νικηφόρον στράτευμα και το εορτάζον πλήθος χαιρετών εισήλθεν εις την περιμάχητον Μακεδονικήν Πρωτεύουσαν, και διελαύνων διά της παραλιακής λεωφόρου, ήτις είχε μεταβλη­θή εις αγρόν πυκνώς εκ κατερύθρων μηκώνων εσπαρμένον, εκ του πλήθους των επ' αυτής κατακειμένων φεσίων, υποχρεωτικόν κατά την δουλείαν κάλυμμα της κεφαλής δια τους χριστιανούς, τα οποία είχον ούτοι απορρίψει, τηςελευθερίας τον αέρα μόλις αναπνεύσαντες.

Στας δε παρά τον λευκόν πύργον εθεάτο ατενώς, συγκεκινημένος και με οφθαλμούς δακρυπληθείς, την προ αυτόν εξελισσομένην έκπαγλον και μεγαλοπρεπή εικόνα της παρελά­σεως των ηλιοκαών και νικηφόρων στρατευμάτων Του, και του εξ ενθουσιασμού παραληρούντος ελευθερωθέντος πλήθους. Περατωθείσης της παρελάσεως απεχώρησαν εις το γραφικόν και αρχοντικόν Μέγαρον του Θεσσαλονικέως Έλληνος ευπατρίδου και θερμού πατριώτου Κλέωνος Χατζηλαζάρου, προθύμως και ευγενώς τεθέντος εις την διάθεσιν της Μεγαλειότητός Του.

Την θριαμβευτικήν του αειμνήστου Βασιλέως είσοδον εις την Θεσσαλονίκην επηκολούθησεν ο επιβλητικος είσπλους εις τον λιμένα αυτής, της αειμνήστου Βασιλίσσης Όλγας, επιβαινούσης της θαλαμηγού Σφακτηρίας, ην ηκολούθουν κατά παραγωγήν υπερεξήκοντα Ελληνικά εμπορικά ατμόπλοια εορταστικώς σημαιοστόλιστα, άτινα, των σειρήνων των αδιακόπως και ισχυρώς συριττουσών, μεγαλοπρεπώς και επιβλητικώς εις τον λιμένα εισήρχοντο.

Ο είσπλους ο πομπικός , και μεγαλειώδης τόσων Ελληνικών ατμόπλοιων, και το αληθώς έκπαγλον και πραγματικώς επιβλητικόν αυτό θέαμα επλήρωσε δακρύων πατριωτικής συγκινήσεως τους οφθαλμούς, επροκάλεσεν έξαλλον και δυσπερίγραπτον τον ενθουσιασμόν, και εγιγάντωαε και εχαλύβδωσε το αίσθημα της εθνικής υπερηφανείας Έλλήνων τε και Ελληνίδων. Τα πλοiα το εν παρά το άλλο ηγκυροβόλησαν εν τω κέντρω του λιμένος, της παραλιακής λεωφόρου αντιμέτωπα. Οι επ' αυτής δε ιστάμενοι Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι, Ισραηλίται και Ευρωπαίοι κατάπληκτοι απεθαύμαζον το αποκαλυφθέν Ναυτικόν της Ελλάδος μεγαλείον.

Περατωθείσης της ιστορικής και αλησμονήτου τελετής ταύτης, στρατιώται και πολίται με τους βραχίονας περιπλέγδην καθ' ομίλους αναμίκτους ανά τας οδούς και τας πλα­τείας ετράπησαν, ζωηρώς και φαιδρώς εθνικά θούρια άδοντες.

Μετά ώραν εισήλθον εις την πόλιν τα δύο Βουλγαρικά Τάγματα, επί κεφαλής έχοντα τους Βουλγάρους Πρίγκηπας Βόριδα και Κύριλλον, οίτινες κατηυθύνθησαν προς το Βουλγαρικόν Προξενείον ένθα και κατέλυσαν. Ο δε Βούλγαρος Στρατηγός Θεοδωρώφ απέστειλε το εξής όσον πομπώδες τόσον και μωρόν τηλεγράφημα:

« Α. Μ. Βασιλέα Φερδινάνδον

Σόφιαν

Καταλαβών την Θεσσαλονίκην μετά κρατεράν μάχην, τίθημι αυτήν υπό τους πόδας της Υμετέρας Μεγαλειότητος.

Στρατηγος Θεοδωρώφ»

Συν τω χρόνω δε ολόκληρον δίκτυον Κρατικής Βουλγα­ρικής υπηρεσίας εγκατεστάθη εν αυτή, από της ιδρύσεως ταχυδρομείου μέχρι της αποστολής Λιμενάρχου. 

Την πρωίαν της επομένης οι Βούλγαροι Πρίγκηπες επε­σκέφθησαν εν τω στρατηγείω τον Διάδοχον ΚωνσταντΙνον όστις δεχθείς αυτούς φιλικώτατα είπεν : «Ως ευ παρέστητε αγαπητοί ξένοι μου», όπερ ευνοήτως, λίαν δυσαρέστως εις τα ώτα αυτών ήχησε. Μετά μεσημβρίαν δε επεσκέφθησαν τον Βασιλέα Γεώργιον, οίτινες κατά το τέλος της επισκέψεώς των είπον εις αυτόν ότι «ο Βασιλεύς πατήρ των απεφάσισε να οι­κοδόμηση Ανάκτορον εν Θεσσαλονίκη». Επί τη πληροφορία ταύτη, ο οξύνους και πολύπειρος Ηγεμών απήντησε: « Είναι περιττόν να υποστή η Μεγαλειότης του τας μεγάλας δαπανάς τούτου, διότι θα τον φιλοξενώ εγώ εν τω Ανακτόρω μου» .

Την επομένην η Ταξιαρχία των Ευζώνων μεταστάθμευσε εις Γευγελήν, καταλαβούσα την μέχρι Στρωμνίτσης ύπαιθρον χώραν, όπου και παρέμεινε μέχρι της μετά των Βουλγάρων συρράξεως. Φρούραρχος δε Θεσσαλονίκης διωρίσθη ο Συνταγματαρχης του Πυροβολικού Κλεομένης, αντικατασταθείς εν τη Διοικήσει της VII Μεραρχίας υπό του Συνταγματάρχου του Μηχανικού Σωτήλη Ν.