Στον 20ο αιώνα, εποχή των προδομένων επαναστάσεων και προσδοκιών, η μόνη επιτυχημένη επανάσταση υπήρξε αυτή του φεμινισμού, η “απελευθέρωση” της γυναίκας. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος αυτής της απελευθέρωσης δεν χρωστάει και πολλά πράγματα στην αγωνιστική δράση. Ανεδύθη και διογκώθηκε βαδίζοντας πάνω στα ίχνη του μηδενισμού και εξαιτίας μιας σειράς γεγονότων. Το πρώτο χρονολογικά ήταν το κάλεσμα για γυναικεία εργασία κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Έπειτα, επήλθε η επινόηση και εμπορευματοποίηση, κατά τη δεκαετία του 1960, αποτελεσματικών μεθόδων αντισύλληψης. Μέγιστη καινοτομία! Μπροστά στον φυσικό έρωτα, οι γυναίκες μπορούσαν πλέον να απολαύσουν την ελευθερία που ήταν ανέκαθεν αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών.
Οι ωφέλιμες συνέπειες αυτής της επανάστασης είναι προφανείς. Οι άλλες συνέπειες, όμως, πολύ λιγότερο. Αυτό που κέρδισαν οι γυναίκες είναι οφθαλμοφανές. Απεναντίας, το τίμημα προς καταβολή είναι πολύ δύσκολα υπολογίσιμο. Είναι ωστόσο ευδιάκριτο στην αστάθεια των ζευγαριών, τη διάρρηξη των οικογενειών, την κατάρρευση της ανατροφής, σε μια ορισμένη γυναικεία επιθετικότητα, στα σοβαρά προβλήματα διαβίωσης και τις αποστερήσεις που αισθάνονται πολλές νεαρές κοπέλες και γυναίκες, παρά έναν κατά παραγγελία οπτιμισμό.
Φαινομενικά, η εποχή είναι ευνοϊκή για τις γυναίκες. Είναι αλήθεια ότι στον τομέα του δικαίου ποτέ δεν έχαιραν εκτενέστερων δικαιωμάτων. Όμως, αυτά τα δικαιώματα δεν αφορούν παρά μία μόνο πτυχή της ύπαρξης, εις βάρος μίας άλλης που θυσιάζεται. Τα δικαιώματα αυτά είναι η αντανάκλαση της υλιστικής και ατομικιστικής φιλοσοφίας που τα ενέπνευσε. Μιας φιλοσοφίας που αγνοεί και καταδικάζει τις θεμελιώδεις ανάγκες ενός άλλου επιπέδου. Έτσι, η στενά ατομικιστική ηθική αποδεικνύεται ανεπαρκής μπροστά στα ζητήματα που τίθενται από τον ερχομό και το μέλλον των παιδιών, ή από αυτά της διαιώνισης της οικογενειακής ομάδας και του γένους. Όσο για τις υλιστικές ερμηνείες, δεν έχουν τίποτε να πουν πάνω στην ουσία της θηλυκότητας. Αυτή δεν είναι μόνο βιολογικού ή κοινωνικού επιπέδου. Και δεν μπορεί να περιορισθεί σε μια εξισωτική διεκδίκηση έναντι των ανδρών.
Η καθαρά υλιστική λογική της ισονομίας θριάμβευσε τη μέρα που ο αμερικανικός στρατός έθεσε σε πειραματισμό για το γυναικείο του προσωπικό ένα περίεργο όργανο, που επέτρεπε στις στρατιωτίνες να ουρούν όρθιες, ακριβώς όπως και οι άνδρες. Πρόσθεση ενός ανδρικού πέους σε μία γυναικεία ανατομία, έτσι συνοψίζεται η φιλοδοξία και το αδιέξοδο του φεμινισμού. Ο ορίζοντάς του δεν είναι το θηλυκό αλλά το αρσενικό. Ο απώτερος σκοπός του είναι να κάνει τη γυναίκα μία αντιγραφή του αρσενικού, υιοθετώντας το αρσενικό στυλ και τις αρσενικές αξίες, άρα αρνούμενος τις αξίες της θηλυκότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου