Το παρακάτω άρθρο του Βαρόνου Ιουλίου Έβολα δημοσιεύτηκε στο περιοδικόRegime Fascista τον Μάιο του 1939 υπό τον τίτλο «La Razza qualeCostruttrice dei Capi».
Στο προηγούμενο άρθρο μας στο Diorama αναρωτηθήκαμε για το αν εκτός από τις γενικές εφαρμογές της φυλετικής και εθνικής υγιεινής και φυσικά την υπεράσπιση της γενετικής κληρονομιάς μας ενάντια στην επιμειξία και τον υβριδισμό, το δόγμα της φυλής θα έπρεπε να περιοριστεί στο να είναι ένα ζήτημα «διδασκαλίας» ή αν στην χώρα μας θα έπρεπε αργά ή γρήγορα να γίνει η βάση μίας αληθινής «μορφώσεως», με ειδικές αποστολές πνευματικής και πολιτικής φύσεως σχετικές με μία συγκεκριμένη φυλετική αριστοκρατία. Με άλλα λόγια πρέπει να εξεταστεί το αν, δεδομένων παρομοίων αναγκών, θα έπρεπε να επιχειρήσουμε στην πατρίδα μας σχέδια παρόμοια με αυτά του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού, ο οποίος παρότι αποτελεί πιο πρόσφατη εξέλιξη από τον Ιταλικό Φασισμό έχει προσλάβει ήδη συμπαγή μορφή, όπως η ίδρυση της Σχολής Αδόλφος Χίτλερ, των δοκίμων του Τάγματος του Όρντενσμπουργκ, των σωμάτων S.S. και των σχολών τους για ηγέτες, και της εθνικής Politische Hermehunganstante. Στην πραγματικότητα όλα αυτά τα Γερμανικά ιδρύματα δείχνουν μία σαφή πρόθεση διενέργειας πολιτικής επιλογής, στην οποία οι φυλετικές προϋποθέσεις πρέπει να έχουν ένα θεμελιώδη ρόλο και την αξία μίας πραγματικής διαπλαστικής δυνάμεως.
Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΗΓΕΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
Γενικώς πρέπει να αναγνωριστεί ότι το πρόβλημα της μελλοντικής άρχουσας τάξεως είναι ένα από τα πιο ουσιαστικά για τα κινήματα παλινορθωτικής φύσεως: μπορεί να αναβληθεί κατά τα πρώτα στάδια του αγώνα για την κατάκτηση της εξουσίας και την εδραίωση ενάντια σε εξωτερικούς εχθρούς, σε μία δεύτερη φάση όμως πρέπει να αντιμετωπιστεί ώστε να διαιωνιστεί και να σταθεροποιηθεί εκείνος ο οργανισμός τον οποίον δημιούργησε η εκδήλωση των «ανδρών του πεπρωμένου».Μακράν από το να περιορισθεί στην ακαδημαϊκή σφαίρα ή να εξαντληθεί εντός πολιτισμικών ή προπαγανδιστικών μορφών, το δόγμα της φυλής θα πρέπει ως εκ τούτου να συνεισφέρει στην επίτευξη ενός τέτοιου σκοπού. Φυσικά εδώ είναι προαπαιτούμενο το γεγονός ότι, ένα τέτοιο δόγμα γίνεται αντιληπτό σφαιρικώς και ως εκ τούτου δεν είναι περιορισμένο στην ανθρωπολογική και βιολογική σφαίρα («φυλετισμός του πρώτου βαθμού»), αλλά θεωρεί την φυλή ως μία πραγματικότητα της ψυχής, του χαρακτήρος και του τρόπου ζωής και τελικά ως «όψη του κόσμου» και ως φυλή του πνεύματος («φυλετισμός του δεύτερου και τρίτου βαθμού»).
Κάθε είδους αδιάκριτη εθνική αλλοίωση είναι, αφενός συνέπεια μίας εκφυλισμένης εσωτερικής ευαισθησίας και της τυραννίας των υλιστικών, ατομικιστικών και συναισθηματικών απόψεων και αφετέρου η αιτία του περαιτέρω εκφυλισμού λαών και πολιτισμών · αυτό πρέπει να λαμβάνεται σταθερά υπ’ όψιν .Για αυτόν τον λόγο ακριβείς θεωρήσεις «φυλετισμού του πρώτου βαθμού» δεν θα έπρεπε να παραμεληθούν στην δημιουργία μιας νέας άρχουσας τάξεως και παρούσης της καταστάσεως, προπαντός στην Ιταλία, δεν είναι αδύνατο φυσικά χαρακτηριστικά ασυνήθιστα για μία δεδομένη φυλή να συνοδεύονται από ψυχικά χαρακτηριστικά ανήκοντα σε μία διαφορετική φυλή. Εντούτοις δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν η έρευνα και η συνεπακόλουθη επιλογή έχουν περιορισθεί σε μία σφαίρα καθορισμένη από την αντιστοιχία στον φυλετικό σωματικό τύπο τον οποίο θεωρούμε υψηλότερο, συγκεκριμένα τον Βόρειο Άριο, είναι πιο πιθανό να βρούμε τις αντίστοιχες πνευματικές ποιότητες από ότι θα βρίσκαμε μέσω τυχαίας έρευνας, η οποία θα αγνοούσε την φυλετική σωματική τυπολογία και αυτό, το ίσως θαμμένο, αλλά απίθανο να εξαφανισθεί εντελώς σημάδι μίας κληρονομικότητος και μίας καταγωγής, το οποίο μία σχετική φυλετική καθαρότητα συναπαρτίζει υπό μία φυσική και ανθρωπολογική έννοια. Και ούτε τα πλεονεκτήματα των αποτελεσμάτων της ένδοξης δράσεως και των ορατών υποδειγμάτων μπορούν να αγνοηθούν, κάθε φορά που οι ηγέτες έχουν μίαν ιδιαίτερη αρρενωπή παρουσία · είναι κατά την κοινή αντίληψη της εκφράσεως μάλλον «εύ-γενείς» παρά μικροί, διοπτροφόροι, ασθενικοί, φυλετικά σύμμεικτοι άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου