ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!

Δια μίαν ακόμη φοράν , ένας πρεσβευτής μεγάλης Δυνάμεως , επεσκεύθη , την νύκτα , τον Ελληνα Πρωθυπουργόν εις το σπίτι , τον εξύπνησε και προέβη εις μίαν ανακοίνωσιν ωμής , απροκαλύπτου, αδικαιολογήτου βιαιοπραγίας εναντίον ενός μικρού, φιλειρηνικού και αθώου Κράτους . Αν ο πρώτος πρεσβευτής, ο πρεσβευτής της 28ης Οκτωβρίου , ήτο εύσαρκος και καλοζωισμένος , ο δεύτερος πρεσβευτής , ο πρεσβευτής της 6 Απριλίου, είναι υψηλός, ισχνός, ασκητικός, ο τύπος του παλαιού αριστοκράτου, ο οποίος μισεί , εις το βάθος της ψυχής του, τους σημερινούς δεσπότας της Γερμανίας, αλλ' ο οποίος , πανικόβλητος, κατασκοπευόμενος από το προσωπικόντης περεσβείας του, υποκύπτει εις όλας τας επιταγάς των. Πέραν των καθαρώς εξωτερικών αυτών χαρακτηριστικών , καμμία απολύτως διαφορά δεν υφίσταται μεταξύ της μιάς και της άλλης νυκτερινής επισκέψεως.Η ατμόσφαιρα του νυκτερινού εγκλήματος είναι η ιδία. Η έλλειψις οιασδήποτε , έστω και συζητησίμου καν, δικαιολογίας , είναι η ιδία. Η ωμή εκδήλωσις της τυφλής βίας είναι η ιδία. 

Αυτήν την φοράν, μάλιστα, δεν ετηρήθησαν καν τα συνήθη διπλωματικά προσχήματα του τελεσιγράφου, της προθεσμίας , της δικαιολογίας της επιδρομής. Απλώς και μόνον ο Γερμανός πρεσβευτής ανεκοίνωσεν, ότι τα στρατεύματα του Χίτλερ θα εισέλθουν εις το Ελληνικόν έδαφος, λόγω της εις την χώραν μας αφίξεως Βρεταννικών στρατιωτικών δυνάμεων. Κωμικός και αξιοθρήνητος ισχυρισμός του εγκληματίου , ο οποίος αναγγέλλει, ότι δολοφονεί το αθώον θύμα του, διότι έχει πληροφορίας , ότι αστυφύλακες προσήλθον δια να το προστατεύσουν.

Βρεταννικαί στρατιωτικαί δυνάμεις  προσήλθον, πράγματι, εις την Ελλάδα , κατά τας πρώτας ημέρας του παρελθόντος Νοεμβρίου , αλλά περιωρίσθησαν  εις την εγκατάστασιν  ναυτικής και αεροπορικής  βάσεως εν Κρήτη και εις την δημιουργίαν  μιας αεροπορικής δυνάμεως  που εθαυματούργησεν έκτοτε, επί πέντε μήνας, εις την Αλβανίαν . Ήλθον οι Άγγλοι  αυτοί  εις την Ελλάδα, μόνον αφού οι αξιοθρήνητοι σύμμαχοι της Γερμανίας Ιταλοί διέπραξαν το έγκλημα της εναντίον της Ελλάδος επιθέσεως , χωρίς να σκεφθή  καν η Γερμανία να τους εμποδίση [1]. 

Έκτοτε και  ενώ επυκνούτο  από την Γερμανικήν πλευράν  αι εκδηλώσεις  της εγκληματικής με την Ιταλίαν αλληλεγγύης και της παροχής  πάσης προς αυτήν βοηθείας, εις τον άνισον κατά της Ελλάδος αγώνα , τόσον η Ελληνική Κυβέρνησις, όσον και η Κοινή Γνώμη ,όσον και οι εν Ελλάδι Βρεταννοί , απέφυγον , με θρησκευτικήν  προσοχήν , κάθε ενέργειαν, κάθε λέξιν, κάθε σκέψιν ακόμη, η οποία θα ηδύνατο να παρεξηγηθή, ως στρεφομένη κατά της Γερμανίας. Αργότερα , την 1ην Μαρτίου 1941, ο Γερμανικός στρατός ήρχιζε την προς  τα Βαλκάνια κίνησίν του, καταλαμβάνων ολόκληρον την Βουλγαρίαν. Ευθύς εξ αρχής δεν αφέθη καμμία αμφιβολία , ότι η κίνησις αυτή εστρέφετο κυρίως κατά της Ελλάδος [2]. Τον χαρακτήρα της και τον αντικειμενικόν της σκοπόν καθώρισαν ακόμη  πληρέστερον  η στρατιωτική παράταξις  των Γερμανών  έναντι των Ελληνικών συνόρων , αι ημιεπίσημοι  Γερμανικαί ανακοινώσεις , τα άρθρα των Γερμανικών εφημερίδων. Ενώ παρείχοντο  συνεχώς παντός είδους καθησυχαστικαί διαβεβαιώσεις -αι γνωσταί πλέον εις όλον τον κόσμον Γερμανικαί βεβαιώσεις- προς άλλους γειτονικούς λαούς, δεν εδόθη ούτε η ελαχίστη βεβαίωσις προς την Ελλάδα. 'Ηλθαν τότε και άλλα Βρεταννικά στρατεύματα εις την Ελλάδα, ένδειξις  αναμφισβήτητος της αποφάσεως του μεγάλου μας Συμμάχου,όπως βοηθήση  όσον ημπορεί  περισσότερον την Ελλάδα. Αλλά και πάλιν κατεβλήθη κάθε προσπάθεια, όπως μείνουν  τα στρατεύματα αυτά μακράν των συνόρων μας, όπου συνεκεντρούντο  αι μεραρχίαι του Γερμανού στρατάρχου φον Λιστ, όπως αποφευχθή και η ελαχίστη πρόκλησις. Και περιήρχετο ο Γερμανικός στρατιωτικός ακόλουθος Κλέμμ, κατασκοπεύων  τα πάντα, μεταξύ  των Άγγλων στρατιωτών , χωρίς αι Ελληνικαί αρχαί να τον ενοχλήσουν , ουδέ καν από στοιχειώδη σκέψιν αμύνης.

*

Αυτή είναι η δικαιολογία του νέου εναντίον της Ελλάδος εγκλήματος. Εσταματήσαμεν μόνον προς στιγμήν εις αυτή , χάριν της ιστορίας. Άλλως τε, πολύ γρήγορα , θα τεθούν υπ' όψιν και της Ελληνικής Κοινής Γνώμης και του κόσμου ολοκλήρου , τα πλήρη στοιχεία του εγκλήματος. Η ιστορία δεν θα έχει να αναφέρη απαισιώτερον έγκλημα: Καθ' ην στιγμήν μία μικρά χώρα διεξήγε σκληρόν, αλλά νικηφόρον αγώνα εναντίον μιας μεγάλης Δυνάμεως , μία άλλη , μεγαλειτέρα ακόμη Δύναμις , επιτίθεται εκ των νότων , δολοφονικώς , κατά της μικράς αυτής χώρας. Τα 60 εκατομμύρια Ιταλών δεν ηδυνήθησαν να καταβάλουν τα 8 εκατομμύρια των Ελλήνων .Και εκλήθησαν εις βοήθειαν τα 80.000.000 των Γερμανών . Εκατόν τεσσαράκοντα εκατομμύρια εναντίον 8 εκατομμυρίων .[3] Αυτό μόνον το γεγονός αρκεί , δια να χαρακτηρίση μίαν άτιμον και δολοφονικήν πράξιν , την οποίαν θα στιγματίση η ιστορία και προ της οποίας η Ιταλική κατά της Γαλλίας επίθεσις καταντά ευγενής πράξις. Αλλ' όσον μεγαλείτερον είναι το έγκλημα , τόσον υπεροχωτέρα είναι της Ελλάδος η στάσις.Το "όχι", που εδόθη εις την Ιταλίαν, συνεπληρώθη από το "όχι" που εδόθη εις την Γερμανίαν. Και δεν εδόθη σήμερον μόνον το "όχι". 

Ίσως θα ενθυμούνται οι αναγνώστες μας το άρθρον της 8ης Μαρτίου [4] τρέχοντος έτους, μιας ημερομηνίας , την οποίαν έκτοτε εχαρακτηρίζαμεν ως σημαντικήν δια την ιστορίαν της Ελλάδος. Αι συνθήκαι όλαι εφαίνοντο αληθώς τραγικαί τότε . Ένα πνεύμα ηττοπαθείας και δισταγμού εφαίνετο επικρατούν γύρω μας. Η δύναμις της στυγνής βίας εφαίνετο ανυπέρβλητος και αήττητος.Και όμως , κατά την στιγμήν ακριβώς εκείνην , πριν ή εκδηλωθή ακόμη η επίθεσις , πριν ή διατυπωθούν αξιώσεις , εις απάντησιν απλών βολιδοσκοπήσεων, η Ελλάς εβροντοφώνασε προς τον κόσμον ολόκληρον το δεύτερον υπέροχον "ΟΧΙ" της. Αντί να διανοηθή καν οιανδήποτε δυνατότητα συμβιβασμού ή συνεννοήσεως , ήρχισε να λαμβάνη τα προφυλακτικά μέτρα της . Εις τας Αθήνας ο Βασιλεύς Γεώργιος ο Β' , αντάξιος ηγέτης ενός μεγάλου Λαού, και ο Πρωθυπουργός , κ. Αλέξανδρος Κορυζής , αντάξιος διάδοχος του Ιωάννου Μεταξά, καθώριζαν , κατά τρόπον μη επιδεχόμενον παρεξήγησιν. την Ελληνικήν στάσιν. Εις το Αλβανικόν μέτωπον , οι υπέροχοι αγωνισταί μας , αφού εβελτίωσαν , με μίαν λαμπράν τοπικήν επίθεσιν , τας γραμμάς των και συνέλαβον 3.500 Ιταλούς αιχμαλώτους , επέτυχον , κατά τας επομένας δέκα ημέρας , την μεγαλυτέραν ίσως Ελληνικήν νίκην , συντρίψαντες την περίφημον ανοιξιάτικην επίθεσιν του Μουσσολίνι. Και από το άλλο μέτωπον , το οποίον ήρχισεν ήδη να προετοιμάζεται,έφθαναν τα γράμματα των άλλων παιδιών μας , προάγγελος νέας υπεροχωτέρας ίσως ακόμη εποποιίας. 

Με αυτό το πνεύμα η Ελλάς εισέρχεται σήμερον εις τον νέον άνισον αγώνα. Η ιδική της στάσις συνετέλεσεν εις το να μεταβληθή , εντός ενός μηνός , άρδην η όλη κατάστασις εις τα Βαλκάνια. Μαζί μας είναι σήμερον ο γενναίος της Νοτιοσλαυίας στρατός , οι μεγάλοι Άγγλοι σύμμαχοί μας , η ανεπιφύλακτος πλέον της Αμερικανικής Συμπολιτείας βοήθεια, η ενεργός συμπάθεια όλου του ελευθέρου κόσμου και προ παντός , η θαυματουργός της Μεγαλόχαρης βοήθεια. Με αυτά τα στοιχεία αρχίζομεν τον αγώνα , ο οποίος θα τελειώση , δεν ημπορεί παρά να τελειώση μόνον όταν τα ευζωνικά αποσπάσματα θα παρελάσουν θριαμβευτικώς κάτω από το Brandenburger Tor του Βερολίνου , όπου ο Χίτλερ συνήθιζε μέχρι τούδε να τελή τους παγανιστικούς θριάμβους του.[5]

Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ (Εσπέρα Κυριακής 6 Απριλίου 1941)

Υποσημειώσεις:
[1] The news reached us on our return journey through France that Mussolini was planning to attack Greece by force of arms because the Greeks had rejected his demands that they cede certain territories to Albania. Count Ciano, his foreign secretary, was the instigator of the whole dispute. Both of these Italian statesmen had been lulled by the belief - in which they had been reassured by the governor of Albania - that it would only take a little sabre-rattling for the Greeks to give way without further ado. The Führer described this " encore " by our ally as downright madness, and at once decided to go down through Munich for a meeting with Mussolini. As I had a number of urgent matters to attend to, I left the Führer' s train and flew back to Berlin, so as not to miss the Führer's train when it left Munich on the following evening. The train was already slowly pulling out as I jumped aboard at the last moment.The meeting took place the next morning in Florence.
Mussolini greeted the Führer with the memorable words, "Führer , we are on the march!" It was too late to stave off the disaster. Obviously Mussolini had learned of Hitler's intention to restrain him from his project during the diplomatic preliminaries with our ambassador, and that was why he had acted so quickly ñ in order to confront us with a fait accompli.
For several hours the four-cornered discussions dragged on in Florence, between the two leaders and their foreign secretaries. I dispelled my boredom by talking with our military attachÈ and the Italian General Gandin (chief of the operations division of their General Staff), the only one of the Italians to speak German. At noon lunch was served in private to Hitler and the Duce, and I was invited to join them. The conversation was free and informal. Just before the meal a military despatch arrived from Albania bringing details of the first victories in the campaign, which had begun early that morning. Mussolini read out the despatch to Hitler and me - in German of course: German was always the working language for our talks with Mussolini. (In the service of the Reich. The Memoirs of Field-Marshal Keitel. σελ.146-7) 
Nevertheless, Mussolini had not informed Hitler of the precise date he wished to launch this undertaking. Undoubtedly, he feared the strict Führer would forbid anything of the kind. And indeed, Hitler was not at all pleased by the Duce’s ill-considered step. Hitler summarized his assessment of Italy’s prospects in Greece in the following statement, as Ribbentrop later remembered it: “Never will the Italians be able to do much against the Greeks in the Balkans during the autumn rains and the winter snows.”  Hitler immediately instructed Ribbentrop to establish a telephone connection with Rome to ask Mussolini to a meeting the following week in northern Italy.  Obviously, Hitler did not consider an invasion a possibility.(Max Domarus:HITLER Speeches and Proclamations 1932–1945 THE CHRONICLE OF A DICTATORSHIP Τόμος ΙΙΙ, σελ.2110) 
 -Η Ιταλία, η σύμμαχός μας, είχεν επιτεθή εναντίον της Ελλάδος , χρησιμοποιούσα ως ορμητήριον την Αλβανίαν αν ενθυμούμαι καλά, τον Οκτωβριον ή τον Σεπτέμβριον του 1940. Η Γερμανία δεν είχε πληροφορηθεή περί της επιχειρήσεως αυτής. Ο Φύρερ ενημερώθη δια το "επεισόδιον" από εμέ , ο οποίος μόλις είχα πληροφορηθή σχετικώς πιθανότατα από το Γερμανικόν υπουργείον των Εξωτερικών. Επιστρέφων κατά την στιγμήν εκείνην από μίαν επίσκεψιν εις την Γαλλίαν προς το Βερολίνον , έδωσεν αμέσως διαταγήν προς την αμαξοστιχίαν του να σταματήση και να στραφή προς την κατεύθυνσιν της Φλωρεντίας, δια να συναντήση εκεί τον Ντούτσε. Η Ιταλική κυβέρνησις, ή ακριβέστερον ο Μουσολίνι ο ίδιος, αντελήφθη πολύ καλά δια ποίον λόγον ο Φύρερ ήθελε να του ομιλήση και - αν ενθυμούμαι ακριβώς- η διαταγή προς τον Ιταλικόν στρατόν να επιτεθή από την Αλβανίαν κατά της Ελλάδος είχε δοθεί 48 ώρας ενωρίτερα. Γεγονός είναι πάντος ότι ο Φύρερ εν τη φροντίδι του να προλάβη , εν πάσει περιπτώσει την επέκτασιν της συρράξεως εις τα Βαλκάνια και την Ανατολικήν Μεσόγειον , ήθελε να πιέση τον Ντούτσε να εγκαταλείψη τα σχέδιά του αυτά , τα οποία δεν ήσαν επιβεβλημένα, αλλά επαναλαμβάνοντο μόνον δια λόγους γοήτρου. Όταν η συνάντησις επραγματοποιήθη , εις τας 10 το πρωί , και ο Φύρερ ανέφερε τας απόψεις του αυτάς , ο Μουσσολίνι εδήλωσεν , ότι ήδη από της 6ης πρωινής εκείνης της ημέρας τα Ιταλικά στρατεύματα προήλαυναν δια μέσου της Ελλάδος, και ότι κατά την γνώμην του , ταχέως θα έφθαναν εις τας Αθήνας . Ο Φύρερ ετόνισεν , ότι τούτο θα εσήμαινεν επίσης , υπό ορισμένας συνθήκας , ότι αι σχέσεις με την Τουρκίαν θα εξετίθεντο εις σοβαρόν κίνδυνον και ότι πάλιν θα εδημιουργείτο μία νέα πολεμική περιοχή .Δεν ανέφερεν εκείνην την στιγμήν ότι η Ιταλία θα ηναγκάζετο τελικώς να απευθυνθή προς την Γερμανίαν δια να ζητήση την βοήθειάν της.(Γκαίριγκ 15/3/46. Αναφέρεται στο Αχ. Κύρου Η αποφασιστική καμπή του πολέμου σελ 48-49)

[2] Για τη συντριβή του αδύνατου ελληνικού στρατού,που έχει ήδη εμπλακή σ' έναν αγώνα με 24 ιταλικές μεραρχίες, η δύναμη αυτή αποτελεί  κολοσσιαίο οδοστρωτήρα. Η Γερμανία όμως δεν θέλει να διακινδυνεύση. Ένα αγγλικό εκστρατευτικό σώμα θα επέμβη στο πλευρό των Ελλήνων κι ο Χίτλερ θέλει να δείξη στους Άγγλους  πως δεν μπορούν  να ξαναβάλουν  πόδι στην ευρωπαϊκή ήπειρο, χωρίς να κεραυνοβοληθούν. Είναι επίσης πιθανό , να επέμβουν οι Τούρκοι κι ο Χίτλερ θέλει να είναι  σε θέση να τους συντρίψη. Δεν ανησυχεί για τη Γιουγκοσλαβία παρ΄όλες τις αγγλόφιλες τάσεις μερικών υπουργών  του αντιβασιλέως πρίγκιπος Παύλου.Οι αγγλικές μηχανορραφίες  απέτυχαν και διεξάγονται  διαπραγματεύσεις  για να προσχωρήση με τη σειρά του και το Βελιγράδι  στο τρίγωνο Βερολίνο-Ρώμη-Τόκιο. Ο Χίτλερ άλλωστε δεν έχει καμιά διάθεση να πολεμήση. Προχωρεί ανόρεχτα στο βαλκανικό στίβο ,όπου τον παρέσυρε  αποκλειστικά και μόνο η βλακώδης επίθεση του Μουσσολίνι εναντίον των Ελλήνων , που ο Άξονας  δεν μπορούσε να τους κατηγορήση για τίποτα. Οι δυνάμεις , που διαβαίνουν το Δούναβη, προορίζονται να εισβάλουν στην  Ουκρανία και παρά τη θέληση του Χίτλερ  τις υποχρεώνει  να λοξοδρομήσουν προς το Αιγαίο Πέλαγος. Ελπίζει ακόμα, πως οι Έλληνες θ΄απευθυνθούν στο Ράιχ , για να του ζητήσουν να μεσολαβήση στους Ιταλούς . Η κίνηση των γερμανικών στρατευμάτων  εκτελείται  με βραδύτητα και μοιάζει περισσότερο με επίδειξη παρά με πορεία  προς έναν κεραυνοβόλο πόλεμο.Ο Χίτλερ αφήνει  στους Έλληνες χρόνο να σκεφθούν.(Ραιημόν Καρτιέ: Ιστορία του Β.Παγκοσμίου Πολέμου Τόμος Α σελ 200) 
[3] Aι προσπάθειαι των Συμμάχων, αι αποβλέπουσαι  τελικώς εις δημιουργίαν νέου μετώπου εν τη Βαλκανική, δεν ήσαν άγνωστοι από γερ­μανικής πλευράς. Μετά την πρώτην αποβίβασιν βρεττανικών  στρατευ­μάτων καθίστατο οσημέραι πρόδηλον, ότι εσχηματίζετο εις την Βόρειον Ελλάδα εχθρική δύναμις, ήτις εν καιρώ, εάν προσετίθεντο και αι δυνάμεις της Γιουγκοσλαυΐας, θα ήτο εις θέσιν να επιχείρηση επίθεσιν προς βορράν.

Οι Γερμανοί ήχθησαν εις έγκαιρον λήψιν αντιμέτρων, προφανώς εν τη επιθυμία να μη έχωοι περισπασμούς εις τα νώτα των μάλλον ή εκ της σκέψεως να παράσχωσι βοήθειαν προς τους σκληρώς πιεζομένους εκ των ελληνικών αντεπιθέσεων Ιταλούς συμμάχους των. Ο Χίτλερ είχεν ήδη αποφασίσει από του Δεκεμβρίου 1940 να επιχειρήση εκστρατείαν κατά της Σοβιετικής Ενώσεως («Σχέδιον Barbarossa»). Ως εκ τούτου, ενδεχο­μένη απειλή εκ των Βαλκανίων ήτο όλως ιδιαιτέρως ανεπιθύμητος και έδει πριν ή προσβληθή η Ρωσία να εκλείψη. Η απόφασις του Χίτλερ όπως επιτεθή εναντίον της Ελλάδος, δια να εξουδετερώση εγκαίρως πάντα κίνδυνον, όστις ήθελε τυχόν παρουσιασθή εκείθεν, εγνωστοποιήθη εις τας μονάδας της Wermacht δια των Οδηγιών υπ' αριθ. 18/12.11.1940, υπ^' αριθ. 20/13.12.40 (Σχέδιον «Marita»), υπ' αριθ. 22/4.1.1941 και υπ' αριθ. 25/30.3.1941 του O.K.W. Δια τούτων καθωρίζοντο αι κάτωθι αποστολαί:

1. Ματαίωσις τής αγγλικής προθέσεως δημιουργίας, δια σταθεράς κατοχής τής Ελλάδος, μετώπου εις τα Βαλκάνια, δυναμένου να αποτελέση απειλήν δια την νοτίαν πλευράν των κατά της Ρωσίας επιχειρούντων στρατευμάτων.

2. Εξασφάλισις των ρουμανικών πετρελαιοπηγών (αι οποίαι είχον μεγάλην σημασίαν δια την διεξαγωγήν και την επέκτασιν του πολέμου ούτως ώστε να μη είναι δυνατή προσβολή των εκ των εις τας νήσους του Αιγαίου και την ελληνικήν χερσόνησον εγκατεστημένων βρεττανικών αε­ροπορικών βάσεων.

3. Αποτροπή ιταλικής κρίσεως εν Αλβανία.

Εν τω πλαισίω της σχεδιαζομένης αντενεργείας, εισήλθαν κατά τας αρχάς Μαρτίου 1941 εις την Βουλγαρίαν κατόπιν συγκαταθέσεως της κυβερνήσεως της γερμανικαί στρατιωτικαί δυνάμεις υπό τον στρα­τάρχην von List (12η Γερμ. Στρατιά), αίτινες περί τα τέλη του μηνός τούτου έλαβον θέσεις παρά την βουλγαρο—ελληνικήν μεθόριον. Ταυτο­χρόνως μετεκινήθησαν προς Βουλγαρίαν και ισχυραί αεροπορικαί μονά­δες (το VIII Αεροπορικόν Σώμα υπό τον πτέραρχον von Richthofen).

H  εναντίον της Ελλάδος επίθεσις της 12ης Γερμ. Στρατιάς θα εξετοξεύετο εκ Βουλγαρίας. Η αυστηρώς ουδετέρα στάσις της Τουρκίας ηγγυάτο την απαραίτητον ασφάλειαν της αριστεράς πτέρυγος. Αι προσπάθειαι της Γερμανίας, όπως προσδέση εις το Τριμερές Σύμφωνον και την Γιουγκοσλαυίαν δια να είναι επίσης ελευθέρα και ή δεξιά πλευρά, εφάνη αρχικώς ευωδουμένη. Εν τούτοις, σχεδόν κατά την τελευταίαν στιγμήν, το εκδηλωθέν την 27ην Απριλίου εν Βελνγραδίω πολιτικόν πραξικόπημα έφερεν εις την αρχήν κυβέρνησιν εχθρικώς διακειμένην προς την Γερμανίαν, όπερ απήτησε προπαρασκευάς δι^' επίθεσιν και κατά της Γιουγκοσλαυίας.(Alex Buchner: Η Γερμανική εκστρατεία εις την Ελλάδα Αθήναι1961, σελ 24-25

[4] Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ με τίτλο: "8 Μαρτίου 1941"

[5]