ΤΙΜΟΣ ΜΩΡΑΪΤΙΝΗΣ: ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΥ

Σου στέλνω μοσχολίβανο με τ' αγεράκι του βουνού

Και δέξου μια παράκλησι κι' απ' τα δικά μου χείλια,

Τώρα  που η νύχτα η ξάστερη γλυκόφωτα καντήλια

Σου ανάβει τ' άστρα τ' ουρανού.

Γλυκειά του κόσμου Δέσποινα, μια χάρι θέλω να μου κάνης:

To χέρι μου να γιάνης,

Το χέρι που λαβώθηκε βαρειά από τον εχθρό μου

Και σκλαβωμένο τώρα στέκει.

Για να μπορέσω γρήγορα  να ξανακάνω το σταυρό μου.

Να ξαναπιάσω το ντουφέκι!...

Δεν είμ' εγώ το Άδικο, το Δίκηο ειμ' εγώ,

Δεν είμ' εγώ ο κατακτητής, εγώ ειμ' η Ελλάδα,

Κι' έστησα  εδώ την λόγχη μου αλύγιστη λαμπάδα

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ,

Και που θα μ'  έκανες καλά, την ώρα εκαρτερούσα,

Αγαπημένη Παναγιά, Γλυκοφιλούσα,

Να πολεμάω μερόνυχτα, ω Άγια Παρθένα,

Για την Πατρίδα όρθιος, γονατιστός για Σένα!...