Υπάρχουν όμως και άλλαι ομολογίαι των Γερμανών, δια την κατάπληξιν και τον θαυμασμόν, που τους ενέπνευσεν η ηρωική αντίστασις των Ελλήνων, αι οποίαι αν και δεν εδημοσιεύθησαν, δεν είναι διά τούτο ολιγώτερον αυθεντικαί. Μερικάς μόνον εκ των χαρακτηριστικωτέρων ομολογιών του είδους αυτού θα αναφέρω:
Υπήρξεν, έξαφνα, εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα η τρίωρος συζήτησις, η οποία, από της μεσημβρίας της 9ης Απριλίου 1941 διεξήχθη εις το Γερμανικόν Προξενείον Θεσσαλονίκης, δια την σύνταξιν του πρωτοκόλλου της συνθηκολογήσεως του Τμήματος Στρατού Ανατολικής Μακεδονίας, μεταξύ του αντιστρατήγου Μπακοπούλου και του Γερμανού αντιστρατήγου Βάγιελ. αντιπροσώπου του Γερμανικού Στρατηγείου, Ο Γερμανός αντιστράτηγος εξεδήλωνε συνεχώς τον θαυμασμόν του δια την γενναιότητα και την αυτοθυσίαν, την οποίαν επέδειξαν παντού τα Ελληνικά στρατεύματα. Όταν ο στρατηγός Μπακόπουλος εζήτησεν επιμόνως, όπως εις το πρωτόκολλον συμπεριληφθή διάταξις απαγορεύουσα , την είσοδον Βουλγαρικών στρατευμάτων εις την Ανατολικήν Μακέδονίαν, ο στρατηγός Βάγιελ εξέφρασε την λύπην του διότι δεν είχε την εντολήν να αποδεχθή την αξίωσιν αυτήν, προσέθεσεν όμως, ότι ο Έλλην συνάδελφος του δεν έχει κανένα λόγον να ανησυχή διότι γνωρίζει καλώς, ότι ο Χίτλερ εξέδωσε διαταγήν, την οποίαν και ο ίδιος είχεν αναγνώσει, και η οποία απηγόρευεν απολύτως την είσοδον Βουλγάρων εις το Ελληνικόν έδαφος. Το ότι η κατηγορηματική αυτή υπόσχεσις δεν ετηρήθη ολίγας ημέρας αργότερα, μόνον τους Γερμανούς χαρακτηρίζει.
Πάντως το πρωτόκολλον, το οποίον υπέγραψεν ο στρατηγός Βάγιελ «διοικητής μιας Γερμανικής θωρακισμένης μεραρχίας, ως πληρεξούσιος εκπρόσωπος του Γερμανικού Στράτου εν Ελλάδι», λέγει επί λέξει τα εξής: «Αναγνωρίζεται κατηγοοηματι-κώς. ότι μέχρι της στιγμής της επιτεύξεως συμφωνίας δια την συνθηκολόγησιν, τα Ελληνικά Βασιλικά στρατεύματα εις την Ανατολικήν Μακεδονίαν επολέμησαν με ηρωϊσμόν εναντίον των γενναίων Γερμανικών στρατευμάτων. Καίτοι τα Ελληνικά Βασιλικά στρατεύματα εκράτησαν μέχρι τελευταίας στιγμής τας κυρίας αμυντικάς θέσεις των, ο διοικητής του Τ.Σ.A.M. απεφάσισε να συνθηκολογήση, κατόπιν της από Σερβίας προελάσεως των Γερμανικών στρατευμάτων δια της κοιλάδος του Αξιού, ίνα παρεμποδίση περαιτέρω αιματοχυσίαν».
Το απόγευμα της ιδίας ημέρας, συνταγματάρχης του Γερμανικού Επιτελείου επεσκέφθη εις την Θεσσαλονίκην τον αρχηγόν του Επιτελείου του Τ.Σ.Α.Μ. και του εζήτησε κατάστασιν των δυνάμεων του Τμήματος και πληρoφooίας δια την παράταξίν των. Όταν επληροφορήθη από τον διευθυντήν του τρίτου γραφείου του Επιτελείου, ότι το σύνολον των Ελληνικών δυνάμεων εις όλην την περιοχήν δέν υπερέβαινε τας 30 χιλιάδας ανδρών, χωρίς κανενός είδους εφεδρείαν και με ελάχιστα τηλεβόλα, εξέφρασεν ειλικρινώς την κατάπληξίν του, πως ηδυνήθησαν oι Έλληνες με τόσον μικράς δυνάμεις να. κρατήσουν επί τόσας ημέρας ένα μέτωπον εκτεινόμενον εις 250 χιλιόμετρα. Ολίγας ημέρας αργότερα, έφθασεν εις την Θεσσαλονίκην ο στρατηγός Μπαΐμε, διοικητής Γερμανικών στρατευμάτων, τα οποία ενήργησαν την κατά μέτωτον επίθεσιν εναντίον των Ελληνικών θέσεων. Αυτός είπεν εις τον Έλληνα επιτελάρχην: «Είχομεν ακούσει πολλά περί της γενναιότητος του Ελληνικού Στρατού. Αλλά τον ηρωισμόν και την αυτοθυσίαν που επέδειξε κατά τας συγκρούσεις αυτάς δεν θα ημπορούσαμεν να τον φαντασθώμεν. Πραγματικά επολέμησε θαυμάσια».
Εις τας δυο το απόγευμα, της 10ης Απριλίου, έφθασαν εις την Καβάλλαν τα πρώτα Γερμανικά τμήματα. Επι κεφαλής των ήτο ο υπασπιστής του συνταγματάρχου φον Γκέΐζο, διοικητού των Γερμανικών δυνάμεων της περιοχής Νέστου. Αυτός είπεν εις τον Έλληνα λοχαγόν κ. Κ.: «Επολέμησα εις την Πολωνίαν. εις το Βέλγιον, εις την Γαλλίαν. Δια την Ελλάδα είχομεν όλοι την ιδέαν. λαμβανομένης υπ' όψιν της δυσαναλογίας των δυνάμεων, ότι θα επρόκειτο περί απλού στρατιωτικού περιπάτου. Οιοσδήποτε άλλος στρατός, που θα αντιμετώπιζε το πεζικόν μας, το πυροβολικόν μας, τα τανκς, τα στούκας, τα φλογοβόλα, θα επετουσεν από της πρώτης στιγμής τα όπλα. Ενώ σεις με τα πενιχρά σας μέσα, αντεστάθητε παντού και δεν μας επετρέψατε την διάβασιν. Το είδα μόνος μου εις τον τομέα Παραδείσου, όπου επολέμησα».
Το βράδυ της 10ης Μαΐου, δύο ανώτεροι Γερμανοί αξιωματικοί εζήτησαν να επισκεφθούν τον διοικητήν της εν Δράμα Ελληνικής μεραρχίας, συνταγματάρχην κ, Π. και του είπαν ότι έχουν την εντολήν των ανωτέρων και των συναδέλφων των. όπως εκφράσουν τον θαυμασμόν του σώματος των Γερμανών αξιωματικών δια το σθένος, την απαράμιλλον άνδρείαν και την αυτοθυσίαν, με την οποίαν επολέμησαν oι Έλληνες κατά την διάρκειαν του τετραημέρου σκληρού και ανίσου αγώνος. Όταν δε την επομένην, ο ίδιος Έλλην μέραρχος επεσκέφθη εις το Νευροκόπι την εκεί ευρισκομένην διοίκησιν μιας Γερμανικής μεραρχίας, oι Γερμανοί επιτελείς και ο διοικητής του πυροβολικοί εξέφρασαν επίσης τον θαυμασμόν των δια τον ηρωισμόν των Ελλήνων πολεμιστών της Μακεδονίας, προπαντός όμως διά την λαμπράν τοποθέτησιν των Ελληνικών πυροβόλων, τα οποία, παρά την πολυήμερον αναγνωριστικήν ποοσπάθειαν των Γερμανών, έμειναν μέχρι τέλους αθέατα και ηδυνήθησαν ούτω, ανενόχλητα να επιτελέσουν το αποτελεσματικόν αμυντικόν των έργον. Έμειναν δε κατάπληκτοι όταν έμαθαν τον ελάχιστον αριθμόν των Ελληνικών πυροβόλων και του Ελληνικού στρατού της Μακεδονίας.
Εις τον αντιστράτηγον Δέδεν, διοικητήν της ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας, ο διοικητής της 72ας Γερμανικής μεραρχίας έλεγε κατά τας ημέρας εκείνας, ότι αν και επολέμησε και εις την Πολωνίαν και εις την Γαλλίαν, δεν συνήντησε πουθενά την πείσμονα και φθοροποιόν διά τον επιτιθέμενον αντίσταση, που εύρεν εις την Ελλάδα, Του επέδειξε δε και παράγραφον της εκθέσεως της μεραρχίας του, εις την οποίαν ετονίζετο ότι η γραμμή Μεταξά, λόγω της αρίστης χρησιμοποιήσεως του εδάφους και της επιτυχούς τεχνικής εκτελέσεως υπερείχεν εις αμυντικήν αξίαν και αυτής της γραμμής Μαιζινό, και ότι, ως εκ τούτου η εναντίον της επίθεσις υπήρξε πολύ δυσκολωτέρα.
Εις τον ίδιον Έλληνα στρατηγόν, ο επιτελάρχης του 5oυ Γερμανικού Σώματος Στρατού εδήλωσεν, ότι oι ΄Ελληνες επολέμησαν θαυμάσια, το πυροβολικόν των ήτο έκτακτον, αι πλαγιοφυλάξεις των αποτελεσματικώταται και ότι μόλις μία Γερμανική ομάς μάχης μετεκινείτο, εδέχετο αμέσως επιτυχή βολήν. Όταν δε ο ίδιος επληροφορήθη πόσον ασθενές ήτο το πυροβολικόν μας, δεν ηθέλησε να το πιστεύση, τονίσας, ότι με το πυρ των oι Έλληνες είχον δώσει εις τους επιτιθεμένους την εντύπωσιν εξαιρετικής ισχύος και μεγάλης αφθονίας μέσων, η οποία θα ημπορούσε να επηρεάση και τας αποφάσεις των, εάν παρετείνετο ακόμη ο αγών.
Ο αρχηγός των Γερμανικών δυνάμεων που επετέθησαν εναντίον της Ελλάδος, αντιστράτηγος Σαίρνερ, έλεγε τον Μάιον εις Έλληνα συνταγματάρχην εν Αθήναις: «Επολέμησα εις όλα τα μέτωπα, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι την γενναιότητα του Έλληνος στρατιώτου πουθενά αλλού δεν συνήντησα».
Αι Γερμανικαί αύται ομολογίαι έφθασαν και μέχρι του επαρχιακού τύπου της Γερμανίας. Ο γνωστός Γερμανός στρατιωτικός κριτικός, στρατηγός Πάουλ Χάσσε, εδημοσίευσε την 5ην Μαΐου 1941, υπό τον τίτλον «Γενναίοι Έλληνες» εις την εφημερίδα «Κέμνιτσερ Νόϋεστε Νάχριχτεν» άρθρον, εις το οποίον λέγει μεταξύ άλλων: «Παρά τα αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως, τα τανκς, τα φλογοβόλα, που εχρησιμοποιήθησαν εναντίον των, oι Έλληνες στρατιώται ημύνθησαν με σκληρόν φανατισμόν, τον οποίον oι Γερμανοί πολεμισταί δεν είχον μέχρι τούδε συναντήσει εις κανέν άλλο μέτωπον. Εφ' όσον και ένας στρατιώτης ακόμη ημπορούσε να πυροβολή, το Ελληνικόν οχυρόν εξηκολούθει να αμύνεται».
Θα ημπορούσα να γεμίσω ακόμη σελίδας ολοκλήρους με άλλας εκδηλώσεις του Γερμανικού θαυμασμού και της καταπλήξεως δια την γενναιότητα και την επιμονήν της Ελληνικής αντιστάσεως, θα τελειώσω, όμως, με μίαν μόνον εκδήλωσιν, η οποία είναι σημαντικωτέρα, διότι είναι περισσότερον επίσημος. Κατά τα τέλη του Μαΐου του 1941 έφθασαν εις την Ελλάδα, πρώτον ο στρατηγός Σνάϊντερ και έπειτα ο συνταγματάρχης Σράϊμπερ με τον ταγματάρχην φον Τεοκάρι, απεσταλμένοι του Επιτελείου της ανωτάτης Διοικήσεως του Γερμανικού Στρατού, oι οποίοι είχον περιέλθει όλα τα καταληφθέντα από τους Γερμανούς μέρη, δια να μελετήσουν τας οχυρωματικάς γραμμάς και τα συστήματα αμύνης. Με εξαιρετικόν ενδιαφέρον περιειργάσθησαν όλας τας λεπτομερείας των Ελληνικών οχυρών, συνηντήθησαν με όλους τους διοικητάς των Γερμανικών μονάδων, που επετέθησαν κατά των οχυρών αυτών και εζήτησαν έπειτα συμπληρωματικάς πληροφορίας από τους ανωτέρους Έλληνας αξιωματικούς, τόσον εις την Θεσσαλονίκην, όσον και εις τας Αθήνας. Σημειωτέον, ότι oι αξιωματικοί αυτοί του Γερμανικού Στρατηγείου είχον προηγουμένως εξετάσει με την ιδίαν χαρακτηριστικήν Γερμανικήν ευσυνειδησίαν, την γραμμήν Μαζινώ, την Πολωνικήν γραμμήν αμύνης και άλλα οχυρωματικά συστήματα και ημπορούσαν επομένως να κάμουν την σύγκρισιν.
Εις τας συνομιλίας των με τους Έλληνας ανωτέρους αξιωματικούς, οι οποίοι και ανέφεραν τας συνομιλίας αυτάς εις τας πολεμικάς των εκθέσεις δεν απέκρυψαν καθόλου τας εντυπώσεις , τας οποίας απεκόμισαν εκ της συγκριτικής αυτής εξετάσεως. Χωρίς κανένα δισταγμόν , εχαρακτήρισαν την Ελληνικήν ανασταλτικήν γραμμήν ως την τελειοτέραν από όσας είχον ιδή και την δυναμένην να αντιτάξη την αποτελεσματικωτέραν άμυναν .Τους έκαμεν ιδιαιτέραν εντύπωσιν η λαμπρά προσαρμογή των Ελληνικών οχυρών προς το έδαφος , η επιτυχής εκλογή των θέσεων η οποία επέτρεπε την καλυτέραν επιτήρησιν των διαβάσεων και την αποτελεσματικήν διασταύρωσιν των πυρών και η αρίστη εκτέλεσις των έργων. Διεπίστωσαν μόνοι των , ότι διάφορα οχυρά είχον δεχθή άμεσα πλήγματα βομβών μεγάλου διαμετρήματος από τα Γερμανικά αεροπλάνα , τα οποία εκτός της εξωτερικής αποφλοιώσεως και μερικών ρωγμών , δεν επέφεραν εις τα οχυρά καμμίαν ζημίαν , δυναμένην να μειώση την αμυντικήν των δύναμιν . Αλλά και η πλήρης απόκριψις των οχυρών προεκάλεσε τον θαυμασμόν των , δεδομένου , ότι διεπίστωσαν , ότι εις πλείστας περιπτώσεις οι Γερμανοί , αν και δυνάμενοι από εβδομάδας προηγουμένως να κάμουν συστηματικήν κατόπτευσιν από εγγυτάτης αποστάσεως , δεν κατώρθωσαν να ανεύρουν τα στόμια πυρός των Ελληνικών οχυρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου