Νύχτα! Γιορτή στην κούνια μπρος
με ασήκωτο κεφάλι,
κλαμένη κόρη τραγουδεί
λυπητερά κι' αγάλι.
-Νάνι , μικρό μου αμαρτωλό
και σπλάχνο μου αρνημένο'
για σε θρηνώ αμετάλαβη
και σκλάβα αργοπεθαίνω!
Νάνι, του πόνο μου βλαστό
κι' ανθί της αμαρτίας'
ζωντανεμένο σύμβολο
της θείας αδικίας!
Νάνι, μικρό μου και έπαρε
το μύρο σου απ' τα ουράνια
κι' όθρισε με τα χερουβείμ
να πάψουν τα τυράννια!
Νάνι, λυγμέ και σπαραγμέ!
Της μνήμης μου άγριο χάδι!
Σκίρτημα αγνώριστου έρωτα!
Στοργή και οργή απ' τον Άδη!
Νάνι, του λάγνου συρφετού
φύτρο χωρίς πατέρα!-
Φαρμάκι γίνου , ή λησμονιά
στην άραχλη μητέρα!
Χριστέ μου, ή πάρτο, ή πάρε με,
ή σήκω με απ' το βούρκο
κι' ελέησέ με! Δε βαστώ
να νανουρίζω Τούρκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου